Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 156/2013 [σε συνέχεια από την προηγούμενη, πολιτική, ΑΚΕΛική, κριτική, προβληματισμένη και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο με έγνοιες και προβληματισμούς του Βουλευτή του ΑΚΕΛ Γιώργου Γεωργίου για την κατάσταση στο Κόμμα…


Εισαγωγικά και σχολιογραφικά [πλην μακροσκελή]

Σε συνέχεια των όσων γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση μας [την οποία θα βρείτε εδώ] για τις ιδεολογικοπολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες και λάθη και προβλήματα εντός του Αριστερού [ΑΚΕΛικού] μας οίκου, που βγήκαν στην επιφάνεια με το Βρωμολαξιήτικο σκάνδαλο [με την ύποπτη αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης], θα αναδημοσιεύσουμε σήμερα κι ένα, σχετικό με το θέμα κείμενο, του Γιώργου Γεωργίου, Βουλευτή του ΑΚΕΛ στη Λάρνακα. Το είδαμε [και το διαβάσαμε] στη σημερινή “Χαραυγή”, κι αφού διαπιστώσαμε πως αρκετά απ’ αυτά που γράφει και λαλεί ο Σύντροφος συνταυτίζονται με τις δικές ΜΑΣ απόψεις και θέσεις [όπως τις καταθέσαμε στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση],  είπαμε να αναδημοσιεύουμε το άρθρο εδώ στο Blog ΜΑΣ. Οι τοποθετήσεις του Γιώργου Γεωργίου συμπληρώνουν και ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τα δικά μας λεγόμενα, πράγμα που δείχνει ότι εκεί στα ψηλά δώματα του Κόμματος υπάρχουν σοβαρότατοι προβληματισμοί για το πού πάμε και τι κάνουμε. 

Να σημειώσουμε ότι ο Γιώργος Γεωργίου αποτελεί ένα από τα πιο μορφωμένα και τα πιο  μαχητικά μυαλά του Κόμματος, όμως θα διερωτηθούμε [καλοπροαίρετα] μια και είναι Βουλευτής Λάρνακας [και προφανώς και μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής] πώς και δεν αντιλήφτηκε προηγουμένως τι τεκταινόταν εκεί [στην Επαρχιακή] και τους ερασιτεχνικούς και ατυχείς χειρισμούς της σε σχέση με το έμβασμα Λίλλη [στο Κόμμα] για τα χρέη της “Αλκής”.

Με την ευκαιρία αυτή να επαναλάβω τη θέση μου πως ΔΕΝ πιστεύω ότι υπάρχουν ανώτατα και μεσαία στελέχη του ΑΚΕΛ που να βαρύνονται με ποινικά αδικήματα σε σχέση με μίζες και λαδώματα, όπως πολλοί και διάφοροι ψιθυριστές συμπεριλαμβανόμενων και των δεξιών ΜουΜουΕ, αφήνουν ευρέως να κυκλοφορεί. [Και οι Λίλλης και Κιττής ΔΕΝ είναι ΑΚΕΛικοί, όπως γράφει κουτοπόνηρα και εξυπνακίστικα ο Θουκύς του Πολίτη σήμερα Κυριακή στα παραπολίτικα στη σελ. 12, αλλά και ούτε και ο Λιοτατής. Άντε ο πρώτος και ο τρίτος να ήταν, στα παιδικά τους χρόνια, ΕΔΟΝόπουλα]…

Αυτές τις μέρες και η “κουτσή Μαρία” [είτε εξ αριστερών, είτε εκ δεξιών προερχόμενη] κοκορεύεται ότι κατέχει εμπιστευτικές πληροφορίες που κάμνουν λόγο για σύλληψη του πρώην Υπουργού Εσωτερικών Νεοκλή Συλικιώτη. Χωρίς να αποκλείουμε ότι κι αυτό μπορεί να συμβεί [οι σημερινοί συγκυβερνώτες κάνουν το παν για να γελοιοποιήσουν και να αποδημήσουν περαιτέρω την Αριστερά], προφανώς κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά μεταξύ σύλληψης και λήψης κατάθεσης. Και ούτε και σημαίνει ότι όποιος έχει συλληφθεί ή έχει δώσει κατάθεση στην Αστυνομία είναι και ένοχος. Όμως κάποιοι λένε “κάλιο να σου βγει το μάτι παρά τ’ όνομα” και ίσως να ‘χουν και δίκιο.
Χτες η “Σημερινή” και η “Αλήθεια” σε ρεπορτάζ τους για το “σκάνδαλο” άφηναν να νοηθεί ότι επίκεινται συλλήψεις στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης. Από την άλλη ο “Φιλελεύθερος” ως πιο συγκρατημένος παίκτης στο αντιΑΚΕΛικό γήπεδο και πιο ρεαλιστικά κινούμενος (ξέρει ότι δεν πρόκειται να στοιχειοθετηθούν και να αποδειχτούν ποινικά αδικήματα σε βάρος ΑΚΕΛικών στελεχών απλώς γιατί δεν υπάρχουν!), άλλαξε εν μέρει ρότα. Στην ουσία έδωσε πάσα [στους κυβερνώντες] για διώξεις στελεχών της κυβέρνησης Χριστόφια για ρουσφέτι και ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο για το Κόμμα. Ας πούμεν, να εκάμναν πρόταση στον τάδε ή στον δείνα επιχειρηματία ή/και οικονομικό παράγοντα όπως τού κανονίσουν τη δουλειά του νοούμενου ότι έκαμνε μια γενναιόδωρη οικονομική εισφορά στο Κόμμα. Λαλείς, Σύντροφε, να συνέβαιναν και τέτοια, [διερωτώμαι ΕΓΩ ο ρομαντικός];

Οι ευθύνες, λοιπόν, της ηγεσίας του Κόμματος είναι πρώτα και κύρια πολιτικές. Κι όπως γράφει και ο Γιώργος Γεωργίου «οι απαντήσεις της Αριστεράς πρέπει να είναι πολιτικές». Γι’ αυτό κι εκεί θα επικεντρωθούμε κι εμείς. Όμως το θέμα [και τα προβλήματα που ανεφύησαν με «το ηθικό ανάστημα του κόμματος»] είναι καθαρά εσωκομματικά. Αφορούν αποκλειστικά τον Οίκο μας. Κι είναι ΕΜΕΙΣ που θα υποληφθούμε του θέματος και που θα το χειριστούμε. Και ΔΕΝ ανεχόμαστε ΚΑΝΕΝΑ Χάσικο [ούτε και Χασιμιό] να ΜΑΣ κάμνει από καθέδρας μαθήματα για «κάθαρση» εντός του ΑΚΕΛ, [ας δουν πού πρόσκεινται πολιτικά οι μέχρι τώρα συλληφθέντες για το σκάνδαλο με την πώληση της τουρκοκυπριακής περιουσίας στη Δρομολαξιά], αλλά ούτε και την “Αλήθεια” [του πεθερού του Χάσικου] να δίνει συμβουλές στο ΑΚΕΛ [σε χτεσινό κύριο άρθρο της] για το πώς πρέπει να λειτουργεί! Άτε ρε, ασισχτίρ!
Τα δάκρια τους για το ΑΚΕΛ είναι κροκοδείλια και οι έγνοια τους για το Κόμμα έμπλεα υποκρισίας. Τούτο έλειψε να πιστέψουμε ότι νοιάζονται για το ΑΚΕΛ και αν θα ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα του. Κι όπως περίπου είπε κάποτε και ο Αντρέας Ζιαρτίδης, εκ των πρωτεργατών της πολιτικής της «κοινωνικής συναίνεσης» και της ευρωκομουνιστικής σκέψης μέσα στο ΑΚΕΛ [στην ομιλία του σ’ εκείνο το κομβικό 16ο Συνέδριο του Κόμματος τον Νοέμβρη του 1986], «ο δεξιός Τύπος και οι πολιτικοί της Δεξιάς όταν μας επικρίνουν για τα λάθη και τις αδυναμίες μας, σαφώς και δεν κάνουν για να βελτιωθούμε. Μήπως όμως τους δίνουμε κι εμείς την αφορμή μ’ αυτά τα λάθη και τις παραλείψεις μας;»

Κλείνω τα εισαγωγικά μου σχόλια αναφέροντας ότι το άρθρο του Γιώργου Γεωργίου το είδα και στον σημερινό “Πολίτη”, όπου η συντάκτρια του Κατερίνα Ζορμπά [μια από τις πιο “αντικειμενικές” πέννες που απόμειναν στην εφημερίδα] το αξιοποίησε για να γράψει ένα, κατά τη γνώμη μου, καλό ρεπορτάζ για την κρίση στο Κόμμα [όχι όπως εκείνα τα προβοκατόρικα του Χρίστου Γεωργίου]. Επίσης το εντόπισα και στο διαδίκτυο στο “Παιδεία newsTο σχολίασαν όμως και στη σημερινή “Αλήθεια”  μ’ ειρωνικά παραπολιτικά σχόλια στον λεγόμενο “Κήπο της Εδέμ”…   

******************************
Και πάμε στο κείμενο του Συντρόφου…
Ένα κείμενο εξαιρετικό αισιόδοξο και επί της ουσίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα το ΑΚΕΛ, καθόλου μεμψίμοιρο και ούτε μηδενιστικό, αλλά αντιθέτως γεμάτο από ατόφιους και γνήσιους αριστερούς προβληματισμούς και έγνοιες για την αριστερή πορεία του Κόμματος. Άπτεται μάλιστα και του καίριου ερωτήματος  “Πώς να διαφυλάξουμε την Αριστερή φυσιογνωμία του Κόμματος”

*************************************
Για μια ΑΡΙΣΤΕΡΑ του ήθους και της ευθύνης
[του Γιώργου Τ. Γεωργίου, Φιλόλογου και Βουλευτή του ΑΚΕΛ στη Λάρνακα, email:odysseas1@cytanet.com.cy, “Χαραυγή” Κυριακή 25/9/2013, σελ. 11] 

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…

Ας το ομολογήσουμε. Η Αριστερά που ονειρευτήκαμε και γι’ αυτή στρατευτήκαμε στα πολιτικά πράγματα δεν είναι αυτή  που μας εμφανίζουν σήμερα οι δήθεν άσπιλοι και αμόλυντοι επιτιμητές της. Είναι όμως αυτή η Αριστερά ή μπήκαμε τελικά στο λούκι να την κρίνουμε και να την καταδικάζουμε έχοντας υπόψη το ανάστροφο είδωλό της; Είχε τα λάθη και τις αδυναμίες της,  ατύχησε, όμως, κυβερνώντας  απάνω στην πιο βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. [Ερώτημα ΕΜΟΥ το Ιστολόγου: Δηλαδή, για να καταλάβω Σύντροφε, αν δεν ήταν η κρίση, δεν θα είχαμε ιδεολογική πολιτική και οργανωτική χαλάρωση;] Υπήρξε ο ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος και της φορτώθηκαν διαχρονικές αδυναμίες ενός σάπιου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου που λυμαινόταν τον τόπο από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αμαρτωλή δεξιά, βεβαρημένη με τις ασήκωτες τύψεις του ‘74, υποβοηθούμενη και από άλλους, μέσα από παροξυσμούς και πολιτικές βαρβαρότητες, παίρνει τη ρεβάνς. “Εξαγνίζεται” από τις αμαρτίες της, συγκαλύπτει, αν δεν συμμετέχει, στο δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του λαού μας, το τραπεζικό σκάνδαλο – δικοί της άνθρωποι τα έκαναν σχεδόν όλα- και μέσα από το Μνημόνιο εφαρμόζει τις διαχρονικές πολιτικές και ιδεολογικές της επιλογές. Κι ας καμώνεται την κλαίουσα Μαγδαληνή…

Αυτά είναι γνωστά πράγματα για τους ελαχίστως παροικούντες την Ιερουσαλήμ.  Όμως, και γι’ αυτά τα αυτονόητα, η Αριστερά δυσκολεύεται να πείσει ακόμη και μέρος του παραδοσιακού πολιτικού της ακροατηρίου. Μπρος στον αμείλικτο στόχο της Δεξιάς και της Κυβέρνησης Αναστασιάδη  να την εξουθενώσουν πλήρως, να την αποδομήσουν, απαξιώνοντας την ίδια και τα στελέχη της,  και να τη θέσουν εκτός πολιτικής κονίστρας, οι αντιδράσεις της είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, μη πειστικές και επαρκείς. Καθόλου δεν υποτιμώ την επικοινωνιακή υπεροπλία του αντιπάλου ούτε και το δυσχερές πολιτικό κλίμα σε βάρος του ΑΚΕΛ.  Ας μην ξεγελιόμαστε όμως. Αυτά δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ικανές προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του σκοτεινού σχεδιασμού σε βάρος της Αριστεράς. Εσωγενείς αδυναμίες της ίδιας διευκόλυναν την όλη προσπάθεια… Οργανωτική χαλάρωση, παραγοντισμός, ελλιπής ιδεολογική  και πολιτική αρματωσιά έδωσαν πρόσφορο έδαφος. Δημιούργησαν ρωγμές στα διαχρονικά τείχη – κατοχυρωμένα  χαρακτηριστικά της Αριστεράς μέσα στην κοινωνία: εντιμότητα των στελεχών της, ανιδιοτέλεια, κοινωνική ευαισθησία, πνεύμα συλλογικότητας, διαφάνεια.

Η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός… Ειδικά όταν διακυβεύονται πολλά. Αναμφισβήτητα, το κύρος και το ηθικό ανάστημα της Αριστεράς έχει τρωθεί το τελευταίο διάστημα από τις διάφορες αποκαλύψεις για διερευνούμενα σκάνδαλα και απ’ όσα επιτηδείως διαδίδονται στους σκοτεινούς διαδρόμους. Εμείς θα αναμένουμε την πλήρη διερεύνηση όλων των ζητημάτων. Όλα πρέπει να βγουν στο φως. Όποιο και ό,τι και να αφορούν. Η αντιμετώπιση, όμως, αυτής της καταιγίδας δεν μπορεί να εξαντλείται στις όποιες  νομικές διαδικασίες. Οι απαντήσεις της Αριστεράς πρέπει να είναι πολιτικές.

 Το ΑΚΕΛ και ο περήφανος κόσμος του δεν είναι αυτό που του αποδίδουν. Εμείς “λαμόγια” δεν έχουμε. Ο τόπος είναι μικρός και όλοι ξέρουν καλά σε ποιους πολιτικούς χώρους καρποφορούν τέτοια φαινόμενα. Αν, παρελπίδα, εμφιλοχώρησαν και σ’ εμάς, έχουμε και τον τρόπο και τη θέληση να τους αποδιώξουμε ως ξένα, καρκινοφόρα, σώματα. Γιατί μπορούμε και πρέπει να επιστρέψουμε στις μόνιμα ρέουσες, καθάριες, ζωοδότρες  πηγές μας: στον καφενέ της Λεμεσού και στο κατώγι της Σκαρίνου, στην Κόρντοβα του Πάπη και στο Μαυροβούνι, στον Μένοικο και στον Ντερβίς, στους Παπαλάζαρους και στον Πουμπουρή …

Αυτή είναι η Αριστερά, η πραγματική, η τίμια, του ήθους και της ευθύνης. Αυτή χρειάζεται ο λαός, μοναδικό ανάχωμα στη βάρβαρη επέλαση ντόπιων και ξένων τροϊκανών. Και θα του την ξαναδώσουμε, νάναι σίγουρος, με γενναίες και ρηξικέλευθες αποφάσεις… Εξάλλου  αυτός είναι  επιτακτικός, λυτρωτικός, σωτήριος μονόδρομος…     

*****************************
[Ακόμα] ένα [συντομο] σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Ο αιρετικός [φιλελεύθερος] “συναγερμικός” Χρήστος Πουργουρίδης σε δηλώσεις του στον σημερινό “Πολίτη” λέει πως «μόνο με τον θάνατο του σημερινού πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία ενός καινούργιου μπορεί να λυθεί το πρόβλημα» [με τις μίζες, τα λαδώματα και τις κομματική διαφθορά]… Ο κος Πουργουρίδης ως γνήσιος αστός πολιτικός αδυνατεί να δει την άμεση διασύνδεση και αλληλοεπίδραση του αστικού πολιτικού συστήματος με την καπιταλιστική οικονομική του βάση. Αδυνατεί να αναληφτεί ότι είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός μέσα από τις κερδοσκοπικές χρηματικές συναλλαγές που δημιουργεί τη διαφθορά κι ότι όλ’ αυτά τα σαθρά που παρατηρούμε σήμερα πηγάζουν από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Διαφορετικά θα μπορούσαμε βάσιμα να πούμε ότι ο Πουργουρίδης είναι κρυπτοκομμουνιστής!

Anef_Oriwn
[προβληματισμένος Αριστερός]
Κυριακή 29/9/2013

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 155/2013 [της επικαιρότητας, της Βρωμολαξιάς*, του χρήματος, των μιζών και της σκανδαλολογίας, πολιτικο-ποδοσφαιρο-αστυνομική, ΑΚΕΛική πλοκή και με εξ αριστερών κρίσεις και προβληματισμούς] – Περί των ευρώ των CYT(A)-ευτών το ανάγνωσμα! (Σκέψεις, προβληματισμοί και ερωτήματα για την έμμεση “εμπλοκή” του ΑΚΕΛ σε σκάνδαλα του αγγελικά πλασμένου καπιταλιστικού μας κόσμου)...


{* - Σημείωση:
Πιο πολύ είναι γνωστή ως Δρομολαξιά, αλλά παλια τη λεγανε και Βρωμολαξιά, δηλ. “βρωμερή λαξιά” (κοιλαδα)! Λέτε να έχει και τ’ όνομα του χωριού σχέση με τη “δυσωδία” που τελευταία αναδύεται απ’ εκεί, ένεκα της σκανταλιάρικης τροπής που έχει πάρει εκείνη η “ευλοημένη” υπόθεση με την αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης; Κι αυτό με τη σειρά του έκανε τη Δρομολαξιά να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στις ειδήσεις, αλλά και στο λεξιλόγιο και να έχει κυριαρχήσει και στα μυαλά μας. Προς γενικότερη πληροφόρηση [ΣΑΣ] να αναφέρουμε ότι η Δρομολοξιά είναι μεγαλοχώρι της Επαρχίας της Λάρνακας και μαζί με το γειτονικό Μενεού αποτελούν ξεχωριστό Δήμο. Κάποτε εκεί ζούσαν και τουρκοκύπριοι, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι τους εξόρισαν κακήν κακώς -δεν ξέρω ακριβώς ποτέ, δηλ. αν ήταν το ’58 ή το ’63, εξ ου και η ύπαρξη γης που ανήκει σε τουρκοκύπριοι. Τουρκοκύπριοι κατοικούσαν τω καιρώ εκείνω και στα γειτονικά Περβόλια, όπως και στο ερειπωμένο από τότε κοντινό χωριό Σοφτάδες}...

*********************
Αντί προλόγου

Ο Blogger και σχολιογράφος Bananistanos είπε στο blog του Strovolioti ότι «Το σύστημα δεν είναι οι μίζες. Οι μίζες εν η αρρώστια του συστήματος», με το οποίο [ΦΥΣΙΚΑ] συμφώνησε και ο Blogοδεσπότης. Κι όμως κύριοι φιλελεύθεροι, οι μίζες αποτελούν εγγενές και διαχρονικό γνώρισμα του Καπιταλισμού! Οι πλείστες αρρώστιες συνήθως θεραπεύονται, εκτός από τον καρκίνο!

Και πάμε στο θέμα μας...

*******************************
Σκέψεις, προβληματισμοί και ερωτήματα ΕΜΟΥ του Ιδίου

Χωρίς περαιτέρω εισαγωγές και πρόλογους θα θέσουμε πιο κάτω κι επί τάπητος τα εξής ζητήματα και ερωτήματα:

1.   Ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, σχολιάζοντας το θέμα της αγοραπωλησίας του τουρκοκυπριακού ακινήτου στη Δρομολαξιά και την επένδυση του Ταμείου Συντάξεως της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ) για την οποία είναι υποδικά τρία πρόσωπα κι έχουν τεθεί υπό κράτηση άλλα τρία, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της Αρχής, Στάθης Κιττής, και αναζητείται ακόμη ένα πρόσωπο, παραδέχτηκε πως «με όσα βγαίνουν στην επιφάνεια έχει τρωθεί το ηθικό ανάστημα του ΑΚΕΛ»... Συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Και παρ’ όλο που δεν φαίνεται να υπάρχουν ποινικά αδικήματα ή πράξεις διαφθοράς στις οποίες να εμπλέκονται επώνυμα ανώτατα και κατώτερα στελέχη του ΑΚΕΛ, εντούτοις είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάποια ανώτερα στελέχη του Κόμματος συμπεριφέρθηκαν με παιδαριώδη, αφελή, βλακώδη και στην ουσία με απολιτικό τρόπο. Με τις ερασιτεχνικές και επιπόλαιες πράξεις τους [τι πάει να , έχουν εκθέσει και τους εαυτούς τους αλλά και το Κόμμα κι έχουν αφήσει σκιές και νέφη να αιωρούνται πάνω από το Κόμμα. Κι άμε σου πότε θα καθαρίσει το τοπίο και να πιστέψει ο κόσμος πως τα πράματα έγιναν όπως τα λέει η Επαρχιακή Επιτροπή τουΑΚΕΛ Λάρνακας...   [Αλήθεια, εκείνη η Επαγρύπνηση, αν υπάρχει, [όπως πολλοί αντιΑΚΕΛικοι διατείνονται], τι στο καλό κάνει; Πώς και της ξέφυγε αυτή η μιζαδόρικη υπόθεση;]... 

2.    Το Κόμμα χρειάζεται τάχιστα αναδιοργάνωση από τα πάνω μέχρι τα κάτω! «Όσα βγαίνουν στην επιφάνεια» [αν και όπως είπαμε δεν εμπλέκονται άμεσα σ’ αυτά επώνυμα στελέχη και μέλη του ΑΚΕΛ], δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Αντίθετα η “κωλοσυρμαθκιά του θερκού” φαινόταν εδώ και χρόνια. Η ιδεολογική χαλαρότητα απότοκο της μικροαστικοποίησης της κυπριακής κοινωνίας και κατ’ επέκταση και του Κόμματος, ο ταξικός συμβιβασμός απότοκο της λεγόμενης “κοινωνικής συναίνεσης” και της ξεπερασμένης πλέον πολιτικής των συμμαχιών [με τις πάλαι ποτέ “μακαριακές δυνάμεις”], η τάση να  συγκυβερνούμε κι εν τέλει να κυβερνήσουμε κιόλας για χάριν του κυπριακού σε συνεργασία με συντηρητικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις περιθωριοποίησαν ή και παγοποίησαν το σοσιαλιστικό όραμα. Εγκλωβιστήκαμε στα στεγανά της διαχείρισης ενός αδιέξοδου και διεφθαρμένου οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Παράλληλα αναγκαστήκαμε εκ των πραγμάτων [όντας πλέον διακυβέρνηση] και παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες μας, να πειθαρχούμε ως χωρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις ντιρεκτίβες των κεντρικών της οργάνων και των κυρίαρχων χωρών της. Την ίδια ώρα δεν μπορούσαμε να υιοθετήσουμε, να ακολουθήσουμε και να εφαρμόσουμε ριζοσπαστικές πολιτικές, όπως ας πούμε στην Εκπαίδευση. Δεν υπήρχε η απαιτούμενη έγκριση ή έστω η ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου, ακόμα κι αυτών με τις οποίες βρισκόμαστε [υποτιθεται] σε συνεργασία και συγκυβέρνηση. Εξ ου και το ναυάγιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, ή η αδυναμία εφαρμογής ενός Γενικού Σχεδίου Υγείας... 

3.   Ο κυπριακός καπιταλισμός που επικεντρώθηκε βασικά στον τραπεζικό, τον τουριστικό και τον κατασκευαστικό τομέα έφερε ανάπτυξη στον τόπο και μια ανθούσα καπιταλιστική οικονομία. Κι αυτή με τη σειρά της έφερε ευημερία και ανάπτυξη των μικρομεσαίων στρωμάτων. Πολλοί Αριστεροί έγιναν μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ή ανώτεροι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα [ίσως και μερικοί στο δημόσιο τομέα] με σχετικά ψηλά εισοδήματα. Η διαφοροποίηση του κοινωνικοοικονομικού status και ο συνεπακόλουθος μικροαστισμός και παραγοντισμός των κατώτερων στελεχών του κόμματος, η ανάδειξη του χρήματος σε υπέρτατη αξία, το κυνήγι του βολέματος, επιδειξιομανία [σπιταρώνες, πολυτελή αυτοκίνητα, δεξιώσεις γάμων στα Χίλτα] δεν συνήδαν πλέον με τη μάχιμη Αριστερά... Αρκετοί απ’ αυτούς παρέμεναν σε καίρια πόστα μέσα στις τοπικές κομματικές οργανώσεις με κύρια όμως ενασχόληση την υλοποίηση των οργανωτικών κομματικών πλάνων, όπως η είσπραξη των συνδρομών και του εράνου. Λίγη η πολιτική δουλειά που γινόταν και ελάχιστη η ιδεολογική... Πολλοί [αφού φυσούσαν πλέον και το παραδάκι] έγιναν και ποδοσφαιρικοί παράγοντες [από τη Α΄ μέχρι και τη Δ΄ Κατηγορία], αλλά στο τέλος επήαν ούλλα πούκουππα τζιαι στο ποδοσφαιρο! Αυτός ο μικροαστισμός της Βάσης ήταν φυσιολογικό να αντανακλά και στην ηγεσία του Κόμματος. Και είναι πολλές οι φορές που έχω προβληματιστεί αν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη πορεία. Από την άλλη η διατήρηση λίγο - πολύ των εκλογικών ποσοστών του Κόμματος επέφερε ως φαίνεται ένα εφησυχασμό και στην ηγεσία, κάτι που οδήγησε την ιδεολογικοπολιτική δουλειά μέσα στα ευρύτερα στρώματα του κόσμου σε στασιμότητα... Τα γνωρίσματα της αμφισβήτησης, της κριτικής και του προβληματισμού για τα ΠΑΝΤΑ, κάτι που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν Αριστερό, κάπου ατόνησαν. Γι’ αυτό και φτάσαμε στο σημείο κάποιοι [ακόμα και μέλη της ανωτάτης ηγεσίας του Κόμματος] να λειτουργούν άσκεφτα, ερασιτεχνικά και χωρίς πολιτικό προβληματισμό. Διερωτούμασταν κάποτε πώς κι έφευγαν [κατά λάθος] κι όχι μια φορά, σημαντικά emails και fax από τα γραφεία του Κόμματος και από το Προεδρικό, τα οποία κατέληγαν σε λάθος μέρη και παραλήπτες. Απολίτικοι και τυχαίοι άνθρωποι σε σημαντικά κομματικά πόστα;

4.    Παρά τα πιο πάνω αρνητικά φαινόμενα που παρατηρούνταν από καιρό μέσα στο Κόμμα, εν τούτοις αυτό κατάφερνε να διατηρεί για πολλά χρόνια τα εκλογικά ποσοστά του σε ψηλά επίπεδα. Το ΑΚΕΛ εξακολουθούσε να χαίρει ευρύτερης εκτίμησης. [Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε -ως Blog- πως ξανα-ξύπνησε ο αντι-ΑΚΕΛισμός κι ο αντικομμουνισμός]...

5.   Την ίδια ώρα θέλω να σημειώσω κάτι πολύ σημαντικό. ΚΑΝΕΝΑΣ από τους υπόδικους και τους άρτι συλληφθέντες για την υπόθεση της Δρομολαξιάς ΔΕΝ είναι οργανικά συνδεδεμένος με το ΑΚΕΛ˙ δεν είναι ούτε στέλεχος κι ούτε και μέλος του Κόμματος... [Άντε ο Λίλλης να ήταν ΕΔΟΝόπουλο στα παιδικά του χρόνια]... Αντίθετα είναι όλοι γέννημα και θρέμμα της (κεντρο)Δεξιάς, με τον έναν μάλιστα που βρισκόταν στο εξωτερικό να είναι και ο Γενικός Γραμματέας της ΕΟΠΕΤ ΟΗΟ-ΣΕΚ στη CYTAΆστε που σ’ ενα Blog είδα σήμερα κάποιουςνα κλαψουρίζουν γιατί τα δύο αδέλφια Σουρουλλά είναι αδερφοτέκνια του Αυξεντίου... [Εξ ου προφανώς και το όνομα Γρηγόρης για έναν εκ των δύο]... Ως πότε κάποιοι θα απολαμβάνουν ασυλία ή/και θα τρώνε από «την κουτάλα [...] με τα ζουμιά» κληρονομικώ δικαίω;

6.    Η όλη ιστορία για εμάς [τους Αριστερούς] ΔΕΝ είναι απλώς ποινική και ούτε πρέπει περιορίζεται στο ότι κάποιοι [ισως και “δικοι” μας] τα φάγανε, αλλά ούτε και αποδεχόμαστε την ισοπεδωτική άποψη ότι ΟΛΟΙ είναι το ίδιο και πως ΟΛΟΙ τα τρώνε. Και δεν είναι ούτε και θέμα ηθικής [ή ανηθικότητας] κάποιων παραπόττηων [λαμογιών] που ήθελαν να φάνε από το δημόσιο πλούτο και . Είναι πρώτα και κύρια πολιτική κι όλα τα πιο πάνω δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την Αριστερά. Οι μίζες και τα λαδώματα αποτελούν έμφυτο γνώρισμα του καπιταλισμού. Πόσα και πόσα παρόμοια περιστατικά ή ακόμα και χειρότερα με αγοραπωλησίες περιουσιών γίνονται/στήνονται στον ιδιωτικό τομέα. Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής, πάσης Πάφου  και Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων Λτδ., έδωσε άφεση αμαρτιών στην Οικογένεια των Συμπεθέρων όταν του πρόσφεραν τρία εκατομμύρια ευρουλλάκια. Και στην περίπτωση της τουρκοκυπριακής γης στη Δρομολαξια οι Λίλλης και Λιοτατής, δύο επιχειρηματίες με τους συνεργούς τους [όπως ας πούμεν οι δύο αστυνομικοί που ετοίμασαν τη δεύτερη έκθεση της ΚΥΠ για τον τόπο διαμονής του τουρκοκύπριου ιδιοκτήτη της γης Δρομολαξιάς, μετά που ο Νεοκλής Συλικιώτης ως Υπουργός Εσωτερικών τότε, δεν είχε δεχτεί την πρώτη έκθεση] στήσανε μια κομπίνα κι όταν δεν κατάφεραν να έχουν όλοι οικονομικά οφέλη ξεκινησαν να καρφώνουν και να κατηγορούν ο ένας τον άλλο. [Εξακολουθώ να έχω τις επιφυλάξεις μου για τη ενοχή του Κιττή]... Εκείνο που ΕΓΩ διερωτούμαι είναι από πού κι ως που ο Λιοτατής να απευθύνεται στον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ και στο Προεδρικό για να πάρει πίσω τα λεφτά που είχε δανείσει, όπως διατείνεται, στον Λίλλη. Το ΑΚΕΛ θα ασχολείται και με τις business [“δουλειές”] και των επιχειρηματιών, οξά μόνο με τα προβλήματα των εργαζομένων;     


7.   Πού εκαταντήσαμεν, όμως: Ο Χάσικος να το παίζει baş διώκτης της διαφθοράς! [Τζιαι για να μεν ξιχάννετε, ΣΑΣ υπενθυμίζουμε ότι εσυγκυβέρνησε επί Κληρίδη με τον Ντίνο Μιχαηλίδη, τον γνωστό που τον πήρανε σηκωτό και με τις χειροπέδες στην Αθήνα για να δικαστεί κι αυτός για τις μίζες με τον Τσοχατζόπουλο]... Το κύριο όμως οικονομικο- πολιτικό ζήτημα που προκύπτει εδώ είναι αυτό που καλλιεργήθηκε τεχνηέντως μέσα στον κόσμο και για τη CYTA, αλλά και γενικά για τους Ημικρατικούς Οργανισμούς... «Ιδιωτικοποιείστε τους για μεν τρων οι που μέσα τζιαι να πνάσουμε τζι’ εμείς»! 

8.   Πάντως ουδέν κακό αμιγές καλού! «Με όσα βγαίνουν στην επιφάνεια», δόθηκε η ευκαιρία να αποκαλυφτούν οι προβληματισμοί της ηγεσίας του ΑΚΕΛ για ενδοσκόπηση κι αναψηλάφηση των πολιτικών του Κόμματος και για την αναδιάρθρωση κι αναδιοργάνωση του. Ήδη ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον Άντρο Κυπριανού σε συνέντευξη του στη “Χαραυγή” ότι το Κόμμα θα πάει για έκτακτο Προγραμματικό Συνέδριο περί τα τέλη του Νιόβρη με αρχές του Δεκέμβρη. [Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την προετοιμασία του μέχρι τότε, εκτός κι αν έχει ήδη γίνει αρκετή δουλειά]. Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα θα πούμε σ’ άλλη ανάρτηση μας... Θέλω όμως να τονίσω 2-3 σημεία: 
-   Το ΑΚΕΛ πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε αξιολόγηση των τοπικών και κεντρικών στελεχών του. Βασικό κριτήριο αυτής της αξιολόγηση πρέπει να είναι η ιδεολογικοπολιτική αριστερή κατάρτιση των στελεχών και η ταξική τους τοποθέτηση.
-  Επίσης πρέπει να επανεξετάσει τη θέση του για το ποδόσφαιρο και απέναντι στα ιστορικά αριστερά σωματεία.

9.   Απολογούμαι για τυχόν συντακτικά και ορθογραφικά λάθη. Θα τα διορθώσω όμως αύριο [μάλλον] οπόταν θα χρωματίσω και λίγο το κείμενο μου. Δεν έχω άλλο χρόνο τώρα... 

10.  Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με διαβάσετε!

Anef_Oriwn
[ένας προβληματισμένος, ίσως και προβληματικός Αριστερός]
Πέμπτη 26/9/2013

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 154/2013 [έκτακτη, αντιφασιστική, αντιναζιστική, αντικαπιταλιστική] – Τσακκίστε τον φασισμό και τον γεννήτορα του!


Δίκην προλόγου
«Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.»
[Φώντας Λάδης, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη]

**********************************

Η δολοφονία του ελλαδίτη μουσικού Παύλου Φύσσα από “Χρυσαυγίτη” φασίστα

Διάφορες έκτακτες [αλλά αναμενόμενες] εξελίξεις στα επαγγελματικά μας, μάς έχουν κρατήσει λίγο πίσω από τις συνήθεις  blogοσφαιρικές κι άλλες ενασχολήσεις μας με συγγραφικό περιεχόμενο... Όμως δεν θα μπορούσα να μην πω δυο λόγια για την εν ψυχρώ δολοφονία από φασίστες ενός ελλαδίτη νέου [rapper] μουσικού 34 χρόνων στο Κερατσίνι στον Πειραιά. Ο άνανδρα δολοφονηθείς νέος που  μαχαιρώθηκε χτες τα ξημερώματα από μέλος/οπαδό της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής”] ήταν ο Παύλος Φύσσας, γνωστός και ως Killah P καθώς ασχολείτο με τη χιπ χοπ μουσική. Τούτος προερχόταν μάλιστα από οικογένεια εργατών και όσο εκείνος όσο και ο πατέρας του ήταν μέλη Συνδικάτου Μετάλλου. Η δολοφονία ήταν ξεκάθαρα πολιτική καθότι ο Φύσσας ήταν Αριστερός και γνωστός για τις αντιφασιστικές του θέσεις, κι είχε δε έρθει σε φραστική αντιπαράθεση με “Χρυσαυγίτες”. Μετά, λοιπόν, από τον ξυλοδαρμό συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα στην Ελλάδα από την φασιστική οργάνωση της “Χρυσής Αυγής”, τούτοι εκτραχύνθηκαν ακόμα πιο πολύ. Νεοναζιστές “Χρυσαυγίτες” αφού έστησαν καρτέρι σ’ ένα συνάνθρωπο μας τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ έναν συνάνθρωπο μας δείχνοντας έτσι το πραγματικό τους αποτρόπαιο πρόσωπο τους. Αυτή είναι η “φυσική” εξέλιξη και η πορεία του φασισμού, γέννημα και θρέμμα του καπιταλισμού σε περιόδους κρίσεων. Χθες σκότωναν μετανάστες, σήμερα δολοφονούν κόσμο που διαφωνεί πολιτικά μαζί τους.
Και να ‘χουμε κι εδώ στην Κύπρο το ΕΛΑΜ [δια στόματος του Προέδρου του] να παραδέχεται έμπλεος περηφάνιας [όταν οι ασσυχχόμπατη/τοι τον βγάζουν και τον παρουσιάζουν και στις τηλεοράσεις] ότι, οι του ΕΛΑΜ «είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου»!!! Πότε ήταν [μόλις πριν 2-3 χρόνια] που μαχαίρωσαν κι αυτοί τουρκοκύπριο μουσικό [που ευτυχώς δεν πέθανε] σε αντιρατσιστική συναυλία στη Λάρνακα

Κι από την άλλη ο γνωστός “μη μου απτού τη Δεξιά και τις παραφυάδες της, Υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου, λέει πως «δεν υπάρχουν νεοφασιστικές κινήσεις στην Κύπρο, ούτε οργανώσεις που διακατέχονται από άκρατο εθνικισμό ή προωθούν είτε το ρατσισμό είτε την ξενοφοβία».  Πώς να παραδεχτεί κάτι τέτοιο όταν ο ίδιος προέρχεται από μια παράταξη η οποία έδωσε στέγη σε αμετανόητους πραξικοπηματίες της ΕΟΚΑ Β΄ και συνεχίζει να τιμά και να δαφνοστεφανώνει σε διάφορα μνημόσυνα παρέα με άλλες νεοφασιστικές οργανώσεις, τον ολετήρα της Κύπρου Γεώργιο Γρίβα και τον “Πρόεδρο” της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Νικόλαο Σαμψών.
Ο φασισμός αποτελεί “τοξικό” παράγωγο του καπιταλιστικού συστήματος. Η άρχουσα αστική τάξη χρησιμοποιήσει, ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, τους φασίστες ως την εφεδρεία με το στιλέτο ενάντια στους εργάτες, τους φτωχούς, τους μετανάστες, του αριστερούς, τις μειονότητες, στην προσπάθεια τους να κατασπαράξουν τα κεκτημένα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Έχουμε, λοιπόν, χρέος να αντιπαλέψουμε την άνοδο του φασισμού. Στο μυαλό μου κυριαρχεί έντονα αυτές τις μέρες εκείνο το εξαίρετο ποίημα του γερμανού παπά μέσα από τους στίχους του οποίου απεικονίζεται η αδιαφορία του κόσμου για την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία...  

Πάντως να αναφέρω ότι αύριο Παρασκευή το απόγευμα διοργανώνεται κυρίως από την ΕΔΟΝ αντιφασιστική πορεία προς την Ελληνική Πρεσβεία. Προσυγκέντρωση θα γίνει στις 5 ώρα 17:00 στο μνημείο Πεσόντων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (ΠΑΣΥΔΥ). Στη συγκέντρωση [όπως ανακοίνωσε] θα συμμετάσχει και η Κ.Ο. του ΚΚΕ στην Κύπρο...  

Και κλείνω παραθέτοντας από το Blog της “Αριστερής Παρέμβασης” [συνιστώσας της ΕΡΑΣ] ένα κείμενο τους που αναφέρεται στην φασιστική πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα.  

Και δεν μπορώ να μην σημειώσω με προφανή δυσφορία και τον διφορούμενο πρωτοσέλιδο τίτλο [σε σχέση με τη δολοφονία] του σημερινού “Φιλελεύθερου «Νεοναζί μαχαίρωσε Αριστερό»... [Και τού έκανε απλώς ένα γδάρσιμο!]...

****************************

Αντίσταση στο φασισμό που αποθρασύνεται
[κείμενο της “Αριστερής Παρέμβασης”]

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου}...

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες της Χρυσής Αυγής δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ακόμα ένα άλλο επεισόδιο της κλιμακούμενης βίας που ασκεί αυτή η οργάνωση τα τελευταία χρόνια. Ήταν ζήτημα χρόνου να συμβεί και αυτό, αφού οι ναζιστές έχουν από καιρό τώρα ξαμοληθεί ενάντια σε όποιον αντιστέκεται στις σκοτεινές ιδέες τους ή δεν συνάδει μ’ αυτές. Το μετανάστη, τον αριστερό, το συνδικαλιστή, τον ομοφυλόφιλο, τον κάθε άνθρωπο με δημοκρατικά αντανακλαστικά.

Τα μέλη αυτής της εγκληματικής οργάνωσης, ένας υπόκοσμος που αποτελείται από τα πιο σιχαμερά κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο αποθρασύνονται ολοένα και πιο πολύ, αλλά φαίνεται να ριζώνουν γερά παντού στην καθημερινότητα. Οι φασιστικές ιδέες που ανέκαθεν ασκούσαν μια μεγάλη επιρροή σε κομμάτια της κοινωνίας στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, η οικονομική κρίση και η ανεπάρκεια του συστήματος να λειτουργήσει ομαλά μέσα στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, οι κρατικές δομές που βρίσκονται σε αποσύνθεση, όλα αυτά δίνουν χώρο στους φασίστες και ενδυναμώνουν το ρόλο και την επιρροή τους.

 Είναι φανερό πια ότι η κυβέρνηση της Δεξιάς με τα “αριστερά” της δεκανίκια-μαριονέτες , αδυνατούν να φρενάρουν τη φασιστική δράση. Μπροστά σ’ αυτήν, μένουν απαθείς, την ανέχονται και πολλές φορές όταν τα βρίσκουν σκούρα με τις αντιστάσεις των εργαζομένων και του λαού στην πολιτική τους, την ενθαρρύνουν απροκάλυπτα υιοθετώντας μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις την επιχειρηματολογία των φασιστών. Οι θεσμοί του κράτους, κύρια η αστυνομία και το δικαστικό σώμα, υποθάλπουν φανερά τη Χρυσή Αυγή, τα πλείστα ΜΜΕ στην καλύτερη περίπτωση κρατούν απέναντί της ουδέτερη στάση και στη χειρότερη τη διαφημίζουν, ενώ ένα κομμάτι της οικονομικής ελίτ τη χρηματοδοτεί.

Η προχθεσινή δολοφονία αποδεικνύει ότι η βία των φασιστών κορυφώνεται. Τα ευχολόγια από το δημοκρατικό κόσμο για «απομόνωσή τους», για «απάντηση με πολιτικό τρόπο» κλπ, αποπροσανατολίζουν πιο πολύ, παρά δίνουν αποτελεσματική διέξοδο στην αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου. Η συνειδητοποίηση, κύρια από μέρους της Αριστεράς, ότι ο φασισμός είναι μεν φαινόμενο και απόρροια του παρακμασμένου καπιταλισμού, αλλά συγχρόνως είναι ο άμεσος, ο πιο επικίνδυνος εχθρός που απειλεί τις κοινωνικές κατακτήσεις και την εξέλιξη, και άρα θα πρέπει να συντριβεί με αποφασιστικότητα και με ενωμένη δράση, θα είναι το πιο καθοριστικό βήμα. Η συμφωνία όλων των τμημάτων της Αριστεράς για την αναγκαιότητα αυτή θα πρέπει να συμπεριλάβει όλους τους δημοκρατικά ευαισθητοποιημένους πολίτες και θα πρέπει να εξελιχτεί σε μια δυναμική αντεπίθεση ενάντια στους φασίστες και με τον πολιτικό λόγο, αλλά και με τη δράση στο δρόμο.

Anef_Oriwn
[αντιφασίστας κι αντικαπιταλιστής˙ ο μεγάλος Μπρεχτ είπε πως «ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός»]...
Πέμπτη 19/9/2013 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 153/2013 [έκτακτη, (εκ)παιδευτική, (αντι)φιλελεύθερη] – Ολίγα τινά για τους (ελληνο)κύπριους φιλελεύθερους και ένα άρθρο του Μάριου Μαυρίδη για το «πόσο καλή επένδυση είναι η μόρφωση»...


Ένα αναπάντεχο [ως να έπεσε εξ ουρανού] κείμενο του νεαρού στελέχους του ΑΚΕΛ Γιώργου Κουκουμά [μέλους του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος], ιδιαίτερα καυστικό για τους ελληνοκύπριους [κι όχι μόνο] φιλελεύθερους, ήταν αρκετό να τους (δια)ταράξει τους κύκλους και να τους χαλάσει την ελιτίστικη και ναρκισσιστική εικόνα της αυθεντίας που ίδιοι είχαν δημιουργήσει για τους εαυτούς τους. Με χειρουργική μαεστρία και γραφίδα διανθισμένη με μπόλικο χιούμορ [αλλά και μια ειρωνεία κατεδαφιστική], ο Γιώργος Κουκουμάς ανατέμνει και βγάζει στην επιφάνεια τα χαρακτηριστικά των φιλελευθέρων τα οποία καθορίζουν και τα περιορισμένα όρια της προοδευτικής, ριζοσπαστικής κι ανατρεπτικής τους δράσης... Πιο πολύ φιλολογούν με ένα λόγο ανάκατο και mixed που έχει λίγο απ’ όλα μέσα [και ενάντια στα κατεστημένα, αλλά και με το αστικό καπιταλιστικό σύστημα], αλλά στην ουσία υπερασπίζονται . Ή όπως πολύ παραστατικά είπε και κάποιος σχολιογράφος αποτελούν «σουρεαλιστική πολιτική σαλάτα»...  

Το άρθρο του Κουκουμά [γνωστής, τόσο και εκ πατρός όσο και εκ μητρός, ΑΚΕΛικής οικογένειας -το αναφέρω αυτό γιατί κάποιοι φιλελεύθεροι στις αντιδράσεις τους, το έβαλαν στα πλην] είναι πραγματικά αποκαθηλωτικό για τον λόγο και τα έργα των κυπρίων φιλελεύθερων, κάποιοι εκ των οποίων είναι και κάργα [κυπριαστί «στο φουλ»!] νεοφιλελεύθεροι στον οικονομικό τομέα -θα αναφερθούμε σ’ αυτούς πιο κάτω! Τίτλος του άρθρου “Της Κύπρου οι Φιλελεύθεροι” και πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα CyprusNews.eu [σήμερα Κυριακή το είδα και στην “Χαραυγή” -καλημέρα σύντροφοι!]...
Αμέσως [με τη δημοσίευση του άρθρου] «βγήκαν στο σεργιάνι,  αυτό που αποτελούν τον [φιλελεύθερο] κορμό»... Πλάκωσαν, που λέτε τα εκλεκτά τεκνά [σωστά διαβάσατε «τεκνά» κι όχι «τέκνα»] της συνομοταξίας [αν προτιμάτε μπορούμε να πούμε της συνοπαρτζιάς] των φιλελευθεροειδών [αι Χόπλαροι, οι Strovoliotες, οι Ολύμπιοι -όχι οι θεοί και οι ημίθεοι- οι Στόγιες] για να επαναφέρουν την τάξη [μετά την αταξία και το χάος που επέφερε ένας Κουκουμάς -πολύ αυθάδης ο νεαρός!] και να βάλουν τα πράματα στη θέση τους. [Τους Μάριο Δημητρίου, Μακάριο Δρουσιώτη, Αλέκο Κωνσταντινίδη, όπως και κάποιους  Xwrikoύς, δεν τους είδαμε να αντιδρούν ακόμα. Λέτε να μην πήραν πρέφα τον άρθρο του Κουκουμά]...
Φυσικά και όσοι αντιδράσανε εν τζιαι είπαν [ως ήταν αναμενόμενο] και τίποτα το νέο και σπουδαίο πέραν από τα γνωστά αντιΑΚΕΛικά κι αντι-αριστερά στερεότυπα τους. Μίλησαν, από τη μια, για την «αδογμάτιστη σκέψη» των φιλελεύθερων και επαίνεσαν το επίτευγμα των καπιταλιστικών κρατών «να μειωθεί η ακραία φτώχεια στον κόσμο» [δηλ. πώς κατάφεραν χωρίς να μειώνονται τα κέρδη τους, να πεθαίνουν μερικές χιλιάδες λιγότεροι άνθρωποι από την πείνα]. Από την άλλη επανέλαβαν τα χιλιοειπωμένα περί «κομματικών  παρωπίδων», περί «άσχετων» και «αχάπαρων» κι άλλα πασίγνωστά στερεότυπα και κλισέ σε βάρος του ΑΚΕΛ, όπως ας πούμεν για το “ΟΧΙ” του ΑΚΕΛ στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν το του 2004. [Παρεμπιπτόντως σήμερα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μιλώντας για το κυπριακό αναφέρθηκε σε «γενναίες πρωτοβουλίες» που πρέπει να αναλάβει η Τουρκία. Κι εγώ που πήγαινα να πιστέψω ότι εν ο τέως που έφταιε για την τελική στασιμότατα στο κυπριακό]...

Πιο κάτω θα σταθώ για λίγο σε δύο απαντητικά στο άρθρο του Γιώργου Κουκουμά κείμενα από θιγμένους και μουγιασμένους, πλην «ελεύθερα σκεπτόμενους» κύπριους φιλελεύθερους που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο και τον Τύπο...

1.  Το πρώτο με τίτλο “Της Κύπρου Ελεύθερα σκεπτόμενοι” είναι του εξ αριστερών καταβολών Μιχάλη Ολύμπιου [όχι του Προέδρου του ΠΑΣΕΧΑ -των καταστρεμμένων και παττισμένων επενδυτών του Χρηματιστηρίου] και δημοσιεύτηκε [επίσης] στο CyprusNews.eu την περασμένη Παρασκευή 13 του μηνός. Ο «αδογμάτιστος» κος Ολύμπιος, δίκην Ξένιας Κωνσταντίνου, [ναι, τζιείνης που σε ομιλία της σε δικοινοτική εκδήλωση της Πλατφόρμας Εκπαιδευτικών στο τέρμα της Λήδρας πριν μερικά χρόνια εξίσωσε τις επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις της ΕΔΟΝ στο Τρόοδος με τις πορείες του ΕΛΑΜ] έκαμε στο άρθρο του και τις εξής ισοπεδωτικές τοποθετήσεις: «Δεν είμαστε εμείς που παίρνουμε σημαίες του Γρίβα ή του Τσε, της Ελλάδας ή της Σοβιετικής ‘Ένωσης στο γήπεδο». Και μόλις λίγο πιο πάνω στο άρθρο του επέκρινε τον Γιώργο Λιλλήκα γιατί ως Υπουργός τότε  της Κυβέρνησης Παπαδόπουλου [ο οποίος είχε προταθεί για Υπουργός από το ΑΚΕΛ] «εξίσωσε [...] μια ομάδα “ρομαντικών” Κυπρίων με την βία και την παρανοϊκή συμπεριφορά του φασιστικού ΕΛΑΜ», ενάντια σε πολίτες που έκαμναν εκδήλωση για τη διάνοιξη του οδοφράγματος της Λήδρας... [Ενώ οι κομμουνιστές που πιστεύουν στην κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα δεν μπορεί να είναι «ρομαντικοί», αλλά μόνο «δογματικοί»]... Αντιφατικός ο κος Ολύμπιος, ή λαλεί ότι λάχει, δείγμα κι αυτό της «ανομοιογένειας» του χώρου; 

2.  Το δεύτερο άρθρο είναι του προφέσορα ΑΚΕΛολόγου [και εξ Ελλάδος ορμώμενου] Γιώργου Στόγια, το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα Κυριακή στον “Πολίτη” [σελ. 19]. Τίτλος του “Τα όρια του ακελικού κριτικού λόγου” και σ’ αυτό είναι ευδιάκριτη και πασιφανής η αποστροφή του συγγραφέα του για το ΑΚΕΛ... Για την ιστορία σημειώσω δύο χαρακτηριστικές τοποθετήσεις του:
-  «Στη σύγχρονη αστική δημοκρατία (αν δεν απατώμαι το ΑΚΕΛ μέσα σε αυτή νομιμοποιείται και επιχορηγείται) η κοινωνικοοικονομική τάξη δεν αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα από τον οποίο εξαρτάται η πολιτικοποίηση» --- Καταλάβατε τι λέέι εδώ ο πολύς κύριος Στόγιας; Με δύο λόγια κάνουν και χατίρι στο ΑΚΕΛ που είναι νόμιμο(!) και δεν είναι παράνομο όπως στις αστικές δημοκρατίες της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Πολωνίας, των Βαλτικών χωρών...

-  «Το συμφέρον του κόμματος πάνω από το συμφέρον του συνόλου», αποφαίνεται αφοριστικά και αξιωματικά ο κύριος Στόγιας. Και συνεχίζει: «Σημασία έχει η συνέχιση της επιρροής παρά η προσπάθεια για αλλαγή της κοινωνίας»... Δεν θα σταθώ στο (μικρο)αστικό ιδεολόγημα περί «συμφέροντος του συνόλου», αλλά θα αναμένω να δω την αντίδραση όλων αυτών των φιλελεύθερων για τη νέα παρέμβαση της Εκκλησίας [διάβαζε του Αθυρόστομου Αρχιεπισκόπου] στην Παιδεία. Μέσα από εγκύκλιο που διαβάστηκε σήμερα στις εκκλησιές ο Αρχιεπίσκοπος λέει πως «τα αναλυτικά προγράμματα [για τη νέα σχολική χρονιά] υποβαθμίζουν την ελληνική γλώσσα»... Τι λέτε κύριοι και κυρίες της φιλελεύθερης παράταξης, πρέπει να έχει λόγο ο Αθυρόστομος Αρχιεπίσκοπος στα της Παιδείας;

Όμως για την Παιδεία και την μόρφωση μίλησε αυτές τις μέρες και έτερος φιλελεύθερος [τυχαίο;]... Πριν, λοιπόν, στεγνώσει το μελάνι της γραφίδας του Γιώργου Κουκουμά και πριν πετεινός κουκουρίσει τρις, ήρθε ο φέρελπις [για τον νεοφιλελευθερισμό] βουλευτής του ΔΗΣΥ [τυχαίο κι αυτό;] στην Επαρχία της Κερύνειας Καθηγητής Οικονομικών, Μάριος Μαυρίδης για να μας πει πως πρέπει σε μια αστική φιλελεύθερη δημοκρατία να βλέπουμε και να διαχειριζόμαστε την μόρφωση...
Ορίστε ένα δείγμα του λόγου του σε άρθρο με τίτλο “Πόσο καλή επένδυση είναι η μόρφωση;” που δημοσιεύτηκε στην “Αλήθεια” της περασμένης Πέμπτης [νομίζω]…

{Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο άρθρο του Μαυρίδη κυριολεκτικά  εξόργισε, κι όχι αδίκως, τις φίλτατες  
Ερυκίνη και Disdaimona. Δείτε όμως και τι λέει εταίρα (εξοργισμένη) κοπέλια, η αγαπητή Μά(γ)ισσα και για την Παιδεία και για την Υγεία και κυρίως για την πρώτη κατοικία. Μα σε τούτον τον τόπον μόνον οι Γεναίτζιες φωνάζουν;}... 


Πάρτε, λοιπόν, στα μούτρα ένα δείγμα του λόγου του: 
«Η δωρεάν παιδεία είναι λάθος, διότι όταν δεν πληρώνεις δεν θεωρείς τη μόρφωση ως επένδυση, αλλά ως ένα κοινωνικό αγαθό. Ήθελα πολύ να μου πει κάποιος γιατί πληρώνουμε το νερό, το οποίο είναι το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο μετά τη ζωή. Η μόρφωση, όπως και η υγεία και οι μεταφορές, είναι σημαντικές υπηρεσίες, οι οποίες θα πρέπει να επιχορηγούνται από το κράτος, όχι όμως να παρέχονται εντελώς δωρεάν. Και ο λόγος είναι απλός, κάποιος πληρώνει και για την παιδεία και για την υγεία αλλά και για τις μεταφορές. Προσωπικά δεν έχω καμία ένσταση να παρέχεται δωρεάν παιδεία στους άριστους φοιτητές, όχι όμως σε όλους. Ο καλύτερος τρόπος για όσους δεν έχουν χρήματα να σπουδάσουν είναι το κράτος να τους παρέχει άτοκα δάνεια, τα οποία να πληρώνουν, αφού πρώτα εξασφαλίσουν εργασία...»
[Αν όλα τα πιο πάνω ΣΑΣ βρωμούν(!) ιδιωτικοποιήσεις συμπεριλαμβανομένου και του τομέα της Παιδείας, μην ανησυχείτε, προφανώς κάποιο πρόβλημα έχει η μούττη και συνεπώς και η όσφρηση ΣΑΣ! Ε, ρε κάποια στιγμή δεν θα καταφέρουμε να ξεβρωμίσουμε αυττον τόπο!
Πέραν τούτου, τζιαι με δκυο λόγια, ο Καθηγητής Μαυρίδης υποβάλλει ξεκάθαρα [από ταξικής άποψης] ότι αν η καπιταλιστική μας οικονομία ανάπτυξη δεν χρειάζεται πανεπιστημιακά μορφωμένους και καταρτισμένους ανθρώπους, αλλά ούτε και απόφοιτους Λυκείων και Τεχνικών Σχολών, τότε δεν είναι ανάγκη να τους “παράγουμε”. Ας σταματά η μόρφωση για τα παιδιά του λαουτζίκου μέχρι το Γυμνάσιο. Κι αν η καπιταλιστική μας οικονομία χρειαστεί εξειδικευμένο προσωπικό θα το πάρουν φυσικά απ’ αυτούς που μπορούν και σπουδάζουν στες Αγγλίες και τες Αμερικές. Πάει, λοιπόν, περίπατο και τ’ όνειρο μου, ή αν προτιμάτε και απωθημένο μου, δε κάποια φάση της ζωής μου να σπουδάσω Ιστορία. Θυμάστε εκείνον τον 70χρονο και βάλε που πριν μερικά χρόνια σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Χημεία; Έτσι φανταζόμουν κι ΕΓΩ τον εαυτό μου, ώριμο(!) φοιτητή ανάμεσα σε νεαρές φοιτητριούλες!!! Και για την ιστορία να αναφέρω ότι σχεδόν είχα ξεκινήσει αυτή τη δεύτερη σπουδή σ’ άλλη χώρα πριν καμιά 20ριά χρόνια όταν η ηρωίδα σύζυγος έκανε δεύτερο δίπλωμα εκεί με εξ αποστάσεως φοίτηση.
Το θέμα έχει και την ταξική του διάσταση την οποία ανέλυσε διαλεκτικότατα ο κοινωνιολόγος Αντρέας Παναγιώτου σήμερα το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ”]... 

Να αναφέρω ότι και γι’ αυτό το θέμα [της Παιδείας] θα καρτερώ [«μέρα, νύχτα»!] τα σχόλια των φιλελεύθερων και δη αυτών που αριστερίζουν κιόλας ... Και δεν έχω την απαίτηση να μου γράψουν εδώ ... Ας τα γράψουν και τα πουν στις δημοκρατικές εφημερίδες “Αλήθεια” και “Πολίτη”...

Παράλληλα θέλω να σημειώσω ότι ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που ο κύριος εκφράζει παρόμοιου περιεχομένου νεοφιλελεύθερες απόψεις...  Πριν 2-3 εβδομάδες σε άρθρο του στην “Αλήθεια”, μίλησε για τον «μύθο της ιδιόκτητης κατοικίας». Λίγο πολύ και «χωρίς περιστροφές» μας είπε πως αντί να ‘χουμε και να συντηρούμε δικό μας σπίτι, είναι προτιμότερο να νοικιάζουμε. [Να  αξιοποιούνται έτσι και τα σπίτια και οι πολυκατοικίες που κτίζουν οι εργολάβοι και οι developers]. Είναι ασύμφορο, λέει, να κτίζεις σπίτι γιατί απαιτούνται μεγάλα δάνεια. [Μα καλά τόσο καιρό που τράπεζες και εκτιμητές πιασμένοι χέρι – χέρι φούσκωναν τις εκτιμήσεις των ακινήτων για να δίνονται ψηλά δάνεια, ήταν όλα καλά κι άγια;]...
Επίσης παλαιότερα, 
-  του ξέφυγε [του κυρίου Καθηγητού] και είπε το ανεπανάληπτο «αηδιάζω τους δημόσιους υπαλλήλους»,
-  για την φιλελευθεροποίηση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων ΜΑΣ το είπε ξεκάθαρα «μ’ αυτό το μέτρο θα δώσουμε την ευκαιρίας τις επιχειρήσεις να μεγαλώσουν...» Δεν είπε όμως πως κάποιες θα βάλουν λουκέτο καθώς ο ανταγωνισμός θα είναι αθέμιτος, και
-  τότε μόλις μετά το κούρεμα των καταθέσεων μας ξεφούρνισε και το αμίμητο «οι άνθρωποι της Τρόικας ήρθαν να μας βοηθήσουν»...    

Ξυπνάτε ρεεε!!! Η φιλοσοφία των σημερινών κυβερνώντων [και σε Κύπρο και σε Ευρώπη] είναι ό,τι δεν αποδίδει κέρδος ικανοποιητικό να καταργείται

Anef_Oriwn
[ο φιλελευθερισμός έδειξε τα όρια του]
Κυριακή 15/9/2013

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 152/2013* [έκτακτη, διαφορετική, γυναικεία, οικογενειακή, τρυφερή, αφιερωματική, τραγουδιστική] - Η “Ά(α)πη” μεγάλωσε κι έγινε Γυναίκα!


{* - Εισαγωγική σημείωση – Σάββατο 14/9/2013 - (Χρόνια Πολλά φίλε Σταύρο Α.!):

Πάμε σε μια τελείως διαφορετική ανάρτηση σήμερα [το κείμενο γράφτηκε την Πέμπτη 12 του μηνός κατά το βραδάκι] με έντονο και καθαρά ανθρώπινο περιεχόμενο και γραμμένη κάτω από συναισθηματική φόρτιση, αν και δεν θα λείψουν και οι πολιτικού περιεχομένου νύξεις... [Το χούι δεν μας φεύγει!]...
Την ιδέα γι’ αυτή μου την ανάρτηση τη συνέλαβε το “θηλυκό” μου μυαλό αρχές του περασμένου Φεβράρη, λίγο μετά τα γενέθλια της “Ά(α)πης”. Είχα σκεφτεί τότε να ΤΗΣ αφιερώσω λίγα λόγια κι είχα μάλιστα γράψει και τον τίτλο, [ο οποίος έμεινε ο ίδιος όπως είναι διατυπωμένος πιο πάνω]... Έκτοτε το φιλόδοξο σύγγραμμα μου παρέμεινε στα υπ’ όψη [μάλλον παραπέμφθηκε για την επόμενη χρονιά] για να ΜΑΣ προκύψει σήμερα ένεκα συναισθηματικής φόρτισης και «στερητικού συνδρόμου» -έκφραση κι αυτή μιας άλλης εποχής}...  

***************************
Επί του θέματος...
(Για την “Ά(α)πη”)...

Η “Ά(α)πη” μεγάλωσε, έγινε πια Γυναίκα! Όπου να ‘σαι [σε μόλις λίγα χρόνια] θα τριανταρίσει! Πότε ήταν παιδούλα, κι έπαιζε με τις κούκλες της κ’ έφτιαχνε ιστοριούλες!

Τα χρόνια πέρασαν με τις χαρές, τις δυσκολίες και τα προβλήματα τους... Πότε ήταν προδημοτική και δημοτικό, ακολούθως γυμνάσιο και λύκειο και μετά πανεπιστήμιο; Πότε πήρε το πτυχίο, πότε βρήκε δουλειά [εδώ να ομολογήσουμε πώς φάνηκε τυχερή] και πότε τελείωσε και το Master! Κατά τη διάρκεια όλων αυτών προεκυψαν και οι φίλες οι κολλητές και μετά [στο πανεπιστήμιο] και οι κολλητοί [ένας τέτοιος θα ‘πρεπε να τη βάλει και ... “πρώτο κουμπάρο” στον γάμο του]. Και κοντά σ’ αυτά και οι εξόδοι, οι έρωτες, τα parties, τα ξενύχτια, αλλά και τα τρεχάματα μας στα γήπεδα για να δούμε την “Ομόνοια” [από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού την έπαιρνα πλέον μαζί μου στα γήπεδα - βλέπετε, μια μέρα που είχε έρθει από το σχολείο την άκουσα να λέει “ΑΝΟ ΟΛΕ”, καθότι οι φιλενάδες της ήταν με την “Ανόρθωση”, κι αναγκάστηκα κι εγώ πάραυτα να πάρω μέτρα], τα κοινά οικογενειακά μας ταξίδια, οι εκδρομές και οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία στην Κύπρο -κυρίως στην Πάφο και στο Τρόοδος – Αγρός, Πλάτρες, Πεδουλάς...[Να σημειώσω ότι υπήρξαν και εποχές που κάπου - κάπου πηγαίναμε  ΟΛΗ η οικογένεια και στο γήπεδο!]...

Η παρορμητικότητα και η “αντιδραστικότητα” των νεανικών χρόνων [ήταν όμως πάντοτε επιμελής μαθήτρια] πέρασε σε μεγάλο βαθμό. Οφείλω να πω ότι ωρίμασε πια [και πνευματικά και σωματικά], αν και κάποιες στιγμές όταν εν σικκιρτισμένη [πιεσμένη] ή/και κουρασμένη εξακολουθεί να εκδηλώνεται εκρηκτικά [δεν έχει υπομονή], κυρίως απέναντι στη Μητέρα της και ενίοτε τον Αδελφό της... [Πάντοτε κοίταζε πιο πολύ το δικό της! Ίσως να φταίνε και τα γονίδια, ίσως και τα πρότυπα που διαμόρφωσε στην πορεία του χρόνου]... Μετά όμως, θα πάρει τηλέφωνο για να απολογηθεί, αλλά η στάση της [έστω και για λίγο και σίγουρα άθελα της] πληγώνει... Και είναι και σπάταλη και σκορποχέρα, αλλά νέα είναι...
    
Δεν μένει πια και μαζί μας κι έτσι δεν γνωρίζουμε και λεπτομέρειες για διάφορα. Και δεν μας πέφτει και λόγος. Από τα φοιτητικά τα χρόνια αναγκαστικά [λόγω απόσταση] μετακινήθηκε σ’ άλλη πόλη. Αλλά πλέον και λόγω δουλειάς μετακόμισε κι επίσημα και κατοικεί πια στην μεγάλη πολιτεία. Τη βλέπουμε, συνήθως κάθε σαββατοκύριακο [κυρίως τα Σάββατα] γιατί έρχεται να πλύνει... Κι αν έχει κανένα ματς της “Ομόνοιας” θα βιάζεται να φύγει... [Εγώ έχω σταματήσει πια να τρέχω στα γήπεδα]... Σπάνια διανυκτερεύει σπίτι, όμως τώρα τον Αύγουστο που μας πέρασε, ΜΆΣ έκανε την τιμή κ’ έμεινε μαζί ΜΑΣ για μερικές μέρες... Είχε έρθει και μια φίλη της κάτω από την Ελλάδα μετά συζύγου και μπέμπη και περνούσαν χρόνο μαζί...

Πριν καμιά βδομάδα έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι για τόπους μακρινούς. Τόπους που σε προκαλούν να τους εξερευνήσει, αλλά και που μπορεί να σε φοβίζουν κιόλας και να σε απωθούν! [Και δεν έχουν και περί πολλού την Γυναίκα εκεί˙ γενικώς η μεταχείριση των Γυναικών είναι ΑΠΑΙΣΙΑ! Ίσως να ‘ναι κι αυτός ένας από τους λόγους που ΜΑΣ διακατέχει μια ανησυχία]...

Πολλές ώρες, λοιπόν, το ταξίδι και με ενδιάμεσο σταθμό. Ευτυχώς δεν θα είναι μόνη της [κάτι είναι κι αυτό!]... Ξαναπήγε εκεί [και πάλι για δουλειά] αλλά δεν της άρεσε καθόλου. Δεν πήρε από τον Πατέρα της που ψάχνει [και κυνηγάει] την περιπέτεια και τ’ αρέσει η εξερεύνηση. Τότε στα ταξίδια μας ακολουθούσε, τώρα ίσως να μην έχει κάποιον για εμπιστευτεί, αν και έχει τόπακες φίλους - συναδέλφους. Υπάρχει και πολλή “ξιμαρισιά” [βρωμιά και ακαθαρσίες] λέει, ενώ δεν τις αρέσουν και τα φαγιά τους. Πολλά ιδιότροπη θα πείτε... Κι ίσως να ‘χετε και δίκιο, αλλά πιο πολύ απολιτική είναι κατ’ ΕΜΕΝΑ αυτή η στάση. Γιατί η ακαθαρσία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο γι’ αυτούς τους τόπους κι έχει τις ρίζες της σ’ ένα σύστημα [οικονομικό και πολιτικό] που δεν ενδιαφέρεται για την δημόσια αλλά και την ατομική υγεία και υγιεινή. Γιατί άραγε υπάρχει τόση “ξιμαρισιά”; Και ποιοι είν’ αυτοί που κρατούν ένα ολόκληρο λαό στη φτώχεια, τη μιζέρια και την αμορφωσιά και κατ’ επέκτασης σε άσχημες συνθήκες διαβίωσης;Μπογιόπουλος είπε ότι «είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» κι ένας άλλος φίλος πως «είναι ο ιμπεριαλισμός, ανόητοι»!!!]... 

{Ένας φίλος που έλαβε μέρος ως γιατρός σε ανθρωπιστικές εκκλησιαστικές αποστολές στην Αφρική έχει σπουδαίες φωτογραφίες που απεικονίζουν πολύ παραστατικά τα πιο πάνω --μια εικόνα χίλιες λέξεις- αλλά δεν κατέστη δυνατόν να τον πείσω να μου δανείσει μερικές για να κάνω μια ανάρτηση... Για να δούμε αν θα μου φέρει μερικές η Ά(α)πη από τη χώρα της δικής της επίσκεψης}...

Αυτά λοιπόν τα λίγα για τηνΆ(α)πη! Η σκέψη μας στο σπίτι αυτές τις μέρες είναι συνεχώς κοντά της, αν και ΜΑΣ απασχολούν και πολλά άλλα...

“Κόρη μου” 
(Ηλίας Κλωναρίδης)



****************************
“Να φυλάγεσαι” 
(Γιάννης & Ελεονώρα Ζουγανέλη)



Anef_Oriwn
[κι αυτός ένας χαζοπατέρας]
Πέμπτη 12/9/2013 

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 151/2013* [προγραμματισμένη, πολιτική, κριτική, αντι-συστημική κι αντικαπιταλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Χρήστου Χαλικιόπουλου για το «υπέροχο [καπιταλιστικό] σύστημα»...


Εισαγωγικά

Πριν μερικές μέρες στην ανάρτηση μας με αρ. 145/2013 είχαμε αναδημοσιεύσει ένα άρθρο του Λυκειάρχη Θεοχάρη Μασούρα, όπου ο αρθρογράφος με απλή [και ίσως και απλοϊκή] γλώσσα επεξηγούσε τη εστί «Αριστερά και Δεξιά»... Μια βασική παράλειψη του άρθρου του κυρίου Μασούρα ήταν ότι παρ’ όλο που ανάφερε πως «ο Αριστερός θα την ερμηνεύσει [σημ. δική μου: την οικονομική κρίση] στο πλαίσιο της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, του άδικου καταμερισμού του παγκόσμιου πλούτου και της απληστίας των κεφαλαιοκρατών, τραπεζικών και βιομηχάνων…», εντούτοις δεν παρατήρησα να μιλά και για την ανάγκη ανατροπή του [καπιταλιστικού] συστήματος… 
Κάποιες από τις αξιοθαύμαστες και θεάρεστες πτυχές αυτού του «υπέροχου» κι αγγελικά πλασμένου συστήματος,  περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο και ο μαιτρ του χρονογραφήματος Χρήστος Χαλικιόπουλος στο εβδομαδιαίο άρθρο του στον Πολίτη της περασμένη Δευτέρα…
Το παραθέτουμε αμέσως πιο κάτω…   

*************************
Ένα υπέροχο σύστημα...
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης” Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013, στήλη “Τομές”, σελ. 11]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις στο άρθρο είναι δικές μου. Από το αρχείο μου είναι και η φώτος που παραθέτω}…

Υπέροχο σύστημα ο καπιταλισμός και οι παραφυάδες αυτού. Ο νεοφιλελευθερισμός ας πούμε, στην Αμέρικα λόγου χάρη, που θεωρείται και η κορωνίδα.



Από τα μέσα της δεκαετίας του 70 τσούκου-τσούκου ο καταμερισμός των εισοδημάτων άλλαξε άρδην κι απ’ εκεί που η μεσαία τάξη είχε το 70% της πίτας του εθνικού εισοδήματος και οι πλούσιοι το 10%, φτάσαμε στο σήμερα και στην αντιστροφή των ποσοστών, με τους πλούσιους να έχουν το 70% και τη μεσαία τάξη να έχει πάει περίπατο... Φτάσαμε στο σήμερα με 50 εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας και τον μπακάλη της γειτονιάς π.χ. να πληρώνει αναλογικά περισσότερο φόρο απ’ εκείνον που πληρώνει ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων. Φυσικά για τη συντήρηση αυτών των ανισοτήτων, δαπανούνται τεράστια κονδύλια, στη χρηματοδότηοη «ημετέρων» υποψηφίων, στην εξασφάλιση ψήφων στη Γερουσία και το Κογκρέσο, στα παντοδύναμα μίντια και στην προπαγάνδα ενός οικονομικού μοντέλου που προβάλλει την απόλυτη οικονομική ελευθερία και το «αμερικανικό όνειρο» όπου, λέει, ακόμα και ο τελευταίος Αμερικανός, με σκληρή δουλειά και μυαλό, μπορεί να γίνει δισεκατομμυριούχος. Θεωρητικά πάντα.

Υπέροχο σύστημα... Σου πουλά βίους αγίων και βίους του Μπιλ Γκέιτς. Σε πείθει να πιστεύεις ότι κι εσύ αύριο μεθαύριο θα την πιάσεις την καλή και θα κάνεις την μπάζα σου. Την ίδια ώρα σε ροκανίζει, σε πτωχοποιεί ακόμη περισσότερο. Στο όνομα του ανταγωνισμού και της εξυγίανσης του δημόσιου τομέα, ιδιωτικοποιεί βασικούς τομείς της καθημερινής σου ζωής, υγεία, παιδεία, συντάξεις, αυξάνει τους έμμεσους φόρους, απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις. Από τη μια μετατρέπει σε ξέφραγο αμπέλι και σκλαβοπάζαρο την αγορά εργασίας και από την άλλη, άμα λάχει, αβαντάρει κάποια φασιστοειδή να πλακώνουν στο ξύλο και να χαρακώνουν φουκαράδες τριτοκοσμικούς.

Υπέροχο σύστημα... Έχει κάνει παντιέρα του και πολεμά λυσσαλέα τα στραβά και τα ανάποδα του δημόσιου τομέα, τους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα. Φυσικό είναι... Αποτελούν κακό παράδειγμα για τους μισθούς των 600 ευρώ και τις συντάξεις της εξαθλίωσης του ιδιωτικού τομέα. Είναι προτιμότερο να παίρνουν όλοι 600 ευρώ και κάποιοι να βγάζουν τα εκατομμύρια από τα υπερκέρδη στο εξωτερικό.

Υπέροχο σύστημα... Έχει καταφέρει να αυτοαπαξιώσει ακόμα και τον ίδιο του τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα. Ωραία πράγματα! Κοινοβούλια και αντιπρόσωποι του λαού για τα πανηγύρια. Κι αφού ουδέν φως διαφαίνεται στον ορίζοντα σχετικό με την ωρίμαση των πολιτών και τη δημιουργία κάτι νέου, ας αφήσουμε τη διαχείριση της οικονομίας μας και του κράτους γενικότερα στα μνημόνια και στους τροϊκανούς. Αυτοί ξέρουν. Αυτοί μπορούν μέσω των εκβιασμών να επιβάλουν νομοθεσίες και χαράτσια, να ξεπουλήσουν κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς αντί πινακίου φακής, να φτωχοποιήσουν τον λαό. Έτσι κι αλλιώς η τρόικα είναι το άλλοθι κάθε ντόπιας άρχουσας τάξης που η απληστία τη μετέτρεψε σε οδοστρωτήρα και τώρα προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα, μέσω μιας δολοφονικής λιτότητας.

Ωραία πράγματα και υπέροχο σύστημα... Σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι τον θησαυρό του Αλή Μπαμπά και να ξερογλείφεσαι. Προχθές διάβαζα για εκείνη την υπερπολυτελή κατοικία των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Μοναδική, πολυεπίπεδη, χλιδάτη και ρομαντική ταυτόχρονα. Πού ξέρεις, πιθανόν να υπάρξει και συνέχεια. Να γίνουμε Ντουμπάι, Κυανή Ακτή... Έλα βρε, μόνο 30 εκατομμύρια κοστίζει, μόνο 30 χιλιάδες τον μήνα τα λειτουργικά έξοδα...

Προχθές διάβαζα τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας πως φέτος, για λόγους οικονομικής στενότητας, θα κοπεί από το πρόγευμα που δίνεται στους άπορους μαθητές ο χυμός κι έτσι από 1,60 ευρώ θα κοστίζει μόνο 1,00 ευρώ. Υπέροχα πράγματα, πανέμορφα, στην Κύπρο με τις υπερμεγέθεις επαύλεις και τις πολυτελείς λιμουζίνες, στην Κύπρο των τραπεζιτών, του δηλωμένου και του αδήλωτου πλούτου, στην Κύπρο των παράνομων και των αυριανών υπερπολυτελών νόμιμων καζίνο. Συνεχίστε να ονειρεύεστε ότι κάποια στιγμή θα πιάσετε κι εσείς την καλή. Συνεχίστε να υπηρετείτε πιστά τη μελλοντική σας οικονομική τάξη. Συνεχίστε, αυτά τα όνειρα θερινής νυκτός δεν ενοχλούν, δεν υπονομεύουν καμία εξουσία, δεν αποτελούν κίνδυνο για κανένα κατεστημένο και άρα όνειρα γλυκά...

********************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
Σχόλιο από μένα, ΟΥΔΕΝΑ! Το άρθρο μιλά από μόνο του! Υπέροχο σύστημα... Κι αυτάρκες! 



Anef_Oriwn
[κι αντισυστημικός κι αντικαπιταλίστας]
Παρασκευή 13/9/2013
[Παρασκευή και δεκατρείς σήμερα˙ όσοι είσαστε προληπτικοί προσέχετε γιατί ενίοτε η αυθυποβολή προκαλεί προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν]...