Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 94/2014 [έκτακτη, επίκαιρη, σε συνέχεια από την προηγούμενη, εμιγκρέδικη, αντιρατσιστική, και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Γιώργου Κουκουμά για τον ιδιόμορφο ρατσισμό των ελληνοκυπρίων...


Εισαγωγικά

Σε συνέχεια της σύντομης αναφοράς ΜΑΣ στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ στους 345 διασωθέντες Σύριους ναυαγούς μετανάστες [που μεταφέρθηκαν σε ειδικά διαμορφωμένο καταυλισμό στην Κοκκινοτριμιθιά] θα παραθέσουμε σήμερα [κι αμέσως πιο κάτω] ένα σχετικό με τους μετανάστες/εμιγκρέδες άρθρο του [του νεαρού ΑΚΕΛικού στελέχους ] Γιώργου Κουκουμά. Τίτλος του άρθρου  είναι ο γνωστός στίχος «Άκουσε φίλε εμιγκρέ» από το τραγούδι του Λάκη Χαλκιά “Η Φάμπρικα”. Στο κείμενο του ο Γ. Κουκουμάς ασχολείται με τον «ιδιόμορφο»* και τον επιλεκτικό ρατσισμό των ελληνοκυπρίων κατά των φτωχών, των εξαθλιωμένων και των ταλαιπωρημένων ξένων από τρίτες χώρες που μπορεί να ξεμπαρκάρουν ή να ναυαγήσουν στην Κύπρο, αδέκαροι, ατσίαροι, άρρωστοι τζιαι νηστιτζιοί. Συνήθως αυτοί αποκαλούνται [ακόμα κι από δημοσιογράφους] «λαθρομετανάστες», λες και γεννήθηκαν ή/και ζουν λαθραία [άραγε αν μπορούσαν να μεταναστεύσουν νόμιμα δεν θα το έκαναν;], ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι [κυρίως οι γνωστοί ελληναράδες] που τους θεωρούν ως επικίνδυνους για τα ιερά και τα όσια της φυλής... 
[Για το «πως αφαιρέθηκε η λέξη “λαθρομετανάστης” από τις ανταποκρίσεις», ρίξτε μια ματιά εδώ]...   

{* - Σημείωση: Την έκφραση «ιδιόμορφος ρατσισμός» την χρησιμοποίησε πριν μερικά χρόνια σ’ ένα ομολογουμένως πετυχημένο άρθρο του ο (νεο)φιλελεύθερος “Κατά Βαρβάρων” συντάκτης του “Πολίτη” Κωστής Κωνσταντίνου. «Τούτος» είχε επικρίνει τότε τον [επιλεκτικό] ρατσισμό και την απαξιωτική συμπεριφορά των ελληνοκυπρίων απέναντι στους φτωχούς, τους αχαΐρευτους τζιαι κκιλίντζιηρους αράπηες, ενώ την ίδια ώρα οι ίδιοι συμπεριφέρονται με δουλικότητα προς τους άραβες σεΐχηδες}... 

Να σημειώσω ότι ένα παλαιότερο άρθρο του Γιώργου Κουκουμά με τίτλο “Της Κύπρου οι φιλελεύθεροι” είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από τους κύπριους (νεο)φιλελεύθερους γιατί (επέ)κρινε και έθιγε τις αντιφατικές, μονόπλευρες και υποκριτικές στάσεις, συμπεριφορές και νοοτροπίες τους. Κι εδώ ο αρθρογράφος επικρίνει την υποκριτική, αντιφατική και επιλεκτικά ρατσιστική στάση της φιλελεύθερης [λέμε τώρα] ελληνοκυπριακής κοινωνίας...    

Και πάμε στο άρθρο του Κουκουμά...

********************************
«Άκουσε φίλε εμιγκρέ». Ατύχησες.
[του Γιώργου Κουκουμά, από το CyprusNews και το Blog Αγκάρρα]

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ, όπως και τα σχόλια και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα που είναι μέσα σε αγκύλες}...

Ατύχησες και εσύ και η γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Διότι το κύμα σάς ξέβρασε σε μια χώρα που ακόμα και όταν βυθίζεται στο μικροαστικό της ρατσισμό παραμένει βαθύτατα υποκριτική. Μια κοινωνία που ακόμα και η ξενοφοβία της είναι ταξικά επιλεκτική. Λέει ότι «δεν θέλει τους ξένους», αλλά λέει ψέματα. Δεν εννοεί ότι δεν θέλει τους ξένους γενικά. Δεν θέλει τους φτωχούς ξένους. Τους απόκληρους, τους ξυπόλυτους και ρακένδυτους πρόσφυγες, τους προλετάριους της εποχής.

Μια χώρα που χαριεντίζεται σύμπασα για «την αναβαθμισμένη γεωπολιτική της θέση» επειδή συνωστίζονται ξένα πολεμικά πλοία στα λιμάνια της. Όμως τα σαπιοκάραβα τα φορτωμένα με γυναικόπαιδα πρόσφυγες από τη μακελεμένη γειτονιά της δεν τα θέλει να προσεγγίζουν τις τουριστικώς ιερές ακτές της. Κορδώνεται –σαν νήπιο που το παίζουν οι μεγάλοι- όταν πραγματοποιεί ναυτικές ασκήσεις «έρευνας και διάσωσης» (διάσωσης ποιου εν τέλει;) με Αμερικάνους, Ισραηλινούς και λοιπούς στρατηγικούς εταίρους. Κλαίει όμως κι οδύρεται για τα «χρήματα του φορολογούμενου Κύπριου» που σπαταλούνται σε επιχειρήσεις διάσωσης ναυαγών μεταναστών και εύχεται –όχι πια από μέσα της, αλλά φωναχτά και προπαντός ...αγανακτισμένα- να τους έπαιρνε το κύμα. Αλήθεια, ποιος θα μας πει πού διαφέρει άραγε επί του αποτελέσματος ο εν ψυχρώ αποκεφαλισμός που διαπράττει ο τζιχαντιστής, από τον πνιγμό στη θάλασσα των Σύριων προσφύγων που ζητά ο ελληνορθόδοξος Κύπριος ριγώντας στα πληκτρολόγια. Ο ίδιος που πρωί, μεσημέρι, βράδυ ομνύει πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων [των ελληνοκύπριων προσφύγων]...

Υποκλίνεται εδαφιαίως μπροστά σε ξένους επενδυτές, ξένους τραπεζίτες, ξένους δανειστές και ούτω καθεξής. Αλλά στους ξένους εργάτες... Τους ξένους εργάτες, θα τους πιει το αίμα στις οικοδομές και στα εργοτάξια. Θα τους βγάλει το λάδι στις κρατικές υπηρεσίες. Θα στείλει την αστυνομία να τους δείρει. Θα κάνει πως δεν βλέπει τα φασιστοειδή που τους χτυπούν στο κέντρο της πόλης. Και τέλος-τέλος θα αμολήσει το χαφιεδολόι της αστικής δημοσιογραφίας να κοτσάρει πρωτοσέλιδα για «τους λαθρομετανάστες που αφελληνίζουν το νησί μας».

Θέλει Βιετναμέζες, Φιλιππινέζες και Σριλανκέζες να καθαρίζουν τα σπίτια της, να ξεσκατίζουν τους γέρους και τα παιδιά της, αλλά σιχαίνεται που τις βλέπει τις Κυριακές στα πάρκα. Μια χώρα που θέλει Πολωνούς στις οικοδομές, Ρουμάνους στις πατάτες, Βουλγάρες να δουλεύουν νυχτέρια στους φούρνους, Πακιστανούς να πλένουν ποτήρια στα κλαμπ. Αλλά την εθνικότητα του μακαριστού οικονομικού μας θαύματος την έχει αδιαμφισβήτητα εθνικώς πεντακάθαρη. Ατόφια, καθαρόαιμη κυπριακή. Ελληνοκυπριακή εννοείται.

Με νόμο δίνει αυτόματα την υπηκοότητα σε όποιο ξένο έχει καταθέσεις άνω των τόσων εκατομμυρίων σε κυπριακές τράπεζες. Αλλά όταν πολιτικοί πρόσφυγες κοντεύουν να πεθάνουν σε απεργία πείνας και δίψας έξω από το υπουργείο Εσωτερικών ζητώντας χαρτιά για να φύγουν από την κυπριακή γη της επαγγελίας, κράτος και κοινωνία αναφωνούν διαπασών «γιατί να ασχοληθούμε;». Είναι η ίδια κοινωνία που θεωρεί ευπρόσδεκτο το Ρώσο κροίσο ακόμα και αν βρωμάει τη μπόχα της μαφίας. Η Ρωσίδα της διπλανής πόρτας όμως, είναι πουτάνα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Η κοινωνία που όταν ακούσει στις ειδήσεις για νεκρό σε αυτοκινητικό δυστύχημα γίνεται κόμπος η καρδιά της, μέχρι που ακούει ότι πρόκειται για ξένο και ανακουφίζεται, κάνει ζάππινγκ. Το κράτος που δεν τολμά να μετρήσει τους αλλοδαπούς νεκρούς στα εργατικά ατυχήματα και να βγάλει συμπεράσματα από τις κραυγαλέες αναλογίες.

Είναι η ίδια κοινωνία που έβαλε τα τελευταία χρόνια στη βιτρίνα της μια ελίτ που αυτοσκηνοθετήθηκε ως πεφωτισμένη και που νομίζει ότι η προοδευτικότητα εξαντλείται σε ευχολόγια συμπαράστασης στους ΛΟΑΤ. Ή ότι ο ρατσισμός καταπολεμείται με φιλολογικές συζητήσεις σε ευρωχρηματοδοτούμενα σεμινάρια. Μακριά από συνδικάτα, αγώνες και ταξικότητες. Είναι οι ίδιοι βέβαια που κατάπιαν τη γλώσσα τους τότε που με λάβαρο τη φωτοτυπία ενός επιδόματος, ο ρατσισμός γινόταν ο γητευτής των ψηφοφόρων. Ή τότε που η πλειοψηφία της βουλής, περιόριζε την πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους μετανάστες (και τους Τουρκοκύπριους) εργαζόμενους, προς προεκλογική τέρψιν του κοινού. Ή τέλος, όταν ύψωναν απειλητικά το δάκτυλο στους οικοδόμους επειδή διανοήθηκαν να απεργήσουν ενάντια στους μεγαλοεργολάβους που εκμεταλλεύονταν διπλά και τριπλά τους ξένους συνάδελφούς τους.

Για αυτό φίλε εμιγκρέ, ατύχησες. Εδώ δεν έχει δάκρυα για σένα. Ούτε καν κροκοδείλια. Αλλά μην το παίρνεις προσωπικά. Ούτε καν φυλετικά και εθνικά. Στην πραγματικότητα, ταξικός είναι ο ρατσισμός μας. Άλλωστε, εδώ, η καθεστηκυία τάξη έχει στραφεί με όρους ταξικού πολέμου ενάντια στους ιθαγενείς. εσείς θα γλιτώνατε; Φύγετε λοιπόν, γιατί δεν σας χωρά ο τόπος μας. Και εμείς ας κοιμηθούμε ευρωασφαλείς και βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να έρθει ποτέ η ώρα που στα νερά της Μεσογείου θα θαλασσοδέρνονται καράβια με στοιβαγμένους διωγμένους, εξαθλιωμένους -ή φευ εκποιημένους- Κύπριους.

Anef_Oriwn
[ένας εμιγκρές είμαι κι ΕΓΩ]...
Σάββατο 27/9/2014

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 93/2014 [έκτακτη, ποικίλης ύλης, σκεπτικιστική, κυρίως προσωπική, απολογισμική, αλλά και σεπτεμβριανή] – Σκέψεις διάφορες της εποχής και του χώρου...


Πάνε ήδη 8(!) μέρες και καμπόσα ψιλά (ώρες), από την προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ... Σχεδόν ποτέ ΔΕΝ καθυστερώ τόσο για να κάμω νέα ανάρτηση. Συνήθως σε 2-3 μέρες, άντε το πολύ 4, θα ανανεώσω τη θεματολογία του Blog με κάτι το νέο, που δεν πρέπει να έχει απαραιτήτως και σχέση με την επικαιρότητα. Αν δεν έχω το χρόνο να γράψω κάτι δικό ΜΟΥ, τότε είτε θα προχωρήσω κάποια αναδημοσίευση με πολύ περιορισμένα σχόλια από μέρους ΜΟΥ, είτε σε κάτι άλλο πολύ σύντομο, έτσι για να μην στέκει και το Blog ανενεργό και μουχλιάσει ή λιμνάσει. Και σχεδόν πάντοτε το πετύχαινα αυτό, ακόμα και τότε, σ’ εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο του περσινού Νοέμβρη και  Δεκέμβρη...

Τούτη τη φορά όμως δεν τα κατάφερα. Κι ο λόγος δεν ήταν μόνο κάποιες σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα ΜΟΥ [οι οποίες λίγο πολύ ήταν αναμενόμενες και ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτές], αλλά κυρίως οι νέες υποχρεώσεις που έφεραν αυτές οι αλλαγές ΜΟΥ προκάλεσαν με τη σειρά τους και κάποια κούραση και βαριεστημάρα [δεν είμαστε δα και μικροί!]... Όλ’ αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να παραμελήσω κάποιες γνωστές καλές συνήθειες ΜΟΥ όπως το γράψιμο [έγινα ολίγο τι βαρετός και νωθρός]˙ ξανάβαλα όμως μπροστά άλλες πιο παλιές [συνήθειες] όπως το περπάτημα και κολύμπι [όταν η θάλασσα δεν είναι πολύ φουρτουνιασμένη] τα απογεύματα... Κάπου κοντά στον δρόμο μου έχει και μια συκιά με [χειμωνιάτικα] μεγάλα βαζανάτα σύκα, ενώ σύντομα θα βγω να τρυγήσω τζιαι καμιά μοσφιλιά... [Σήμερα τα τεράστια κύματα αποκάλυψαν πάνω στην παραλία και τους χόγλακους που ήταν καλυμμένοι με άμμο, ενώ απόψε σε κάποιες στιγμές ακουγόταν και ο δυνατός θόρυβος τους σαν κυλούσαν λόγω των κυμάτων στο νερό˙ σημ. 27/9/2014 - 3:40 μ.μ.: ήταν όπως τον θόρυβο που κάμνει η αλυσίδα της άγκυρας όταν ρίχνεται ή ανεβάζεται η άγκυρα!]...  

Επανερχόμενος στα του Οίκου/Blog ΜΟΥ, δεν αποκλείεται η νωθρότητα και νωχελικότητα που ΜΕ χαρακτηρίζει τις τελευταίες ημέρες, να είναι κι αποτέλεσμα της όποιας κούρασης ΜΟΥ από τη συνεχή προσπάθεια ΜΟΥ να κρατώ το Blog ζωντανό και να το ανανεώνω, κυρίως με επίκαιρα θέματα, κάθε μερικές μέρες. Ίσως να ‘ναι καιρός να ΜΟΥ δώσω άδεια! Θα επιστρέψω όμως από την άδεια ΜΟΥ;

Να συμπληρώσω ότι ο Σεπτέμβρης πλησιάζει στο τέλος του και δεν έχει βρέξει ακόμα. Παντού ξεραΐλα! Κι αυτό καταντά πλέον κουραστικό και βαρετό. Αλλά και κάπου που έπεσαν λίγες βροχές, ούτε καν τα χώματα δεν τα έκατσαν... Την περασμένη Παρασκευή λίγες ψιλές σταγόνες βροχής πήγαν να πέσουν και στην αυλή, αλλά μετάνιωσαν. Αργεί ακόμα ως φαίνεται ο χειμώνας. Κι ας πετάνε και χαμηλά οι μελισσοφάοι, ένδειξη ότι συννεφιάζει και κρυώνει ο καιρός και ψάχνουν τροφή στα χαμηλά στρώματα της ατμόσφαιρας. Τους ακούω συχνά να κλαίνε στα πέριξ [με κλάμα παραπλήσιο της καρακάξας μοιάζουν οι φωνές τους κι όχι με κελάδημα, ενώ με ένα κοίταγμα κατά τον ουρανό μπορώ να τους εντοπίσω. Το περασμένο Σάββατο περιφέρονταν στη γειτονιά˙ ένας κάθισε και στα απέναντι σύρματα του ρεύματος, ενώ 2-3 άλλοι στα κλαδιά μιας παρακείμενης συκαμιάς...    

Κι ενώ βγαίνει ο Σεπτέμβρης εμείς δεν βάλαμε ακόμα στη κατσαρόλα κανένα πουλλούδιν από τα γνωστά αποδημητικά της εποχής, παρ’ όλο που φίλοι μας υποσχέθηκαν και αμπελοπούλια(!) [απαπαπα, μακριά από ‘μας τέτοιοι πειρασμοί!] τζιαι λακτοκουντούρκα (ορτύκια)... 

Κατά τ’ άλλα, οι αμερικανοί και οι σύμμαχοι τους ξεκίνησαν νέους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και στη Συρία, για να εξοντώσουν [λένε] τους τζιηχαντιστές, το θεριό που οι ίδιοι εξέθρεψαν, ενώ οι Σκωτσιέζοι είπαν ΌΧΙ (μα εν τζιαι τούτοι ΟΧΙάδες;] στο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία τους από τη Μεγάλη Βρετανία ...
Στην Κύπρο το σήριαλ με τις εκποιήσεις συνεχίζεται με νέα επεισόδια εντός Βουλής [ελπίζουμε και εκτός Βουλής!], το σκάνδαλο με τα οικόπεδα της “ARISTO πάει να πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς τα πρώην φιλαράκια του ARISTOΔήμου του γυρίζουν την πλάτη,


[Όλα τα παιδιά ήταν εκεί! Ο Νίκαρος, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και Πασών των Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων, Βέργας της Πάφου και φυσικά ο Αριστοδήμου],

ενώ ο Νίκαρος που πετάχτηκε και στην Νέα Υόρκη τιμήθηκε κι από τους εκεί αποδήμους για τις υπηρεσίες τους προς την Πατρίδα [τις δεσμεύσεις του, τα κουρέματα, τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις, τα τρία Έψιλον και τη καλή πορεία του κυπριακού]...

Εξ άλλου σήμερα (υπο)δεχτήκαμε [ως Κύπρο] και 345 Σύριους πρόσφυγες/μετανάστες [μεταξύ των οποίων και 52 παιδιά] που βρίσκονταν στοιβαγμένοι πάνω σ’ ένα πλοιάριο μισοπέλαγα, στα νοτιοδυτικά της Πάφου. Το πλοιάριο [μαζί με τους ταλαίπωρους μετανάστες] είχαν εγκαταλειφθεί από τον καπετάνιο του [αφού αυτός πήρε το παραδάκι] κι έμενε ακυβέρνητο από χτες τα ξημερώματα!!! Ε, ρε αγγελικά πλασμένε Καπιταλισμέ! 
[Σημ. 27/9/2014 - 8:35 μ.μ.: Τελικά ο καπετάνιος και οι συνεργάτες τους ήταν πάνω στο πλοίο κι έχουν ήδη συλληφθεί από την κυπριακή Αστυνομία˙ δείτε τη σχετική αναφορά ΜΟΥ στο δεύτερο ΜΟΥ σχόλιο ΜΟΥ πιο κάτω]...


Αυτοί μεταφέρθηκαν ήδη στο λιμάνι της Λεμεσού με κρουαζιερόπλοιο κι ακολούθως θα μεταφερθούν στο κέντρο υποδοχής που στήθηκε στην Κοκκινοτριμιθιά [σ’ ένα παλιό στρατόπεδο]... Πάλι καλά που ως κράτος συνδράμαμε στη διάσωση τους! [Δεν θα βγουν όμως οι γνωστοί ξενοφοβικοί, ρατσιστές και φασίστες και να φωνάζουν ότι τους φορτωθήκαμε κι ότι πρέπει να τους διώξουμε;]...

Όμως μετανάστες δεν έχουμε πλέον μόνο ΠΡΟΣ την Κύπρο, αλλά κι ΑΠΟ την Κύπρο! Κι ο παρέας ο Γκάνταλφ ξανάφυγε πριν μερικές μέρες ως [οικονομικός] μετανάστης για τις βορειοδυτικές πολιτείες... 

Αφιερωμένο, λοιπόν, το πιο κάτω τραγούδι, σ’ όλους τους Μετανάστες... [Παρμένο από το blog “Νεκατώματα” του Gregori]... 

Μετανάστης 


Anef_Oriwn
[με ποικίλες σκέψεις και προβληματισμούς - και σκεφτόμουν να ‘μαι και σύντομος!]
Πέμπτη 25/9/2014

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 92/2014 [επίκαιρη, ποικίλης ύλης, σκεπτικιστική, δημοσιοϋπαλληλική, απεργιακή και επίσης αντιφασιστική και κινηματική, αλλά και δικαστική] – Δυο λόγια για την απεργία της ΠΑΣΥΔΥ (για το εφάπαξ), μια κουβέντα για την αντιφασιστική κινητοποίηση με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και μια απορία περί της “Δρομολαξιάς”...


Για την απεργία της ΠΑΣΥΔΥ

Τελικά θα γίνει [ΝΑΙ ή ΟΥ] η απεργία στη Δημόσια Υπηρεσία που προκήρυξε η ΠΑΣΥΔΥ [καλά τζιαι κατάφερεν τα!] ένεκα των δηλώσεων του Υπουργού της Οικονομίας [του Χαρούλη] για φορολόγηση του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Από κοντά για να συμμετέχουν και οι εκπαιδευτικές οργανώσεις [ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και ΟΛΤΕΚ], καθώς και η ΠΑΣΥΚΙ, η οργάνωση των κυβερνητικών γιατρών. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στις τρεις τελευταίες οργανώσεις [την ΟΕΛΜΕΚ, την ΟΛΤΕΚ, και την ΠΑΣΥΚΙ] που εκαταφεραν τζι’ εφκήκαν που το καβούκι τους και θα κάμνουν απεργία, αν κάμουν τελικά γιατί ο Πρόεδρος της ΠΑΣΥΔΥ [ο ΧατζιηΠέτρος] θα ανέβει σήμερα τον Λόφο του Προεδρικού [όχι πεζή φυσικά, αλλά δια του αμαξιού του] για να συνομιλήσει με τον Νίκαρο. Για να δούμε αν θα τον πείσει τζιαι τούτον ο Πρόεδρος να μεν κάμουν απεργία. Βλέπετε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της ΠΕΟ και της ΣΕΚ [που θα συμμετείχαν στην  απεργία εκπροσωπώντας τους εργαζόμενους του ευρύτερου δημοσίου τομέα – των Ημικρατικών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης], μετά από συνάντηση με τον Χαρούλη [χτες το απόγευμα], διαχώρισαν τη θέση τους, καθώς ως φαίνεται, έμειναν ικανοποιημένες από τις εξηγήσεις του Υπουρκού. ... [Σχετικό ρεπορτάζ υπάρχει εδώ]...
Καλά η ΣΕΚ, μα και η ΠΕΟ εμπιστεύεται τον Χαρούλη τον Γεωργιάδη; Πάντως η ΠΑΣΥΔΥ φαίνεται να επιμένει στο ρητό “το πουτζιήν του δημόσιου υπαλλήλου, ουκ ελάττω παραδώσω” και ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ!

Παρά τις δικές ΜΟΥ σκεπτικιστικές προσεγγίσεις [για την ΠΑΣΥΔΥ] που έχουν πιο πολύ να κάνουν μες την επιλεκτική κι αποσπασματική δράση της συνδικαλιστικής οργάνωσης των Δημοσίων Υπάλληλων, κάτι που αναδεικνύει την εσωστρέφεια τους και τον εγκλωβισμό τους σε καθαρά συντεχνιακά ζητήματα [δηλ. σε ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους δημοσίους υπαλλήλων˙ να σημειώσουμε ότι έχουν λάμψει δια της απουσίας τους από όλες τις αντι-μνημονιακες κι αντι-τροϊκανές συνδικαλιστικές και τις κοινωνικές κινητοποιήσεις που διοργανώθηκαν μέχρι τώρα επί Προεδρίας Νικουθκιού –παντελής η απουσία, από μέρους της ΠΑΣΥΣΥ, ταξικής αλληλεγγύης], εν τούτοις πάλι καλά που αντιδράσανε έστω και τώρα και δεν εσιώπησαν για μια ακόμα φορά... [Αλήθεια το θέμα των εκποιήσεων ή των ιδιωτικοποιήσεων, ή των γενικότερων περικοπών και του ξηλώματος του κοινωνικού κράτους -όσο αυτό ήταν κοινωνικό- δεν τους αφορούσαν;]... Δεν μπορεί τη νύφη να την πληρώνουν ΠΑΝΤΑ οι εργαζόμενοι [είτε αυτοί είναι υπάλληλοι του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα], οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα και οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, για να παραμένει άθικτο το ιδιωτικό κεφαλαίο, για να κάμει επενδύσεις ιμιshι μου... Πότε όμως, όταν οι μισθοί θα πέσουν στα τάρταρα; Και δεν είναι φυσικά όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, εισαγγελείς, δικαστές, γενικοί διευθυντές υπουργείων, Διοικητές Κεντρικής Τράπεζας, Γενικοί Ελεγκτές, αρχηγοί Αστυνομίας, ή στο ΓΕΕΦ για να παίρνουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εφάπαξ. Η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων [και των δασκάλων και των καθηγητών] εν πολύ λιγότερα που θα πάρει˙ κι άστε που οι πλείστοι θα τα χρωστούν σε δάνεια...
Πολλοί είν’ αυτοί [κυρίως θιασώτες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού] που βγήκαν την ευκαιρία αυτή, να χύσουν [και πάλι] το όξος και τη χολή τους γενικά κατά ΟΛΩΝ των δημόσιων υπάλληλων [έκδηλη η τάση για δαιμονοποίηση τους – που ήταν η ΠΑΣΥΔΥ τόσο καιρό όταν ακόμα κι ο Αρχι(δ)επίσκοπος Λτδ. τους αποκαλούσε εμμέσως πλην σαφώς τεμπελχανάδες;], ή/και να προβάλουν τον τεχνητό διαχωρισμό μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων... Κι ακόμα, για να μιλήσουν για εξορθολογισμό της Δημοσίας Υπηρεσίας, λες κι αυτό θα γίνει ΜΟΝΟ με οικονομικά μέτρα και οριζόντιες περικοπές, ή και σμίκρυνση του κράτους [για να γίνει πιο αποδοτικό δήθεν, αλλά στην ουσία για να παραδώσουν επικερδείς υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα], ή να καταπιαστούν με τις νομικίστικες πτυχές του θέματος με το εφάπαξ [δηλ. αν πρέπει να φορολογείται ή όχι] κι όχι με τις πολιτικές και τέλος  όχι απλώς να ειρωνευτούν αλλά να χλευάσουν τους δημόσιους υπαλλήλους... Πιο κάτω θα παραθέσουμε δύο πρόσφατα σκίτσα από τον κυβερνών “Πολίτη”, έμπλεα χλευαστικών κι απαξιωτικών μηνυμάτων για τους δημόσιους υπάλληλους και μέσα από τα οποία αναδεικνύεται η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση των δημοσίων υπάλληλων. Ας  το δουν επιτέλους και οι ίδιοι!



Εμείς θα διερωτηθούμε, εν κατακλείδι, ποιες οι ευθύνες της ΠΑΣΥΔΥ για την εικόνα δαιμονοποίησης και απαξίωσης των Δημόσιων Υπαλλήλων που καλλιεργείται μέσα στην κοινωνία από τα ΜουΜουΕ... Παράλληλα θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι οι δύο μεγάλες κινητοποιήσεις που διοργάνωσε η Πλατφόρμα συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων ενάντια στην Τρόικα έγιναν ημέρα Σάββατο. [Δείτε τις σχετικές αναρτήσεις ΜΟΥ εδώ κι εκεί]... Θα χαλούσε η ΠΑΣΥΔΥ την αργία των μελών της για να λάβουν μέρος σε μια κινητοποίηση από την οποία δεν θα είχαν άμεσο όφελος;   

*************************************
Αντιφασιστική κινητοποίηση

Σήμερα Πέμπτη, με την αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη στυγερή δολοφονία [στην Αθήνα], του ελλαδίτη αριστερού ακτιβιστή και μουσικού Παύλου Φύσσα, [σε οργανωμένη επίθεση από Τάγματα Εφόδου της “Χρυσής Αυγής”], διοργανώνεται στη Λευκωσία από την “Πρωτοβουλία ενάντια στην Φασιστική Απειλή” και κάτω από το σύνθημα “Τσακίστε τους ναζί”, αντιφασιστική εκδήλωση κάτω.


Χώρος συγκέντρωσης το Υπουργείο Εσωτερικών η ώρα 6:30μμ. [σήμερα Πέμπτη]. Θα ακολουθήσει πορεία θα περάσει από την Ελληνική Πρεσβεία και θα καταλήξει στο άνοιγμα Λήδρας-Ονασαγόρου.

Ο φασισμός δεν πολεμιέται και δεν τσακίζεται με ωραίους λόγους, άρθρα, ευχολόγια και διαμαρτυρίες από τον καναπέ μας, αλλά με οργανωμένες μαζικές αντιφασιστικές αντίσταση και κινητοποιήσεις ολωνών ΜΑΣ. Φτάνει πια να το παίζουν, οι οποιοιδήποτε, «έντιμοι άνθρωποι» που προσπαθούν να «μην βρουν [τον] μπελά [τους]»...

Κι όπως άδει και η Μαρία Δημητριάδη με την εξαιρετική φωνή της «Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον»...


Ο συντάκτης της “Σημερινής” Μάριος Δημητρίου προφανώς έχει ξεχάσει και τον Παύλο Φύσσα, πέραν από Viktor Jara... Ή δεν έχει ακούσει ούτε γι’ αυτόν; Επιλεκτική μνήμη ή/και εργολαβική αρθρογραφία;   

***********************************
Απορία [ΕΜΟΥ του Ιστολόγου] για τη δίκη της “Δρομολαξιάς”

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω από τη δίκη για το λεγόμενο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς [με τις καταθέσεις, τις εξετάσεις και αντεξετάσεις των “κατηγορούμενων”] και η οποία [δίκη] φαίνεται να φτάνει στο τέλος της, διερωτούμαι αν θα βρεθεί δικαστής που θα καταδικάσει τους “κατηγορούμενους” στη βάση ΜΟΝΟ της “μαρτυρίας” και των λεγομένων του Νίκου Λίλλη... Ως γνωστό «τούτος» ήταν ο εγκέφαλος αυτής της υπόθεσης [με την αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης στη Δρομολαξιά], αλλά τον απάλλαξαν [από τη Γενική Εισαγγελία] των κατηγοριών για τον μετατρέψουν σε μάρτυρα κατηγορίας... Υπάρχει άλλος μάρτυρας να επιβεβαιώνει τα όσα λέει; Οξά θεωρούν ότι ο ίδιος είναι ικανοποιητικά αξιόπιστος; 

Anef_Oriwn
[δεν μπορούμε, δεν ΜΑΣ επιτρέπεται από τη συνείδηση ΜΑΣ, να σιωπάμε!]
Πέμπτη 18/9/2014 

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 91/2014 [έκτακτη, επίκαιρη, δεφτερο-αναγνωστική, “σποντοειδής”] – Οκτώ “Σπόντες” από την τελευταία έκδοση της “Δέφτερης Ανάγνωσης”... (Εικόνες χαριτωμένες από τον βίο και την πολιτεία της κυπριακής οικονομικής ελίτ και των κολαούζων τους στα ΜΜΕ)...


Εισαγωγή (τηλεγραφική)

Αντιγράφουμε και μεταφέρουμε εδώ [για ΣΑΣ] μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες, πικάντικες κι απολαυστικές “Σπόντες” της τελευταίας έκδοσης της “Δέφτερης Ανάγνωσης” [του τεύχους 125, της εβδομάδας 13-20 Σεπτεμβρίου 2014]... Όλες [τις “Σπόντες”] θα τις βρείτε εδώ... 

***************************************
“Σπόντες” - “Δέφτερη Ανάγνωση”
[τεύχος 125, ημερ. 13-20 Σεπτεμβρίου 2014]

{Τα μαύρα bold είναι των συγγραφέων, ενώ οι υπογραμμίσεις, οι επιχρωματώσεις και ό,τι είναι γραμμένο μέσα σε αγκύλες με κόκκινα γράμματα, ΟΛΑ δικά ΜΑΣ}... 

1. Πώς ήρθαν και έδεσαν όλα σαν πακέτο. Από τη μια, η κυκλοφορία της λίστας με τις επιχειρήσεις που χρωστούν 6 δις στις τράπεζες – που είναι μια τεκμηρίωση πως μια πολύ μικρή ελίτ, μερικές οικογένειες, ελέγχουν ουσιαστικά το πλούτο στην Κύπρο. Και για το χατίρι αυτών των τύπων, η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ρίξει στην αγορά τις εκποιήσεις των μικρομεσαίων. Και την ίδια στιγμή, αυτό το αίσθημα ότι μια ελίτ νέμεται το πλούτο, αλλά και την εξουσία, επιβεβαιώθηκε τόσο κραυγαλέα με την περίπτωση Γιωρκάτζη και την άτσαλη ομολογία Κληρίδη. Η κ. Γιωρκάτζη που διορίστηκε για να συγκαλύπτει εκείνο το 1% πιάστηκε στα πράσα να εμπλέκεται σε διαπλοκή, αφού η κόρη είναι ουσιαστικά δικηγόρος του Βγενόπουλου. Και η κ. Γιωρκάτζη δεν βλέπει κανένα πρόβλημα. Και ο κ. Κληρίδης μας θύμισε ότι τάχα μου είμαστε μικρή κοινωνία. Ναι, κ. Κληρίδη, είμαστε μια μικρή κοινωνία – πρόσεξες όμως πως διορίζονται και ανελίσσονται κλπ τύποι με το επίθετο Κληρίδης ή Γιωρκάτζη; Ενδιαφέρον δεν είναι; Όλη η διαπλοκή μιας απειροελάχιστης ελίτ, in full view.

2. Έπρεπε να είχες παραιτηθεί πριν καιρό κ. Κληρίδη. Τώρα πια τί να σώσεις;  Σε έχουν εξευτελίσει σε βαθμό yes man. Βλέπεις και εσύ ο ίδιος, πια, σταμάτησες εκείνες τις πομπώδεις δηλώσεις για τον θεσμό της Γενικής Εισαγγελίας. Καταγράφεται η προσπάθεια μερικών, τουλάχιστον, για διαφοροποίηση: «Η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει, αν θα προφυλάσσει τα δικαιώματα γενικότερα, ή αν θα επεμβαίνει κατά βούληση όποτε την βολεύει και να λέει τι είναι συνταγματικό και τι αντισυνταγματικό»... [Γίνεται αναφορά σε δηλώσεις του Κύπρου Χρισοστομίδη και του Χρίστου Κληρίδη]...

3. Αλλά στην περίπτωση της κ. Γιωρκάτζη, ήταν αστεία συγκάλυψη κ. Κληρίδη. Διότι έχεις και στην πλάτη σου εκείνη τη θλιβερή συμπεριφορά απέναντι στον κ. Δημητριάδη. Οπότε είναι και συγκριτικό το θέμα. Ισονομία δεν λέγεται; Και για να θυμόμαστε: Η Γενική Εισαγγελία εκβίαζε τον κ. Δημητριάδη για μια ετεροχρονισμένη υπογραφή, για ένα θέμα που αφορούσε την προσπάθεια διατήρησης ενός μηχανισμού σε λειτουργία εκείνον τον Μάρτη του 2013. Αλλά ο κ. Κληριδης σαν υπάκουος υπάλληλος, επέμενε να απειλεί τον κ. Δημητριάδη. Δεν είχε να κερδίσει τίποτα ο κ. Δημητριάδης από εκείνη την υπογραφή. Όταν, όμως, τον ρώτησαν για την κ. Γιωρκάτζη, της οποίας η οικογένεια έχει να κερδίσει πολλά από τον Βγενόπουλο, ο καημένος ο κ. Κώστας, ακολούθησε και πάλι υπάκουα. Τώρα τα εκατομμύρια του Βγενόπουλου δεν ήταν πρόβλημα – ούτε θέμα σύγκρουσης συμφερόντων, ούτε εξαγοράς. Μετά από αυτό θα μιλήσεις για δίκαιο κ. Κληρίδη; Άστα να πάνε…

4. Τί χαριτωμένος ο “Πολίτης” της Φοκους. Θυμάστε εκείνη τη βολική ιστορία προεκλογικά; Εκεί, λοιπόν, οι πληρωμές ενός φίλου του Βγενόπουλου ήταν αμέσως ύποπτες, αν πήγαιναν σε άτομο έστω και απόμακρα αριστερό. Τώρα που πληρώνει ο ίδιος ο Βγενόπουλος, και πληρώνει την κορούλα της κυρίας που διαχειρίζεται τα στοιχεία εναντίον του, ξαφνικά ο “Πολίτης” δεν έχει πρόβλημα. Ούτε εξαγορά, ούτε σύγκρουση συμφερόντων. Το πρωτοσέλιδο του, δεν είδε, δεν άκουσε. Επίπεδο Πολίτη”...


5. Είναι γεγονός ότι μερικές μέρες μέχρι και η εφημερίδα του Χάσικου, η “Αλήθεια”, προσπαθούσε να ρίξει τους τόνους – αλλά ο “Πολίτης” εκεί στην απειλή, την υστερία, τον εκβιασμό. Όσοι έζησαν την αυταπάτη του “Πολίτη” σαν υπόσχεση διαφορετικής εφημερίδας, μπορούν να μάθουν και από το παρελθόν. Ο “Πολίτης” υπήρξε τεκμηριωμένα η πιο φανατική εφημερίδα υπεράσπισης του τραπεζιτικού κατεστημένου. Ο Δ. Γεωργιάδης δεν ήταν απλώς μια τσόντα σε ένα άλλο φιλμ – ήταν το κεντρικό μήνυμα και αυτό φάνηκε έντονα το 2012 όταν η εφημερίδα του κ. Παπαδόπουλου εκτόξευε και πάλι απειλές για τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα των τραπεζών -φυσικά ήθελε να τα συγκαλύψει- ενώ με μια μαγική σύμπτωση ήταν η εφημερίδα που ήξερε για το κούρεμα πριν από όλες τις άλλες το 2013. Και φυσικά, έκανε ότι μπορούσε να συγκαλύψει το θέμα των εκροών και του ποιοι ήξεραν για το κούρεμα από πριν. Και τώρα φωνάζει για το χατίρι των μεγαλοοφειλετών.


6. Και η κ. Ταραμουντά τρέχει να λογοκρίνει τα πάντα γύρω από τα σκάνδαλα της προστατευόμενης της - της κ. Χρυστάλλας; Ξέρει, μάλλον, η κ. Ταραμουντά ότι ο Βγενόπουλος είχε άκρες με διάφορους από το 2006. Και στο χώρο των ΜΜΕ. Αλλά κ. Ταραμουντά τουλάχιστον μην πουλάτε και τάχα μου ευαισθησία για τους πολίτες. Το παλέψατε για να αντικατασταθεί ο Δημητριάδης με την Γιωρκάτζη για να μπορείτε να κάνετε ότι κάνετε τώρα και στην εφημερίδα σας – να λογοκρίνετε. Για το καλό μερικών «καλών οικογενειών». Άλλωστε, έτσι δεν λογοκρίθηκαν και οι εκροές; Θυμάστε τους τίτλους του Σεπτέμβρη του 2013 για να αποτραπεί ο έλεγχος για σύγκρουση συμφερόντων στην Τράπεζα Κύπρου; Δεν ξεχνιούνται.. :)


7. Τι γίνεται εκεί στην Κεντρική Τράπεζα; Τόσος πανικός που άρχισαν να λογοκρίνουν και τα δημοσιεύματα; Ακούσαμε ότι μετά τη λογοκρισία κειμένου της “Γνώμης” τον Αύγουστο, τώρα λογοκρίθηκε (από τα clippings που ετοιμάζονται για το τι κυκλοφορεί στον τύπο) και κείμενο της “Offsite”. Αφορούσε τις επικριτικές δηλώσεις του βουλευτή του ΔΗΣΥ, Α. Θεμιστοκλέους για την κ. Γιωρκάτζη, με τον απολαυστικό τίτλο: Βολές Κατά Γιωρκάτζη: «Σύζυγος εν διαστάσει γίνεται και υπάρχει... Θυγατέρα εν διαστάσει ούτε γίνεται ούτε υπάρχει!» 


8. Κύριε Χριστοδουλίδη, φαίνεστε σεμνός άνθρωπος – πως και δεν κοκκινίζετε όταν μιλάτε για ανεξάρτητους αξιωματούχους έχοντας ως παράδειγμα την Κεντρική; Διότι δεν μιλάτε ως άτομο – μιλάτε ως εκπρόσωπος αυτής της κυβέρνησης. Υπάρχει κανένας που δεν θεωρεί ανέκδοτο να μιλά αυτή η κυβέρνηση για τέτοιο πράγμα/φρούτο;

Anef_Oriwn
[απολαμβάνοντας τις αποκαλύψεις των “Σπόντων” της “Δέφτερης Ανάγνωσης”]
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014
[του “Τιμίου” και “Ζωοποιού” Σταυρού σήμερα˙ χιλιάδες κόσμου στο Όμοδος˙ αυτό ο λαός ΔΕΝ θα ξυπνήσει ΠΟΤΤΕ του!]... 

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 90/2014 [προγραμματισμένη, μακροσκελής, επετειακή, τιμητική, αφιερωματική, Αριστερή, χιλιανή κι αντι-υποκριτική] –«Μην ξεχάσετε, ποτέ, τον Victor Jara»!


Ο τίτλος της ανάρτησης ΜΑΣ αποτελεί παράφραση του τίτλου άρθρου του συντάκτη της “Σημερινής” Μάριου Δημητρίου που δημοσιεύτηκε στις 22 του Αυγούστου [αυτής της χρονιάς] στην καθημερινή  του στήλη, «εξ αφορμής» της επετείου επέμβασης στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην πάλαι ποτέ  Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας το βράδυ της 21ης του Αυγούστου του 1968.  Ο τίτλος του άρθρου του Μαρ. Δημητρίου ήταν “Μην ξεχάσετε, ποτέ, τον Jan Palach” και θέμα του ο αυτοπυρπολισμός του τσεχοσλοβάκου φοιτητή Jan Palach στην πλατεία Wenceslas της Πράγας στις 16 Ιανουαρίου 1969. Όπως γράφει ο συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα αρθρογράφος της “Σημερινής”, ο τσεχοσλοβάκος φοιτητής αυτοπυρπολήθηκε  διαμαρτυρόμενος  [όπως έγραψε πριν τον θάνατο του σε σχετική επιστολή του] «εναντίον της λογοκρισίας», καλώντας παράλληλα «τους Τσεχοσλοβάκους να εξεγερθούν κατά των κατοχικών δυνάμεων»...  

Εμείς εδώ, ΔΕΝ θα ασχοληθούμε με το αν η «εισβολή» ήταν «κτηνώδης», όπως χαρακτηρίζει την επέμβαση της «κομμουνιστικής συμμαχίας» στην Τσεχοσλοβακία ο ειδικός κομμουνιστικολόγος και σταλινολόγος Μαρ. Δημητρίου, [αλήθεια, πόσα θύματα, νεκροί και τραυματίες, υπήρξαν κατά την επέμβαση;], αλλά με τη διαχρονικά υποκριτική, μονόπλευρη και επιλεκτική στάση του συγκεκριμένου δημοσιογράφου πάνω σε ζητήματα που έχουν σχέση με την ούτω καλούμενη [αστική] «κοινοβουλευτική δημοκρατία»...  Ούτε και θα αναλύσουμε εδώ τα περιορισμένα όρια της αστικής δημοκρατίας˙ ότι δηλ. είναι μια δημοκρατία για τους λίγους, και πιο συγκεκριμένα τους οικονομικά δυνατούς ή έστω τους οικονομικά βολεμένους, ή και τους μη εξαρτημένους οικονομικά. [Σκόπιμα δεν λεω «οικονομικά ανεξάρτητους» για να τονίσω τη εξάρτηση της ατομικής μας ελευθέριας από τις οικονομικές δυνατότητες το καθ’ ενός μας˙ ας πούμεν, πολύς κόσμος  είναι ελεύθερος να μεταναστεύσει για οικονομικούς λόγους! Παράδειγμα ο φίλος μου ο Γκάνταλφ!]...
Δεν θα παραλείψω όμως να σημειώσω, μια και ο κος Μάριος [βγάζοντας ακόμα μια φορά τα αντικομουνιστικά απωθημένα του] μίλησε για «κατάργηση μια για πάντα της κομμουνιστικής δικτατορίας» [εννοώντας προφανώς τον Σοσιαλισμό] ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2013 το Κομουνιστικό Κόμμα Βοημίας και Μοραβίας [δηλ. της Τσεχίας] κατετάγη [μέσα σε μια αντικομουνιστική ρεβανσιστική περιρρέουσα]  τρίτο κόμμα στη χώρα κερδίζοντας το15% των ψήφων...

Ο κύριος, λοιπόν, λόγος που ΕΜΕΙΣ συγγράφουμε αυτό το πόνημα είναι άλλος και δεν έχει άμεσα σχέση με την επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία. Απλώς το κείμενο του Μαρ. Δημητρίου ΜΑΣ έδωσε την αφορμή για να κάμουμε κάποιες συγκρίσεις με τη Χιλή, όπου σαν σήμερα, 41 χρόνια πριν [στις 11 του Σεπτέμβρη του 1973, δηλ. μόλις 5 χρόνια μετά την επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία], ανατράπηκε με φασιστικό στρατιωτικό πραξικόπημα υπό την ηγεσία του Στρατηγού Πινοσέτ και με την καθοδήγηση της CIA, [όσοι έχετε αμφιβολίες δείτε την ταινία του ελλαδίτη σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά “Ο Αγνοούμενος ”], ο νόμιμα εκλεγμένος Αριστερός Πρόεδρος της χώρας Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο οποίος και δολοφονήθηκε τελικά.  Με το φασιστικό πραξικόπημα καταλύθηκαν στη Χιλή και τα πιο στοιχειώδη αστικά δικαιώματα και ελευθερίες, ενώ στην χώρα επιβλήθηκε μια αιμοσταγής στυγνή δικτατορία, που έμεινε στην ιστορία ως η χούντα του Πινοσέτ, όπως και ο Πινοσέτ ως ένα ακόμα συνώνυμο της φασιστικής βίας και των πιο άγριων δικτατοριών...

Ανάμεσα στα πρώτα θύματα του χουντικού καθεστώτος της Χιλής ήταν και ο Αριστερός τραγουδοποιός Viktor Jara [Βίκτορ Χάρα], ο οποίος δολοφονήθηκε μετά από βασανιστήρια στο Στάδιο του Σαντιάγκο.



Εκεί, κατά τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος, είχαν μεταφερθεί, κρατηθεί και βασανιστεί φρικτά [πολλοί μάλιστα δολοφονήθηκαν] χιλιάδες υποστηριχτές της αριστερής κυβέρνησης του Σοσιαλιστή Προέδρου Αλιέντε [μαζί και ο νεαρός αμερικανός ήρωας της ταινίας του Γαβρά]...

Ο Μάριος Δημητρίου όμως, δεν βρήκε λέξη να γράψει [με την ευκαιρία της επετείου του φασιστικού πραξικοπήματος στη Χιλή] για τον χιλιανό Viktor Jara, όπως έκαμε πριν κάποιες μέρες για τον τσεχοσλοβάκο Jan Palach. Βλέπετε ο Viktor Jara δεν ήταν ένας τυχαίος φοιτητής που μέσα από την προσωπική του θυσία [που βασικά τον πρόβαλε σαν άτομο κι όχι ως μέλος μιας συλλογικότητας] επιχείρησε να διαμαρτυρηθεί και ευαισθητοποιήσει  τους συμπατριώτες του πάνω σε ζητήματα που ο ίδιος σαν άτομο θεωρούσε ως ορθά. Δηλ. επέλεξε να παλέψει για τα ιδανικά του ΜΟΝΟΣ του και μάλιστα προχώρησε στην αυτοκτονία στο τέλος [ως μορφή αντίστασης] «διαμαρτυρόμενος για το τσάκισμα του ηθικού των Τσεχοσλοβάκων πολιτών», όπως γράφει ο Μαρ. Δημητρίου... [Στην Χιλή οι άνθρωποι πάλευαν πώς να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη για την φυσική τους επιβίωση, κι όχι για να βελτιώσουν την ψυχολογική τους κατάσταση, όπως συνεπάγεται από τα γραφόμενα του συντάκτη της “Σημερινής”]... 

Από την άλλη Viktor Jara μέσα από οργανωμένα σύνολα, συμμετείχε σε μαζικούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες [ως μια μονάδα μέσα στους πολλούς, παρά το ότι ήταν μια ξεχωριστή και εξέχουσα προσωπικότητα] και προσπαθούσε με τα τραγούδια και την μουσική του να εμψυχώσει τα λαϊκά στρωματά στους αγώνες τους να βελτιωθεί και να γίνει καλύτερη η ζωή τους. Αυτή ήταν η δράση του Viktor Jara και κατά την Προεδρία Αλιέντε [τον οποίο στήριζε] αλλά και πιο πριν...  Κι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Αριστεροί [και δη οι Κομμουνιστές] αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς, πολιτικούς, αντιφασιστικούς δημοκρατικούς αγώνες... 

Πιο κάτω θα παραθέσουμε αρκετά στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του Viktor Jara παρμένα από άρθρο με τίτλο “ΒίκτορΧάρα: Η αντιφασιστική φωνή της Χιλής” της Ramona Wadi [συγγραφέως που ειδικεύεται σε θέματα της Λατινικής Αμερικής] και το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό  “History Today” και μεταφράστηκε για  το ελληνικό site tvxs ...

*************************************************
Πολλά από τα εγκλήματα της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή παραμένουν θαμμένα. Άγνωστοι παραμένουν ακόμα και πολλοί βασανιστές, που οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Ένα από τα θύματα της δικτατορίας ήταν ο τραγουδιστής, σύμβολο του αγώνα ενάντια στο φασισμό, Βίκτορ Χάρα. Δολοφονήθηκε από τους βασανιστές του δικτάτορα Πινοσέτ στις 16 Σεπτεμβρίου του 1973. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, η γυναίκα του, Τζοάν Χάρα, ζητά να αποκαλυφθούν οι δολοφόνοι, όχι μόνο του άντρα της, αλλά όλων των αγωνιστών.

Ο Χάρα γεννήθηκε στις 23 Σεπτέμβρη του 1932 στις παρυφές του Lonquen, κοντά στην πρωτεύουσα Χιλής, το Σαντιάγκο. Ήταν παιδί αγροτικής οικογένειας. Θύμα ενδοοικογενειακής βίας από τον πατέρα του, ο Βίκτορ Χάρα βρήκε από μικρή ηλικία καταφύγιο στη μουσική.

Ο Χάρα ήταν μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος “Nueva canción”. Οι στρατιωτικές δικτατορίες που αυξάνονταν στη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του ‘60 αποτέλεσαν το κεντρικό άξονα στα τραγούδια τους. Με στίχους που προβάλουν τη συλλογική μνήμη και εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό, το “Nueva canción” βρίσκει άμεσα οπαδούς στις εργατικές συνοικίες.

Ο Χάρα εξελίσσεται σε μισητό πρόσωπο για τη Δεξιά, μετά από μία εμφάνισή του σε ένα σχολείο το 1969, όπου τραγούδησε το “Preguntas a Puerto Montt”. 




Το τραγούδι ήταν ένα άμεσο μήνυμα προς το υπουργείο Εσωτερικών, που είχε διατάξει την  επίθεση και εισβολή σε ανεκμετάλλευτη γεωργική περιοχή, την οποία είχαν καταλάβει 91 άστεγες αγροτικές οικογένειες.
Το κίνημα “Nueva canción” στήριξε τον προεκλογικό αγώνα του Αλιέντε, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές το 1970. Τα τραγούδια “Venceremos” και “El Pueblo Unido Jamas Sera Vencido”, του Sergio Ortega, γίνονται συνώνυμα με την Αριστερά.





Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αλιέντε ο Χάρα γίνεται αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμού της Χιλής και ένας από τους βασικούς “πολιτιστικούς πρεσβευτές” της Χιλής στο εξωτερικό, με περιοδείες στην Ευρώπη και την Λατινική Αμερική.

Το ενδεχόμενο της επανεκλογής του Αλιέντε είχε φέρει σε αδιέξοδο τη Δεξιά. Το πραξικόπημα του Πινοσέτ, με τη βοήθεια της CIA, πραγματοποιήθηκε ώστε να τερματίσει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Την ημέρα της επίθεσης στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Βίκτορ Χάρα βρισκόνταν στο Πολυτεχνείο του Σαντιάγκο, σε μια έκθεση για τον φασισμό. Η Τζοαν Χαρα πληροφορήθηκε μετά την επίθεση πως ο σύζυγός της είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες.
Μαρτυρίες από το Στάδιο της Χιλής, όπου συγκεντρώθηκαν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, αναφέρουν πως ένας υπολοχαγός με το προσωνύμιο “Πρίγκιπας” αναγνώρισε μέσα στο πλήθος τον Χάρα. Αφού τον βασάνισαν στη συνέχεια τον δολοφόνησαν. Ορισμένοι αναφέρουν πως οι βασανιστές του έσπασαν τα χέρια και του έδωσαν μία κιθάρα περιγελώντας τον ζητώντας του να παίξει. Ο Χάρα φέρεται να τραγούδησε κάποια αποσπάσματα από το “Venceremos”…
Έχοντας επίγνωση της επιρροής που είχε ο Χάρα στην κοινωνία, δόθηκε εντολή να τον θάψουν σε ένα μαζικό τάφο. Η δολοφονία του Χάρα ήταν μέρος του σχεδίου της δικτατορίας για να διαλύσει το κίνημα “Nueva canción”.
Το όνομα του Χάρα στη Χιλή απαγορεύτηκε και όποιοι είχαν στην κατοχή του υλικό που σχετιζόταν με το “Nueva canción” συλλαμβάνονταν. Παράλληλα, ο στρατός εισέβαλε σε σπίτια ψάχνοντας στοιχεία «μαρξιστικής προπαγάνδας».
Η σύζυγος του Χάρα, Τζοάν, επισημαίνει πως στόχος της πρωτοβουλίας της είναι να αποκαλυφτούν οι δράστες των δολοφονιών. Ο υπολοχαγός με το προσωνύμιο “Πρίγκηπας” παραμένει ακόμα άγνωστος, ενώ πολλά στελέχη των Εθνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών, που φέρονται να συμμετείχαν σε βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσετ, εξακολουθούν να κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις και εξουσία στη Χιλή.

Αυτός ήταν ο λαϊκός αγωνιστής Viktor Jara!!!

[Να σημειώσουμε ότι για τη Χιλή γράψαμε και πέρσι εδώ]... 

Anef_Oriwn
[Εμείς δεν ξεχνάμε τον Viktor Jara, Μάριε Δημητρίου! ΕΣΥ μάλλον ούτε καν έχεις ακούσει γι’ αυτόν!]
Πέμπτη 11/9/2014 

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάρτηση 89/2014 [συνεχιζόμενη, επίκαιρη, αντι-εκποιητική, αντι-τροϊκανή, αντι-παραπόττικη, αλλά και διερωτηματική] - Για τις περί εκποιήσεων νέες νομοθεσίες και τους ψευταράδες και παραπόττηες της κυβερνητικής συνοπαρτζιάς και τα περί αναπομπών κόλπα τους. (Και ερωτήματα γιατί η Αριστερά να ψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις)...


Σύντομα προλογικά

Θα το συνεχίσουμε και σήμερα για τις εκποιήσεις με ένα νέο πόνημα ΜΑΣ˙ θα το πιάσουμε βασικά απ’ εκεί που μείναμε στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ, δηλ. από την ψήφιση των σχετικών με τις εκποίησης νομοθεσιών... Εδώ θα καταθέσουμε κυρίως κάποια ερωτήματα μας, απορίες, διαπιστώσεις και παρατηρήσεις που αποτελούν τους δκιαλοϊσμούς, αλλά και δκιαολισμούς ΜΑΣ επί του καυτού θέματος των εκποιήσεων... [Καυτό όπως την καιόμενη καλοκαιριάτικη σκουρόχρωμη άμμο, που σε κάνει να χοροπηδάς όταν περπατάς πάνω σ’ αυτήν ξυπόλητος/ανυπόλητος˙ κι εδώ με πολλούς ανυπόληπτους έχουμε να κάνουμε]...

Πάμε, λοιπόν, σ’ αυτά που κατακλύζουν τούτες τις μέρες το μυαλό ΜΑΣ...

*******************************
Δκιαλοϊσμοί, αλλά και δκιαολισμοί για το σήριαλ των  εκποιήσεων

1. Όπως δείχνουν τα σημάθκια των καιρών [και κυρίως οι μασημένες δηλώσεις κάποιων μεγαλόσχημων του κυβερνητικού στρατοπέδου], κι όπως είναι [για να πούμε και την ωμή αλήθεια] φυσιολογικά αναμενόμενο [γιατί μόνο αφελείς, αδαείς τζι’ αχάπαροι θα πίστευαν το αντίθετο], ο Νίκαρος ο Πρόεδρος, θα αναπέμψει [δηλ. θα θκιαολοστείλει ή/και θα πουτσογράψει] όσα νομοθετήματα σε σχέση με τις εκποιήσεις [και όσους τα ψήφισαν] που δεν θα αρέσουν τόσο στους ίδιους τους κυβερνώντες, αλλά πρώτα και κύρια στη Μαμά - Τρόικα. Κι όταν λέμε «δεν αρέσουν» εννοούμε ότι δεν εξυπηρετούν τις νεοφιλελεύθερες τροϊκανές πολιτικές διάσωσης [σε βάρος των συμφερόντων των λαϊκών εργατικών και μικρομεσαίων στρωμάτων] του τραπεζιτικού “ΜΑΣ” συστήματος, άρα και του κυπριακού καπιταλισμού...

2. Με βάση τα πιο πάνω [και τη (προ)διαγραφόμενη αντίδραση/σταση του Νίκαρου - τί κάμνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;] ΕΜΕΙΣ διερωτούμαστε,

-  πρώτον, οι προτάσεις νόμων και οι τροπολογίες πάνω στο κυβερνητικό νομοσχέδιο που υπέβαλαν τα κόμματα τις αντιπολίτευσης και τελικά υπερψηφίστηκαν απ’ αυτά τα κόμματα [και καταψηφίστηκαν φυσικά από το κυβερνών ΔΗΣΥ] και τα οποία [νομοθετήματα και τροπολογίες] δημιουργούν ένα «δίχτυ προστασίας» [όπως τα ονόμασαν διάφοροι πολιτικοί] για την πρώτη κατοικία και τη μικρή επαγγελματική στέγη, γιατί δεν ενσωματώθηκαν όλα μαζί [συμπεριλαμβανομένων και όσων θετικών προστέθηκαν εκ των υστερών και κατόπιν πιέσεων και στο κυβερνητικό νομοσχέδιο] σ’ ένα άλλο δεύτερο [αλλά ολοκληρωμένο] νομοσχέδιο, που να εγκρινόταν και πάλι με τις ψήφους της Αντιπολίτευσης; Ποιος ο λόγος τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και δη το ΑΚΕΛ να ψηφίσουν ΚΑΙ το κυβερνητικό νομοσχέδιο [η ΕΔΕΚ δεν το ψήφισε!] όταν είτε το άλφα γινόταν [δηλ. αυτό όπου δη έγινε στη Βουλή το περασμένο Σάββατο], είτε το βήτα [αυτό που λέω ΕΓΩ μόλις πιο πάνω] ο Πρόεδρος θα ανέπεμπε [είτε μερικώς, είτε καθ’ ολοκληρία] την όποια νομοθεσία δεν θα ήταν στα μέτρα της Τρόικας; Για να τον εκθέσουν πολιτικά και για να δημιουργηθεί και πολιτικό θέμα [με την αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Προέδρου και την καταπάτηση των αποφάσεων της πλειοψηφίας της Βουλής]; Μα και με το «βήτα» θα δημιουργείτο [μείζον] πολιτικό θέμα, όμως σ’ αυτήν την περίπτωση θα είχαμε κι ένα ολοκληρωμένο νόμο κι όχι πεντέξι, μέσα από τον οποίο θα πρόβαλλε και μια ενιαία πολιτική συμπεριφορά από πλευράς Αντιπολίτευσης. Εκτός κι αν η συγκεκριμένη τακτική ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμών, λόγω κυρίως των πουτανιών του ΔΗΚΟ, δηλ. του Παπαδοπουλλουθκιού... [Ξέρετε το ανέκδοτο με το «αν δεν σταθεροποιηθεί το πουττίν εν θα φάμε ψάρι»;]... Και,

-  δεύτερον, δεν αντιλαμβανόμαστε [κι αναφέρομαι στην ΑΚΕΛική Αριστερά] πως με τέτοιες τακτικές [που βασικά υποβαθμίζουν, ή/και παραγνωρίζουν, το ταξικό στοιχείο που εμπεριέχουν οι πολιτικές της Τρόικας και της Κυβέρνησης], επιτρέπουμε στον Αβέρωφ Νεόφυτου [τον αρχηγό του ΔΗΣΥ, του Κόμματος που εκφράζει πολιτικά το μεγάλο κεφάλαιο, τον νεοφιλελευθερισμό και τις πολιτικές λιτότητας] να κάνει παιχνίδι. Να παρουσιάζεται [μ’ εκείνο το γνωστό (ψευτο)κακόμοιρο, πλην γλοιώδες και υποκριτικό υφάκι του] συναινετικός και ενωτικός, κάτι που όμως που δηλώνει ΥΠΟΤΑΓΗ στα κελεύσματα της Τρόικας. ΠΟΤΕ ΔΕΝ απαντά σε κριτικές [για να μην φανεί αντιπαραθετικός και συγκρουσιακός˙ “έξυπνος” ο βλάχος, που το παίζει στη βάση της άποψης που καλλιεργείται τεχνηέντως μέσα στην κοινωνία ότι πρέπει «να τα βρουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι πολιτικοί, αφού εν τζιείνοι που τα ‘κάμαν θάλασσα»˙ μα καλά εν νεν οι τραπεζίτες που ετινάξαν κυριολεκτικά τις μπάνκες;]˙ επίσης ΔΕΝ επιχειρηματολογεί, αλλά μιλά γενικά κι αόριστα για ευθύνες ολωνών ΜΑΣ κι ότι πρέπει να μονιάσουμε για να σώσουμε τη  πατρίδα [βλέπε το κεφάλαιο]... Άστε που πριν τη συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής του περασμένου  Σαββάτου βγήκε [ο Φούλλης] και είπε πως «σε περίπτωση που τα κόμματα της αντιπολίτευσης ψηφίσουν τις δικές τους τροποποιήσεις, τότε το κόμμα του θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο των εκποιήσεων»... Γιατί δεν το ‘κανε; Τί άλλαξε;  

3.  Ο Λεφτέρης Κασεττοφόρου, sorry Χριστοφόρου, σε μια ήπια ραδιοφωνική παρουσία του χτες Δευτέρα το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ”, [βλέπετε μετά την επιλογή του Στυλιανίδη ως ευρωπαϊκού Επίτροπου, ο Λεφτεράκης θα παει στην παει στην Ευρωβουλή και μάλλον θα είπε να αλλάξει και ύφος] χαρακτήρισε τα αποτελέσματα της όλης διαδικασία που έγινε το Σάββατο το απόγευμα στη Βουλή ως τη «χρυσή τομή». Την ίδια ώρα η κυβέρνηση [με δηλώσεις των δύο  Κυβερνητικών Εκπροσωπών  - και του κανονικού και του αναπληρωτή] επιχαίρει για το αποτέλεσμα, παρά το ότι οι προτάσεις νόμων όπως και κάποιες τροπολογίες της Αντιπολίτευσης που κατάφερε και πέρασε τελικά είχαν καταψηφιστεί συλλήβδην από το κυβερνών κόμμα. Τι είναι αυτό που κάμνει τους κυβερνώντες να είναι ικανοποιημένοι και να χαίρονται; Κι εδώ εγείρεται και πιο έντονα το ερώτημα για το τί ήταν τέλος πάντων εκείνο που έκαμε το ΑΚΕΛ να ψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις; 

4.  Ακούμε κατά κόρον διάφορους [κυρίως εκ του κυβερνητικού στρατοπέδου ορμώμενους] ευρωλάγνους να μάς λένε ότι οι τροϊκανοί είναι οι δανειστές μας που μας έδωσαν τα λεφτά ΤΟΥΣ για να ΜΑΣ σώσουν από την χρεοκοπία [δεν μας τα χάρισαν όμως, θα τους τα επιστρέψουμε] και δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να ικανοποιούμε τις απαιτήσεις τους γιατί διαφορετικά θα μας κόψουν τη δόση μας [ναρκομανείς μάς έχουν καταντήσει πια!]... Αυτή η προσέγγιση συνιστά μια στάση και μια συμπεριφορά δουλικότητας και υποταγής. Και η μεγάλη πλάκα, η κοροϊδία αλί η υποκρισία είναι ότι αυτά τα λένε κυρίως άνθρωποι [πολιτικοί ΟΛΗΣ της Δεξιάς και των όποιων παραφυάδων της] που κατά τις “εθνικές” επετείους και γιορτές και τα “εθνικά” μνημόσυνα κι άλλες “εθνικές” εκδηλώσεις και παναῢρκα βγαίνουν από εξώστες, άμβωνες και παρόμοια βήματα για να εκστομίσουν λαφαζανιές, κορώνες κι ανέξοδα λόγια για τους αγώνες των ολίγων που τα ‘βαλαν με τους πολλούς και τους νίκησαν, όπως ας πούμε οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ που πολέμησαν κότζια μου Βρετανική Αυτοκρατορία... [Τι κατάληξη είχε εκείνος ο αγώνας είναι μια άλλη ιστορία]... Ε, ρε θεομπαίχτες που θα ‘λεγε κι Παύλος Λιασίδης...

[Τζιαι κοπέλια, την Τρόικα δεν την νοιάζει ποσώς τι θα απογίνουμε εμείς, ως χώρα και ως ξεχωριστό κράτος, δηλ. αν θα παττίσουμε ή όχι. Θα την ένοιαζε αν το πρόβλημα μας ήταν συστημικό για την Ευρωζώνη. Και οι πιθανότητες να ήταν τέτοιο εξέλειπαν ότι που το Νικούιν ξεπούλησε όσα – όσα τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα... Και μετά έρχεται κι ο Φουλλης και μας πουλά συναίνεση για να καϊλισουμε!]...   

*****************************
Επίλογος
Τα πράματα ΔΕΝ αλλάζουν (ΜΟΝΟ) με συγκυριακές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Θέλει τους ανθρώπους να ‘ναι κατά χιλιάδες στους δρόμους.   

Anef _Oriwn
[με πολλά ερωτηματικά, αλλά τζιαι δκιαλοϊσμούς τζιαι δκιαολισμούς]
Τρίτη 9/9/2014
[επέτειος της σεπτεμβριανής αριστερής αντιφασιστικής εξέγερσης στη Βουλγαρία το 1944 και της κατάληψης της εξουσίας από το “Πατριωτικό Μέτωπο” το οποίο είχε επικεφαλής το Βουλγάρικο Κομμουνιστικό Κόμμα]...