Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 103/2014 [έκτακτη, επετειακή, αντι-παραποιημένη, αντιφασιστική, τραγουδιστική] – Ερωτήματα για τους μύθους της αστικο-εθνικιστικής αφήγησης της Ιστορίας για την 28η Οκτωβρίου και την Εθνική Αντίσταση...


Πρελούδιο

****************************************
Εισαγωγικά

Σκεφτικός, προβληματισμένος αλλά και θυμωμένος [για τα σχολικά δρώμενα κατά τις “εθνικές” επετείους] ήταν ο παρέας ΜΟΥ ο Σταυρής ο Δάσκαλος, όπως τον είδα σήμερα ανήμερα της “εθνικής” επετείου του αντιφασιστικού ΌΧΙ. Και δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω έτσι τέτοιες “εθνικές” μέρες. Συνήθως τα ‘χει με τους συναδέλφους του εκπαιδευτικούς για τα όσα (ΔΕΝ) λένε στις ομιλίες τους στα σκολειά και στες εκκλησίες κατά τους εορτασμούς] των “εθνικών” επετείων [ενδοσχολικούς, κοινοτικούς, ή των εθνικοφρόνων σωματείων.

Εργαζόμενος σ’ ένα περιβάλλον όπου εξακολουθεί να καλλιεργείται το τρίπτυχο “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” και να αναπαράγονται εθνικιστικά και συντηρητικά πρότυπα, νοιώθει συχνά μεν σαν μοναχικός καβαλάρης, αλλά ΠΟΤΕ ότι στραβά πορεύεται. Δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί [κι όχι αδίκως] την παραποιημένη [σε σχέση με τα πραγματικά γεγονότα] αστικο-εθνικιστική [αυτά τα δυο πολύ συχνά πάνε πακέτο] αφήγηση της ελληνικής Ιστορίας κι ούτε τα διάφορα “εθνο”κεντρικά και ελληνοκεντρικά στερεότυπα και εμμονές. Έχει κυριολεκτικά απηυδήσει [και δεν τον αδικώ] με τις υπερβολές, τις λαφαζανιές, τις φανφάρες και τα μεγαλόστομα κι ανέξοδα λόγια των συνάδελφων του για «τα ιερά και τα όσια της φυλής», αλλά και με τις κάθε λογής ιστορικές παραλείψεις και παραποιήσεις και τα μεταφυσικά  κλαψουρίσματα για τον κακό δαίμονα της φυλής, τον ούτω καλούμενο “εθνικό” διχασμό και τις λεγόμενες “εθνικές” έριδες...  Δεν είναι τυχαία που λέει ότι «έβγαλε βρώμα η ιστορία» (ΤΟΥΣ) – των αστών και των εθνικιστών, κι ας λένε «τούτοι» ότι εν εμείς [οι της προλεταριακής ιστορίας και των εργατικών αγώνων] που «ξοφλήσαμε»...

**********************************
“Ανεμολόγιο”


Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Πρώτη Εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

***************************************
 Ερωτήματα για τους μύθους της αστικο-εθνικιστικής αφήγησης της Ιστορίας 

Και κλείνουμε με μερικά (ΜΟΝΟ) ερωτήματα τόσο του παρέα ΜΟΥ του Σταυρή του Δασκάλου, όσο και δικά ΜΟΥ, αναφορικά με το περιεχόμενο των πανηγυρικών ομιλιών κατά τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου... Γιατί είναι πολλά αυτά που οι φιλόλογοι καθηγητές [και οι δάσκαλοι] παραποιούν,  παραλείπουν κι αφήνουν μετέωρα όταν εκφωνούν ή “απαγγέλλουν” τις επετειακές ομιλίες τους στις σχολικές [κυρίως] γιορτές για τις 28 τ’ Οκτώβρη του 1940. [Και παρεμπιπτόντως, από πού κι ως πού οι φιλόλογοι διδάσκουν Ιστορία στα σκολειά; αφού ΔΕΝ είναι ιστορικοί;]...

-  Γιατί, λοιπόν, οι διάφοροι ομιλητές,   μιλούν ΜΟΝΟ για το «έπος του ‘40» κι όχι για το έπος του 1940-44; Γιατί μιλάνε γενικά κι αόριστα για Αντίσταση κατά των γερμανών κατακτητών;

-  Γιατί δεν κατονομάζουν τις ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις που μάχονταν εναντίον των γερμανών κατακτητών; Μήπως δεν το τολμούν γιατί θα κάμουν και αναφορά και στη πιο μαζική αντιστασιακή οργάνωση που ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το οποίο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ;

-  Γιατί δεν αναφέρουν ότι ήταν οι νεαροί τότε Μανόλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας που κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη οι οποίοι δεν ήταν απλώς αντιφασίστες, αλλά κι Αριστεροί; Δεν γυρίζει η γλώσσα τους να το πουν;

-  Γιατί αποφεύγουν να ονομάσουν τον Ιωάννη Μεταξά δικτάτορα; Κι αν τον ονομάσουν δικτάτορα γιατί δεν λένε ότι ήταν και ομοϊδεάτης των Χίτλερ και  Χίτλερ;

-  Γιατί αναφέρονται μόνο στις σφαγές που έκαμαν οι γερμανοί κατακτητές στο Δίστομο, τα Καλάβρυτα και στο Κομμένο και δεν κάνουν έστω την παραμικρή μνεία και στην εκτέλεση των 200 ελλήνων κομμουνιστών στην Καισαριανή;

-  Γιατί όταν μιλάνε για τη συμμετοχή και (ελληνο)κυπρίων στον  Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων, αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στην απόφαση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ [της 16ης του Ιούνη του 1943] για μαζική στράτευση των μελών και φίλων του Κόμματος για να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό; [Προφανώς πολλά ζητώ;]...  

-  Γιατί μιλάνε για «Ρωσία» κι όχι για Σοβιετική Ένωση;

-  Γιατί εξισώσουν [με τη προσφιλή θεωρία τους των δύο άκρων] τον ναζισμό με τον κομμουνισμό, όταν είναι τοις πάσι γνωστόν ότι ήταν η Σοβιετική Ένωση με τα 20 εκατομμύρια νεκρών στρατιωτών και πολιτών της που έπαιξε τον κυριότερο ρόλο στη συντριβή του χιτλεροφασισμού;  

-  Γιατί σιωπούν στο επιχειρούμενο ξαναγράψιμο της ευρωπαϊκής ιστορίας [του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου] με το οποίο γίνεται προσπάθεια να αθωωθούν και να αποκατασταθούν οι τότε συνεργάτες των ναζί [στις Βαλτικές χώρες, στη Τσεχία, την Ουκρανία, τη Βουλγαρία κι αλλού] και να δοθεί πολιτική υπόσταση στους σημερινούς επιγόνους τους;

Άντε ρε, ασιχτίρ, που θα ‘λεγε και ο Γκάνταλφ!

Anef_Oriwn
[τιμώντας το πραγματικό ΟΧΙ, που ήταν “ΟΧΙ στον Φασισμό”!]
Τρίτη 28/10/2014

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 102/2014 (εκατόν συν δύο) [έκτακτη, σχετικά σύντομη, Αριστερή, ΑΚΕΛική, πλην όμως αιρετική και (επι)κριτική, πολιτικο-τραγουδιστική, αλληγορική] - «Σαν ναυαγός»! (Ή κατά πού πάμε;)...


Εισαγωγικά (σχολιογραφικά και κριτικά)

Πάντοτε προσπαθώ, ως πολιτικοποιημένο (κοινωνικό) ον και «ενεργός πολίτης» [κατά την αστικο-φιλελεύθερη πολιτική φιλολογία] να σκέφτομαι, να κρίνω και να σχολιάζω πολιτικά [με πολιτικά κριτήρια και αριστερό πολιτικό λόγο] τα όσα τεκταίνονται στα πέριξ [και στα κοντινά και στα πιο μακρινά]... Γι’ αυτό και καταστάσεις και φαινόμενα που δημιουργούν, αναπαράγουν ή/και συντηρούν την εσωστρέφεια και δη μέσα στον χώρο της Αριστεράς, ΜΟΎ προκαλούν θυμηδία και ενόχληση... 
Παράλληλα με ενοχλεί τα μάλα, το αυτολιβάνισμα που κάμνουν για τον Εαυτό ΤΟΥΣ κάποια στελέχη της Αριστεράς˙ δηλαδή προβάλλουν το ΕΓΩ τους σ’ ένα πολιτικό χώρο που πρέπει να κυριαρχεί το ΕΜΕΙΣ. Τι σημαίνει να λέει ο [τέως] Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, πως «τον Νίκο Κατσουρίδη εγώ [σημ: η υπογράμμιση δική ΜΟΥ] τον αξιοποίησα...» [δική ΣΟΥ επιχείρηση είχες, Σύντροφε και τον έβαλες δουλειά;], ή ότι «τον εμπιστεύτηκα» (για να γράψει το “Η δική μας αντίληψη για τον Σοσιαλισμό”); [Και παρεμπιπτόντως, παραμένει ακόμα επίκαιρη η συγκεκριμένη «αντίληψη», ή πρέπει να τύχει νέας επεξεργασίας;]... Δεν ήταν υπό την έγκριση του κομματικού Συνεδρίου το συγκεκριμένο έγγραφο; Ή τι υποβάλλει [προφανώς άθελα του] όταν λέει «με ζητούν πρέσβεις να με δουν, με ζητούν οργανώσεις να με δουν, με ζητά ο απλός άνθρωπος να με δει»; [Καμία σχέση ΔΕΝ έχει η Αριστερά με Μεσσίες]... 

Επίσης με ενοχλεί [και το αριστερό ΜΟΥ ένστικτο αντιδρά έντονα] όταν ακούω δηλώσεις [από ανώτατα, ας πούμεν, στελέχη τού ΑΚΕΛ] μέσα από τις οποίες προσωποποιούνται οι όποιες επιτυχίες του Κόμματος, ή χρεώνονται σε κάποιοςυ άλλους οι όποιες αποτυχίες, προβλήματα και αδυναμίες του... [Είναι το ΑΚΕΛ κόμμα που λειτουργεί συλλογικά, δηλαδή συζητά και παίρνει αποφάσεις συλλογικά, ναι ή ου;]...  

Ακόμα πιο πολύ αντιδρώ [και θυμώνω μάλιστα] με τις επιλεκτικές [που συνήθως είναι και εκτός τόπου και χρόνου] δημόσιες [δηλ. εκτός των θεσμοθετημένων σωμάτων του Κόμματος] (επι)κριτικές κι έντονα «σκληρές» τοποθετήσεις στελεχών του Κόμματος σε βάρος άλλων στελεχών του, κάτι το οποίο σίγουρα δημιουργεί αντιπαλότητες που κι αυτές με τη σειρά τους οδηγούν σε εσωστρέφεια, προσωπικές ατζιέντες, παραγοντισμό και πολιτικά [κι όχι μόνο] κουτσομπολιά...
Είναι όλ’ αυτά γνωρίσματα κομμουνιστών, ή μήπως καιροσκόπων και καριεριστών (μικρο)αστών πολιτικών;

Άστε που θεωρώ ως μη μαρξιστικές τοποθετήσεις του τύπου,
- «... Άρα τα διάφορα συγκρουόμενα συμφέροντα [θα μπορούσαν] να συναντώνται στην Κύπρο ειρηνικά. Λοιπόν, έχουμε κοινά στρατηγικά συμφέροντα όχι μόνο με τους αμερικανούς, διότι το λέει κατά κόρον ο κύριος Πρόεδρος, αλλά και με τους ρώσσους...»...  [Μα αφού είναι συγκρουόμενα τα συμφέροντα πώς θα μπορούσαν να συναντηθούν ειρηνικά; Ή πώς θα μπορούσαμε να έχουμε, την ίδια ώρα, και ρώσους κι αμερικανούς ως «στρατηγικούς εταίρους»;], ή
«έχεις την εντύπωση ότι οι πονηροί οι βρεττανοί δεν ξέρουν ποιο είναι το δίκιο και ποιο είναι το άδικο; Το ξέρουν...»  [Τι είναι οι βρεττανοί, απλώς «πονηροί» ή ιμπεριαλιστές που έχουν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα;]...

Λυπάμαι, αλλά οι δικές ΜΟΥ μαρξιστικές γνώσεις [όσο λειψές κι αν τις θεωρείτε] ΜΟΎ υποδεικνύουν ότι μέσα από τα πιο πάνω σαφώς και παραγνωρίζεται ή/και υποβαθμίζεται η ταξική διάσταση των συγκεκριμένων ζητημάτων και ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας συγκεκριμένων καπιταλιστικών χωρών...  

Όλα τα πιο πάνω αποτελούν σχόλια, σκέψεις και συνειρμούς ΜΟΥ, που προκλήθηκαν ως απόρροια ενός διαδικτυακού δημοσιεύματος για μια συνέντευξη του Δημήτρη Χριστόφια στο Mega στον δημοσιογράφο Παύλο Μυλωνά, την οποία θα βρείτε εδώ... 

Πάμε όμως και σ’ ένα ασμάτιον [με τους Παπακωνσταντίνου και Μητροπάνο] με αλληγορικά/μεταφορικά μηνύματα που άκουα όλως τυχαίως σήμερα...

*************************************
“Σαν ναυαγός” 
(2010)  
        

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Μητροπάνος   

{Οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ}... 

“Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα ‘ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα ‘σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θ’ ακούς και τις φωνές.

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει
μια αυταπάτη οι επιλογές
Έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές.

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να ‘τανε τα πάντα αλλιώς
Μακάρι να ‘ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος, αλλά είσαι ζωντανός.

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή.

Χάνεις αυτό που σου ‘χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου ‘χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού, δεν έχει αλλιώς, μόνο εδώ”...

*******************************
Θα επανέλθουμε˙ έχουμε πολλά και διάφορα άλλα [κυρίως επί της κομμουνιστικής συμπεριφοράς] να πούμε, που δεν αφορούν μόνο τον Δημήτρη Χριστόφια...

Anef_Oriwn
[κι ΕΓΩ καπότες αισθάνομαι σαν ναυαγός, άρα το τραγούδι μπορεί να είναι ΚΑΙ για ΜΕΝΑ]
Πέμπτη 23/10/2014 

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 101/2014 (εκατόν συν μια) [έκτακτη, σχετικά σύντομη, Ραφαηλιδική, αντι-καπιταλιστική, αντι-μπουρζουάδικη, αντι-γοητευτικική και Βεργική] – Για την «κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας» και του Καπιταλισμού˙ κι ολίγα τινά περί Βέργα και μελιού...


Στο “εξοχικό” έχω κουβαλήσει διάφορα βιβλία [κάποια τα παίρνω και τα φέρνω], τα οποία χρησιμοποιώ όταν δκιαλοΐζομαι [ή τζιαι δκιαολίζομαι] και όταν συ(γγ)ράφω. Πιο πολύ τα ‘χω [ή τα κουβαλάω] μαζί ΜΟΥ ως βοηθήματα [κάτι σαν  «κκεττάπες», που λέγαμε και τότε στα μαθητικά τα χρόνια], αλλά και για φρεσκάρισμα των γνώσεων ΜΟΥ... Μεταξύ αυτών κι ένα λεξικό του Μπαμπινιώτη [για την ελληνική], όπως κι ένα άλλο του Γιαγκουλλή για την κυπριακή διάλεκτο [που είναι και τα πιο πολύχρηστα]. Κοντά σ’ αυτά μερικά από βιβλία του Ραφαηλίδη [έχω πάρει όλα τα βιβλία!] καθώς και 2-3 περί της Ιστορίας της Κύπρου, ενώ “βρέχεται τζιαι κανέναν λογοτεχνικό, μισοδιαβασμένο όμως˙ φυσικά υπάρχουν και πάμπολλες εφημερίδες, καθώς κι ένθετα εφημερίδων, όπως και διάφορα άλλα περιοδικά...

Απόψε πήρα από μια νάιλον τσάντα, δίπλα από το κρεβάτι, ένα από τα βιβλία του Ραφαηλίδη, το οποίο προεξείχε πάνω – πάνω, για να του (ξανα)ρίξω μια ματιά. Το κάνω πού και πού, καθώς η επανάληψη αποτελεί τη “μητέρα πάσης μαθήσεως”, όπως λέει κι ένα αρχαίο ρητό... Ποιο ήταν το βιβλίο; Το ιδιαίτερα επιμορφωτικό και οπωσδήποτε χρήσιμο [για αρχάριους και μη] εγχειρίδιο του για τον Καπιταλισμό: “Καπιταλισμός. Η κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας” (Δεύτερη έκδοση, Αναθεωρημένη, Εκδόσεις “του Εικοστού Πρώτου”, 2000)...


Σ’ αυτό περιλαμβάνονται τα πιο στοιχειώδη μαθήματα περί του αγγελικά πλασμένου καπιταλιστ(ρ)ικού συστήματος. Ίσως Κάποια στιγμή ίσως αναδημοσιεύσω εδώ [δια της μεθόδου κοπτοραπτικής ] εκτενή αποσπάσματα από 2-3 από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου, όπως το “Η καπιταλιστική καθημερινότητα”, ή το Η γέννηση του Καπιταλισμού”... 
Για τη  ώρα όμως θα περιοριστώ στη μεταφορά του σύντομου σημειώματος που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Αφορμή γι’ αυτήν την ενέργεια [και νέα ανάρτηση] ΜΟΥ, ΜΟΎ έδωσαν τα όσα όμορφα, λαμπρά, θεϊκά κι άγια τεκταίνονται [κατ’ αρχάς στα παρασκήνια και πίσω από κλειστές πόρτες κι ακολούθως “εν δήμω”] στην υπέροχη καπιταλιστική μας κοινωνία με πρωταγωνιστές ευυπόληπτους , σεβάσμιους και σεβαστούς πολίτες, από γνωστά παραδοσιακά, ή και νεόδμητα και νεοφώτιστα τζάκια˙κάποιοι το παίζουν κι “εθνικοί” ευεργέτες, σούπερ πατριώτες και “μητέρες Τερέζες”... Αν ο νους ΣΑΣ πάει στους Βέργα, Χριστοδούλου [και “αγωνιστής” της ΕΟΚΑς αυτός], Αριστοδήμου [αυτουνού προφανώς και του τη στήσανε], σε ουκ ολίγους επώνυμους τραπεζίτες, τού Ορφανίδη [τού τέως της Κεντρικής] μη εξαιρουμένου, αλλά και τού Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής, πάσης Πάφου και πασών των Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων Λτδ, όπως και του Προέδρου του Νίκαρου συμπεριλαμβανομένων, μυαλό είν’ αυτό κι όπου θέλει ταξιδεύει...  

Και πάμε τώρα να δούμε τι γράφει  στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Ραφαηλίδη...      

{Οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

“Η γοητεία του καπιταλισμού εντοπίζεται από τον ιδιοφυή αναρχικό σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, από ταινία του οποίου δανειστήκαμε τον τίτλο του βιβλίου, στην “αμαρτία” ή, αν προτιμάτε, στην ανηθικότητα. Όμως η ανηθικότητα του καπιταλισμού πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο διακριτική προκειμένου να είναι γοητευτική. Όπως δεν απατά κανείς τη γυναίκα του φανερά, έτσι δεν πρέπει να απατά και το συνέταιρό του φανερά.

Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται απατεώνες, αλλά πονηρούς και ευέλικτους απατεωνίσκους, προκειμένου το παιχνίδι να γίνεται όσο το δυνατό λιγότερο ανιαρό και επικίνδυνο. Στον καπιταλισμό τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται με κανόνες και όλα να φαίνονται ευπρεπή. Όμως, αλίμονο στον καπιταλιστή που δεν παραβαίνει διακριτικά και με τρόπο τους κανόνες και που είναι πράγματι ευπρεπής. Η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητά του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται.”

Για όποιες δικές συγκρίσεις ή συνειρμούς για ομοιότητες με πρόσωπα υπαρκτά ή με γνώριμες ιστορίες και περιστατικά προφανώς και δεν είναι τυχαία αλλά εμείς δεν φέρουμε ΚΑΜΙΑ ευθύνη.  

Και μια και αναφερθήκαμε και στον Βέργα, λέτε να ‘χει περάσει από τον νουν του η σκέψη να αιτηθεί από το δημαρχιλλίκκιν, οξά εν κολοκασόφυλλον; [Σίγουρα το δεύτερον γιατί όπως διάβασα κι εδώ, «απευθείας από το Επαρχιακό Δικαστήριο στο Δημοτικό Μέγαρο Πάφου μετέβη ο Σάββας Βέργας, μετά τη μη έγκριση του διατάγματος κράτησης του»...
Κι ούτε κι εκείνη την καημένη την κοπελιά [την συνεργάτιδα του] που την πήρε στο λαιμό του [και σε κάποια ταξίδια] ΔΕΝ την ξανακλείσανε μέσα. Λαλείτε τελικά να τη βκάλουν κι αυτή μάρτυρα κατηγορίας και να την ι-γλιππάρει; Αχ Μαρία, κι ΕΣΥ θα τού την κάτσεις;!
Πάντως εκείνος που στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να το παίξει “Λίλλης”, είναι ο Βέργας. Αλλά ποιους θα κατηγορούσε για να γλιτώσει ο ίδιος, τον Ρουβά και τον εργολάβου του Αποχετευτικού της Πάφου; Αλλά εν είδαμε τζιαι καμιά διαδήλωση υπέρ του Βέρκα ή εκδήλωση στήριξης του [έξω από τα δικαστήρια] όπως έγινε με τον Αρίστο. Όμως τι έκαναν τελικά οι άνθρωποι; Χαράς το πράμα! Έτο, εβουττήσαν  όλίγο τι το (κωλο)δάκτυλο τους στο μέλι τζι ευστερα εγλείψαν το! Μα εν νεν είναι έτσι που «κάμνει η μισή Κύπρος», αν λάβουμε υπ’ όψη και το σχετικό εδάφιο τού κατά Χριστόδουλον Ευαγγελίου;
Α, και by the way (BTW), τόσοι και τόσοι που ήταν περίξ του Δημάρχου, γιατί εν εμιλούσαν τόσον τζιαιρόν;

Anef_Oriwn
[διαβάζοντας Ραφαηλίδη και δη για την «γοητεία της μπουρζουαζίας»]
Τρίτη 21/10/2014 

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 100/2014 (εκατοστή!) [έκτακτη, αλλά ήταν στα υπ’ όψη, επίκαιρη, αντι-Εμπολική, αντι-ιμπεριαλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα ενδιαφέρον κείμενο από “Δέφτερη Ανάγνωση” για τον ιό Έμπολα και τις οικονομικο-πολιτικές του πτυχές...


Εισαγωγικά

Αναδημοσιεύουμε σήμερα [στην 100η(!)φετινή ΜΑΣ ανάρτηση] και χωρίς σχεδόν καθόλου εισαγωγικές φλυαρίες και προλόγους [που συνήθως είναι και μακρόσυρτοι], ένα κείμενο από το κεφάλαιο για τα “Διεθνή” [θέματα] της τελευταίας έκδοσης του διαδικτυακού εναλλακτικού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση” [τεύχος 130, εβδομάδα 18-25 Οκτωβρίου 2014] με θέμα τον ιό “Έμπολα” και τα συν αυτώ παρεμφερή ζητήματα: 
για την εμφάνιση και την ιστορική του εξέλιξη, τη παραφιλολογία για τους κίνδυνους ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της [και την ψύχωση που αναπτύσσεται ένεκα των κίνδυνων για εξέλιξη της σε πανδημία], τη [νέα] περιρρέουσα που καλλιεργείται σε βάρος των μιαρών αφρικανών [η ταξική διάσταση του ζητήματος] , αλλά κυρίως για το οικονομικό και πολιτικό υπόβαθρο για τον ιό. Θεωρούμε το άρθρο αρκετά ενδιαφέρον και κατατοπιστικό αναφορικά με τις όποιες πολιτικές και οικονομικές πτυχές και προεκτάσεις [βλέπε συμφέροντα] εμπερικλείει το θέμα “Έμπολα”...

**********************************
Ο Έμπολα που ξαφνικά δεν ελέγχεται: Μια αναφορά στο ξήλωμα των υπηρεσιών υγείας σαν αιτία για τη διάχυση του ιού και μια αλληγορική(;) αναφορά στο μέλλον(;) των βιοχημικών πολέμων
[από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”, τεύχος 130, εβδομάδα 18-25 Οκτωβρίου 2014, link: http://2ha-cy.blogspot.com/2014/10/blog-post_69.html]...

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ καθώς και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα εντός των αγκύλων. Τα μαύρα bold είναι του συγγραφέα.
Στο αρχικό κείμενο έχουμε επίσης κάμει και μερικές μικρές πλην αναγκαίες, κατά τη γνώμη, μας συντακτικές διορθώσεις και βελτιώσεις}... 

Η εμφάνιση του Έμπολα: ένα σύμβολο της πιθανότητας βιοχημικού πολέμου, και ένας ιός με αμφιλεγόμενη προέλευση – οι εμφανίσεις του στη Δύση και η νεοαποικιακή σημειολογία της Αφρικανικής εμφάνισής του ως σύμπτωμα τους “χάους” που “πρέπει” να αντιμετωπίσει η Δύση
Ο Έμπολα εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970 και από τότε επανεμφανίστηκε αρκετές φορές.. Στο συμβολικό επίπεδο, όπως φαίνεται και από την σχετική βιβλιογραφία, αποτελεί ίσως το κλασικό παράδειγμα της πιθανότητας βιοχημικού πολέμου: από τα 4 βιβλία που έχουν δημοσιευτεί για το φαινόμενο τα 3(1) είναι λογοτεχνικά και αναφέρονται σε πιθανότητες εξάπλωσης του φαινομένου σαν μέρος μιας πολιτικής διαμάχης. Αλλά και η ίδια η εμφάνιση του ιού είναι αμφιλεγόμενη. Μπορεί όλες οι αναφορές σήμερα να τοποθετούν την αρχική του εμφάνιση στο Κόγκο/Ζαΐρ, αλλά μέχρι το 1998 τουλάχιστον [και για μερικούς μέχρι σήμερα] ο Έμπολα εθεωρείτο παραπλήσιος, αν όχι ταυτόσημος με ένα άλλο ιό που εμφανίστηκε το 1967 στην Γερμανία -και για αυτό λεγόταν και ιός του Marburg(2)
Το 1967 εμφανίστηκαν, ταυτόχρονα, συμπτώματα “haemorrhagic fever” σε δυο εργαστήρια στην τότε Δυτική Γερμανία(3). Παρά τον έστω και αμφισβητούμενο διαχωρισμό των δυο ιών [του 1967 στην Γερμανία και του 1976 στο Ζαΐρ] εντούτοις ο ιός επανεμφανίστηκε ανεξήγητα και στις ΗΠΑ το 1989 σαν Ebola Reston(4). Αυτά τα συμπτώματα οδήγησαν μερικούς να θεωρούν ανοικτή και την πιθανότητα ο ιός να είναι προϊόν πειραμάτων σε βιοχημικό πόλεμο. Και φυσικά, ήταν ίσως λογικό να μετατραπεί ο Έμπολα σε αρχέτυπη μορφή των ανησυχιών και φοβίας για βιοχημικό πόλεμο.
Το πού εμφανίστηκε πρώτα, αποτελεί από μόνο του ένα ζητούμενο για την σημειολογία που αναπτύχθηκε γύρω του˙ έτσι επειδή η πιο γνωστή [και πιο έντονα δημοσιοποιημένη] εμφάνιση του ιού έγινε στην Αφρική, το δυτικό βλέμμα την απέδιδε έμμεσα στους “αφρικανούς” -κάτι σαν απόρροια της υπανάπτυξης τους. Κι έμμεσα μερικοί αναλυτές υπονοούσαν ότι θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να ελεγχθεί στρατιωτικά το επερχόμενο «χάος στην Αφρική»(5). Όμως, η ιστορία ήρθε να απαντήσει τραγικά στη δυτική υπεροψία: οι προηγούμενες εξάρσεις του ιού ελέχθησαν σχετικά σύντομα – η σημερινή, όμως, ξέφυγε από κάθε έλεγχο και τώρα άρχισαν να ακούγονται και κρούσματα στην “ανεπτυγμένη” Δύση… [Στην Αμερική έχουν κυριολεκτικά πάθει ψύχωση]


Η αποτυχία ελέγχου αυτήν την φορά έχει να κάνει με τις οικονομικές εξελίξεις στην περιοχή: η επιβολή των μέτρων λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, τις τελευταίες δεκαετίες, στις 3 αρχικά εμπλεκόμενες χώρες (Λιβερία, Γουινέα, Σιέρα Λεόνε) ξήλωσε, ουσιαστικά, τα συστήματα υγείας που οικοδομήθηκαν στα αρχικά στάδια της μετά-αποικιακής περιόδου, όταν ήταν ακόμα κατανοητό ότι έπρεπε μια κοινωνία να στηριχθεί στην συλλογική κατασκευή υποδομών για να αναπτυχθεί.


[Να σημειώσουμε ότι οι συγκεκριμένες χώρες της Δυτ. Αφρικής είναι από τις πιο φτωχές όχι μόνο της Αφρικής, αλλά και της υφηλίου ολόκληρης. Επίσης να αναφέρουμε ότι στην παλαιότερη φετινή ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 62/2014 –http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/622014.html
62/2014- η οποία ήταν αφιερωμένη στο Παγκόσμιο Κύπελλο,  κάναμε αναφορά σε μερικές άλλες χώρες της Δυτ. Αφρικής που λάμβαναν μέρος στο παγκόσμιο αυτό ποδοσφαιρικό θεσμό. Όλως παραδόξως αυτές οι χώρες –η Νιγηρία, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Γκάνα- ΔΕΝ έχουν πληγεί από τον Έμπολα. Γιατί λετε;]...

Όταν, όμως, η Δύση συνειδητοποίησε την αναπόφευκτη παρακμή της, εξαπέλυσε το νεοφιλελεύθερο κύμα ως ύστατη προσπάθεια για να αντλήσει νέα το δυτικό κεφάλαιο˙ κι αυτό φαινόταν ότι μπορούσε να γίνει με την επιστροφή διαφόρων λαών, (όσων υπέκυπταν στην επιβολή), σε ένα αποικιακό στάδιο εξάρτησης μέσω δανείων και χρεών. Οπότε, σήμερα ο Έμπολα δεν είναι απλώς ένας ιός των υποανάπτυκτων, αλλά αντίθετα είναι ένας ιός που αναπτύσσεται στην καμένη γη που αφήνει πίσω του η νεοφιλελεύθερη λιτότητα των δυτικών χρηματιστηρίων -και τώρα πια διαχέεται. Και ίσως να μην είναι τυχαίο ότι η αρχική ενασχόληση των ΗΠΑ ήταν να στείλουν “στρατό” στην περιοχή, αφού οι 3 άμεσα εμπλεκόμενες χώρες είναι σχεδόν διαμοιρασμένες στην νεοαποικιακή εξάρτηση των δυτικών – Λιβερία (ΗΠΑ), Γουινέα (Γαλλία), Σιέρα Λεόνε (Βρετανία).

Οι αιτίες της εξάπλωσης του Έμπολα: η ασθένεια χρειάζεται ένα κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο για να αναπτυχθεί και εξαπλωθεί – το πρόβλημα της κατάρρευσης της δημόσιας υγείας μετά την επιβαλλόμενη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις της γης στην περιοχή

Τάρεκ Άλι: «..από ότι έχεις πει η εξόφθαλμη λύση είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να δημιουργηθεί μια κοινωνική υποδομή σε αυτές τις χώρες, αλλά αυτό που τους ζητά να κάνουν το ΔΝΤ τις τελευταίες 4 δεκαετίες είναι ακριβώς να μην ξοδεύουν χρήματα σε αυτά τα θέματα, τότε τι μπουν να κάνουν»...

 (Από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”)

Allyson Pollock: «Νομίζω ότι θέτεις μερικά πολύ σημαντικά ζητήματα˙ ποιος είναι ο ρόλος του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Τράπεζας για Αφρικάνικη Ανάπτυξη; Διότι, άν κοιτάξουμε στη Λιβερία, τη Σιέρα Λεόνε και τη Γουινέα, οι οποίες έχουν όντως αρκετούς φυσικούς πόρους και πρώτες ύλες, αυτό το οποίο συμβαίνει σε σχέση με την οικονομία τους είναι ότι η γη ιδιωτικοποιείται με αυξητικούς ρυθμούς και καταλαμβάνεται από ξένους επενδυτές, οι οποίοι έρχονται σε αυτές τις χώρες, απλώς πάρουν όσα πιο πολλά μπορούν. Η Λιβερία έχει ένα ΑΕΠ μερικών δις δολαρίων, και ένα πληθυσμό 5-6 εκατομμυρίων. Οπότε πώς θα ανοικοδομήσουν την οικονομία τους, όταν έχουν ξένους διευθύνοντες, συνεργασίες δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και μεγάλες εκροές κεφαλαίων, χωρίς να υπάρχει κανένας μηχανισμός αναδιανομής εισοδήματος; Με την αναδιανομή, μπορείς να επιστρέψεις μέρος από τα οφέλη από τη χρήση των τοπικών πρώτων υλών στην τοπική κοινωνία..
Έτσι ξεκινά το πρόβλημα, από την οικονομία, από το τι συμβαίνει στην γη. Ξεκινά με το γεγονός ότι τα βασικά εξαγωγικά προϊόντα (palm oil, cocoa and rubber) είναι σημαντικά γεωργικά προϊόντα. Και υπάρχει γη αλλά η ιδιοκτησία έχει μεταφερθεί [σε ξένα πολυεθνικά μονοπώλια]. Κι εννοώ ότι αυτό έχει τεκμηριωθεί πολύ καλά από οργανισμούς, όπως το Global Witness και το Oakland Foundation, οι οποίοι έχουν καταγράψει τι συμβαίνει με την γη˙ και πρέπει να θυμόμαστε ότι σε χώρες όπως η Λιβερία γύρω στο 70% του πληθυσμού κατοικεί στις αγροτικές περιοχές. Αυτοί θα ήταν λογικά γεωργοί που θα παρήγαν την δική τους τροφή, αλλά έχεις ένα πληθυσμό ο οποίος ξοδεύει περίπου 80% των χρημάτων του για αγορά φαγητού, και έχεις όλους αυτούς τους περιορισμούς γύρω τους, τότε ναι, έχεις πραγματικό πρόβλημα, επειδή η φτώχεια αναπτύσσεται δραματικά σε αυτές τις περιοχές˙ και λόγω του Έμπολα, επειδή τα σύνορα κλείνουν και δεν έχεις πια οικονομική ροή. Οπότε, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε με τα οικονομικά προβλήματα και μετά να ασχοληθούμε με το Διεθνή Οργανισμό ΥγείαςΤα τελευταία 20 χρόνια έχει ουσιαστικά αποκοπεί από χρηματοδότηση ή εξαρτάται από όρους που θέτουν οι διάφοροι ιδιώτες που τον χρηματοδοτούν.. Και οι οποίοι προκαλούν τεράστια προβλήματα στον τομέα της υγείας με τα κάθετα προγράμματα που εφαρμόζουν, τα οποία δεν βασίζονται στην λογική της δημόσιας υγείας και δεν υπάγονται σε κανένα σύστημα δημοκρατικής λογοδοσίας. Ένα καλό παράδειγμα αυτών των κάθετων προγραμμάτων είναι όταν αποφασίσεις να αντιμετωπίσεις τον Έμπολα και φέρνεις την επιχείρηση σου να ασχοληθεί μαζί του, και αγνοείς όλες τις άλλες ασθένειες, όπως την φυματίωση, την μαλάρια, την φτώχεια, τον υποσιτισμό και εστιάζεις όλες τις προσπάθειες στην ανάπτυξη αντίδοτων και φάρμακων.

Τα φάρμακα, όμως, δεν είναι αυτό που χρειάζονται αυτές οι χώρες.. Χρειάζονται μια καλή αναδιανομή εισοδήματος και μέτρα δημόσιας υγείας και φαίνεται δεν μαθαίνουμε από την ιστορία. Και αυτό είναι σοκαριστικό. Όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όλες οι καταρρεύσεις λόγω κολλητικών ασθενειών, δεν είχαν να κάνουν με φάρμακα και εμβόλια. Η βασική αιτία ήταν η απουσία μέτρων αναδιανομής εισοδημάτων και δημιουργίας καλών συνθηκών αποχέτευση, σίτισης, στέγασης και πάνω από όλα εκδημοκρατισμού. Και μαζί με αυτά ερχόταν και η εκπαίδευση και άλλα μέτρα, τα οποία χρειάζονται. Δεν λέω ότι δεν χρειαζόμαστε εμβόλια, αλλά η ανάπτυξη τους είναι τώρα πια στα χέρια μεγάλων πανίσχυρων  ιδρυμάτων... Αυτά σε συνεργασία με μεγάλες εταιρείες, όπως οι GSK and Merck, αυτό που πραγματικά αναζητούν είναι μονοπωλιακή κατοχύρωση πατέντων και ο λόγος που τους αρέσουν τα εμβόλια είναι διότι σημαίνουν μαζικό εμβολιασμό και αυτό σημαίνει πολλά λεφτά…Και αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση των συστημάτων υγείας..»
[Πιο πολλά εδώ]... 

*********************************
Σημειώσεις και παραπομπές

(1) – Richard Preston's 1995 best-selling book, The Hot Zone, dramatized the Ebola outbreak in Reston, Virginia.[142]
William Close's 1995 Ebola: A Documentary Novel of Its First Explosion and 2002 Ebola: Through the Eyes of the People focused on individuals' reactions to the 1976 Ebola outbreak in Zaire.[143]
Tom Clancy's 1996 novel, Executive Orders, involves a Middle Eastern terrorist attack on the United States using an airborne form of a deadly Ebola virus strain named "Ebola Mayinga" (see Mayinga N'Seka).[144]
Clem Chambers’ 2012 thriller, The First Horseman, has bioterrorism using the Ebola virus as its pivotal theme. The premise is that an infected lab rat is fed live to modified mosquitoes, which are then released in the target area. [145]

(2) Journal of Infectious Diseases that stated, “Biomedical science first encountered the virus family Filoviridae when Marburg virus appeared in 1967.” http://www.counterpunch.org/2014/10/10/ebola-the-african-union-and-bioeconomic-warfare/
“Until 1998, the family Filoviridae contained only one genus, Filovirus.[7] Once it became clear that marburgviruses and ebolaviruses are fundamentally different, this genus was abolished and a genus “Marburg-like viruses” was established for marburgviruses.[8][9] In 2002, the genus name was changed to Marburgvirus,[10][11] and in 2010 and 2011 the genus was emended.[6][12]


Despite its status as a level-4 organism, Reston virus is non-pathogenic to humans, though hazardous to monkeys

(5) Robert Kaplan, “The Coming Anarchy,” The Atlantic, February, 1994 http://tinyurl.com/lyx89cd

Anef_Oriwn
[να πούμε το τετριμμένο ότι και τις σύγχρονες πανδημίες τύπου Έμπολα «είναι ο καπιταλισμός (που φταίει) ηλίθιοι»; γιατί και οι πανδημίες έχουν τις ταξικές τους διαστάσεις!]...
Κυριακή 19/10/2014

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 99/2014 (εκατόν παρά μία) [προγραμματισμένη, περί του κυπριακού, κριτική, απομυθοποιητική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Κριτική αποτίμηση ενός άρθρου του Θεοχάρη Μασούρα... Και δύο άσχετα υστερόγραφα...


Εισαγωγικά

Αναδημοσιεύουμε [ο γνωστός για την Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ μεγαλοπρεπής πληθυντικός] σήμερα από τη “Χαραυγή” του περασμένου Σαββάτου, 11 του τρέχοντος μηνός [Οκτωβρίου], μέρος από το τελευταίο άρθρο του αγαπητού Λυκειάρχη και φιλόλογου Θεοχάρη Μασούρα με τίτλο “Το Κυπριακό: Γεωγραφία Vs Ιστορία ή Εφικτό Vs Ευκταίο”... [Έχουμε παραλείψει την εισαγωγή και το τέλος του άρθρου]... Παράλληλα θα επιχειρήσουμε ένα κριτικό [εξ αριστερών] σχολιασμό κάποιων από τις τοποθετήσεις του Θ. Μασούρα, μια και όταν τις διαβάζαμε ενστικτωδώς αντιδράσαμε˙ κάτι ΔΕΝ ΜΑΣ άρεσε και ίσως να ξινίσαμε και τα μούτρα ΜΑΣ! Φαίνεται μερικές απ’ αυτές δυσκολεύτηκαν να περάσουν από το αριστερό μας φίλτρο.  

***********************************
“Το Κυπριακό: Γεωγραφία Vs Ιστορία ή Εφικτό Vs Ευκταίο”
[του Θεοχάρη Μασούρα, Φιλόλογου-Εκπαιδευτικού, “Χαραυγή”, Σάββατο 11/10/2014, σελ. 25, Άρθρα & Απόψεις]...    

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ]... 

*****
Όταν ο μεγαλοϊδεατισμός του Ελευθερίου Βενιζέλου συνετρίβη το 1922 στα νερά της Σμύρνης, ο μεγάλος πολιτικός είχε το θάρρος να συνάψει με την Τουρκία τη ρεαλιστική Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, με την οποία καταργούσε την ουτοπική Συνθήκη των Σεβρών του 1920, που σύμφωνα με τους όρους της η Ελλάδα μεταμορφωνόταν σε χώρα «Των Δύο Ηπείρων και Των Πέντε Θαλασσών» και το 1930 επισκέφθηκε την Άγκυρα και συνήψε με την Τουρκία το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας και Συνδιαλλαγής. Ο Βενιζέλος τότε κατηγορήθηκε γιατί οι δύο συμφωνίες θεωρήθηκαν ως ενδοτικές, επειδή ενταφίαζαν τη Μεγάλη Ιδέα, αλλά ο ιδεαλιστής και μεγαλοϊδεατιστής Βενιζέλος της δεκαετίας του ’20, απάντησε στους κατήγορούς του ότι, «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο»! Σήμερα όμως η Συνθήκη της Λωζάνης κρίνεται ως επωφελής για τον Ελληνισμό, γιατί διέσωσε αφενός τη Δυτική Θράκη από σίγουρη τουρκοποίηση και αφετέρου με την ανταλλαγή πληθυσμών απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε.

Ο Βενιζέλος, λοιπόν, αμέσως μετά την ήττα στη Μικρά Ασία, μετατράπηκε από μεγαλοϊδεατιστής σε ρεαλιστή, κατανοώντας πρωτίστως τη σημασία της γεωγραφίας και την αξία των μεγάλων συμφερόντων. Κατανόησε δηλαδή ό,τι δεν κατανόησαν οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί της δεκαετίας του ’50, οι οποίοι διενήργησαν το Ενωτικό Δημοψήφισμα (1950) και τον Ενωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), χωρίς να λάβουν υπόψη τη γεωγραφική θέση της Κύπρου και κυρίως τα συμφέροντα της Τουρκίας. Ως τις μέρες μας οι πολιτικοί μας, εξαιρουμένων των Βασιλείου και Χριστόφια, εξακολουθούν να μην κατανοούν ότι πρέπει να αντικρίζουν το Κυπριακό ρεαλιστικά και να γαλουχούν τον κόσμο με ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Οι ρεαλιστικές όμως προσεγγίσεις προϋποθέτουν τη συνειδητοποίηση της σημασίας του γεωγραφικού χάρτη της περιοχής, γιατί όσο δε γίνεται κατανοητή αυτή η διάσταση του Κυπριακού από τους πολιτικούς μας, μάταια θα αναζητούν λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και τούτο, γιατί είναι η γνώση της γεωγραφίας και η άσκηση της πολιτικής, ως τέχνης του εφικτού, που καθορίζουν τη μορφή λύσης του Κυπριακού και όχι ο ιστορικός συναισθηματισμός και η πολιτική του ευκταίου!

*********************************
Σχόλια και παρατηρήσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1. Στο άρθρο του ο Θεοχάρης Μασούρας πλέκει το εγκώμιο του έλληνα αστού πολιτικού Ελευθέριου Βενιζέλου και εξαίρει κάποιες από τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές του πράξεις, όπως, ας πούμεν, το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας και Συνδιαλλαγής που υπόγραψε με τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1930... Ο Βενιζέλος, αφού θήτευσε στον εθνικιστικό ελληνοκεντρισμό κι οδήγησε και την Ελλάδα σε διάφορες κατραπατσιές [όπως η αποτυχημένη ελληνική στρατιωτική εκστρατεία στη Μικρά Ασία] έκαμε στροφή προς τον φιλελευθερισμό και τον κοσμοπολιτισμό κι έγινε όψιμος ρεαλιστής πολιτικός, προφανώς εκφράζοντας πολιτικά τα συμφέροντα της ελληνικής κοσμοπολίτικης αστικής τάξης...

2. Εδώ, για χάριν της ιστορίας [και προς ενημέρωση των πάσης φύσεως και κοπής ελληνοφρόνων] να σημειώσουμε ότι το 1920  ο Βενιζέλος υπόγραψε και με τον Ιταλό φασίστα Μουσολίνι  Σύμφωνο Φιλίας. Μάλιστα όταν ρωτήθηκε τότε αν έθεσε το θέμα των Δωδεκανήσων [που κατέχονταν από την Ιταλία] στον Μουσολίνι, ο Βενιζέλος απάντησε πως τέτοιο θέμα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν υφίσταται, παρά μόνο μεταξύ Ιταλών και Δωδεκανησίων. Υπογράμμισε δε ότι η Ελληνική γραμμή στο θέμα είναι η ίδια με αυτή που ακολουθείται και στο Κυπριακό, θέμα που ποτέ δεν επηρέασε (όπως είπε) αρνητικά τις διαχρονικά άριστες ελληνοβρετανικές σχέσεις.

3. Κάποιος μπορεί να πει ότι στον αντίποδα των φιλελεύθερων και διορατικών(;) κινήσεων του Βενιζέλου με τις οποίες διατηρήθηκε η ειρήνη στην περιοχή [ή και  όπως λέει και ο Θεοχ. Μασούρας, «διέσωσε αφενός τη Δυτική Θράκη από σίγουρη τουρκοποίηση και αφετέρου με την ανταλλαγή πληθυσμών απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε»] θα μπορούσε να συνέχιζε ο μεγαλοϊδεατισμός κάποιων άλλων ελλήνων πολιτικών που θα οδηγούσαν την Ελλάδα σε περαιτέρω συρρίκνωση. Αυτή όμως είναι η καθαρά αστικο-φιλελεύθερη ανάγνωση της Ιστορίας, η οποία έχει αναγάγει το εθνικό αστικό κράτος σε πεμπτουσία της δημοκρατίας και ότι πέρανα απ’ αυτό ότι άλλο υπάρξει είναι αντιδημοκρατικό κι ανελεύθερο...

4. Τι θέλει να πει όμως, ο ποιητής [ο κύριος Μασούρας] όταν εξαίροντας τα θετικά του πολιτικού βίου και της πολιτείας του Βενιζέλου, υποβάλλει ότι «με την ανταλλαγή πληθυσμών [σημ. δική ΜΟΥ: που έγινε επί Βενιζέλου] απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε»; Δεν μπορούμε σήμερα να πούμε ότι, αν αναγνωριζόταν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, (όπως το όρισε ο Λένιν στα συγγράμματα του), ή/και μια σοσιαλιστική ομοσπονδοποίηση των Βαλκανίων [με την παράλληλη αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων σε κάθε εθνοτική, θρησκευτική και πολιτισμική μειονότητα], θα βοηθούσε τα μέγιστα στην αποφυγή πολυαίμακτων και πολύνεκρων διεθνικών συγκρούσεων ή και γενοκτονιών; Δεν είναι η προσπάθεια κάθε “εθνικής” βαλκανικής κυρίαρχης τάξης να επεκτείνει με όλα τα μέσα [καταναγκαστικά, πολεμικά, αιματηρά] τον ζωτικό οικονομικό/επιχειρηματικό της χώρο και να επιτύχει «εθνική ομοιογένεια» που οδήγησαν σ’ όλ’ αυτά, δηλ. σε πολέμους, ξεριζωμούς, γενοκτονίες, αφομοιώσεις διαφορετικών μειονοτήτων από την κυρίαρχη “εθνική” ομάδα; Τι απέγιναν οι αρβανίτες στην Ελλάδα ή οι σλαβομακεδόνες; Στόχος και σκοπός του [φιλελευθέρου] Βενιζέλου δεν ήταν η εδραίωση του ελληνικού εθνικού αστικού κράτους μέσα στα γεωγραφικά πλαίσια που ο πολιτικός ρεαλισμός του δεχόταν; Και στο τέλος της ημέρας ο Βενιζέλος ποιους υπηρέτησε; Δεν είναι την τάξη του που βασικά εξυπηρέτησε, όπως σαφώς έκαμε και ο Κληρίδης στην Κύπρο; Προς όφελος ποιων πρώτα και κύρια υπέγραφαν το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας οι Βενιζέλος κι Ατατούρκ;

5. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Βενιζέλος κυνήγησε με ιδιαίτερη σφοδρότητα τους κομμουνιστές. Το περιβόητο “Ιδιώνυμο” [που ήταν νόμος που εισήχθηκε επί Βενιζέλου] αναφέρεται στο “ιδιώνυμο” (ειδικό) αδίκημα στόχος του οποίου ήταν η ποινικοποίηση των “ανατρεπτικών” ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.

******************************
Επίλογος

Προφανώς η Γεωγραφία της Κύπρου [δηλ. η γεωγραφική της θέση] για χρόνια ακόμα θα καθορίζει τις τύχες της θα τις ορίζουν οι αστοί και δη αυτοί που κοιτάζουν μόνο δυτικά. Όμως στο χέρι μας είναι να βελτιώνουμε ή και να αλλάξουμε τελικά τα πράματα... Κι αυτό ΔΕΝ θα το πετύχουμε από τον καναπέ του σπιτιού μας ή με το πληκτρολόγιο του computer μας, αλλά ούτε και θεοποιώντας το έργο του όποιου αστού πολιτικού... Τα όρια δράσης τους είναι περιορισμένα και αφορούν μόνο ορισμένους

Anef_Oriwn
[πάει κι ο “Εθνάρχης” Βενιζέλος]
Πέμπτη 16/10/2014

************************************
[Άσχετα] Υστερόγραφα [γραμμένα την ίδια μέρα και ώρα]:

1. Ο Σάββας Βέργας [ΔΗΚΟϊκός πολιτικός και μέλος της Κάππα Έψιλον του] είτε είναι εξ ολοκλήρου ένοχος για όσα τον κατηγορούν ή/και του προσάπτουν είτε μερικώς, πότε εν να υποβάλει παραίτηση για λόγους πολιτικής ευθιξίας, όπως λαλούν τούτην την ευλοημένην την ευαισθησία οι πολιτικοι; Οξά εν τζιαι «τούτος» κολοκασόφυλλον ya μουshαμμάς όπως τον Ιωνάν; Γίνεται ούλλα να έχουν γίνει ένα μπάχαλο στο Δήμο Πάφου, κι αυτός εκεί ατού; Εκτός τζι’ αν νομίζει ότι το δημαρχιλλίκιν εν κάτι σαν το φέουδο, τζι’ ίδιος εν φεουδάρχης... [ΕΜΕΙΣ το μόνο που του αναγνωρίζουμε είναι το καλό του γούστο στην επιλογή των συνεργάτιδων του!!!]... 

2. Κατά τ’ άλλα ΕΜΕΙΣ συνεχίζουμε απτόητοι τα απογευματινά ΜΑΣ μπάνια εκεί στη θάλασσα του “εξοχικού”, ενώ έχουμε (ξανα)ξεκινήσει και τους απογευματινούς περίπατους. Σήμερα πήγαμε κάπου κοντά για σύκα [από αυτά τα βαζανάτα, τα χειμωνιάτικα] και για κάνα μόσφιλο, ενώ “ψωνίσαμε” κι ένα ρόβι [απ’ εκείνα τα γλυκόξινα] και 2-3 κλεμεντίνες... Στάθηκα όμως και για λίγο να παρακολουθώ στο ουρανό δυο γεράκια να κόβουν βόλτες και να κοάζουν με το χαρακτηριστικό γνωστό τους [εδώ και καιρό] κλάμα...  Έπεται συνέχεια από βδομάδας. Πέρκι βρέξει κιόλας και μυρίσει και η Γης˙ μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα έβρεξε καταρρακτωδώς πριν μια δυο μέρες!

Anef_Oriwn
[πάει κι ο Βέργας˙ αργά ή γρήγορα θα παραιτηθεί ή θα τον παραιτήσουν˙ ΕΜΕΙΣ πάντως διατηρούμε τις ταπεινές κι ανέξοδες συνήθειες ΜΑΣ]... 

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 98/2014 [έκτακτη, σχετικά σύντομη γαμήλια, προσωπική αλλά και δημόσιου ενδιαφέροντος και κατά βάθος πολιτική, αλλά και ίσως και αιρετική] – Σκέψεις ενδόμυχες και κρυπτο-(επι)κριτικές [ίσως και κακές] με αφορμή ένα γάμο...


Προβληματιζόμουν αναφρικά με το θέμα αυτής της [νέας] ανάρτησης ΜΟΥ [όπως ξανάπαμε, κάθε 2-3 μέρες κάμνω και μια νέα ανάρτηση]˙ κι ήμουν κάπου μεταξύ τού να γράψω κάτι δικό ΜΟΥ, ή [καθότι ο χρόνος ΜΟΥ είναι περιορισμένος] να αναδημοσιεύσω κάτι άλλο, πάντοτε όμως σε σχέση με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα˙ έπαιζε όμως να κινηθώ και πιο χαλαρά [αλλά και τηλεγραφικά – λόγω έλλειψης χρόνου όπως προείπαμε] παραθέτοντας κάποιο τραγούδι [με βαθύτερα όμως μηνύματα], ή αναρτώντας κάποιες [δικές ΜΟΥ] φωτογραφίες με σκοπό να κάμω και λίγο χιούμορ... [Τώρα πώς ΕΣΕΙΣ θα εκλαμβάνατε τούτο το χιούμορ, δεν ξέρω]...

Απόψε όμως, φυλλομετρώντας ένα κυριακάτικο life style περιοδικό [το ένθετο Down Town του κυριακάτικου “Φιλελεύθερου”] στάθηκα σε κάποιες φωτογραφίες από ένα γάμο ΜΟΥ, οι οποίες εν γεγονός ΜΟΎ τράβηξαν αμέσως την προσοχή. Πάραυτα κάθισα και τις περιεργάστηκα και επίσης και διάβασα επίσης και το κειμενάκι που τις συνόδευε. Δεν το ‘κανα και τόσο από περιέργεια [υπήρχε κι αυτό], αλλά γιατί κάτι μέσα [αυτό το ευλοημένο το ένστικτο] αντέδρασε με τις πρώτες εικόνες που είδα. Υπήρχε κάτι εκεί που εκ πρώτης όψεως δεν ΜΟΥ άρεσε, παρ’ όλο που λίγο πολύ τα όσα έβλεπα και διάβαζα ήταν για ΜΕΝΑ αναμενόμενα˙ ΔΕΝ με εξέπληξαν! Πιο πολύ με προβλημάτισαν και ίσως και να με στεναχώρησαν κιόλας, γι αυτό κι είμαι εδώ και γράφω επί του θέματος... [Για την ώρα δεν θα αναλύσω τους λόγους, αλλά το μυαλό μου πήγε στον γνωστό στίχο «όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν» από το τραγούδι του Παπάζογλου “Υδροχόος”]... 
Για άλλη μια φορά το ένστικτο ΜΟΥ [σε πρώτη φάση] μ’ έκανε να αντιδράσω αρνητικά και (επι)κριτικά [κάτι στραβό και φάλτσο ένοιωσα αμέσως να υπάρχει μέσα στα όσα έβλεπα και διάβαζα] κι να λειτουργήσω αμέσως πολιτικά με το αριστερό πολιτικό ΜΟΥ κριτήριο να καθοδηγεί τις σκέψεις και τους αιρετικούς προβληματισμούς ΜΟΥ...   

Πάμε όμως στο σύντομο κείμενο που διάβασα στο Down Town για να γίνει και ο λόγος ΜΟΥ πιο συγκεκριμένος και ουσιαστικός. Το συγκεκριμένο κείμενο συνόδευε τις φωτογραφίες του γάμου δυο επωνύμων νέων από το χώρο του ΑΚΕΛ. Το παραθέτω διανθίζοντας το με μερικά δικά ΜΟΥ σχόλια που τα θέτω μέσα σε αγκύλες και τα χρωματίζω με κόκκινο. Επίσης δικές ΜΟΥ είναι και οι υπογραμμίσεις, ενώ το κόκκινο στο τίτλο του κειμένου είναι του περιοδικού:

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΒΒΑ
ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΚΥΚΚΟΥ
Ο γιος του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Χρίστος Χριστόφιας, παντρεύτηκε στο Σάββατο, 4 Οκτωβρίου, την εκλεκτή της καρδιάς του, Μαρίνα Σάββα, στον ιερό Ναό Αγίου Προκοπίου, στο Μετόχι του Κύκκου, στη Λευκωσία... [Αναρωτιέμαι πότε θα δω στελέχη της ΕΔΟΝ να απορρίπτουν τον θρησκευτικό γάμο και να επιλέγουν τον πολιτικό, καθώς κι ανώτατα στελέχη του ΑΚΕΛ να παντρεύουν τα παιδιά τους με πολιτικό γάμο. Γιατί όλος αυτός ο συντηρητισμός; Γιατί αυτή η φοβία να αμφισβητηθούν κατεστημένα και θεσμοί ξεπερασμένοι πλέον από τον χρόνο και την πρόοδο;]... Η νύφη φόρεσε ένα λευκό φόρεμα του οίκου Vera Wang, ενώ ο γαμπρός ένα κοστούμι στενής γραμμής  Prince Oliver. Κουμπάροι του ζευγαριού ήταν οι Βάκης Χαραλάμπους και η Κατερίνα Παπαϊωάννου, τη διακόσμηση και τα λουλούδια επιμελήθηκε η Χάρις Πότσου-Morzia, ενώ τα κεραστικά ήταν από το ζαχαροπλαστείο El-De στη Λεμεσό.
Το ζευγάρι επισημοποίησε τη σχέση του με ανοικτό γάμο, στην παρουσία πλήθος κόσμου [έφτασε και σ’ ΕΜΕΝΑ ένα προσκλητήριο, το οποίο είδα να δημοσιεύεται και στη “Χαραυγή”], αλλά και εκλεκτών καλεσμένων, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπουργοί, βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων [τους οποίους προφανώς κάλεσαν οι γονείς των νεονύμφων]... Την επόμενη μέρα οι πιο στενοί συγγενείς και φίλοι του ζευγαριού βρέθηκαν στο Intercontinental Aphrodite Hills Resort της Πάφου, μακριά από φώτα και κάμερες, για ένα prive δείπνο και party που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες τις Δευτέρας»...

Σίγουρα ένας γάμος είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση πρώτα και κύρια για τους δύο κύριους πρωταγωνιστές [τον γαμπρό και τη νύφη] κι άντε, αφού είναι τέτοια και η κυπριακή παράδοση, και για τους γονιούς τους. Από τη στιγμή όμως που ο όποιος γάμος γίνεται δημόσιο θέαμα [γιατί προφανώς κάποιοι από τους άμεσα εμπλεκομένους το επιτρέπουν ή/και το προωθούν], τότε ο κάθ’ ένας από ΕΜΑΣ [ο κάθε τρίτος] δικαιούται να εκφράσει άποψη, για να μην πω ότι και στην προκειμένη περίπτωση έχει και τις πολιτικές του πτυχές... 
Δεν θα θέλαμε με τα όσα έχουμε ήδη πει ή θα πούμε να εκληφθεί ότι λέμε ως κακίες. Αντίθετα ευχόμαστε στους νεόνυμφους βίο ανθόσπαρτο και στους συμπεθέρους να τους ζήσουν, ενώ για να περιορίσουμε και την περαιτέρω προσωποποίηση του θέματος, θα αποφύγουμε και την ανάρτηση φωτογραφιών από τον γάμο...  
Όμως με έντονο προβληματισμό και σκεπτικισμό θα διερωτηθούμε, αν είναι έτσι που παντρεύονται οι κομμουνιστές, ή είναι έτσι που συστήνουν και συμβουλεύουν τα παιδιά τους  οι κομμουνιστές να παντρεύονται.  
Να σημειώσουμε ότι ο Χριστός Χριστόφιας έχει πρόσφατα εκλέγει στη θέση του Κεντρικού Οργανωτικού Γραμματέα της ΕΔΟΝ, ενώ η Μαρίνα Σάββα είναι διευθύντρια στο γραφείο του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού.  Παράλληλα ο Δημήτρης Χριστόφιας υπήρξε για μια εικοσαετία και βάλε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. 
ΕΓΩ τι άλλο να πω;!

Anef_Oriwn
[στραβά αρμενίζω ή στραβός εν ο γιαλός;]
Κυριακή 12/10/2014