Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 167/2013 [έκτακτη, Ρομά-νικη, αντιρατσιστική, αντι-ΜΜΕ, αντι-διαστρεβλωτική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Νίκου Φιλίππου για την αντι-τσιγγάνικη υστερία και μερικές δικές μου σημειώσεις...


Σύντομα εισαγωγικά και μερικά πιο μακροσκελή σχολιογραφικά

Η αντι-Ρομά παραφιλολογία [και κινδυνολογία] και την αντι-τσιγγάνικη ρατσιστική υστερία που αναπτύχθηκε σε Ελλάδα, Κύπρο αλλά κι αλλού [ακόμα και εις τας Ευρώπας] μετά που εντοπίστηκε τετράχρονο ξανθό κοριτσάκι σε οικογένεια μαυριδερών Ρομά σε καταυλισμό στην Ελλάδα, με αναγκάζουν να πω [κι ΕΓΩ] ή μάλλον να αντιγράψω δυο λόγια επί του θέματος. Δια της μεθόδου του copy-paste θα αναδημοσιεύσω ένα εύστοχο επί του θέματος της αντι-τσιγγάνικης υστερίας, κείμενο κάποιου [δεν τον γνωρίζω!] Νίκου Φιλίππου, το οποίο εντόπισα στο διαδίκτυο...

Συμπληρωματικά όμως και σε συντομία να αναφέρω και τα εξής δικά μου:
1. Δεν είναι όλοι οι τσιγγάνοι μαυριδεροί και σκουρόχρωμοι. Στην Κύπρο έχω γνωρίσει βούλγαρους τσιγγάνους, κυρίως γανωματήδες και κτιστάες. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών μου έκαναν πριν μερικά χρόνια και δουλειές [οικοδομικές] στο σπίτι και ήταν μια χαρά οι άνθρωποι. Θυμάμαι που μου ‘λεγαν ότι είχαν διαφορές [δεν τα πήγαιναν καλά] μ’ άλλες φυλές βούλγαρων τσιγγάνων.

2. Οι Πομάκοι [που είναι μουσουλμάνοι και ζουν στη Βόρεια Ελλάδα και Νότια Βουλγαρία] και πολλοί τους θεωρούν τούρκους ή/και τσιγγάνους είναι συνήθως ξανθοί και γαλανομάτηδες...

3. Έχοντας ζήσει για κάποια χρόνια σε χώρα όπου υπήρχαν πολλοί τσιγγάνοι είχαν παρατηρήσει/σημειώσει τις ιδιαιτερότητες τους, την εσωστρέφεια τους και την τάση τους να ζουν μια εκτός πλαισίων/καλουπιών και συχνά νομαδική και ίσως και παραβατική ζωή [δεν μπορεί όλοι να ‘μαστε ίδιοι], εν τούτοις ήταν εκείνοι που κάνανε και τις “βρώμικες” δουλειές, όπως οδοκαθαριστές και ποσκουπιθκιάρηες...

4.  Στο προηγούμενο Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας είχε εκλέγει με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και μια νεαρή τσιγγάνα βουλευτίνα [ως συνεργαζόμενη από το Κόμμα των Ρομά]... Εγωιστικό και αυτάρεσκο [ίσως πουν κάποιοι], όμως παραμένει γεγονός ότι ΜΟΝΟ η Αριστερά μπορεί να αγκαλιάσει ισότιμα τις μειονότητες...

5. Στα υπ’ όψη μου είναι να γράψω κάποια στιγμή κι ένα κείμενο για τους κύπριους τσιγγάνους, τους μουσουλμάνους Κουρουπέττηες και τους χριστιανούς Μάντηες. Τους Κουρουπέττηες τους θυμάμαι που έρχονταν προπολεμικά με τες καρέττες τους στα Κοκκινοχώρια, τον Μάη - Ιούνη για να δουλέψουν στα πατατοχώραφα στην εκρίζωση των πατατών. Ξεπέζευαν και στρατοπέδευαν στην περιφέρεια των χωριών˙ οι γυναίκες συνήθως γύριζαν τα σπίτια και ζητιάνευαν [κάποιες τσιγγάνες από που ζουν στη Λεμεσό το κάνουν και σήμερα κατά το Πάσχα], ενώ οι άντρες συνήθως πήγαιναν στα φορτώματα των κοφίνων με τις πατάτες στα φορτηγά.

6. Για τους Μάντηες έμαθα πιο πολλά, όταν ένας εξ αυτών έγινε μέλος της οικογένειας. [Έχουν και δικό τους λεξιλόγιο ο οποίο προσπαθώ να καταγράψω]... Η πλειοψηφία τους κατοικούσε στον μαντομαχαλλά της Σκάλας [Λάρνακας] και πολιτικά ήταν ενταγμένοι στην Αριστερά... Για τα 4 ΜΑΝΤΟΥΘΚΙΑ που δολοφονήθηκαν από τους φασίστες πραξικοπηματίες στις 15 του Ιούλη του 1974 θα διαβάσετε πιο πολλά στην ανάρτηση μου No. 13 του 2008...            

**********************************
Ο “Μικρος Μπεν” και τα Μικρα Μυαλα
[του Νίκου Φιλίππου˙ δημοσιεύτηκε πρώτα στο Blog NicosTrim κι ακολούθως στην “Αριστερή Παρέμβαση”] -
 
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου καθώς και τα σχόλια και οι επεξηγήσεις με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}...

Ο “Μικρός Μπεν” δεν ήταν τελικά ο Μικρός Μπεν. Ήταν ένας νεαρός Ρουμάνος ο οποίος το περασμένο Πάσχα επισκέφτηκε εκκλησία στην Λεμεσό. Εκκλησιαζόμενος καθαρόαιμος Έλλην-Κύπριος, εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι ένα “κατάξανθο αγόρι” συνοδευόταν από μαυριδερούς “φερόμενους γονείς”, θεώρησε ότι είχε το δικαίωμα να τους καταγράψει χωρίς την άδεια τους στην κάμερα του κινητού του και να παραδώσει το βίντεο πριν λίγες μέρες στις αρχές και κατ’ επέκταση στα Μ.Μ.Ε. Τα τελευταία, παρασυρόμενα από τον παροξυσμό που τα ίδια δημιούργησαν με αφορμή την περίπτωση της Μικρής Μαρίας, έστησαν ακόμα μιαν ιστορία τρόμου βασισμένη στις προκαταλήψεις του εν λόγω καθαρόαιμου Έλληνα- Κύπριου και χωρίς ίχνος άλλου χειροπιαστού στοιχείου. Το μήνυμα ένα και μοναδικό: προσέχετε τα παιδιά σας, θα σας τα αρπάξουν οι Ρομά.

Η “αρπαγή” της Μικρής Μαρίας, του “ξανθού άγγελου”, δεν έγινε ποτέ. Οι μαυριδεροί θετοί γονείς της και η βιολογική της μητέρα μπορούν να κατηγορηθούν μόνο για άτυπη και χωρίς την συμμετοχή του κράτους υιοθεσία ανηλίκου. Αλήθεια, πόσες τέτοιες συμφωνίες υιοθεσίας χωρίς την συμμετοχή του κράτους έχουν γίνει ανάμεσα σε καθαρόαιμους Έλληνες-Κύπριους τις σκληρές δεκαετίες του πρώτου μισού του 20ου αιώνα; Πόσες τέτοιες έγιναν ανάμεσα σε καθαρόαιμους Έλληνες στην Ελλάδα; Ψιλά γράμματα. Τα Μ.Μ.Ε. έστησαν ακόμα ένα πανηγύρι τρόμου. Το μήνυμα ένα και μοναδικό: προσέχετε τα παιδιά σας, θα σας τα αρπάξουν οι Ρομά.

Ούτε η “αρπαγή” του νεαρού, επίσης ξανθού, Ιρλανδού έγινε ποτέ. [Μα δεν πρόκειται για κοριτσάκι;] Οι Ρομά “γονείς” του αποδείχτηκαν γονείς του χωρίς εισαγωγικά. Ψιλά γράμματα και πάλι. Εν τω μεταξύ το “δράμα” έπαιξε στα Μ.Μ.Ε. και άφησε και αυτό τις εντυπώσεις του. Το μήνυμα ένα και μοναδικό: προσέχετε τα παιδιά σας, θα σας τα αρπάξουν οι Ρομά. [Σημείωση ΕΜΟΥ του Ιστολόγου: Για την Ιρλανδική εκδοχή της αντι-Ρομά υστερίας, ρίξτε μια μάτια εδώ κι εκείΓια την ιστορία να αναφέρω ότι το ζευγάρι Ρομά της «μικρής Μαρίας της Ιρλανδίας» είναι όντως οι γονείς της]...

Τίτλοι τέλους και στα τρία δράματα. Και τώρα σιωπή. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το μήνυμα αυτού του άρθρου, ένα και μοναδικό: προσέχετε τα παιδιά σας. Θα σας τα δηλητηριάσουν ανόητοι δημοσιογράφοι που ηδονίζονται δημιουργώντας σενάρια τρόμου, στοχοποιώντας ομάδες ανθρώπων, χωρίς άλλη βάση εκτός από τις προκαταλήψεις τους, τον ρατσισμό τους και την ασχετοσύνη τους!

Anef_Oriwn
[φιλο-Ρομά]
Πέμπτη 31/10/2013
[αύριο έχουμε 1η του Νοέμβρη, ιστορική και σημαδιακή ημερομηνία!]...  

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 166/2013 [έκτακτη, τηλεγραφική, φωτογραφική, “ευρωπαϊκή” (καυλιές shιστές!) , Αναστασιαδική, “Αρχιεπισκοπική”, ψευτοφιλελεύθερη, αφιερωματική] – Μια εικόνα χίλιες λέξεις, ειδικά αφιερωμένη στους ευρωλάγνους ελληναράδες, χριστιανούς κι ορθόδοξους κυπραίους...


Σεβαστές αναγνώστριες και
Σεβάσμιοι αναγνώστες,
Σας χαιρετώ και ο Κύριος μεθ’ Υμών [δηλ. μιτά ΣΑΣ, κι όχι με θυμόν!]... 

Με πρόλαβαν ήδη άλλοι φίλοι και συντρόφοι [η Disdaimona στο Blog της και ο Gregoris στα “Νεκατώματα” του], αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό. Νοιώθω την ανάγκη να παραθέσω την αλήστου κάλλους ιστορική [για την ψευτοφιλελεύθερη παράταξη] φωτογραφία του προεδρικού χειροφιλήματος τζιαι πω τζι’  ΕΓΙΩ θκυο κουβέντες. Μα τί κουβέντες, η φωτό μιλά από μόνη της! Μια εικόνα χίλιες λέξεις, που λαλούν τζι’ οι κινέζοι [όι οι “Ομονοιάτες”, οι άλλοι οι βέροι κινέζοι]...

Κι επειδή, λοιπόν,  προανήγγειλα ότι η ανάκτηση μου θα είναι τηλεγραφική, θα περιοριστώ μόνο στο αναφωνήσω τρις [αν προτιμάτε να το ανακράξω κιόλας] «Ζήτω, Ζήτω (δις) και πάλι Ζήτω (τρις), ο ευρωπαϊστής Πρόεδρος μας και η αταλάντευτη ευρωπαϊκή μας πορεία»!!! Μας ξαναβάλανε στην Ευρώπη, λέγανε, μετά την εκλογή του Νίκαρου! [Πώς το ‘πε, ρε gamoto, o αμίμητος Χάρρυ Κλυνν για να ακολουθήσει και ο Τζιημάκος ο Πανούσης, «δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα»;]...

Παράλληλα όμως, θα ‘θελα τη συγκεκριμένη αυτή φωτογραφία,


η οποία ξεχειλίζει από γνήσιο ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο πνεύμα, να την αφιερώσω,
-  στους Strovoliot-ες,
-  στους Woofi-δες,
-  στους  Critic-άκηδες,
-  στους AntiChrist-oυς,
-  στες Χόπλαρες,
-  στους Στόγιες,
-  στες Ξένιες,
-  στους Τζιαμπάζηδες,
-  στους Πουρκουρήδηες,
-  στους Ολύμπιους,
-  στους “Μένουμε Ευρώπη” [δεν κάθονται καλύτερα σπίτι τους, λέω ‘γω!],
-  σ’ αυτούς που θεωρούν εαυτούς φιλελεύθερους, αλλά “εκλάσαν μέντες” τις προάλλες όταν διάβασαν το άρθρο του Γιώργου Κουκουμά, “Της Κύπρου οι Φιλελεύθεροι” - βλέπετε μέσα από το κείμενο του Κουκουμά είδαν να καθρεπτίζεται το είδωλο τους, και
λοιπούς τεθλιμμένους ευρωλάγνους κολαούζους του χειροφιλητή Προέδρου...

Για να δούμε ποιοι απ’ όλ’ αυτούς θα καταφέρουν να αρθρώσουν (επι)κριτικό λόγο για τα χειροφιλήματα και τους εθνικο-θρησκευτικούς ττεμενάδες του Προέδρου. 
[Να ΣΑΣ υπενθυμίσω ότι όταν κατά τα τέλη τ’ Αυγούστου ο ευρωπαϊστής Πρόεδρος ΜΑΣ παρουσιάστηκε στην περιβόητη Επιτροπή Πική, ορκίστηκε στο Ευαγγέλιο!]...

Θα μου πείτε σύνδρομα είναι αυτά, δεν μπορούν να ξεριζωθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. [Βαθιές οι ρίζες και του “έθνους” και της θρησκείας]... Ή μήπως όμως είναι τελικά προσωπεία τα οποία διάφοροι, του νυν Προέδρου μη εξαιρουμένου, ενδύονται αναλόγως της περίπτωσης; Στο κάτω - κάτω έχουν να πουν «Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλησέ το» [κι αν γουστάρεις γλείψε κιόλας]... Τζιαι το Νικούιν αποδεικνύεται άξιος σ’ όλ’ αυτά!  

Anef_Oriwn
[ο δογματικός και ο σταλινικός – έτσι θα με λέγανε οι αυτοκαλούμενοι ευρωπαϊστές, τρομάρα τους!]
Δευτέρα 29/10/013

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 165/2013 [έκτακτη, σύντομη, επετειακή, αντιπολεμική, αντιφασιστική, μουσικο-τραγουδιστική] – Δύο αντιπολεμικά τραγούδια επ’ ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου...


Σύντομα εισαγωγικά
Σκεφτόμενοι και λειτουργώντας πάντοτε αντιφασιστικά, τιμούμε [ως Blog] τη μεθαυριανή επέτειο της 28ης τ’ Οκτώβρη με δύο αντιπολεμικά τραγούδια. [Ως γνωστόν έχουμε μια αλλεργία στις εθνικιστικές φανφάρες τζιαι τα ελληναράδικα παναῢρκα]...  Τα τραγούδια τ’ ακούσαμε τις προάλλες σε σχολική εκδήλωση αφιερωμένη στην επέτειο του ΟΧΙ. [Αισιόδοξο και ελπιδοφόρο για την Παιδεία αυτό]... Κι αναφερόμαστε στο ΟΧΙ τού ελληνικού λαού στον φασισμό, κι όχι στο υποτιθέμενο ΟΧΙ του δικτάτορα Μεταξά...

*************************************************
“Μάνα θα τους περιμένει”
ΣτίχοιΠυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα   


Μες στο βάλτο ξεκομμένοι
δυο φαντάροι, δυο εχθροί
Κι ο Αντρέας σημαδεύει
στην καρδιά για να τους βρει

Μην τους τουφεκάς, Αντρέα,
μην τους τουφεκάς, γιατί
είναι παλληκάρια νέα
είναι σαν κι εμάς κι αυτοί
Στη Βερόνα και στη Βρένη
μάνα θα τους περιμένει

Είν’ εχθροί μας, είναι ξένοι,
ποιος δεν το κατανοεί;
Μα το θέλουν ορισμένοι
να σκοτώνονται οι λαοί

***************************
“Ο Ναπολιτάνος ”
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα


Μελαχρινέ Ναπολιτάνε
ο πόλεμος είναι φριχτός
εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο
μετά σε σκότωσε κι αυτός

Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
όπως το θέλησε ο Θεός
να 
‘ναι οι λαοί αδελφωμένοι
Μαύροι, λευκοί, ένας λαός

Εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης
κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό
να μάθεις δε θα καταφέρεις
πώς φτάσατε στο φονικό

Anef_Oriwn
[αντιφασιστικά κι αντιπολεμικά σκεπτόμενος]
Σάββατο 26/10/2013
[τ’ “Αγίου” Δημητριού, μεγάλ’ η “χάρη” του!]  

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 164/2013 [σύντομη, ποιητική, υπαρξιακή, φιλοσοφική, αλλά και βαθύτατα πολιτική και διαλεκτική] – «Μες στο σιμηντηρόχτιστον τζι’ ακάμωτον χωράφιν...»


Εισαγωγικά
Πριν κάποιες μέρες τα βήματα της απογευματινής μου βόλτας [που τελευταία την κάμνω σε μέρη πρωτόγνωρα] με πήγαν τζιαι σ’ έναν «σιμηντηρόχτιστον τζι ακάμωτον χωράφιν» [που λέει τζι’ ο ποιητής], σ’ ένα νεκροταφείο... Που νάκκον πόμακρα σαν εκόντευκα, «είδα μνήματα, είδα σταυρούς στημένους»... Τρία – τέσσερα απ’ αυτά τα μνήματα ξεχώριζαν έντονα. Οι τάφοι καλύπτονταν με μεγάλα σκέπαστρα κορνιζαρισμένα με σχήματα εικόνες και σκαλίσματα...   
Μπήκα στο νεκροταφείο πιο πολύ για να ρίξω μια ματιά στους συγκεκριμένους τάφους. Και κοιτάζοντας τα ονόματα που αναγράφονταν στους σταυρούς πρόσεξαν ότι οι πεθαμένοι ήταν νέοι άνθρωποι κάπου κοντά στα 20 ή λίγο μεγαλύτεροι. Προφανώς κάποιο δυστύχημα ή ίσως και κάποια ανίατη αρρώστια του στέρησε από νωρίς τη ζωή. Κι αβάσταχτος ο πόνος για τους δικούς και κυρίως τους γονείς. Και πιθανόν δίνοντας μια μεγαλοπρέπεια στην τελευταία κατοικία [στο «τζιβούριν»] του παιδιού τους να νοιώθουν ότι το φροντίζουν ακόμα. Και σίγουρα δεν μου πέφτει και λόγος. «Το λαμπρόν τζιει που ππέφτει κρούζει»! Όμως βλέποντας εκείνο τους μεγαλοπρεπείς τάφους ασυναίσθητα θυμήθηκα το ποίημα “Αρκόντοι τζιαι φτωσιοί” του αγαπημένου μου [μαζί με τον Λιασίδη] κύπριου λαϊκού ποιητή Κυριάκου Καρνέρα. Το παραθέτω πιο κάτω, δίκην διάλειμμα κι από την πολιτικολογία των τελευταίων αναρτήσεων μου, αν και η ποίηση του Καρνέρα [όπως και του Λιασίδη] είναι βαθύτατα διαλεκτική και ταξική κι άρα και πολιτική...  

***************************
“Αρκόντοι τζιαι φτωσσιοί”
[του Ξυλοτυμπιώτη λαϊκού ποιητή Κυριάκου Καρνέρα]

“Μες στο σιμηντηρόχτιστον τζι ακάμωτον χωράφιν
έμπηκα τζι’ είδα μνήματα, είδα σταυρούς στημένους
τζιαι πάνω τους να φαίνεται, να μολοά, να γράφει
γρονολοϊαν τζι’ όνομαν τους λας τους πεθαμμένους.

Τζι’ είδα τζιαι μνήμαν του φτωχού τζιαι του αρκόντου μνήμαν,
με γύρου γύρου κάντζιελα, άγαλμαν τζιαι τζιβούριν,
μα του φτωχού, του πάφτωχου, μεσάνυχτον πισσούριν.

Τζι’ έκλαψα τζι’ αναστέναξα τζι’ εχώστηκα στο κρίμαν
Τζι’ εφάνην μο’ σσισεν η γη τζι’ ερούφησεν με κάτω
Τζι’ επήα τζι’ εποκούλιασα στα τάρταρα του Άδη.

Τζι’ είδα μες τζιείντην γερημνιάν, μες τζιείνον το σκοτάδιν
Στοίβες, βουνάρκα τζιαι σωρούς κόκκαλα των πλασμάτων.
Τζι’ εστάθηκα τζι εθώρουν τα σσιυφτός έναν καράριν
Τζι’ ούλα τζιει κάτω μια πίττα, ούλα μαλλιά κουβάριν.
Τζι’ εν εξηδκιάλυσα τζι’ εγιώ κόκκαλον μανιχόν του,
να πω τούτος εν του φτωχού τζιαι τζιείνος εν τ’ αρκόντου!”

Anef_Oriwn
[διαβάζοντας διαλεκτική λαϊκή ποίηση και φιλοσοφώντας για τη ζωή]
Τετάρτη 23/10/2013  

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 163/2013 [έκτακτη, μακροσκελής, ΑΚΕΛική, προ της προκήρυξης συνεδρίου, κριτική, «καλημέρα τζι’ έφεξεν» και εξ αναδημοσιεύσεως] – Αναμένοντας την προκήρυξη Συνεδρίου – Μέρος 1ον: Ένα άρθρο του πρώην ΑΚΕΛικού στελέχους Αντώνη Χρυσοστόμου για την κατάσταση στο Κόμμα...


Εισαγωγικά

Ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού σε πρόσφατες δηλώσεις του [και σε συνεντεύξεις του στη “Χαραυγή” και τον “Πολίτη”], τόσο προ, όσο και μετά τη “Δρομολαξιά”, ανάφερε και πως το Κόμμα θα προχωρήσει και θα πραγματοποιήσει σύντομα Προγραμματικό Συνέδριο. Αυτό, ως φαίνεται, ΔΕΝ θα είναι και εκλογικό, όμως [το Συνέδριο] καλείται να πάρει σημαντικές αποφάσεις πάνω σε ζητήματα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Ας πούμεν, αποτιμήσει/εκτιμήσει την 5ετή διακυβέρνηση Χριστόφια, ή την πολιτική των συμμαχιών με την Κεντροδεξιά που για χρόνια ακολουθούσε.

Κατ’ αρχάς ο Άντρος Κυπριανού είπε πως το Συνέδριο θα γίνει τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου, αλλά αργότερα το άλλαξε σε Δεκέμβρη με Γενάρη. Εγώ λέω πως ίσως και Φεβράρη αν θέλουν να κάνουν καλή προετοιμασία [ετοιμασία και δημοσίευση Θέσεων, συζήτηση στις Κομματικές Ομάδες Βάσης, Δημόσιος Προσυνεδριακός Διάλογος μέσα από τις σελίδες της “Χαραυγής”]. Απ’ εκεί και πέρα δεν γίνεται γιατί τέλος του Μάη με αρχές του Ιούνη θα έχουμε τις ευρωεκλογές και πρέπει να απομείνει ικανοποιητικός χρόνος για προεκλογική δουλειά...

****************************
Προλογικά

Σε αναμονή, λοιπόν, της προκήρυξης του Συνεδρίου και της δημοσίευσης των Θέσεων για το Συνέδριο, ΕΜΕΙΣ εδώ [το Πολίτμπιουρο του Blog] θα επιχειρήσουμε προκαταβολικά και προκαταρκτικά να θέσουμε με καλοπροαίρετο [και το τονίζουμε αυτό!] κριτικό πνεύμα κάποιες σκέψεις, απόψεις και προβληματισμούς μας πάνω σε κάποια ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα τα οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να συζητηθούν τόσο προσυνεδριακά όσο και κατά τη διάρκεια του [επικείμενου] Συνεδρίου. 
Ήδη έχω ξεκινήσει να (συγ)γράφω ένα δικό μου πρώτο κείμενο με κριτικές τοποθετήσεις πάνω στις κατά καιρούς [και τελευταίως πολύ συχνές] δηλώσεις ανώτατων στελεχών του Κόμματος για προστασία και σεβασμό των ανεξάρτητων [λέμε τώρα!] θεσμών [της αστικής μας δημοκρατίας]... Μέχρις όμως να μπορέσω να ολοκληρώσω και να αναρτήσω το δικό μου κείμενο θα προχωρήσω εκτάκτως στην αναδημοσίευση από τον χτεσινό  [κυριακάτικο] “Φιλελεύθερο” ενός κριτικού άρθρου του πρώην ανώτατου ΑΚΕΛικού στελέχους Αντώνη Χρυσοστόμου με τις απόψεις του για την κατάσταση στο Κόμμα και τις επικείμενες εξελίξεις...

*****************************
“Ανησυχία, αγωνία, προβληματισμός”
[του Αντώνη Χρυσοστόμου, πρώην μέλος του Π.Γ. και της Γραμματείας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, “Φιλελεύθερος”, Κυριακή 20/10/203, σελ. 6]... 

{Τα bold, oι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου. Επίσης δικά μου είναι και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες. Δικά μου σχόλια και παρατηρήσεις καταθέτω και στο τέλος του αναδημοσιευμένου άρθρου}...

Το κόμμα δυστυχώς δεν καθοδηγείται αλλά σέρνεται ανάλογα με τις διαθέσεις και τα προσωπικά συμφέροντα ή τις ατζέντες ξεχωριστών συντρόφων.

Με μεγάλη ανησυχία, αγωνία και προβληματισμό παρακολουθώ τα τελευταία επτά χρόνια την κατάσταση στο κόμμα μας, που συνεχώς γίνεται όλο και πιο άσχημη. Ψίθυροι, αλληλοκατηγορίες, διαπλοκές, προσπάθεια εξόντωσης αλλήλων, πηγαδάκια, μουρμουρητά. Εγκαταλείπουν το ΑΚΕΛ μέλη και ψηφοφόροι μας. Η κατάσταση τον τελευταίο καιρό έγινε ακόμη πιο τραγική. Η εικόνα του κόμματος μας προς τα έξω δεν θυμίζει την ένδοξη ιστορία μας.
Το κόμμα μας προ πολλού έπαψε να λειτουργεί συλλογικά. Δεν υπάρχει ψυχική ενότητα ανάμεσα σε ηγεσία και μέλη του κόμματος. Ο παραγοντισμός και τα βολέματα κυριαρχούν. Εγκαταλείπονται αρχές διαχρονικές που ξεχώριζαν το ΑΚΕΛ από άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε απολύσεις συντρόφων, μειώσεις των μισθών κατώτερων στελεχών, καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών. Στους απολυθέντες συντρόφους δόθηκαν υποσχέσεις για αποζημιώσεις αλλά λεφτά -όπως λένε οι ίδιοι- δεν δόθηκαν. [Η σχέση των έμμισθων στελεχών με το Κόμμα και το κίνημα της Αριστεράς είναι απλώς εργασιακή και βιοποριστική;]...
Επηρεαζόμενοι και οικογένειες τους μιλούν ότι αντιμετωπίζονται με τον ίδιο σκληρό τρόπο, όπως δηλαδή κάμνουν οι άλλοι εργοδότες προς απολυμένους υπαλλήλους τους. Και εδώ ακριβώς τίθεται το ερώτημα. Πού πήγαν τα χρήματα που δηλώναμε από το επίσημο βήμα του Συνεδρίου ότι έχουμε; [Αιχμές για διασπάθιση των χρημάτων και κακή διαχείριση των οικονομικών του Κόμματος ή/και ατασθαλίες;] Το κόμμα δυστυχώς δεν καθοδηγείται αλλά σέρνεται ανάλογα με τις διαθέσεις και τα προσωπικά συμφέροντα ή τις ατζέντες ξεχωριστών συντρόφων.
Παρουσιάζεται από την ηγεσία μια διαχείριση και όχι καθοδήγηση. Σαν να πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση. [Μα ο αρθρογράφος δεν μίλησε πιο πάνω για «απολυμένους υπαλλήλους» και «αποζημιώσεις»;]... Οι μόνοι που χαίρονται με τα όσα συμβαίνουν στο ΑΚΕΛ είναι πολιτικοί αντίπαλοι και εχθροί.
Στο κόμμα δεν πιστεύουν όλα τα μέλη στην ίδια ιδεολογία. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα. Εξακολουθεί το ΑΚΕΛ να είναι ο συνεχιστής του ΚΚΚ όπως δηλώνουμε με έμφαση σε επετειακές και άλλες εκδηλώσεις, να είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου; Χρειάζονται εδώ και τώρα σαφείς απαντήσεις. Αυτές τις απαντήσεις δεν μπορεί να τις δώσει από μόνη της ή κομματική καθοδήγηση. Τις απαντήσεις αυτές θα πρέπει να τις δώσει το σύνολο των κομματικών μελών σε ένα αντιπροσωπευτικό Συνέδριο το συντομότερο δυνατό, εγώ λέω εδώ και τώρα, που να είναι ταυτόχρονα και εκλογικό. Το τελευταίο διάστημα ακούονται και λέγονται πολλά. Θα πάμε λένε σε ένα Προγραμματικό Συνέδριο. Να κάμει τι το Προγραμματικό Συνέδριο;
Να γίνουν ενθουσιώδεις ομιλίες και όπως ψιθυρίζεται τις τελευταίες μέρες με αφορμή και τα γεγονότα “Δρομολαξιά” να γίνει και μια μικρή αλλαγή στη Γραμματεία του Κόμματος και άρα όλα καλά; Σύντροφοι, το Τακτικό Συνέδριο που προτείνω εγώ θα πρέπει να ασχοληθεί με αρκετά σοβαρά προβλήματα.Να ασχοληθεί με το πώς φθάσαμε στις Προεδρικές Εκλογές του 2008. Να εκτιμήσει αντικειμενικά τη διακυβέρνηση Χριστόφια, τα καλά, τα κακά. [Ατυχής και αντιδιαλεκτική η χρήση από ένα πρώην ανώτατο κομματικό στέλεχος της λέξης «κακά», όταν μάλιστα αυτά δεν συγκεκριμενοποιούνται. Πιο σωστή θα ήταν η διατύπωση «θετικά και αρνητικά για τους εργαζόμενους». Πάντως έχω την εντύπωση ότι έχουν ήδη ετοιμαστεί τα έγγραφα για το υπό προκήρυξη συνέδριο συμπεριλαμβανομένου και εγγράφου με εκτιμήσεις για τη διακυβέρνηση Χριστόφια]... Να συζητήσει το πώς φθάσαμε στο Μαρί και τις συνέπειες του, να συζητήσει το πώς φθάσαμε στο κάλεσμα της Τρόικας και τα μνημόνια. Να συζητήσει και να απονέμει ευθύνες για το πώς εν μιά νυκτί μεσαίες και φτωχές οικογένειες έχασαν τις επιχειρήσεις και αποταμιεύσεις που έκαναν με στερήσεις για πολλά χρόνια. Να συζητήσει τους κινδύνους που υπάρχουν να χάσουν τα σπίτια τους απλοί, φτωχοί οικογενειάρχες. [Ούτε η παραμικρή νύξη ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και ότι τα πιο πάνω αποτελούν απότοκο αυτής της κρίσης. Γιατί ο ίδιος δεν τοποθετείται;]...
Το Συνέδριο θα πρέπει να συζητήσει και τα της ιδεολογίας μας. Είμαστε μαρξιστικό, λενινιστικό κόμμα ή όχι; Κάποιοι ίσως να πουν μα ο σ. Αντώνης θέλει να τρώμεν πού πάνω μας. Όχι σύντροφοι, εγώ ζητώ μόνο να ξεκαθαρίσουμε τι κόμμα είμαστε τέλος πάντων. Λεν είμαστε όλοι οι ίδιοι στο σημερινό ΑΚΕΛ. Χρειάζεται επανατοποθέτηση του καθενός μας. [Συμφωνώ και επαυξάνω]...
Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω ότι βρισκόμαστε μπροστά από πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρώτα και κύρια είναι το Κυπριακό. Γίνονται προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών. Ποια λύση αναζητούν οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο, αλλά και εξωγενείς παράγοντες; Εμείς διαχρονικά αναζητούμε δίκαιη λύση, που να βασίζεται στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διαδραματίσουμε τον σοβαρό μας ρόλο. Για να γίνει αυτό πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση της οικονομίας.
Ο κόσμος αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. [Τα αίτια αυτών των προβλημάτων γιατί δεν τα παραθέτει ο σύντροφος;]... Ναι σύντροφοι, υπάρχει κόσμος που πεινά. Οι άνεργοι έχουν φτάσει τις 80 χιλιάδες. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει πλέον τον δικό της ή τους δικούς της ανέργους. Αυτά όλα τα πιο πάνω θα πρέπει να τα διαχειριστεί και να τα καθοδηγήσει μια νέα ηγεσία που θα προκύψει από ένα -επαναλαμβάνω- αντιπροσωπευτικό Συνέδριο, όπου να συζητηθούν όλα με νηφαλιότητα, συντροφικότητα και αντικειμενικότητα. Και να καταλογισθούν ευθύνες εκεί που θα φανεί ότι υπάρχουν. [Να καταλογισθούν ευθύνες στο ΑΚΕΛ γιατί υπάρχουν άνεργοι σε μια καπιταλιστική κοινωνία που βρίσκεται σε συστημική κρίση;] Καλώ τη σημερινή ηγεσία, την ΚΕ ολόκληρη, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προχωρήσουν στη σύγκλιση εδώ και τώρα του Τακτικού και Εκλογικού Συνεδρίου.
Χρειάζεται να προλάβουμε για να σώσουμε την τιμή και την αξιοπρέπεια του ένδοξου μας κόμματος, που δυστυχώς έχει αμαυρωθεί. Δεν αρκεί μόνο να αναφερόμαστε στην 90χρονη ιστορία του ΚΚΚ - ΑΚΕΛ και στους βετεράνους μας. Χρειάζεται να αποδείξουμε με τις πράξεις και τις ενέργειες μας, στους νέους μας, στους ανέργους μας, στους ταλαιπωρημένους συνταξιούχους, ότι ναι, εμείς το ΑΚΕΛ είμαστε εδώ μαζί σας και θα αγωνιστούμε μαζί, τίμια και θαρραλέα για να έρθουν καλύτερες μέρες για όλο τον Κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες και Λατίνους. Τα πιο πάνω που αναφέρω βγαίνουν από την καρδιά μου, από την καρδιά ενός κομμουνιστή μιας πλέον προχωρημένης ηλικίας. Ενός συντρόφου σας που ανάλωσε όλες του τις δυνάμεις για το κόμμα, για τους εργαζόμενους για το λαό μας.

***************************
Περαιτέρω σχόλια, επισημάνσεις και ερωτήματα ΕΜΟΥ του Ιδίου

1. Η επώνυμη και μάλιστα προ της προκήρυξης του Συνεδρίου παρέμβαση του Αντώνη Χρυσοστόμου γίνεται εκτός θεσμοθετημένου και συγκροτημένου διαλόγου... Πώς συνάδει αυτό με τη δήλωση του ότι «τα πιο πάνω που αναφέρω βγαίνουν [...] από την καρδιά ενός κομμουνιστή μιας πλέον προχωρημένης ηλικίας...», ή τον προβληματισμό του αν «είμαστε μαρξιστικό, λενινιστικό κόμμα»;
2.    Ο Αντώνης Χρυσοστόμου υπήρξε μέλος της ανώτατης ηγεσίας του ΑΚΕΛ, του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Γραμματείας του. Αποχώρησε [και συνταξιοδοτήθηκε] με το 20ο Συνέδριο του Κόμματος τον Νοέμβρη του 2005. Δεν ήταν από τα προβεβλημένα στελέχη του ΑΚΕΛ˙ προφανώς για λόγους επικοινωνιακούς ή/και ένεκα άλλων καθηκόντων δεν προσφερόταν. Όμως ΟΥΔΕΠΟΤΕ είδα και διάβασα σε προσυνεδριακό διάλογο ή άκουσα σε συνέδριο κριτικές απόψεις και τοποθετήσεις του που να επισημαίνουν έγκαιρα τα όσα αναφέρει εδώ. Πού ήτανε εκείνα τα χρόνια; Ή μήπως όλ’ αυτά που αναφέρει προέκυψαν «εν μιά νυκτί» ή έστω «τα τελευταία επτά χρόνια», δηλ. μετά την αποχώρηση/συνταξιοδότηση του ιδίου από το Κόμμα; Δεν έχει και ο ίδιος ευθύνες, ως πρώην μέλος της ανωτάτης ηγεσίας του Κόμματος;
3. Στην παρέμβαση του ο Αντώνης Χρυσοστόμου προσεγμένα και επιμελώς ΔΕΝ τοποθετείται με σαφήνεια για το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα του Κόμματος, αυτό που ο ίδιος προκρίνει. Ενδιαφέρον θα ήταν αν μας παράθετε και τις τότε [αλλά και τις σημερινές] απόψεις του, ας πούμεν για το Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν ο 2004, όπως και για τη διεκδίκηση της Προεδρίας από το ΑΚΕΛ το 2008.  

Αυτά όμως για σήμερα. Θα επανέλθω λίαν συντόμως με άλλες πτυχές του θέματος Συνέδριο...

Anef_Oriwn
[με προβληματισμούς προς το Συνέδριο]
Κυριακή 20/10/2013 

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 162/2013 [προγραμματισμένη, πολιτική, αυστηρά (επι)κριτική, Πικική, της δήθεν διερευνητικής και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο του Χρήστου Χαλικιόπουλου περί των πολιτικών ευθυνών...


Σύντομα εισαγωγικά

Για τες προθέσεις, τα έργα και τες ημέρες της θρυλικής, υπό τον μεσιέ Πική, Επιτροπής των Γερόντων που διορίστηκε παρανόμως κι παρατύπως για να διερευνήσει [ιμίshι μου] τα μαύρα τα χάλια [και τα κιλίμια] της καπιταλιστικής πλην παραστρατημένης και εν πολλαίς αμαρτίες και καταπτώσεις περιπεσούσας οικονομίας μας, έχω γράψει κι άλλες φορές π.π.π. [πιπιπι ή three πηs, but not three bees δηλ. προ πορίσματος Πική!] Με το περιβόητο πόρισμα Πική και ΣΙΑ είπαμε να μην ασχοληθούμε, Επειδή όμως δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε, με τις λαφαζανιές τόσο της Επιτροπής όσων και διαφόρων άλλων [κυρίως εκ του συγκυβερνητικού «γουμά»] περί πολιτικών ευθυνών, αλλά από την άλλη δεν θέλουμε να σπαταλούμε και φαιά ουσία για τα αυτονόητα [δεν μας περισσεύει κιόλας!], είπαμε να πάρουμε από τα ετοιματζίδικα και να αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό με το πόρισμα κείμενο...
Και πάμε λοιπόν...       

************************************
Πολιτικές ευθύνες και άλλες ιστορίες…
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης”, Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013, σελ. 11, στήλη “Τομές” και στο PafosPress. com]

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Φαίνεται πως θα πάει μακριά αυτή η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Όσο η χώρα θα βουλιάζει στην ύφεση, όσο οι άνεργοι θα αυξάνονται, όσο ο νεοφιλελευθερισμός θα ξεσαλώνει, άλλο τόσο κάποιοι θα κάνουν ντόρο, προσπαθώντας να στρέψουν την προσοχή αλλού, να ικανοποιήσουν το αίσθημα του λαού και να καταπραΰνουν την απόγνωσή του. Δικαίως θα ρωτήσει κάποιος: Tι προτείνεις δηλαδή; Να κουκουλώσουμε τα σκάνδαλα; Να δώσουμε άφεση αμαρτιών στους κλέφτες και στα λαμόγια; Κάθε άλλο. Να διοριστούν ποινικοί ανακριτές, να γίνουν έρευνες και ασφαλώς αν προκύψουν ποινικές ευθύνες οι ύποπτοι να οδηγηθούν στο δικαστήριο. Τι καλύτερο; Προς αυτήν την κατεύθυνση όφειλε να είναι στραμμένη και η τριμελής επιτροπή υπό την προεδρία του κ. Πική. Προς μία υποβοηθητική διερεύνηση των αιτιών και των πράξεων που μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Ένας από τους χάρτες πλοήγησης για τους ποινικούς ανακριτές που λέμε ότι θα ακολουθήσουν. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Αντ’ αυτού είχαμε από την μία, αποσπασματικό εύρος διερεύνησης και από την άλλη προχειρότητα συμπερασμάτων  και απόδοση πολιτικών ευθυνών(!) Τι σημαίνει «πολιτική ευθύνη»; Κάτι ανάλογο με το «πολιτικό κόστος», που βεβαίως δεν μπορεί να ξεφύγει από την υποκειμενικότητα, αφού και υπερβαίνει της δικαιοδοσίας του νομοθέτη και άρα αποδίδεται κατά προτίμηση. Πώς λοιπόν μια επιτροπή που θέλει να λέγεται σοβαρή ρίχνει στο τέλος και μια σειρά από πολιτικές ευθύνες, έτσι για να βρίσκονται κι αυτές; Γιατί να ασπαστώ τις πολιτικές ευθύνες που απέδωσε  ο κ. Πικής και όχι τις πολιτικές ευθύνες που αποδίδει η θειά μου στο χωριό, αφού παραμένουμε στα χωράφια της υποκειμενικότητας; Αν λόγου χάρη λάβω υπόψη πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ που λέει ότι κατά μέσο όρο το δημόσιο χρέος των ανεπτυγμένων χωρών αναμένεται να φτάσει το ιστορικό υψηλό του 110% του ΑΕΠ το 2014, δηλαδή 35 μονάδες πάνω από το ποσοστό του 2007, γιατί να μην συμπεράνω ότι κάτι πιο σοβαρό και πιο πλατύ συμβαίνει στον κόσμο πέρα τις όποιες προσωπικές ευθύνες και πέρα από το κυπριακό «σπάταλο κράτος»; Αυτό φυσικά προϋποθέτει και την αμφισβήτηση ενός συστήματος που γεννά αυτή τη χρεοκρατία. Και αν πέρα από τα πρόσωπα αμφισβητηθεί και το σύστημα τότε αλλάζει εξ ολοκλήρου η οπτική γωνία και η ανάλυση. Μπρρρ! Ανατρίχιασα και μόνο στη ιδέα ότι σπρώχνω την επιτροπή υπό το κ. Πική σε τέτοια μονοπάτια αμφισβήτησης του αγίου καπιταλιστικού συστήματος… Τουλάχιστον όμως ας περιορίσουμε τις μπαρούφες περί απόδοσης πολιτικών ευθυνών. Δεν ζητήσαμε πολιτικές καταδίκες, μια ανίχνευση του τοπίου ως εργαλείο για τα περαιτέρω ζητήσαμε. Πολιτικές ευθύνες μπορεί να αποδίδει μόνο ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του.  Όσο και αν ο κυπριακός λαός ζητά τιμωρία των ενόχων, η διερευνητική επιτροπή όφειλε να μην καρφωθεί πάνω στον σκόπελο του λαϊκισμού.

Φαίνεται όμως και πέρα από την επιτροπή του κ. Πική, ότι η κυπριακή κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα κυκεώνα λαϊκισμού, όπου αντί ας πούμε να μιλάμε για τις 100 χιλιάδες ανέργους που θα έχουμε φτάσει σε λίγους μήνες μιλάμε περί του κυματισμού που κάνει η ουρά της μαρίδας στο πέλαγο. Ακούμε πως το 2014 θα είναι μαύρο, κατάμαυρο, πως ο κοσμάκης θα πει το ψωμί ψωμάκι πως εν ολίγοις ο κοινωνικός ιστός θα χτυπήσει διάλυση κι εμείς εκεί, απαθείς στο ύπνο του δικαίου. Ακούμε για οικογένειες που δεν έχουν να αγοράσουν γάλα στα παιδιά τους, για παιδιά που πηγαίνουν νηστικά σχολείο κι εμείς κάναμε μόδα τα κοινωνικά παντοπωλεία. Ακούμε για ωράρια καταστημάτων από τις πέντε το πρωί μέχρι τις έντεκα το βράδυ κι εμείς πιστεύουμε ότι έτσι θα αναχαιτιστεί η ανεργία, λες και τα κανονικά ωράρια δεν προλαβαίνουν τους πελάτες. Ακούμε για απολύσεις εργαζομένων, για «εκσυγχρονισμό» της δημόσιας και ημιδημόσιας υπηρεσίας και δεν αναρωτιόμαστε πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άνεργοι σε μια οικονομία που βουλιάζει στην ύφεση και τι τέλος πάντων είναι αυτός ο «εκσυγχρονισμός» που δημιουργεί ανέργους και φτώχια.

Φαίνεται ότι θα πάει μακριά η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Τόσο μακριά όσο και τα μνημόνια των τροϊκανών, όσο και η υποταγή σε αυτήν την εξοντωτική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Βολεύει, γιατί πέραν του αποπροσανατολισμού, βάζει και στη γωνία εκείνους που λογικά θα έπρεπε να ηγηθούν μιας αντίστασης.

Anef_Oriwn
[δεν χάφτει τα κουφά περί πολιτικών ευθυνών]
Τετάρτη 16/10/2013 

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 161/2013* [έκτακτη, ετεροχρονισμένη, φιλική, Γκανταλφική, μεταναστευτική, χρονογραφική] – Κι ο παρέας ο Γκάνταλφ οικονομικός μετανάστης... (Κι ένα υστερόγραφο για τους μετανάστες γενικώς)...


{* - Σημείωση - 14/10/2013
Το πιο κάτω κείμενο γράφτηκε από την Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ  εκτάκτως την Τρίτη 17 του Σεπτέμβρη, το βράδυ. Αφορμή μού έδωσε ένα τηλεφώνημα του φίλου μου του Γκάνταλφ με το οποίο μού κοινοποιούσε τα τελευταία νέα του. Δεν μπόρεσα όμως να το αναρτήσω αμέσως, ένεκα άλλων υποχρεώσεων, αλλά και προτεραιοτήτων. Έκτοτε παράμενε στα “συρτάρια” του Word μου, για να το θυμηθώ πριν μερικές μέρες όταν ο Γκάνταλφ μου έστειλε ένα email -απ’ εκεί που είναι σήμερα- με τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του πάνω στα τρέχοντα και κυρίως αυτά που απασχολούν την Αριστερά, όπως ας πούμεν, το λεγόμενο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς και το αναμενόμενο Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ. Συνηθίζει αυτές τις  πρακτικές ο Γκάνταλφ. Παίρνει σημειώσεις και γράφει πολλά και διάφορα επί παντός επιστητού. Κάποτε μάλιστα, άμα περάσει καιρός να βρεθούμε για να τα πούμεν από κοντά και κατ’ ιδίαν, τότε μού κοινοποιεί, συνήθως με email, κάποια από τα πολιτικά του κείμενα. Επιλεγμένα αποσπάσματα από το τελευταίο πόνημα του ίσως παραθέσω σε προσεχή ανάρτηση μου }...

**********************
Αντί εισαγωγής
«Εδώ στην ξένη χώρα
[...]
Τι θα φάω τι θα πιω
τι θα στείλω στο χωριό,
οι γυναίκες είναι χύμα
καίγομαι σαν τις κοιτώ...»

***************************
Τηλεφώνημα από τον Γκάνταλφ
(Ανεργίας κι αεργίας το ανάγνωσμα)...

Χτες προς το βραδάκι με πήρε τηλέφωνο ο παρέας μου ο Γκάνταλφ. Είχε καιρό [από τις αρχές του καλοκαιριού] να βρεθούμε ή/και να μιλήσουμε και ήμουν σίγουρος ότι κάτι σημαντικό είχε να μου πει ή να μου ανακοινώσει για να με παίρνει και τηλέφωνο... Υπέθεσα ότι κάποια ιστορία ή κάποιο περιστατικό που τού έτυχε, θα μού διηγιόταν, ή κάποιες σημαντικές αποφάσεις του θα μού ανακοίνωνε... Τον τελευταίο χρόνο ήταν άνεργος όχι όμως άεργος [είχε ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του εκεί που εργαζόταν και δεν τού το ανανέωσαν], ή υποαπασχολείτο αν τύχαινε και έβρισκε κανένα κουτσοδούλι [μικροδουλειά]. Γράφτηκε και άνεργος στο Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων [και πήρε και για 6 μήνες ανεργιακό επίδομα], αλλά στάθηκε αδύνατο να βρει ή να τού βρουν σταθερή δουλειά. Πώς τα ‘βγαζε πέρα; Έσφιξε κι άλλο το ζωνάρι, πράγμα που σημαίνει ότι έχει περιορίσει κατά πολύ όλα του τα έξοδα συμπεριλαμβανομένης και της αγοράς εφημερίδων, περιοδικών και βιβλίων. Βλέπετε ο Γκάνταλφ ήταν και παραμένει ένα πολύ διαβαστερό, αλλά και διαβασμένο [όχι όμως από παπά ή χότζια] παιδί !

{Σημείωση:
Μετά τους 6 μήνες, όταν τελειώσει η χορήγηση του ανεργιακού επιδόματος, οι άνεργοι πρέπει να πεθάνουν της πείνας! Έχεις κανένας ιδέα πώς θα ζουν; Πάντως όσοι αντέξουν και ζουν μέχρι τον επόμενο Μάη-Ιούνη θα ευεργετηθούν με το νέο επίδομα που εξάγγειλε η κυβέρνηση Αναστασιάδη και το οποίο προνοεί τη διασφάλιση ενός Εγγυημένου Ελάχιστου Εισοδήματος! Των πόσων ευρώ; Προφανώς καμιά 500ριά τον μήνα, αφού ο μισθός των 800 ευρώ που ισχύει σήμερα ως κατώτατος μισθός θεωρείται από τους νυν συγκυβερνώντες ως ψηλός}...

Ο Γκάνταλφ ψάχνει για δουλειά

Να σημειώσω ότι στην αρχή της τουριστικής περιόδου [κάπου μέσα στον Μάρτη - Απρίλη] ο Γκάνταλφ είχε ψάξει και για δουλειά [ως νυχτερινός receptionist] σε κάνα ξενοδοχείο στην περιοχή της Λάρνακας, αλλά και της Αγιάνναπας και του Πρωταρά. Άλλοι του είπανε ότι είναι overqualified [ε, τι να κάνει, να σχίσει τα διπλώματα του;] κάπου μάλιστα τού είπανε να περιμένει λίγο και θα τού προσφέρανε καλύτερη δουλειά [αγγούρκα της Χλώρακας τελικά!], ενώ στο τελευταίο ξενοδοχείο που πήγε για δουλειά, τού βάλανε όρο [για να τον προσλάβουν] να μικρύνει  [δηλ. να κατακόψει] το αλά Χο Τσι Μινχ μούσι που (εκ)τρέφει εδώ και χρόνια! [Μην γελάτε, σοβαρομιλώ!]... Αυτός όμως αγέρωχος [τον ρωμιό δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά, έστω κι αν πεινά!], τους είπε «no, φένκιου»(!) και την έκανε με μεγάλες δρασκελιές, κρατώντας και το μούσι του και κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά μην ξεπροβάλει κανένας τύπος με ψαλίδι!  [Από μέσα του, όπως μού διηγήθηκε μετά, είπε κι ένα «ασιχτιρ πουshτο-καπιταλίστες(!)» για να ποθυμάνει! Και τι μισθό νομίζετε ότι τού πρόσφεραν; 800(!) και κάτι ευρουλλάκια για έξι μέρες εργασίας, από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 7 το πρωί! Τελικά σ’ αυτόν τον τόπο οι πιο στυγνοί εργοδότες εν οι ξενοδόχοι!]...

Ο Γκάνταλφ οικονομικός μετανάστης...

Επανέρχομαι όμως [μετά τη μακρά εισαγωγή] στο ψεσινό Γκανταλφικο τηλεφώνημα...    
Με πάσα σοβαρότητα, επισημότητα και συγκίνηση,  ΜΟΥ ανακοίνωσε ότι πάει κι αυτός για οικονομικός μετανάστης!


Τού πρόσφεραν δουλειά σε πολιτεία της βορειοδυτικής Εσπερίας... [Σοβαρά πράματα, κι όχι από καμιά εταιρεία μαϊμού, όπως αυτή που εξαπάτησε πρόσφατα κάπου 200 κύπριους ανέργους και τους έστειλε στη Γαλλία δήθεν για δουλειά]... Μεταναστεύει, λοιπόν, για λόγους οικονομικούς  και ο Γκάνταλφ... [Από παιδιά είμαστε κολλητοί, μαζί μεγαλώσαμε, κι ήθελε να το ξέρω από τους πρώτους]...
Αρκετά άντεξε, δεν πήγαινε άλλο! Έχει και τον γιο που σπουδάζει και είναι πολλά τα έξοδα. [Κι ο νεαρός, παιδί με ευαισθησίες και τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα, τον απασχολούσε αν θα συνέχιζε τις σπουδές του... Δεν ήθελε να “σκορσάρει” -να δυσκολεύει- τον Πατέρα του!]...

Πάντως το καλό του Γκάνταλφ είναι ότι δεν θα αναγκαστεί ν’ ταξιδέψει στην Εσπερία παρανόμως, με κανένα σαπιοκάραβο [όπως κάνουν χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες] και να κινδυνεύει να πνίγει κιόλας σε θάλασσες αφιλόξενες… [Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη πριν μερικές βδομάδες κοντά στην Κατάνια της Σικελίας]...    



Παρ’ ολίγο και ερωτικός μετανάστης ο Γκάνταλφ

Να σημειώσω ότι τη μετανάστευση την είχε ξανασκεφτεί ο Γκάνταλφ, πριν μερικά χρόνια, αλλά τότε δεν θα το έκανε για οικονομικούς λόγους. Θα γινόταν Ερωτικός μετανάστης! Θα μετανάστευε στη Λευκορωσσία για ερωτικούς(!) λόγους, ίνα πληρωθεί και το πολλάκις ρηθέν από παθόντες «το μουννί σέρνει καράβι» [ή σε βάζει στο αεροπλάνο για άλλες χώρες – και εξωτικές αλλά και παγωμένες]... Τον είχε μαγέψει τότε μια καμπυλόγραμμη ξανθιά [μισοβαμμένη τελικά] από το Μινσκ [της χώρας των λεύκων] και σκεφτόταν να την ακολουθήσει εκεί, στα μέρη της! Μού την είχε γνωρίσει κι ΕΜΕΝΑ˙ θεογκόμενα ήταν(!) γι’ αυτό και δεν τον αδικούσα που έχασε τα μυαλά του!
Κάτι όμως μέσα του τον τραβούσε πίσω κι έτσι δεν τολμούσε να κάνει το επόμενο, το μεγάλο βήμα. Ίσως κατά βάθος να ΜΗΝ πίστευε ότι θα ‘μενε για πολύ μαζί του˙ βλέπετε η λευκορωσσίδα ήταν νεαρά και μάλιστα αρκετά χρονάκια μικρότερη του! Και τελικά άνθρακες αποδείχτηκε ο θησαυρός! Τζι’ έτσι εγλίππαρεν την ο Γκάνταλφ!
Πού πά(ει) και μπλέκει κι αυτό το πιδί! Κι αναστατώνει και τον ψυχο-συναισθηματικό του κόσμο! Πάντως τότε τού πήγαινε γάντι και ο στίχος «Τώρα που έφυγες [...] κι άφησες πίσω σου συντρίμμια...» Δεν άφησε όμως τελικά!


[Κάποια άλλη φορά θα ΣΑΣ μιλήσω και για ένα οικογενειακό μας ταξίδι με group στη Λευκορωσία -μετά συζύγου και τέκνων. Ήταν τότε που η σύζυγος βλέποντας τι έκαναν οι άντρες που είχαν ταξιδέψει μαζι μας, αλλά χωρίς συζύγους, ΔΗΛΩΣΕ πώς δεν θα με ξανάφηνε να ταξιδέψω στο εξωτερικό ΜΟΝΟΣ μου!]...

Επίλογος
Τώρα να δούμε, λοιπόν, πώς θα τα βγάλει πέρα [ο Γκάνταλφ], εκεί στην Εσπερία που θα παει! Δεν τον φοβάμαι πάντως, εγκλιματίζεται εύκολα! Αλλά τού προκύπτουν και διάφορα, συνήθως ευτράπελα. Το καλό τα φιλοσοφεί και στο τέλος τα  διακωμωδεί.
Θα φύγει όμως, κάπως εσπευσμένα [δηλ. σε λίγες μέρες] καθώς τον χρειάζονται άμεσα... Γι’ αυτό συμφωνήσαμε να οργανωθούμε για να βρεθούμε το συντομότερο και να τα πούμε κι από κοντά μετά ούζου [πάει ακόμα!] και μεζεκκλιθκιών... Να τού ευχηθώ με την ανάλογη εθιμοτυπία και καλό ταξίδι...

************************
Υστερόγραφον άσχετο όμως με τον Γκάνταλφ...

Πριν μερικούς μήνες ήμουν επίσκεψη σε μια φίλη γιατρό, όταν ήρθε εκεί ένας κοινός γνωστός μας [μηχανικός οχημάτων στο επάγγελμα] ο οποίος ήθελε ένα χαρτί για να κάνει κάποια εμβόλια που τού ζήτησαν, καθότι θα πήγαινε για δουλειά [μαζί με δύο ακόμα κύπριους] σε αφρικανική χώρα.
Βρε, βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί και μετατρεπόμαστε κι ΕΜΕΙΣ [οι υπερόπτες κύπριοι!] με τη σειρά μας σε “ασπρούθκια”! [Το αντίστοιχο του “μαυρούθκια”, που λέμε για τους εν Κύπρω σκουρόχρωμους μετανάστες]…
Κοίτα να δεις [φίλε αναγνώστη και φιλτάτη αναγνώστρια] που έχει ο καιρός γυρίσματα! Πριν μερικές μέρες μάλιστα έμαθα πως αναμεσα σ’ αυτούς που την επάθαν [κιστάες, καλουψιήδες, πογιατζιήδες] και πήγαν στη Γαλλία για δουλειά δήθεν ήταν και κάποιοι γνωστοί μου... Πίστεψαν τον απατεώνα καλαμαρά [όχι πως εμείς δεν έχουμε δικούς μας παραπόττηες!] που τους έταξε λαγούς με πετραχήλια [τού πλήρωσαν κι ένα πόσο 650 ευρώ έκαστος], αλλά τελικά δουλειά yok! Ευδοκιμούν κι αυτοί [δυστυχώς] σε εποχές κρίσης οικονομικής και ανάγκης για δουλειά...
Όμως σε τι διαφέρουν οι 75 κύπριοι εργαζόμενοι που βρέθηκαν στο πουθενά και χωρίς χρήματα στη Γαλλία, από τους [λεγόμενους] λαθρομετανάστες που με σαπιοκάραβα ή μέσω κατεχομένων [αφού πλήρωναν κι εκείνοι τα μαλλοτζιέφαλα τους] έμπαιναν στην ευημερούσα τότε ελεύθερη Κύπρο; Επειδή έρχονταν παράνομα [χωρίς visa κι άδεια εισόδου]; Η μοίρα τους εν νεν είναι η ίδια;

Anef_Oriwn
[είμαστε όλοι μετανάστες]
Τρίτη 17/9/2013
[των κυπρίων “Αγίων” Αναστασίου και Ηρακλειδίου σήμερα –“μεγάλη” η χάρη τους και σημαδιακή μέρα˙ έπεσαν και οι πρώτες (χοντρές) ψιχάλες βροχής]...

********************************
Υστερόγραφον No. 2 - 14/10/2013

Σε συνέχεια των αναφορών που έκανα πιο πάνω για την εξαπάτηση κύπριων ανέργων από επιτήδειους [με υποσχέσεις για εξασφάλιση δουλειάς στο εξωτερικό] και τους κινδύνους που διατρέχουν για τη ζωή τους οι μετανάστες από τη Αφρική που μεταφέρονται λαθραία με σαπιοκάραβα στην Ευρώπη, να προσθέσω και τα εξής: 

-   Μετά τις υποθέσεις με τους κύπριους που στάληκαν στη Γαλλία χωρίς να έχουν εξασφαλισμένη εργασία εκεί και τις άσχημες συνθήκες εργασίας που συνάντησαν άλλοι κύπριοι που πήγαν με κυπριακή εταιρεία για δουλειά στο Ιράκ, το κακό τρίτωσε. Ελληνοκύπριος ξεγέλασε άλλους κύπριους συμπατριώτες μας και τους πήρε λεφτά για τη δήθεν διοργάνωση σεμιναρίων με σκοπό να τους στείλει στην Αλγερία ως επιστάτες. [Ε, γίνονται κι αυτά στον αγγελικά πλασμένο κυπριακό καπιταλιστικό κόσμο]...
Και να σκεφτείτε ότι μέχρι πριν ένα-δύο χρόνια κάποιοι κύπριοι χλεύαζαν παρόμοια περιστατικά που συνέβαιναν σε ξένους, τους απαξίωναν και συμπεριφερόμενοι μάλιστα ρατσιστικά απαιτούσαν την άμεση επιστροφή τους στις χώρες προέλευσης τους... Πώς αλλάζουν τελικά οι καιροί;
Να αναφέρω τι είπε χαρακτηριστικά ένας από τους κύπριους που πήγαν για δουλειά στο Ιράκ, μιλώντας στον “ΑΣΤΡΑ”: «Μιλούμε για σκλαβοπάζαρο [...]  Επικρατεί τρομοκρατία. Κινδυνεύαμε κάθε μέρα από τους Ιρακινούς. Τούτοι επαίρναν το ότι θα του βγάλουμε έξω, να πάρουμε τη δουλειά τους, απειλώντας να μας σκοτώσουν, κάθε μέρα με απειλές, εγινήκαν και επεισόδια, να μας λυντσάρουν...»

-   Η Μεσόγειος μετατρέπεται πλέον σε νεκροταφείο «ψωμολίμηδων» (που λέει και ο Χατζής) μεταναστών! Μετά το ναυάγιο κοντά στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα και τους με περισσότερους από 350 νεκρούς από τη Σομαλία και την Ερυθραία, τα ναυάγια σαπιοκάραβων με μετανάστες συνεχίζονται “κανονικά”... Την Παρασκευή, ακόμη μία τραγωδία σημειώθηκε ανοιχτά της Μάλτας, μόλις μία εβδομάδα μετά το ναυάγιο στη Λαμπεντούζα. Τουλάχιστον 34 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Μάλτας και Σικελίας ενώ διασώθηκαν 206 άνθρωποι. 



Και οι ιμπεριαλιστές [έτσι τους λέω] ηγέτες της Ευρώπης συνεχίζουν να “συγκινούνται” και να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα! 

Anef_Oriwn
Δευτέρα 14/10/2013 

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ανάρτηση 160/2013 [Δρομολαξιήτικη, σκανδαλολογική, πολιτική, Αριστερή, ΕΡΑΣίτικη και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο της ΕΡΑΣ για το “σκάνδαλο” της Δρομολαξιάς... Προσθήκη σχολίων...


Ολίγα τινά ως εισαγωγή

Πιο κάτω θα αναδημοσιεύσουμε από το Blog των φίλων συντρόφων ΕΡΑΣ(ι)τών, ένα κείμενο που έχει και πάλι ως θέμα το λεγόμενο(!) σκάνδαλο της Δρομολαξιάς... [Θα επεξηγήσω πιο κάτω στα “Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου” γιατί την όλη ιστορία με τη αγοραπωλησία γης στη Δρομολαξιά την ονοματίζω «λεγόμενο σκάνδαλο», ή/και γιατί βάζω τη λέξη σκάνδαλο μέσα σε εισαγωγικά – δηλ. “σκάνδαλο”]…

Τα σημειώσω ότι το κείμενο φέρει την υπογραφή της “ΕΡΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ”, κάτι που μου δημιουργεί και μια απορία: Οι συνιστώσες της ΕΡΑΣ στις υπόλοιπες επαρχίες [ας πούμεν στη Λεμεσό] δεν συμφώνησαν με το περιεχόμενο του κειμένου;

*********************************
Το Σκάνδαλο της Δρομολαξιάς και Μνημονιακές Σκοπιμότητες
[της ΕΡΑΣ Λευκωσίας από το Blog της ΕΡΑΣ - http://erascy.blogspot.com/2013/10/blog-post_11.html]  

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}...

Το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς δεν είναι ένα μεμονωμένο επεισόδιο. Η διαφθορά είναι διάχυτη στην Κυπριακή κοινωνία και αφορά σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τις τράπεζες, την εκκλησία και τη δημόσια υπηρεσία.
Είναι φανερό ότι η Δεξιά, συνεπικουρούμενη από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, επικεντρώνεται σ’ αυτό το σκάνδαλο γιατί θέλει να διασύρει τόσο τη CΥΤΑ όσο και το ΑΚΕΛ και να μειώσει τη θέληση για αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και τα μέτρα λιτότητας. Παρασύρει ταυτόχρονα την κοινή γνώμη μακριά από τις ασήκωτες ευθύνες των ιθυνόντων, μακριά από τη στημένη και ανυπόστατη απόφαση της Επιτροπής για την Οικονομία, την παράβλεψη του χαρίσματος εκατομμυρίων στη Velister, την προσπάθεια για αποσιώπηση των τεράστιων και εγκληματικών σκανδάλων των Τραπεζών όπως και της φυγάδευσης κεφαλαίων από συγγενείς του Προέδρου Αναστασιάδη, και πολλά άλλα. Τέτοια σκάνδαλα πάντα βρίσκονταν στη ρουτίνα της κυπριακής πολιτικής σκηνής από τον καιρό της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Πάντα συγκαλύπτονταν και ξεχνιούνταν σύντομα και βολικά.
Η προσπάθεια υπόσκαψης της Αριστεράς δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Κατά την περίοδο της προεδρίας Χριστόφια, αντιπολίτευση όπως και “συμπολίτευση” επεχείρησαν επανειλημμένα να πλήξουν τον Πρόεδρο και την Αριστερά, με αποκορύφωμα τη χυδαία εκμετάλλευση της τραγωδίας στο Μαρί.
Η σημερινή δίωξη στελεχών του ΑΚΕΛ, στο χρόνο και με τον τρόπο που γίνεται, αποτελεί μέρος ενός κυνηγητού μαγισσών με στόχο τον περιορισμό των δυνατοτήτων του εργατικού κινήματος για αντίσταση ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας και καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου  που τροχιοδρομεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη και οι συνοδοιπόροι της.
Το γεγονός ότι, στο συγκεκριμένο σκάνδαλο, το ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει ακολουθήσει την πρακτική και των υπολοίπων κομμάτων να δέχονται χορηγίες από ύποπτες πηγές είναι κάτι το οποίο πλήττει το εργατικό κίνημα που αυτή τη στιγμή καλείται να υπερασπιστεί τα κοινωνικά του δίκαια που υπονομεύονται μεθοδικά από την τρόικα και το κυπριακό πλουτοκρατικό κατεστημένο.
Η υπόθεση αυτή πλήττει το μέτωπο της αντίστασης κατά του κοινωνικά απαράδεκτου και οικονομικά ανορθολογικού ξεπουλήματος των ημικρατικών οργανισμών. Όπως η ΕΡΑΣ τόνισε επανειλημμένα, οι ημικρατικοί οργανισμοί πρέπει να λειτουργήσουν σε συνθήκες διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου στην υπηρεσία των συμφερόντων του κυπριακού λαού και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αποτελέσουν λεία των κερδοσκόπων που καιροφυλακτούν και προετοιμάζουν το έδαφος για τη μεγαλύτερη ληστεία του δημοσίου από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η εμπλοκή του ΑΚΕΛ στην υπόθεση Δρομολαξιάς είναι σύμπτωμα ενός πολιτικού προσανατολισμού ταξικής συνεργασίας και πολιτικής σύζευξης με χώρους του δεξιού πολιτικού κατεστημένου, στη βάση μιας θεωρίας που χωρίζει τους αγώνες των εργαζομένων σε στάδια και ορίζει το παρόν στάδιο ως εθνικοαπελευθερωτικό κατά τη διάρκεια του οποίου οι αγώνες των εργαζομένων πρέπει να περιορίζονται. Η πιο πάνω θεωρία ορίζει τμήματα της άρχουσας τάξης ως «εθνικά» και «πατριωτικά» και καθιστά αναγκαία τη συνεργασία ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο των εργατικών κομμάτων με το «πατριωτικό» και «δημοκρατικό» κομμάτι της αστικής τάξης. Αυτή η πολιτική οδήγησε το ΑΚΕΛ στο να αναπτύξει σχέσεις με “επιχειρηματίες” του τύπου του κ. Λίλλη, τις οποίες και εκμεταλλεύτηκε η Δεξιά στην εκστρατεία δυσφήμησης του κόμματος και της Αριστεράς κατ’ επέκταση.  
Μέσα στις σημερινές συνθήκες της κατά μέτωπο επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων που θέλουν να φορτώσουν το κόστος της κρίσης στους εργαζόμενους στην Κύπρο, όπως και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ταξικής συνεργασίας. Μέσα σε συνθήκες πρωτόγνωρης κρίσης του καπιταλισμού μόνο οι ίδιοι οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να γίνουν φραγμός στην αρπακτικότητα του κεφαλαίου.
Η απογοήτευση και η απαισιοδοξία που επικρατούν ανάμεσα στους υποστηριχτές, στα μέλη και τα στελέχη του ΑΚΕΛ δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του σκανδάλου της Δρομολαξιάς, αλλά κυρίως της συνολικής αδυναμίας του κόμματος να αντισταθεί με συνέπεια και με δυναμικό τρόπο στις μνημονιακές πολιτικές.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επιβάλλεται η συστράτευση της κυπριακής Αριστεράς και με τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στον κοινό αγώνα κατά των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η εποχή της ταξικής συνεργασίας με τμήματα της αστικής τάξης έχει παρέλθει. Πρέπει να αντικατασταθεί με την ταξική συνεργασία των εργαζομένων στη Κύπρο όπως και σε  πανευρωπαϊκή κλίμακα. Αυτός ο ταξικός πολιτικός προσανατολισμός για να είναι πειστικός και αποτελεσματικός προϋποθέτει μια Αριστερά με δημοκρατική και διαφανή εσωτερική λειτουργία.
Η ιδιωτική περιχαράκωση και η εγκατάλειψη του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα δεν είναι λύση για κανένα αριστερό. Δεν συνθηκολογούμε με τις δυνάμεις της αντίδρασης και του συντηρητισμού. Συσπειρωνόμαστε και κτίζουμε ένα μαζικό και δυναμικό κοινωνικό μέτωπο αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας και της κοινωνικής οπισθοδρόμησης.

******************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

[Τα σχόλια μου θα ακολουθήσουν]...

Προσθήκη σχολίων - 12/10/2013, 8:50 μ.μ.:

1. Το “σκάνδαλο” της Δρομολαξιάς, [όπως καθιερώθηκε να λέγεται, όμως εγώ είτε θα το βάζω σε εισαγωγικά ή θα το ονομάζω το «λεγόμενο σκάνδαλο»] έχει δυο συστατικά μέρη...
-   Το πρώτον αφορά τις παράτυπες και εκτός νόμιμων διαδικασιών και κανονισμών ενεργειες για πώληση της γης του τουρκοκύπριου Μουσταφά στη Δρομολαξιά στην εταιρεία Wadnic Trading Ltd. [ιδιοκτησίας του Λίλλη]. Ο Λίλλης σε συνεργασία με τον Λιοτατή έστησαν την υπόθεση, αλλά τελικά ο Λίλλης την έστησε τού συνεργατη του, τού Λιοτατή [που έβαλε προκαταρτικά και κάμποσο παραδάκι για προώθηση της υπόθεσης]. Ο Λιοτατής όμως, άμα είδε πως όχι όμως δεν είχε κέρδος από την μετέπειτα πώληση τής γης στο Ταμείο Συντάξεων της CYTAς, [η γη αγοράστηκε από τον Λίλλη για 1,5 εκατομμύριο και πωλήθηκε στη CYTA για πέραν των 20], αλλά δεν θα έπαιρνε πίσω ούτε τα λεφτά που έβαλε [“επένδυσε”], τότε κάρφωσε τον Λίλλη και τους “συναγερμικούς” αστυνομικούς που ετοίμασαν, [με το αζημίωτο φυσικά], ψεύτικη έκθεση για τον τόπο διαμονής του τουρκοκύπριου Μουσταφά, ο οποίος [παρεμπιπτόντως] ήταν υπάλληλος του Λιοτατή. [Σύμφωνα με τη νομοθεσία για να πωλήσει ένας τουρκοκύπριος την ακίνητη περιουσία του, πρέπει για 6 τουλάχιστον μήνες να διαμένει μόνιμα στις ελεύθερες περιοχές, αλλά φαίνεται ότι ο Μουσταφάς την μέρα εργαζόταν μεν στού Λιοτατή, αλλά το βράδυ επέστρεφε στα κατεχόμενα]... Κοντολογίς δύο ελληνοκύπριοι κομπιναδόροι επιχειρηματίες(;) έστησαν μια κομπίνα που αφορούσε την παράτυπη/παράνομη αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης με σκοπό φυσικά το εύκολο κέρδος. Δεν θα σχολιάσω εδώ τους λόγους [πρώτα και κύρια πολιτικούς] που περιορίζουν την αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης, όμως τέτοιες επιχειρηματικές πρακτικές [με μίζες και λαδώματα] αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο ακόμα και στην «σαν την Kύπρo εν έshει!»... Γιατί να μας εκπλήττουν; Εδώ οι Τρόικα [με τη συνδρομή της Κυβέρνησης Αναστασιάδη] μπήκε κυριολεκτικά μέσα στες πούτζιες του κόσμου [των καταθετών] και δια της μεθόδου του “κουρέματος” κατάκλεψε δισεκατομμύρια και ΚΑΝΕΝΑΣ [εκ της συνοπατρζιάς των (συγ)κυβερνώντων ] δεν ονόμασε το “κουύεμα” σκάνδαλο... Γιατί αυτή η επιλεκτική ευαισθησία; Χάλασε μήπως η μόστρα του καπιταλισμού; Καλούμε [ως Blog] τον κον Λίλλη να εφεσιβάλει την  υπόθεση της ποινικής δίωξης του για μόλις 20 ψωροεκατομμύρια!
-   Το δεύτερον μέρος [της υπόθεσης της Δρομολαξιάς] αφορά την επένδυση ενός σημαντικού ποσού χρημάτων από το Ταμείο Συντάξεων της CYTAς σε οικοδομική ανάπτυξη [ανέγερση γραφείων] στην αγορασθείσα πρώην τουρκοκυπριακή γη... Πολλοί μιλάνε επιλεκτικά για σκανδαλώδη υπερτιμημένη αξία της γης ένκα της τιμής που πωλήθηκε στο Ταμείο Συντάξεων της CYTAς, όμως ποια γη πωλήθηκε σε “λογικές” τιμές κατά την εποχή της φούσκας των ακίνητων; Πάντως δεν άκουσα τις Συντεχνίες των Υπαλλήλων της CYTAς και δη εκείνη την ΠΑΣΕ -πώς τη λενε- του ΔΗΚΟϊκού Τρυφωνίδη] να ζητούν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους και να παραδώσουν το ακίνητο... Γιατί άραγε; Και πού εντοπίζεται το σκάνδαλο εδώ;  

2. Τελικά μετά από κράτηση μιας εβδομάδας, τα έμμισθα στελέχη του ΑΚΕΛ Βενιζέλος Ζαννέττος και Χρίστος Αλέκου, καθώς και ο επιχειρηματίας [επίσης στέλεχος του ΑΚΕΛ] Αντώνης Ιωακείμ, απολύθηκαν χωρίς να κατηγορηθούν για οτιδήποτε. Η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι κατηγορίες θα τους απαγγελθούν με την ολοκλήρωση των  αστυνομικών ερευνών...
Μα καλά πώς είναι σίγουροι ότι θα προκύψουν κατηγορίες; Αν η Αστυνομία είχε κάτι χειροπιαστό, δεν θα τους κατηγορούσε από τώρα; Και γιατί έπρεπε [για σκοπούς ερευν'ων και ανκρισεων] να τους συλλάβουν και έτσι δημοσία να τους διαπομπέψουν δημιουργώντας μαλιστα [προφανώς και σκοπίμως] αρνητικές εντυπώσεις [για δήθεν μίζες] τόσο σε βάρος των ιδίων, όσο και σε βάρος του ΑΚΕΛ; Δεν χρειάζεται να συνεχίσουν αυτοί να είναι υπό κράτηση για να συνεχιστούν και να ολοκληρωθούν οι ανακρίσεις;
Να σημειώσω ότι το ίδιο έγινε με τους  4 υπόπτους που είχαν συλληφθεί προηγουμένως, τον Πρόεδρο του Δ.Σ. της CYTAς Σταθη Κιττή, τον ανώτερο υπάλληλο της CYTAς και συντεχνιακό της ΣΕΚ Ορέστη Βασιλείου και τους αδελφούς Σουρουλλά. Γιατί έχω την αίσθηση ότι τελικά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα κατηγορηθεί; Τί δηλαδή, θα κατηγορήσουν και τα αδερφοτέγνια του Αυξεντίου.  

Anef_Oriwn
[προβληματισμένος με την εμπλοκή του ΑΚΕΛ στην υπόθεση της Δρομολαξιάς]
Σάββατο 12/10/2013