Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Ανάρτηση 64/2012 - [πολιτική, “καρφιακή”, διαδικτυακή, «εναλλακτικής πληροφόρησης» και εξ αναδημοσιεύσεως] – “Σπόντες” από τη διαδικτυακή (πλέον) “Δέφτερη Ανάγνωση” και κάποια δικά μου υστερόγραφα...

Εισαγωγικά:
Το Online εβδομαδιαίο Κυπριακό Περιοδικό “Δέφτερη Ανάγνωση”, επιτέλους [και μετά από αρκετή δουλειά και προετοιμασία], απόκτησε ιστοσελίδα και βγήκε στον αέρα [στα διαδικτυακά ερτζιανά] και μπορούμε κάθε ένας από εμάς να το αξιοποιήσει για την «Εναλλακτική Πληροφόρηση» του. Θα το βρείτε πατώντας στο link: http://www.defterianaynosi.com/
Όπως αναφέρει και επεξηγεί και ο Gregoris στο Blog του «η “Δέφτερη Ανάγνωση” είναι προϊόν συλλογικής εργασίας [και] συντάσσεται από μια ομάδα και εκφράζει ένα χώρο ευρύτερου προβληματισμού για τον Δημόσιο Λόγο» και αναλύει τους «βασικούς άξονες αυτού του προβληματισμού», που είναι:
1.     Η Δημόσια Σφαίρα, η χειραγώγηση και ο ανισομερής δημόσιος διάλογος,
2.     Η Εναλλακτική οπτική και η αποκωδικοποίηση του θεάματος,
3.     Οι εν δυνάμει προοπτικές/δυναμικές, και
4.     Το Τοπικό και το Παγκόσμιο.  

**************************
Προλογικά:
Από την τελευταία έκδοση της “Δέφτερης Ανάγνωσης” [της 29ης του μηνός] θα μεταφέρω εδώ αποσπάσματα από την ενότητα “Σπόντες”* που αποτελούν παραπολιτικά σχόλια και αντικατοπτρίζουν τον «Κόσμο της Κύπρου» στην κοινωνία του θεάματος…  
Διευκρίνηση:
* - «σπόντα», στην κυπριακή [στην κυριολεξία] είναι το καρφί ή καρφοβελόνα. Μεταφορικά η «σπόντα» ή το «καρφί» είναι το έξυπνο, δηκτικό και καυστικό σχόλιο. Το οποίο σημαινει χτυπάει εκεί που πονάει κάποιος...

**********************
Σπόντες 29ης Μαΐου 2012 [link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=132]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...
 
 
 
   Φαίνεται να υπάρχει ανησυχία στον ΔΗΣΥ για την πιθανότητα υποψηφιότητας Καζαμία - μερικοί έτσι ερμηνεύουν την απότομα «φιλική, ανθρώπινη» στάση του Ν. Αναστασιαδη απέναντι στον Δ. Χριστοφια. Η προβολή της υποψηφιότητας από τον Πολίτη της Κυριακής λειτουργεί και σαν αμφιταλάντευση - μερικοί θα τον προτιμούσαν από άλλους υποψήφιους, αλλά σαφώς η προεκλογική του ΔΗΣΥ θα προτιμούσε να τον αποκλείσει με την πρόωρη προβολή. Υπάρχει επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλη δυσφορία για τον Αβέρωφ επειδή χαλά την εικόνα την οποία προωθεί ο επικοινωνιολογος. Δεν μπορούν όμως να τον ξεφορτωθούν [πέρα από τα συχνά και περιοδικά “αδειάσματα”] διότι λέγεται ότι έχει “γερές οικονομικές πλάτες”. Κάποιοι τον καλύπτουν προφανώς λόγω εξυπηρετήσεων.

   Ο Κεραυνός “άδειασε”, τελικά, τον ενδιάμεσο. Σύμφωνα με διάφορες φήμες η απροθυμία του εστιαζόταν στην απουσία στήριξης από το ΑΚΕΛ και μη ξεκάθαρης θέσης για το θέμα της ομοσπονδίας. Προφανώς, σαν σοβαρός πολιτικός, κατάλαβε ότι αν πάει σαν υποψήφιος της χορωδίας η υπονόμευση θα ήταν δεδομένη. Αλλά και σαν πρόεδρος κάποιος χρειάζεται ένα σταθερό μπλοκ και όχι περιφερόμενους Κουλιες. Πάντως, η στήλη, έχει την αίσθηση, ότι ο Κεραυνός είπε όχι μεν, αλλά άφησε την πόρτα επίσης ανοικτή για πιο “σοβαρή πρόταση” – τώρα η στο μέλλον. Ήταν προσεγμένη η κίνηση.

   Ο Λιλλήκας είναι νούμερο – τέρμα. Αφού ξεκίνησε σαν αναλυτής να προσπαθεί να ερμηνεύσει την ΕΟΚΑ σαν καπετανάτα [με την μορφή του εγκληματικού Φαρ Γουέστ  - υπάρχει και δημοσιευμένο κείμενο το 1989], μετά εντάχθηκε στην προεδρία Βασιλείου, έγραψε την αρχική διακηρύξει του ΑΔΗΣΟΚ, την οποία αργότερα αρνήθηκε ότι την είχε δει καν, μετά μετακινήθηκε στο αντί-ΑΔΗΣΟΚ, το ΑΚΕΛ για μια καρεκλά και πάλιν, μετά απειλούσε ότι δεν θα στήριζε την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου, γιατί ήταν ενάντια στην γενιά της δεκαετίας του 60, μετά έγινε αυτοκόλλητο του Τασσου, και αρνήθηκε και ότι έγραφε σαν αναλυτής και ότι υποστήριζε μετά. Και τώρα ολοκλήρωσε την πορεία: «Συνενώνω πολίτες κα ιεράρχες». Δηλαδή όχι μόνο έγινε όργανο αυτών που αποκαλούσε “καπετανάτα” και “αμαρτωλή γενιά του 60", τώρα θέλει να επιστρέψει και στον Μεσαίωνα. Τι σου κάμνει ακόμα και η φαντασίωση μιας καρέκλας: ο υποψήφιος της εκκλησιαστικής υποταγής. Λίγες φορές μπορεί να πει κάποιος ότι ένας υποψήφιος πρόβαλε τόσο έντονα την επιθυμία του υιοθετηθεί. Οπότε μένει να δούμε ποιοι πληρώνουν για αυτό το παιδί.
   Οπότε η επόμενη κίνηση Λιλληκα, αφού μεσολάβησε μεταξύ των 2 κοινοτήτων, μεταξύ γενεών, μεταξύ κομμάτων, τώρα μεταξύ θεού και ανθρώπων, μπορεί να είναι να δηλώσει ότι θέλει να μεσολαβήσει ανάμεσα στους διαιτητές και στην ΚΟΠ. Είναι και αυτό ένα κάποιο ζήτημα.
   Πόσα κτυπήματα ν’ αντέξει το Στρακκέϊκον; Μετά τα απανωτά “κτυπήματα” για τη σύνδεση του δικηγορικού γραφείου “Τάσσου Παπαδόπουλου & Σία”, του οποίου πλέον προίσταται ο δικηγόρος της Λαϊκής και πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, Νικόλας Παπαδόπουλος, νέο κτύπημα ήρθε να πλήξει το κύρος της οικογένειας της Στράκκας.  Σάλος σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μετά την “ανακάλυψη ότι η αρχιτέκτονας της διαμορφούμενης πλατείας Ελευθερίας, Ζάχα Χαντίτ παρουσίασε στην «ιστοσελίδα αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για τις εφτά πιο όμορφες πόλεις του κόσμου ως υποψήφια τη Λευκωσία με τη σημείωση ότι βρίσκεται στην ..... Τουρκία». Οι Οικολόγοι ανακοίνωσαν ότι οι συνεργάτες  της στην Κύπρο οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις και να προβούν σε διαβήματα προς αποκατάσταση της αλήθειας.  http://cyprusnews.eu/alitheia/276537

**********************
Υστερόγραφον 1:
Σήμερα το απόγευμα είχε στο πρόγραμμα “Τολμώ” του “Σίγμα” [με συντονιστή τον Αντρέα Δημητρόπουλο] μια πολύ έντονα αντιπαραθετική συζήτηση με θέμα το πόρισμα της κυπριακής Βουλής για τον Φάκελο της Κύπρο. Συμμετείχαν ο Μαρίνος Σιζόπουλος [της ΕΔΕΚ], η Ειρήνη Χαραλαμπίδου [των Νέων Δυνάμεων του ΑΚΕΛ - τρομερή και δυναμικότατη˙ πραγαμτικά την χάρηκα!] κι ο Πρόδρομος Προδρόμου [της γριβικής πτέρυγας του ΔΗΣΥˑ συζητούσαν για τον “Φάκελο της Κύπρου” κι ο Προ. Προ. μιλούσε για το “Μαρί”, τον Τσιαουσέσκου [θα το ψάξω αυτό και ΣΑΣ επιφυλάσσω έκπληξη], τα γκούλαγκ κι άλλα άσχετα με το θέμα. Κι όλ’ αυτα  σε μια προσπάθεια του να νεκατώσει τη συζήτηση και να αποκαταστήσει τον Γρίβα και τον Σαμψών!!! Θυμήθηκε μάλιστα ότι η Αριστερά “κερνούσε τον Ασλανίδη με γλυκό καρυδάκι” – εδώ προφανώς σύγχυσε τες ιστορίες, αλλά ένας Πρου.Πρους όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Παντως το μίσος του για την Αριστερά είναι anef_oriwn!!!]... Εν τζι’ έχει κάποιος από ‘σας κανένα link που να ΜΑΣ παραπέμπει σ’ αυτή τη συζήτηση; 
Να αναφέρω επίσης  ότι τηλεθεατής που παρενέβη τηλεφωνικώς στο πρόγραμμα κάλεσε του Συνδέσμους Αγωνιστών της ΕΟΚΑ να κινήσουν αγωγή στην Ειρήνη Χαραλαμπίδου. «Τούτη» απάντησε  πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε τιμή για την ίδια... Λαλείτε να ‘χουμε αποκτήσει τη δικιά μας Λιανά Κανέλλη;

****************
Υστερόγραφον 2:
Για τη διάλυση στα «εξ ων συνετέθη» της (Εν)Διάμεσης Συνοπαρτζιάς [των τριών Σωματοφυλάκων της Μιας και μοναδικής (ή μπορεί και μοναχικής) Κοπελιάς] και για το “τέσσερεις λαλούν...”, [αλλά ποιος χορεύει δεν ξέρουμε], θα τα πούμε πιο αναλυτικώς, και σατιρικώς, αλλά ίσως και σατυρικώς, λίαν συντόμως ...

***********************
Υστερόγραφον 3:
Απόψε έγινε στις Βρυσούλλες της Ελεύθερης Περιοχής Αμμοχώστου παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη Μιχαήλ για τις εν ψυχρώ δολοφονίες Αριστερών κατά την περίοδο 1955-59! Μια πραγματικά εξαιρετική εκδήλωση! Πιο πολλά λίαν συντόμως… Για την ώρα ΣΑΣ παραπέμπω στην 3η ανάρτηση μου του 2008...

Για όλα τα πιο πάνω
(συμπεριλαμβανομένου και του copy paste)
Anef_Oriwn
Τετάρτη 30/5/2012

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Ανάρτηση 63/2012 – και η 400η* μέχρι τώρα! [έκτακτη, επίκαιρη, γιορταστική (για τα γενέθλια του Blog), ανάλαφρη, δροσερή, τραγουδιστική, θηλυκιά, Ευρο-βυζια-νική και ολίγο τι σεξιστική] - Άλλοι με το σπαθί τους, τζι’ άλλες με το (ασημί) βρακί τους!


Επεξηγηματικά κι απολογητικά:  

Σήμερα θα (δια)πράξουμε μια [σοβαρή, ιδεολογικής φύσεως] παρασπονδία! Άνθρωποι είμαστε με τις αδυναμίες και τα κουσούρια μας, τι να κάνουμε;. Κάποια μάλιστα απ’ αυτά ΔΕΝ μπορούμε να καταπιέσουμε τον εαυτό ΜΑΣ για να τα κρύψουμε. Εξ άλλου την Επανάσταση δεν θα την πραγματώσουμε με αγίους και οσίες, πουριτανούς και παρθενοπιπίτσες! Σίγουρα όμως με μάρτυρες, όπως ο Σάββας Μένοικος – ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει! Στις 23 του μηνός έκλεισαν 54 χρόνια από τον μαρτυρικό, δια λιθοβολισμού από τους φασίστες, θάνατο του!

Πέραν τούτου, δεν είπαμε να βάζουμε πού και πού και κανένα ανάλαφρο θέμα για να χαλαρώνουμε, κι από την, οικονομολογία, την προεδρολογία, αλλά και τη γενικότερη πολιτικολογία; 

Να πω επίσης, ότι τα ωραία [στην προκειμένη περίπτωση είναι λίγο υπό συζήτηση το τι εστί «ωραίο»] πρέπει να τα θαυμάζουμε, χωρίς φυσικά να τ’ αγγίζουμε [εκτός κι αν μας το επιτρέψουν!]…  

*************************
Και η παρασπονδία (μου):

Απόψε λοιπόν, θα λάβει χώρα στο Μπακού [την πρωτεύουσα του (ψευδο)ευρω-ασιατικού Αζερμπαϊτζάν] ο τελικός του Εβρο-Βυζι-νιακού Διαγωνισμού (τσιοφτό)Τραουθκιού ή Τραγουδιού κιτσαριό! Κι επειδή σ’ αυτόν λαμβάνουν μέρος [αφού πέρασαν με επιτυχία τα προκριματικά της περασμένης Τρίτης] και δύο κοτσιηνοχωρκάτισσες δροσερότατες αοιδές [παρακαλώ, «αοιδές» είπα κι όχι «αηδίες»], σκεφτήκαμε να ΤΟΥΣ αφιερώσουμε λίγο χρόνο και χώρο και να απολαύσουμε(;) και μερικά ανάλαφρα Εβρο-Βυζι-νιακά τραγουδάκια

Η μια κορού, η Ελευθερία Ελευθερίου, εν φρενναρίτισσα,



τζι’ η άλλη, η Ήβη Αδάμου,  εν Αγιανναπίτισσα,


Ως γνωστόν, «τούτες» έshισαν το βράδυ της Τρίτης στα προκριματικά τού Εβρο-Βυζι-όν! 
Η πρώτη [η Ελευθερία] τραγούδησε για πάρτη της Μητέρας – Πατρίδας(!) [για άλλη μια φορά η «μικροκόρη (…) τούς εγίνη μάνα»]
[Απολαύστε την - γενικώς!!!]...



Tζι’η άλλη [η Ήβη] για πάρτη της Κύπρου...


Λοιπόν, δεν μπορείτε να πείτε… Η [δική ΜΑΣ]  Ελευθερίτσα [που αντιπροσώπευσε την Ελλάδα] κέρδισε επάξια και με την αποκαλυπτικότατη [sorry την εξαιρετική. ήθελα να πω] εμφάνιση της, μια θέση στον αποψινό τελικό. Οι κακές γλώσσες όμως λένε [άστε τες να λένε], ότι  δεν το πέτυχε με το σπαθί της, αλλά συνέδραμε και το ασημί βρακί(!) της! [Εδώ όμως μπαίνουμε μπροστά στη διαμόρφωση νέων εμφανισιακών ηθών, αλλά αυτό είναι άλλων παπάδων ευαγγέλιο]…

******************************
Κι άλλες δροσερές Εβρο-Βυζι-νιακές παρουσίες: 

Με την ευκαιρία αυτή, χαρείτε και την Έλενα Παπαρίζου.


Και το τραγούδι της [ίσως το μοναδικό που χάρηκα κι απόλαυσα μέχρι σήμερα από τα τόσα Εβρο-Βυζι-νιακά], αλλά και την ίδια ως Γυναίκα!  Πραγματικά ωραιότατη η εμφάνιση της!



[Ωραία, πρωτοποριακή, αλλά και προκλητικότατη παρουσία έκαμε πριν καμιά 20ριά χρόνια και η ευειδής γαλανομάτα Καίτη Γαρμπή]... 


Και το τραγούδι της


*****************************
* -  Υστερόγραφον [για την 400η ανάρτηση μας]:


Αισίως φτάσαμε και στην 400η ανάρτηση μας. Ήδη το Blog συμπλήρωσε πριν 2-3 εβδομάδες 4 χρόνια [κόκκινης] λειτουργίας και “δράσης”!  Ξεκινήσαμε αρχές του Μάη του 2008 με μια πειραματική ανάρτηση  για να ακολουθήσει μια δεύτερη απολίτικη, πλην όμως εγκυκλοπαιδική! Για την ώρα απλώς επισημαίνω το γεγονός [των τεσσάρων χρόνων ΜΑΣ!] και επιφυλάσσομαι για μια απολογιστική, κριτική κι αυτοκριτική ανάρτηση για τα πεπραγμένα μας!

Ο αντι- Εβρο-Βυζια-νικός
Anef_Oriwn
Σάββατο 26/5/2012

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ανάρτηση 62/2012 [επίκαιρη, οικονομικο-πολιτική, Αριστερή, Strovolioti-κη, σχολιογραφική, απαντητική, αντιεμετική] – Σχόλια πάνω σ’ ένα θλιβερό κείμενο του Strovolioti…


Εισαγωγικά και διευκρινιστικά:

Το πιο κάτω κείμενο ξεκίνησα να το γράφω ως σχόλιο για την τελευταία εμετική(!) [και το εννοώ] ανάρτηση τού “κουμπάρου” τού Strovolioti. Την ανάρτηση  τη χαρακτηρίζω εμετική κι από άποψη περιεχομένου [τόσο του κυρίως κείμενου όσο και των σχολίων] και ύφους.

Επειδή όμως,
-         το σχόλιο μου βγήκε σχετικά μεγάλο [κάτι σαν μακρινάρι!],
-         θεωρώ πλέον ότι είναι χάσιμο χρόνου κι αντιπαραγωγικό να εμπλέκομαι σε συζητήσεις όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η αντι-ΑΚΕΛική εμπάθεια, και
-         δεν θέλω να τσαλαβουτώ μέσα σε ξερατά,
αποφάσισα τελικά να αναρτήσω το σχόλιο εδώ στο Blog μου! Τζι’ όποιος κακοφανιστεί, ya πιάσει τον η μούγια ας πα(ει) να τζιυλιστεί, ya να ππεσει χώρκα του!

*******************************
Το σχόλιο (μου):

Strovoliotis,

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να χαρακτηρίσω [μετά που διάβασα και την τελευταία ανάρτηση σου μετά των σχολίων της link: ] την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που στοχευόμενα(!) πλέον δημιουργείται σε βάρος της Αριστεράς σ’ αυτό το Blog! Και λέω στοχευόμενα γιατί δεν είστε βλάκες για να καμώνεται συστηματικά τα ίδια λάθη – πάντως το πλειστάκις εξαμαρτείν ουκ άντρων σοφών εστί!]. Να την πω λοιπόν, γελοία, τραγική ή κατάντημα;!

Με έναν κάρτο [quarter] κουβέντα [«Andros and his people»], μ’ ένα συνηθισμένο όνομα γραμμένο σε μια κόλλα  [«Andros» - οι μισοί κυπρέοι εν Αντρέηδες], χωρίς καθόλου ψάξιμο και διερεύνηση [όπως βλακωδώς, παρορμητικά και χωρίς καθόλου shεητταννίκκιν διέπραξες πριν μερικές μέρες και μαζί μου εδώ και η σχετική απάντηση μου], αλλά βασιζόμενος στις αδιαμφισβήτητες(;) πληροφορίες της οικονομικής αυθεντίας ονόματι Περσιάνης και με ενισχυμένες  δόσεις  αντι-ΑΚΕΛικού όξους, χολής και εμπάθειας, τόσο από μέρους δικού ΣΟΥ όσο και από μέρους του Αντιπολιτευομένου αυλικού ΣΟΥ, έστησες/στήσατε ολόκληρη ιστορία για να βγάλετε ακόμα μια φορά το μένος ΣΑΣ κατά του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς γενικότερα. Αν όλη αυτή η συμπεριφορά δεν αποκαλύπτει κι αναδεικνύει χρόνιες εμπάθειες, προκαταλήψεις, εμμονές και κολλήματα, αλλά και φίλιες και ανασφάλειες, τότε έχασε και ο φιλελευθερισμός [τον όποιο επαγγέλλεστε, τρομάρα ΣΑΣ!] τη σημασία του. Και οι όποιες εκ των υστέρων απολογίες, ή και τοποθετήσεις του στυλ «Τώρα, αν η αναφορά στον Άντρο είχε να κάμει με τις γνώσεις και τις ικανότητες του ανθρώπου (που φαίνεται τις έχει….), είναι άλλο ζήτημα…» εν μουσκουρούθκια τζιαι μασκαραλλίκκια! 

Πάντως σήμερα κι αυτή ακόμα η “Αλήθεια” εντοπίζει την γκάφα όσων έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το συγκεκριμένο σημείωμα για να ποκομισουν πολιτικα΄οφελεη  και πλέκει το εγκώμιο του διορισθέντος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Λαϊκής Μάριου Χατζηγιαννάκη, ενώ ο ίδιος ο Άντρος Κυπριανού διέψευσε ότι γνωρίζει τοσυγκεκριμένο άτομο! [Ε, ρε κολλημένους που έχουμε σ’ αυτόν τον τόπο]… 

Για την ιστορία παραθέτω ένα απόσπασμα από το συγκεκριμένο άρθρο της “Αλήθειας”:

“Μεταξύ των διορισθέντων νέων μελών του Συμβουλίου της Λαϊκής Τράπεζας είναι ο κ. Μάριος Χατζηγιαννάκης. Κάποιοι (με πρώτη την ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής») έσπευσαν να ανακαλύψουν κομματικό δάκτυλο του ΑΚΕΛ με το αιτιολογικό ότι τον πρότεινε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ κ. Α. Κυπριανού. Ως συνήθως μάλιστα συμβαίνει στην πρόχειρη δημοσιογραφία κατέληξαν περίπου στο συμπέρασμα ότι το ΑΚΕΛ βάζει χέρι στο νέο Συμβούλιο της Λαϊκής.
Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και κυρίως δεν γνωρίζουν τον άνθρωπο για τον οποίο έγραψαν ή γράφουν. Αν γνώριζαν τις πεποιθήσεις και το έργο του (από το οποίο ωφελείται πολλαπλώς ο τόπος) θα έδιναν συγχαρητήρια στον κ. Α. Κυπριανού εάν πράγματι αυτός τον πρότεινε. Διότι αποτελεί την πιο σωστή επιλογή. Και μακάρι ο κ. Α. Κυπριανού-εάν αυτός τον πρότεινε-να έκανε πάντοτε τέτοιας ποιότητας επιλογές.”

Πέραν τούτου όμως, θεωρώ ως φαρισαϊκή υποκρισία ψευδο-ηθικολογικές τοποθετήσεις του τύπου, «…άλλο καπιταλισμός κι άλλο διαφθορά. Η τελευταία είναι άλλωστε αρετή του Andros and his People…», ή «Για μένα θα ήταν αρκετό να γίνουν οι διορισμοί βάσει ικανοτήτων, και με επισήμανση του γεγονότος πως οι μέτοχοι που πρέπει να εξυπηρετήσουν οι σύμβουλοι είναι το σύνολο του λαού», όταν το βαθύ κράτος της Δεξιάς εξακολουθεί αν διαχειρίζεται και να λυμαίνεται σχεδόν τα πάντα. Είναι πραγματικά γελοίο να βγαίνετε να διαμαρτύρεστε γιατί μπορεί να επροσλάβαν κάπου σε μια δημόσια υπηρεσία τζιαι δκυο-τρεις Αριστερούς.  Γιατί όπως λαλεί τζι’ ο Aucerisier
«…Ούλλες οι θέσεις ήταν κρατημένες [για] τζιείνους που είχαν ιδέες σαν τζιαι σάς.
Να τες σιαίρεστε. Τζιαι τες θέσεις, τζιαι την κοινωνίαν που εστήσατε εσείς ή οι πατεράδες σας αν ήσαστιν μιτσιοί. Τζιαι μεν έσιετε έννοιαν. Αν έμπην τζιαι κανένας αριστερός, το βασίλειον εν θα το χάσετε. Η βάση εν πρόκειται να αλλάξει. Εν πιασμένη που την ρίζαν.»

Το πιο ηλίθιο όμως είναι, πως σ’ αυτόν τον τόπο δήθεν περιμένατε [ποιοι; – εσείς που ποτέ δεν εμπιστευτήκατε ούτε Αριστερό βοθροκαθαριστή!] ότι μια Αριστερίζουσα Κυβέρνηση [για τρία χρόνια ήταν κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ] κι ένα Αριστερό Πρόεδρο να καθαρίσει τους Στάβλους του Αυγεία που εμείναν ακαθάριστοι που το ’60 τζι’ εστοιβάσαν! [Μα πόσα κροκοδείλια δάκρυα!]…

Πάντως ρέστα στην υποκρισία κτύπησε ακόμα μια φορά [μα ποιος άλλος;] ο μικροεκατομμυριούχος Αβερωφούλλης! Απαίτησε την παραίτηση του ΧατζιηΓιαννάκη πριν «τούτος» καν διοριστεί:  

«Ανεξάρτητα αν έγινε οποιαδήποτε παρέμβαση ή όχι και παρά το πολύ αξιόλογο βιογραφικό σημείωμα του Μ. Χατζηγιαννάκη, θεωρώ ότι η από μέρους του (του Μ. Χατζηγιαννάκη) υποβολή παραίτησης θα βοηθούσε να λήξει το θέμα και να αποφευχθεί ο κίνδυνος δευτερεύοντα ζητήματα να επισκιάσουν τον πρωταρχικό μας στόχο, που είναι η εξυγίανση της Λαϊκής Τράπεζας και η θωράκιση της κυπριακής οικονομίας. Σημειώνω και σέβομαι τη δήλωση του Υπ. Οικονομικών».

Αν θυμάστε πριν λίγο καιρό ο Φούλλης ξελαρυγγιζόταν για να ξαναδιοριστεί ο πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας [και Επόπτης των Τραπεζών] κος Ορφανίδης, ενώ μέχρι σήμερα, αν και λαλίστατος, φαίνεται έπαθε εμπλοκή η γλώσσα του για το συγκεκριμένο θέμα και δεν έχει πει κουβέντα κριτική για τα Διοικητικά Συμβούλια των Τραπεζών, παρά τις τόσες ματσαράγκες που χουν κάμει ΟΛΟΙ [και ο κος πρώην Διοικητής] με τα ελληνικά ομολόγα!  

Υγιαίνετε!!!

Αρνούμενος να ΣΑΣ πιστέψω,
Anef_Oriwn
Πέμπτη 24/5/2012

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Ανάρτηση 61/2012 [γιορταστική, ευχετήρια, τραγουδιστική, μηνυματική] – “Κωνσταντίνου και Ελένης”!!!

Του Κωνσταντίνου και της Ελένης σήμερα! Και δεν αναφέρομαι στους ήρωες του γνωστού ομότιτλου χιλιοπαιγμένου αλλά πετυχημένου ελληνικού σήριαλ με τους Χάρη Ρώμα και Ελένη Ράντου, αλλά στους σημερινούς [σύμφωνα με το ελληνορθόδοξο εορτολόγιο] εορτάζοντες.

Αν και το Blog ΔΕΝ συνηθίζει να κάμνει τέτοιες εορταστικές/φιλο-εκκλησιαστικές παρεκκλίσεις [πλην εξαιρετικών περιπτώσεων κι αν αξίζει τον κόπο], εν τούτοις είπαμε να αλλάξουμε και ολίγο τι παραστάσεις με κάτι τελείως διαφορετικό. [Επιφυλασσόμαστε όμως να επανέλθουμε “δημήτριοι”, αλλά και δριμύτεροι στα πολιτικολογικά]…

[Για τον επονομαζόμενο “Μέγα” και “Άγιο” Κωνσταντίνο και εν μέρει και για την μητέρα αυτού Ελένη, την ανακηρυχθείσα και “Αγία” τα είπα πρόπερσι και μάλιστα κοφτά τζιαι ξικούτσουλα [ενδελεχώς κι αναλυτικά] σε “τιμητική” για τους εν λόγω 2 αγ(ρ)ίους ανάρτηση μου, την με αρ. 35/2010.

Στον σημερινό [δευτεριάτικο] “Πολίτη”, στη σελ. 6 στην εβδομαδιαία στήλη “Χιμαιρινοί Κολυμβητές”, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον, σχετικό με τη σημερινή εκκλησιαστική γιορτή. Τίτλος του “Οι γάτες της Αγίας Ελένης” και συγγραφέας, η κα Δέσποινα Αναξαγόρου [δεν την γνωρίζω την κυρία]. Η κειμενογράφος με αφορμή τις γάτες της “Αγίας” Ελένης και με αναφορές σε προσωπικά παιδικά της βιώματα κάμνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο μεικτό χωριό Τόχνη, απ’ όπου κατάγεται. Μας μεταφέρει έτσι ανθρωπινά βαθειά μηνύματα που έχουν να κάμουν με την εκεί συνύπαρξη και κοινή συμβίωση [σ’ άλλους καιρούς] ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων και τον σεβασμό που επιδείκνυαν οι μεν προς τις θρησκευτικές γιορτές των δε κι αντιστρόφως.

{Παρενθετικά να αναφέρω ότι σκέφτομαι κάποια στιγμή μελλοντικά να δημοσιεύσω ολόκληρο το κείμενο της κας Αναξαγόρου όπως και 2-3 άλλα κείμενα που έχω μαζέψει και τα οποία έχουν να κάμουν με την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων της Κύπρου, ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων, δηλ. με τις χαρές και τις λύπες τους, τον πόνο και τη ευφορία τους, τον μόχθο και τις δυσκολίες τους, αλλά και τις στιγμές ψυχαγωγίας και ευθυμίας τους}…

Σύμφωνα λοιπόν, με την ελληνοχριστιανική παράδοση [διάβαζε «σύμφωνα τα παραμύθια των παπάδων»], η “Αγία” Ελένη ταξίδευε, τω καιρώ εκείνω, από τους “Αγίους” Τόπους για την Κωνσταντινούπολη. Λέγεται, σε κατ’ ιδίαν κουβέντες ανάμεσα στους πιστούς(;), αλλά και στους [μετέπειτα] απίστους [γνωστούς και ως γκιαούρηδες], ότι η “Αγία” μετέφερε [λαθραίως] και κομμάτια του “Τιμίου Ξύλου”, του σταυρού όπου σταυρώθηκε(;) ο Χριστός! [Τελικά πόσο μεγάλος ήταν τούτος ο σταυρός που μέχρι και σήμερα ακόμα “πωλούνται” σε πιστούς κομματάκια του;]...

Λόγω θαλασσοταραχής όμως, το καράβι της “Αγίας” προσάραξε στις νότιες ακτές της Κύπρου. Εκείνη την εποχή το νησί είχε εγκαταλειφτεί από τους κατοίκους του λόγω των συνεχόμενων ανομβριών... [Μη βλέπετε που τα τελευταία χρόνια έχουμε πολυομβρίες κι όλα στη Φύση, κι όχι μόνο, είναι χαρά Θεού κι Αλλάχ]. Παντού υπήρχαν, τω καιρώ εκείνω, φίδκια τζιαι κουφάες. Λαλείτε να εν που τότε να επωάζεται το ΕΛΑΜίτικο αυγό του φιδιού; Πάντως η “Αγία” Ελένη ανάλαβε και μετέφερε στο νησί, σε νέο της ταξίδι, καμπόσες κάττες οι οποίες [ως λέγεται] εξολόθρεψαν τα φίδια. Ίτε λοιπόν, “αγιο-ελενήτικες γάτες” καταβροχθίστε και τες κουφάες του φασισμού!

Εγώ πάντως θα κλείσω με μια τραγουδιστική αφιέρωση στις εορτάζουσες Ελένες, το τραγούδι “Ελένη Ελενίτσα”! [Το “Ελένη Ελενάρα” θα τ’ αφήσω για άλλη φορά]...

“Ελένη Ελενίτσα”


Anef_Oriwn
Δευτέρα 21/5/2012

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ανάρτηση 60/2012 [επίκαιρη, πολιτική, ελλαδική, κομμουνιστική, προβληματιζόμενη και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κριτικό άρθρο του Γιώργου Ρούση για το ΚΚΕ και την ενότητα της Αριστεράς…


Εισαγωγικά:
Τις τελευταίες μέρες στο επίκεντρο των συζητήσεων [και στα ράδια και στις τηλεοράσεις και στο σπίτι και στη δουλειά με συναδέλφους και σε blogger-ικά στέκια και γενικώς μεταξύ Ημών και Υμών] είναι 3-4 επίκαιρα και όντως καυτά και «υψίστης σημασίας» πολιτικά και οικονομικά θέματα, όπως ας πούμεν, 

1.   Η προχθεσινή σχεδόν ομόφωνη [είχε μόνο τρεις αποχές] απόφαση της κυπριακής Βουλής για στήριξη [και σωτήρια] της Λαϊκή Τράπεζας [και του τραπεζιτικού μας συστήματος] με το κράτος [ή αν προτιμάτε την πολιτεία] να αναλαμβάνει ανάδοχος για το μάζεμα [για σκοπούς ανακεφαλαιοποίησης] 1,8(!) δισεκατομμυρίων ευρουλακίων!!! Με δκυό λόγια το η κυβέρνηση αναλαμβάνει να σώσει την Τράπεζα με τα λεφτά του κόσμου!!! Εμένα όμως ποιος θα με σώσει που με κυνηγάνε οι τράπεζες;  Πάντως «σουρεάλ σκηνικό» [όπως χαρακτήρισε ένας σχολιογράφος σε κάποιο blog άλλες παράδοξες καταστάσεις, όπως ας πούμεν «εθνικόφρονες τάχα ενάντια σε φασίστες»] διαδραματίστηκε κατά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου: Οι βουλευτές του ΑΚΕΛ να υπερψηφίζουν το νομοσχέδιο και τρεις βουλευτές του ΔΗΣΥ [οι Μαυρίδης, Σαμψών και Χατζιηγιάννης] να τηρούν αποχή!!!


2.   Η αποτυχία των ελληνικών κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης στη χώρα και η προκήρυξη νέων επαναληπτικών εκλογών για τις 17 [αν δεν κάμνω λάθος] του Ιούνη,

3.   Η εκλογική άνοδος [πήρε περίπου το 7% των ψήφων] και είσοδος στη ελληνική Βουλή [με 21 βουλευτές] της ναζιστικής “Χρυσής Αυγής” και η τεράστια προβολή που έχει δοθεί [καλώς ή κακώς δεν ξέρω] σ’ αυτό το θέμα. Στην κυπριακή τηλεόραση [όπως ας πούμε στην νέα εκπομπή της Ελίτας – στο “Mega”] δόθηκε ο λόγος και σε κυπριακές ακροδεξιές [περιθωριακές πλην φασιστικές και ρατσιστικές] οργανώσεις όπως το ΚΕΑ και το ΕΛΑΜ για να προβάλουν κι αυτοί [μέσα στα πλαίσια μιας παρεξηγημένης δημοκρατικότητας] τις απόψεις τους. Περιττό να πω ότι παρακολούθησα σκηνές και συζητήσεις απείρου κάλλους με τη παρουσιάστρια κα Ελίτα να προσφωνεί τον Πρόεδρο του ΕΛΑΜ με το μικρό του, το «Χρίστος». [Μια ιδέα γι’ αυτά θα πάρετε αν επισκεφτείτε το Blog του Μιχάλη]...  

4.   Ο ρόλος της Αριστεράς σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή [στροφή] για τη Ελλάδα και η αδυναμία των [κατ’ εμένα] αριστερών κόμματων και κύρια του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ να μπουν σ’ ένα διάλογο [βασικά λόγω άρνησης του ΚΚΕ] για την επεξεργασία, υποβολή και προβολή μιας πραγματικής Αριστερής πρότασης εξουσίας. Για το θέμα έχω διαβάσει [και στο Τύπο και στο Διαδίκτυο] ουκ ολίγα κείμενα. Κι οφείλω να ομολογήσω [παρά τις φιλο-ΚΚΕδικες διαχρονικές τοποθετήσεις μας] ότι η στάση του Κόμματος δεν μου είναι και τόσο κατανοητή! Τι επιτέλους εισηγείται στον ελληνικό λαό να πράξει; Να αγωνίζεται [μέχρι πότε;] για το [άπιαστο κι ανέφικτο για την ώρα] όραμα μιας ακαθόριστης «εργατικής λαϊκής εξουσίας»; 

Από τα κείμενα λοιπόν που έχω διαβάσει για την ελληνική Αριστερα και το ρόλο της, επέλεξα να αναρτήσω ένα πολύ πρόσφατο [χτεσινό]. Μια ανοικτή επιστολή προς το ΚΚΕ  που γράφτηκε από τον Καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου, Γιώργο Ρούση. Το επέλεξα γιατί στο συγκεκριμένο κείμενο τίθενται [καλοπροαίρετα] μερικοί καίριοι προβληματισμοί και ερωτήματα προς το ΚΚΕ που απασχόλησαν κι εμένα τον ίδιο. [Κείμενο του Γιώργου Ρούση ξαναφιλοξενήσαμε στο στο Blog μας στην ανάρτηση μας με αρ. 66/2011]...

***********************
Ανοικτή επιστολή προςτο ΚΚΕ
[του Γιώργου Ρούση, Καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου]...   

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…

“Αγαπητοί σύντροφοι,

Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι το κόμμα όχι μόνον δεν μπόρεσε να εισπράξει σημαντικό κομμάτι της λαϊκής οργής, αλλά αντίθετα έχασε ψήφους και μάλιστα σε λαϊκές περιοχές, παραδοσιακά προπύργια του, όπως στη Β΄ Πειραιά.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά μετά τη διάσπαση του 1968 το κόμμα έπαυσε να είναι η ηγεμονεύουσα δύναμη της Αριστεράς.

Επιπροσθέτως οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσεις, για όσο αξίζουν, δείχνουν μια επικίνδυνων διαστάσεων παραπέρα συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης.

Για αυτήν την αρνητική εξέλιξη είναι σαφές ότι υπάρχουν και πολλές αιτίες, για τις οποίες δεν ευθύνεται το κόμμα. Πέραν όμως αυτών, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι και το ίδιο είναι άμοιρο ευθυνών, ή με άλλα λόγια ότι φταίει μόνο η στραβωμάρα του γιαλούλαού και όχι και το λάθος αρμένισμα του καραβιούκόμματος.

Ποια λοιπόν είναι τα λάθη που οδήγησαν σε αυτήν την αρνητική για το κόμμα κατάσταση;
Πέρα από γενικότερες λαθεμένες θέσεις του με τις οποίες κατά καιρούς έχω εκφράσει τη διαφωνία μου, και οι οποίες σαφώς επηρεάζουν αρνητικά και τη στάση του λαού απέναντι του, νομίζω ότι αυτά μπορεί να επικεντρωθούν:
1.    Στην αντιμετωπική στρατηγική του κόμματος που φτάνει μέχρι την άρνηση του διαλόγου, την άρνηση ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης της Αριστεράς, η οποία το οδηγεί και σε ένα απομονωτισμό ο οποίος και του στερεί την κύρια πηγή άντλησης δυνάμεων.
2.    Στην παραπομπή της σωτηρίας του λαού στον απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον, σε συνδυασμό με μια μηδενιστική καταστροφολογία για το άμεσο μέλλον.
Αν όμως το κόμμα προσμένει να ενισχυθεί στη συνείδηση του λαού, μέσω της επιβεβαίωσης αυτής της καταστροφολογίας πλανάται πλάνη οικτρά και τούτο διότι ο λαός που έχει φτάσει στα όρια του οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά, δεν αντέχει να του λες ότι θα βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στο τέλμα, δίχως να του προτείνεις μια άμεση θετική λύση.

Εξάλλου η έτσι κι’ αλλιώς μεθοδολογικά ανεπαρκής άρνηση της άρνησης, δίχως να συμπληρώνεται από μια άμεσα υλοποιήσιμη, θετική πρόταση, που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας, μάλλον αποστροφή προκαλεί, ή σε λάθος διέξοδο οδηγεί, παρά σε έλξη προς όποιον την καλλιεργεί.

Το δραματικό, σύντροφοι είναι, ότι αν το ΚΚΕ, όχι δα ανταποκρινόμενο στις προτάσεις για συνεργασία άλλων αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , αλλά παίρνοντας το ίδιο πρωτοβουλίες στη βάση όσων προβλέπονται από το ίδιο το πρόγραμμα του, θα είχε ξεπεράσει και τις δυο παραπάνω αδυναμίες.

Εξηγούμαι. Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα με βάση το πρώτο άρθρο του καταστατικού του, πρέπει να το αποδεχτεί όποιος επιθυμεί να γίνει μέλος του, γίνεται αναφορά σε ένα «αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο»:

στο οποίο το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλεια του «συμμετέχει και δουλεύει για την ανάπτυξη της ενότητας και της μαχητικότητας του»,

μέσα από το οποίο «το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και τη ανεξαρτησία της χώρας»

το οποίο «μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία»

του οποίου οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης, μεταξύ των οποίων πρώτος και καλύτερος είναι η «αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση», δεν ταυτίζονται με το σοσιαλισμό, ούτε παραπέμπεται η υλοποίηση τους σε αυτόν, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην υλοποίηση του.
Μάλιστα στο υποκεφάλαιο με τίτλο «το Μέτωπο και το πρόβλημα εξουσίας», γίνεται λόγος και για πιθανότητα «να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα».

Γύρω από το χαρακτήρα ή και το περιεχόμενο αυτής της μετωπικής πρότασης που σίγουρα χρίζει ανανέωσης –πχ σχετικά με τα μνημόνια τους συνοδευτικούς νόμους, τις δανειακές συμβάσεις ή το ευρώ κλπ πολλά μπορούν να ειπωθούν . Το βασικό όμως είναι ότι αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει τον άξονα κίνησης του ίδιου του κόμματος, τόσο όσον αφορά στην αναγκαιότητα του Μετώπου, όσο και στην κάλυψη του κενού ανάμεσα στο καπιταλιστικό παρόν και το σοσιαλιστικό μέλλον. Και αυτό όχι βεβαίως με τη μορφή ενός ξέχωρου στάδιου, αλλά ως κατάκτηση ενός οχυρού σε ένα γκραμσιανού τύπου πόλεμο θέσεων, που θα διαμόρφωνε καλύτερες θέσεις για το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Να όμως που αυτό το πρόγραμμα όχι μόνον έχει καταχωνιαστεί, αλλά το Κόμμα κινείται σε παντελώς αντίθετη με αυτό κατεύθυνση.

Σαν κομμουνιστής, που πονά ένα κόμμα που υπηρέτησε επί 21 χρόνια , που θλίβεται βαθύτατα από το σημερινό φυλλορρόημα του, που έχει ασκήσει δριμεία κριτική στο κόμμα όπως αρμόζει σε ότι αγαπάς, που θεωρεί ότι ο κόσμος του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο με αυτόν μετερίζι, και ότι αυτός ο κόσμος είναι τραγικό λόγω της στάσης του κόμματος να σπρώχνεται στην αγκαλιά του υπό διαμόρφωση αριστερού αναχώματος του συστήματος, τούτες τις κρίσιμες ώρες, σας κάνω έκκληση όχι μεγαλόσχημη, αλλά ταπεινή: Σώστε το κόμμα, τολμώντας να απευθύνεται και στον κόσμο και στις συνιστώσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, την μετωπική, άμεση πρόταση, που προβλέπει το πρόγραμμα του. Τόσα απλά.

Συντροφικά
Γιώργος Ρούσης

Για τα εισαγωγικά [σχόλια] και το copy paste,  
Anef_Oriwn
Σάββατο 19/5/2012