Εισαγωγικά: Όταν ο άλλος [ο φίλτατος κοινωνιολόγος και καθηγητής Αντρέας Παναγιώτου] κατέχει το αντικείμενο του [το παίζει πάσ’ τα δάχτυλα του] και παράλληλα έχει και την τέχνη του λέγειν και του ευ διαλογίζεσθαι, τότε ο λόγος και η γραφίδα του σε καθηλώνουν˙ δεν σού αφήνουν μάλιστα περιθώρια για αμφιβολίες, αμφισβητήσεις ή/και απορίες. Κοντολογίς λαλεί τα όπως έθελες να τα πεις ΕΣΥ, ψάχνοντας όμως ξανά και ξανά για τες κατάλληλες λέξεις, εκφράσεις και διατυπώσεις…
Πιο συγκεκριμένα αναφέρομαι στην εξαιρετική μελέτη του Αντρέα Παναγιώτου “Τα ΜΜΕ και οι προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης μετά από την έκρηξη στο Μαρί”, που δημοσιεύει στο άρτι δημιουργηθέν blog του “κοινωνιολογικα (ερευνες, αναλυσεις, σχολια)”. Τη μελέτη αυτή ο φίλος Αντρέας την παρουσίασε [προ της συγγραφής και δημοσίευσης της] στη Λεμεσό [στις “Πόρτες”] στες 30 τ’ Αυγούστου [ημέρα Τρίτη].
Για το ίδιο θέμα μίλησε και στον “ΑΣΤΡΑ” [το επόμενο Σάββατο και σε επανάληψη την επόμενη Δευτέρα], όπως και στο πρόγραμμα BIZ/ΕΜΕΙΣ του ΡΙΚ2.
Στο τελικό κείμενο που ετοίμασε ο Αντρέα Παναγιώτου γίνεται και αναφορά και σε κάποιες άλλες [νεότερες] εξελίξεις και γεγονότα που επεσυνέβησαν μετά, μέσα στον Σεπτέμβρη, όπως ας πούμεν η κατάθεση του Προέδρου στη υπό τον Πόλυ Πολυβίου διερευνητική επιτροπή.
Τιμώντας τόσο τον ίδιο τον Αντρέα Παναγιώτου όσο και την όλη δουλειά του, θα παραθέσω πιο κάτω δύο σύντομα αποσπάσματα από το συγκεκριμένο έργο του. Τούτα αναδεικνύουν την απλότητα του λόγου του και το πόσο αφοπλιστική και αποστομωτική είναι η επιχειρηματολογία του.
**********************************
Από το άρθρο του Αντρέα Παναγιώτου:
“Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ άρχισαν να καλλιεργούν, με τη βοήθεια δηλώσεων από πολιτικούς της αντιπολίτευσης, ένα κλίμα εκφοβισμού. Άνκαι ο φόβος για επεισόδια ερχόταν κατά κύριο λόγο από τα συγκεντρωμένους έξω από το προεδρικό, εντούτοις τα ΜΜΕ συμπεριφέρονταν λες και θεωρούσαν «κατανοητή» την στάση απειλών στην οποία έμμεσα τοποθετούνταν οι αντίπαλοι του προέδρου – έτσι η κατασκευή μιας «ενοχής» μέσα από επιθέσεις των ΜΜΕ, μετατρεπόταν σε ένα είδος αυτονόητου που επέτρεπε ακόμα και την έμμεση απειλή βίας.
Το πολιτικό ζητούμενο φαινόταν να ήταν η ανάδειξη ενός είδους «απομόνωσης» του προέδρου. Αυτή η ρητορική έκφραση προϋπήρχε της έκρηξης στο Μαρί (και εμφανίστηκε όπως θα δούμε και τον Αύγουστο σε ανάλογη περίπτωση) και έκφραζε ένα είδος επιθυμίας τόσο από την φιλελεύθερη δεξιά που εκφράζει ο «Πολίτης» όσο και από την απορριπτική πτέρυγα του κέντρου που φαίνεται να έκφραζε ο «Φιλελεύθερος».”
**********************
“Η επίθεση ενάντια στον Χριστόφια με βάση το Μαρί όμως δεν σταμάτησε παρά τη μείωση του όγκου των συγκεντρώσεων έξω από το προεδρικό. Αρχικά είχαν ανασταλεί για το Σαββατοκύριακο και τελικά άρχισαν να γίνονται μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ταυτόχρονα η φιλελεύθερη δεξιά φάνηκε να αποστασιοποιείται και λόγω του ρατσισμού και του ακροδεξιού λόγου που αρθρωνόταν. Από τις αρχές Αυγούστου, ωστόσο, άρχισε μια νέα διαδικασία που είχε σαφή στόχο να εντάξει την εστίαση στον Χριστόφια στις «τελετουργίες πένθους και μνήμης» του Αυγούστου – από την περίπτωση της πτώσης του αεροπλάνου της "Ήλιος" μέχρι την τραγωδία στη Δερύνεια το 1996. Σε αυτό το πλαίσιο ξεκίνησε μια πορεία από την Πάφο με σκοπό να φτάσει στο προεδρικό. Η πορεία έτυχε μαζικής κάλυψης από τις τηλεοράσεις αλλά και από τις εφημερίδες. Ενώ η πορεία βρισκόταν στην περιοχή της ανατολικής Κύπρου μια άλλη (φαινομενικά παράλληλη ομάδα) ανακοίνωσε ότι θα γινόταν πορεία με αυτοκίνητα στο εξοχικό του Δ. Χριστόφια στο Κελλάκι στις 15 Αυγούστου. Το κλίμα αναπόφευκτα φορτίστηκε. Ενδέχεται ο στόχος να ήταν ένα είδος πολιορκίας της εξοχικής κατοικίας του προέδρου για να προβληθεί σε άμεση αναμετάδοση η «απομόνωση». Όμως, όπως και στις 19 Ιουλίου, οι αντίπαλοι του προέδρου μάλλον έκαναν λάθος υπολογισμό και όξυναν την αίσθηση της υπερβολής[44] ενισχύοντας ταυτόχρονα τις υποψίες (στο χώρο της αριστεράς αλλά και ευρύτερα στην καθημερινότητα) ότι κάτι δεν πάει καλά με τα αυτονόητα του ηγεμονικού λόγου και εικόνας των ΜΜΕ.
Ήδη από την Παρασκευή 13 Αυγούστου, 7 κοινότητες/κοινοτικά συμβούλια της περιοχής έκδωσαν ανακοίνωση καλώντας τους οργανωτές της εκδήλωσης να την ακυρώσουν. Η έκκληση δεν έτυχε ανταπόκρισης αλλά ούτε και προβολής από τα ΜΜΕ. Αυτή η λογοκρισία συνεχίστηκε και όταν έφτασε η επίμαχη μέρα. Έτσι όταν μια ομάδα 100 περίπου ατόμων δοκίμασε να κάνει την προγραμματισμένη πορεία βρήκε απέναντι της μια άλλη ομάδα (ανάλογη σε αριθμό) που στήριζε τον πρόεδρο”.
Για τα εισαγωγικά και τα copy-paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 27/9/2011