Ανάρτηση 112/2014 [έκτακτη, χειμωνιάτικη, γενικώς ποικίλης ύλης, ενθυμησιακή, πολιτικο-τραγουδιστική, αντιπολεμική κι αντικαπιταλιστική] – Επιτέλους χειμώνας! (Κι ένα υπό βροχή σεργιάνι στο internet παρέα με τον Μάνο Λοΐζο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον “Τρίτο Παγκόσμιο”]...

Ψοφόκρυο απόψε κι αναγκαστικά ανάψαμε και τη σόμπα. Πώς αλλιώς θα ζεσταθούμε! Έξω αστράφτει τζιαι πουμπουρίζει˙ πάλι καλά που δεν είχαμε τζιαι καμιά διακοπή ρεύματος˙ Εφουρτούνιασε για τα καλά τζι’ η θάλασσα, τζι’ μουγκρίζει τζιαι λυσσομανά σάμπου τζι’ εν να φάει τους τόπους, ενώ μπόλικες είναι και οι βροχές. 

[26/11/2014 – 2:50 μ.μ.: Προσθήκη φωτογραφίας που απεικονίζει τη φουρτουνιασμένη θάλασσα]

[Στο μεταξύ βρέχει κατά διαστήματα από το πρωί, ενώ κάποιες στιγμές κυρίως το απόγευμα κι απόψε οι βροχές ήταν και καταρρακτώδεις]... Επιτέλους χειμώνιασε!!! Καιρός ήταν! Για να δούμε αν θα χιονίσει κιόλας... 

Απόψε είναι και το παιχνίδι για το Champion’s League μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Μπαρτσελόνα, εδώ στην Κύπρο [στη Λευκωσία]. Δε ξέρω πως είναι ο καιρός εκεί κι αν θα παιχτεί το ματς, αλλά ΕΓΩ έχω κάτσει σπίτι... Δεν είναι νύχτα για εξόδους απόψε... Οι “αρχηγοί” και “συναρχηγοί” πήγαν για σουβλάκια και για να δουν το ματς [που την τηλεόραση], αλλά ΕΓΩ δεν πεινούσα κι ούτε είχα όρεξη ya διαθεση να πάω μ’ έτσι κρύο δω τους λαστιχάρηες να παίζουν μάππαν... Πόσα λέτε ότι θα φάει το ΑΠΟΕΛ απόψε; [Ήδη το σκορ -11:25 η ώρα- είναι στο 3-0 για την  Μπάρτσα!]... 

Και θα πήγαινε κι Πρόεδρος ο Νίκαρος να τους παρακολουθήσει. Πόσα να προλάβει όμως κι αυτός ο έρμος; Ya Φορμουλες 1 στο Abu Dabi, ya το ΑΠΟΕΛ να τες τρώει στη Λευκωσία...

[Πάντως μια ζωή έτσι κατζιάρηες τζι’ αζούληες είμαστεν, ΕΜΕΙΣ οι “Ομονοιάτες”. Δεν μπορούμε να παραδεχτούμε τους καλλίττερους μας! Κι έχουμε και τα μεγάλα μας χάλια φέτος. Πάλι καλά που νικήσαμε και την ΑΕΛ το Σάββατο με δύο τερματα του Ποτέ -ένας είναι ο Ποτέ!- και χαμογελάσαμε και ΜΑΣ λίγο το χειλάκι ΜΑΣ. Κι εξαφανίστηκε κι από τα stand του περιπτέρου της γειτονιάς, λόγω της νίκης της “Ομόνοιας” και το  “Αθλητικό Βήμα” της Κυριακής]...   

Έκανα, λοιπόν, απόψε υπό τους ήχους της μουσικής του Μάνου Λοΐζου και της φωνής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά και τον θόρυβο, της βροχής του ανέμου και των κυμάτων, ένα μεγάλο σεργιάνι στο internet, κυρίως σε παλιές ΜΟΥ αναρτήσεις. Κοντοστάθηκα σε μερικές απ’ αυτές, κυρίως δε σε κάποιες με αυτοβιογραφικό και τραγουδιστικό περιεχόμενο. Βλέπετε, ΜΟΎ ‘φεραν στο μυαλό ΜΟΥ διάφορες θύμησες που σε συνδυασμό με την αποψινή χειμωνιάτικη νύχτα και την αναγκαστική απουσία κάποιων αγαπημένων προσώπων, ΜΟΎ δημιουργήθηκαν αισθήματα νοσταλγίας και ρομαντισμού...

[«Χειμώνιασε κι μ’ άφησες απ’ έξω», άδει σ’ ένα ερωτικό άσμα του κι ο Βασίλης]... 

[Βαρέθηκα μάλιστα παρακολουθήσω και την κυπριακή σειρά εποχής “Το πέτρινο ποτάμι” που προβάλλεται από το ΡΙΚ1 μετά τες “Ειδήσεις”. Ομολογώ όμως πώς δεν ΜΟΎ έχει αρέσει και η τροπή που παίρνει τώρα το story της σειράς, καθώς σκηνοθέτες και σεναριογράφοι έχουν αιφνιδίως μεταθέσει τις εξελίξεις στη σειρά 10 χρόνια μετά, προφανώς για να της δώσουν παράταση... Όμως προσωπικά πάω να χάσω το ενδιαφέρον ΜΟΥ. Να σημειώσω ότι στις προθέσεις ΜΟΥ είναι να γράψω ένα ολοκληρωμένο κείμενο γι’ αυτή τη σειρά˙ για τις υπερβολές της, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων και για διάφορα χαρακτηριστικά εκείνης της εποχής –τέλη του 19^ου αιώνα και αρχές του 20^ου και την ηθική της, όπως παρουσιάζονται μέσα από τη σειρά}...

Επανερχόμενος στις αναρτήσεις ΜΟΥ [μετά την πιο πάνω μακράν παρένθεση ΜΟΥ] να πω ότι στάθηκα ιδιαίτερα σε δύο απ’ αυτές:

-  την No. 161/2012, που ήταν αφιερωμένη στον φίλο ΜΟΥ τον Γκάνταλφ, και

- την No. 2/2012, όπου σημείωνα ότι με το τραγούδι “Τρίτος Παγκόσμιος” παράδιδονται «μαθήματα [καπιταλιστικής] πολιτικής οικονομίας». Όπως έγραφα χαρακτηριστικά στο φινάλε της ανάρτησης ΜΟΥ «το τραγούδι αυτό περιέχει μέσα σε λίγους μόνο στίχους, τα καπιταλιστικά αίτια των μεγάλων πολέμων!!!»... Ο “Τρίτος Παγκόσμιος” είναι ένα τραγούδι που ΕΜΕΝΑ κυριολεκτικά ΜΕ συνεπαίρνει και με βυθίζει σε βαθιά ταξική περισυλλογή. Εξαιρετική ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου από τη συναυλία στο Ηρώδειο...

“Ο Τρίτος Παγκόσμιος”

Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

[Να σημειώσω ότι το τραγούδι αυτό περιέχεται και στο αφιέρωμα ΜΟΥ στον Γκάνταλφ]... 

Το τραγούδι που αποτελεί [κατ’ ΕΜΕΝΑ] ότι καλύτερο μπορούσε να βγει από τη συνεργασία των Μάνου Λοΐζου, Γιάννη Νεγρεπόντη και Βασίλη Παπακωνσταντίνου, γυρόφερνε αυτές τις μέρες έντονα στο μυαλό ΜΟΥ. Προφανώς λόγω κυρίως της έντασης και της πολεμικής ατμόσφαιρας που πάει να δημιουργηθεί στην περιοχή μας ένεκα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το φυσικό αέριο και τα πετρέλαια, αν υπάρχουν στη θάλασσα γύρω μας. [Έχουμε κι εμείς μοιράσιν ΜΑΣ λένε, αλλά άλλοι θα τα φάνε τελικά! Και που δεν είναι άλλοι από τις πολυεθνικές με την ντόπια οικονομική ελίτ]... Πολλοί είναι και οι (ελληνο)κύπριοι που φοβήθηκαν και για την έκρηξη ενός νέου πόλεμου όταν το τουρκικό σεισμογραφικό πλοίο “Barbaros” ξεκινησε βόλτες τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών εντός, εκτός και πέριξ της κυπριακής ΑΟΖ. Τελικά σάμπου τζιαι σκαπουλαράμεν την, για την ώρα...  Όμως όπως έγραψαν και οι φίλοι του “Αγκάρρα” Blog “Ο Πέτρος, ο Πανίκος και ο Χασάν σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς”, [ή πιο σωστά «θα πέσουν κάτω απ’ τα τανκς»]...   

Αντιγράφουμε [αν και δεν πήραμε την άδεια ΤΟΥΣ] την εισαγωγή της ανάρτησης των φίλων του “Αγκάρρα”, την οποία και προσυπογράφουμε: 

«Η πραγματικότητα καταρρίπτει με γερά χαστούκια ένα ένα την αστική προπαγάνδα περί “προστασίας της κυριαρχίας” της χώρας: ούτε η ΕΕ, ούτε το ΝΑΤΟ καίγονται ιδιαίτερα για την ευκολία με την οποία η Τουρκία κάνει ότι θέλει στην περιοχή. Θυμίστε μας γιατί πρέπει να μπει η Κύπρος στο ΝΑΤΟ; ή τι διασφαλίζει η ΕΕ; Σε ιμπεριαλιστικές γεωπολιτικές συνθήκες (που αναλύονται εξονυχιστικά παρακάτω), ο ορυκτός πλούτος για το νησί είναι μια κατάρα. Και η δική μας αστική τάξη συνεχίζει τους τυχοδιωκτισμούς της, την μεγαλομανία της, τα οράματα της για “προκεχωρημένο φυλάκιο” της Ευρώπης (Κασουλίδης), “προπύργιο του Ελληνισμού” (Σαμαράς) και περιμένει με ανυπομονησία να μυρίσει το πετρέλαιο που θα αναβλύσει σπρώχνοντας την Κύπρο πιο βαθιά σε γεωπολιτικές διενέξεις. Κάμμενες σάρκες όμως θα μυρίσουν, και αυτή την φορά δεν υπάρχει και ΕΣΣΔ να την φταίξουν οι μελλοντικοί ιστορικοί αλά Δρουσιώτης: Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία, δυο χώρες του ΝΑΤΟ, δυο χώρες της ΕΕ….All American που λένε και οι αμερικάνοι, όπως και τότε φυσικά. Αλλά μήπως τους νοιάζει τους αστούς μας; Άλλοι θα καούν, άλλοι θα κληθούν να βάλουν το χακί, για την πατρίδα, την πατρίδα του Σιακόλα, του Λεπτού, του Αρίστο, του Ττόμυ, των τραπεζών “μας” και των άλλων παιδιών. Δυστυχώς ξανά και ξανά σαν χαντακωμένοι θα πέφτουμε στην ίδια παγίδα “να σκοτώνονται οι λαοί, για τ’ αφέντη το φαί”. Δυστυχώς ο Πέτρος, ο Πανίκος κι ο Χασάν ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανκς, ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ, ο Πέτρος, ο Πανίκος και ο Χασάν σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς…ξανά και ξανά…»

{Σημείωση: Τούτη η ανάρτηση ΜΟΥ υποτίθεται ότι θα ήταν σύντομη, αλλά τελικά βγήκε μακρινάρι!!!}...

Anef_Oriwn

[σιγοτραγουδώντας κοντά στη σόμπα τον “Τρίτο Παγκόσμιο”˙ οι μετανάστες στα τσσιατίρκα της Κοκκινοτριμιθιάς πώς τη βγάζουν όμως;]

Τρίτη 25/11/2014

[της “Αγίας” Αικατερίνης σήμερα, αλλά και του “Αγίου” Μερκουρίου˙ δεν ξέρω αν στην Κύπρο έχουμε Μερκούριους και πόσους, αλλά θυμάμαι ότι στο Δάσος Πάφου, κάπου κοντά στην Αργάκα και τη Λυσό υπάρχει ένας εκδρομικός χώρος που φέρει την ονομασία “Άγιος Μερκούριος”, προφανώς από κάποιο εξωκλήσι που θα υπάρχει εκεί˙ τον είχαμε επισκεφτεί πριν καμιά 15ριά χρόνια, καλοκαίρι καιρό και κάναμε σούβλα παρέα με παφίτες φίλους. Πού ‘ν’ τα χρόνια κείνα!]...