Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Ανάρτηση 39/2011* [κυπριακή, επετειακή, πολιτική κι αυτοβιογραφική] – Για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003...


{*Σημείωση 25/4/2011:
Η συγγραφή αυτού του κειμένου ολοκληρώθηκε το Σάββατο 23 του Απρίλη του 2011, που έτυχε(;) να συμπίπτει και με την 8η επέτειο από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων}...

************************************
Εισαγωγικό [πλην μακροσκελές] σημείωμα:

Στις 23 του Απρίλη του 2003 [που ήταν Μεγάλη Τετάρτη] το ντενκτασικό κατοχικό καθεστώς κάτω από την πίεση των μαζικών διαδηλώσεων των τουρκοκύπριων ήρε [έστω και υπό όρους] τους περιορισμούς στη διακίνηση από και προς τα κατεχόμενα ή/και από και προς τις ελεύθερες περιοχές [άνοιξε δηλαδή τα οδοφράγματα].
Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μπορούσαν πλέον να περάσουν έστω και υπό όρους [με τη επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου] τη διαχωριστική γραμμή – κατ’ αρχάς Απο το οδόφραγμα παρά το Ledra Palace στη Λευκωσία, εκείνο του Περγάμου κι εκείνο των Στροβιλιών.

Εγώ πέρασα για πρώτη φορά στα κατεχόμενα την [Μεγάλη] Παρασκευή 25 του Απρίλη από το Οδόφραγμα στο Ledra Palace, μαζί με τον καλό φίλο [από τα φοιτητικά χρόνια] τον Δέλτα και τον αρφότεγνο του τον Κάππα, για να πάμε στο μεσαορίτικο χωρίο του. [Μετά πήγαμε και στην Κερύνεια].

Εκείνη την χρόνια δεν έτυχε να κάμουμε [ως οικογένεια] και ταξίδι [τις μέρες του Πάσχα] κατά Ελλάδα μεριά και έτσι δεν υπήρχε και πρόβλημα από άποψης χρόνου ...

Μερικές μέρες μετά [στις 30 τ’ Απρίλη του 2003, δηλ. την Τετάρτη του Πάσχα] ξαναπέρασα στα κατεχόμενα για δεύτερη φορά, αλλά [σ’ εκείνη τη περίπτωση] από το Οδόφραγμα των Στροβιλιών για να πάμε στην Καρπασία και τον Απόστολο Αντρέα. Εκείνη τη δεύτερη φορά πήγαμε όλη η οικογένεια. Συνοδεύσαμε [και πάλι] μια φιλική [κι αυτή από τα φοιτητικά χρόνια] οικογένεια από την Πάφο – η Έψιλον ομως, η σύζυγος και μητέρα της οικογένειας, καταγόταν από χωριό της Καρπασίας. Είχε κάμει μάλιστα [ως νεαρούλα] και δύο χρόνια εγκλωβισμένη. Όταν δε πήγαμε στο χωριό της μας πήρε να δούμε και τις τότε [έποικες] φιλενάδες της!

Η κίνηση του Ντενκτάς ν’ ανοίξει τα οδοφράγματα ΜΑΣ έπιασε ΟΛΟΥΣ εξ απήνης, για να μην πω και στον ύπνο! ΜΑΣ ξάφνιασε! Κι ομολογώ πως κι ΕΓΩ στην αρχή ήμουν αρκετά επιφυλακτικός – αν θα πήγαινα κατά κει μεριά. Όμως οφείλω να πω ότι αυτό που βιώσαμε όσοι επισκέφτηκε εκείνες τις μέρες τα κατεχόμενα [κι έχω να λεω πως ήμουν ανάμεσα στους πρώτους που περασαν τελικά στα κατεχόμενα] ήταν πρωτόγνωρο!
Και η επίσκεψη των εκτοπισμένων [κι από τις δύο κοινότητες] στα σπίτια και στα χωριά τους συγκινητική και το συναπάντημα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων πολύ ανθρώπινο και τα ξεχειλίσματα ΟΛΩΝ από αισθήματα χαράς και συγκίνησης αξέχαστα! Αλλά και η υπομονή των ελληνοκυπρίων να περιμένουν για ώρες στα Οδοφράγματα μέχρι να τους δοθεί η άδεια και “βίζα” για να περάσουν απέναντι, στωική, απαράμιλλη κι απερίγραπτη.

ΕΜΕΙΣ την πρώτη φορά καρτερούσαμε κάπου 6-7 ώρες [από τις οκτώμισι το πρωί μέχρι τις 3 το απόγευμα] μέχρι να ΜΑΣ αφήσουν να περάσουμε από το Οδόφραγμα του Ledra Palace στη Βόρεια Λευκωσία. Κάποια στιγμή μάλιστα βαρέθηκα  και καθώς έπιασε και ψιλή βροχούλα κίνησα να φύγω. Δεν ήμουν και πρόσφυγας για να αγωνιώ και να προσμένω με αγωνία την ώρα για να πάω έστω και ως επισκέπτης στο σπίτι μου. Δεν ένοιωθα [όπως προφανώς πολλοί άλλοι που έφυγαν άρον - άρον από το σπίτια τους τότες το 1974] τη νοσταλγία του εγκαταλειμμένου σπιτιού τους, ή που αναπολούσαν τα χρόνια που έζησαν εκεί [στο σπίτι, τη γειτονιά, την πόλη, στο χωριό]. Όμως δεν ανεχόμουν και την κοροϊδία των τόσων ωρών αναμονής στην οποία ΜΑΣ υπόβαλλε το κατοχικό καθεστώς. Όμως ο κόσμος που καρτερούσε να περάσει απέναντι ήταν τόσος πολύς που δεν υπηρχε τρόπος και οδός για να στραφώ πίσω! Κι έμεινα τελικά για αν ζήσω στιγμές αξέχαστες. Στιγμές μιας έντονης συναισθηματικής φόρτισης η οποία κατέκλυζε μόριο του σώματος και της ψυχής των ανθρώπων που πήγαιναν για πρώτη φορά μετά από 30(!) περίπου χρόνια στα σπίτια και στα χωριά τους, στους τόπους που είχαν γεννηθεί, μεγαλώσει και ζήσει ένα μέρος της ζωής τους [μικρό ή μεγάλο δεν έχει και τόση σημασία]!

Θυμάμαι την Καρπασίτισσα φίλη [την Έψιλον] μόλις στρίψαμε για να πάρουμε τον δρόμο που θα ΜΑΣ οδηγούσε στο χωριό της, ξεκίνησε να κλαίει, ενώ ο μεσαορίτης φίλος μόλις σταματήσαμε έξω από το σπίτι του κατέβηκε βιαστικά [από το τουρκοκυπριακό ταξί που ΜΑΣ πήρε εκεί] και ΜΑΣ είπε να του βγάλουμε στα γρήγορα 2-3 φωτογραφίες εκεί μπροστά από το σπίτι του φοβούμενος μην συμβεί κάτι και δεν προλάβει ή μήπως και οι νέοι [τουρκοκύπριοι] ένοικοι του σπιτιού ΜΑΣ έδιωχναν.


Στο κυρίως θέμα - Κι άλλες εικόνες από τα κατεχόμενα:

Οι εικόνες εκείνων των ημερών είναι πολλές, ζωντανές κι αξέχαστες. Συχνά μάλιστα, επανέρχονται στη μνήμη μου κι ανακατώνουν [για διάφορους λόγους] το μυαλό μου. Είναι εικόνες αλλά και συναισθήματα που θα προσπαθήσω κάποια στιγμή [πριν ΜΕ κτυπήσει το Αλτζχάιμερ!] να καταγράψω κι εδώ, με πιο πολλές λεπτομέρειες…

Σήμερα θα αναφερθώ συνοπτικά [χωρίς πολλές λεπτομέρειες] σε κάποιες από τις στιγμές που έζησα και χάρηκα εκείνες τις μέρες ή που με άγγιξαν [συναισθηματικά και θυμικά] ή μ’ έκαναν να μελαγχολήσω και οι οποίες παραμένουν έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου. [Ήδη κάποιες παράθεσα και πιο πάνω...]

Θυμούμαι ας πούμεν,

- την αγωνία και την έγνοια του φίλου του Δέλτα [μόλις ολοκληρώσαμε τις διατυπώσεις και περάσαμε στον τουρκοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας] να εξεύρουμε μέσο [ταξί] και να ξεκινήσουμε για το χωριό του. Εκεί στην πλατεία περιφέρονταν διάφοροι [προφανώς ταξιτζήδες] αναμένοντας πελάτες. Εμείς αποταθήκαμε σε κάποιο νεαρό που μας πλησίασε γι’ αυτό τον σκοπό, αλλά φαίνεται πως δεν ήταν επαγγελματίας ταξιτζής, γιατί μετά που συμφωνήσαμε να μας μεταφέρει στον προορισμό μας είχε έντονες συζητήσεις μ’ άλλους ταξιτζήδες και νομίζω πως κάποια στιγμή παρενέβητε και η “Αστυνομία”. Ο συγκεκριμένος ταξιτζής [του όπου το όχημα φαινόταν και καινούργιο] ΜΑΣ ζήτησε [ως κόμιστρο] 60 λίρες, εμένα μου φάνηκαν πολλά αλλά ο Δέλτα [που θα πλήρωνε!] και βιαζόταν να αναχωρήσουμε δεν τον ένοιαζε(!),

- την καταπράσινη [ανοιξιάτικη] Φύση της Βόρειας Κύπρου [της Μεσαορίας, του Πενταδακτύλου και της Καρπασίας – μοναδική η τελευταία], όπως και την ομορφιά του μικρολίμανου της Κερύνειας [όπου κάτσαμε κατά το γιόμα να τσιμπήσουμε κάτι – να “ψευδοφάμε” οι ασσυχχόμπατοι!]... Εκεί στον παραλιακό δρόμο της Τζιερύνειας ήταν και κάποια ελληνοκυπριακά τηλεοπτικά κανάλια [θυμάμαι χαρακτηριστικά το “Sigma”] που έπαιρναν συνεντεύξεις από ελληνοκύπριους και ετοίμαζαν σχετικά ρεπορτάζ [για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, το πέρασμα στα κατεχόμενα και για τα συναισθήματα του κόσμου. Μεταξύ αυτών που είδα τότε εκεί στο Λιμανάκι ήταν και ο [κωμικός] ηθοποιός Κωστάκης Κωνσταντίνου, υποψήφιος σήμερα με τον ΔΗΣΥ για τις βουλευτικές,

- τη προσπάθεια μου [καθώς ταξιδεύαμε στο Δρόμο Λευκωσίας – Αμμόχωστου καθ’ οδό προς το μεσαορίτικο χωριό] να προσανατολιστώ στο χώρο και να ανακαλύψω ρωτώντας τον μεσαορίτη φίλο αλλά και τον τουρκοκύπριο ταξιτζή [που μπορεί να ήταν και έποικος], ποια ήταν τα χωριά που φαίνονταν στο βάθος εκατέρωθεν του δρόμου. Σ’ όλα τα χωριά προεξείχαν οι στενόμακρες φιγούρες των μιναρέδων, ένδειξη κι απόδειξη συνάμα για το ποιοι κατοικούσαν πλέον σ’ αυτά και πόσο είχαν αλλάξει τα δημογραφικά και πολιτισμικά δεδομένα στη Βόρεια Κύπρο. {Παρόμοια εικόνα, με τους μιναρέδες των χωριών να προεξέχουν άλλων κτισμάτων και να αναγνωρίζονται από μακριά, είδα και κατέγραψα στο μυαλό μου μερικά χρόνια μετά ταξιδεύοντας στον Δρόμο Ξάνθης – Κομοτηνής. Δυστυχώς τότε δεν εισακούστηκα από τη σύζυγο μου και να παρεκκλίνουμε για να επισκεφτούμε ένα τέτοιο χωριό [τουρκόφωνων ελλαδιτών ή και Πομάκων], για να πιούμε έστω κι ένα καφέ...}

- την αίσθηση [όταν περνούσαμε μέσα από διάφορα χωριά ή όταν μπήκαμε στα χωριά του προορισμού μας – τόσο στη Μεσαορία όσο και τη Καρπασία] ότι ο χρόνος είχε προ πολλού σταματήσει να κυλάει εκεί και πολλά πράματα είχαν παραμείνει στάσιμα,

- το καταφανές αίσθημα απογοήτευσης του φίλου του Δέλτα για την κατάσταση στην οποία βρήκε το σπίτι του. Τούτο κατοικείτο πλέον από μια οικογένεια τουρκοκυπρίων που απ’ ότι κατάλαβα είχαν έρθει από ένα γειτονικό τουρκοκυπριακό χωριό. Του φάνηκε ότι το σπίτι ήταν πολύ μικρό, παρ’ όλο που νέοι ένοικοι του είχαν αναγείρει και δωμάτια στον όροφο. [Ασυναίσθητα φαίνεται το σύγκρινε με το σπίτι του στις ελεύθερες περιοχές]. Πέραν οι νέοι ένοικοι είχαν φτιάξει στο σπίτι μια μικρή επιχείρηση εκτροφής ορτυκιών κι άλλων πουλιών,

- το ανοιχτόκαρδο καλωσόρισμα και το shαιρέτισμα των πλείστων τουρκοκυπρίων [αλλά και εποίκων] που συναντούσαμε, είτε στα σπίτια που επισκεφτήκαμε είτε στους δρόμους [όπως στο Βαρώσι καθ’ οδόν για την Καρπασία] και στα καφενεία... Και τα κεράσματα που ΜΑΣ πρόσφεραν σε μια προσπάθεια τους [είτε ειλικρινή και γνήσια, είτε προσποιητή] να φανούν φιλόξενοι. Όμως και πολλοί απ’ αυτούς ένοιωθαν το ίδιο αμήχανα και παράξενα όπως κι ΕΜΕΙΣ!].

- τον εγκάρδιο χαιρετισμό ενός ασπρομάλλη 50ρη τουρκοκύπριου ναυτικού [όπως μάθαμε μετά], που κατοικούσε πριν τον πόλεμο και πριν τη μετακίνηση του στο μεσαορίτικο χωριό, στο αμιγές τουρκοκυπριακό χωριό Κοφίνου. Ερχόμενος στο καφενείο [όπου καταλήξαμε και καθίσαμε 3-4 διαφορετικές παρέες ελληνοκυπρίων] και βλέποντας ΜΑΣ εκεί μαζεμένους και καθήμενους μεταξύ των τουρκοκύπριων, ΜΑΣ χαιρέτησε μεγαλόφωνα και χαρούμενα μ’ ένα εγκάρδιο και πολύ ζωντανό «μάshαλλα μάshαλλα»,

- από την άλλη [καθώς δεν ήταν όλα τα συναπαντήματα ευχάριστα] συναντήσαμε και το επιθετικό και γεμάτο δυσφορία ύφος μιας τουρκούς, που όταν ΜΑΣ είδε να κατεβαίνουμε από το ταξί [στο μεσαορίτικο χωριό] και να στεκόμαστε [περίεργα αι αμήχανα] στο χώρο που ήταν κάποτε – [τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 1974] το σπίτι της γιαγιάς του φίλου Δέλτα, ΜΑΣ αρώτησε [στα αγγλικά] τι πήγαμε να κάμουμε εκεί ή/και τι γυρεύαμε. Προφανώς ήταν αντίθετη με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και το σμίξιμο του κόσμου,

- την πολλή άσχημη κατάσταση στην οποία βρήκαμε την εγκαταλειμμένη κι ασυντήρητη εκκλησία του μεσαορίτικου χωριού. Το εσωτερικό της ήταν γεμάτο από κουτσουλιές των πεζουνιών [υπήρχαν στοίβες ολόκληρες – 30 χρόνια ολόκληρα φώλιαζαν εκεί τα πουλιά], ενώ εξωτερικά η αυλή ήταν γεμάτη χόρτα, εκτός του χώρου περιμετρικά της εκκλησιάς σε πλάτος μερικών μέτρων, που είχε καθαριστεί τις τελευταίες μέρες [για λόγους ευνόητους]. Εκεί στον χώρο της εκκλησιάς βρίσκονταν και έπαιζαν μια παρέα με τουρκοκυπριόπουλα, γύρω στην ηλικία των δώδεκα. [Ένα κορίτσι είναι καταφανώς πιο μεγάλο – μιλούσε αγγλικά και μας είπε πως είχαν έρθει πριν μερικά χρόνια από Αυστραλία]. Τα παιδιά ΜΑΣ πήραν στο κατόπιν κι ο φίλος ο Δέλτα τα φιλοδώρησε με μερικές λίρες(!!),

- το πέρασμα μας από το σχολείο του μεσαορίτικου χωριού που βρισκόταν σε ύψωμα. Εκεί [λόγω του υψώματος] είχε και λήψη το κινητό μου, κατάφεραν και με πήραν από σπίτι [αγωνιούσαν αν είχαμε πάει τελικά στον προορισμό μας], ενώ επικοινώνησε μαζί μου και μια καλή φίλη γιατρίνα που κατάγεται από χωριό κοντά στην Αμμόχωστο και ήθελε να μάθει λεπτομέρειες,

- τα sms μηνύματα που έρχονταν στο κινητό μου κατηφορίζοντας πλέον προς Λευκωσία καθώς φεύγαμε από την Κερύνεια κατα το βραδάκι. Στην Κερύνεια δεν είχαμε λήψη και τα μηνύματα ήταν από φίλους, αλλά κυρίως από τη σύζυγο μου που ανησυχούσε,

- την αμηχανία με την οποία μα υποδέχτηκε στο πατρικό σπίτι της καρπασίτισσας φίλης Έψιλον, η “ρούσα” [ξανθοπρόσωπη] νέα “οικοδέσποινα” του, που ήταν και η χότζιενα το χωριου. Στο σπίτι έμενε η οικογένεια του χότζια του χωριού. Τούτοι ήταν έποικοι [είχαν έρθει από την Τουρκία κι αν κατάλαβα καλά από την περιοχή της Τραπεζούντας]. Θυμάμαι ότι στο σπίτι είχαν και αγελάδες, ενώ κάποια στιγμή ο χότζια αναγκάστηκε να ΜΑΣ αφήσει γιατί είχε καθήκοντα να εκτελέσει στο τζαμί,

- την βιασύνη με την οποία οι τουρκάλες έποικες [οι πιο μεγάλες στην ηλικία] προσπάθησαν να σβήσουν ή να κρύψουν τα τσιγάρα που κάπνιζαν όταν πήγαμε σε μια άλλη γειτονιά του χωριού για να δει η καρπασίτισσα φίλη τες παλιές [των εφηβικών της χρόνων] έποικες φιλενάδες της,

- το ασυντήρητο νεκροταφείο στο καρπασίτικο χωριό [με γκρεμισμένους και καταστραμμένους τάφους και σταυρούς],

- τις επισκέψεις μας στην Εκκλησία της Παναγίας της Κανακαριάς, στον Απόστολο Αντρέα, στην Σαλαμίνα, όπου πληρώσαμε και είσοδο [δεν είμαι σίγουρος αν πήγαμε και στον Απόστολο Βαρνάβα], στην παλιά [την εντός των τειχών] πόλη της Αμμοχώστου [που εκείνη τη μέρα ήταν γεμάτη με ελληνοκύπριους – θυμάμαι πως πριν το πόλεμο κανένας ελληνοκύπριος ΔΕΝ μπορούσε να εισέλθει εκεί μέσα],

- τη στάση που κάναμε στη Γιαλούσα [καθ’ οδόν για τον Απόστολο Αντρέα] για να πάρουμε νερό [από ένα μπακάλικο], όπως και τη στάση [κατά την επιστροφή μας] στο ελληνοκυπριακό καφενείο στο Ριζοκάρπασο [για να κεραστούμε],

- το πολύ κακό το χάλι του Μοναστηριού του Αποστόλου Αντρέα, καθώς για 30 τόσα χρόνια παρέμενε ασυντήρητο [όπως παραμένει μέχρι σήμερα και κινδυνεύοντας μάλιστα με κατάρρευση!]... Να σημειώσω ότι ήταν η πρώτη φορά που επισκεφτόμουν το Μοναστήρι. Έκτοτε ξαναπήγα ακόμα δύο φορές.

- την ανησυχία του παφίτη φίλου [που ήταν και ο οδηγός μας] όταν διακινούμασταν εκεί στην Αμμόχωστο κατα την επιστροφή μας όταν δεν παρατηρούσε να ΜΗΝ κυκλοφορούν αυτοκίνητα με ελληνοκυπριακούς αριθμούς έγγραφης.

Όλ’ αυτά κι άλλα πολλά ΜΟΥ θυμίζουν εκείνες τις αξέχαστες και ανεπανάληπτες εμπειρίες. Κι όταν έρχονται στο μυαλό μου, μού αφήνουν μια πικρή γεύση για το συνεχιζόμενο διαχωρισμό του τόπου ΜΑΣ. Και τούτο ίσως λόγω και της αδυναμίας ΜΑΣ να αξιοποιήσουμε τις δυναμικές που [ανέλπιστα και ξαφνικά] δημιουργήθηκαν με το συναπάντημα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων προς όφελος της Επανένωσης του νησιού ΜΑΣ

Οι φορές που επισκέφτηκα από τότε τες κατεχόμενες περιοχές [στη Βόρεια Κύπρο] δεν είναι και πολλές. Μετρούνται στα δάκτυλα και των δύο χεριών μου – ανέρχονται δηλ. σε καμιά 10ρια. Πέραν από τις δύο πρώτες φορές [που ήδη περιέγραψα πιο πάνω], πήγα και 3-4 φορές για να παραστώ σε δικοινοτικές πολιτικοκοινωνικές εκδηλώσεις [σε μια τέτοια συνάντηση αναφέρθηκα στο σημείο 13, στην 4η ανάρτηση μου του 2008 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/06/4.html], ενώ ακόμα δυο φορές συνόδευσα εκεί φίλους από το εξωτερικό [την μια μέχρι την Αμμόχωστο και τον Απόστολο Βαρνάβα και την άλλη στην Καντάρα και Κερύνεια]. Υπήρξαν και δύο άλλες επισκέψεις [στον Απόστολο Αντρέα και στο Ριζοκάρπασο].

Δεν υπάρχει κάτι που να με τραβά για να πηγαίνω κατά ‘κει. Δυστυχώς δεν κατάφερα [παρ’ όλο που υπήρξαν ευκαιρίες] να δημιουργήσω και τέτοιες σχέσεις με τουρκοκύπριους που να μου δίνουν άλλοθι να πηγαίνω τακτικότερα στα κατεχόμενα.

***************************
Και πάμε [τέλος] και στο θέμα των πολιτικών διαστάσεων του ανοίγματος των οδοφραγμάτων:
Για τον σκοπό αυτόν θα αναδημοσιεύσω [χωρίς δικά μου σχόλια] ένα [φετινό] κείμενο από το Blog του αγαπητού φίλου Gregoris.

"Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων"
[αναδημοσίευση από το Blog του Gregoris – link: http://nekatomata.blogspot.com/2011/04/blog-post_13.html].

“το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 τζιαι η μαζική κοσμοσυρροή για τη διάβαση στην άλλη πλευρά ήταν πιθανότατα η πιο μεγάλη επανάσταση στην σύγχρονη κυπριακή ιστορία. τζιαμέ εκαταρρεύσαν έστω μερικώς έστω προσωρινά για κανένα θκιο μήνες οι προκαταλήψεις, οι φοβίες, τα στερεότυπα που εγκλωβίζαν τους κυπραίους στα εθνοτικά, "εθνικά" τζιαι εδαφικά τους κλουφκιά. πριν 8 χρόνια ο εθνικισμός τζιαι η διχοτόμηση εδεχτήκαν το πρώτο τους χτύπημα στην Κύπρο. έννεν τυχαίο που η ένοχη τζιαι φασιστική ακροδεξιά βόρεια τζιαι νότια απαιτεί το κλείσιμο τους, ούτε εν τυχαίο που οι κάθε λογής εθνικιστές αρνούνται να τα διασταυρώσουν. η ανάμιξη των κοινοτήτων τζιαι η επανένωση της χώρας σε βάση ισοτιμίας των δυο κοινοτήτων φοϊτσιάζει τους...

για την επέτειο του ανοίγματος αναδημοσιεύκω δαμέ ένα περσινό μου κείμενο που το μπλογκ επανένωση που έπιασεν τότε τζιαι 202 σχόλια.

............................................
"Διασταυρώνοντας τα οδοφράγματα"
[σημ. Ιστολόγου: http://www.epanenosi.com/index.php/archives/660]

Πολλές φορές εστιάζουμεν στο βλέμμα μας στην κατεύθυνση της επίτευξης της συμφωνίας τζιαι αγνοούμεν ότι η επανένωση εν μπορεί να συμπυκνωθεί σε ένα κομμάτι χαρτί, συμβόλαιο συνεργασίας ή σύνταγμα. Η επανένωση εν κοινωνική διαδικασία στα μυαλά των Κυπραίων τζιαι επί του εδάφους της Κύπρου. Εν διαδικασία αντίληψης τζιαι δημιουργίας μιας ολικής Κύπρου που προϋποθέτει την ήττα όι απλά των εθνικισμών αλλά τζιαι των εθνοκεντρισμών βόρεια τζιαι νότια. Εν διαδικασία ισότιμης αποδοχής του Άλλου, αλληλοσεβασμού τζιαι συνύπαρξης. Τζιαι πάνω που ούλλα εν διαδικασία αμφισβήτησης του διαχωρισμού που επιβλήθηκεν τον τελευταίο μισόν αιώνα.

Το 2003 αποτελεί κομβικό σημείο στην Κυπριακή ιστορία. Το άννοιμα των οδοφραγμάτων εσηματοδότησεν την απαρχή μιας νέας εποχής όπου η επανένωση ως στοχοθεσία απόκτησεν κοινωνική βάση τζιαι υλικότητα. Σύμφωνα με έρευνες η πλειοψηφία των Κυπραίων επέρασεν απέναντι, έστω μια φορά, ενώ υπάρχει μια σημαντική μειοψηφία που διασταυρώνει σχετικά συχνά τα οδοφράγματα. Τούτη η ομάδα που διασταυρώνει τα οδοφράγματα, έστω τζιαι για απλά καταναλωτικούς λόγους, (την πιο άμεσα πολιτική πτυχή περιγράφω την δαμέ http://nekatomata.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html) συνιστά ουσιαστικά την μαγιά της επανένωσης. Επειδή έρκεται σε επαφή με την άλλη κοινότητα, αμφισβητά στην πράξη τα “σύνορα” τζιαι πιο σημαντικά υπονομεύκει την κυρίαρχη λογική της διχοτόμησης που αντιλαμβάνεται την Κύπρο ως θκιο ξεχωριστά κομμάθκια. Το άννοιμα της Λήδρας το 2008 εδραίωσεν τούτην την τάσην. Ένας περίπατος στην Λήδρας εν αρκετός για να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι η συνύπαρξη εν γεγονός – είτε νότια είσαι είτε βόρεια, ο κόσμος εν ανάμιχτος. Αντιλαμβάνεσαι ότι η Κύπρος εν δίγλωσση τζιαι δικοινοτική.

Βέβαια τούτον που περιγράφω εν μια Λευκωσιάτικη οπτική. Εν σαν να τζιαι εν άλλη χώρα η Λευκωσία, είπαν μου θκιο Παφίτες προχτές που εγυρίζαμεν μέσα στην παλιά πόλη βόρεια τζιαι νότια. Τζιαι οι Λεμσιανοί, τζιαι οι Σκαλιώτες που εν θωρούν τον Πενταδάχτυλο, που εν βιώνουν την νεκρή ζώνη πρέπει να έχουν άλλην αντίληψη για το στάτους κβο. Η Λευκωσία ήταν ο τόπος που εξεκινήσεν η ιδέα της διχοτόμησης. Δαμέ πρέπει να την ανατρέψουμεν.

..................................
το θέμα όμως έννεν απλά επετειακό. είναι τζιαι βαθύτατα επίκαιρο, καθώς τωρά είμαστεν ξανά στον αστερισμό της εξέγερσης, της δεύτερης τ/κ εξέγερσης του 2011, η οποία αμφισβητεί ξανά το διχοτομικό στάτους κβο.”

Για το εισαγωγικό σημείωμα
και τα copy paste,
Anef_Oriwn
Σάββατο 23/4/2011

*****************************
Υστερόγραφον [Δευτέρα 25/4/2011]:

Πέρασε και το φετινό Πάσχα μαζί με τις ολιγοήμερες αργίες και διακοπές που ΜΑΣ προσφέρει. Από αύριο και πάλι δουλειά, κυρίως για τους δημόσιους και ημικρατικούς υπαλλήλους γιατί στον ιδιωτικό τομέα είναι και η Τρίτη αργία. [Διερωτούμαι πως κι ακόμα και δεν τη διεκδίκησαν κι αυτήν τη μέρα ως αργία - οι δημόσιοι υπαλλήλοι]. Φυσικά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα αργούν και θα διακοπεύουν μέχρι την Κυριακή καθώς τα σχολειά από Δευτέρας θ’ ανοίξουν. Και  για πόσες μέρες θα μου πείτε θα γίνουν μαθηματα; Σχεδόν αμεσως θα μπουν στην τελική ευθεία για τις εξετάσεις και θα προετοιθμαζονται για τις επερχόμενες καλοκαιρινές διακοπές.

Πάσχα λοιπόν και καλά φάγαμε κι ήπιαμε και διασκεδάσαμε και σε εκδηλώσεις με παραδοσιακό χρώμα πηγαμε! Κι όσοι νήστεψαν [ελαυνόμενοι κυρίως από μια ακατανόητη κι αναχρονιστική και συχνά υποκριτική κατ’ εμένα θρησκευτικότητα], αλλά κι όσοι ΔΕΝ νηστέψαμε ή ψευδο-νηστέψαμε! Δοκιμάσαμε και μαγειρίτσα κι αρνίσιο κεφαλάκι βραστό και σούβλα και τταβά και κουπέπια [τυλιγμένα σε φρέσκα αμπελόφυλλα και σε κρεμμύδια] κι ήπιαμε και τα ουζάκια μας και πήγαμε και σε πασχαλινές γιορταστικές εκδηλώσεις. Πήγαμε [εθιμοτυπικά] και στον “Καλόν Λόον”, κινδυνέψαμε κι από τις κροτίδες αλλά και να καούν τα ρούχα, τα γενιά και τα μαλλιά μας από τα κεριά, ενώ αποφύγαμε να κυκλοφορήσουμε γύρω από την “λαμπρατζιά” [επικίνδυνες αυτές οι καταστάσεις όπου οι κροτίδες μπορεί να συνδυαστούν με τη φωτιά!]. Φάγαμε και φλαούνες - και γλυκές κι αλμυρές [αν ήμασταν στην Πάφο θα δοκιμάζαμε και “πασκιές” ή/και “γαλένα”] και τσουγκρίσαμε κι αυγά [κάποιοι και τα κεφάλια μας]... Έχουν ξεκινήσει όμως και οι γάμοι [και να καλέσματα για να προσφέρουμε τον οβολό ΜΑΣ!] και δεν θα προλαβαίνουμε!

Και θα 'χουμε και τες εκλογές στις 22 του Μάη! Καλά πνάσαμε από τα προεκλογικά και τους ΦουλλοΝικολάκηδες και τους ΠερδικΌμηρους! Αλλά σ’ αυτά θα επανέλθουμε σε προσεχείς μας αναρτήσεις...

Για την ώρα ΚΑΛΑ να περνάτε ΟΛΟΙ!!!

Anef_Oriwn
25/4/2011

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Ανάρτηση 38/2011 [προγραμματισμένη, πασχαλινή, εορταστική, ταξιδιωτική, νοσταλγική, ονειροπολική] - Πάσχα, το ελληνικό*!


Επεξηγηματική σημείωση:

* - Όταν λέμε «Πάσχα ελληνικό» εννοούμε βασικά το ελλαδίτικο, δηλ. αυτό που λαμβάνει χώρα στο ελλαδικό χώρο κι έχει σχέση με τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό των ελλαδιτών. Κι αυτός ο προσδιορισμός καθιερώθηκε ένεκα του ότι οι Έλληνες [καθ’ υποβολή και κατ’ επιβολή της Εκκλησίας] είχαν/έχουν ταυτίσει το έθνος με τη θρησκεία και τη χριστιανοσύνη με τον ελληνισμό [απ’ εδώ προφανώς ΜΑΣ προέκυψαν και τα λεγόμενα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη»] και κατ’ επέκταση και το Πάσχα έχει αναδειχθεί ως η κορυφαία γιορτή των Ελλήνων με αποτέλεσμα να πάρει και τον προσδιορισμό “Πάσχα των Ελλήνων” – όπως τραγουδά κι ο Γιώργος Νταλάρας [link: http://www.youtube.com/watch?v=fMJ229H3zaA&feature=related].

***************************
Επί του θέματος:

Τι λοιπόν, το διαφορετικό θα μπορούσαμε [ο καθένας ας ξεχωριστά ή με παρέα] να κάνουμε αυτό το Πάσχα, για την αναψυχή και την ξεκούραση μας; Οφείλω να πω πως αυτή η ερώτηση ΔΕΝ με απασχόλησε και πολύ φέτος – μάλλον σχεδόν καθόλου. Όχι γιατί δεν θα ‘θελα [ας πούμεν], να κάμω [οικογενειακώς] ένα ταξίδι, αλλά είναι τόσα που έχω στο μυαλό μου κι άλλες οι προτεραιότητες ΜΑΣ, που δεν μου αφήνουν και πολλά περιθώρια για τέτοιες σκέψεις και προγραμματισμούς.

Παλαιότερα όταν ήμασταν κι ΕΜΕΙΣ νεότεροι [και πιο ακμαίοι και κινητικοί], τα παιδιά πιο μικρά [και ΜΑΣ ακολουθούσαν χωρίς μουρμούρες – και μεγάλωνε έτσι και η παρέα και από 2 γινόμασταν 4!] και φυσικά και “οι αγελάδες ήταν κατά πολύ πιο παχουλές”, το σκάζαμε για την Ελλάδα. Συνήθως φεύγαμε [από Κύπρο] είτε μια – δυο μέρες πριν την Κυριακή [του Πασκάτου], είτε την Κυριακή αργά το απόγευμα ή και τη Δευτέρα το πρωί [αφού περνούσαμε το Πάσχα με τους δικούς μας].

Σ’ αυτά τα ταξίδια ΜΑΣ, αναφέρθηκα και σε δύο προπέρσινες [συνεχόμενες] αναρτήσεις ΜΟΥ:
- την 15/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/152009.html] και
- την 16/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/162009.html].

Να διευκρινίσω ότι το Πάσχα δεν έχει για ΜΕΝΑ την όποια ιδιαίτερη θρησκευτική άξια ή σημασία. Βασικά αποτελεί [και μας δίνει] μια ευκαιρία [λόγων των αργιών και των σχολικών διακοπών] για extra ξεκούραση και αναψυχή. Και καθώς τυγχάνει το Πάσχα να ‘ναι και καταμεσής της Άνοιξης [είτε αρχές τ’ Απρίλη, είτε στο μέσο του ή προς το τέλος του] ΜΑΣ δίνεται και η αφορμή για εξόδους στη Φύση. Τέτοια εποχή [κι αναλόγως της περιοχής] η Φύση ξυπνά κι αναγεννάται. Τα πάντα γύρω είναι όμορφα κι ωραία. Έτσι κι ΕΜΕΙΣ αρπάζαμε την ευκαιρία τόσο για να ξεφύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα όσο και για να νοιώσουμε και να βιώσουμε το ανοιξιάτικο ξύπνημα της Φύσης σε τόπους αλλοτινούς, μακράν όμως από άγχη και προβλήματα.

Αφήναμε πίσω λοιπόν, έγνοιες και σκοτούρες καθημερινές για χίλια δυο πράματα. Κι εν μέσω Άνοιξης και Φύσης καταπράσινης, βγαίναμε στη γύρα, σε μέρη πρωτόγνωρα κι αναμεσίς άγνωστων αλλά συνήθως εγκάρδιων και φιλόξενων ανθρώπων, σ’ αναζήτηση ξεκούρασης και ηρεμίας. Δεν συνηθίζαμε να καθόμαστε σ’ ένα μέρος. Βρισκόμασταν σε διαρκή κίνηση, εξερεύνηση και μελέτη τόπων κι ανθρώπων. Και φυσικό ήταν να ΜΑΣ προκύπτουν και περιπέτειες κι αναπάντεχα περιστατικά που ευτυχώς αντιμετωπίζονταν!

Να σημειώσω ότι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες [όταν δεν ταξιδεύουμε] η σύζυγος μου νοσταλγεί έντονα εκείνα τα ταξίδια. Πιο πολύ κι από ‘ΜΕΝΑ που ΜΟΥ αρέσουν τα ταξίδια και θεωρούμαι ο “χωρκοΰρης” της οικογένειας! Όποτε θα ταξιδεύαμε γα Ελλάδα έκαμνα αρκετή μελέτη και θεωρητική προετοιμασία για τις περιοχές που θα επισκεφτόμασταν. Αγόραζα ταξιδιωτικούς οδηγούς και μελετούσα εκ των προτέρων τους τόπους επίσκεψης, μάζευα πληροφορίες για τα αξιοθέατα και άλλα μέρη που άξιζε τον κόπο να δούμε, καθόριζα τα δρομολόγια που θα ακολουθούσαμε [πάντα νοικιάζαμε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας], όπως και που θα μέναμε [τουλάχιστο τις πρώτες μέρες] ...

Με ένα κάπως καλύτερο προγραμματισμό [και νοουμένου ότι το επιτρέπουν η υγεία και η πούγκα μας], ίσως τα καταφέρουμε [τα δυο μας με τη σύζυγο] να κάμουμε του χρόνου ένα [πασχαλινό] ταξιδάκι – είτε μονάχοι μας, είτε συμμετέχοντας κάποιο group [όπως (δια)πράξαμε και πριν 3-4 χρόνια, όταν ταξιδέψαμε στην Καστοριά]. Μέχρι τώρα [κι όπως θα είδατε και στις δύο αναρτήσεις μου όπου ΣΑΣ παράπεμψα] έχουμε επισκεφτεί [κατα το Πάσχα κι όχι μόνο] αρκετά μέρη στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα όπου δεν έχουμε πάει ακόμα. Κι ως λάτρης των ταξιδιών και των εξερευνήσεων [πάσης φύσεως] που είμαι, αλλά και πλάσμα ονειροπόλο, πιάνω συχνά τον εαυτό μου να ταξιδεύει σε διάφορους άλλους προορισμούς [όχι μόνο πασχαλινούς], όπου δεν έτυχε μέχρι τώρα να πάμε. Όπως ας πούμεν,
- στα Γιάννενα και τα κοντινά τους Ζαγοροχώρια, ή
- στο τρίγωνο των κυκλαδίτικων κοσμοπολίτικων νησιών, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, ή
- στα πιο παράμερα και ξεκομμένα [νησιά] Φολέγανδρος και Μήλος, ή
- στη Σαντορίνη με τα ειδυλλιακά της ηλιοβασιλέματα, ή
- στη “μακρινή” και παραδοσιακή Κάρπαθος, σε συνδυασμό μάλιστα και με την γειτονική Κάσο, ή
- στην περιοχή των Καλαβρύτων [με το οδοντωτό σιδηρόδρομο], ή
- στην περιοχή του Γαλαξιδιού, της [Ορεινής] Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου, αλλά και
- στα νησιά Σκύρος, Ικαρία, Σαμοθράκη, Λήμνος, Παξοί.

Όλ’ αυτά είναι στις σκέψεις μου. Όμως δεν αποκλείεται κι ένα νεο ταξιδάκι στην κοσμοπολίτικη Κέρκυρα. Εκεί υπάρχει το έθιμο των κανατιών [τα πετούν από τα μπαλκόνια το πρωί του Σαββάτου μετά την Πρώτη Ανάσταση], ενώ μπάντες και οι μελωδίες των φιλαρμονικών που εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη. [Την επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά πριν χρόνια - το 1996 - και περάσαμε πολύ ωραία. Είχαμε μάλιστα πεταχτεί και για ένα διήμερο μέχρι τη Λευκάδα]. Υπάρχουν φυσικά κι άλλα μέρη που ήδη επισκεφτήκαμε και μας τραβούν για να ξανάπαμε όπως,
- η Κρήτη [γενικώς] – για τις εξαιρετικές φυσικές της ομορφιές, την πλούσια ιστορία της και το ωραιότατο φαγητό της,
- η Κεφαλονιά – για το πυκνότατο Δάσος του Αίμου και το κοπάδι με τα άγρια άλογα από συναντήσαμε εκεί, όπως και τις όμορφες εικόνες από τα σκηνικά για τα γυρίσματα της ταινίας “Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι”,
- η Ζάκυνθος – για τις “αρέκες” [παραδοσιακά τραγούδια],
- η Χίος – για τα περβόλια [που μοσχομυρίζουν την Άνοιξη] στην περιοχή Κάμπος και τα μεσαιωνικά καστροχώρια [με τις “βότες”],
- η Σκόπελος, για το πράσινο της [και για να τελειώσουμε και μια περιδιάβαση στο δάσος], αλλά και για τη γαριδομακαρονάδα της,
- η γειτονική της Σκοπέλου, Αλόννησος γιατί η επίσκεψη μας είχε διάρκεια μόνο μερικές ώρες και μόλις καταφέραμε να ρίξουμε μια ματιά την Χώρα [την παλιά αναπαλαιωμένη πρωτεύουσα του νησιού],  - η Λευκάδα – για τις όμορφες αναμνήσεις και για να μέρη που δεν προλάβαμε να δούμε [όπως να κολυμπήσουμε στο Πόρτο Κατσίκι],
- ο Βόλος – για τα τσιπουράδικα του,
- το Πήλιο – για το πράσινο του και για μια βόλτα με το τρενάκι από τις Μηλιές [που δεν κάναμε],
- τα Μετέωρα – για να επισκεφτούμε τα υπόλοιπα μοναστήρια που δεν είδαμε την πρώτη φορά,
- η Ελαφόνησος – για την πιο ωραία παραλία που έχω επισκεφτεί ποτέ [σε Ελλάδα και Κύπρο], αλλά δεν είχαμε χρόνο να την χαρούμε ... [Η επόμενη καλύτερη ήταν τα Φαλάσαρνα στη Δυτ. Κρήτη] ...
- η Χάλκικη - για μια μακρύτερης διάρκειας επίσκεψη και για να χαρεί το μάτι μας πράσινο και η ... κοιλιά μας ψάρι.

Να σημειώσω ότι τα πιο πάνω μέρη [κι αυτά που έχουμε ήδη επισκεφτεί και τ’ άλλα που έχω κατα νουν], αποτελούν στόχους για το κοντινό μέλλον. Και ευελπιστώ ότι θα καταφέρουμε να τους υλοποιήσουμε κατά τα επόμενα χρόνια.

Πάντως, μιαν από τις επιθυμίες μου, όπως την κατέθεσα σε σχόλιο μου σε μια από τις προπέρσινες ταξιδιωτικές μου αναρτήσεις, [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/162009.html?showComment=1240348500000#c430332031826620665] «... Στην Πελοπόννησο δεν έχω (ακόμα) αλλά είναι μέσα στους μακροπρόθεσμους προγραμματισμούς μου, ιδιαίτερα η νότια Πελοπόννησος (Μονεμβασιά, Σπάρτη, Γύθειο, Μάνη, Αρεόπολη, Μιστράς)...», την πραγματοποιήσαμε πέρσι το καλοκαίρι [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/09/722010.html]!

Και σίγουρα δε πρέπει να ξεχνάμε ότι τα καλύτερα μέρη για να επισκεφτεί κανείς είναι εκείνα στα οποία δεν συχνάζουν [πολλοί] τουρίστες, ή εκείνα που τα επισκεπτόμαστε σε περιόδους που δεν έχει πολλούς τουρίστες.

Μέχρι τώρα τον “Καλόν Λόον”, τον ακούσαμε και εκτός Κύπρου, μια και έτυχε να βρισκόμαστε βράδυ Μεγάλου Σαββάτου σ’ αλλά [ελλαδίτικα] μέρη. Λόγου χάριν, στην Κρήτη το 1997 [στον Μητροπολιτικό Ναό στο Ηράκλειο], στη Κέρκυρα το 1996 [σ’ ένα εκκλησάκι στο χωριό Άνω Κορακιάνα στα βόρεια του νησιού], στη Ζάκυνθο το 1999 [κι εκεί στον Μητροπολιτικό Ναό], σ’ ένα χωριουδάκι στην περιοχή της Καστοριάς το 2007 [γι’ αλλού ξεκινήσαμε ως group με το λεωφορείο, κι αλλού καταλήξαμε], στη Μυτιλήνη το 1998 [σ’ ένα εκκλησάκι κάπου στα περίχωρα της πόλης]... Εκεί στη Μυτιλήνη ήταν που «... ο παπάς [αφού] είπε το Ευαγγέλιο (και τελείωσε με διάφορα αλλά τελετουργικά) στο προαύλιο της εκκλησίας, ρώτησε αστειευόμενος και επί σκοπού (ως φάνηκε από την εξέλιξη): “Έτσι ήσυχα θα την περάσουμε απόψε ρε παιδιά;” Και τι ήθελε να το πει. Πόλεμος ξεκίνησε, με καταιγισμό πυρών και εκρήξεων, που προκάλεσαν πραγματικό πανδαιμόνιο. Όλος ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, όπως είχαν σχηματίσει ένα κύκλο στο προαύλιο, πετούσαν (για αρκετή ώρα) κροτίδες στο κέντρο του κύκλου λες και γινόταν μάχη. Εμείς είχαμε ταμπουρωθεί στην πίσω πόρτα της εκκλησίας μέχρι να τελειώσουν οι αψιμαχίες (ο μικρός έκλαιγε), καθώς δεν μπορούσαμε να διασχίσουμε το πολεμικό πεδίο για να φύγουμε!» [Απόσπασμα από την ανάρτηση μου με αρ. 15/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/152009.html].

Σε κάποια μέρη της Ελλάδας [όπως στο Βροντάδος της Χίου, ή στο Λεωνίδιο στην Πελοποννήσου ή στο Αγρίνιο] γίνεται πραγματικός πόλεμος με ρουκέτες και κροτίδες κι άλλα πυροτεχνουργικά κατασκευάσματα...

Φυσικά κι εδώ στην Κύπρο δεν πάμε πίσω τα τελευταία χρόνια, τόσο με τις κροτίδες [μόλις προχτές η Αστυνομία εντόπισε σε κοινότητα στα Κοκκινοχώρια 18 χιλιάδες(!) κροτίδες] όσο και τον εκφυλισμό του εθίμου της “λαμπρατζιάς”

Πάντως ΕΜΕΙΣ εδώ στην Κύπρο θα τη βγάλουμε φέτος [ίσως πεταχτούμε από βδομάδας, για 2-3 μέρες μέχρι την Πάφο]. Επιφυλασσόμεθα όμως για του χρόνου!

Για τώρα εύχομαι σ’ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ καλά να περάσετε τις πασχαλινές αργίες και διακοπές! Και προσέχετε από τα πολλά αρνιά τζιαι ρίφκια!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 22/4/2011

******************************
Υ.Γ.1:
Χτες ήταν και η 44η Επέτειος της Επανάστασης” της 21ης Απριλίου του 1967, ή αλλιώς των εθνοσωτήριων καραβανάδων συνταγματαρχών και της “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”. Η τότε χουντική κυβέρνηση  έβαλε για μια επταετία τη χώρα στον “γύψο”,  ενώ το 1974 σε συνεργασία με τη γριβική ΕΟΚΑ Β΄ διοργάνωσαν και εκτέλεσαν φασιστικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Τούτο έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο κι έκτοτε να κατέχει το 37% του κυπριακού εδάφους...
Ένα [πιο λεπτομερές] επετειακό [σχετικό] κείμενο θα βρείτε στου Gregoris – link: http://nekatomata.blogspot.com/2011/04/blog-post_20.html...
Όταν έγινε το πραξικόπημα στην Ελλάδα ήμουν μαθητής της Τετάρτης Τάξης του δημοτικού. Τότε πηγαίναμε και δύο φορές την εβδομάδα σχολείο τα απογεύματα. Θυμάμαι ένα απόγευμα μόλις η δασκάλα μπήκε στην τάξη [πρέπει να ήταν στες 21 του Απρίλη του 1967 και λίγες μέρες πριν το Πάσχα] ΜΑΣ είπε «στην Ελλάδα μπήκε ο Στρατός». Τότε δεν κατάλαβα τι σήμαινε αυτό. Όμως το νοιώσαμε και το βιώσαμε πολύ έντονα και τραγικά μερικά χρόνια μετά με τες απόπειρες ενάντια στον Πρόεδρο Μακάριο, τη δράση της ΕΟΚΑ Β΄, με το χουντοφασιστικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. 
Στο μεταξύ το βράδυ της περασμένης Τεταρτης κάποιοι εθνικάφρονες στο χωριο Μοναγρούλι [της Επαρχίας Λεμεσού], θέλοντας προφανώς να τιμήσουν την επέτειο της 21ης τ’ Απρίλη,

εκάψαν το αυτοκίνητο του Κοινοτικού Συμβουλίου [υποθέτω πως ο Κοινοτάρχης του χωριού εν Αριστερός] τζιαι εζωγραφίσαν τζιαι στους χώρους γύρω από τα γραφεία του Συμβουλίου, αγκυλωτούς σταυρούς, συνδυάζοντας τους μάλιστα με τη λέξη ΕΟΚΑ Β΄ [link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-4088-gr.php]. 

*************************************
Υ.Γ.2:
Τα μάθατε; Το (γ)ΕΛΑΜ(ε) παρουσίασε τους υποψηφίους του!!! Και Πρόεδρος του είναι κάποιος Χρίστος Χρίστου. Λαλείτε να ‘ναι κι αυτός bot/κλώνος του Εαυτού ΜΟΥ; Θυμάστε που τα “Κοπέλια” [στο μακαριστό W.C. Blog] είχαν την εμμονή ότι με λαλούν ή είμαι κάποιος Χρίστο Χρίστου(!!!), που δουλέφκει μάλιστα τζιαι στη Cybarco [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/11/cy-indymedia.html#comment-1256919492195635926];

****************************************
Υ.Γ.3:
Διαβάστε [αν δεν το ‘χετε ήδη κάμει] το χτεσινό [σατιρικό] κείμενο του Κώστα Κωνσταντίνου στην “Κατα βαρβάρων” στήλη του στον “Πολίτη”; Δεν άντεξε ούτε ο κρυπτοσυναγερμικός Κ.Κ. και τα ψέλνει κανονικά [και μάλιστα μεγαλοβδομαδιάτικα] στον λαϊκιστή Φούλη! Ίσως μετά το Πάσχα [αν βρω χρόνο και αντιγράψω το συγκεκριμένο κείμενο] να το αναρτήσω κι εδώ στο Blog μου ...

***************************************
Υ.Γ.4:
Τούτες τες μέρες σ’ όποιον [τηλεοπτικό] κανάλι τζι’ αν κάμω zapping [ακόμα τζιαι στον PLUS] θωρώ λειτουργίες, παπάες, μοναχούς, παπαθκιές τζι’ άλλον κόσμο να μιλούν για “Άγια Φώτα”, θαύματα, νηστείες [σήμερα στον φούρνο μια κυρία ρωτούσε για ελιόπιττες χωρίς λάδιν!] τζιαι για τη σωτηρία της ψυshή [ΜΑΣ]. Μίλησε κανείς για κατήχηση, πλύση εγκεφάλου, τζι’ αρνιά [όι κομματικά]; Ακόμα και η “Χαραυγή”, ΜΆΣ πρόσφερε σήμερα, ένα βιβλίο για τις κατεχόμενες εκκλησίες της Κύπρου!

Anef_Oriwn
22/4/2011

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Ανάρτηση 37/2011 [έκτακτη, σύντομη, φούλλικη, πεζινάρικη, αντι-πολιτικάντικη, αντι-καραγκιόζικη τζιαι άει ... [μπίπ ...] – Η πεζίνα του Φούλλη*!


{Επεξηγηματική σημείωση:

* - Παλιά η πεζίνα ήταν του Γαλανού!!! Ως γνωστόν, στις Προεδρικές εκλογές του Φεβράρη του 1993, το βράδυ της πρώτης Κυριακής των εκλογών και μετά που επισημοποιήθηκε ότι ο Βασιλείου είχε πάρει πέριξ του 44% των ψήφων και ότι ο Κυπριανού είχε μείνει έξω [από τον δευερο γύρο], ο Γαλανός [που ήταν τότε Πρόεδρος της Βουλής] δήλωσε πως του Βασιλείου «έλειψε του η πεζίνα», προαναγγέλλοντας έτσι τη στήριξη του ΔΗΚΟ προς τον Κληρίδη για τον δεύτερο γύρο!}...



Παίδες και κορασίδες,

Εγώ ελάλουσα τα, αλλά ΕΣΕΙΣ εν μου εβάλλετε ‘φτιν! Εν μου ακούετε καχόλλου!
«Εν κουμπουνιστής» “τουτος”», [ελαλούσετε ΕΣΕΙΣ για ΜΕΝΑ], «τζιαι εν  χωνέφκει τους “συναγερμικούς”»!

Όμως «τούτοι», [μέσ’ τον “Συναγερμό”] εν σταματούσαν να ΣΑΣ περεπαίζουν τζιαι να χύνουν ποταμούς [κροκοδείλιων] δακρύων για βαλάντιο του φτωχού λαού – λέμε τώρα!

Τζιαι ακόμα [επίσης] εν εθωρούσετε τζιείνον που είπα ουκ ολίγες φορές. Ότι τούτος ούλλος ο καφκάς τους [των “Συναγερμικών”] με το ΑΚΕΛ [για τα πολιτικά τζιαι την οικονομία], έχει στην ουσία κοινωνικο-ταξικό περιεχόμενο!

Είδετε τον Αβερωφούλλη Γεωργίου, τον μέγα θεατρίνο που στήνει και υπαίθριες παραστάσεις [με τηλεοπτική κάλυψη] σε βενζινάδικα; Τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΣΥ ντε και βουλευτή, εκλεγμένο εκπρόσωπο του «απλού πολίτη», που για λλόου του [τού «απλού πολίτη»] κλάψε - κλάψε εμουshεψεν, δεν ξέρω τζι’ εγιώ πόσα μαντιλούθκια!

Επήεν [που λέτε] ο συμπαθέστατος κος βουλευτής του ΔΗΣΥ με το τζιπ του [παρακαλώ], που αν δεν κάμνω λάθος είναι και Volvo(!) σε πεζινάρικο για να βάλει καύσιμα. Τζιαι εκάλεσε ως καλός θεατρίνος τζιαι τα κανάλια για αποθανατίσουν ακόμα μια παράσταση του! Πλήρωσε 75 ευρώ και το μέγα πρόβλημά του [όπως μας το επεξήγησε στην παράσταση που μεταδόθηκε από τας τηλεοράσεις] ήταν που τα 35 ευρώ θα πάνε για φόρους. Από ό,τι φαίνεται δεν θα τον πείραζε να έδινε και 100 ευρώ, φτάνει να πήγαιναν όλα στες πούτζιες των εταιρειών καυσίμων.

Εγώ αγαπητέ ΜΑΣ και συμπαθέστατε Φούλλη [και σ’ ευχαριστούμε που ΜΑΣ σκέφτεσαι!], ΔΕΝ έχω τζιηπ για να τρωω ένα σωρό πεζίνα και να συνεισφέρω έτσι τζιαι στα ταμεία του κράτους. [Δεν θα συμφέρω έτσι τζιαι της Αριστερής ΜΑΣ κυβέρνησης. Μάλλον θα ΜΕ αποκηρύξουν! Ενώ ΕΣΥ αποδεικνύεσαι πιο ΑΚΕΛικός που ‘ΜΕΝΑΝ!]...

Εγώ, ο «απλός πολίτης» Φούλη ΜΑΣ, έχω έναν SUZUKούιν. Τζι’ άμα θέλει πεζίναν εν τζιαι γεμώνω το τέλεια. Για να γεμώσει θέλει κάπου 50 ευρά. Εγιώ όμως βάλλω του 20 με 30 ευρω. Τζιαι ξέρεις γιατί; Για να μεινίσκει τζιαι κανένα ευρω μες την πούγκα μου, άμπα τζιαι στο τέλος της εφτομάδας εν πιάω ριάλια τζιαι σικκιρτιστούμεν να τα βκάλουμεν πέρα!
Είσαι να ΜΟΥ κανονίσεις τζι’ ΕΜΕΝΑΝ κανένα κανάλι για να κάμω τζι’ εγιώ τη δική ΜΟΥ την παράσταση τζιαι τα πω σαν «απλός πολίτης» κοφτά τζιαι ξικούτσουλλα; Τζι’ εν να πω τότε τζιαι για τες εταιρείες τες πεζινάρικες που θησαυρίζουν πα’ στην ράshη του «απλού πολιτη». Αλλά ΕΜΕΝΑΝ εν να φκαίννουν που μέσα ΜΟΥ! Εν θα υποκρίνομαι σαν μερικούς μερικούς άλλους! Τζιαι ξέρεις έχει τζιαι κάτι άλλους Φούλληες, αλλά τζιαι Λεφτέρηες, που φωνάζουν τζιαι διαμαρτύρονται ΜΟΝΟΝ για τα πλαφόν στες τιμές της πεζίνας!!

Άτε τζιαι κανεί, πριν πω τζιαι καμιά κουβέντα βαρετή που να ‘shει μέσα τζιαι κανένα «άει ... [μπιπ] ...»... Έρκεται τζιαι Πάσκαν, τζι’ εν θαν' σωστό [έχουν να πούσιν]!

Anef_Oriwn
20/4/2011

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ανάρτηση 36/2011* [προεκλογική**, αντι-αντιπολιτευτική κι αριστερή] – Και πάλι για την (υποκριτική) έγνοια του “Συναγερμού” για τους αριστερούς ...


Διευκρινιστικές σημειώσεις:

1. * - Το κείμενο αυτής της ανάρτησης ετοιμάστηκε το Σάββατο 16 του μηνός, αλλά δεν δημοσιεύτηκε αμέσως γιατί στο μεταξύ επεσυνέβηκε ο θάνατος του εξαίρετου ελλαδίτη τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου˙ από εκτίμηση διακόψαμε τα προεκλογικά και πολιτικολογικά για να τιμήσουμε τον Μεγάλο Καλλιτέχνη με σχετική ανάρτηση(!) [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/04/352011.html].
Σήμερα λοιπον, επανερχόμαστε στα συνήθη, αλλά μετά λίγες μέρες θα κάμουμε νέο “ιντερμέτζο” λόγω του Πασκάτου!

2. ** - Έχω ήδη δηλώσει ότι στις βουλευτικές εκλογές [της 22ας του Μάη] “Ψηφίζω ΑΚΕΛ” [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/04/292011.html], γι’ αυτό και οι προεκλογικές μου αναρτήσεις [που θα πυκνώσουν] θα κινούνται μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και θα χαρακτηρίζονται απ’ αυτό το πνεύμα!

************************
Προλογικά:

Είναι σύνηθες φαινόμενο σε περιόδους προεκλογικές να παρατηρούνται και πολλά φαιδρά και ευτράπελα περιστατικά και φαινόμενα που δίνουν και μια εύθυμη νότα στο όλο κλίμα που ούτως η άλλως θα πρέπει να ‘ναι σοβαρό και να κινείται σε κάποιο επίπεδο!
Τα διάφορα ευτράπελα φαινόμενα αναδεικνύονται μέσα από συγκεκριμένες υποψηφιότητες, από τις δηλώσεις υποψηφίων και τις διακηρύξεις τους, αλλά και μέσα από τα όσα διάφοροι ψηφοφόροι γράφουν πάνω στα ψηφοδέλτια όταν πάνε πίσω από το παραβάν για να εκφράσουν τη εκλογική τους βούληση!

Παράλληλα όμως παρατηρούνται και φαινόμενα που πλήττουν ή/και υποβαθμίζουν τον πολιτικό πολιτισμό και οδηγούν τον κόσμο στην απαξίωση τω πολιτικών αλλά και της πολιτικής γενικότερα [γι’ αυτό και κάποιοι, μην εξαιρουμένων και μερικών των blogger καλούν το κόσμο, λανθασμένα κατά τη δική μου αριστερή άποψη,  σε αποχή – link: http://mplongk.blogspot.com/2011/04/blog-post.html ]. Και δεν μιλώ μόνο για τις κομματικές αντιπαραθέσεις [και κόντρες] που όταν γίνονται στη βάση επιχειρημάτων και της αντιπαραβολής εκλογικών προγραμμάτων [κι όχι προσωπικών επιθέσεων και προσπάθειας για απαξίωσης του αντιπάλου συνομιλητή], είναι σε μεγάλο βαθμό φυσιολογικές κι αναμενόμενες. Αναφέρομαι σε διάφορες άλλες καταστάσεις, όπως είναι λόγου χάριν οι υπερβολές και η σοβαροφάνεια [αντί της σοβαρότητας] στον λόγο, οι ανέξοδες υποσχέσεις, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και οι λαφαζανιές [όπως αυτές που μιαν την άλλη ΜΑΣ σερβίρει ο Κουλίας για τους μετανάστες], ο πολιτικαντισμός και ο λαϊκισμός, η ανάδειξη του κουτσομπολιού και επιμέρους θεμάτων σε κύρια με στόχο να πληγούν πολιτικοί αντίπαλοι [καθώς και κομματικοί σχηματισμοί και συγκεκριμένοι υποψήφιοι], τα κτυπήματα κάτω από τη μέση [ακόμα και μεταξύ συνυποψήφιων – δηλ. του ιδίου εκλογικού σχηματισμού], τα πολλά μπλα – μπλα για θέσεις αρχών [ιμίshι μου] κι αλλά παραμύθια [αρχές που και οι ίδιοι πολύ πιθανόν να έχουν παραβιάσει σ’ άλλες περιπτώσεις, αλλά το ξεχνούν ή καμώνονται πως το ξεχνούν], οι χαρακτηρισμοί, η απαξίωση, οι ειρωνείες και οι χλευασμοί κατά αντιπάλων, η χρήση “ξύλινης” και άχρωμης γλώσσας [για να μας που και πάλι τα ίδια και τα αυτά], οι προσωπικές διαφημίσεις και η υπέρμετρη αυτοπροβολή.  

Με δυο λόγια [και χωρίς πολλές αναλύσεις] όλ’ αυτά κουράζουν τον κόσμο, ενώ συχνά προκαλούν [πολύ πιθανόν και σκόπιμα] κλίμα πολωτικό που συμβάλει/συντείνει στην περιχαράκωση των ψηφοφόρων στα κόμματα τους. Να σημειώσω ότι αυτά τα φαινόμενα χαρακτηρίζουν κυρίως τα αστικά [δεξιά και κεντροδεξιά κόμματα, όμως πλέον τούτο παρατηρείται [έστω και σε μικρό βαθμό] και σε κόμματα της Αριστεράς!

Στην Κύπρο τα σκήπτρα σε τέτοιες πρακτικές τα κρατά ο “Συναγερμός”. Και δεν είναι μόνο οι μεταλλάξεις του Κόμματος σε ζητήματα πολιτικής [όπως ας πούμεν στο κυπριακό], ή η προσπάθεια τού για μηδενισμό του έργου της σημερινής κυβέρνησης], αλλά και οι αχαλίνωτες, δημαγωγικές και έμπλεες υποκρισίας, εμπάθειας και χαρακτηρισμών επιθέσεις του εναντίον στο ΑΚΕΛ.

Όπως είπε και ο Σταυρός Ευαγόρου, δεν γίνεται από τη μια ο Αναστασιάδης και η ορντινάντσα του ο Γεωργιάδης να προσπαθούν να «νουθετήσουν» τους Αριστερούς και από την άλλη να «τους βρίζουν πατόκορφα» [και τους ιδίους και την ηγεσία τους]. Ή να κατήγορου τον Πρόεδρο ότι λειτουργεί ως κομματάρχης και να [καμώνονται πως] ξεχνούν τι έπραττε τζιαι ελάλεν ο δικός τους [ο Κληρίδης]! Αυτό αποτελεί υποκρισία στο απώγειο της!

***********************
Στο κυρίως θέμα:

Πιο κάτω θα παραθέσω [από την “Χαραυγή” της Τετάρτης 13 του μηνός],
- πρώτον, ένα άρθρο της Μαρίας Φράγκου για το όψιμο και υποκριτικό ενδιαφέρον του ΔΗΣΥ για τους Αριστερούς ψηφοφόρους, και
- δεύτερον, συγκεκριμένα παραδείγματα από δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών του ΔΗΣΥ μέσα από τα οποία αναδεικνύεται η υβριστική συμπεριφορά εναντίον των Αριστερών, όπως και παραδείγματα για την υποκριτική στάση ΟΛΩΝ των πολιτικών δυνάμεων [πλην του ΑΚΕΛ] ενάντια στον Πρόεδρο με αφορμή την παρουσία του στο μνημόσυνο των Καβάζογλου – Μισιαούλη και για τις κατηγορίες τους εναντίον τού Προέδρου για δήθεν παρέμβασή του στην προεκλογική εκστρατεία. Τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι παρμένα από δηλώσεις του Εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ Σταυρού Ευαγόρου που έκαμε την Τρίτη 12 του Απρίλη.

Η μεγάλη πλάκα πάντως είναι η προσπάθεια στελεχών του “Συναγερμού” και ειδικά του Αβέρωφ αλλά και του λαϊκιστή Λεφτέρη να βγουν από τα αριστερά του ΑΚΕΛ. Ας πούμεν τις προάλλες [πριν μερικές μέρες] σε συζήτηση από τηλεοράσεως μεταξύ Κατσουρίδη και Αβέρωφ ο τελευταίος επέκρινε το ΑΚΕΛ [υπονοώντας ότι παρέκκλινε από την Αριστερή ιδεολογία] επειδή ο Νίκος Κατσουρίδης επικαλέστηκε εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου [ΔΝΤ] που μιλούν θετικά για την καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου. Αν φυσικά οι εκθέσεις του ΔΝΤ ήταν αρνητικές θα τις επικαλείτο ο ίδιος ο κος Αβεροφούλλης! Προφανώς δεν τον συνέφεραν οι σημερινές εκθέσεις και είπε να βγει από τα αριστερά!

*************************
1. “Ποιος λυπήθηκε τους Αριστερούς...”
[της Μαρίας Φράγκου, “Χαραυγή” 13/4/2011, στήλη “ενυπογράφως ”σελ. 6].

“Μα τι πονόψυχος αυτός ο συναγερμικός πρόεδρος! Κοιμάται και ξυπνά και τους μόνους που σκέφτεται είναι τους καημένους τους ΑΚΕΛιστές που υποφέρουν από την ανεργία, τη μιζέρια της οικονομικής πολιτικής αυτής της Κυβέρνησης. Τους ΑΚΕΛιστές που δεν βλέπουν αυτό που προσδοκούσαν. Ο... μεγαλόψυχος κ. Αναστασιάδης όλα τα θυσιάζει, πλέον, στο βωμό των βουλευτικών. Με ορίζοντα ασφαλώς το 2013.
Επιχειρεί με παχιά λόγια να γαργαλίσει τα αυτιά ποιων; Των ΑΚΕΛιστών; Νομίζει ότι υπάρχει ΑΚΕΛιστής, ότι υπάρχει αριστερός σε αυτό τον τόπο που δεν ξέρει τον Νίκο Αναστασιάδη; Που δεν ξέρει τι εστί συναγερμική παράταξη; Κι αφού λυπάται τους άνεργους Αριστερούς γιατί δεν φρόντισε να τους «κανονίσει» σε δουλειές; Αυτό δεν έκανε πάντα η παράταξη της Δεξιάς; Είτε ήταν κυβέρνηση είτε όχι; Το ρουσφέτι επί ημερών τους είχε αναχθεί σε επιστήμη. Κρατική πολιτική, περίπου. Γιατί τότε δεν έδιναν δουλειές και σε Αριστερούς, αντίθετα όπου υπήρχαν Αριστεροί φρόντιζαν να τους αποδιώξουν; Ούτε κουβέντα για πρόσληψη Αριστερού στη δημόσια υπηρεσία...

Ποιους κοροϊδεύει ο κ. Αναστασιάδης; Πόση υποκρισία; Τα «λαμόγια» οι Αριστεροί έγιναν σήμερα για τον συναγερμικό πρόεδρο, παραδείγματα; Παραδείγματα αναξιοκρατίας μάλιστα, τα οποία επικαλείται εν είδει οίκτου;

Οι Αριστεροί δεν θέλουν τα μαθήματα του συναγερμικού προέδρου. Τους έδωσε μαθήματα η ίδια η ζωή. Από την αυγή του 20ου αιώνα έως τις ημέρες μας, η ίδια η ζωή, ένα πραγματικό πανεπιστήμιο, έδωσε τα μαθήματά της. Και τα πέρασαν με άριστα οι Αριστεροί και το κόμμα που τους γαλούχησε με ιδανικά και αξίες.

Όταν πριν από τρία χρόνια ο κ. Αναστασιάδης και η παράταξή του κινδυνολογούσαν ότι αν ανέλθουν στην εξουσία οι Αριστεροί θα καταργηθούν θεσμοί - της οικογένειας, της Εκκλησίας - θα μας αποκλείσει και θα μας απομονώσει η διεθνής κοινότητα γιατί θα έχουμε κομμουνιστή πρόεδρο, θα καταργηθούν τα θρησκευτικά στα σχολεία και ενδοσχολικοί εορτασμοί και άλλα πολλά, γιατί δεν λυπόταν τους Αριστερούς; Γιατί τους πατούσε στο λαιμό κι αυτός και η παράταξή του;

Πόσος λαϊκισμός - και τότε και τώρα; Αυτά είναι επιχειρήματα για να πειστούν οι πολίτες να ψηφίσουν; Και γιατί ειδικά αυτή η αναφορά στους Αριστερούς; Έχει την εντύπωση ο κ. Αναστασιάδης πως θα τους πείσει να μην ψηφίσουν ΑΚΕΛ ή πως θα πάψουν οι ΑΚΕΛιστές να εκτιμούν τον Δημήτρη Χριστόφια και να τον νιώθουν ως το δικό τους άνθρωπο; Άσε ήσυχους τους Αριστερούς κ. Αναστασιάδη. Γιατί ξέρουν πολύ καλά τι εστί Δεξιά. Έζησαν στο πετσί τους την αδικία και τους διωγμούς - κι όσο κι αν σας ενοχλεί θα σας το λέμε συνέχεια. Και ξέρουν ποιοι αποτελούν την εγγύηση για ένα καλύτερο μέλλον.”

*****************************
2. “Για την Πινδάρου οι Αριστεροί είναι «λαμόγια»”
[ρεπορτάζ του Νικόλας Νικόλα, “Χαραυγή”, 13 Απριλίου 2011- link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-3710-gr.php ].

2.1. Διαχρονικά παραδείγματα υβριστικής συμπεριφοράς του ΔΗΣΥ προς τον κόσμο της Αριστεράς:

• Πρόσφατα ο κ. Αναστασιάδης μάς είπε ότι χρειαζόμαστε γιατρό [σημ.: ωτορινολαρυγγολόγο για να φτιάξει τ’ αυτιά των ΑΚΕΛικών για να ακούνε καλύτερα τις δηλώσεις των “Συναγερμικών”] και πολύ πρόσφατα μάς χαρακτήρισαν από τον ΔΗΣΥ «ανθρώπους των σπηλαίων».
• Στις 25 Απριλίου 2001 στον Αστρομερίτη ο κ. Αναστασιάδης ανάφερε τα εξής: «Από ποιους περιμένετε τις καλύτερες μέρες; Από τον φέροντα την ερυθρά φανέλα του Τσε Γκεβάρα κ. Χριστόφια ή τον σύντροφό του κ. Κατσουρίδη. Ειλικρινά με θλίβει η νοοτροπία και η σκέψη αυτών των σύγχρονων Κινέζων».
• Στις 24/5/2001 δημοσιεύτηκε στη “Σημερινή” ως είδηση από συγκέντρωση του ΔΗΣΥ στη Λάρνακα: «Πέραν των 30 χιλιάδων κόκκινων σημαιών ράβονται στις διάφορες περιοχές εργολαβικά για να γιορτάσει το ΑΚΕΛ τη Δευτέρα. Μην τους δώσετε την ευκαιρία. Ας τους μείνει το πανί να κοιμούνται μέσα».
• Στις 4 Ιουλίου του 2010 έγινε η εξής αναφορά για την ηγεσία και τα στελέχη του ΑΚΕΛ: «Ο θεός να τους ελεήσει. Μόνο παράφρονες θα μπορούσαν να επικαλεστούν ανάλογα επιχειρήματα».
• Βουλευτής του ΔΗΣΥ χαρακτήρισε πρόσφατα την Κυβέρνηση ως «περιορισμένης αντίληψης», ενώ βουλευτής του Συναγερμού είπε τα εξής στις 21 Ιουνίου του 2010 σε συνέντευξή του στην «Αλήθεια»: «Τα ΑΚΕΛικά λαμόγια βγήκαν πάνω στην Αγία Τράπεζα». Με βάση το λεξικό του Μπαμπινιώτη, λαμόγιο «είναι ο αβανταδόρος, ο καιροσκόπος, το πρόσωπο που δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς για να επωφεληθεί οικονομικά και στη συνέχεια να αποχωρήσει».

2.2. Παραδείγματα που αποκαλύπτουν την υποκρισία και τις πολιτικές σκοπιμότητες των άλλων πολιτικών δυνάμεων για τις επιθέσεις τους εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας:

• Την 1η Μαρτίου 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, παρευρέθηκε σε μεγάλη προεκλογική εκδήλωση του ΔΗΣΥ, η οποία σήμανε και την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας του Συναγερμού.

• Στις 6 Μαρτίου 2001 έγινε σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο στην παρουσία του ίδιου του τότε Προέδρου Κληρίδη, της ηγεσίας του ΔΗΣΥ και των υπουργών του κόμματος με στόχο να καταρτίσουν το προεκλογικό πρόγραμμα του ΔΗΣΥ για τις βουλευτικές.

• Στις 22 Μαρτίου 2001 έγινε δήλωση από τον Γιαννάκη Κασουλίδη, ο οποίος υπερασπιζόμενος την ανάμειξη τού τότε Προέδρου Κληρίδη και άλλων υπουργών είπε: «Είναι πρωτάκουστο στην πολιτική ιστορία της Κύπρου να τεθεί θέμα φιμώσεως οποιουδήποτε πολιτικού προσώπου, οποιαδήποτε θέση και εάν κατέχει, από τη συμμετοχή του στην προεκλογική εκστρατεία».

• Στις 13 του Μάη το 2006 ο Ν. Αναστασιάδης κατηγορούσε τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο ως αλαζόνα. Είχε πει τότε ότι είχε μετατραπεί σε κομματάρχη που παραγνωρίζει πως είναι πρόεδρος όλων των Κυπρίων. Είχε πάρει απαντήσεις από διάφορα πολιτικά πρόσωπα μεταξύ αυτών και ο Γ. Ομήρου που είχε πει το εξής: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πρόεδρος κόμματος και είναι θεμιτό από το Σύνταγμα και τη νομοθεσία και δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό και το επιλήψιμο. Σε καμιά περίπτωση εμείς δεν θεωρούμε ότι η έκφραση πολιτικών απόψεων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή από υπουργούς είναι πολιτικά επιλήψιμη». Ο κ. Ομήρου ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν ενάντια στον Πρόεδρο Χριστόφια. Παράλληλα αντίδραση το 2006 υπήρξε και από το ΔΗΚΟ που απαντούσε ότι «δεν μπορεί ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να απαιτεί παραίτηση του Προέδρου επειδή τάχατες εμπλέκεται σε προεκλογική εκστρατεία. Αυτό είναι πολιτικό πραξικόπημα».

Για τον πρόλογο
και τα copy paste,
Anef_Oriwn
Σάββατο 16/4/2011

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Ανάρτηση 35/2011 [έκτακτη, σύντομη, διαφορετική*, αφιερωματική και τραγουδιστική] – Για ένα μάγκα που δεν υπάρχει πια!


{* - «διαφορετική» = πέραν από τις συνήθεις πολιτικολογίες}

Αυτή η ανάρτηση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στον Τραγουδοποιό [με την χαρακτηριστική μελωδική φωνή] Νίκο Παπάζογλου, [τον Ινδιανό με το κόκκινο φουλάρι, όπως τον λέγανε] που πέθανε σήμερα το πρωί στο σπίτι του [στη Θεσσαλονικη], νικημένος [κι Αυτός] από τον καρκίνο, σε ηλικία μόλις 63 χρονών...
[Τελευταία - ως γνωστόν - “έφυγε” από τη ζωή κι ο φίλος του Μανώλης Ρασούλης] ...

Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που [θα] σκεπάζει και τους δύο!!!


Νίκος Παπάζογλου – Ο μάγκας που “έφυγε”!

“Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια”
[link:


Anef_Oriwn
Κυριακή 17/4/2011