[Σημ.: 28/6/2010: * Η ανάρτηση αυτή ετοιμάστηκε την Τρίτη 18 του Μάη του 2010] ...
Την Κυριακή 16 του Μάη [του τρέχοντος 2010] υπήρχε στην εφημερίδα “Πολίτης” ένα ενδιαφέρον [πλην μονόπλευρο] άρθρο [το είδα και την επαύριον Δευτέρα στη “Σημερινή”] κάποιου [δεν έτυχε να ξαναδώ ή να ξανακούσω τ’ όνομα του] Νίκου Κληρίδη, δικηγόρου [εν τζιαι ξέρετε εάν έχει τζιαι κανέναν που το “τζάκι” των Κληρίδιων, που εν νεν δικηγόρος ή νομικός], με τίτλο “ΕΔΑΔ και εκ περιτροπής προεδρία”. Ο κος Νίκος Κληρίδης, δικηγόρος ων [και του απορριπτικού/αντιομοσπονδιακού μετώπου ως διαφάνηκε από το περιεχόμενο του κείμενο του], προσπαθεί με τα γραφόμενα του [και με μια καθαρά νομικίστικη προσέγγιση, αλλά και εξυπνακίστικη και μονόπλευρη, θα τολμήσω να πω] και στη βάση μιας απόφασης του ΕΔΑΔ πάνω σε μια προσφυγή δύο πολιτών της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, να υποβάλει ή/και να αποδείξει [λες και βρίσκεται σε δικαστήριο] ότι η “εκ περιτροπής προεδρία” θα δημιουργήσει νομικά και λειτουργικά προβλήματα στο ομόσπονδο κράτος ...
Εγώ, ΔΕΝ είμαι νομικός – ούτε «έγκριτος», ούτε μάχιμος, ούτε ασκούμενος, ούτε καν φοιτητής της Νομικής, όμως με τα δκυο-τριά πράματα που σκαμπάζω που την πολιτική και με τες λίγες γνώσεις που έχω γύρω από την κατάσταση στη Βοσνία, έχω την άποψη ότι ο κος Κληρίδης συγκρίνει ανόμοια πράματα. Με έναν νομικίστικο [όπως προείπα] τρόπο επικεντρώνει την προσοχή του στην κατοχύρωση «του δικαιώματος του ψηφίζεσθαι» για τους πολίτες της χώρας που δεν ανήκουν στες βασικές εθνοτικές κοινότητες της [δηλ. στη σερβική, την κροατική και τη μουσουλμανική – βοσνιακή]. Καταφεύγοντας σε νομικισμούς και γενικότητες ρίχνει στο πυρ το εξώτερο «τα εξαμβλώματα ...» [όπως τα ονομάζει] «... τής εκ περιτροπής προεδρίας και “της σταθμισμένης ψήφου”», γιατί θωρεί ότι αυτές οι “γενναίες προσφορές” του Προέδρου, παραβιάζουν κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα [ενώ τώρα ας πούμεν, τα ανθρώπινα δικαιώματα τυγχάνουν απόλυτου σεβασμού] ...
Πιο κάτω θα παραθέσω [για την πληρέστερη ενημέρωση ΣΑΣ] αυτούσιο [και ολόκληρο] το άρθρο του κου Κληρίδη και ακολούθως θα κάμω τα δικά μου σχόλια.
“ΕΔΑΔ και εκ περιτροπής προεδρία”
[του Νίκου Κληρίδη, δικηγόρου – “Πολίτης” 16/5/2010, σελ. 20 – link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=946197&-V=archivearticles].
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου].
“Η πρόσφατη απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση SEJDIC AND FINCI V. BOSNIA AND HERZEGOVINA που έχει δοθεί το τέλος Δεκεμβρίου του 2009 από το GRAND CHAMBER, δίνει ένα ηχηρό ράπισμα σε όσους προσπαθούν να πείσουν τον Κυπριακό λαό ότι τα εξαμβλώματα τής "εκ περιτροπής προεδρίας" και “της σταθμισμένης ψήφου”, θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να είναι νομικώς εφικτά και πρακτικά εφαρμόσιμα και λειτουργικά σε μια χώρα Κράτος - Μέλος της Ε.Ε όπως είναι η Κύπρος.
Η απόφαση αφορά το δικαίωμα του ψηφίζεσθαι στην Βουλή και στην Προεδρία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, και οι δυο αιτητές στο ΕΔΑΔ ένας Εβραίος και ένας Αθίγγανος, σημαίνοντες πολίτες της Βόσνιας Ερζεγοβίνης, προσέβαλαν την πρόνοια του Βοσνιακού Συντάγματος το οποίον επέβαλλε ότι δικαίωμα του ψηφίζεσθαι στην Προεδρία της χώρας έχουν μόνο όσοι πολίτες ανήκουν στην κροατική, βοσνιακή και σερβική εθνότητα, αποκλείοντας έτσι τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας οι οποίοι δεν ανήκουν στις συγκεκριμένες εθνότητες.
Το Grand Chamber του ΕΔΑΔ αποφάσισε ότι η απαγόρευση και ο αποκλεισμός του ψηφίζεσθαι στη Βουλή και στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Βοσνίας παραβιάζει κατάφωρα την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Προστασίας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και συγκεκριμένα το άρθρο 14 που απαγορεύει τις φυλετικές διακρίσεις, το άρθρο 3 του Πρωτοκόλλου 1 το οποίον αφορά τις ελεύθερες εκλογές, και το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 12 που αφορά την γενική απαγόρευση των φυλετικών διακρίσεων.
Επιπλέον, και αυτό είναι και το σημαντικότερο, το ΕΔΑΔ επισημαίνει στην απόφαση του ότι η Βόσνια-Ερζεγοβίνη θα πρέπει απαραίτητα να τροποποιήσει το Σύνταγμα της το οποίον περιέχει αυτές τις φυλετικές διακρίσεις, ούτως ώστε να συνάδει με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το εκτρωματικό σύνταγμα της Βόσνιας-Ερζεγοβίνης ήταν το αποτέλεσμα της υπογραφής της Συνθήκης Dayton, η οποία υποτίθεται ότι «επέλυσε» το πολιτικό πρόβλημα της Βοσνίας και χρησιμοποιήθηκε σαν «μοντέλο» για την σύνταξη του σχεδίου Ανάν.
Η συνθήκη Dayton του 1995 και το Σύνταγμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης διαχωρίζει τους πολίτες της χώρας σε δυο κατηγορίες ή δυο «συνιστώντες λαούς» και αποκλείει το δικαίωμα του ψηφίζεσθαι σε πολίτες της χώρας οι οποίοι δεν ανήκουν στους συγκεκριμένους «συνιστώντες λαού» ή εθνότητες.
Από τα πιο πάνω προκύπτει το αβίαστο συμπέρασμα ότι η «γενναιόδωρη προσφορά» της εκ περιτροπής προεδρίας που έγινε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εκ μέρους της δικής του κοινότητας προς τον κ. Ταλάτ παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Συνθήκη και τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ αλλά και καταστρατηγεί παντελώς τη λαϊκή ετυμηγορία και θέληση, και το ερώτημα που παραμένει μετέωρο είναι πως αποσύρεται ή πως εξουδετερώνεται αυτή η πολιτική δέσμευση του Προέδρου στις συνεχιζόμενες συνομιλίες. Ενώ συμφωνούμε κατ’ αρχήν με τον Πρόεδρο ότι πολιτικές δεσμεύσεις που γίνονται δεν είναι ούτε πολιτικά ορθό, αλλά ούτε και πρόσφορο να αποσύρονται, και τον πιστώνουμε με την απαραίτητη καλοπιστία ότι ενήργησε με γνώμονα τα καλώς νοούμενα γι’ αυτόν Εθνικά μας συμφέροντα, όπως έχουν εξελιχθεί τώρα τα πράγματα με νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη τον κ. Έρογλου, θα πρέπει να υπάρξει εκ μέρους μας μια επανατοποθέτηση του διαλόγου επί του Κυπριακού στην ορθή του βάση, με το να επιδιώξει η δική μας πλευρά ένα κατευθείαν διάλογο με την Τουρκία η οποία ήδη έχει κριθεί τόσο με δική της παραδοχή όσο και με την απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλου, ότι έχει την αποκλειστική ευθύνη για το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ως η κυρίαρχη κατοχική δύναμη και ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα ή το ψευδοκράτος είναι απλώς υποχείρια της Τουρκίας.
Αυτή η πολιτική κίνηση εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας έχουμε την πεποίθηση ότι θα συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου, και θα σφυρηλατήσει την ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, η οποία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επίλυσης του Κυπριακού.”
Σχόλια ΙστολογοΠαθαλογοΑνατόμου
1. Δεν ξέρω τι διαλάμβανε [κάποτε] το Σύνταγμα της πάλαι ποτέ Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας για τες διάφορες εθνότητες που ζούσαν στην τότε συνιστώσα [Ομόσπονδη] Δημοκρατία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης ... [Απ’ ότι έχω υπ’ όψη μου όμως, στην τότε Γιουγκοσλαβία αναγνωρίζονταν καμιά 10ρια διαφορετικές εθνότητες και κάμποσες εθνικές μειονότητες. Κι εδώ πρέπει να αποσαφηνίσουμε τη διαφορά μεταξύ «κοινότητας» και «μειονότητας» και να σημειώσουμε ότι οι κοινότητες, ως σύνολα ανθρώπων, έχουν κατοχυρωμένη την αυτονομία τους καθώς και πολιτικά δικαιώματα, ενώ οι μειονότητες έχουν μόνο ελευθερίες και δικαιώματα στους τομείς της εκπαίδευσης και του πολιτισμού].
Επίσης ΔΕΝ γνωρίζω τι ακριβώς διαλαμβάνει το Σύνταγμα της ανεξάρτητης πλέον Βοσνίας για τις εθνότητες που ζουν εκεί σήμερα ... Ο κος Κληρίδης θα ‘πρεπε να ΜΑΣ είχε δώσει μερικές βασικές πληροφορίες για τούτο το θέμα, αλλά ΔΕΝ εδέησε να το κάμει. Γι’ αυτό κι εγώ, ελλείψει αυτών των πληροφοριών, θα προχωρήσω σε κάποια σχόλια στη βάση όμως δύο υποθετικών σεναρίων ...
i. Πρώτον, αν στο Σύνταγμα ης χώρας [που διαμορφώθηκε στη βάση της Συμφωνίας Ειρήνης του Dayton το 1995], αναγνωρίζονται [και κατοχυρώνονται] στη χώρα κι άλλες εθνοτικές ομάδες/κοινότητες [πέραν των Βοσνίων, των Σέρβων και των Κροατών] όπως οι Ρομά, οι Εβραίοι και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι [μπορεί και Αλβανοί και Αρμένιοι], τότε όντως υπάρχει πρόβλημα ισονομίας και ίσης εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες της χώρας. Αλλά αυτό ΔΕΝ το ‘χει ξεκαθαρίσει ο κος Κληρίδης. Απλώς περιορίζεται να ΜΑΣ πει [γενικά κι αφοριστικά] ότι “… τα εξαμβλώματα τής εκ περιτροπής προεδρίας και “της σταθμισμένης ψήφου”, [ΔΕΝ] " ... θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να είναι νομικώς εφικτά και πρακτικά εφαρμόσιμα και λειτουργικά σε μια χώρα Κράτος - Μέλος της Ε.Ε όπως είναι η Κύπρος…”. Και ότι το “… δικαίωμα του ψηφίζεσθαι στην Προεδρία της χώρας έχουν μόνο όσοι πολίτες ανήκουν στην κροατική, βοσνιακή και σερβική εθνότητα, αποκλείοντας έτσι τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας οι οποίοι δεν ανήκουν στις συγκεκριμένες εθνότητες....”.
Φυσικά κανένας ΔΕΝ είπε ότι η Ομοσπονδία της Βοσνίας Ερζεγοβίνης αποτελεί και το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση. Όμως με την εν λόγω απόφαση του ΕΔΑΔ το πρόβλημα απλώς διαπιστώνεται. Τούτο θα λυθεί με πολιτικές αποφάσεις που θα επιφέρουν τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της χώρας. Αλλά κι εκεί οι όποιες αποφάσεις [για τροποποιήσεις] θα εξαρτώνται από τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα αλλά από τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα και στην περιοχή.
ii. Δεύτερον, αν τώρα το Σύνταγμα της χώρας αυτής ΔΕΝ αναγνωρίζει άλλες εθνοτικές κοινότητες [πλην των τριών μεγάλων που προαναφέραμε], διότι τούτες [οι άλλες εθνότητες, ή πολιτισμικές οντότητες/κοινότητες] έχουν ενσωματωθεί/αφομοιωθεί [είτε δια της βίας, είτε δια της διαχρονικής παραγνώρισης και υποβάθμισης τους - ίσως να ήταν και πολιτικά ανοργάνωτες ή αμελητέες ή δεν είχαν ιστορικές ρίζες στη χώρα], τότε κάτι ΔΕΝ μου κολλά με την απόφαση του ΕΔΑΔ [τουλάχιστον όπως μας την παρουσίασε ο κος Κληρίδης] ... Λείπουν σημαντικές πληροφορίες και λεπτομέρειες. Όμως και σε τέτοια περίπτωση [μη αναγνώρισης άλλων εθνοτήτων] το ζήτημα είναι και πάλι πρώτα και κύρια πολιτικό καθώς είναι αναγκαία η πολιτική οργάνωση αυτών των μειονοτικών ομάδων για να καταστεί δυνατή η αναγνώριση τους [με συνταγματικές τροποποιήσεις] ως ξεχωριστών εθνοτικών, θρησκευτικών ή πολιτισμικών οντοτήτων.
Μπορεί όμως κάποιος να μου πει σε πιο εθνικό [αστικό] κράτος αναγνωρίστηκαν τέτοια δικαιώματα, όταν το κράτος αυτό επιδίωκε την (μονο)εθνική καθαρότητα; Μήπως στο ελληνικό Σύνταγμα υπήρξε καμιά φορά αναφορά [εκτός από τους Έλληνες] και σε Αρβανίτες, Βλάχους, Τσάμηδες, Εβραίους, Φραγκολεβαντίνους, Καθολικούς [Συριανούς], Πομάκους, Τούρκους, Σλαβομακεδόνες, Σαρακατσάνους;
2. Συνήθως στα αναπτυγμένα [οικονομικά και πολιτικά] αστικά ενιαία κράτη, κυρίως της [Δυτικής] Ευρώπης, υπάρχουν κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα [των χωρών αυτών] ειδικά μειονοτικά δικαιώματα και για τες πιο μικρές [τις ιστορικά διαμορφωμένες στο συγκεκριμένο χώρο - όχι όμως και για τις μεταναστευτικές] εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες/κοινότητες. Τούτες οι πρόνοιες στα Συντάγματα αφορούν κυρίως ζητήματα παιδείας και διασφαλίζουν την κατοχύρωση και το σεβασμό [τουλάχιστον νομικά] της γλώσσας, της θρησκείας κι άλλων πολιτισμικών γνωρισμάτων των κοινοτήτων αυτών. Είναι όμως επίσης σύνηθες και χαρακτηριστικό αυτή η πολιτισμική αυτονομία να μην συνοδεύεται και με πολιτική αυτονομία [σ’ αυτά τα ενιαία κράτη]. Δηλ. το Σύνταγμα ΔΕΝ κατοχυρώνει την ξεχωριστή πολιτική εκπροσώπηση αυτών των μειονοτικών κοινοτήτων στα όργανα εξουσίας [όπως στην Βουλή ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση]. Τούτο όμως μπορεί να επιτευχθεί μέσα από εκλογικούς σχηματισμούς και συνδυασμούς.
Ας πούμεν, στην Ελλάδα ΔΕΝ είναι κατοχυρωμένη [στο Σύνταγμα της χώρας] η εκπροσώπηση των Μουσουλμάνων Ελλήνων [ή τουρκόφωνων ή τούρκων – ή όπως αλλιώς ήθελαν ονομαστεί] στη Βουλή. Αλλά τούτο [η εκπροσώπηση τους στην Ελληνική Βουλή] πετυχαίνεται, είτε μέσα από αμιγείς εκλογικούς σχηματισμούς των μουσουλμάνων ή/και με τη συμπερίληψη μουσουλμάνων υποψηφίων στους εκλογικούς συνδυασμούς των ελληνικών κομμάτων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη γειτονική [με την Ελλάδα] Βουλγαρία, αν και εκεί η μουσουλμανική κοινότητα είναι πολυπληθέστερη [φτάνει ο 10%]. Εκεί υπάρχει ένα ισχυρό “τουρκικό” κόμμα [που έχει αγκαλιαστεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των τουρκοφώνων], ενώ [αν δεν κάνω λάθος] και οι Αθίγγανοι πέτυχαν στις τελευταίες εκλογές για την Ευρωβουλή τη δική τους ξεχωριστή εκπροσώπηση [με δικό τους κόμμα και Ευρωμουλευτή] ... Όμως, και στη μια και στην άλλη χώρα, πως κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα του εκλέγεσθαι [στη Βουλή] για τους μουσουλμανικούς ή τουρκόφωνους πληθυσμούς; Ύπαρχει κάποια πρόνοια; Δεν το νομίζω, γιατί στην Ελλάδα τουλάχιστον [κι εξ όσων γνωρίζω] υπήρξαν περίοδοι που ΔΕΝ είχαν καθόλου τουρκόφωνους βουλευτές.
3. Στην Κύπρο οι τρεις θρησκευτικές κοινότητες [και τονίζω και υπογραμμίζω το "θρησκευτικές" γιατί έτσι είναι κατοχυρωμένες - κι όχι ως "εθνοτικές" - στο Σύνταγμα της Ζυρίχης], δηλ. των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων, έχουν τους δικούς τους αντιπροσώπους στην Κυπριακή Βουλή [από έναν], αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου. [Νομίζω όμως, ότι με το Σχέδιο Ανάν θα αποκτούσαν και δικαίωμα ψήφου]. Αυτές όμως οι θρησκευτικές κοινότητες έχουν επιλέξει [από εθνοτικής άποψης] να ενσωματωθούν στην ελληνοκυπριακή κοινότητα και έτσι στα διάφορα πολιτειακά αξιώματα, αναδεικνύονται/εκλέγονται ως μέλη της ελληνοκυπριακής κοινότητας [όπως ας πούμεν, ο Μάριος Κάρογιαν στην Προεδρία της Βουλής]. Άρα αν αυτή η πρόνοια και πρακτική συνεχίσει να ισχύει και στο μέλλον σε μια Ομοσπονδιακή Κύπρο, προσωπικά ΔΕΝ βλέπω που θα προκύψει πρόβλημα με “… το δικαίωμα του ψηφίζεσθαι ... [και εκλέγεσθαι] ... στην Βουλή και στην Προεδρία ...” για τους Μαρωνίτες, τους Αρμένιους και τους Λατίνους ... Ή πιο συγκεκριμένα πως παραβιάζεται αυτό το δικαίωμα [των τριών αυτών θρησκευτικών ομάδων] με “… τα εξαμβλώματα τής εκ περιτροπής προεδρίας και «της σταθμισμένης ψήφου» …” [όπως τα αποκαλεί ο κος Κληρίδης]. Μάλλον όποιος εν θέλει να πάει στον μύλο πέντε μέρες κοshινίζει [τζιαι εφευρίσκει τζιαι νομικισμούς] ...
Και μια κουβέντα αναφορικά με τους μετανάστες που θα έχουν πολιτογραφηθεί κύπριοι: Γιατί να μην συνεχίσει να ισχύει περίπου η πρακτική που ακολουθείται παγκοσμίως στες ομοσπονδίες; Οι μετανάστες θα παίρνουν την κυπριακή ιθαγένεια και θα εγγράφονται και ως πολίτες [και ψηφοφόροι] στην αντίστοιχη συνιστώσα πολιτεία όπου ζουν ή επιλέγουν να ζήσουν. Τόσο απλά! Ας πούμε ο μαροκινός που επιλέγει να κατοικήσει στην Καταλονία θα πολιτογραφηθεί ως Ισπανός αλλά παράλληλα και ως πολίτης της ομόσπονδης πολιτείας της Καταλονίας όπου θα ψηφίζει και θα ψηφίζεται [για τα τοπικά όργανα]. Τόσο απλά και πάλι! Έχω την άποψη ότι ο έγκριτος νομικός κος Νίκος Κληρίδης κάπου διυλίζει τον κώνωπα και περιπλέκει τα πράματα [για τους δικούς του λόγους φυσικά – προφανώς για να προκαλέσει σύγχυση, ερωτηματικά και αρνητικές αντιδράσεις εν γένει για την Ομοσπονδία] ...
Με βάση, λοιπόν, τα πιο πάνω [όπως τα έχω αναλύσει και επεξηγήσει] ειλικρινά διερωτούμαι, πως μπορεί να καταπατηθεί το δικαίωμα του «ψηφίζεσθαι και εκλέγεσθαι» [στη Βουλή και τη Προεδρία] του όποιου πολίτη της Κυπριακής Ομόσπονδης Δημοκρατίας και δη αυτών που θέλουν να διεκδικήσουν την Προεδρία [αν μάλιστα εφαρμοστεί και η πρόνοια της «εκ περιτροπής»] ...
Σημείωση:
Για τη Βοσνία Ερζεγοβίνη έγραψα κι ένα μακροσκελέστατο κείμενο [πέρσι τον Σεπτέμβρη], το οποίο όμως παραμένει αδημοσίευτο ... Αφορμή ΜΟΥ είχε δώσει [τότε] ένα [επικριτικό] άρθρο Γιώργου Χριστοδουλίδη [του εγγονού] για το “ομοσπονδιακό” σύστημα στη Βοσνία και κάποιες συγκρίσεις που έκαμνε με την Κύπρο. Το άρθρο εκείνο είχε δημοσιευτεί στον “Φιλελεύθερο” και είχε αναρτηθεί και στο W.C. Blog. Με την πρώτη ευκαιρία θα το ανασύρω από τα συρτάρια του Word και θα το αναρτήσω εδώ – είναι τεράστιο για το Epanenosi Blog ...
Anef_Oriwn
Τρίτη 18/5/2010
Υστερόγραφον 23/6/2010:
Να αναφέρω ότι έκτοτε [μετά τες 16 του Μάη] έχω δει ακόμη 2-3 άρθρα του κου Νίκου Κληρίδη στον [κυριακάτικο] “Πολίτη”.
Anef_Oriwn
Με βάση, λοιπόν, τα πιο πάνω [όπως τα έχω αναλύσει και επεξηγήσει] ειλικρινά διερωτούμαι, πως μπορεί να καταπατηθεί το δικαίωμα του «ψηφίζεσθαι και εκλέγεσθαι» [στη Βουλή και τη Προεδρία] του όποιου πολίτη της Κυπριακής Ομόσπονδης Δημοκρατίας και δη αυτών που θέλουν να διεκδικήσουν την Προεδρία [αν μάλιστα εφαρμοστεί και η πρόνοια της «εκ περιτροπής»] ...
Σημείωση:
Για τη Βοσνία Ερζεγοβίνη έγραψα κι ένα μακροσκελέστατο κείμενο [πέρσι τον Σεπτέμβρη], το οποίο όμως παραμένει αδημοσίευτο ... Αφορμή ΜΟΥ είχε δώσει [τότε] ένα [επικριτικό] άρθρο Γιώργου Χριστοδουλίδη [του εγγονού] για το “ομοσπονδιακό” σύστημα στη Βοσνία και κάποιες συγκρίσεις που έκαμνε με την Κύπρο. Το άρθρο εκείνο είχε δημοσιευτεί στον “Φιλελεύθερο” και είχε αναρτηθεί και στο W.C. Blog. Με την πρώτη ευκαιρία θα το ανασύρω από τα συρτάρια του Word και θα το αναρτήσω εδώ – είναι τεράστιο για το Epanenosi Blog ...
Anef_Oriwn
Τρίτη 18/5/2010
Υστερόγραφον 23/6/2010:
Να αναφέρω ότι έκτοτε [μετά τες 16 του Μάη] έχω δει ακόμη 2-3 άρθρα του κου Νίκου Κληρίδη στον [κυριακάτικο] “Πολίτη”.
Anef_Oriwn