Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 53η (παλαιστινο-ισραηλινή και γενοκτονική) – Στρατόπεδο συγκέντρωσης “Gaza Camp”!

Αντί για ευχές για την αναμενόμενη σε λίγες ώρες Νέα Χρονιά, πάμε γι’ αλλά, τραγικά, θλιβερά και καταθλιπτικά που συμβαίνουν στη γειτονιά μας μερικές δρασκελιές πιο κάτω.

Ο νταής της γειτονιάς (λέγε τον “κράτος του Ισραήλ”) βγήκε και πάλι σεργιάνι και κάνει επιδειξη δύναμης βομβαρδίζοντας ανελέητα και σκοτώνοντας αδιάκριτα (μέχρι τώρα κοντά 400 άτομα μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά). Το αίμα τρέχει στην Γάζα όπως το νερό. Κι αυτό γιατί δήθεν η Χαμάς παραβίασε την εκεχειρία. (Έτσι έχει παρουσιαστεί στο σύνολο σχεδόν του διεθνούς τύπου).

Όμως σύμφωνα με την έγκυρη και ιστορική εφημερίδα του Ισραήλ "Haaretz", την εξάμηνη εκεχειρία παραβίασε μονομερώς το Ισραήλ, ανατινάζοντας ένα τούνελ και «ζητώντας την ίδια στιγμή από την Αίγυπτο να αποτρέψει την Χαμάς από επιθέσεις». Εξαιτίας αυτής της επίθεσης η Χαμάς στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 ανακοίνωσε ότι δε θα επιδιώξει την ανανέωση της εξάμηνης εκεχειρίας που είχε συμφωνηθεί με το Ισραήλ μετά από μεσολάβηση της Αιγύπτου και είχε λήξει επίσημα τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας.

Την περασμένη Κυριακή 28 του μηνός η ίδια εφημερίδα συνόψιζε την κατάσταση ως εξής σε ένα άρθρο ανάλυσης:
“1,5 εκατομμύριο ανθρώπινα όντα, οι περισσότεροι απόκληροι κι απελπισμένοι πρόσφυγες ζουν σε μια γιγαντιαία φυλακή - εύφορο έδαφος για ένα νέο γύρο αιματοχυσίας. [σημ.: στρατόπεδο συγκέντρωσης λεω εγώ]. Το γεγονός ότι η Χαμάς μπορεί να το παρατράβηξε με τις ρουκέτες της δεν αποτελεί δικαιολογία για την ισραηλινή πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες, για την οποία της αξίζει να φαει στο πρόσωπο ένα ιρακινό παπούτσι”.

Εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για τη Λωρίδα της Γάζας (από την Βικιπαίδεια):

Η Λωρίδα της Γάζας αποτελεί ένα κομμάτι γης κατά μήκος της Μεσόγειου θάλασσας μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Δεν αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος αλλά διεκδικείται από την Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή ως μέρος του Κράτους της Παλαιστίνης. Μετά την Μάχη για την Γάζα τον Ιούνιο του 2007, μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς, η περιοχή κυβερνάται ντε φάκτο από την Χαμάς.
Η περιοχή πήρε το όνομά της από την κύρια πόλη Γάζα. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι η Ράφα και η Καν Γιουνίς.
Είναι μια λωρίδα γης δίπλα στη Μεσόγειο θάλασσα μήκους 41 χιλιομέτρων και πλάτους μεταξύ 6 και 12 χιλιομέτρων, με συνολική έκταση 360 τετρ. χιλιομέτρων και πληθυσμό ενάμιση εκατομμύρια Άραβες.

Σχόλιο:

Μπορείτε να αναλογιστείτε για μια στιγμή πόσο είναι το μέγεθος αυτής της έκτασης (της λωρίδας γης) των 360 τετρ. χιλιομέτρων; Σκεφτείτε μια έκταση γης από τη πόλη της Λάρνακας λόγου χάριν μέχρι την Αγία Νάπα που να έχει πλάτος περίπου 10 χιλιόμετρα δηλ. από την παραλία της Δεκέλειας μέχρι το Δασάκι της Άχνας. Έμενα δεν το χωράει ο νους μου πως μπορούν να ζουν εκεί πέρα άνθρωποι. Στην ουσία η Λωρίδα της Γάζας αποτελεί ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου ζουν (τρόπος του λέγειν) τσουβαλιασμένοι, εγκλωβισμένοι και αποκλεισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο (ούτε πλοίο δεν μπορεί να πλησιάσει) ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι και μάλιστα συχνότατα χωρίς τα στοιχειώδη για τη διαβίωση τους (τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, νερό, ηλεκτρικό); (Παρεμπιπτόντως τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν στις 18 Δεκεμβρίου του 2008 ότι αναστέλλουν τη διανομή τροφίμων στους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας επειδή τελείωσαν οι προμήθειες!!!).
Πληροφοριακά (και πάλι) να αναφέρω (για όσους δεν έκαναν την απλή αριθμητική πράξη) ότι η πυκνότητα του πληθυσμού στην Γάζα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο είναι 4167 άνθρωποι!!! Σκέττη κονσέρβα (κονσερβοκούτια)!
Συγκριτικά να σημειώσω ότι οι αντίστοιχοι αριθμοί για την Κύπρο είναι 93 κάτοικοι ανά τετρ. χιλιόμετρο, για το Ισραήλ 313, για την Μάλτα, που είναι η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης μόλις 1270, για την Κίνα, την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου 139, η Μπανγκλαντές μια από τις πολυπληθέστερες και πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου μόλις 1100!!!
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΑΖΑ!!!
Και μετά κάποιοι λενε μα και το Ισραήλ δέχεται επιθέσεις!

Σημείωση:

Οι σχετικές συνθήκες του ΟΗΕ προβλέπουν ότι ένας λαός που βρίσκεται υπό κατοχή έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμη και ένοπλα, για την απελευθέρωση του. Και σύμφωνα με όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα Παλαιστινιακά εδάφη βρίσκονται υπό Ισραηλινή κατοχή.

Απορία 1η:
Έστω κι αν η Χαμάς (που είναι και φασίζουσα και φονταμενταλιστική και άκρως θρησκευτική και δεν την παω) ξεκίνησε πρώτη τις επιθέσεις (πράγμα που δεν έγινε σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz), δεν είχε δικαίωμα να το κάνει με βάση τους διεθνείς νόμους αφού είναι και η εκλεγμένη ηγεσία των παλαιστίνιων;

Απορία 2η:
Γιατί σχεδόν σε κανένα ρεπορτάζ ή ανάλυση (κι εδώ στην Κύπρο ακόμα) δεν αναφέρεται στο ότι το 2006 η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές στις παλαιστινιακές περιοχές (στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη);

Όπως έχει ήδη αναλυθεί στο Tvxs, (link: http://www.tvxs.gr/v2444),
“… η ισραηλινή επίθεση δεν έχει καθόλου να κάνει με τη προστασία των πολιτών του Ισραήλ. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επίδειξη εθνικιστικής πυγμής από τη κυβέρνηση εν όψει των εκλογών του Φεβρουαρίου, αλλά, και με την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάρακ Ομπάμα. Το Τελ Αβίβ δεν τον εμπιστεύεται όπως τον Μπους και φοβάται ότι ίσως ξεκινήσει ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, στις οποίες αναγκαστικά θα έπαιζε ρόλο και η Χαμάς.
”Οι ισραηλινές επιδρομές δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα πριν ακόμη αναλάβει ο νέος αμερικανός πρόεδρος, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε νέα ειρηνευτική πρωτοβουλία ή να γίνει με τους όρους που επιθυμεί το Ισραήλ, χωρίς δηλαδή σοβαρό Παλαιστινιακό αντίπαλο. Ήδη ο πρόεδρος των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, Μαχμούτ Αμπάς (ο οποίος ανάλαβε την εξουσία, μετά από ένα πραξικόπημα, που ενορχήστρωσαν Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ, επειδή δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 2006) ταυτίστηκε με το Ισραήλ ρίχνοντας την ευθύνη στην Χαμάς που δεν άκουσε τις “νουθεσίες” του για αυτοσυγκράτηση…”.


Κατ τ’ άλλα ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε το 2009!!!
Ευχές για ότι καλύτερο και πρώτα απ’ όλα για τους Παλαιστίνιους!


Anef_Oriwn
Τρίτη 30/12/2008


Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 52η (γιορταστική και ευχετήρια) - Χρόνια Πολλά τζιαι Καλά!!!

Αγαπητές φίλες και φίλοι (συν-bloggers και επισκέπτες),

Σας χαιρετώ!

Σ’ Όλους ΕΣΑΣ, που συνηθίζετε αν περνάτε απ’ εδώ (τακτικά ή αραιά και που), αλλά και για όσους περαστικούς είδαν φως και μπήκαν στο Απάχικο Μου, Πολλές Ευχές για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ τζιαι ΚΑΛΑ!!!

Κι ότι Καλύτερο για τον Πάσα Ένα και γι’ Αυτούς που Αγαπάτε!!!

Πρώτα απ’ όλα ΕΙΡΗΝΗ σ’ όλο τον Κόσμο (και στην Κύπρο και στους κατοίκους της – ελληνοκύπριους, τουρκοκύπριους, αρμένηδες, λατίνους, μαρωνίτες, μετανάστες, οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες) και φυσικά ΥΓΕΙΑ (και στο Σώμα, και στο Πνεύμα τζιαι στην Πούγκα), αλλά και μπόλικη ΑΓΑΠΗ!!! ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΤΕ ΓΙΑΤΊ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!

Σίγουρα οι ευχές εκφράζουν ενδόμυχες επιθυμίες και συχνά αποτελούν ευσεβοποθισμούς και μια διάθεση (μεταφυσική) για φυγή από τα δύσκολα προβλήματα της καθημερινότητα ... Παράλληλα αναδεικνύουν τα αγνά ανθρώπινα αισθήματα και την πανανθρώπινη ανάγκη να περνάμε όμορφα κι ωραία! Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα γύρω μας είναι πολύ διαφορετική.

Ο ανθρώπινος πόνος, η ανέχεια, οι δυσκολίες σε προσωπικό ή/και οικογενειακό επίπεδο είναι παντού και γύρω μας!

Αρχικά πρόθεση μου ήταν να γράψω και ν’ αναρτήσω ένα κείμενο (με ευκαιρία την εορταστική περίοδο) και να αναφερθώ στο πνεύμα των Χριστουγέννων και σε τέτοια ζητήματα ...


Να πω ότι πέραν (διάφορες καταστάσεις – όπως μια αναπάντεχη γριππούλα όπως και οι πολλές υποχρεώσεις των ημερών) όμως δεν μου απέτρεψαν να το κάνω. Και ήθελα να κάνω και μερικές εισηγήσεις για αγορές βιβλίων (ως δώρων) για τις Γιορτές, αλλά επιφυλάσσομαι για κάποια άλλη φορά.
Σήμερα, αύριο, μεθαύριο, πέραν από το συνηθισμένο φαγοπότι (με συγγενείς και φίλους) και τις επισκέψεις σε Χρίστους, Χριστίνες, Τάκηδες, Χριστούλες (μ’ όλα τα παρελκόμενα), ας αφιερώσουμε και λίγο χρόνο να δούμε κάποια ξεχασμένο συγγενή ή γνωστό μας, ας πούμε και δυο κουβέντες με τους μετανάστες γείτονες μας, ας πάμε και μια επίσκεψη στο γηροκομείο της κοινότητας μας. Πιστεύω ότι θα νοιώσουμε και ‘μεις οι ίδιοι πολύ καλύτερα.


Το περιβόητο πνεύμα των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται μόνο στη διακόσμηση των σπιτιών, των προθηκών των καταστημάτων, των μεγάλων πλατειών και των κεντρικών δρόμων. Πολύ περισσότερο δεν βρίσκεται στις λαχειοφόρες αγορές, στα περίτεχνα κατασκευάσματα των μαγείρων, στα πολυτελή αρώματα, στις πανάκριβες αμφιέσεις, στους πολύτιμους λίθους και στα “ευγενή “ μέταλλα. Ας Το ψάξουμε και λίγο στην προσφορά μας προς τον Συνάνθρωπο Μας!

Κλείνω με την ευχή ΟΤΙ ΠΟΘΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΘΕΤΕ (κατά το 2009), και τη προτροπή ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ (και στους δρόμους και γενικώς).

Υ.Γ.:
Πολύ ωραίες αναρτήσεις για το θέμα των γιορτών και τα μηνύματα τους θα βρείτε και στα πιο κάτω link:

1.
http://proedrikes.blogspot.com/2008/12/blog-post_24.html (Κείμενο από τον Aceras στο blog “Οικογενιακόν Κέντρον Η Νέα Κύπρος”).

2.
http://mihalismihail.blogspot.com/2008/12/blog-post_22.html (από τον Μιχάλη Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” για τις ιστορικές καταβολές του εορτασμού των Χριστουγέννων).

3.
http://politispittas.blogspot.com/2008/12/merry-crisis-and-happy-new-fear.html (από τον PolitisPittas στο “Στήλη Άλατος”).

Anef_Oriwn
Πέμπτη 25/12/2008

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 51η (προϋπολογισμική, ιδεολογικοπολιτική και υψίστης εθνικής σημασίας) – “Για τις οδηγούς και τους προσκόπους, ρε, γαμώτο!”

Παραθέτω πιο κάτω απόσπασμα από μια ειδησούλα (που έχει σχέση με την έγκριση των προϋπολογισμών), όπως την αλίευσε ψες το αφτί μου από τις μεσονύχτιες ειδήσεις, από κάποιο κανάλι (δεν θυμάμαι ποιο, αλλά σίγουρα δεν ήταν το PLUS TV, καθώς το κανάλι αυτό εκείνη την ώρα μετάδιδε, απ’ ευθείας, το ματς του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Πειραιώς με την ΧΕΡΤΑ Βερολίνου-ο “Ολυμπιακός” θριάμβευσε με το εκπληκτικό 4-0).
(Το λεκτικό της είδησης μπορεί να μην είναι ακριβώς το ίδιο – δεν έχω και μνήμη ελέφαντα για να τα θυμάμαι όλα – αλλά κινείται μέσα στα πλαίσια που ειπώθηκε).

“… Η Βουλή των Αντιπροσώπων με 33 ψήφους υπέρ και 20 εναντίον έγκρινε τους προϋπολογισμούς της Κυβέρνησης για το 2009. Υπέρ ψήφισαν τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι, ενώ εναντίον τάχθηκαν τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΕΥΡΟΚΟ, τα οποία όμως ψήφισαν κοντύλια που αφορούν δαπάνες για την Άμυνα, το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης ΕΟΚΑ, το Σώμα Κυπρίων Οδηγών [δηλ. τις προσκοπίνες!], το Σώμα Κυπρίων Προσκόπων, τους Συνδέσμους Εφέδρων [γιατί όχι και η Πολιτική Άμυνα – εππέσαν που το εξώς (exhaust) της μοτόρας τζιείνοι;], και το Μέλαθρον Αγωνιστών ΕΟΚΑ ...”, [οι άλλοι – γιατροί τζιαι νοσοκόμοι, καθηγητάδες τζιαι δασκάλοι, φοιτητές, πολύτεκνοι και τρίτεκνοι αλλά κι άλλοι λήπτες δημοσίων βοηθημάτων και χορηγιών - ας ψοφήσουν! Ζήτωσαν οι στρατιωτικοί, - έστω και οι έφεδροι – οι αγωνιστές οι πρόσκοποι τζιαι οι προσκοπίνες! Όλοι αυτοί επιτελούν θεάρεστο και εθνικό έργο!]!!!
(Σημ.: Τα σχόλια εντός των αγκύλων είναι δικά μου).

Μετά κάποιοι λαλούν ότι είμαι κατζιάρης και είρωνας!!! Και μάλιστα τέτοιες γιορτάρες μέρες (όπου να ‘ναι θα γεννιέται ο “αμνός του Θεού”) και πρέπει να κυριαρχεί το πνεύμα των Χριστουγέννων (μάλλον σε φάντασμα έχει μετεξελιχτεί), αλλά έλα που δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε!

Για πέστε και σε μένα (έναν φτωχό πλην τίμιο βοθροκαθαριστή), αυτή η στάση του ΔΗΣΥ και ΕΥΡΟΚΟ, δεν αποτελεί στρατιωτικο-πολιτικο-ιδεολογική προσέγγιση των προϋπολογισμών;

Μπορώ να κατανοήσω (χωρίς κατ’ ανάγκη να τη συμμερίζομαι κιόλας), τη θέση κάποιων κομμάτων να θέλουν να καταψηφίσουν τους προϋπολογισμούς, είτε στο σύνολο τους είτε μερικώς, εφ’ όσο δεν συμφωνούν με την αναπτυξιακή ή την κοινωνική πολιτική της Κυβέρνησης (μπορεί να θέλουν πιο λαϊκό πρόγραμμα – τρομάρα τους!). Όμως δεν το χωρεί ο νους μου (ίσως να είμαι τελικά πολλά στενόκκελλος - στενοκέφαλος, για τους μη κύπριους), γιατί να ψηφίζουν κοντύλια για δαπάνες για τους προσκόπους τζιαι τους συνδέσμους των εφέδρων (μέσα σε τούτους είναι τζιαι οι καταδρομείς που εκάμαν το πραξικόπημα τότε το 1974!). Τζιαι μετά λαλούν σου ότι ο ΔΗΣΥ εν ευρωπαϊκό κόμμα ή γιατί κάποιοι φωνασκούν για δήθεν παραχάραξη της Ιστορίας. Να τι φοβούνται - ότι θα χάσουν την κουτάλα με τα ζουμιά (απ’ τους προϋπολογισμούς)!

Άτε κανεί γιατί έρχονται τζιαι γιορτές. Ίσως γράψω και κανένα κείμενο για το “πνεύμα (το καταναλωτικό) των Χριστουγέννων”!


Υ.Γ.:
Επί του ιδίου θέματος: Πολλίν (πολύ) το έshκιν (η πίκκα) του Νικόλα Παπαδόπουλου!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 19/12/2008

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 50η (δημοσιογραφική και ΔΗΚΟϊκή) - Λιτά κι απέριττα.

Έγινε και η κηδεία του Τάσσου Παπαδόπουλου (“ο Θεός μακαρίσει τον”, που λέει κι ο λαός μας). Στην κηδεία αναγνώστηκαν επικήδειοι και αποχαιρετιστήριοι λόγοι (άλλοι με διθυράμβους, επαίνους αλλά και υπερβολές – “ο αποθανών δεδικαίωται” - κι άλλοι πιο λιτοί).

Δεν ήταν στες προθέσεις μου να ασχοληθώ με τα της κηδείας (είναι και ολίγο τι άκομψο), αλλά ένα σημερινό (πρωινό) ραδιοφωνικό συμβάν με ωθεί να γράψω δκυο λόγια. Βασικά για να επισημάνω την πνευματική/μορφωτική φτώχεια που συνοδεύει τις εμμονές και προκαταλήψεις κάποιων.

Κι εξηγούμαι:
Καθημερινά (από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή) από τις οκτώ το πρωί μέχρι της εννέα, μεταδίδεται από το ραδιοσταθμό “ΑΣΤΡΑ”, η ενημερωτική εκπομπή “Έπεα Πτερόεντα” με παρουσιαστές τον Διευθυντή του Σταθμού Γιώργο Παυλίδη και μια κοπέλα δημοσιογράφο, της οποίας δεν θυμάμαι τ’ όνομα της (Ζωή την λενε, Αργυρώ ή Έλπις, θα σας γελάσω). Σήμερα στην αρχή της εκπομπής (ανασκοπώντας ως συνήθως και τις εφημερίδες) έκαναν (οι δυο δημοσιογράφοι) και κάποια σχόλια για τους επικήδειους. Πιο συγκεκριμένα ο Γ. Παυλίδης είπε ότι η ομιλία της κόρης του πρώην Προέδρου, Αναστασίας ήταν λιτή και περιεχτική (σε σύγκριση με τους διθυράμβους άλλων ομιλιών ).

Και τι ήθελε να το πει! Σχεδόν αμέσως (εντός μερικών λεπτών μόνο) παρενέβη στην εκπομπή λάβρος (και σίγουρα αναψοκοκκινισμένος) ο Κυριάκος Κενεβέζος (στέλεχος του ΔΗΚΟ κι αν δεν κάνω λάθος και βαφτιστικός του αποθανόντος) και χωρίς να ρωτήσει (για να μάθει από πρώτο χέρι) τι ακριβώς ειπώθηκε, σε έντονα επικριτικό και επιθετικό ύφος ανάφερε ότι τον πήραν στο τηλέφωνο οκτώ(!) ακροατές του “ΑΣΤΡΑ” (είπε ότι είχε και τα ονόματα τους) και διαμαρτυρήθηκαν (γιατί δεν πήραν απ’ ευθείας στο Σταθμό;) επειδή ο Γ. Παυλίδης στα σχόλια του χαρακτήρισε (όπως του μετάφεραν οι εν λόγω ακρατές) την ομιλία της Αναστασίας «φτωχή»!

[Η λέξη “λιτός” σημαίνει και φτωχικός (όχι όμως με την έννοια του κακόμοιρος) αλλά σημαίνει και απλός, δηλ. χωρίς περιττά λόγια και φτιασίδια! – Αφού δεν γνώριζαν γιατί δεν ρώταγαν... Όμως για να ρωτήσεις πρέπει να έχεις το γνώθι σ’ αυτόν δηλ. ότι οι γνώσεις σου είναι περιορισμένες!]

Ο Κ. Κενεβέζος (στη χειμαρρώδη παρέμβαση του) κρατούσε και μια πισινή, αφήνοντας αιωρούμενη την πιθανότητα να μην του μετάφεραν σωστά (οι ακροατές) όσα ειπώθηκαν (μ’ ένα στυλ “εγώ εν τζιαι ...”, νόμιζε ότι ήταν καλυμμένος, σε περίπτωση τυχόν παρερμηνειών ή διαστρεβλώσεων από τους ακροατές), δεν δίστασε όμως, να είναι έντονα επικριτικός και μονοκόμματος στα όσα έλεγε (δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του). Δηλ. δίκασε και καταδίκασε (τον Παυλίδη) χωρίς καν να μπει στον κόπο να διασταυρώσει τα λεχθέντα ή ν’ ακούσει τον κατηγορούμενο! (Είναι και δικηγόρος αυτός ο άνθρωπος;).

Και μετά κάποιοι (άλλοι) μιλάνε για πνευματική τρομοκρατία και κόκκινες χούντες ... Ίσως εκ του χώρου τους κρίνουν τα αλλότρια!

Υ.Γ.: Πολύ ενδιαφέρον και επί του θέματος είναι και το σημερινό άρθρο του Κώστα Κωνσταντίνου στον “Πολίτη”. Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=841081&-V=archivecolumns (“Τα θυμιάματα έπνιξαν το εικόνισμα”).

Anef_Oriwn
Τρίτη 16/12/2008

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 49η (τραγουδιστική, αλληγορική και … “βρώμικη” ) – “Έβγαλε βρώμα η ιστορία …”*

(* στίχος από τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου)
Σήμερα το πρωί (όντας και Σάββατο), αφιερώνοντας λίγο χρόνο στον εαυτό μου (για χαλάρωση και για να λουφάρω από διάφορες σαββατιάτικες δουλειές), παρακολούθησα για λίγο τηλεόραση. Οφείλω να πω ότι είχε ωραίες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις (στην ΕΤ1 και στο “Μέγα” Ελλάδας), για τα πρόσφατα (συγκλονιστικά και εκρηκτικά) γεγονότα στην Ελλάδα που εξελίχτηκαν μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή.

Στην εκπομπή των Χασαπόπουλου και Αναγνωστάκη στο “Mega”, η συζήτηση μεταξύ των δημοσιογράφων από τη μια και του Θάνου Μικρούτσικου κι ενός νεαρού από τον αντι-εξουσιαστικό χώρο από την άλλη, έγινε ιδιαίτερα έντονη κάποιες στιγμές ... Απολαυστικός, καυστικός (ιδιαίτερα με τους δημοσιογράφους – τα λεγόμενα “golden boys” των καναλαρχών αλλά και το όλο σύστημα που περιθωριοποιεί τους νέους) και καθαρά υπέρ των κινητοποιήσεων των νέων, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης!

Η όλη συζήτηση, ίσως λόγω και της εκεί παρουσίας του Μικρούτσικου (αλλά και το περιεχόμενο των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων) μου θύμισαν τους στίχους του τραγουδιού του Μικρούτσικου με τίτλο “Ανεμολόγιο”. Τους στίχους (τους οποίους παραθέτω πιο κάτω) τους έγραψε ο Κώστας Τριπολίτης και κατά τη γνώμη, εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία γεγονότα ...

Το τραγούδι μπορείτε να το ακούσετε (τραγουδημένο από τον Γιώργο Νταλάρα) σ’ αυτό το link: 
http://www.youtube.com/watch?v=8zzWZohP0yY

“Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο”.



Σημ.: Το τραγούδι μιλάει από μόνο του!


******
Και δυο υστερόγραφα για άλλα (επίκαιρα) θέματα:

Υ.Γ1.:

Συνηθίζεται, αμέσως μετά το θάνατο κάποιου, ΜΟΝΟ καλά λόγια να λέγονται για πάρτη του (ανθρώπινο είναι αυτό – κουσούρι ή προτέρημα, δεν ξέρω)!
Σίγουρα δεν είναι της ώρα να κρίνουμε τον πολιτικό Τάσσο Παπαδόπουλο, ούτε και τον έχω γνωρίσει από κοντά ως άνθρωπο (για να πω πόσο καλός σύζυγος, στοργικός πατέρας και σεβαστός παππούς ήταν) ... Όμως όπως κάθε πολιτικός έτσι κι ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπηρέτησε πρώτα και κύρια την παράταξη του (ή αν θέλετε να το πω πιο διπλωματικά) μέσω της παράταξης του υπηρέτησε την Κύπρο όπως ο ίδιος πίστευε καλύτερα (άσχετο αν κάποιοι πιστεύουν ότι η πολιτική του έβλαψε κιόλας) ...

Δυο λόγια όμως, θα ήθελα να πω για το ΘΑΝΑΤΟ, ειδικά αυτόν που επέρχεται σιγά – σιγά, (κάποτε όμως και πιο ραγδαία), από ανίατες αρρώστιες όπως ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ (που κατατρώει, σωματικά και ψυχικά, τόσο τον ίδιο τον πάσχοντα, όσο και τους γύρω του και πρώτ’ απ’ όλα την οικογένεια του).

Έχοντας ζήσει τα τελευταία μερικά χρόνια παρόμοια περιστατικά στη δικιά μου οικογένεια (με τη στενότερη έννοια της λέξης), με συγκλονιστικότερη την περίπτωση του πατέρα μου (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει), πριν δυόμισι περίπου χρόνια, (και που μοιάζει έντονα με την περίπτωση που Τάσσου Παπαδόπουλου), μπορώ να πω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο (όσο ρεαλιστής και να είσαι), να συμβιβαστείς με την ιδέα του επερχόμενου θανάτου και την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (έστω κι αν στο τέλος λειτουργεί ως βάλσαμο για όλους). Όπως είπε, (εκείνες τις μέρες) και η ΜΑΝΑ, “… η πρώτη μέρα εν λαμπρόν (λαμπρατζιά – μεγάλη φωτιά), η δευτερη εν φωτιά, τζιαι η Τρίτη εν κάρβουνα ...”!!!


Υ.Γ2.:
Τις τελευταίες μέρες μια νέα ιατρο-ανατομική λέξη μπήκε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο ... Επελλάναν μας που τα ράδια τζιαι που τες τηλεοράσεις για την βλάβη που έπαθεν το «ισχίο» του γηραιού πρώην Προέδρου Κληρίδη μετά από πτώση και για την εγχείρηση που τελικά εκαταφέραν να του κάμουν. (Κατάρα εβάλαν τους πρώην Προέδρους; Λέτε να ‘χει πάρει σειρά ο Βασιλείου, οξά έκοψεν το γυρίν του;

Προσωπικά και επειδή δεν έχω καμιά σχέση με την ιατρική (και ούτε έχω ιδέα από ανατομία, εκτός από τα βασικά), διερωτούμουν τι ήταν αυτό το περιλάλητο «ισχίο» ... Γι’ αυτό κι άνοιξα σήμερα το Λεξικό του Κριαρά όπου γράφει επί λέξει τα εξής: Ισχίο - περιοχή του σώματος που αντιστοιχεί στο σημείο όπου συνενώνονται τα κάτω άκρα και η λεκάνη (συνώνυμο σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη – εγύρισα ούλλα τα λεξικά σήμερα - είναι ο γοφός, δηλ. το κωλομέρι)!

Anef_Oriwn
Σάββατο – 13/12/2008

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 48η (έκτακτη, νεολαιίστικη, εξεγερτική και πυρπολητική) - Τα “Δεκεμβριανά” των 16άρηδων* .

(* ο τίτλος είναι “κλεμμένος” από σχετικό ρεπορτάζ της σημερινή “Ελευθεροτυπία”).
Σκέψεις και λόγια σκόρπια και αμοντάριστα.

Στο προηγούμενο post μου τα είχαμε πει για τα Δεκεμβριανά του 1944, σήμερα εκτάκτως θα τα πούμε για τη Δεκεμβριανή (και εν εξελίξει) απίστευτη και πρωτοφανή εξέγερση μαθητών (κυρίως), αλλά και φοιτητών, (που δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, όπως κάποιοι αφήνουν να νοηθεί), στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Χανιά και πολλές άλλες), με τα γεγονότα να συμπαρασύρουν περιορισμενα και από κεκτημένη συνήθεια (σαν προέκταση στις κόντρες με την Αστυνομία στα γήπεδα) και κάποιους δικούς μας μαθητές εδώ στην Κύπρο ...

Το blog (το “ANEF_Oriwn”) δεν μπορούσε να απέχει από το σχολιασμό των συγκλονιστικών αυτών γεγονότων και επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα με αφορμή τη δολοφονία του 15χρόνου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό. Ήδη έχουν γραφτεί πολλά και το θέμα έχει συζητηθεί εκτεταμένα σ’ άλλα blogs, αλλά η βαρύτητα και η τροπή που πήραν οι αντιδράσεις και οι διαμαρτυρίες των νέων, (σε πραγματική εξέγερση εξελίχτηκαν) με αναγκάζουν να καταθέσω κι εγώ (εδώ στο blog μου) τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου.

Να σημειώσω ότι μεγάλη συζήτηση για το θέμα γίνεται στο blog “Στήλη Άλατος”, του PolitisPittas (link:
http://www.politispittas.blogspot.com/).
Επίσης στο blog “… ες γην εναλίαν Κύπρον ...”, του Απόστολου (link:
http://enaliakypros18.blogspot.com/), έχουν αναρτηθεί μια σειρά από κείμενα που δίνουν την άλλη άποψη για τα γεγονότα (κάποια κείμενα στηρίζουν την Αστυνομία ενώ με αλλά εκτοξεύονται κατηγορίες σε βάρος ΟΛΟΥ του πολιτικού κόσμου και ιδιαίτερα εναντίον της Αριστεράς). Ενδιαφέροντα και ενημερωτικά κείμενα έχουν αναρτηθεί και στο blog “Κόκκινη Πιπεριά” (link: http://red-pep.blogspot.com/), ενώ ένα εναλλακτικό κείμενο υπάρχει και στο blog “ΣΥΡΜΑ ΣΤΟ COMPUTER” του Λινοπάμπακου (link: http://sirmastocomputer.blogspot.com/).

Ο θάνατος του μαθητή από πυροβολισμό αστυνομικού, που έδωσε την αφορμή για το ξέσπασμα των νέων, μπορεί να ήταν και εν ψυχρώ δολοφονία, μπορεί να ήταν και ατύχημα.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι χάθηκε άδικα, αναίτια και χωρίς ουσιαστικό λόγο η ζωή ενός νέου παιδιού, μόλις στα 15 του!Τα γεγονότα που ακολούθησαν πλέον πασίγνωστα - πορείες και διαδηλώσεις αλλά και για τις βιαιοπραγίες, πυρπολήσεις και καταστροφές από τους “γνωστούς-αγνώστους” (όπως τους αποκαλούν) κουκουλοφόρους.

Λένε πως υπάρχει το πρόβλημα με τους κουκουλοφόρους που καταστρέφουν αθώους μαγαζάτορες. Τα χρόνια ερωτήματα για το ότι παραμένουν ασύλληπτοι ή δρουν μπροστά στα μάτια μιας Αστυνομίας που σκοτώνει μαθητές αλλά δεν συλλαμβάνει έναν κουκουλοφόρο (γνήσιο κουκουλοφόρο σε δράση, όχι αθώο περαστικό φοιτητή) παραμένουν. Πολλοί σιγοψιθυρίζουν ότι οι ανεγκέφαλοι κουκουλοφόροι βάνδαλοι της τυφλής βίας έχουν άμεση και στενή σχέση με την Αστυνομία (και αποτελούν πρόσχημα να διατηρούνται οι μηχανισμοί καταστολής).

Το επεισόδιο δεν είναι μεμονωμένο και τυχαίο και ούτε κεραυνός εν αιθρία. Σε μια κοινωνία που τόσο εύκολα σκοτώνεται από τα όργανα του Κράτους (την Αστυνομία) ένα 15χρονο παιδί και τόσο εύκολα καταστρέφονται περιούσιες, υπάρχει κοινωνική παρακμή και ξεχαρβάλωμα θεσμών και αξιών (οικογένεια, σχολείο) αλλά και πολλή οργή...
Τεράστια σημασία έχουν τα αίτια (κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα, αβέβαιο μέλλον, περιθωριοποίηση, πολιτική παρακμή, σκάνδαλα) που προκάλεσαν τις συγκλονιστικές αυτές αντιδράσεις των νέων (που επεκτείνονται και σε πιο ήπιες μορφές αντίδρασης από ολόκληρες κοινωνικές ομάδες), καθώς και οι λόγοι που συντηρούνται οι διάφοροι αναχρονιστικοί κατασταλτικοί μηχανισμό και μέθοδες.
Παρακολουθώντας τα γεγονότα εκ του μακρόθεν, συνήθως τα σχολιάζουμε, είτε μ’ ένα (μικρο)αστικό καθωσπρεπισμό («τους αλήτες εκρούσαν τα ούλλα, - μαζί με τα ξερά πανε και τα χλωρά - εν να κλείσουν τζιαι τα πανεπιστήμια τζιαι εν να χάσουν τζιαι μαθήματα τα παιδκιά μας, καλά να τους κάμει η Αστυνομία»), είτε με μια ετεροχρονισμένη επαναστατικότητα που προσπαθεί όμως να παρακάμψει (δυστυχώς) την οργανωμένη μαζική πάλη ...

Παρακάτω σταχυολογώ σκόρπια λόγια και σκέψεις άλλων bloggers και σχολιογράφων (*τόσο εξ αριστερών όσο και καθεστωτικών) που μάζεψα από την περιδιάβαση μου στην blogόσφαιρα:

(* - update διευκρίνηση 10/12/2008)

1. PolitisPittas (link:
http://politispittas.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html):
“… την Ελλάδα την καίει η ανικανότητα των Κυβερνήσεων, οι ύποπτοι και αναποτελεσματικοί (και προκλητικοί) σχεδιασμοί που ξεκινούν από τα χρόνια του 80, η τυφλή και εύλογη οργή των νεαρών σε συνδυασμό με τους προβοκάτορες και τους διάφορους χούλιγκανς …
Η αριστερή και ακροαριστερή νεολαία αυτή τη στιγμή είναι μέσα στα Πανεπιστήμια και προσέχει τους χώρους για να μη μπουν ξένα στοιχεία.
Και όπως απερίφραστα δήλωσαν οι Πρυτάνεις, στα Πανεπιστήμια που είναι υπό κατάληψη φοιτητών δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή ζημιά....
Αρκετά με τις ευθύνες γενικώς και αορίστως της Αριστεράς ...”

2. Kyriakos (link:
http://politispittas.blogspot.com/2008/12/blog-post_07.html):

¨... Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που ξεσηκώθηκαν δεν είναι απλά οι ''Γραικύλοι αριστεροί''που άλλη δουλεία δεν έχουν να κάμνουν εκτός απο πορείες…
Πρόκειται δυστυχώς για μια επανάσταση της νεολαίας που της στέρησαν το δικαίωμα να ονειρεύεται…
Πρώτα προκαλούν με την συμπεριφορά τους το χάος και μετά μένουν επιδεικτικά απαθείς και παρακολουθούν από μακρυά την Αθήνα να καίγεται.. Μέσα Μέσα ρίχνουν και κανένα δακρυγόνο και καμιά ξυλιά..
...Για να κατηγορήσουν στο τέλος την ''κακή αριστερά'' ότι έκαψε την Αθήνα...”



3. Ανώνυμος (link:
http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/12/blog-post_08.html)
“… Η αριστερά συντηρείται από την κατάσταση αυτή. Γι' αυτό και την προκαλεί, κατά τα λενινιστικά πρότυπα. Καλούν τον κόσμο σε απείθεια, σε βιαιότητες και καταστροφές. Τους ξέρουμε, μάθαμε τις αποκρουστικές (και απάνθρωπες) τακτικές τους…”. --- (* update 10/12/2008 – Ερώτημα ρητορικό του ANEF_Oriwn: Από πότε οι βιαιοπραγίες, οι πυρπολήσεις και οι καταστροφές έγιναν επίσημη πολιτική και πρακτική της συγκροτημένης Αριστεράς – Κοινοβουλευτικής και Εξωκοινοβουλευτικής;).

4. PolitisPittas (link:
http://enaliakypros18.blogspot.com/2008/12/blog-post_7984.html):
“…Εθελοτυφλούμε τραγικά και επικίνδυνα αν αξιολογούμε τα γεγονότα σαν έργα βλαμμένων μειοψηφιών ή ελεγχόμενων από την Αριστερά ομάδων…
Ο μπάτσος που πυροβόλησε τον νεαρό είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Και η προσπάθεια ανάδειξής του ως «ανώμαλου» «εγκληματία» και «διεστραμμένου» είναι ανόητη, ανάξια των περιστάσεων και κυρίως αποπροσανατολιστική. Ο μπάτσος, δεν ήταν παρά το ατυχές και τραγικό σύμπτωμα μιας συνολικής νόσου που δείχνει το απέραντα ανεπαρκές και καθυστερημένο Ελληνικό κράτος… Προσθέστε τα μείζονα κοινωνικά προβλήματα που αθροίζουν την αγανάκτηση. Την ανέχεια, την ανασφάλεια, την αγωνία και την απόλυτη απαισιοδοξία που διακατέχει τους Έλληνες και εδικά τους νέους για το Μέλλον…”

5. Χρήστος Μιχαηλίδης (από τη σημερινή “Ελευθεροτυπία” – link: http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=39202580).
“… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανάγκη να συμφωνεί κάποιος με τον τρόπο που αρκετοί νέοι επιλέγουν, πολλές φορές, να εκδηλώσουν την οργή τους. Νέοι είναι. Ψάχνονται. Αμφισβητούν τα πάντα. Βιάζονται. Έχουν υπερβολή. Άγνοια κινδύνου. Δεν βολεύονται. Συστατικά πολύτιμα και εύφλεκτα συνάμα -από εκείνα που έχουν ανάψει όχι λίγες επαναστάσεις ή έχουν προκύψει όχι λίγα λάθη. Εύκολο είναι, οπωσδήποτε, να τους καταδικάσει κάποιος -αυτούς που σπάνε βιτρίνες, καίνε αυτοκίνητα, χτυπούν καθηγητές στα πανεπιστήμια, ασχημονούν στα γήπεδα, πλακώνονται στις γειτονιές- και δίκαιο να ζητεί την τιμωρία τους. Το δύσκολο, όμως, είναι να προσπαθήσεις να τους καταλάβεις. Περισσότερο εκείνους που δεν κρύβουν το πρόσωπό τους. Και να αισθανθείς πως, όπως λέει κι ένα τραγούδι, «το πρόβλημά τους είναι και δικό σου»…”.
Anef_Oriwn
Τρίτη 9/12/2008

UPDATE (10/12/2008)
Υιοθετώντας την άποψη του Drapetis (που εξέφρασε στα σχόλια) παραθέτω πιο κάτω ένα μικρό δείγμα από το λόγο του Λινοπάμπακου (σε σχόλιο του στο blog του “ΣΥΡΜΑ ΣΤΟ COMPUTER”) όπου επεξηγεί (σε βάθος κι αναλυτικά) τα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τη φύση και τον (κατασταλτικό) χαρακτήρα του σημερινού ελληνικού κράτους (και των μηχανισμών του). Link:http://sirmastocomputer.blogspot.com/2008/12/blog-post.html

“… οταν οι εθνικοφρονες βρηκαν το πτωμα του αρη, αποκεφαλισαν το τζαι εκρεμασαν την κκελε του σε ενα φανοστατη..για μερες..τουτον εν σημειολογικη αναφορα στο κρατος που εφτιαχτηκεν υστερα που το 44..εναν κρατος που εκαλιεργησεν την καταστολη σαν τροπο διακυβερνησης τζαι καθημερινης εμπειριας/βιωματος..αλλα τζαι εναν κρατος το οποιον για ενα μεγαλο μερος του πληθυσμου εν εισιεν νομιμοτητα..τζαι επαραγεν τζαι τα συμπτωματα που αναφεραν αλλοι πιο πανω..τζαι τουτη η κριση νομιμοτητας εκορυφωθηκεν που την δεκαετια του 60..τζαι υστερα που το 74 εδιαχυθηκεν στην κοινωνια σαν ενα ειδος κουλτουρας/λογου για την νεωτερικη εμπειρια της ελληνικης κοινωνιας..
το "μπατσοι γουρουνια δολοφονοι" εν κραυγη που παει πιο πισω που το πολυτεχενιο [γιατι τζαι τουτον ηταν μερος μιας ιστορικης δυναμικης] - στην μακρονησο - στην ιστορικη μνημη που διαχεεται [εστω τζαι αποσπασματικα] σαν μερος της καθημερινοτητας..
”…οπως τζαι οι "απονες εξουσιες" του καζαντζιδη καταγραφουν σαν ιστορικο πονο την καταστολη που τον τζαιρον του δεκεβρη του 44..
"ακομα τζαι ο εξωραισμος του πασοκ υστερα που το 80 εν εκαταφερεν προφανως να σασει την εικονα μιας εξουσιας που σε ενα μερος της κοινωνιας τζαι του υποσυνηδητου ενδεχομενως περισσοτερων ατομων, μεινισκει μονιμα ανομιμοποιητη…"


"… ο αναρχικος αντιεξουσιαστικος χωρος εν ιστορικος τζαι πολιτιστικος κληρονομος τζηνης της ηττημενης επαναστασης..της μαγκιας της ομως..της μη-υποταγης της..της αρνησης να υπογραψει στην μακρονησο..αλλα τζαι να συμβιβαστει πκιον με το κομμα που ακομα τζαι το 73 εθωρεν προβοκατορες...
”…εν εναν ανοιγμα σε εναν νεον λογο στην σκια του παγκοσμιου 68 τζαι του 77...αλλα με ριζες τοπικες - οπως παντου…”

(* - οι χρωματισμοί είναι δικοί μου).
Anef_Oriwn
10/12/2008 – 6:45 μ.μ.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 47η (ιστορική και επετειακή) - Ο Ματωμένος Δεκέμβρης του 1944 (τα γνωστά “Δεκεμβριανά”).

Στις 3 του Δεκέμβρη συμπληρώθηκαν 64 χρόνια από την έναρξη της Δεκεμβριανής εμφύλιας σύγκρουσης (κατά άλλους ξένης – εγγλέζικης - επέμβασης) στην Αθήνα. Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή και χρησιμοποιώντας διάφορα βοηθήματα και πηγές να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή (πιο πολύ για ενημερωτικού λόγους) σ’ εκείνα τα τραγικά και θλιβερά γεγονότα.

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1944 αποτελούν κομβικό σημείο στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Τούτα προκαθόρισαν όχι μόνο τις μετέπειτα εξελίξεις, αλλά προσδιόρισαν και τις τύχες του ελληνικού κράτους και κατ’ επέκταση του ελληνικού λαού στις επόμενες δεκαετίες. Αναμφίβολα τα Δεκεμβριανά δεν ήταν πράξη της στιγμής, αλλά αποτέλεσμα των εξελίξεων όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από τη χιτλερική κατοχή της χώρας από τη ναζιστική Γερμανία, αλλά και των προσπαθειών που κατέβαλε η αγγλική διπλωματία και όχι μόνο, για να διατηρήσει τους δεσμούς εξάρτησης της Ελλάδας στα κελεύσματα της βρετανικής αποικιοκρατικής εξωτερικής πολιτικής.

Για να κατανοήσει κάποιος τις εξελίξεις στο κομβικό σημείο των Δεκεμβριανών θα πρέπει έστω και σε αδρές γραμμές να λάβει υπόψη τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα χρόνια που προηγήθηκαν. Χωρίς να εισερχόμεθα σε μια πλήρη ανάλυση οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι:

1. Από το Αύγουστο του 1936 στην Ελλάδα επιβλήθηκε η μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά, η οποία κατάργησε κάθε ίχνος δημοκρατίας και ελευθερίας, ενώ οι φυλακές και τα ξερονήσια ήταν πλήρη από πολιτικούς κρατούμενους, στη συντριπτική πλειοψηφία τους κομμουνιστές και άτομα αριστερών φρονημάτων.

2. Με το τελεσίγραφο του Μουσολίνι της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο ελληνικός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και με τις νικηφόρες μάχες εναντίον των ιταλικών στρατευμάτων στο αλβανικό μέτωπο, δημιούργησε το Αλβανικό Έπος, υποχρεώνοντας έτσι τη φασιστική Ιταλία σε ήττα (και παρά τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης Μεταξά ότι η αντίσταση στα ελληνοαλβανικά σύνορα θα ήταν μόνο για την τιμή των όπλων).

3. Με την επίθεση της γερμανική ναζιστικής στρατιωτικής μηχανής τον Απρίλη του 1941 και την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων επιβλήθηκε στην Ελλάδα η κατοχή, ενώ η κυβέρνηση και ο βασιλιάς εγκατέλειψαν τη χώρα και μετακόμισαν στο Κάιρο.

4. Ο αστικός πολιτικός κόσμος μετά την εισβολή των Γερμανών έκανε διάφορες και αντιφατικές επιλογές. Ένα τμήμα του φρόντισε να φύγει από την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή, ένα άλλο έμεινε στην Ελλάδα και εγκαθίδρυσε το κατοχικό καθεστώς με διάφορα πολιτικά σχήματα και πρόσωπα. Ένα μικρό τμήμα της Δεξιάς έμεινε στην αδράνεια, ενώ μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα έδρασαν στην απελευθερωτική πάλη. Ένα μικρό επίσης τμήμα της ίδρυσε στρατιωτικοπολιτικές οργανώσεις με κυριότερη τον ΕΔΕΣ που ουσιαστικά έκαναν αντιΕΑΜικό, αντικομουνιστικό αγώνα.

5. Τον Σεπτέμβριο 1941 εμφανίστηκαν οι πρώτες οργανωμένες αντιστασιακές οργανώσεις με το ΕΑΜ να είναι η πιο μαζική αντιστασιακή οργάνωση, που μπόρεσε να οργανώσει τω ελληνικό λαό και να δημιουργήσει το έπος της Εθνικής Αντίστασης με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.

6. Το Φλεβάρη του 1942 το ΕΑΜ ίδρύσε τον ΕΛΑΣ - ένοπλο αντάρτικο σώμα, το οποίο σε σύντομο χρονικό διάστημα αγκάλιασε όλη την ελληνική ύπαιθρο, δημιούργησε ελεύθερες περιοχές και έθεσε υπό τον έλεγχο του ολόκληρες πόλεις της υπαίθρου (όπως η Καρδίτσα και το Καρπενήσι).

7. Στις απελευθερωμένες από το ΕΛΑΣ περιοχές δημιουργούνται από το ΕΑΜ νέες δομές εξουσίας και τη διοίκηση ασκεί η ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) ή αλλιώς και “Κυβέρνηση του Βουνού”, στην οποία συμπεριλαμβάνονται άτομα από διάφορους πολιτικούς και ιδεολόγους χώρους. Πρόεδρος της ΠΕΕΑ ήταν ο Αλέξαντρος Σβώλος - καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διακεκριμένος συνταγματολόγος.

8. Η ΠΕΕΑ διοργανώνει μυστικές εκλογές στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και σε μεγάλα κατεχόμενα αστικά κέντρα, στις οποίες συμμετείχαν πέραν του ενός εκατομμυρίου Έλληνες που ψήφισαν και έστειλαν αντιπροσώπους σε Εθνοσυνέλευση, η οποία επικύρωσε την εξουσία της ΠΕΕΑ ως αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης με έδρα την Ελλάδα (με το εκλεγμένο Εθνικό Συμβούλιο να συνεδριάζει στους Κορυσχάδες της Ευρυτανίας το Μάη του 1944). Η διακομματική και σχεδόν οικουμενική ΠΕΕΑ ανέτρεπε τα σχέδια του Τσιώρτσιλ, που ήθελε κυβέρνηση της αρεσκείας του, έτοιμη να αναλάβει την εξουσία στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των γερμανών. (Αυτός ήταν και ο λόγος που λιάνισε τους εξεγερθέντες στη Μέση Ανατολή, οι οποίοι δεν ζητούσαν τίποτε άλλο παρά την αναγνώριση της ΠΕΕΑ από τους συμμάχους. Στο κάτω – κάτω η ΠΕΕΑ βρισκόταν στην πατρίδα και οι άνθρωποι της αγωνίστηκαν και κινδύνευαν σ’ όλη την διάρκεια της κατοχής – ενώ η Κυβέρνηση του Καΐρου αποτελείτο από διάφορους αστούς που την κοπάνισαν για να σώσουν το κεφάλι τους).

9. Τα ελληνικά σώματα στρατού στην Μέση Ανατολή δέχθηκαν ευμενώς την πρόταση της ΠΕΕΑ για δημιουργία Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας και υπόβαλαν υπόμνημα με το οποίο ζητούσαν την παραίτηση του Εμμανουήλ Τσουδερού (πρωθυπουργού της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης στα χρόνια της Κατοχής). Άμεση απάντηση (στα αιτήματα των στρατιωτών στη Μέση Ανατολή) ήταν ο αφοπλισμός τους από τους Άγγλους και το κλείσιμο τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

10. Με τη Συμφωνία του Λιβάνου (Μάιος 1944) δημιουργείται Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σ’ αυτή συμμετείχαν δυο υπουργοί από το ΚΚΕ και δύο από άλλα κόμματα του ΕΑΜ.

Στο μεταξύ, όλο αυτό το διάστημα (κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής) ο αγγλικός παράγοντας (οι εγγλέζοι πολιτικοί και στρατιωτικοί) δραστηριοποιούνται και καταβάλλουν συνεχώς προσπάθειες να επιδράσουν στις εξελίξεις γύρω από την Ελλάδα.

i. Προωθούν τη διάσπαση στο αντάρτικο κίνημα της χώρας υπερασπιζόμενοι και ενισχύοντας τον ΕΔΕΣ (του Ζέρβα) και την ΕΚΚΑ (του Ψαρρού) έναντι του ΕΛΑΣ.
ii. Ξεκαθαρίζουν τα ένοπλα ελληνικά στρατεύματα της Μέσης Ανατολής, απομακρύνοντας όλα τα δημοκρατικά στοιχεία από αυτά.
iii. Με την αποχώρηση των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων αποβιβάζουν στον Πειραιά αγγλικό απόσπασμα με τον Στρατηγό Σκόμπι, που είχε ήδη οδηγίες να συμπεριφέρεται ως να βρισκόταν σε χώρα υπό κατοχή.

Με την απελευθέρωση της χώρας (οι Γερμανοί αποχώρησαν ολοκληρωτικά από την Αθήνα στις 12 του Οκτώβρη του 1944) η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου έρχεται (στις 18 του Οκτώβρη) στην Αθήνα.
Είχε προϋπάρξει συμφωνία Άγγλων - Γερμανών με την ήττα και την υποχώρηση των τελευταίων να μη χτυπηθούν οι δυνάμεις τους. Οι Άγγλοι προσέβλεπαν στο να αποτελέσουν (τα γερμανικά στρατεύματα) ένα επιπλέον εμπόδιο κατά την υποχώρησή τους στην προέλαση του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωνε τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, αλλά τους χρειάζονταν, όπως αποδείχτηκε μετά το 1945, και ως εφεδρεία για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας μεταπολεμικής εξέλιξης.
Στις 30 Οκτώβρη, ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 Νοέμβρη 1944, τα τελευταία χιτλερικά τμήματα εγκατέλειψαν οριστικά την Ελλάδα.
Σημείο αναφοράς (στις συνομιλίες για τη λειτουργία της Κυβέρνησης) εξακολουθεί να είναι η σύσταση του Εθνικού Στρατού, όπου η Δεξιά με την πλήρη στήριξη των Άγγλων επιδίωκε τον πλήρη (μονομερή) αφοπλισμό των αντάρτικων ομάδων του ΕΛΑΣ, αλλά τη διατήρηση της Ταξιαρχίας Ρίμινι και του Ιερού Λόχου από τα ελληνικά στρατεύματα της Μέσης Ανατολής που ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο τους.

Φυσικό ήταν οι Υπουργοί του ΕΑΜ που συμμετείχαν στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας να αντιδράσουν καθώς δεν μπορούσαν να αποδεχτούν κάτι τέτοιο. Ενώ ταυτόχρονα ένα άλλο σημείο τριβής ήταν το μέλλον των δοσίλογων και των συνεργατών των γερμανών (ταγματασφαλίτες, Χίτες, γερμανοτσολιάδες, κ.ά.).

Από τις λύσεις στα θέματα αυτά θα προκαθοριζόταν και η πορεία των γεγονότων ή αν θέλετε τo ποιος θα ήταν κυρίαρχος ή θα ασκούσε εξουσία στην απελευθερωμένη Ελλάδα, η οποία ή θα συνέχιζε να είναι εξαρτώμενη και προσδεμένη στο άρμα του βρετανικού ιμπεριαλισμού ή θα ακολουθούσε μια πραγματικά ανεξάρτητη πολιτική προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Η πολιτική ένταση έφθασε στο ζενίθ με την υποβολή παραίτησης στις 2 Δεκεμβρίού από τους πέντε Υπουργούς που εκπροσωπούσαν το ΕΑΜ στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας μετά την απόρριψη της πρότασης τους για το ταυτόχρονο αφοπλισμό όλων των στρατιωτικών και ανταρτικών σχηματισμών. Τη ίδια στιγμή το ΕΑΜ διοργανώνει συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου στην Πλατεία Συντάγματος που κατέληξε σε αιματοχυσία.
Οι χωροφύλακες του Έβερτ (που ήταν ο Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών και κατά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής) κτύπησαν με πολυβόλα το ειρηνικό συλλαλητήριο. Οι πρώτοι 28 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες του ήταν γεγονός. Η Δεξιά με τη συμπαράσταση των Άγγλων έκανε επίδειξη δύναμης γιατί θεωρούσε ότι είχε την υπεροχή στην περιοχή της Αθήνας.
Την επομένη 4 Δεκεμβρίου, μετά την κηδεία των νεκρών ξεσπά γενική απεργία. Ακολούθησε νέα σφαγή με 40 νεκρούς και 70 τραυματίες. Και στις 5 του Δεκέμβρη ήρθε ο επόμενος απολογισμός, με 30 νεκρούς ΕΑΜίτες και περισσότερους από 100 τραυματίες. Στο μεταξύ και για περιοριστούν οι σφαγές ΕΑΜιτών και γενικά τα αιματηρά επεισόδια είχαν δοθεί οδηγίες να δράσει ο ΕΛΑΣ. Οι πρώτες κινήσεις που έγιναν από μονάδες του εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθηνών ήταν ο αφοπλισμός αστυνομικών τμημάτων.

Έτσι ξεκίνησαν οι συγκρούσεις που έμειναν γνωστές ως “τα Δεκεμβριανά”, που κράτησαν μέχρι τα μέσα ταυ Γενάρη Ι945. Ο ΕΛΑΣ είχε στη δύναμη του 13.500 άνδρες, ενώ η Δεξιά διάθετε 20.700 άνδρες, τους οποίους υποστήριζαν οι αγγλικές μηχανοκίνητες δυνάμεις του Στρατηγού Σκόμπι. Στην ουσία η Βρετανία επενέβηκε απροκάλυπτα στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας με στόχο να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της Δεξιάς. Η Δεξιά στην προσπάθεια της να διατηρηθεί στην εξουσία επιθυμούσε και προωθούσε την πολιτική εξάρτηση της χώρας από την Αγγλία.

Ήταν ένας άνισος αγώνας στον οποίο οι δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης παρά τον ηρωισμό τους υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση στις μάχες της Αθήνας. Η ήττα στην Αθήνα όμως ωχριά μπροστά στην πολιτική ήττα και ουσιαστικά στην πλήρη συνθηκολόγηση που ήρθε με η Συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην αντίδραση μετά τον πλήρη και ουσιαστικά άνευ όρων αφοπλισμό των αντάρτικων ομάδων του ΕΛΑΣ. Μια συμφωνία που συνέχισε και συμπλήρωσε την προγενέστερη Συμφωνία του Λιβάνου.
Εξόφθαλμη ήταν η ξένη (αγγλική) επέμβαση στα γεγονότα. Την κύρια ευθύνη (για το ματοκύλισμα) την φέρουν η ελληνική Δεξιά και οι εγγλέζοι, όμως ευθύνες για τις απαράδεχτες συμφωνίες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν (με αποτέλεσμα την οπισθοδρόμηση και τα ανηλεή και εξοντωτικά κτυπήματα κατά των Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης) φέρει και η Αριστερά.
Τα Δεκεμβριανά είναι ένα σύνθετο πολιτικο-στρατιωτικό γεγονός που καθορίστηκε από τις εξελίξεις που προηγήθηκαν, αλλά και που προκαθόρισε σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις και τα γεγονότα που ακολούθησαν. Γι’ αυτά όμως θα μιλήσουμε είτε στη συζήτηση (που ίσως ακολουθήσει) ή θα επανέλθουμε κάποια άλλη φορά.

Anef_Oriwn
Κυριακή 7/12/2008

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Ανάρτηση 46η (επίκαιρη, ποδοσφαιρική, κοινωνική και τραγουδιστική) – Αφιέρωμα σ’ όλους τους “έντιμους”!

Με αφορμή τα τεκταινόμενα (τελευταίως) στην ποδοσφαιρική “Ανόρθωση” (αλλά και στην Εκκλησία – φαίνεται εφτάσαμεν τα έσχατα του κόσμου), θυμήθηκα και αφιερώνω (από καρδιάς) τους πιο κάτω στίχους (από το άσμα - ηρωικό και σκωπτικό - του Πάνου Τζαβέλα, “Ο Κυρ Παντελής” – αποτυπωμένο στη συνείδηση μου από τα φοιτητικά μου χρόνια), σ’ όλους τους “έντιμους” (εθνικούς ευεργέτες, λαϊκίζοντες πολιτικούς, εκκλησιαστικούς σωτήρες, ποδοσφαιρικούς παράγοντες)!!!

Ο τίτλος το τραγουδιού καμία σχέση έχει με τον παραιτηθέντα Πρόεδρο της “Ανορθώσεως” Αμμόχωστου γι’ αυτό τυχόν οποιοιδήποτε συνειρμοί είναι εντελώς συμπτωματικοί! (Και προς Θεού, μη παει ο νους σας και στις συμπεριφορές Κετσπάγια).

Θα ήθελα όμως να σημειώσω ότι η όποια επιτυχία και δόξα στο ποδόσφαιρο (και στον αθλητισμό γενικότερα) που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο χρήμα και τον παραγοντισμό του οποιοδήποτε νεόπλουτου και μη (και αντικρίζεται με καθαρά επιχειρησιακά/εμπορικά κριτήρια), κάπου στο τέλος καταρρέει και επέρχεται η απομυθοποίηση!!!

Δυστυχώς το χρήμα αγοράζει και φθείρει τα πάντα!!!


Ο Κυρ Παντελής...

(Άσμα από τον Πάνο Τζαβέλα).

«Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα,
βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά,
πολλά λεφτά

Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv,
τρως τροφή πνευματική.

Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
Πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά;

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά (*σκατά)
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη».

Anef_Oriwn
Τρίτη 2/12/2008

* UPDATE 5/12/2008 – Αναγκαία διόρθωση (συμπλήρωση) μετά από παρέμβαση ενός παλιού Μπλογκόφιλου!

Anef_ 5/12/2008 - 1:50 μ.μ.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Ανάρτηση 45η (ακτιβίστικη, γυναικεία και πεζοπορική) – ΑΠΑΝΕΜΙ: 30/11/2008 - Πορεία ενάντια στη βία σε βάρος των γυναικών!

Την ερχόμενη Κυριακή 30 του μηνός (τελευταία μέρα και του μήνα Νοέμβρη) από τις 10 το πρωί θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία από τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση “ΑΠΑΝΕΜΙ” πορεία κατά της βίας εναντίον γυναικών. Η πορεία θα ξεκινήσει από την Πλατεία Ελευθερίας και θα έχει ως τελικό προορισμό το Προεδρικό Μέγαρο.

Η όλη εκδήλωση εντάσσεται στα πλαίσια εκδηλώσεων του διεθνούς 16ημερου κατά της βίας εναντίον γυναικών και διοργανώνεται για δεύτερη συνεχή χρόνια από το Κέντρο Πληροφόρησης και Στήριξης Γυναικών “Απανέμι”.

Η (ευαίσθητη σε τέτοια θέματα) ακτιβίστρια (μέσα από τις γραμμές του “Απανεμιού”) συν-blogger Rose, διαχειρίστρια και του Blog “Rose” (link:
http://bluerose-rose.blogspot.com/), έχει αφιερώσει αυτές τις μέρες πολλές γραμμές και χιλιάδες λέξεις στο blog της γι’ αυτό το θέμα (τόσο για την εκδήλωση όσο και για να αφηγηθεί περιστατικά βίας και διακρίσεων σε βάρος γυναικών και παιδιών).

Από καρδιάς τους εύχομαι κάθε επιτυχία τόσο στη εκδήλωση τους όσο και γενικότερα στο έργο τους και (σίγουρα) πολλή υπομονή!

Παρακάτω θα παραθέσω (παρμένα από το blog της Rose):

1. Πρώτον, κάποια στοιχεία (ποσοτικά αλλά και ποιοτικά) που χαρακτηρίζουν την υφισταμένη στην Κύπρο κατάσταση σε σχέση με τα επίπεδα βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών,
2. Δεύτερο, μια (καθημερινή) ιστορία διάκρισης σε βάρος μιας κύπριας γυναίκας και μάνας ... Την ταλαιπωρία και τον εξευτελισμό που υφίσταται ως άνθρωπος από την απρόσωπη, γραφειοκρατική και ανάλγητη δημόσια υπηρεσία αλλά και από τον ιδιόμορφο κυπριακό ρατσισμό που απορρίπτει και απαξιώνει όποιο δεν έχει καταφέρει να “πετύχει” στη ζωή του κάνοντας λεφτά (με οποιοδήποτε τίμημα).

(Αρχική μου σκέψη ήταν να καταγράψω κάποιες μικρές καθημερινές δραματικές εικόνες - με πρωταγωνίστριες γυναίκες - που έτυχε να παρακολουθήσω μέσα από το αυτοκίνητο μου σε πόλεις και χωριά και οι οποίες μου δημιουργούσαν συναισθήματα θλίψης και στενοχώριας, αλλά είπα να το αφήσω για κάποια άλλη φορά – βασικά λόγω χρόνου).



1. Στοιχεία για την κατάσταση στην Κύπρο (σε σχέση με τη βία σε βάρος των γυναικών και των παιδιών):

- το 50% των παιδιών υφίσταται σωματική και ψυχολογική βία,
- το 10% των παιδιών κακοποιείται σεξουαλικά,
- 80.000 Ελληνοκύπριες γυναίκες στις περιοχές που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία είναι άμεσες αποδέκτριες ενδοοικογενειακής βίας,
- 30.000 γυναίκες μετανάστριες, «καλλιτέχνιδες», μόνιμοι κάτοικοι Κύπρου στις περιοχές που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία είναι άμεσα επηρεαζόμενες από την βία εναντίον γυναικών.
- 4.000 μέλη μειονοτήτων είναι άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενα από την ενδοοικογενειακή βία.
- 75.000 παιδιά μέχρι την ηλικία των 14 χρόνων στις περιοχές που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία είναι άμεσα επηρεαζόμενα από την ενδοοικογενειακή βία.


2.
Κάποια πράγματα ΔΕΝ αλλάζουν ποτέ (2)
Πως φαντασιονομαστε τους Κύπριους/ες;

Η κ. M. είναι Τουρκοκύπρια Ιορδανικής καταγωγής, μητέρα 5 παιδιών. Από το Σεπτέμβριο έχει έρθει στην Κύπρο με το σύζυγό της κάτοχο διαβατηρίου Κουβέιτ. Απόκτησε κυπριακό διαβατήριο και ταυτότητα.

Το Αρχείο Πληθυσμού και Μετανάστευσης αρνείται να εγγράψει τον σύζυγο της ως μόνιμο κάτοικο Κύπρου και του ζητά να καταβάλλει τραπεζική εγγύηση ύψους 18,000 ευρώ. Η οικογένεια της κ. Μ. δεν έχει τη δυνατότητα να το πράξει.
Η εναλλακτική που πρότειναν στο σύζυγο της ήταν να βρει εργασία και έτσι να αποκτήσει άδεια παραμονής λόγω εργασίας. Ακόμα και σε αυτή την [παράτυπη] περίπτωση που το καθεστώς του δεν θα είναι συνδεδεμένο με αυτό της συζύγου του, αντιμετωπίζει πρόβλημα εγγραφής στο Γραφείο Εργασίας μιας και δεν έχει αριθμό φακέλου ή αριθμό εγγραφής (alien book). Άρα δεν μπορεί να εργαστεί ούτε να αποκτήσει άλλο καθεστώς παραμονής παρά εκείνο του επισκέπτη [ή τουρίστα!]

Η Μ. επισκέφτηκε το Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας ως Κύπρια με 5 παιδιά τα οποία χρειάζονται τη φροντίδα της καθημερινά και ο σύζυγος δεν μπορεί να εργαστεί. Η απάντηση, μετά την απόρριψη της αίτησης για Δημόσιο Βοήθημα, ήταν [σε εθελόντρια του Απανεμιού] "εδώ είναι Ευρώπη, να παει να δουλέψει η ίδια". Σε ερώτηση "Καλά, και 5 παιδιά τι να τα κάνει, θα τα βάλετε δωρεάν σε παιδικό σταθμό;", η απάντηση ήταν ανασήκωση του αριστερού ώμου...

Ως εκ τούτου η M. στερείται πρόσβασης στη διαδικασία δημοσίου βοηθήματος ή άλλης αρωγής. Στερείται τη δυνατότητα να αποκτήσει εργασία ο σύζυγος και είναι εγκλωβισμοί σε ένα φαύλο κύκλο ανέχειας και δυστυχίας. Έχουν εξαντλήσει τις οικονομίες τους και δανείζονται...

Κυρίως έχουν εγκλωβιστεί σε παράτυπη αντίληψη και εφαρμογή του Νόμου επειδή κάποιοι σε κάποια γραφεία δεν τους θεωρούν αρκετά Κύπριους...

Το παράπονο διατυπώθηκε στην Αρχή κατά του Ρατσισμού.

Η ερώτηση παραμένει: πως φαντασιονόμαστε τον κύπριο;
λευκό, χριστιανό, και να μιλά ελληνικά ;;;

Αν δεν είναι, και δεν ταιριάζει στο φαντασιακό μας, έχουμε το δικαίωμα να παρανομούμε και να του στερούμε πρόσβαση στα δικαιώματα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι Κύπριοι;

Rose – Τρίτη, 25/11/2008
(Link:
http://bluerose-rose.blogspot.com/2008/11/2_25.html)

Anef_Oriwn
Τρίτη 25/11/2008

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Ανάρτηση 44η (πολιτική και Λυσσαριδική) - “Ο κάττος τζι’ αν εγέρασεν, τα νύshα που είshεν, έshει”*!!! (Η επιστολή Λυσσαρίδη στον Πρόεδρο Χριστόφια).

(*“Ο κάττος τζι’ αν εγέρασεν, τα νύshα που είshεν, έshει” – Ο γάτος κι αν γέρασε, όσα νύχια είχε – όταν ήταν νέος – έχει – και τώρα, δηλ. δεν άλλαξε).

Δόθηκε (χτες) στη δημοσιότητα μια επιστολή του Βάσου Λυσσαρίδη (του γνωστού και ως “Γιατρού” - Επίτιμου Προέδρου της ΕΔΕΚ) προς τον Πρόεδρο Χριστόφια (να αναμένουμε ότι όπου να ‘ναι θα δοθεί στη δημοσιότητα και η αντίστοιχη επιστολή του πρώην Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου). Στη επιστολή του ο κύριος Επίτιμος, με ύφος χιλίων καρδιναλίων αλλά και κασσάνδρων και βασιζόμενος στες ερμηνείες που δίνει για τις συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ, ο σύμβουλος του Ταλάτ Οζντίλ Ναμί, φτιάχνει και κάνει υποθέσεις για παρεκκλίσεις και εκτροπές (δεν μας μίλησε για χαλαρώσεις ή δωρεές), επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά τον εαυτό του.

Παρακάτω θα παραθέσω (για γνώση και ενημέρωση) ολόκληρη την επιστολή Λυσσαρίδη (την έκανα copy-paste από το blog “… ες γην εναλίαν Κυπρον ...” – ν’ αναφέρουμε και τις πηγές μας – όπου υπάρχει και σχετικό post), με δικά μου σχόλια εντός των αγκύλων (κάποιοι όμως έχουν πάθει αγκύλωση και δεν μπορούν να κουνηθούν πέραν από την καρέκλα τους).

«Απέστειλα αυτή την επιστολή στο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας την 29η Οκτωβρίου, 2008. [Με ή χωρίς την έγκριση του Κόμματος του οποίου είσαι Πρόεδρος;].
Δεν υπήρξε ανταπόκριση. [Έγραψεν τον ο Πρόεδρος ή επειδή, ως φαίνεται, το θέμα (κι άλλα παρόμοια) συζητήθηκε ουκ ολίγες φορές στο Εθνικό Συμβούλιο (μάλλον κατάντησε μόνιμη επωδός από τον κύριο Επίτιμο), το θεωρούν (τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου πλην του ΕΥΡΟΚΟ) κάτι σαν το «μουρμουρκόν της κοτζιάκαρης»!]. Επειδή πιστεύω ότι θα είναι πολύ ωφέλιμη για την εξέλιξη του εθνικού μας προβλήματος η αποσαφήνιση θέσεων, δημοσιοποιώ το περιεχόμενο της επιστολής μου. Είμαι βέβαιος ότι ο διάλογος είναι χρήσιμος. [Μια ζωή ήθελε να τον ακούν (και μάλιστα με κατάνυξη και προσοχή) οι άλλοι. Ήταν αυθεντία σ’ όλα (είχε και το λέγειν)... Είχε πάντα δίκιο κι όλοι οι άλλοι λάθος ... (Πως ήταν εκείνος ο χαρακτηρισμός με το βούτυρο;). Μιλά ο “Γιατρός”, ο Λυσσαρίδης, όλοι σούζα!]

Δρ Βάσος Λυσσαρίδης

Προς
Πρόεδρο Κυπριακής Δημοκρατίας
κ. Δημήτρη Χριστόφια

Η αγωνία μου για την πορεία του Κυπριακού υπαγορεύει αυτή μου την ενέργεια. [Δεν εμπιστεύεται κανένα (ούτε και την ίδια τη σημερινή ηγεσία του κόμματος του – αμφιβάλλω αν διαβουλεύτηκε μαζί τους για το περιεχόμενο της επιστολής του), πιστεύει ότι ΟΛΟΙ οι άλλοι είναι έτοιμοι να πουλήσουν την Κύπρο]. Άλλωστε είχα δηλώσει στο εθνικό συμβούλιο ότι θα σας αποστείλω τις θέσεις μου αναφορικά με τους χειρισμούς του Κυπριακού.
[Εν τζιαι είπες του ότι εκαρτέρας τζιαι απάντηση (που τον Πρόεδρο);]
Ο σύμβουλος του κ. Ταλάτ (Οζντίλ Ναμί) και ανώτατοι Ελληνοκύπριοι αξιωματούχοι καταθέτουν ότι ουσιαστικά η λύση έχει τροχιοδρομηθεί στη βάση του κοινού ανακοινωθέντος της πρώτης συνάντησης. [Ολόκληρο σενάριο στήνει ο “Γιατρός” βασιζόμενος στις ίδιες τις εκτιμήσεις του Ναμί].
Από την άλλη δημοσίως γίνεται αναφορά σε έλλειψη γεφυρών επί των ουσιωδών πτυχών.
Τι συμβαίνει;
Είναι γεγονός ότι στο κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια-Ταλάτ γίνεται αναφορά σε Ελληνοκυπριακό και Τουρκοκυπριακό κράτος που θα συνεταιρισθούν για δημιουργία ομόσπονδης κυβέρνησης. [Που αναφέρεται αυτό στο κοινό ανακοινωθέν; Στο ανακοινωθέν δεν είναι για τα συνιστώντα κρατίδια ή συνιστώσες πολιτείες ή περίοχες της μέλλουσας Ομοσπονδιακής Κύπρου, που γίνεται αναφορά; Φαίνεται όμως, επειδή ο κύριος Επίτιμος δεν αποδέχεται την Ομοσπονδία, είναι φυσικό να μιλά με όρους που αφορούν το Ενιαίο κράτος – γι’ αυτό και βλέπει εκ των πρότερων "Ελληνοκυπριακό και Τουρκοκυπριακό κράτος". Πέραν τούτου στο ανακοινωθέν του Ιουλίου (αν δεν κάνω λάθος) δεν τονίζεται ότι η Ομόσπονδη Κύπρος θα έχει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα;]
Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείτε μαζί μου ότι επρόκειτο για αδόκιμη δήλωση στην προσπάθεια σας συντήρησης του κλίματος. Άλλωστε το γεγονός ότι χαιρετίσθηκε από τη δική μας πλευρά η μη συμπερίληψη της στο κείμενο του Ο.Η.Ε. αποτελεί παραδοχή του σφάλματος. Ευκόλως μπορεί να προβληθεί και τώρα από τη δική μας πλευρά ότι είναι αδιανόητος ο φυλετικός διαχωρισμός που συγκρούεται με κάθε έννοια δικαίου.
Αδιανόητη η εγκαθίδρυση φυλετικών κρατών (Μπαντουστάνς).
[Που αναφέρεται ότι θα δημιουργηθούν αμιγώς φυλετικά κρατίδια; Οι τουρκοκύπρίοι προβάλλουν – για τα συμφέροντα, οικονομικά και πολιτικά του τουρκοκυπριακού κεφαλαίου, αλλά και για λόγους γενικότερης ασφάλειας - ούτε ‘κεινοι εμπιστεύονται τους δικούς μας εθνικιστές - τις εγγυημένες πλειοψηφίες, κάτι που δεν έχει συζητηθεί ακόμα. Ακόμα η δημιουργία και ή ύπαρξη τουρκοκυπριακών θυλάκων μετά το 1964, όπου οι τουρκοκύπριοι κατέφυγαν τόσο μετά από τις πιέσεις της ΤΜΤ και τα πογκρόμ που υπέστησαν από τις ελληνοκυπριακές ένοπλες ομάδες – συμπεριλαμβανομένων κι αυτών του Λυσσαρίδη – δεν ήταν φυλετικός διαχωρισμός;]
Η συνεχής αναφορά σε συνεταιρισμό επιτρέπει συνέχιση της εκτροπής. [Πως θα επιτυχείς λύση Ομοσπονδίας χωρίς πολιτική ισότητα των δύο συνιστώντων κρατιδίων και μια μορφή συνεταιρισμό των δύο κρατιδίων; Σε μια Ομοσπονδία τα συνιστώντα κράτη, πολιτείες ή περιοχές δεν είναι ισότιμα;] Αυτό το θέμα έχει διευθετηθεί από το 1964. [Κι επειδή ως ελληνοκύπριοι έχουμε όλη την εξουσία δεν προτιθέμεθα παραχωρήσουμε ΤΙΠΟΤΑ!]
Όταν οι Τουρκοκύπριοι, πιεζόμενοι από την Άγκυρα, εγκατέλειψαν τα πολιτειακά σώματα προβλήθηκε από Τουρκικής πλευράς η άποψη ότι δεν υπάρχει πια Κυπριακή Δημοκρατία γιατί κάθε πλευρά (Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή) έχει το δικό της μέρισμα στην κρατική οντότητα. [Αυτό εννοεί ως διευθέτηση του 1964 ο κύριος Επίτιμος;].
Ολόκληρη η ανθρωπότητα απέρριψε την Τουρκική θέση και αναγνώρισε ως κυβέρνηση της Κύπρου (ολόκληρου του λαού και ολόκληρης της γεωγραφικής επικράτειας) την κυβέρνηση Μακαρίου και όλες τις μετέπειτα Κυπριακές κυβερνήσεις.
Άλλο εγγυημένη συμμετοχή στα πολιτειακά όργανα και άλλο συνεταιρισμός.
[Η Ομοσπονδία που βασικό της συστατικό είναι η πολιτική ισότητα δεν αποτελεί μια μορφή συνεταιρισμού;]
Ούτε αλλοιώνει την εικόνα το αν αυτή η διευθέτηση θα είναι το τελικό προϊόν ή η έναρξη της διαδικασίας. Με σαφήνεια πρέπει να εμείνουμε σε λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. [Σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ μ’ αυτό. Όμως οι πλείστες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το στηρίζουν ή παίζουν πελλόν τζιαι εν τες νοιάζει (τζιαι σικκιμέ ίσως να λαλούν) αν θα εφαρμοστεί το Ευρωπαϊκό κεκτημένο;]. Άλλωστε αυτή είναι και η εντολή του λαού, στηριγμένη στις προεκλογικές διακηρύξεις και δεσμεύσεις. Αυτή η τοποθέτηση με σαφείς στόχους δεν μας οδηγεί σε απομόνωση. Τουναντίον δημιουργεί προοπτικές συμμαχιών.
[Με ποιους; - απλή απορία].
Η κυριαρχία πηγάζει από το σύνολο του λαού. [Κι από τους τουρκοκύπριους;] Διττή πηγή κυριαρχίας (“κράτη”, κοινότητες, ομάδες) στην ουσία καθιστούν την κυριαρχία διττή έστω κι αν συνταγματικές πρόνοιες αναφέρονται σε μια και μόνη τελική κυριαρχία. [Στο κοινό ανακοινωθέν δεν αναφέρεται ότι η κυριαρχία θα είναι μία; Πάλι κολλήσαμε σε ερμηνείες που έχουν σχέση με την Ομοσπονδία με γνώσεις και λεκτικό για το Ενιαίο κράτος].
Ούτε είναι δυνατή υπό οιασδήποτε συνθήκες η αποδοχή εκ περιτροπής προεδρίας, πολύ περισσότερο χωρίς καν να έχει συμφωνηθεί ο τρόπος εκλογής (κοινοί εκλογικοί κατάλογοι, κ.τ.λ.). [Καλά μα ο τρόπος εκλογής δεν θα τεθεί κι αυτός στο τραπέζι για συζήτηση κάποια στιγμή. Ή θα συζητάμε τώρα ποιο έγινε πρώτο, η κότα ή το αυγό; Εκτός αυτού σε μια Ομοσπονδιακή χώρα δεν είναι λογικό να διασφαλίζεται με κάποιον τρόπο, η δυνατότητα εκλογής Προέδρου απ’ όλα τα συνιστώντα μέρη;]
Η a priori νομιμοποίηση του εγκλήματος του εποικισμού πού είχε στόχο τη δημογραφική αλλοίωση μιας χώρας είναι επίσης άστοχη.
[Εσύγχισεν με... Μα τούτο δεν είναι κατάλοιπο προηγούμενων συμφωνιών;]
Η εκλογή σας χαιρετίσθηκε από πολλά κέντρα αποφάσεων που σας πίστωναν (ορθώς) με καλή θέληση για λύση του Κυπριακού. [Γιατί όμως κάποιοι κολαούζοι σας κε Λυσσαρίδη καραμουτσιάζουν για τούτο και κατηγορούν τον Πρόεδρο για προδοσία και μειοδοσία επειδή “… η εκλογή {του Προέδρου} χαιρετίσθηκε από πολλά κέντρα αποφάσεων ...”]. Ασχέτως αν πιστεύω ότι η καλή θέληση της δικής μας πλευράς δεν απουσίαζε ποτέ.
Και είναι κατανοητή η προσπάθεια σας να συντηρήσετε αυτό το κλίμα. [Πάλι καλά που το αναγνωρίζετε, “Γιατρέ”!]
Όμως είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε ότι αυτό δεν σημαίνει παραβίαση αρχών τις οποίες διακηρύξατε προεκλογικά και οι οποίες αποτελούν το δεσμευτικό σας πρόγραμμα έναντι του λαού.
Δηλαδή για λύση που να διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, και των θεσμών, τις βασικές ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. [Τα λόγια τα μεγάλα και τα πλάνα ...]. Θα αποκλείει εγγυητικά δικαιώματα και στρατιωτική παρουσία ξένων χωρών και θα τερματίζει τον εποικισμό. [Μια ζωή γενικότητες και συνθήματα ο “Γιατρός”].
Πρέπει να υπάρξει αναίρεση ή διόρθωση δηλώσεων που είναι δυνατό να ερμηνευθούν ως παρεκκλίσεις από την διακηρυχθείσα γραμμή λύσης που πρέπει να είναι πλήρως εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, εθνοκάθαρσης [μόνο των ελληνοκυπρίων το ’74;],
κατοχής με αντίπαλη πλευρά την Τουρκία και όχι τους Τουρκοκύπριους που στην ουσία είναι θύματα της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής. [Σοβαρά; Συμφωνούν και οι παρατρεχάμενοι κολαούζοι σας;]
Κυπριακή όμως λύση μπορεί να αναζητηθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και τον αποκλεισμό κηδεμονίας της Τουρκίας. [Καλά γι’ αυτό δεν πρέπει να συμπορευτούμε με τους τουρκοκύπριους;] Άλλως δυστυχώς στην πρωτοκαθεδρία των Τουρκοκυπρίων θα βρίσκονται δοτές ηγεσίες. [Υπάρχουν και κοινωνικά κινήματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αριστερά κόμματα, δημοκρατικές προσωπικότητες ...].
Άλλο η διασφάλιση των δικαιωμάτων-προνομίων των Τουρκοκυπρίων και άλλο η συντήρηση «δικαιωμάτων» ξένων χωρών (Τουρκίας) που στην ουσία στρέφονται και εναντίον των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. [Άρα οι τουρκοκύπριοι είναι εν δυνάμει σύμμαχοι μας! Τι κάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Τους τσουβαλιάζουμε όλους στο ίδιο σακκί και τους βλέπουμε ως τους προαιώνιους εχθρούς του γένους!].
Η άποψη ότι τα εγγυητικά δικαιώματα της Τουρκίας πηγάζουν από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου δυνάμει των οποίων εγκαθιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία και δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση δεν έχει καμιά βάση. Η Κύπρος ήταν τότε αποικία και συμφωνίες που επιβάλλονται από την αποικιοκρατική δύναμη δεν είναι νόμιμες δυνάμει αποφάσεων του Ο.Η.Ε. [Καλά, γιατί δεν τις καταγγείλαμε από τοτε;]. Τώρα η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε. και είναι αδιανόητη η ύπαρξη κηδεμόνων για μια Ευρωπαϊκή χώρα.
[Συμφωνώ απόλυτα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να τεθεί προ των ευθυνών της].
Αγαπητέ πρόεδρε,
Στόχος δεν είναι η άσκηση κριτικής αλλά η διόρθωση και πλήρης διασαφήνιση πορείας. [Μια ζωή “Γιατρέ”, να παλεύετε να διορθώσετε τους άλλους. Ευτυχώς που έχουμε κι εσένα τον ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ! Όμως γιατί συνεχώς βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο;]. Έτσι στην ουσία αποτελεί θετικό εργαλείο και για σας.
Γίνεται αναφορά σε ομοσπονδία [Εσύ όμως για Ενιαίο μιλάς] και υπενθυμίζω ότι σε ομοσπονδιακά συστήματα το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στην κεντρική εξουσία. [Πάλι καλά που μας το υπενθυμίζει. Οι δηλώσεις του Προέδρου για μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και για μια διεθνή προσωπικότητα εννοούν άλλ’ άντ’ άλλων, δεν είν’ έτσι;]. Έτσι είναι αδόκιμη η μελέτη των εξουσιών της κεντρικής διοίκησης. [Καλά θα τα σερβίρουμε αμελέτητα στους τουρκοκυπρίους, στο στυλ take it or leave it;].
Η εμμονή σε λύση εναρμονισμένη με το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο όχι μόνο δεν αποστερεί τους Τουρκοκύπριους των προνομίων τους αλλά τα κατοχυρώνει εντάσσοντας τα σ΄ ένα σύστημα δίκαιο, λειτουργικό και βασισμένο στον σεβασμό των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών που κατοχυρώνονται ακόμα και στις συμφωνίες κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς και Κυπριανού-Ντενκτάς στις οποίες γίνεται συνεχής αναφορά. [Είναι κάτι σαν παραμύθι αφού για 30 τόσα χρόνια δεν έγινε κατορθωτό να εφαρμοστούν].
Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείτε ότι για τις ουσιώδεις διαμέτρους της συζήτησης πρέπει να τηρείται ενήμερος ο λαός. Αυτό δεν σημαίνει, όπως ελέχθη, διάλογο από αέρος, αλλά εμπλοκή του λαού, του οποίου κρίνεται η τύχη, επί της ουσίας των διαπραγματεύσεων διότι δεν νοείται εντολή εν λευκώ. [Μόνο μια Σοσιαλιστική Επανάσταση που θα καταργήσει τις ατομικο-ιδιοκτησιακές σχέσεις και κατ’ επέκταση και την αντιπαλότητα μεταξύ ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού κεφαλαίου και τους εκατέρωθεν εθνικισμούς θα μα σώσει στο τέλος της ημέρας].
Είναι γεγονός ότι ο χρόνος πιέζει. Ότι η χρονιότητα δημιουργεί τάσεις μονιμότητας του απαράδεκτου status quo. [Ευτυχώς που το καταλάβατε!] Όμως τα προτεινόμενα σχέδια είναι χειρότερα και από τη διχοτόμηση γιατί ισοδυναμούν με διχοτόμηση και επικυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας σ΄ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια. [Κάθε πέρσι και καλύτερα δηλαδίς].
Κύριε πρόεδρε,
Πιστεύω ότι θα έχετε την πλήρη συμπαράσταση του λαού σε μια γραμμή λύσης σύμφωνης με τις προεκλογικές δεσμεύσεις χωρίς παρεκκλίσεις.
Θα συμφωνείτε όπως άλλωστε επανειλημμένα έχετε διακηρύξει ότι στόχος είναι η εξεύρεση λύσης, αλλά όχι οποιασδήποτε λύσης. [Αφού το διακηρύσσει, γιατί ανησυχείτε;]
Συνοψίζοντας καταλήγω στις πρακτικές εισηγήσεις.
Αν συμφωνείτε ότι πρέπει να εγκαταλειφθούν οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις και δεδομένου ότι οι πάγιες Τουρκικές θέσεις στηρίζονται σε δύο κράτη και δύο λαούς κ.τ.λ. φοβούμαι ότι το αδιέξοδο είναι προβλεπτό. [Δεν πρέπει να αποδειχτεί ότι είναι υπό την ευθύνη της Τουρκίας που τυχόν θα ναυαγήσουν οι συνομιλίες;].
Γι΄αυτό πρέπει να αναληφθεί (α) άμεση εκστρατεία ενημέρωσης (από όλες τις δυνάμεις που απορρίπτουν λύση στη βάση Ελληνοκυπριακού και Τουρκοκυπριακού κράτους, [ουδέποτε μίλησε ο Πρόεδρος για τέτοια κράτη, αλλά για συνιστώντα κρατίδια, πολιτείες ή περιοχές της Ομόσπονδης πλέον Κύπρου – Και επειδή δεν νομίζω να είναι βλάκας ο Λυσσαρίδης και δεν το κατάλαβε, να πως ότι μάλλον «παίζει πελλόν»], συνεταιρισμού κ.τ.λ.). [Οι δυνάμεις αυτές θα υποκαταστήσουν τον εκλεγμένο Πρόεδρο και θα λειτουργούν τελείως ανεξάρτητα; Δεν αποτελεί υπόσκαψη του Προέδρου αυτό ή μήπως θα περάσουμε σε δυαδική εξουσία στην ελληνοκυπριακή πλευρά;].
(β) Να απαιτήσουμε συμμόρφωση της Τουρκίας προς τις υποχρεώσεις της, [το απαιτούμε εδώ και 35 χρόνια, ενώ οι Παλαιστίνιοι απαιτούν τα δικά τους δίκια εδώ και 60 χρόνια], άλλως να μη επιτρέψουμε Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte.
(γ) Να δημιουργήσουμε τις όσο το δυνατό ευρύτερες συμμαχίες μέσα στην Ε.Ε. (Γαλλία, Αυστρία και άλλοι)
(δ) Να αξιοποιήσουμε τις υπάρχουσες, ειδικά με Ρωσία και Κίνα που είναι και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. [Ο Πρόεδρος άραγε παέννει στην Κίνα για κινέζικα και στην Ρωσία για βότκες;].
(ε) Να είμαστε σαφείς στις διεκδικήσεις μας. [
Ξεκαθαρίστε πρώτα εσείς τι θέλετε, Ενιαίο κράτος ή Ομοσπονδία;]
(ζ) Να διαφυλάττουμε πρακτικά την κυριαρχία που είναι σύμφυτη με το κράτος. [Για κάνετε το, κύριε Επίτιμε σε eurocents για να το καταλάβουμε κι εμείς ...].
(η) Να υπάρχει συντονισμός με την Ελλάδα στο κυβερνητικό αλλά και τα άλλα επίπεδα. [Μην με κάνετε να βάλω πάλι το ποίημα του Πασιαρδή (“Δεν καρτερούμε τίποτα ...”) και βγει κανένας «Χαντακωμένος» και μας κάνει βαθυστόχαστη φιλολογική ανάλυση!].
(θ) Να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας σημασία. [Αυτό μου θυμίζει τα εμπλεκόμενα συμφέροντα].
(ι) Να αναθερμάνουμε τις σχέσεις μας με τις χώρες της περιοχής. [Με το Ισραήλ ή με τους Άραβες;]
(ια) Πολιτική επαναπροσέγγισης είναι να πείσουμε τους Τουρκοκύπριους ότι η ουσιαστική επαναπροσέγγιση προϋποθέτει ελεύθερη από ξένους πατρίδα. [Και πως το πετυχαίνουμε αυτό; Στέλνοντας ραβασάκια στους τουρκοκύπριους με τις απαιτήσεις μας; Ή θα καθίσετε κι εσείς τελικά σ’ ένα τραπέζι μαζί με απλούς τουρκοκύπριους, είτε απ’ εδώ είτε απ’ εκεί τζιαι να τα πείτε μεταξύ άρτου και οίνου;]
(ιβ) Να ενισχύσουμε την άμυνα μας. [Δηλ. τζι’ άλλα λεφτά για να τρώσιν οι στρατιωτικοί τζιαι οι μεσίτες, να κορδώνουν οι διάφοροι Λάζαροι, αλλά και για να χάνουμε κι εμείς τις ώρες μας]. Η λύση θα διασφαλισθεί δια της πολιτικής. Όμως πολιτική γυμνή από άμυνα είναι ανίσχυρη.
Δρ Βάσος Λυσσαρίδης
Υ.Γ. Αυτή η επιστολή δεν είναι εμπιστευτική».
[Ευτυχώς για να δούμε κι εμείς ότι ενώ πέρασες τα 80 και πας ολοταχώς για τα 90 – να ζήσεις και να τα εκατοστίσεις – ψάλλεις μας τα κανονικότατα. Τι ξύλα απελέκητα που είμαστε! Κανεί σιορ! Άφησ’ τους (τους Ομήρου, Σιζόπουλο, Παπαδάκη, Μαυρονικόλα και λοιπούς) να πάρουν αποφάσεις μόνοι τους. Δεν τους εμπιστεύεσαι ούτε αυτούς; Δεν ενηλικιώθηκαν ακόμα; Εν τζιαι να ζεις με τα βουνά για να τους κρατάς που το χέρι και να τους παρατζιέλλεις! Το χάζιν είναι ότι ο ίδιος νομίζει ότι παράγει πολιτική έτσι (μια ζωή με τον ίδιο αρνητικό τρόπο), ενώ οι κολαούζοι και παρακοιμώμενοι του νομίζουν ότι έτσι έχει στριμώξει τον Πρόεδρο κι έχει κατακεραυνώσει όσους υποστηρίζουν ότι η παρούσα κατάσταση δεν μπορεί να αποτελεί ΤΗ λύση!].

Anef_Oriwn
Τετάρτη 19/11/2008

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Ανάρτηση 43η (επετειακή και ιστορική, αλλά και επίκαιρη) - Δυο λόγια για δυο επετείους (και για ένα τραγικό γεγονός).

Πρόθεση μου ήταν αυτές τις μέρες να γράψω ένα(πιο ολοκληρωμένο και αναλυτικό) κείμενο για δύο ακομα σημαντικές επετείους που έχουμε το Νοέμβρη (πέραν της Οκτωβριανής Επανάστασης για την οποία ήδη έχω κάμει ανάρτηση): Την ανακήρυξη του παράνομου καθεστώτος στα κατεχόμενα ως ανεξαρτήτου κράτους, της λεγόμενης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” (που έγινε στις 15 του Νοέμβρη του 1983 με ομόφωνη απόφαση της τότε “Βουλής” των Τουρκοκύπριων στα κατεχόμενα) και την επέτειο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 του Νοέμβρη του 1973. Δυστυχώς και πάλι δεν τα κατάφερα, όμως νοιώθω την ανάγκη να πω δυο λόγια.

1. Ανακήρυξη της λεγόμενης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” (“ΤΔΒΚ”).

Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους (όπως μάθαμε τόσα χρόνια να το λαλούμεν) με βρήκε φοιτητή στο εξωτερικό. Το βράδυ εκείνης της μέρας (ή της επόμενης – δεν θυμάμαι) μαζευτήκαμε μια ομάδα από καμιά 30ρια φοιτητές σε μια αυθόρμητη εκδήλωση διαμαρτυρίας και προβληματισμένοι για το τι μέλει γενέσθαι (όπως εξελίχτηκαν τα πράματα ήταν και η πρώτη ουσιαστική κίνηση από πλευράς κατοχικού καθεστώτος προς τη διχοτόμηση). Παράλληλα διερωτόμασταν ποια στάση ακολούθησαν οι “δικοί μας βουλευτές”, αυτοί των κομμάτων της τουρκοκυπριακής Αριστεράς (του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος με Πρόεδρο τότε τον Οζκιέρ Οζκιούρ και του Κόμματος Κοινοτικής Απελευθέρωσης με Πρόεδρο τότε τον Αλμπάι Ντουρτουράν. Δυστυχώς για την Κύπρο, αλλά και για την ίδια την αυτονομία (από την Τουρκία) της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αναγκάστηκαν κάτω από πιέσεις και εκβιασμούς να συμφωνήσουν. Εκ τότε και παρ’ όλο που το παράνομο κράτος στα κατεχόμενα δεν αναγνωρίστηκε από κανένα, πλην της Τουρκίας, οι οποιαδήποτε προσπάθειες για εξεύρεση λύσης δεν απέδωσαν (βασικά εξ υπαιτιότητας πρώτα και κύρια της Τουρκίας).
Οψόμεθα και ευελπιστούμε πως κάτι θα γίνει στις νέες συνομιλίες που ήδη ξεκίνησαν μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ταλάτ.

2. Εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Την περίοδο εκείνη ήμουν στην εφηβεία και μαθητής. Ο ρομαντισμός, η επαναστατικότητα και ο συναισθηματισμός εκείνων των χρόνων και της νεανικής ηλικίας με συνεπήρε! Νέα για τα γεγονότα και την τραγική τους κατάληξη μαθαίναμε από τις εφημερίδες.

Σήμερα 35 χρόνια μετά, υπάρχει έντονη η τάση (μέσα στο γενικότερο ισοπεδωτισμό που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας), κάποιοι όχι μόνο αποδομούν (ή να απομυθοποιούν) εκείνα τα γεγονότα αλλά τα υποτιμούν ή ακόμα και τα μηδενίζουν.

Κριτήριο για να εκτιμήσουμε (είτε θετικά, είτε αρνητικά) την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να αποτελεί η μετέπειτα ζωή πολλών από τους πρωταγωνιστές της ή σημερινή καταβαράθρωση των αγωνιστικών και πανανθρώπινων αξιών. Η γενιά του Πολυτεχνείου έκανε φυσικά το καθήκον της και η εξέγερση των φοιτητών (αλλά και μερίδας του λαού μαζί) αποτελεί ΤΗΝ κορυφαία πράξη αντίστασης ενάντια στην χούντα. Τώρα αν σε κατοπινό στάδιο κάποιοι από τους τότε συμμετέχοντες, επώνυμοι και τρανοί σήμερα (Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Λαλιώτης, Τζουμάκας, Μπίστης, Μικρούτσικος Αντρέας), το εκμεταλλεύτηκαν, για ίδιο προσωπικό (πολιτικό κι άλλο) όφελος, τούτο δεν μειώνει τη αντιστασιακή σημασία και την αγνότητα των σκοπών (ή αν θες και το ρομαντισμό) της εξέγερσης (αλλά ούτε και δικαιολογεί τις απάνθρωπες και βάρβαρες μεθόδους που χρησιμοποίησε η χούντα για την καταστολή της εξέγερση – έφοδος με τα τανκς, ματοκύλισμα, συλλήψεις).

Το Πολυτεχνείο οριοθετεί μια εξέγερση και μια μεγάλη αντιστασιακή πράξη κι έτσι έχει καθιερωθεί στη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού (και όχι μόνο). Όπως κάθε τι το έντονο όμως παρήγαγε και μύθους που έφτασαν στην υπερβολή, όμως το αγωνιστικό φρόνημα, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία από πολλούς ήταν εκεί. Δεν κατέλυσε (φυσικά) την χούντα (αυτή έπεσε υπό το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, και όχι μόνο), ωστόσο η εξέγερση - όπως και κάθε εξέγερση - επιτάχυνε τις διαδικασίες και ξέπλυνε το ψευδοδημοκρατικό μακιγιάζ των συνταγματαρχών που προσπαθούσαν να δείξουν με τη δήθεν “φιλελευθεροποίηση” του καθεστώτος με τον Μαρκεζίνη ...

*******
Ε, δεν είναι έτσι η ζωή ...
(Αναδημοσίευση από τη σημερινή “Χαραυγή” - 16/11/2008).

“Σκληρή n είδηση και οι καλοί συνάδελφοι φρόντισαν να την σκληρύνουν πιο πολύ. Tριάντα τριών, μόλις χρόνών από τη Λευκορωσία, βρέθηκε εδώ - στον παράδεισό μας - ως καλλιτέχνιδα. Και γνωρίζουμε όλοι τι συμβαίνει... Πέντε, λέει το πρωί, σκοτεινά ακόμη, βρέθηκε - από τη Λεμεσό όπου εργαζόταν - στη μέση του πουθενά. Στο μεγάλο αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας - Λεμεσού. Το σίγουρο είναι ότι δεν ήρθε εκεί με τα πόδια. Ούτε από την Λεμεσό, ούτε από τη Λευκωσία. Κάποιος ίσως την άφησε. Υποθέσεις κάνουμε.

Αποτέλεσμα, στην προσπάθεια της να διασταυρώσει τον τετραπλό δρόμο, κτυπήθηκε από δυο αυτοκίνητα.

Άφησε το κορμί και την πνοή της, στον αυτοκινητόδρομο του «παραδείσου» που λαχτάρισε... Και ήταν μόνο 33 χρόνων. Από μια μακρινή χώρα... Μα είναι έτσι η ζωή;”
- Δελής


Από μένα σχόλιο ΟΥΔΕΝ (για την ώρα)!!! Τα ευκόλως εννοούμενα δεν χρειάζονται διευκρινήσεις και σχόλια ...

Anef_Oriwn
Κυριακή 16/11/2008

Ανάρτηση 42η (έκτακτη, ποδοσφαιρική και Ομονοιάτικη) – Νεντίμ Τούτιτς, τζιαιρός να πιάσεις τα ππουρκιά σου (τα πράματα σου) τζιαι να πάεις στο καλό!

Απόψε η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιξε με τον Εθνικό Άχνας στο Δασάκι της Άχνας τζιαι ηττήθηκε με 2-1! (Η δεύτερη ήττα για φέτος, τζιαι μετά λαλούμεν ότι είμαστε και το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα! Τρίχες κατσαρές και βαμμένες mesh!).

Μια τζιαι η ομάδα έπαιζεν κάπου στην γειτονιά μας (στο Δασάκι) είπα τζι’ εγώ ο έρμος, (αλλά καψούρης με την ομαδάρα του ΛΑΟΥ), να παω στο γήπεδο (για πρώτη φορά φέτος) τζιαι να την παρακολουθήσω από κοντά (τζιαι να μην κάτσω - γι’ αυτό το σκοπό - ακόμα μια φορά μπροστά από στην TV). Πήγα μετά της θυγατρός (έχει και season ticket αυτή), του υιού κι ενός ξαδελφότεχνου! Εκάμαν μας πόξυλλικκιν! Όχι γιατί επαίξαν καλύτερα (αν είδατε στιγμιότυπα από τηλεοράσεως η ΟΜΟΝΟΙΑ έχασε πολλές ευκαιρίες, ενώ ο πορτάρης του “Εθνικού” ήταν πολύ καλός και είχε εντυπωσιακές αποκρούσεις). Λετε να ήμουν εγώ ο γκαντέμης;

Νεντίμ, είσαι καλό παιδί, Βαλκάνιος (από μια πολύπαθη χώρα – την Βοσνία), όχι με μεγάλο όνομα στην πιάτσα των προπονητών (μάλλον ούτε οι εκεί παλιές γκόμενες σου θα ξέρουν ότι έγινες προπονητής και μάλιστα της δημοφιλέστερης ομάδας της Κύπρου) και μέχρι τώρα σε στήριζα (ο προλεταριακός διεθνισμός στην πράξη και σ’ όλο του το μεγαλείο), σε συμπαθούσα (έπαιξες και καλή μπάλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ) αλλά μ’ έχεις απογοητεύσει τα μάλα.
Βρε παιδί μου, η ομάδα εδώ και τρία παιχνίδια (μετά την περιφανή της νίκη με 4-0 κατά της “Ανόρθωσης” του Champion’s League) κυριολεκτικά σέρνεται το γήπεδο ή δεν έχει αποτελεσματικότητα και δεν έχεις καταφέρει να διορθώσεις τα πράματα. Δεν θα κάνω το ειδήμονα (κοινώς προπονητή της κερκίδας) και να πω διάφορα τεχνικο-ποδοσφαιρικής φύσεως, όπως ας πούμεν, 

- γιατί δεν βάζεις τον τάδε ή τον δείνα παίκτη να παίζει (απλώς για να βουρά τζιαι να κλωτσά την μάππα;), ή 
- γιατί κρατείς τον άλφα ή τον ωμέγα στο παιγνίδι, όταν είναι άχρηστος και δεν ξέρει να δώσει μια σωστή πάσα, 
- ή αν τύχει είναι μόνος με τον πορτάρη δεν έχει την ψυχραιμία να σκοράρει,  
- ή όταν πάρει την μπάλα θα κάνει πρώτα ένα γύρο 360 μοιρών γύρω από τον εαυτό του (δηλ. ντριπλάρει τον εαυτό του) και μετά κοιτάζει που να πασάρει, 
αλλά θα υποβάλω τα εξής απλά και ίσως κι αφελή ερωτήματα:

1. Η ομάδα (οι πλείστοι ποδοσφαιριστές) παρουσιάζονται νωχελικοί, δεν έχουν δύναμη και τσαγανό στο παιχνίδι τους και κάποτε ούτε και όρεξη να τρέξουν ή να κυνηγήσουν την μπάλα. Ποιος φταιει γι’ αυτό, οι οπαδοί στις κερκίδες;
2. Οι πλείστοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν αγωνιστική πειθαρχεία, δεν επιστρέφουν να μαρκάρουν όταν χάνουν τη μπάλα, ενώ κάποιος (όνομα και μη χωριό) συστηματικά μένει κάτω (στο χόρτο) όταν τον ρίξουν κάτω και νομίζει ότι θα έπρεπε να είχε κερδίσει φάουλ. Ποιος φταιει γι’ αυτό, και πάλι οι οπαδοί στις κερκίδες;
3. Το παιχνίδι απόψε δεν είχε φαντασία, ήταν προβλέψιμο (συνεχείς σέντρες στην αντίπαλη περιοχή) και εύκολα αντιμετωπιζόταν από τόση αντιπάλους αμυντικούς. Μάλλον οι οπαδοί θα φταινε και γι’ αυτό;

4. Η ομάδα ηττάτο από το πρώτο ημίχρονο με 1-0. Υπάρχει κανένας ς κανονισμός που λέει ότι δεν πρέπει να κάνεις αλλαγές κατά το πρώτο ημίχρονο ή να ξεκινάς το δεύτερο και πάλι χωρίς αλλαγή όταν μάλιστα επιζητείς απελπισμένα το τέρμα, για να ισοφαρίσεις τουλάχιστον. Απ’ ότι ξέρω τις αλλαγές τις κάνει ο προπονητής κι όχι το Συμβούλιο!

5. Κάποιοι ποδοσφαιριστές είτε γιατί βρίσκονται σε κακή αγωνιστική κατάσταση ή ντεφορμέ δεν αποδίδουν σε συνεχόμενα παιχνίδια ή κάνουν χοντροειδέστατα λάθη. Γιατί συνεχίζουν να παίζουν. Δεν είναι ο προπονητής που κάνει τη σύνθεση;
6. Κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές (εγνωσμένης αξίας) για τους οποίους το Συμβούλιο δαπάνησε εκατοντάδες χιλιάδες λίρες για να έρθουν στην ομάδα, βρίσκονται μόνιμα μεταξύ πάγκου και κερκίδας (ενώ κάποιοι άλλοι είναι μόνιμα στην κερκίδα). Ποτέ ο προπονητής θα τους δώσει την ευκαιρία να παίξουν;

Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ένα ιστορικό σωματείο με πολλές περγαμηνές ... Έχει κατά τεκμήριο τους περισσότερους φίλαθλους στην Κύπρο. Κόσμος σημαίνει παλμός και δύναμη! Όσοι δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (σύμβουλοι, προπονητής, παίκτες), να σηκωθούν και να πάνε από μόνοι τους στα σπίτια τους! 

Κι ως τελικά φάνηκε, ο αγαπητός και συμπαθής κατά τ’ αλλά Τούτις, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ! Όταν με τόσους παικταράδες(;) δεν μπορεί να κερδίσει θεωρητικά κατώτερες ομάδες ή να δώσει λύσεις σε δύσκολες καταστάσεις κάνοντας σωστή διαχείριση του έμψυχου υλικού (παικτών) της ομάδας (στήσιμο, αλλαγές, οδηγίες), δεν ΜΑΣ κάνει! Μια του κλέφτη, δυο του κλεφτή. Το πολλάκις εξαμαρτείν ουκ εστί αντρός κωφού, αλλά ακούοντος. Διότι, ο ακούων ακούει και συμβουλές και διορθώνεται. Άντε μέχρι δύο φορές να σφάλει και άλλο δεν επιτρέπεται να το ξανακάνει. Ο δικός μας μάλλον δεν ακούει! Άρα καιρός είναι να μαζέψει τα ππουρτού του, αν θα δούμε άσπρη μέρα τον Μάη!

Anef_Oriwn
Κυριακή 16/11/2008

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ανάρτηση 41η (ποιητική και επετειακή) – “Σύντροφοι! Βιάστε τ’ άλογα, κ’ είν’ το ταξίδι μακρινό”* - (Αφιέρωμα στον ποιητή και άνθρωπο Τεύκρο Ανθία).

Πραγματοποιήθηκε χτες Δευτέρα (10 του Νοέμβρη) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Λάρνακας, επετειακή εκδήλωση αφιερωμένη στον μεγάλο Κύπριο ποιητή Τεύκρο Ανθία, με την ευκαιρία των 40 χρόνων από το θάνατο του. Η όλη εκδήλωση (φιλολογικό μνημόσυνο) διοργανώθηκε από την Επαρχιακή Επιτροπή ΑΚΕΛ Αμμοχώστου σε συνεργασία με το Κοινοτικό Συμβούλιο Κοντέας (γενέτειρα του Ανθία) και το Προσφυγικό Σωματείο «Η ΚΟΝΤΕΑ». Ομιλητές ήταν ο ποιητής Γιώργος Μολέσκης και η κοινωνιολόγος (καθηγήτρια Πανεπιστημίου στην Αγγλία) και κόρη του ποιητή, Φλόγα Ανθία που μίλησαν για τη ζωή και το έργο του ποιητή. Χαιρετισμό εκ μέρους των διοργανωτών απηύθυνε ο Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου Νίκος Ιωάννου.
(Αντιπροσωπεία αποτελούμενη από μέλη της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου, της Κοινότητας Κοντέας και της οικογένειας του ποιητή, επισκέφτηκαν πριν μερικές μέρες τον τάφο του Ανθία στην κατεχόμενη Κοντέα της Μεσαορίας όπου και κατάθεσαν στεφάνια).


Ο Τεύκρος Ανθίας γεννήθηκε (ως Ανδρέας Παύλου) στην Κοντέα της επαρχίας Αμμοχώστου στις 3 Απριλίου 1903. Μεγάλωσε σε φτωχή (αγροτική) ποιητική οικογένεια. Ποιητής και ο ίδιος, μουσικός, δάσκαλος, δημοσιογράφος, ο Ανθίας έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την ποιητική συλλογή «Τα σφυρίγματα του αλήτη» που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1928.

Προηγουμένως φοίτησε στο Εμπορικό Λύκειο της Λάρνακας το 1916-17, όπου τυπώνει και μεταδίδει ποιήματα σαν το “Ξύπνα λαέ”, τα πιο πολλά δεκαπεντασύλλαβα, περιγράφοντας σκηνές πείνας, δυστυχίας, ορφάνιας κτλ. και έπειτα (1917-22) στο ιεροδιδασκαλείο Λάρνακας, όπου δημοσιεύει ποιήματα σε περιοδικά και εκδίδει την πρώτη ποιητική του συλλογή, τα “Λουλούδια της αγάπης”.

Δουλεύει σαν δάσκαλος στη Χοιροκοιτία (1922-23) και μετά φεύγει για την Ελλάδα για να σπουδάσει φιλολογία. Λόγω οικονομικών δυσκολιών εργάζεται ως δάσκαλος στη Σπάρτη (1924-1926). Στη Σπάρτη εκδίδει τα λογοτεχνικά περιοδικά “Φλόγα” και “Σπίθα”.


Επιστρέφει στην Αθήνα (1926), όπου ζει «αλήτικα» και περιθωριακά. Γυρίζει τις ταβέρνες και παρ’ όλο που είναι «αλήτης» και άστεγος, αναπτύσσει μια ποιητική δημιουργικότητα. Η «αλήτικη» εμπειρία του και η γνωριμία και σχέση του με τους απόκληρους, τους φτωχούς, τους άστεγους και τις πόρνες καταγράφεται στα “Σφυρίγματα του Αλήτη” (1928). Τα ποιήματα του είναι ανατρεπτικά. Η ποίηση του καταδικάζει την πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση, την απανθρωπιά και την κοινωνική εξαθλίωση.
Ο Ανθίας γυρίζει στην Κύπρο το 1930 και οργανώνεται στο κίνημα της Αριστεράς, που τότε εκφραζόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου (ΚΚΚ). Αφοσιώνεται στον αγώνα, χρησιμοποιώντας την πένα του σαν όπλο και αρχίζει να δημοσιογραφεί. Συμμετέχει στα Οχτωβριανά γεγονότα του 1931 και τραυματίζεται από σφαίρα στο χέρι. Συλλαμβάνεται, διώκεται, φυλακίζεται και εκτοπίζεται (στο τουρκοκυπριακό χωριό Αντρολύκου της Πάφου).

Το 1930 εκδίδει το “Άγιε Σατάν, ελέησον με” - καταδίκη μιας εποχής όπου κυριαρχεί το κέρδος, ο πόλεμος, η εκμετάλλευση, η κοινωνική ανισότητα και η υποκρισία.

Το 1931 εκδίδει τη “Δευτέρα Παρουσία” (συγκλονιστικό έργο – θα παραθέσω αποσπάσματα πιο κάτω), που έγινε αφορμή να αφοριστεί από την Εκκλησία. “Ήρωες” του είναι άνθρωποι απόκληροι, εκμεταλλευόμενοι, οργισμένοι, επαναστατημένοι - και μέσω αυτών ο ποιητής (σ’ ένα είδος Λαϊκού Δικαστηρίου) κατηγορεί (και δικάζει) τον Θεό ως προσωποποίηση του κακού, της καταπίεσης και αδικίας. Ένα έργο κοινωνικό και φιλοσοφικό, που παρουσιάζει όλους τους καταπιεσμένους της Γης. Αρνείται να υπογράψει «δήλωση μετανοίας» και χάνει τη δουλειά του.
Το 1931 γράφει και εκδίδει το “Πουργατόριο” (*απ’ όπου και ο στίχος στον τίτλο του παρόντος κειμένου) που αποτελεί ένα είδος απάντησης στον αφορισμό του. Το 1934 εκδίδει το “Διψασμένοι στην Άβυσσο”, ενώ στο “Χάος” (1936) ασχολείται με τις ανισότητες και τη νοοτροπία της σύγχρονης κοινωνίας.

Το 1941(έτος ίδρυσης του ΑΚΕΛ) εκλέγεται στην ΚΕ του Κόμματος. Ο Ανθίας ολοκληρώνει την πολιτική του αναζήτηση. Το 1945 εκδίδει τα περιοδικά “Φλόγα” και “Σπίθα” και δουλεύει στο “Δημοκράτη”, την εφημερίδα του κόμματος.
Από το 1945 η ποίηση του Ανθία καταγράφει σύγχρονα γεγονότα, ειδικά την αντίσταση της Ελλάδας και Κύπρου, την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή, την πάλη εναντίον της ξένης κυριαρχίας, για δικαίωση και ελευθερία. Στην “Κυπριακή Ραψωδία” (1946) λέει: “Μια πέτρα μέσ' στο πέλαγο είν' η γη μου” και “Ξένε, πατάς την πέτρα που δε σάλεψαν, τι φωνές θύελλες και τρικυμίες”.

Το 1955 γυρίζει στην Κύπρο (από τη Αγγλία όπου είχε μεταναστεύσει με την οικογένεια του το 1948) και εργάζεται ως συντάκτης στο “Νέο Δημοκράτη”. Συλλαμβάνεται στις 14 Δεκεμβρίου 1955 μαζί με άλλα 134 στελέχη του ΑΚΕΛ και φυλακίζεται στα κρατητήρια της Δεκέλειας. Τότε γράφει το “Ημερολόγιο του CDP”. Απελευθερώνεται από τα κρατητήρια λόγω καρδιακού προβλήματος.

Το 1961 γράφει το “Ορατόριο” που αφιερώνεται στον αγώνα της Κύπρου για απελευθέρωση και στους ήρωες του τόπου. (Σ’ αυτή τη συλλογή ποιημάτων υπάρχει κι ένα αφιερωμένο στον Μάρτυρα Αριστερό εργάτη Σάββα Μενοικο και μιλά για τη απάνθρωπη δολοφονία του και το μαρτυρικό του θάνατο – λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου με την κατηγορία του προδότη αφού τον δέσανε στον κορμό ενός ευκαλύπτου στην αυλή της εκκλησιάς). Το ποίημα εκείνο μπορείτε να το βρείτε σε παλαιότερη ανάρτηση μου, αφιερωμένη στους αδίκως δολοφονηθέντες από τους μασκοφόρους του Γρίβα, Αριστερούς.

Link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/05/3-195559-1958.html

Η “Κυπριακή Τραγωδία” που έγραψε το 1965 είναι εμπνευσμένη από την Τηλλυρία και το διαχωρισμό Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Το 1966 εκδίδει την “Λαμπρακιάδα” για το Γρηγόρη Λαμπράκη, στενό φίλο του, η δολοφονία του οποίου πλήγωσε αφάνταστα τον Ανθία.

Στις 8 Νοεμβρίου 1968 ο Τεύκρος Ανθίας πεθαίνει σε ηλικία 65 χρόνων (από καρδιακή προσβολή) αφήνοντας στον κυπριακό πολιτισμό ένα πλούσιο και καθοριστικό λογοτεχνικό έργο. Κηδεύεται στο χωριό του Κοντέα, όπως επιθυμούσε.

Ο Ανθίας έχει αναγνωριστεί όχι μόνο ως ο ποιητής της Αριστεράς, αλλά της πονεμένης Κύπρου. Πολιτικοποιήθηκε και χρησιμοποίησε την ποίηση του σαν καταδίκη των πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που εξανθρωπίζουν και αλλοτριώνουν την ανθρώπινη ζωή. Τα κύρια θέματα ήταν η ζωή, η αγάπη, η αντίσταση - ήρωες του, οι φτωχοί και καταπιεσμένοι.
Παρακάτω παραθέτω αποσπάσματα από την ποιητική του σύνθεση “Δευτέρα Παρουσία”, διαχρονικά επίκαιρο ποίημα και αποκαλυπτικότατο για το σημαντικότατο ρόλο που παίζουν η θρησκεία και η εκκλησία στην υπηρεσία των συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης:

“Τα καρφωμένα εκεί στον τοίχον εικονίσματα,
σάμπως αχρηστευμένα νομοσχέδια
εκλιπαρούν της Ιστορίας την προσοχή.

Κ’ οι πρώην θαυματουργοί
τρισάγιοι, τρισμακάριστοι και τρισευλογημένοι,
πού κάνανε μπακάλικο τη γη,
έτσι αμυδρά ως φωτίζονται απ’ τα γύρω τους κεριά,
μοιάζουν, αλήθεια, ναυαγούς πού, για να βγούνε στη στεριά, μάταια αποζητούνε την προστασία μιας σανίδας.

....................................................................

Κι όμως εγώ με μια γκριμάτσα και μ’ ένα βλέμμα σκοτεινό,
σα μια ερωμένη πεισματάρα το μήνυμα περιφρονώ.
Δεν έχει ο νους αναπαμό, δεν έχει η αίστηση γαλήνη,
δεν έχει ο πόνος δαμαστή, δεν έχει αντίδοτον η οδύνη,
σαν πλημμύρισαν μέσα μας τα ερωτηματικά,
πού σαν καρφιά πυρούμενα μας καίγουνε τα σωθικά.

Μύριες φορές έχω σκεφτεί γροικώντας τους ανθρώπους
ν’ αποζητούν μια άλλη ζωήν αιώνια κ αιθέρια:
Μήπως χαρήκανε τη γης, πού ολημερίς κι’ ολονυχτίς
τη βρέχουνε με τον ίδρωτα και τ’ άγια τους τα χέρια
κάνουνε ρόζους και ματώνουν για να κερδίσουν το ψωμί;
Κ’ έμεινε τάχα να χαρούν άλλη ζωή, άγνωστη ζωή;


Άφθονα αυτοί εμπορεύματα με ξεπεσμένη την τιμή,
Πουλιούνται κι’ αγοράζουνται στης κοινωνίας το παζάρι ...
Στο σβέρκο τους χορεύουνε
κάθε στιγμήν οι Μουσολίνηδες κ’ οι Τσάροι,
οργιάζουνε οι πατρίδες, οι σταυροί, τα μαύρα ράσα, καρφώνοντας με ψαλμωδίες τη φτωχική τους νεκροκάσα.

Αυτό το πράσινο χαλί του κάμπου το ανεχτίμητο,
πού πλέξανε τα δάχτυλα τού εργάτη,
τσαλαπατά η αριστοκράτισσα κοκότα,
καμωματού, τσακπίνα, ντελικάτη,
καπνίζοντας τα φύλλα τής καρδιάς μας,
σένα ντιβάνι ξαπλωμένη, μεθυσμένη,
παραδομένη στην ηδονή.

Τα μηχανήματα πού φτιαχτήκανε απ’ το ματωμένο μας σφυρί, μέγαρα και σχολεία και κανάλια,
—τής εργατιάς οι κόποι οι οδυνηροί
ολοκαυτώματα προσφέρονται στο πούρο,
στην πολυθρόνα, στο τσιμπούκι, στο λουκούλιο το τραπέζι,


Κι’ όμως ... μια αιώνια ζωή», κάποιος Θεός,
μεγάλος εργοδότης, πονηρός,
κοιμίζουν με μορφίνη τα κορμιά μας,
στα δάχτυλά τους παίζουν τα μυαλά μας,
σαν τράπουλες πού πάντοτε κερδίζουν.
K’ οι σάλπιγγες στριγγά χτυπάνε.. .
Μορφές βγαλμένες απ’ τα τάρταρα,
πρόσωπα νευρικά σα σκεδιασμένα απ’ το πινέλο
κάποιου ζωγράφου εξπρεσιονίστα,
φωνές ρωμάντσων κάποιου Γκόρκι, ενού Μπαρμπύς, — οι σκλάβοι, τα ρημάδια όλης της γης—
αμέτρητα φουσάτα καταφθάνουν
στη σάλα αυτή τη φωτισμένη από κεριά ...


....................................................................

Τα βήματα τους αγροικούνται
βαριά, σαν τα σφυριά στ’ αμόνι.
K’ έτσι ως σιμώνει ο συρφετός
σα λέοντας τεράστιος, νηστικός,
ο βρυχηθμός του κάνει το κορμί μου
να εκμηδενίζεται και νιώθω την αναπνοή μου
να σταματάει σιγά-σιγά σαν το εκκρεμές
τού ρολογιού που δεν κουρδίστηκε.

Τα μάτια τους πετούν φωτιές.
Τα χέρια τους σφιγμένα σε γροθιές.
Τα πόδια τους ανάλαφρα, μόλο πού γίνανε από σίδερο,
μοιάζούν πελώριους οδοστρωτήρες.
Τα στόματα τους ηφαιστείων κρατήρες.
Παράξενοι προσκυνητές, αληθινά
Δε βλέπω να κρατούν κεριά.
Έχουν μονάχα μπόλικα χαρτιά «υπό μάλης>
— ίσως ιερά.
(Καμμιά σύνοψις, Καινή και Παλαιά Διαθήκη,
ή τον Χριστού ή επιστολή.
Όπλα για να σωθούν οι αμαρτωλοί).

Κι ορμούν για μία στιγμή στην εκκλησιά.
Tι φρίκη! Τι κακό! Τι χλαλοή!
Το βράδυ αυτό θα ‘ναι, ασφαλώς, βεβαία η κοσμοχαλασιά ...

....................................................................

Χτυπάν τούς τοίχους οι γροθιές
και μονομιάς οι τοίχοι
δέχονται αδιαμαρτύρητα
την τραγική τους τύχη.

Τα πάντα εκεί γκρεμνίζουνται και σβύνουν τα κεριά
με το τρελό το φύσηγμα του αδέσποτου βοριά

Κ’ εγώ, που το πηχτό σκοτάδι με αφανίζει
νιώθω πώς η Δευτέρα Παρουσία αρχίζει...

...................................................................

[Όλα τα πιο πάνω θυμίζουν ή παραπέμπουν για όσους έχουν διαβάσει ή έστω ρίξει μια ματιά, στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Στη συνέχεια ο Ανθίας περιγράφει – με την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας - τη Δική του Θεού (και όχι των ανθρώπων από το Θεό), που είναι εξ ίσου συγκλονιστική όπως και το υπόλοιπο ποίημα. Παραθέτω – λόγου χώρου και για να μην σας κουράσω πιο πολύ - μόνο ένα μικρό απόσπασμα. Ολόκληρο το ποίημα αποτελείται από κάπου 35 σελίδες].

...............................................................

Κύριε Θεέ! Σε εζήτησα και δε σε βρήκα πουθενά.
Μ’ όλα τα Μαθηματικά πού ξαίρω, (αφού στοχάσου
στη θεωρία τού Αϊνστάιν επήρα δέκα στα γραφτά και στα προφορικά),
μ’ όλη την Πειραματική, Χημεία κι’ Αστρονομία
μ’ όλα τα τηλεσκόπια, μ’ όλα τα μικροσκόπια,
δε μπόρεσα να συναντήσω μήδ’ ένα τόσο δα πρωτόπλασμά σου.

(Λένε πώς είναι ασέβεια να σε φαντάζεται κανείς
τόσο μικρό και ταπεινό που να μπορείς να κοιταχτείς
από τα μάτια των θνητών.
Μα τι τα θέλεις. Όλοι εμείς
ξαίρουμε πώς: το καθετί, για να υπάρχει και να ζει,
ανάγκη πάσα κάποιους νόμους, νόμους γερούς ν’ ακολουθεί).


Κι' αν τώρα αυτός ο συρφετός σα ζωντανό σε κρίνει,
μην πεις πώς τάχα μία στιγμή την ύπαρξή σου διανοείται.
Πίσω απ’ την τραγελαφική, φανταστική μορφή σου,
ξαίρει πώς: κάποιος έμπορας σατανικά κινείται,
κρατάει την πλάστιγγα στο χέρι
κ' όλο πουλάει τον ίδρωτά του.

Γι' αυτό, μιλώντας προς εσέ, μιλάει στον έμπορά του, καταδικάζοντας εσέ, καταδικάζει εκείνον.

Κύριε Θεέ! Μικρόβιο του Κώχ μες τα μυαλά
των αδελφών μας πού έζησαν σε μολυσμένη ατμόσφαιρα,
των τάφων αγαπητικέ, της πτωμαΐνης αδερφέ,
σφουγγάρι πού ρουφάς διαρκώς το ανθρώπινο το γαίμα, ασφυξιογόνο αέριο πού τη συνείδηση προσβάλλεις,
πες, αν μπορείς, πώς όλ' αυτά πού θα σου πω είναι ψέμα;

Απ’ τη στιγμή πού το μυαλό τ’ ανθρώπινο εκινήθη,
στο ένστιχτο του υπάκουο, τη γης να κυβερνήσει,
για να κερδίσει τη ζωή, αντιμέτωπος στη φύση,
κ’ έσμιξαν χέρια πού ματώσανε και δούλεψαν όλα μαζί,
δεν πρόβαλε ο καταχτητής, πιο δυνατός ν’ αντισταθεί
στην ευτυχία τους την κοινή, τον κόπο τους να μοιραστεί;

Κι’ αυτός δεν είναι αργότερα κείνος πού σου ‘δωσε ζωή
και σ’ έστησε σα φόβητρο του σκλάβου, σαν αφιόνι
πού κοίμιζε τα φρένα του από το βράδι ως το πρωί
κι’ απ’ το πρωί ως το βράδι;

Είπαν πώς είσαι δυνατός. Σωστό. Δεν ήταν δυνατό
ένας δυνατός να φανταστεί φόβητρο δίχως δύναμη.
«Κατ' εικόνα και ομοίωσιν» τού πονηρού καταχτητή,
καθώς το βλέπεις και το βλέπουμε,
από την αρχήν έχεις φτιαχτεί.

Κάθε φορά πού εκίναγε απ’ τη γη του αρματωμένος,
σέρνοντας πλήθη στο χασάπικο - τον πόλεμο,
για το καλό του,
για πες μου: δεν ήσουν εσύ το εξωτικό το λάβαρό του,
δεν ήσουν το σπαθί του, η δύναμή του;


Κι’ όταν ξυπνούσε μια στιγμή στων δούλων του τα φρένα σκληρό το ερωτηματικό για την κατάπτωσή τους,
και πάλι δεν επρόβαλλε, μ’ άλλη μορφήν, εσένα,
για ν’ απαντήσεις αφελώς στην αγανάχτηση τους;


Ω! δε Θυμάμαι ούτε στιγμή, κύριε Θεέ, να ξεκολλήσεις
απ’ τη γροθιά τον δυνατού. Μπορείς ν’ αντιμιλήσεις
αν σε αδικώ. Δεν είμ’ εγώ μήτε Θεός, μήτε κι αφέντης,
πού κρίνει αναπολόγητα.


...................................................................

«Κύριε Θεέ! ορκιζόμαστε στο χώμα πού πατούμε,
σ’ αυτά τα χέρια που μας τρέφουνε,
σ’ αυτά τα φρένα που μας κυβερνούνε,
πώς δε θα μείνει ούτ’ ένα τίποτα
θέση για σένα μες την ψυχή μας.

Δεν είναι γη να σε δεχτεί μήτε ουρανός.
το καθετί πού ζει και πού πεθαίνει
εμείς τ’ ορίζουμε οι αδικημένοι.

Αυτή είν’ η καταδίκη σου:
Να σβύσεις απ’ τα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής,
να πάς στο Τίποτα, όπως πριν,
για να χαρούμε εμείς τη γης»”.


(Τζιαι ήταν να με τον αφορίσει η Εκκλησία μετά που τούτα ούλλα που τους έψαλλε!!!).

Anef_Oriwn
Τρίτη 11/11/2008