Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 11/2015 [επίκαιρη, πολιτική, ελλαδική, κομμουνιστική, ΚΚΕ-δικη, προβληματιζόμενη] – Ένα άρθρο του ανένταχτου ΚουΚουΕ-τζή Άρη Σκιαδόπουλου για τη πολιτική συμπεριφορά του ΚΚΕ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ...


Εισαγωγικά [μακροσκελή όμως...]

Σε προηγούμενη (πρόσφατη) ανάρτηση ΜΑΣ, αυτή με αρ. 8/2015, κάναμε και αναφορά στον ανένταχτο κομμουνιστή [στην ουσία φιλο-ΚΚΕ] δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο και είχαμε μάλιστα αναδημοσιεύσει και άρθρο του με θέμα τους γερμανικούς κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας, οι οποίοι όμως, είναι θεμελιωμένοι σε αίμα ανθρώπινο... [Έτσι για να ξέρετε και πώς θεμελιώθηκε το “γερμανικό οικονομικό θαύμα” και να μην μασάτε αυτά που λαλούν και μεταφέρουν μέσω των ελεγχόμενων Μέσων ΤΟΥΣ, οι διάφοροι Σιόιμπλε]… 

Σήμερα θα κάνουμε μια νέα αναδημοσίευση από την αρθρογραφία του Σκιαδόπουλου. Είναι ένα κείμενο του παρμένο από τη διαδικτυακή ιστοσελίδα “Ημεροδρόμος” κι έχει τίτλο “Το ΚΚΕ με το μάτι τού…απέξω”... [Προφανώς και εννοεί το δικού ΤΟΥ μάτι μια και ψηφίζει ΚΚΕ, είναι όμως «απέξω»]... Είχαμε εντοπίσει κι αυτό το άρθρο πριν καμιά 15ριά μέρες και βάλε [όταν είχαμε αναδημοσιεύσει και το προηγούμενο]. Είχαμε μάλιστα πει [σε μιαν κατ’ ιδίαν κουβέντα με τον Εαυτό ΜΑΣ] ότι θα το αναδημοσιεύαμε στην επόμενη ανάρτηση ΜΑΣ, μια και το θέμα ήταν και παραμένει είναι επίκαιρο. 

Σ’ αυτό [το δεύτερο άρθρο του] ο συγγραφέας πραγματεύεται και προβληματίζεται σοβαρά για την παντελή έλλειψη διάθεσης από πλευράς ΚΚΕ [αν και διάκειται φιλικά προς το Κόμμα] να μπει έστω και για λόγους αρχής σ’ ένα διάλογο με τις άλλες Αριστερές πολιτικές δυνάμεις, κυρίως δε με τον ΣΥΡΙΖΑ... 
Φυσικά τώρα, με την «κωλοτούμπα» [όπως την είπαν διάφοροι κακεντρεχείς] στην οποία προέβη [με σάλτο μορτάλε] η νέα (ελληνική) Αριστερή [με τσόντα από ΑΝ.ΕΛΛ.] κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες, στις συνόδους του Eurogroup, το ΚΚΕ φαίνεται [για μια ακόμα φορά] να δικαιώνεται. Πάντως ΚΑΙ για τους (εκτός ΚΚΕ) πιο ψαγμένους [όπως το Πολίτμπιουρο του Blog] αυτή η εξέλιξη ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, μια και η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν είχε από ΠΟΥΘΕΝΑ κι από ΚΑΝΕΝΑ στήριξη... Η ουσία όμως, δεν είναι αυτή [δηλ. η εκ των υστέρων δικαίωση του ΚΚΕ κάτι που ίσως κάνει τους φίλους και συντρόφους από το ΚΚΕ να πουν, ελπίζω όχι χαιρέκακα«εμείς ΣΑΣ τα λέγαμε»], αλλά πώς παράγεις πολιτική, για να σε ακολουθεί ο λαός και πώς αποφεύγεις τις «κωλοτούμπες» [εκτός κι αν τις τραβάει ο οργανισμός ΣΟΥ]...

[Για τις «κωλοτούμπες» δείτε και τα σχόλια ΜΑΣ εδώ κι εδωδά]... 

Πάντως ΕΜΕΙΣ εξακολουθούμε να επιμένουμε στην άποψη μας ότι αν το 2012 το ΚΚΕ που τότε αποτελούσε [με το 8% συν κάτι που συγκέντρωνε στις εκλογές] τη βασική συνιστώσα της ελληνικής Αριστεράς [ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις και ξεπερνούσε το 4%!], υιοθετούσε κι ακολουθούσε μια ενωτική Αριστερή πολιτική [και δημιουργούνταν ένα Μέτωπο των Αριστερών Δυνάμεων] ίσως τα πράματα να ήταν και διαφορετικά σήμερα - πιο αντικαπιταλιστικά, ριζοσπαστικά κι ανατρεπτικά...    

[Το ερώτημα αν το ΚΚΕ θα πρωτοστατούσε τότε, το 2012, για τη σύμπτυξη μιας εκλογικής συνεργασίας ή συμμαχίας της Αριστεράς στην Ελλάδα, είχε υποβληθεί και στον Νίκο Μπογιόπουλο τον Φεβράρη του ‘12, σε εκδήλωση στη Λευκωσία που διοργανώθηκε για την παρουσίαση τού βιβλίου του “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”, αλλά αυτό παρέμεινε αναπάντητο. Δείτε σχετικά και την ανάρτηση μας με αρ. 19/2012 και δη το σημείο 10. από τις “Ψηφίδες από την εκδήλωση”]...  

Με τα ζητήματα που αφορούν την πολιτική του ΚΚΕ έχει ασχοληθεί τελευταία σε μεγάλο βαθμό κι ο φίλος ο Νέος. «Τούτος» έχει ήδη ετοιμάσει και αναρτήσει στο Blog του ουκ ολίγα κείμενα κάτω από τα οποία έχουν γίνει και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. ΣΑΣ παραπέμπω σε δύο σχετικές [φεβρουριανές] αναρτήσεις του με τίτλο “Τα ενωτικά αντιφασιστικά μέτωπα και το σημερινό ΚΚΕ. Δείτε και διαβάστε το Μέρος Α΄ εδώ, το Μέρος Β΄ επαέ και το Μέρος Γ΄ [και τελευταίο], εδωδά.
Ενδεικτικά σταχυολογώ και τα εξής από σχόλιο του που κατάθεσε στην προτελευταία του ανάρτηση με τίτλο “Μια αριστερή φωνή στον απόηχο των Eurogroup”:

«Αλλά και πάλι θα σου το αντιστρέψω το ερώτημα: Αφού βλέπουμε τη διαφοροποίηση στελεχών ή συσπειρώσεων του Σύριζα που έχουν άλλα προγράμματα και στόχους σε σχέση με αυτά που τελικά κάνει η κυβέρνηση (και που είναι αναπόφευκτά από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί το κοινό νόμισμα και της ευρωπαϊκή ολοκλήρωση), γιατί δεν αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε πως τελικά υπήρχαν δυνατότητες δημιουργίας μετώπων με μίνιμουμ προγράμματα;
Ναι μεν αποδεικνύεται πως το ΚΚΕ έχει δίκιο πως με τη προσήλωση στους εταίρους και τις λοιπές ανωμαλίες δεν βγαίνει πουθενά (κι εδώ άλλωστε αυτό υποστηρίζω, το ίδιο κάνει και η Ανταρσύα, ο Αλαβάνος, ο Καζάκης κ.ο.κ.), αλλά επίσης αποδεικνύεται πως υπάρχουν οι δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσε να κινηθεί ενωτικά...»

Παράλληλα όμως. Εκείνες τις μέρες που εντόπισα τα κείμενα του Σκιαδόπουλου [κάπου στα μέσα του Φεβράρη] είχα και μια μακρά τηλεφωνική συνομιλία γι’ αυτά τα ζητήματα και με τον παρέα τον “Φίλιππο”... Τα ‘παμε περίπου για μια ώρα και αγγίξαμε ή/και σταθήκαμε με έντονους προβληματισμούς, σ’ αρκετά ζητήματα που αφορούν τις πολιτικές των κομμάτων της Αριστεράς σήμερα, κάμνοντας κι αναφορές στο ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΚΕΛ, την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νότια Ευρώπη, τη Ουκρανία, τη Βενεζουέλα, τον Λένιν [και το βιβλίο του για τον Αριστερισμό] κι άλλα πολλά, τα πλείστα σχετικά κι σχετιζόμενα και μερικά άσχετα... Και καταλήξαμε ότι τα πράματα είναι πολύ δυσοίωνα, αλλά συνταγές και αξιώματα δεν μπορεί να υπάρχουν... 

Πριν όμως κλείσω το μακρύ εισαγωγικό ΜΟΥ σημείωμα, θα ‘θελα να κάνω (στα σύντομα) και μια αναφορά και σ’ ένα άλλο ζήτημα...
Πριν κάποιες μέρες είδα στο διαδίκτυο [και πιο συγκεκριμένα στο Blog της Disdaimonaς, το οποίο πήρε απ’ εδώ] μια ανακοίνωση μιας ομάδας (ελληνο)κυπρίων «πανεπιστημιακών, επιστημόνων, πνευματικών ανθρώπων» με την οποία δήλωναν ότι «στηρίζουν την Ελλάδα»...

Αρκετοί από τους ελληνοκύπριους που υπέγραψαν τη δήλωση στήριξης «της προσπάθειας της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης που αγωνίζεται για την αξιοπρέπειά της απέναντι στους δανειστές της», είναι (πασί)γνωστοί δεξιοί, ακόμα και ακραιφνείς ακροδεξιοί, εθνικιστές, εθνικόφρονες (και εθνικάφρονες), ελληναράδες κι προγονολάτρες, ενώ πολλοί είναι και ακραίοι αντικομμουνιστές κι αντιΑΚΕΛικοί...
Να αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα, τα οποία μπορούν να συμπεριληφθούν σε μια ή και περισσότερες από τις πιο πάνω κατηγορίες... [Και μην το πάρετε ως ταμπέλλωμα τους]: Κώστας Βενιζέλος (δημοσιογράφος), Παναγιώτης Βουτουρής (πανεπιστημιακός),  Στέφανος Κωνσταντινίδης, (πανεπιστημιακός), Γιώργος Καλλινίκου (δημοσιογράφος),  Αλεξάνδρα Γαλανού (ποιήτρια), Γεώργιος Ξενής, (πανεπιστημιακός - δεν μπορούσε να λείπει!),  Λάζαρος Μαύρος (όλα τα νούμερα κερδίζουν!), Πάμπος Βάσιλας (δημοσιογράφος), Γιώργος Χριστοδουλίδης, (ποιητής – δημοσιογράφος - αλίμονο!), Κώστας Καμένος  (μουσικός/ ποιητής), Λευτέρης Παπαλεοντίου (φιλόλογος), Ντίνος  Ηλιάδης, (δημοσιογράφος - ούτε κι αυτός θα μπορούσε να λείπει!), Σίμος Αγγελίδης (δικηγόρος), Βάσος Αργυρίδης (συνθέτης), Χρίστος Ιακώβου (πολιτικός επιστήμονας), Ειρήνη Μάντολες, (εκπαιδευτικός)...

Παραξενεύτηκα που στη συγκεκριμένη λίστα είδα και μερικά άλλα ονόματα που νομίζω πως δεν ταίριαζε για να είναι εκεί, όπως λόγου χάριν, του χαράκτη Χαμπή Τσαγγάρη, του δημοσιογράφου Χρήστου Χαλικιόπουλου και της (πολιτικού επιστήμονος και συγγραφέως) Νίκης Κατσιαούνη (καλά αυτήν μπορεί να τη βρείτε παντού!)... 

Παραθέτω πιο κάτω ένα μικρό απόσπασμα από το περιεχόμενο της συγκεκριμένης “δήλωσης στήριξης”, χαρακτηριστικό δείγμα της υπερταξικής [για να μην πω και αταξικής] και εν μέρει απολίτικης προσέγγισης των υπογραφόντων τη δήλωση, για τα συμβαίνοντα μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης κι των ευρω-ενωσιακών θεσμών και μηχανισμών: 
«Στο μεταξύ η Ελλάδα έχει ανάγκη στήριξης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα του τραπεζικού της συστήματος. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρέπει να υποσκάψουν ούτε να εκβιάσουν την ελληνική κυβέρνηση κατά τη μεταβατική περίοδο των διαπραγματεύσεων...»

Επίσης να σημειώσω (και με έμφασης μάλιστα) ότι, ΚΑΜΙΑ απολύτως αναφορά ΔΕΝ γίνεται στο γεγονός ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ως κύρια και βασική συνιστώσα τον ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί κόμμα της Αριστερά που ως εκ της φύσεως και της ιδεολογίας του, ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεται σε αντίθεση, αντιπαράθεση και σύγκρουση (ιδεολογική και πολιτική) με τις νεοφιλελεύθερες (κι όχι μόνο) καπιταλιστικές πολιτικές, μεθοδεύσεις και σχεδιασμούς... 

Και πάμε στο κείμενο του Σκιαδόπουλου...

*********************************
“Το ΚΚΕ με το μάτι τού…απέξω”
[του Άρη Σκιαδόπουλου – “Ημεροδρόμος”, 29 Ιανουαρίου 2015, link: http://www.imerodromos.gr/kke-ekloges/]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις στα δύο κείμενα είναι δικές ΜΟΥ, όπως κι δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}... 

Όποιες σκέψεις ακολουθούν ανήκουν σ έναν πολίτη, που εδώ και εξήντα χρόνια ψηφίζει το ΚΚΕ από τότε που ήταν ΕΔΑ. Τότε, τον Αύγουστο του 1958, που έφτασε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, για να ακολουθήσει η διάσπαση και η κατρακύλα. Είναι σκέψεις ενός που δεν είναι μέλος του Κόμματος και συνεπώς δεν δεσμεύεται από τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ’ αυτήν την ιδιότητα κι ούτε απολαμβάνει της προστασίας του Κόμματος. Ωστόσο τιμήθηκε από σχέση αμφίπλευρης εκτίμησης τόσο από τον ιστορικό ηγέτη Χαρίλαο Φλωράκη, όσο κι από την Αλέκα Παπαρήγα.

Οι σκέψεις τώρα: Το ΚΚΕ είναι ένα ιστορικό Κόμμα που το διακρίνει η γενναιότητα ν΄ αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά και η κατάρα να τα διαπράττει. Ανέδειξε το Ζαχαριάδη, αποκαθήλωσε το Ζαχαριάδη και τον έστειλε στό Σουργκούτ…δασάρχη, για να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Ανέδειξε μια λαμπερή προσωπικότητα, τον Πλουμπίδη, για να τον στείλει ως χαφιέ στό απόσπασμα [στο απόσπασμα ήταν το ελληνικό μετεμφυλιακό παρακράτος που τον έστησε] και να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Αποκήρυξε το Βελουχιώτη, που σκοτώθηκε [δεν σκοτώθηκε έτσι αορίστως αλλά από τους φασίστες και τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των γερμανών] ατιμασμένος, για να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Είναι και μια σειρά άλλων, περισσότερο σημαντικών η ολιγότερο, δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Απλά, μέσα απ´ αυτή την πολιτική διαχείριση, το Κόμμα στερήθηκε των υπηρεσιών πολύτιμων προσωπικοτήτων κι έχασε πολιτικό χρόνο.

Σήμερα ωστόσο δε μιλάμε με όρους του 1946, ή τού 1950. Σήμερα μιλάμε για ταχύτητες που ξεπερνούν το φως. Τα νετρίνα που ανακάλυψε το Σερν έχουν σπάσει το φράγμα φωτός και κάνουν σ ένα δευτερόλεπτο εφτάμιση φορές το γύρο της γης. Το Ίντερνετ είναι μια ασύλληπτη πραγματικότητα, που διαχέει την πληροφορία σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί γεγονός κι ως τέτοιο δεν αντιμετωπίζεται με όρους αυτοαπομόνωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με αυτό πού εκφράζει, τη στήριξη δηλαδή των μονοπωλίων έχει κερδίσει σε πρώτη φάση το παιχνίδι. Και το ΚΚΕ δεν είναι εκτός. Πολύ σωστά διαθέτει ευρωβουλευτές που δίνουν τη δική τους μάχη μέσα από τους κανόνες του Ευρωκοινοβουλίου, τους οποίους έχει αποδεχτεί. Άρα, έστω και διαφωνών είναι παρών.

Σήμερα, στην Ελλάδα, για πρώτη φορά ένα αριστερό κόμμα, που έχει τις ρίζες του στό ΚΚΕ βρίσκεται στην εξουσία [στη διακυβέρνηση της Ελλάδας κι όχι στην εξουσία] και ζητά τη συνεργασία του ΚΚΕ. Είναι μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά, να δώσει τη δική της απάντηση. Άρνηση στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει άγονη πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΚΕ πρέπει ντε και καλά να συμφωνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι όμως πολιτικά ορθό να αρνείται το διάλογο. Ας προσέλθει στο διάλογο και αν προκύψει ασυμφωνία, τότε ας αποχωρήσει καταγγέλλοντας. Όχι όμως να αρνείται το διάλογο.

Αυτή η πολιτική της άρνησης περιθωριοποιεί το Κόμμα. Το καθηλώνει σε ποσοστά θλίψης. Γιατί είναι τραγικό το ΚΚΕ να εμφανίζεται πίσω από το φασιστικό μόρφωμα της “Χρυσής Αυγής” και ένα ευκαιριακό τυχοδιωκτικό κομματίδιο, όπως είναι το “Ποτάμι”. Και είναι αρκετοί εκείνοι που πιστεύουν σ ένα σύγχρονο ΚΚΕ, που θα απελευθερωθεί από την ομφαλοσκόπηση και θα σταματήσει πλέον να ασχολείται με… “εικονομαχίες” και “εικονολατρίες”… Δεν έχει ανάγκη από ιεροεξεταστές, αλλά από την προσφορά φωτισμένων στελεχών που πάντα διέθετε και διαθέτει. Κι ούτε είναι αποδεκτό οι φιλοδοξίες του να στοχεύουν σε ένα μισό τοις εκατό. Διαφορετικά θα συρρικνωθεί σ ένα ιδιότυπο κλαμπ υπάκουων, που θα ασκούν το κομματικό τους καθήκον και θα ονειρεύονται μια εκτός πραγματικότητας αλλαγή. Και βέβαια θα επιβεβαιώνονται από την ασφάλεια που προσφέρει η αποστασιοποίηση από τη δοκιμασία. Αυτό όμως είναι ένας ακαδημαϊσμός, δεν είναι πολιτική. Γιατί η πολιτική προϋποθέτει ρίσκο και το ρίσκο άμεση συμμετοχή στο γίγνεσθαι. Και σήμερα, το ΚΚΕ έχει μια ιστορική πρόκληση μπροστά του. Μέσα από το διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι είναι παρόν σ’ αυτό το στοίχημα της Αριστεράς, κι ότι αποτελεί εγγυητή των προσδοκιών του ελληνικού λαού. Έστω αποκαλύπτοντας μέσα από το διάλογο υπόγειες και σκοτεινές σκοπιμότητες τού ΣΥΡΙΖΑ.

Anef_Oriwn
[προβληματισμένος κι ΕΓΩ για τη στάση του ΚΚΕ, αλλά και για τα πισωγυρίσματα του ΣΥΡΙΖΑ]
Σάββατο 28/2/2015
[τελευταία μέρα του Φεβράρη σήμερα κι από αύριο Μάρτης κι Άνοιξη ημερολογιακά˙ βγείτε έξω στη Φύση, είναι πανέμορφη!]

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 10/2015 [επίκαιρη, ελλαδική, Αριστερή, τραγουδιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Λίγα λόγια για τις οικονομικο-πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα μέσα από μια συνέντευξη του έλληνα στιχουργού Οδυσσέα Ιωάννου...


Εισαγωγικά

Έγραφα σε σχόλιο ΜΟΥ στις 9 του μηνός στη συζήτηση κάτω από την ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 7/2015, αναφερόμενος τη ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από την Αριστερά και πιο συγκεκριμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και σε συνεργασία με τους λεγόμενους και εκ δεξιών ορμώμενους, “Ανεξάρτητους Έλληνες”:
«... χωρίς δυνατό και δυναμικό μαζικό λαϊκό κίνημα [δυνατά συνδικάτα και οργανώσεις νεολαίας με κινητοποιήσεις στους δρόμους, στις πλατείες και στους χώρους δουλειάς] και χωρίς διεθνή στήριξη ή και συνεργασία ανατροπές, και επαναστατικές αλλαγές δεν επιτυγχάνονται»...

Περίπου τα ίδια έλεγα [και πάλι για τη νέα ελληνική κυβέρνηση] και στο κυρίως κείμενο της προηγούμενης ανάρτησης ΜΟΥ, αυτής με αρ. 9/2015:
«Κι η Ελλάδα χωρίς δυνατό λαϊκό κίνημα στους δρόμους καθώς και χωρίς συμμάχους και στήριξη από μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση [...] δεν πιστεύω ότι θα πάρει και πολύ μακριά τη βαλίτσα...» [της αντίστασης στον Σιόιμπλε και στα κέντρα λήψης αποφάσεων της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης]...

Τα πιο πάνω αποτελούν διαχρονικές ΜΟΥ θέσεις [ως Αριστερός]: Δεν μπορούν να υπάρξουν επαναστατικές/ανατρεπτικές ριζοσπαστικές κοινωνικοοικονομικές  αλλαγές σ’ ένα τόπο ή σε μια χώρα αν δεν υπάρχει μαζικό λαϊκό κίνημα εντός της χώρας που να στηρίζει αυτές τις αλλαγές και παράλληλα αν δεν υπάρχει κι διεθνής στήριξη κι αλληλεγγύη, ή/και περιφερειακές ή διεθνείς συνεργασίες και συμμαχίες προς αυτή την κατεύθυνση. Ή όπως περίπου λέει κι ο ελλαδίτης στιχουργός και συγγραφέας Οδυσσέας Ιωάννου σε πρόσφατη συνέντευξη του στο “Έθνος” [την οποία αναδημοσίευσε σήμερα η “Χαραυγή”] «...ο ρους της ιστορίας δεν μπορεί να αλλάξει από μια και μόνο χώρα...»  
Δύο - τρεις απαντήσεις του Οδ. Ιωάννου σε ερωτήματα που του υποβλήθηκαν σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τις οποίες κρίναμε ως πολύ σημαντικές τις αναδημοσιεύουμε πιο κάτω. Σκέψεις και προβληματισμούς ΜΑΣ πάνω στα λεγόμενα του ελλαδίτη στιχουργού θα παραθέσουμε [λόγω έλλειψης χρόνου τώρα] στο χώρο των σχολίων και στη συζήτηση που τυχόν ακολουθήσει...

Να σημειώσω ότι ο Οδυσσέας Ιωάννου έχει γράψει τους στίχους για πάμπολλα τραγούδια, μερικά από τα οποία έχουν μελοποιηθεί από τον Θάνο Μικρούτσικο, ενώ πολλά έχουν τραγουδηθεί από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, δύο αγαπημένους ελλαδίτες καλλιτέχνες. Να αναφέρω ενδεικτικά,


-  το “Έφηβα γεράκια”,


-  το “Μικρές νοθείες”,


-  το “Σαν ναυαγός”,


-  το “Δεν έχω χρόνο μάτια μου”


-  το “Γιατί να μην κεράσω”,


-  το “Στης ψυχής το παρακάτω”, και


-  το “Κράτα λίγο ακόμα”...

******************************************
«Μια χώρα από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας»
[αποσπάσματα από συνέντευξη του Οδυσσέα Ιωάννου στο “Έθνος” της 16ης του Φεβράρη˙ αναδημοσιεύτηκε στη “Χαραυγή” την Τρίτη 24 του Φεβράρη, στη σελ. 11]...  

{Οι υπογραμμίσεις κι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ. Επίσης δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα εντός των αγκύλων}...

Πώς αισθάνεστε μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο;
Δεν περιμένω θαύματα, ούτε πιστεύω ότι μία χώρα μόνη της μπορεί να αλλάξει τον ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας. [Κάτι ΜΆΣ θυμίζει από τη μαρξιστική θέση ότι «ο Σοσιαλισμός ΔΕΝ  μπορεί να εδραιωθεί σε μια μόνο χώρα»]... Ωστόσο, είχα κουραστεί να είμαστε σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου [λέτε να είχε κατά νουν και δίκην προφήτη, τον Γλέζο και τον Θεοδωράκη;], στην εύκολη θέση να κρίνουμε. [Πώς προέκυψαν όμως και οι αντιδράσεις του Λαπαβίτσα, της Σακοράφα και του Λαφαζάνη;]... Πάμε να δούμε, να ζυγίσουμε, εάν αυτά που πιστεύαμε, που ονειρευόμαστε κι αγαπούσαμε, εάν μπορούν στην πράξη να λειτουργήσουν... Δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ένας απλός ψηφοφόρος είμαι... Έπρεπε κάποτε να δοκιμαστούμε κι ήρθε η ώρα. [Μόνοι ΣΑΣ;] 

Τι περιμένετε από μία κυβέρνηση, η οποία προσδιορίζεται ως Αριστερά;
Εάν μπορεί να αποδείξει στην πράξη ότι έχει ένα πολύ πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Και ότι μπορεί σε επίπεδα ανθρωπισμού και δικαιοσύνης να δώσει ένα νέο στίγμα. Ανθρωπισμό, δικαιοσύνη και δημοκρατία, περιμένω. [Μέσα σε πλαίσια καπιταλιστικά;] Πιστεύω ότι εάν αυτά τα εξασφαλίσουμε, τα υπόλοιπα θα τα βρούμε... Θέλω να πιστεύω ότι θα σταματήσει αυτός ο ραγδαίος αποδημοκρατισμός της χώρας που συνέβαινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Με τρόμαξε πάρα πολύ, πιο πολύ κι από τη φτώχεια. Την ανελευθερία και τη μη δημοκρατία δεν αντέχω. Δεν τις σηκώνει ο μεταβολισμός μου.

Ο πολιτισμός, η τέχνη μπορεί να μας εμψυχώσει, να μας βοηθήσει να βγούμε από το τέλμα;
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η τέχνη δημιουργεί επαναστάσεις... Η τέχνη ακολουθεί και καταγράφει αυτό που συμβαίνει στο δρόμο. [Άρα δεν είναι ο πολιτισμός ή οι λεγόμενοι πολιτισμένοι λαοί που θ’ αλλάξουν τον κόσμο!] Και, κυρίως, κρατάει ζεστή κι ενεργή την ελπίδα ότι μπορούν τα πράγματα να γίνουν κι αλλιώς. Αυτό είναι τρομερά σημαντικό και παρηγορητικό. Ας είμαστε, λοιπόν, ζεστοί κι ετοιμοπόλεμοι, όταν δοθεί η ευκαιρία τα πράγματα να γίνουν αλλιώς... Αυτός είναι και ο λόγος που διαβάζω λογοτεχνία. Θεωρώ τα μυθιστορήματα των μεγάλων συγγραφέων την τέχνη των τεχνών.

***********************************
Και μια αφιέρωση

Και κλείνω, αγαπητές αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες, αυτή τη σχετικά σύντομη ανάρτηση ΜΟΥ, με μια τραγουδιστική αφιέρωση. Επιλέγω να ΣΑΣ αφιερώσω το τραγούδι “Φρόνιμα κούκλα μου”γραμμένο σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, μελοποιημένους από τον Χριστόφορο Κροκίδη και τραγουδημένο από τον Βασ. Παπακωνσταντίνου.

“Φρόνιμα κούκλα μου”


Anef_Oriwn
[η δική ΜΑΣ η ψυχή ΔΕΝ λέει αν φρονιμέψει]
Τρίτη 24/2/2015
[εφάαμεν τζιαι τον Κουτσοφλέβαρο!] 

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 9/2015 [έκτακτη, επίκαιρη, σχετικά σύντομη, διαφορετική, ταχάτες απολίτικη, βαρυ-χειμωνιάτικη, της Φύσης, φωτογραφική] – Εικόνες χειμωνιάτικες κι όμορφες πλην όμως παγωμένες... Προσθήκη υστερογράφου κι άλλων χειμωνιάτικων εικόνων...


Αγαπητές Αναγνώστριες,
Φίλοι Αναγνώστες, 

Στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση, αυτήν με αρ. 8/2015, κάναμε μια μακρά συζήτηση [με μερικούς από τους τακτικούς επισκέπτες του Blog] και πολιτικολογήσαμε αρκετά κυρίως πάνω στο ζήτημα του λεγόμενου “γερμανικού (καπιταλιστικού) θαύματος”. Είχα μάλιστα υποσχεθεί σε σχόλιο ΜΟΥ ότι, κάποια στιγμή θα επανερχόμουν για να ασχοληθώ με τα ζητήματα που έθεσε ο blogger και σχολιογράφος Strovoliotis, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα... Και πέρασαν και κάποιες μέρες από τότε! Επιφυλάσσομαι όμως...

Σήμερα είπα ν’ αλλάξουμε παραστάσεις... Ευκαιρίας δοθείσης λόγω του (βαρυ)χειμωνιάτικου και παγερού σκηνικού [που έχει όμως κι αυτό την ομορφιά του], είπα να καταγράψω, χωρίς πολλά λόγια και με 2-3 φωτογραφίες, το γεγονός... [Κάτι παρόμοιο έκανα και πέρσι στην ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 112/2014]...

Χιόνισε, λοιπόν, σχεδόν σ’ όλη την Κύπρο, ακόμα κι σε πεδινές περιοχές συμπεριλαμβανομένης και της Λευκωσίας. Δρόμοι έκλεισαν, ενώ σχολεία [ακόμα και στα ημιορεινά, αλλά και σε πιο πεδινές περιοχές όπως στο διαμέρισμα της Πόλης Χρυσοχούς] δεν λειτούργησαν. Μαθητές, δάσκαλοι και καθηγητάδες κάθισαν ή επέστρεψαν στα σπίτια τους.  Επίσης δεν δούλεψε ο κόσμος σε δουλειές που γίνονται έξω, όπως ας πούμεν, στις οικοδομές, [όσες έχουν χρήμα οι ιδιοκτήτες και μπορούν να τις συνεχίσουν] και στα χωράφια... Πολλοί αφού δεν πήγαν δουλειά, ή έφυγαν μια και δεν μπορούσαν να δουλέψουν, κάπου θα μαζεύτηκαν και θα το ‘ριξαν στη ζιβανία και το κρασί. Και σίγουρα θα τσιλλούσαν (συνόδευαν) τις πινιές τους με μεζεκκλίκκια [λουκάνικα, παστουρμάδες, χαλλούμι ή και κανένα παγιδάκι ή φτανό στα κάρβουνα], αλλά και με σούπα μια και ήταν παγωνιά σήμερα... Και ν’ απολαύσουμε και τις χειμωνιάτικες εικόνες στα πέριξ, όπως τις βλέπουμε από το “εξοχικό”... Ας πούμεν, 

Τους γύρω λόφους τους ελαφρώς (τζιει τζιαι δα) καλυμμένους με χιόνι


καθώς και την φουρτουνιασμένη κι αγριεμένη θάλασσα, που εδώ και μέρες κυριολεκτικά λυσσομανά  


όπως και τους χειμωνιάτικους ήχους – το κτύπημα της βροχής στα πορτοπαράθυρα ή τον ασταμάτητο χαρακτηριστικό θόρυβο από το θυμωμένο πηγαινέλα της θάλασσας και τις πέτρες να κυλάνε πάνω κάτω από τα τεράστια κύματα...

Όπως είπαμε όμως όλ’ αυτά ΜΑΣ δίνουν ευκαιρία με το ποτάκι, τα τζίζι μίζι και διάφορα άλλα μεζεδάκια, 



να αποστασιοποιηθούμε, έστω και για λίγο, από μιάν άλλη μεγάλη βαρυχειμωνιά, που έχουν δημιουργήσει στους πλείστους εξ Ημών, οι παρεμβάσεις, τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας της γερμανο-ελεγχόμενης Τρόικας. 
Κι αυτή είναι μια βαρυχειμωνιά διαρκείας που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, ή και την Ελλάδα, αλλά όλες σχεδόν τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου κι όχι μόνο... 
Και κάποιες [σπασμωδικές όμως] προσπάθειες της νέας υπό τον Αλέξη Τσίπρα (Αριστερής) Κυβέρνησης της Ελλάδας για να απεγκλωβιστεί η χώρα απ’ αυτές τις βάρβαρες και απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πολιτικές ο ελληνικός λαός, έχουν μεν κάνει τους πολιτικούς εκπρόσωπους του νεοφιλελευθερισμού, προεξάρχοντος του γερμαναρά του Σιόιμπλε, να σκυλιάσουν, αλλά δυστυχώς ΔΕΝ βλέπω τους έλληνες ν’ αντέχουν... 
Ο Σιόιμπλε (με το δικό του τρόπο), είπε ορθά κοφτά στους έλληνες ότι δεν δέχεται να αμφισβητείται η γερμανική επικυριαρχία [του Δ΄ Ράιχ] στην Ευρώπη... 
Κι η Ελλάδα χωρίς δυνατό λαϊκό κίνημα στους δρόμους και χωρίς συμμάχους και στήριξη από μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση [από άλλες χώρες της Ένωσης – και η «μικροκόρη» Κύπρος υπό τον Νίκαρο, τον Χαρούλη και τον Φούλλη έχει κλωτσήσει την Μαμά-Πατρίδα] δεν πιστεύω ότι θα πάρει και πολύ μακριά τη βαλίτσα... 
Προφανώς και θα αναδιπλωθεί, είτε ομαλώς είτε ανωμάλως! Εμείς ευελπιστούμε για το καλύτερο [νομίζω αύριο έχει και νέα σύνοδο το Eurogroup], γιατί δεν μπορεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα να συνεχίσει να είναι το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας...

Άντε και καλή Άνοιξη!

Anef_Oriwn
[μετά την φουρτούνα έρχεται πάντα καλοκαιρία˙ όμως για να φύγει η τροϊκανή νεοφιλελεύθερη κακοκαιρία πρέπει να βάλουμε κι ΕΜΕΙΣ το χέρι ΜΑΣ!]
Πέμπτη 19/2/2014 

********************************

Υστερόγραφον 23/2/2015 (Καθαρά Δευτέρα) – 2:05 μ.μ.

Παραθέτουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες [όπως αναφέραμε και στο σχόλιο ΜΑΣ πιο κάτω] από τον βαρυχειμωνιάτικο παγερό καιρό της περασμένης Παρασκευής. Να σημειώσουμε ότι και σήμερα (Καθαρά) Δευτέρα ο καιρός είναι συννεφιασμένος και κάνει και κρύο, κάτι που προφανώς απότρεψε τον κόσμο να εκδράμει σε βουνά και λαγκάδια... [Εμείς τη βγάλαμε στο πατρικό ΜΑΣ]...

Για την άλλη την πολιτική βαρυχειμωνιά τα λέω στο πιο κάτω σχόλιο ΜΟΥ...  

Ακόμα μια εικόνα της φουρτουνιασμένης θάλασσας




Κι ένα χιονισμένο δρομάκι σ’ ένα ημιορεινό χωριουδάκι



Κι ένα χιονισμένο αμπέλι [που έχει μείνει κι ακλάδευτο]



Και μερικές ανθισμένες, εν μέσω των χιονιών, μυγδαλιές. Βιάστηκαν κι αυτές ν’ ανθίσουν! Άραγε θα καρπίσουν τελικά;


Anef_Oriwn
Δευτέρα της Καθαρής 23/2/2015

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 8/2015 [επίκαιρη, ιστορικο-πολιτική, ελλαδική, (αντι)γερμανική, (αντι)ευρωπαϊκή, αντικαπιταλιστική, αντι-Strovolioti-κη και εξ αναδημοσιεύσεως] – Περί του «γερμανικού θαύματος» και των «συμφωνιών που πρέπει να τηρούνται»...


Εισαγωγικά και επεξηγηματικά

Πολύ πρόσφατα, μόλις πριν μερικές μέρες, (ξανα)μπήκα [μετά από καιρό] σε μια μακρά, αντιπαραγωγική κι αδιέξοδη [ως συνήθως] συζήτηση με τον γνωστό νεοφιλελεύθερο blogger Strovolioti. Η κουβέντα (μας) έλαβε χώρα στο δικό ΤΟΥ, το Strovolioti-κο, blog σε τρία συνεχόμενα posts! Παρεμβάσεις με σχόλια ΜΟΥ θα βρείτε στις 3 τελευταίες αναρτήσεις του, εδώ, εδωδά κι επαέ... [Ώρες ώρες γίνομαι μεγάλος μαζόχας και μάλιστα  σε μια εποχή κι μια ηλικία που νόμιζα ότι σταμάτησα να σύρνω πέτρες σε όποιον shύλλον λάξει. Προφανώς δεν μπορώ να κόψω παλιά χούγια και κακές συνήθειες. Μια ζωή “αγύριστο κεφάλι”]...

Κύριο θέμα της συζήτησης μας ήταν, για ακόμα μια φορά, τα πολυσυζητημένα [από τους δυο ΜΑΣ κι όχι μόνο] διάφορα ζητήματα περί του καπιταλισμού όπως οι εγγενείς αντιφάσεις και αντιθέσεις του και τα πολλαπλά δαιμόνια που ως εκ της εκμεταλλευτικής του φύσεως δημιουργεί, όπως η φτώχεια, η πείνα, ο υποσιτισμός, η ανεργία, η αμορφωσιά, η ελλιπής ή ακόμα και μηδαμινή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η έλλειψη στέγης, η μετανάστευση, οι πόλεμοι, η απουσία ελεύθερου χρόνου...

[Αν δε κάνω λάθος κάπου ο Μαρξ είπε ότι η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου, συνίσταται βασικά στο να έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει ελεύθερο χρόνο˙ κι οπωσδήποτε να είναι απελευθερωμένος από τις όποιες οικονομικές εξαρτήσεις]...    

Επανέρχομαι όμως στο θέμα της συζήτησης ΜΟΥ με τον Strovolioti. Τούτος έγραψε πολλά και διάφορα περισπούδαστα και σοφά δίκην αξιωμάτων τόσο στα κυρίως κείμενα του όσο και στα σχόλια, πλην όμως με αφοριστικό, ελιτίστικο κι απαξιωτικό ύφος και χωρίς, ως συνήθως, να τεκμηριώνει τις θέσεις και τοποθετήσεις του... Πολλές οι γενικολογίες, οι αοριστολογίες και οι από καθέδρας τοποθετήσεις... Πολλές κι οι δικές ΜΟΥ ανταπαντήσεις και τα σχόλια ΜΟΥ [μερικές φορές εκφρασμένα μάλσιτα και με ειρωνεία] γι’ αυτό και η κουβέντα μας τράβηξε σε μάκρος... Υπάρχουν όμως μερικά ζητήματα όπως
-  η ανάπτυξη επί καπιταλισμού και ποιοι βασικά ωφελούνται απ’ αυτήν, ή
-  οι επενδύσεις σε τρίτες χώρες [ας πούμεν στην Ασία κι την Αφρική] και ποιοι κερδίζουν τελικά, οι πεινασμένοι λαοί ή οι πολυεθνικές, ή
που χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας, κάτι που θα πράξω προσεχώς και σταδιακά. Ήδη ετοίμασα και μια μακροσκελή απάντηση πάνω σε πολλά απ’ όσα έχουν ειπωθεί [την έγραψα κατ’ αρχάς ως σχόλιο αλλά βγήκε μεγάλο γι αυτό και αποφάσισα] και θα το κάμω ξεχωριστή ανάρτηση εδώ στο Blog ΜΟΥ, λίαν συντόμως ελπίζω]...
Για σήμερα θα ασχοληθώ με αυτό που οι διάφοροι θιασώτες του γερμανικού καπιταλισμού [ή πιο σωστά γερμανικού οικονομικού ναζισμού] ονομάζουν “γερμανικό  θαύμα” και πώς αυτό κτίστηκε. Πάνω σε ποιων το αίμα εδραιώθηκαν οι εταιρείες μεγαθήρια του γερμανικού καπιταλισμού και ποιες συμφωνίες ΔΕΝ τηρήθηκαν και τί χρέη της χαρίστηκαν για να γίνει σήμερα η Γερμανία κραταιά κι αδηφάγα; [Η Siemens είνaι δισεκατομμύριαa που πλήρωσε ανά τον κόσμο σε μίζες]... Κάτι γερμαναράδες τύποι όμως όπως ο Σιόιμπλε δεν παύουν να κραυγάζουν εριστικά και προκλητικά «εάν η Ελλάδα δεν θέλει το υπάρχον πρόγραμμα, τότε τέλος» – πάντως στο Eurogroup δεν κατάληξαν σε ΚΑΜΙΑ συμφωνία σήμερα για την Ελλάδα]... 

Θα αναδημοσιεύσω, λοιπόν, σήμερα δύο σχετικά με το θέμα μας κείμενα που αλίευσα,
-  το πρώτον από το διαδίκτυο και είναι του κομμουνιστή δημοσιογράφου Άρη Σκιαδόπουλου που εργαζόταν κάποτε στην ΕΡΤ, και
-  το  δεύτερο από το ελληνικό “ΠΟΝΤΙΚΙ” και είναι του Δημήτρη Μηλάκα.
Επίσης σας παραπέμπω σε μια σχετική συζήτηση για «τα δάνεια και το εξωτερικό χρέος» στην οποία συμμετέχει με τον καθάριο και τεκμηριωμένο λόγο ο Νίκος Μπογιόπουλος... 

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις στα δύο κείμενα είναι δικές ΜΟΥ, όπως κι δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}... 

******************************************
Κύριε Σόιμπλε η πόρτα σας…μπάζει κι’ έχει οσμή αίματος!
 [του Άρη Σκιαδόπουλου – “Ημεροδρόμος”, 7 Φεβρουρίου 2015, linkhttp://www.imerodromos.gr/soible-aima/]

Μια χώρα που διεκδικεί ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη δεν αρκεί νάχει οικονομική ευρωστία. Απαιτείται και ένα ηθικό πλεονέκτημα. Και τι σημαίνει μια χώρα νάχει ηθικό πλεονέκτημα το γνωρίζουν καλά οι Γερμανοί διανοούμενοι που έχουν μελετήσει καλά την ελληνική Γραμματεία. Πάμε λοιπόν:
Η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας στηρίζεται σήμερα σε κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας που είναι θεμελιωμένοι σε αίμα ανθρώπινο. Έχουμε και λέμε:

1. Bertelsmann
Ιδρύθηκε το 1845 και υπήρξε στενός συνεργάτης του Χίτλερ, στηρίζοντας την προπαγάνδα του αντισημιτισμού με έκδοση βιβλίων. Ο ιδρυτής της, Mohn, έκανε σημαντικές δωρεές στο Χίτλερ κι ήταν μέλος των Ες- Ες. Στα εργοστάσιά του, στη Λιθουανία και την Ουκρανία, δούλεψαν χιλιάδες Εβραίοι σε καθεστώς δουλείας.

2. KodaK
Είχε συναλλαγές με τους Ναζί και στα εργοστάσιά της δούλεψαν πάνω από 350 Εβραίοι σε καθεστώς δουλείας.

3. Hugo Boss
Σχεδίασε τις στολές των Ες- Ες και της ναζιστικής νεολαίας. Χρησιμοποίησε 140 εργάτες εβραϊκης καταγωγής, κρατούμενους, κι” ο αριθμός τους αυξήθηκε με άλλους σαράντα αιχμαλώτους πολέμους από τη Γαλλία.

4. IBM
Παρείχε πληροφορίες στους Ναζί για τον εντοπισμό των Εβραίων και συνέβαλε στην εξόντωσή τους από τον Χίτλερ. Εξέλιξε τα αυτόματα συστήματά της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

5. Bayer
Θυγατρική τής IG Farben. Δώρισε 81.000.000 μάρκα στο χιτλερικό καθεστώς. Είχε τα εργοστάσια της πλησίον του Άουσβιτς για νάχει εργατικά χέρια δωρεάν. Υπολογίστηκε ότι πάνω από 350.000 πέθαναν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους σ’ αυτά τα εργοστάσια.

6. Siemens
Χρησιμοποίησε κρατουμένους στα εργοστάσια της. Το 2001 προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν για να προωθήσει προϊόντα της έκαμε χρήση της λέξης Zykon. Το Zykon ήταν το θανατηφόρο εντομοκτόνο που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους αερίων.

7. ΒMW
Ο ιδρυτής της εταιρίας χρησιμοποίησε δούλους στα εργοστάσια παραγωγής όπλων και το 1933 έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, κάτι που του εξασφάλισε πακτωλό χρημάτων. Η εγγονή του παραδέχτηκε ότι η αυτοκρατορία χτίστηκε από την εκμετάλλευση 50.000 αιχμαλώτων πολέμου. Ο παππούς της υποχρέωνε τους αιχμαλώτους να εργάζονται με απειλή εκτέλεσης. Στο εργοστάσιο του στο Αννοβερο υπήρχε ειδικός χώρος εκτελέσεων.

8. Audi
Χρησιμοποίησε πάνω από 20.000 αιχμαλώτους πολέμου στα εργοστάσια της. Πριν λήξει ο πόλεμος έστειλε 688 στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά το τέλος του πολέμου αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμα εκατομμυρίων δολαρίων.

9. Daimler Benz Μερσεντές
Δούλεψε για το στρατό του Χίτλερ. Στα εργοστάσιά της είχε πάνω από 63.000 κρατουμένους στρατοπέδων που δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Τα εργοστάσιά της φυλάσσονταν από τα Ες- Ες.

10. Deutshe BanK
Αγόρασε 4.446 κιλά χρυσό από την κεντρική Τράπεζα του Ναζιστικού καθεστώτος. Τα 744 απ´ αυτά προερχόταν από κρατουμένους στρατοπέδων συγκέντρωσης. Παραχώρησε επίσης δάνειο στο Χίτλερ για την κατασκευή του Άουσβιτς. Το 1998 αποδέχτηκε την ηθική ευθύνη.

11.Opel
Ήταν η δημιουργός του πρώτου θαλάμου αερίων.

12. Puma
Ο συνιδρυτής της, Ντάσλερ, χρησιμοποίησε χιλιάδες κρατουμένους των στρατοπέδων για να δοκιμάζουν τα παπούτσια του σε στίβος αντοχής.

13.Volkswagen
Τέσσερις στους πέντε εργάτες της υπήρξαν κρατούμενοι στρατοπέδων. Συνεργαζόταν στενά με το Χίμλερ που της έστελνε εργάτες από το Άουσβιτς.

Κύριε Σόιμπλε!
Όλοι αυτοί «στηρίζουν» σήμερα το “Γερμανικό θαύμα”. Ως εκ τούτου απέναντι στην Ευρώπη πρέπει να αισθάνεστε ενοχή. Διότι τι θα πει αποκηρύξατε το Ναζισμό; Σάματις σας έπαιρνε να κάνετε αλλιώς; Αποκηρύξατε το Ναζισμό, αλλά στα φυντάνια του στηρίζετε την οικονομία σας. Και ειδικά απέναντι σ’ αυτόν τον τόπο στερείστε ηθικού πλεονεκτήματος…
Ως εκ τούτου, κακώς σας αντιμετωπίζουμε έστω με το μίνιμουμ της διπλωματικής ευγένειας.
Βγάλε λοιπόν το σκασμό γιατί το αίμα είναι ακόμα νωπό!

************************************
«Pacta sunt servanda»
[του Δημήτρη Μηλάκα, από το “ΠΟΝΤΙΚΙ” - τεύχος 1850, της 5ης  Φεβρουαρίου 2015, link: http://www.topontiki.gr/article/95496/Pacta-sunt-servanda]...

«Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται». [Σημ. δική ΜΟΥ: αυτό σημαίνει η λατινική φράση «Pacta sunt servanda» κι αποτελεί σύμφωνα με τους κυρίαρχους κύκλους αξίωμα που διέπει τις διεθνείς Συμφωνίες - Συνθήκες εκ των οποίων οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνονται εκ μέρους των συμβαλλομένων θα πρέπει να τηρούνται]... Αρκεί να είναι δίκαιες, αμοιβαία επωφελείς και η τήρησή τους να είναι εφικτή. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι συμφωνίες είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν προκαλώντας καταστροφές...

Η ιστορία υπενθυμίζει ότι υπάρχουν καλές (επωφελείς) και κακές συμφωνίες, συμφωνίες που τηρήθηκαν (μέχρι τελικής πτώσης) και άλλες που στον δρόμο άλλαξαν προσφέροντας διεξόδους και νέες προοπτικές.

Για παράδειγμα, οι συνθήκες (Σεβρών και Λωζάννης) που επιβλήθηκαν σε βάρος της ηττημένης στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Γερμανίας τηρήθηκαν (διά πυρός και σιδήρου) κατά γράμμα. Όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν «επωφελείς» συμφωνίες ούτε για τους νικητές που τις επέβαλαν ούτε για τους ηττημένους που κλήθηκαν να τις υποστούν. 
Αυτές οι συνθήκες:
• οδήγησαν την ηττημένη Γερμανία σε οικονομικό αδιέξοδο,
•  υπέθαλψαν τον ναζισμό
• και τελικά καλλιέργησαν το έδαφος για το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ίσως επειδή το πάθημα έγινε μάθημα, το γερμανικό οικονομικό θαύμα (μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), πέραν όλων των άλλων, οφείλεται και στο γεγονός ότι κάποιες συμφωνίες δεν τηρήθηκαν:

Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν τους δανειστές της Γερμανίας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα!) το 1953 στο Λονδίνο και ενορχήστρωσαν κούρεμα του γερμανικού χρέους κατά 50% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του κατά 30 έτη. 

Σήμερα, ξεχνώντας την Ιστορία, το ευρωπαϊκό (και γερμανικό) πολιτικό κατεστημένο καλεί (και) τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να τηρήσει μια ανέφικτη και άδικη συμφωνία, τη συμφωνία για την εξυπηρέτηση του κολοσσιαίου ελληνικού χρέους.

Πρόκειται για ένα χρέος που η ευρωπαϊκή (γερμανική) πολιτική ελίτ μετέφερε από τις τράπεζες στις πλάτες των ευρωπαϊκών λαών. Προκειμένου, λοιπόν, η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ να μη βρεθεί στην ανάγκη να απολογηθεί γιατί λειτούργησε και αποφάσισε ως υπάλληλος των τραπεζιτών, ζητά από τις ελληνικές κυβερνήσεις να τηρήσουν μια ανέφικτη συμφωνία...

Καμιά, ωστόσο, πολιτική σκοπιμότητα δεν μπορεί να κάμψει την επίμονη πραγματικότητα: η ελληνική οικονομία, βαδίζοντας στον πέμπτο χρόνο ύφεσης, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών, σύμφωνα με μελέτη του ΟΟΣΑ, θα πρέπει – σε ό,τι αφορά τους δείκτες του ελλείμματος στους προϋπολογισμούς της – να τοποθετηθεί ανάμεσα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ελβετία και η πετρελαιοπαραγωγός Νορβηγία!

Πρόκειται, προφανώς, για μια συμφωνία που – απλώς – δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί...

Anef_Oriwn
[δεν ανέχεται τους καπιταλίστες “θαυματοποιούς”]
Πέμπτη 12/2/2015
[Τσικνοπέμπτη ήταν σήμερα και μερικώς τσικνίσαμε κι ΕΜΕΙΣ! Σχετικά καλή ήταν και η μέρα, κυρίως ηλιολουστη˙ τις προηγούμενες 2-3 μέρες όμως, είχαμε χειμωνιάτικο σκηνικό με μπόλικες βροχές ˙ και η θάλασσα εκεί στο “εξοχικό” ήταν έντονα αγρία και μουγκάνιζε ιδιαίτερα θορυβωδώς]...  

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 7/2015 [επίκαιρη, ιδεολογικο-πολιτικο-οικονομική, ελλαδική, (αντι)γερμανική, (αντι)ευρωπαϊκή, αντι-μνημονιακή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου για τους ευρωπαίους, φίλους, εταίρους και συμμάχους της Ελλάδας (και της Κύπρου επίσης)...


Σύντομα εισαγωγικά

Η νέα, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, Αριστερή [με τσόντα από τους δεξιούς ΑΝΕΛΛ] Κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε [μέσω του νυν Υπουργού επί της Οικονομίας Γιάνη -μ’ ένα νι- Βαρουφάκη] να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο που οι “εταίροι” της Ελλάδας της επέβαλαν μέσω της εν πολλαίς αμαρτίαις και παρανομίες περιπεσούσας Τρόικας και να βρει μια λύση για το ελληνικό χρέος [για τα όσα η Ελλάδα χρωστάει στους ευρωπαίους “φίλους” και “σύμμαχους” της], που ως φαίνεται δεν ξεπληρώνεται με τίποτα, ούτε στον αιώνα τον άπαντα! Οι τελευταίοι όμως, αντί να κάτσουν και να δουν πώς να βοηθήσουν τους έλληνες, μια και είναι και “εταίροι” και “σύμμαχοι”, ξεκίνησαν [οι γερμαναράδες και οι αυλικοί τους] να τούς απειλούν και να τούς εκβιάζουν [τους έλληνες]... Τόλμησαν βλέπετε, οι καταϊshεμμένοι τζιαι καταγρεωμένοι καλαμαράες [του ΣΥΡΙΖΑ] να αμφισβητήσουν τες θέσφατες νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους...
Πολύ παραστατικά και γλαφυρά τα λέει σε κείμενο του ο Νίκος Μπογιόπουλος, [πάλαι ποτέ δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη” και στέλεχος του ΚΚΕ]… Θα αναδημοσιεύσουμε το συγκεκριμένο άρθρο αμέσως πιο κάτω, γιατί “γιορτή δική τους, παραμονή δική μας”...  
[Πιο πειθήνια όργανα της Τρόικας από τους σημερινούς κυβερνώντες, το Νικούιν και Σία, σίγουρα δεν θα ‘βρησκαν, οι ευρωπαίοι φίλοι, εταίροι και σύμμαχοι “ΜΑΣ”]...
  
*******************************
“Όλα βοούν: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!”
[του Νίκου Μπογιόπουλου, από την ιστοσελίδα enikos – 6/2/2015]

{Τα μαύρα bold είναι κυρίως του συγγραφέα Μπογιόπουλου -κάποια είναι και δικά ΜΟΥ- ενώ οι υπογραμμίσεις και οι υπογραμμίσεις είναι ολόδικες ΜΟΥ. Επίσης δικές ΜΟΥ είναι και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα μέσα σε αγκύλες}... 

Η κυρία Μέρκελ [η καγκελλάρια της Γερμανίας] απαιτεί τελεσιγραφικά [ως νέος Χίτλερ] την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται  στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της “Ζήμενς”, της “Χόχτιφ”, της “Τίσεν”, της “Ντόιτσε Μπανκ” και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι  «εταίρος»Είναι «φίλη»Είναι «σύμμαχος»;

Ο κ. Ντράγκι [εξ Ιταλίας ορμώμενος] – ο πρώην αντιπρόεδρος της “Goldman Sachs” και νυν διοικητής της EKT – αφού μετέτρεψε τις μαύρες τρύπες των τραπεζών σε χρέος που μαζί  με τους εγχώριους “πατριώτες” το φόρτωσε στην καμπούρα του ελληνικού λαού, τώρα εκβιάζει τους Έλληνες με οικονομική ασφυξία. Ο κ. Ντράγκι, ο κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ, είναι «εταίρος»Είναι «φίλος»Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ. Ολάντ, ο… σοσιαλιστής, [ο ψευτο-σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας] χαιρέτησε χτες την απόφαση της ΕΚΤ να ρίξει τροχιοδεικτική βολή υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας, λέγοντας ότι ήταν μια «νόμιμη και λογική» κίνηση εκ μέρους του Ντράγκι. Ο κ. Ολάντ είναι «εταίρος»Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»

Ο κ. Γιούνκερ, ο κύριος που επί 18 χρόνια ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου [και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής], έκανε πλάτες στις πολυεθνικές για να φοροαποφεύγουν μέσω της χώρας του, μας δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Κομισιόν είναι τα Μνημόνια. Ότι το μόνο που ευαρεστείται να επιτρέψει στον ελληνικό λαό είναι να τον βλέπει να σέρνεται στα γόνατα. Ο κ. Γιούνκερ μας είπε… δημοκρατικότατα εκ μέρους της Κομισιόν του ότι «δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» στην Ελλάδα. Ο κ. Γιούνκερ (και η Κομισιόν του) είναι «εταίρος»; Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;

Ο κ. Ντομπρόφσκι, ο αντιπρόεδρος του Γιούνκερ, [και πρωθυπουργός της Λετονίας] μας είπε χτες να μην διανοηθούμε να ακυρωθεί έστω και μια ιδιωτικοποίηση, να μην διανοηθούμε καν να πάει ο κατώτατος μισθός στο γλίσχρο επίπεδο των 751 ευρώ, να μη διανοηθούμε ότι δεν θα απολυθούν κάτι δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα. Αυτός, ο Γιούνκερ του, η Κομισιόν τους, ο Ντάισελμπλουμ τους [Ολλανδός πολιτικός του Εργατικού Κόμματος Ολλανδίας επικεφαλής του Eurogroup –All Dogs, One Generation!], το Eurogroup τους είναι «εταίροι»; Είναι «φίλοι»; Είναι  «σύμμαχοι»;

Ο κ. Σουλτς [Γερμανός πολιτικός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας -τρομαρα του!- κι από το 2004 αρχηγός των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο], ο Πρόεδρος του “δημοκρατικού” λιβανιστηριού της ΕΕ [δηλ. του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου] που εδρεύει στο Στρασβούργο, απείλησε την Ελλάδα με χρεοκοπία και τον ελληνικό λαό με αφανισμό. Ο κ. Σουλτς και το “δημοκρατικό” του λιβανιστήρι είναι «εταίρος»;  Είναι «φίλος»Είναι  «σύμμαχος»;

*****
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών φωνάζουν για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:
Το θέμα δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα ή οι καλές προθέσεις των διαπραγματευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα δεν είναι οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, ο Σόιμπλε της [ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομικών, κορυφαίο στέλεχος της κεντροδεξιάς Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU)], δεν είναι το  «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως δήλωσε ο κ. Τσίπρας στη συνάντησή του με τον Ολάντ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

Το θέμα είναι ότι: Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που  ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών “Άουσβιτς” και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών “Νταχάου”.

Το θέμα είναι ότι: Καμία διαπραγμάτευση εντός του “Άουσβιτς” δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του “Άουσβιτς” – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του
Μάαστριχτ.  

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

*****
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα»  των μονοπωλίων.
Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα» την οποία έκλινε σε όλες τις πτώσεις χτες ο Σόιμπλε στην συνέντευξη με τον Βαρουφάκη [ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας] και η οποία κινεζοποιεί μισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα.
Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!
Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής.
Στην περίπτωση που το κολαστήριο αντιμετωπιστεί σαν πεδίο διαπραγμάτευσης, τότε θα πρόκειται για μια διαπραγμάτευση που – μοιραία - θα ξεκινάει με αυτό που είπε χτες ο κ. Βαρουφάκης. Που όταν ρωτήθηκε ποιο μέρος του μνημονιακού προγράμματος απορρίπτει η Ελλάδα, απάντησε ότι «το 60% - 70% του προγράμματος είναι μέτρα που θα παίρναμε κι εμείς»!
Αλλά αν - πριν ξεκινήσεις τη διαπραγμάτευση - αποδέχεσαι το «60% με 70%» ενός προγράμματος κατά… 1.000% απάνθρωπου, τότε; Είναι άραγε μεμψιμοιρία να υποθέσει κανείς ότι το ξεκίνημα προϊδεάζει για το που θα μπορούσε να καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση;
Δεν είναι μεμψιμοιρία. Είναι ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την 
«πεμπτοφαλαγγίτικη» χαιρεκακία κάποιων αθλίων της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Με πυξίδα τα μέιλ της τρόικας.
Είναι ρεαλισμός στη βάση της ανάλυσης της πραγματικότητας. Που δεν έχει να κάνει με τις ανόητες προφητείες περί «κωλοτούμπας» του διαπραγματευτή. Έχει να κάνει με το πρόδηλο: Ότι στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.
Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

*****
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Φυσικά δεν αεροβατούμε. Το γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει αυτή την άποψη. Σεβαστό. Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε “συμμαχία”, σε “εταιρική” σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός επί 40 χρόνια τους ανεχόταν. 
Ο ελληνικός λαός αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς. Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι “Σόιμπλε” θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.
Ο λαός μας αξίζει να βγει πιο θαρρετά στο προσκήνιο, να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν “Δευτέρα Παρουσία” την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω. Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των “Σόιμπλε”, μιας και δεν οφείλει να διαπραγματευτεί μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.
Και η αξία αυτού του αναγκαίου δρόμου, αν κάτι υποδεικνύει σε συνθήκες που ο λαός δεν έχει πάρει ακόμα μια τέτοια απόφαση, είναι τούτο: Τις ευθύνες εκείνων που έχουν το χρέος, χωρίς να αποσπαστούν από το σημερινό λαϊκό αίσθημα, να επιμείνουν και να ηγηθούν με πειστικό, με αποφασιστικό και ενωτικό για το λαό τρόπο σε αυτή την προσπάθεια. 

Anef_Oriwn
[αεί σιχτίρ με τους εκβιασμούς των νεοφιλελεύθερων ναζιστών/φασιστών]
Σάββατο 7/2/2015