Κι
όντως σε μερικές ώρες ξημερώνει Πρωτομαγιά, η Μέρα των Εργαζομένων! Για πολλούς
η Μέρα «ΔΕΝ είν’ αργία, είν’ απεργία» και ΠΡΕΠΕΙ να το καταλάβουμε επιτέλους! «Το γέλιο του Μάη» είναι
σε πολλούς που ΔΕΝ ανθίζει και που τούς λείπει!
Για
αρκετούς άλλους, η Πρωτομαγιά είναι [απλώς] η Μέρα των Λουλουδιών [ή καλύτερα
μέρα εορτασμού της Άνοιξης ως αναζωογόνηση της φύσης]. Γι’ αυτό και πολλοί
εκδράμουν στη Φύση για «να πιάσουν τον Μάη», δηλ. να
περάσουν καλά, να χαρούν τη Φύση και να μαζέψουν και λουλούδια.
Κόκκινα κρίνα
Προσωπικά ΔΕΝ έχω ΚΑΜΙΑ ένσταση/αντίρρηση να απολαμβάνουμε και τη Φύση την Πρωτομαγιά, νοουμένου ότι τιμούμε δεόντως πρώτα και κύρια την Εργατική Πρωτομαγιά και τους αγώνες των εργαζόμενων… Ιδιαίτερα αυτές τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές εποχές της έντονης καπιταλιστικής επίθεσης που χωρίς αγώνες κι αντιστάσεις δεν θα μείνε τίποτε όρθιο…
Τιμώντας
λοιπόν την Εργατική Πρωτομαγιά θα ΣΑΣ παραπέμψω πρώτα στην παλιά μου ανάρτηση με αρ. 18/2009.
Δειτε όμως και τί γράφει σήμερα και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον “Ριζοσπάστη” για τους 200 κομμουνιστές που οι γερμανοί εκτέλεσαν/δολοφόνησαν στην Καισαριανή την 1η του Μάη το 1944 [συμβολικό;] και για τους οποίους έκανα αναφορά στην πιο πάνω ανάρτηση μου…
Δειτε όμως και τί γράφει σήμερα και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον “Ριζοσπάστη” για τους 200 κομμουνιστές που οι γερμανοί εκτέλεσαν/δολοφόνησαν στην Καισαριανή την 1η του Μάη το 1944 [συμβολικό;] και για τους οποίους έκανα αναφορά στην πιο πάνω ανάρτηση μου…
Ακολούθως
θα παραθέσω σε σχέση με την Πρωτομαγιά,
- ένα ποίημα του αγαπημένου μου κύπριου λαϊκού ποιητή Κυριάκου Καρνέρα για τους
«μισταρκούς»
που κάποια στιγμή ξυπνούν…
[Και για να δούμε πότε θα καταφέρω επιτέλους να αναρτήσω κι εκείνο το αφιέρωμα που ετοίμασα για τον Καρνέρα πριν από … 4(!) περίπου χρόνια]…
“Ως που να ππέσουν τα βουνά”
“Στα χρόνια πούμουν μισταρκός τζ’ εγιώ τζιαι τα παιδκιά μου
τζ’ εβούραν τζ’ η γεναίκα μου στού καθα’ νου τημ πόρταν
τζ’ εν εθωρούσαμεν τ’ όμπρός, τζε εκρόυζεν η καρκιά μου
τζ’ εστέκσυμουν τζ’ ετίμαζα τήμ μαύρημ μου τησ σόρταν,
ήμουν καλός, τζι’ εθέλαμ με τζ’ οι ξένοι τζ’ οι δικοί μου
τζιαι θέμις ήμουν Γρισκιανός τζιαι πατριώτης ήμουν.
Τωρά γιατ’ εβαρέθηκα τήμ μισταρκάν τήμ μαύρην
τζιαί θέλω να ποτσιλληθώ γιατ’ είμαι τσιλλημένος
που κάτω πού τα βάσανα, πού κάτω που τα κάγρη,
να βρω τζ’ εγιώ αναπαμόν, ο μαύρος τζ’ ο καμένος,
είμ’ άθεος, είμ’ άπιστος, χαμένος, κολασμένος
εγένηκα γιά ‘λλόου τους τζι’ είμαι ‘πο ούλλα ξένος.
Μ’ ας πούσιν ό,τι θέλουσιν τζ’ ας πουν όσα ξορτώσουν
εμείς ομπρός στησ στράταμ μας τζ’ ό,τι μάς γράφ’ η μοίρα
ώσπου να ππέσουν τα βουνά, οι τόποι να γισιώσουν,
στραβοί, κουτσοί να παρπατούν με δίχα κουμπιστήραν
τζιαι τότε ν’ να πολοηθώ, να πω τζιαι ν’ αρκινήσω
τζ’ όσα μου είπασιδ διπλά να τους τα στρέψω πίσω”.
- και το άσμα “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου [ένα από τα πρώτα του] σε στίχους και μουσική Θωμά Μπακαλάκου...
[Και για να δούμε πότε θα καταφέρω επιτέλους να αναρτήσω κι εκείνο το αφιέρωμα που ετοίμασα για τον Καρνέρα πριν από … 4(!) περίπου χρόνια]…
“Ως που να ππέσουν τα βουνά”
“Στα χρόνια πούμουν μισταρκός τζ’ εγιώ τζιαι τα παιδκιά μου
τζ’ εβούραν τζ’ η γεναίκα μου στού καθα’ νου τημ πόρταν
τζ’ εν εθωρούσαμεν τ’ όμπρός, τζε εκρόυζεν η καρκιά μου
τζ’ εστέκσυμουν τζ’ ετίμαζα τήμ μαύρημ μου τησ σόρταν,
ήμουν καλός, τζι’ εθέλαμ με τζ’ οι ξένοι τζ’ οι δικοί μου
τζιαι θέμις ήμουν Γρισκιανός τζιαι πατριώτης ήμουν.
Τωρά γιατ’ εβαρέθηκα τήμ μισταρκάν τήμ μαύρην
τζιαί θέλω να ποτσιλληθώ γιατ’ είμαι τσιλλημένος
που κάτω πού τα βάσανα, πού κάτω που τα κάγρη,
να βρω τζ’ εγιώ αναπαμόν, ο μαύρος τζ’ ο καμένος,
είμ’ άθεος, είμ’ άπιστος, χαμένος, κολασμένος
εγένηκα γιά ‘λλόου τους τζι’ είμαι ‘πο ούλλα ξένος.
Μ’ ας πούσιν ό,τι θέλουσιν τζ’ ας πουν όσα ξορτώσουν
εμείς ομπρός στησ στράταμ μας τζ’ ό,τι μάς γράφ’ η μοίρα
ώσπου να ππέσουν τα βουνά, οι τόποι να γισιώσουν,
στραβοί, κουτσοί να παρπατούν με δίχα κουμπιστήραν
τζιαι τότε ν’ να πολοηθώ, να πω τζιαι ν’ αρκινήσω
τζ’ όσα μου είπασιδ διπλά να τους τα στρέψω πίσω”.
- και το άσμα “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου [ένα από τα πρώτα του] σε στίχους και μουσική Θωμά Μπακαλάκου...
{Σημείωση (Δευτέρα 27/4/2015 - 8:μ.μ.): Αν δεν βγαίνει το video, πατήστε πιο πάνω, πάνω στον τίτλο του τραγουδιού, στο “Πρώτη του Μάη”}...
*********************************
1. Υστερόγραφο 1 - Έγκριση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης από την πλειοψηφία της κυπριακής Βουλής
«Τελικά
ψηφίστηκε [από την κυπριακή Βουλή] και πέρασε και το Μνημόνιο και η Δανειακή
Σύμβαση με την Τρόικα με ψήφους 29 υπέρ και 27 εναντίον, όπως σχεδόν
ΟΛΟΙ περιμέναμε [κι όπως γράψαμε πιο πάνω]… Και τώρα τι; Για πότε να
περιμένουμε το επόμενο μνημόνιο;»
«Νομιζω οτι σημερα ηταν τελετουργικη η διαδικασια
στην βουλη.
Τζαι με καποιον τροπο τζαι οι εκδηλωσεις - δηλαδη
ηταν μαλλον καταθεση θεσεων, ολοκληρωνοντας μιαν διαδικασια, τζαι ξεκινωντας
μιαν αλλη. διοτι το μελλον εν ανοικτο...»
*****************************
2. Υστερόγραφο 2 - Αφιερωμένο στους φίλους από το Περβομάι της Βουλγαρίας…
Εκεί έξω από τη Βουλή σήμερα το απόγευμα
*****************************
2. Υστερόγραφο 2 - Αφιερωμένο στους φίλους από το Περβομάι της Βουλγαρίας…
Η
1η Μαΐου ΜΟΥ θύμισε κι κάτι άλλο. Θυμήθηκα ην μικρή ήσυχη αγροτική πόλη
Παρβομάη – στα βουλγάρικα Първомай [Πρωτομαγιά]
της Βουλγαρίας [μια πόλη με περίπου 15 χιλιάδες κάτοικους] όπου έχω
πολύ καλούς φίλους και την έχω επισκεφτεί αρκετές φορές. Το Περβομάη βρίσκεται κάπου
στην Κεντρο-νότια Βουλγαρία κοντά στο Πλόβντιφ, τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της
χώρας, κι επίσης κοντά στην πόλη Acenovgrand, όπου υπάρχει κι ένα πολύ ξακουστό Μοναστήρι. Το όνομα του Περβομάη αποτελεί κατάλοιπο των πάλαι ποτέ
σοσιαλιστικών “ολοκληρωτικών” εποχών. Οι κάτοικοι της πόλης [με βαθιές
αριστερές καταβολές] αντέδρασαν έντονα και ΔΕΝ δέχτηκαν το 1989 μετά την
κατάρρευση του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού να αλλαχτεί τ’
όνομα της πόλης τους… [Παλαιότερα, πριν το 1945, η πόλη ονομαζόταν Borisovgrand, από τ’ όνομα κάποιου Πρίγκιπα Boris]…
Πιο
πολλά όμως, για το Παρβομάη ή Περβομάι και τους φίλους που κάναμε κι έχουμε
ακόμα εκεί θα γράψω κάποια άλλη φορά…
Anef_Oriwn
[πρωτομαγιάτικος]
Τρίτη
30/4/2013
9 σχόλια:
Πιο πάνω ανάγλυφα τα αποτελέσματα του συνδυασμού σεξουαλικής ανικανότητας,ηλιθιότητας και χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή!
Ρε Άνεφ, βρες ένα τρόπο να μην μπορεί να βγει στη δημοσιότητα αυτή η βρώμα που βγάζουν αυτά τα κατακάθια.
Ανώνυμε [1/5/13 - 3:24 μ.μ.],
Επειδή προφανώς δεν μπορώ να είμαι συνεχώς πάνω από το computer, ο μόνος τρόπος «να μην μπορεί να βγει στη δημοσιότητα αυτή η βρώμα που βγάζουν αυτά τα κατακάθια», είναι η επιβολή μετριασμού, δηλ. προέλεγχου των σχολίων πριν βγουν στη δημοσιότητα… Κι αυτό εφαρμόζω μερικώς εδώ και λίγο καιρό… Σήμερα όμως επειδή είναι γιορτή μεγάλη, η Μέρα των Εργαζομένων, είπα να φανώ λίγο large [γενναιόδωρος] και να ΜΗΝ εφαρμόσω μετριασμό, έτσι για να δώσω και την ευκαιρία στα «κατακάθια», τους αρρωστημένους, τους ψυχικά και σεξουαλικά καταπιεσμένους να εκφραστούν και να βγάλουν τα απωθημένα τους… Επιτελώ έτσι και κοινωνικό έργο καθώς συμβάλω στην ψυχολογική εκτόνωση τού ψυχικά διαταραγμένου αρφότεγνου του καπαρετζιή γνωστού τοις πάσι ως Arxiepiskopos Μαϊμού-νας! [Καμία σχέση με τον σχολιογράφο arxiepiskopo που άφησε το σχόλιο με ημερ. 1/5/13 - 2:51 μ.μ.]…
Πέραν των πιο πάνω, η δυνατότητα που έχω δώσει στον Arxiepiskopo Μαϊμού-να να εκφραστεί ελεύθερα, έδωσε και σ’ ΕΜΕΝΑ τη ευκαιρία να μελετήσω [από ψυχολογικής και κοινωνιολογικής άποψης] μερικές πτυχές της διαταραγμένης προσωπικότητας του. Τελευταία μελετάω πολιτική ψυχολογία και δη πως το στενότερο οικογενειακό περιβάλλον [οι ανώμαλες συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνει ένα άτομο] επιδρούν αρνητικά στη διαμόρφωση των πολιτικών του αντιλήψεων. Κι αυτές οι αντιλήψεις είναι φυσικό να αντανακλούνται και στην συμπεριφορά του και στον λόγο του…
Και για να συγκεκριμενοποιήσουμε και λίγο το θέμα, αν λοιπόν, ενδιατρίψουμε στον λόγο τού Μαϊμού-να [στις λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποίει], εντοπίζουμε πολλά σημεία που αναδεικνύουν/δηλώνουν την προσωπικότητα του και πώς αυτή διαμορφώθηκε, δηλ. μέσα σ’ ένα καταπιεστικό κι ακατάλληλο για παιδί οικογενειακό περιβάλλον. [Δεν θέλαμε και παπά να μας πει ότι αυτό το περιβάλλον αυτό δεν ήταν υγιές, ήρθε όμως καπάκι να το επιβεβαιώσει η πληροφορία ότι ο Μαϊμού-νας είναι «μεγαλωμένος στο καμπαρέ του θείου του», ο οποίος προφανώς ήταν και παράγος της Δεξιάς!!! [http://aneforiwn.blogspot.com/2013/04/782013.html?showComment=1367004378188#c2395253454336057529]...
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που εκφράζει ένα ρατσισμό απέναντι στις γυναίκες [στην ουσία είναι μισογύνης] αποκαλώντας γενικώς «πουτάνες» όποιες γυναίκες αντιπαθεί [προφανώς μεγάλωσε σ’ ένα περιβάλλον που υπήρχαν, ανεξαρτήτως των λόγων, τέτοιες γυναίκες], ενώ χρησιμοποιεί χυδαίες κι απαξιωτικές εκφράσεις και πάλι για γυναίκες [«πασιοκωλα», «μονοβυζη», «πασιανακκα»]. Τούτοι οι χαρακτηρισμοί αποκαλύπτουν όχι μόνο ένα τεράστιο μίσος προς στις γυναίκες [πολύ χαρακτηριστική επίσης η έκφραση του «γιος της πουτάνας» - μήπως κάτι παίζεται εδώ;] αλλά και μια απέραντη ρηχότητα στην σκέψη του [είναι κολλημένη στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά], όπως και μια αναλγησία κι αναισθησία για τυχόν προβλήματα τους. Συχνά είναι να διερωτάσαι αν έχει σώας τα φρένας!
Ο ρατσισμός του φυσικά δεν περιορίζεται στις γυναίκες αλλά είναι γενικότερος και το βλέπουμε μέσα από εκφράσεις του, τού τύπου «οι γύφτοι οι παλαιστήνιοι»…
[συνεχίζεται]…
[συνέχεια της μελέτης μου για τον Μαϊμού-να]…
Παράλληλα «τούτος» [Μαϊμού-νας] είναι ομοφοβικός [μιλά συνεχώς για «πούστηδες» και «κήεηδες» και κάμνει αναφορές σε αντρικό «anal sex» κάτι που ίσως είναι απότοκο παιδικών τραυμάτων, ή μπορεί και σεξουαλικών απωθημένων… Άστε που η λέξη «ππεζεβέγκης» δεν λείπει ούτε και αυτή από το λεξιλόγιο του –λέτε να ‘ναι παθών, ή να ‘χει φοβίες και ανασφάλειες;
Φυσικά είναι περιττό να αναφέρω ότι είναι ΚΑΙ σεξουαλικά στερημένος και κατ’ επέκταση και καταπιεσμένος. Μιλά για «ομαδικα ερωτικα οργια», ή για «λεσβιακα οργια» [τις προάλλες μας παραπέμψε και σ’ ένα σχετικό site – για να δείτε πού και πώς περνά το χρόνο του και πώς αναπαράγεται το ματσούκωμα και κόλλημα του νου του] ενώ συχνές είναι οι αναφορές του σε «πίππες»… Κι εδώ εντοπίζω μια σημαντική αντίφαση στον λόγο του και στο πώς εκφράζει αυτό το συγκεκριμένο απωθημένο του. Είναι προφανές ότι δεν έχει βιώσει ποτέ ως άντρας τον στοματικό έρωτα και είναι ηλίου φαεινότερο ότι τον αποζητά, από την άλλη όμως τον θεωρεί και ως κάτι το απαξιωτικό… Μέσα απ’ αυτήν την προσέγγιση αναδεικνύεται ακόμα μια φορά ο μισογυνισμός του, αλλά και ο φαλλοκρατικός χαρακτήρας του…
Όλ’ αυτά, λοιπόν, συνθέτουν έναν αντιπαθέστατο, κκομπλεξικό, αρρωστημένο, αντικοινωνικό και μοναχικό πλάσμα και δεν είναι καθόλου τυχαίο που περνά το χρόνο του στον ηλεκτρονικό υπολογιστή βρίζοντας και χυδαιολογώντας… Είναι μερικές φορές που ΕΓΩ ειλικρινά ΤΟΝ λυπούμαι!!!
Κοκούιν,
Επάσκασα ΣΕ πάλαι! Χεχεχε!
Δημοσίευση σχολίου