Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ανάρτηση 74/2014 [προγραμματισμένη, μακροσκελής, ετεροχρονισμένη, ολίγο τι ρεβανσιστική, ΕΔΟΝίτικη, φεστιβαλική, αντι-κακεντρεχική κι αντι-απαξιωτική] – Περί των «50 τού Καράμανου», αλλά και μερικά κριτικά σχόλια για το Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ...


{* - Σημείωση 30/7/2014:
Η ανάρτηση αυτή ετοιμάστηκε αμέσως μετά το φετινό 27ο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ και πιο συγκεκριμένα το Σαββατοκύριακο 5-6 του μηνός Ιουλίου, ο οποίος όπου και να ‘στε μάς αφήνει... Το κείνο είναι βασικά αφιερωμένο στην ΕΔΟΝ και το Φεστιβάλ της. Διάφοροι λόγοι όμως, κυρίως άλλες πιο επείγουσες αναρτήσεις πάνω σε τρέχοντα και επετειακά γεγονότα, το άφησαν προσωρινά στο περιθώριο. Αλλά έστω και τώρα, αν και ολίγο τί ετεροχρονισμένα είπα να το παραθέσω, βασικά για να μην χαθεί, αλλά και τιμής ένεκεν προς την ΕΔΟΝ για την πολιτική και πολιτιστική της δράσης. Φυσικά δεν λείπουν και κάποιες κριτικές τοποθετήσεις ΜΟΥ}...

***********************************
Πρελούδιο


*****************************
«Οι 50 τού Καράμανου» ήταν ο τίτλος ενός άρθρου έμπλεου όξους, χολής, χλεύης, κακεντρέχειας και απαξίωσης σε βάρος της ΕΔΟΝ και γενικότερα της Αριστεράς, που γράφτηκε από τον συντάκτη του “Φιλελεύθερου” Σταύρο Χριστοδούλου και δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη στήλη του στις 20 Οκτωβρίου 2013. Στο κείμενο του ο Στ. Χριστοδούλου ειρωνεύεται κακεντρεχώς και με απαξωτικό τρόπο τον Χάρη Καράμανο [Γενικό Γραμματέα της ΕΔΟΝ] και γενικότερα το στελεχικό δυναμικό της Αριστεράς], γιατί σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για την επίσκεψη στην Κύπρο του Βαν Ρομπέι [Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου], που διοργάνωσε εκείνες τις μέρες η ΕΔΟΝ έξω από το Προεδρικό «ανταποκρίθηκαν [σημ. δική ΜΟΥ: στο «κάλεσμα» του Καράμανου, όπως χαρακτηριστικά και με ειρωνεία γράφει ο κος Χριστοδούλου] 50 άτομα (μπορεί και 60, δεν θέλω να είμαι άδικος)»...

Σταχυολογώ επίσης και τα εξής έμπλεα πίκκας και κακεντρέχειας από το άρθρο του κου Χριστοδούλου, με σύντομα σχόλια δικά ΜΟΥ:  
-   «... οι χιλιάδες οπαδοί της ΕΔΟΝ [...] έχοντας επίγνωση του γελοίου του πράγματος άφησαν τον Καράμανο στην κομματική του μοναξιά να διαμαρτύρεται με τους κολλητούς του»... [Γελοίοι συνειρμοί!]...
-   «... το πενιχρό έρεισμα του Γ.Γ. της ΕΔΟΝ στη νεολαία...» [Κυρ-συντάκτα του “Φιλελευθέρου”, σάμπου τζι’ έχεις κόλλημα με τον Καράμανο;]...
-   «... κάτι μου λέει πως η περίπτωση της ΕΔΟΝ αντικατοπτρίζει το ευρύτερο πρόβλημα του ΑΚΕΛ που αφορά κυρίως στο χαμηλό επίπεδο του στελεχιακού του δυναμικού»... [Καλά ρε Σταυράκη, γιατί δεν έρχεσαι κοντά στο Κόμμα, να δούμε τζι’ εμείς μιαν άσπρη μέρα;]...
-   «Όσο ο Άντρος Κυπριανού απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις “ιδεολογικές μεταλλάξεις” και όσο δεν παραδέχεται ότι χρεοκόπησε το μοντέλο ηγεσίας που καθοδηγεί το κόμμα τα τελευταία 20 χρόνια, το ΑΚΕΛ θα παραμένει περιχαρακωμένο σε μειωμένα ποσοστά, απομονωμένο από την κοινωνία των πολιτών...» [Ουπς, να ‘σου πάλι αυτή η περιλάλητη «κοινωνία των πολιτών»! Καιρός να ΜΑΣ πει και ο Χριστοδούλου πώς θέλει το ΑΚΕΛ!]...
-   «... όταν τα κυβικά μιας ιστορικής παράταξης προσαρμόζονται στο πολιτικό ανάστημα του κάθε Χάρη Καράμανου η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ θα περιορίζεται σε μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον»... [Κρίμα που δεν είχαν την τύχη να ΣΕ έχουν ηγέτη ΤΟΥΣ οι ΕΔΟΝίτες, κε Σταύρε Χριστοδούλου]...

Πώς όμως και τα θυμήθηκα όλ’ αυτά μετά από τόσο καιρό. Κι όταν μάλιστα αρκετοί ΕΔΟΝίτες είχαν τότε σχολάσει το κείμενο του Στ. Χριστοδούλου κι ΤΟΥ απαντήσει δεόντως; Ίσως να το ‘χα κρατήσει μέσα ΜΟΥ και να αναζητούσα τη ευκαιρία να ΤΟΥ τα πω. Ειδικά εκείνη η κουβέντα του «…η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ θα περιορίζεται μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον», ήταν τζι’ αχώνευτη αλλά τζιαι πολλά πίκρικη... Τις προάλλες, λοιπόν, επισκεπτόμενος το 27ο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ [που έγινε από τις 2-4 του μηνός, στο γνωστό μέρος διεξαγωγής του, στην Τάφρο της Πύλης της Αμμόχωστου] και βλέποντας τους εκατοντάδες εθελοντές ΕΔΟΝίτες και ΕΔΟΝίτισσες να λειτουργούν με πλήρη επιτυχία την μικρή πολιτεία του Φεστιβάλ, ένα χαμόγελο “ρεβανσιστικής” ικανοποίησης θα διαγράφηκε στο πρόσωπο ΜΟΥ. Αμέσως θυμήθηκα το αρθρογραφικό πόνημα του κου Χριστοδούλου και τα απαξιωτικά σχόλια του. Πόσο βιάστηκε να βγάλει τα κακεντρεχή συμπεράσματα του στη βάση της εκδήλωσης έξω από το Προεδρικό και να διαλαλήσει τους ευσεβοποθισμούς του... Ποιος τελικά «χρεοκόπησε», ρε Σταυράκη; Προφανώς οι εκτός τόπου και χρόνου οι εκτιμήσεις ΣΟΥ! Γιατί αν «η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ ... [και της ΕΔΟΝ του]... περιοριζόταν σε μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον», πώς θα μπορούσε [η ΕΔΟΝ] να διοργανώσει για τρεις μέρες ένα Παγκύπριο Φεστιβάλ τέτοιας εμβέλειας το οποίο θα επισκέφτηκαν αρκετές χιλιάδες κόσμου; Γνωρίζει ο κύριος Σταύρος Χριστοδούλου πόσες εκατοντάδες νέοι [αγόρια και κορίτσια, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι] πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν επανδρώνοντας τα διάφορα πόστα για να βγει σε πέρας το Φεστιβάλ; Νεαρόκοσμος ήταν και στα ταμεία και στις εισόδους και στα ποτά και στην ετοιμασία των φαγητών [οκκέι, εκεί στα σουβλάκια το group των specialists  Αμμοχωσκιανών σουβλητζιήων περιλαμβάνει και μεγαλύτερους, καθότι “τούτοι” «την φουκούν ουκ ελάττω παραδώσουν»!] και στην καθαριότητα και στην πώληση της “Νεολαίας”...  Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάμω σ’ εκείνες τις κοπελίτσες και στ’ αγόρια που ήταν επιφορτισμένοι και τις τρεις μέρες με το καθάρισμα των τραπεζιών στην Λαϊκή Ταβέρνα, όπου καθόταν ο κόσμος να φαει και να απολαύσει μουσική, χορούς και τραγούδια από συγκροτήματα. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!
Κι ας μιλάνε οι διάφοροι Χριστοδούλου και μάλιστα με θράσος χιλίων πιθήκων για τους «50 του Καράμανου»... Εν έχουν χαπάριν από συλλογικούς αγώνες και συλλογικές δράσεις... Αυτοί το μόνο που ξέρουν είναι να «γράφουν λόγους για την εποχή, δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα»...   
  
******************************
Με την ευκαιρία να κάμω και μερικές παρατηρήσεις και σχόλια για το Φεστιβάλ



1. Το Φεστιβάλ είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό [από τα μεγαλύτερα του τόπου μας] και παράλληλα και πολιτικό γεγονός. Τα τελευταία όμως χρόνια έχει μετατραπεί βασικά σε συναυλιακή εκδήλωση. Τούτο δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό γιατί δεν είναι λίγο πράμα κάποιος να μπορεί να παρακολουθήσει με μόνο 20 ευρώ τρεις συναυλίες με εγνωσμένους έλληνες καλλιτέχνες. [Φέτος έδωσαν το παρόν τους τραγουδιστικά, οι Θηβαίος, Πασχαλίδης, Παπακωνσταντίνου, Γλυκερία, Μπάσης και 1-2 άλλοι, χώρια όσοι τραγούδησαν και χόρεψαν στην Λαϊκή Ταβέρνα]... Πρέπει όμως, να δοθεί μεγαλύτερη σημασία και στο πολιτικό σκέλος του Φεστιβάλ, που έχει να κάμει και με την  ικανοποιητική προσέλευση κινητοποίηση κόσμου, αλλά και με το περιεχόμενο του... [Η προσέλευση έχει διπλή σημασία: και οικονομική και πολιτική]...


2.  Να σημειώσω ότι η μεγαλύτερη κοσμοσυρροή παρατηρήθηκε τη δεύτερη από τις τρεις μέρες του Φεστιβάλ [δηλ. η Πέμπτη] όταν εμφανιζόταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου... Διερωτούμαι αν κάποια χρονιά δεν μπορέσει να έρθει, πώς θα επιτευχθεί η ζητούμενη ψηλή προσέλευση στο Φεστιβάλ...


3.  Από άποψης προγράμματος το Φεστιβάλ έχει πραγματικά ένα πολύ πλούσιο σε περιεχόμενο και  με ποικίλο πρόγραμμα και στις τρεις εξέδρες που λειτουργεί [την Κύρια, την Λαϊκή Ταβέρνα και την Μπουάτ] και στον Παιδότοπο. Φέτος στο Πρόγραμμα περιλαμβάνονταν και κάποιες συζητήσεις, όμως δεν ξέρω πόσο επιτυχείς ήταν˙ λόγω του ότι είχαν τοποθετηθεί σχετικά νωρίς δεν μπόρεσα να τις παρακολουθήσω. 


4. Θα σταθώ όμως και για λίγο [πριν πάω σε πιο εξειδικευμένα ζητήματα] και στο κόστος που πρέπει να επιφορτιστεί μια οικογένεια για να παραστεί στο Φεστιβάλ, χωρίς μ’ αυτό να υποβάλλω ότι πρέπει να είναι το κύριο κριτήριο μας για την εκεί παρουσία μας. Όμως παίζει και το κόστος τον ρόλο του για αν το Φεστιβάλ θα είναι επιτυχές από άποψη προσέλευσης...

Τα έξοδα, λοιπόν, για έναν επισκέπτη του Φεστιβάλ ΔΕΝ είναι μόνο τα 20 ευρώ για την είσοδο, αλλά είναι και τα μεταφορικά, το φαγητό του [σουβλάκια ή λουκάνικο] ή κάποιο ποτό ή και κάτι άλλο που θα αγοράσει, όπως κάποιο βιβλίο ή μια φανέλα με τον Che ή τον Μαρξ και τον Λένιν από τα παζαράκια... [Φέτος στο περίπτερο του Ινστιτούτου Ερευνών Προμηθέας, πωλείτο και η ένα έκδοση τους, ένα βιβλίο των 500 τόσων σελίδων που περιλαμβάνει τα έγγραφα των συνεδρίων του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Η τιμή του το καθόλου ευκαταφρόνητο πόσο των 40 ευρώ. Εγώ μετέθεσα την αγορά του για ευθετότερο χρόνο]...

5. Κι έρχομαι αναλυτικά στο κόστος για μια τριμελή οικογένεια από την Επαρχία που επισκέπτεται το Φεστιβάλ για δύο, από τις 3, βραδιές:

-  Είσοδος: 3άτομαx20ευρώ=60 ευρώ
-  Φαγητό και ποτά: 3 σουβλάκια, αναψυκτικά, μπύρες: 2 μέρεςx20=40 ευρώ  
Βενζίνη: 2x20= 40 ευρώ min.
Σύνολο: 60+40+40=140 ευρώ!  
Δύσκολες εποχές συντρόφια για τέτοια κόστη! Και δεν αγοράσαμε ούτε ένα βιβλίο φέτος [όχι πως είχε και τίποτα το σπουδαίο] ούτε και πήραμε αναμνηστικό φανελάκι όπως άλλες χρονιές. Είπαμε πως έχουμε ήδη αρκετά...  

6. Και μια και κάναμε αναφορά στα βιβλία να σημειώσουμε ότι φέτος δεν είδαμε εκεί τον αγαπητό φίλο Γραβρίλη, που ‘φερνε και κάνα βιβλίο αξίας από τη “Σύγχρονη Εποχή”.  Κατά τ’ άλλα οι τρεις πάγκοι βιβλίων [προφανώς από ιδιώτες βιβλιοπώλες] που υπήρχαν στο Φεστιβάλ περιείχαν κυρίως ελαφρά μυθιστορήματα κι αναγνώσματα από την (μικρο)αστική ελληνική λογοτεχνία που πουλούν κι έχουν κατανάλωση, όπως ας πούμεν, της Τραυλού, της Μαντά, ή του ζεύγους Αλεξάντρου. Ελάχιστα τα θεωρητικά μαρξιστικά βιβλία που κι αυτά να χάνονταν μέσα στα τόσα άλλα...  Θεωρώ ότι η ΕΔΟΝ πρέπει να λάβει πρακτικά μέτρα για την προώθηση του καλού αριστερού και μαρξιστικού βιβλίου και τα φεστιβάλ της είναι ένας χώρος που προσφέρεται γι’ αυτό το σκοπό... Λόγου χάριν, θα μπορούσε το Μορφωτικό Γραφείο της ΕΔΟΝ, να ετοιμάσει πακέτα με 4-5 έργα των κλασικών του μαρξισμού και να τα προσφέρει σε ελκυστικές τιμές στον κόσμο. Και θα ανάφερα εδώ το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο”, την “Καταγωγή της οικογένειας...”, τα έργα του Λένιν για τον Ιμπεριαλισμό και τον Αριστερισμό, έργα Αριστερών/Κομμουνιστών μελετητών για τον Φασισμό, τον Ναζισμό και τον Ρατσισμό [πολύ ενδιαφέροντα είναι κάποια βιβλία του Ραφαηλίδη], λογοτεχνικά βιβλία αριστερών συγγραφέων κυρίως ελλήνων, επανέκδοση και προσφορά σε ειδική τιμή των παλιών βιβλίων του Μιχάλη Πουμπουρή και δη του “Μέρες Δοκιμασίας”. Κι όλ’ αυτά θα μπορούσαν να τύχουν προβολής σε μια ενδο-φεστιβαλική εκδήλωση/παρουσίαση, σε ειδικό χώρο, όπως ας πούμεν στην Μπουάτ...

Να επαναλάβω ότι στο στέκι του “Προμηθέα” πουλιόταν και η τελευταία έκδοση τους [ένας τόμος των 500 σελίδων και βαλε με τις αποφάσεις των Συνεδρίων του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ] στην τιμή των 40(!) (σαράντα) ευρώ παρακαλώ! Δεν λεω συλλεκτική και ιδιαίτερα σημαντική και ενδιαφέρουσα [προ πάντων γα ‘ΜΑΣ που διαβάζουμε και μελετούμε] η έκδοση όμως και τσουχτερή η τιμή για τέτοιες εποχές... [Σημ. 30/7/2014: Είναι όπως τα ταξίδια που διοργανώνει ο ΑΣΤΡΑ˙ ας πούμεν για το φετινό στην Ισπανία για να παει ένα ζευγάρι θέλει κάπου 3000 ευρά]... Θεωρώ ότι ο “Προμηθέας” θα μπορούσε να κάμνει και να παρουσιάζει με την ευκαιρία του ΕΔΟΝίτικου Φεστιβάλ άλλες πιο προσιτές [από άποψη τιμής] επιστημονικές εκδόσεις στη βάση της ετήσιας δραστηριότητας του...

7. Δεν ξέρω πόση κίνηση μαζεύει ο χώρος της Μπουάτ... Ποτέ ΜΟΥ δεν κάθισα εκεί για πολλή ώρα, [συνήθως κοντοστέκομαι για λίγα λεπτά και φεύγω], γι’ αυτό και δεν ξέρω αν τελικά παρακολουθούνται όσα γίνονται ή προβάλλονται εκεί. Πιστεύω όμως πως πρέπει να βρεθεί χώρος και χρόνος για συζητήσεις για τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας [κι όχι μόνο], όπως και για παρουσιάσεις και προβολές που να τις παρακολουθεί πιο πολύς κόσμος... Άραγε πόσος κόσμος παρακολούθησε το ντοκιμαντέρ “Φασισμός Α.Ε.” που προβλήθηκε την Μπουάτ;


8. Πέραν τούτου έχω την άποψη ότι δεν αρκούν μόνο τα θεματικά stands που στήνονται, όπως αυτά για το κυπριακό και το ΝΑΤΟ, τα ναρκωτικά, την αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης... Ο κόσμος περνά κοντοστέκεται για λίγο κι αποχωρεί για να κατευθύνεται πιο κάτω: είτε την συναυλία στην κύρια εξέδρα, στην Λαϊκή Ταβέρνα. Ίσως κάποια πράγματα πρέπει να παρουσιάζονται από την κύρια εξέδρα.  


9. Και πάμε στα διάφορα στέκια: το μαθητικό, το φοιτητικό, το δικοινοτικό, τη διεθνούπολη... Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάμω στα δύο τελευταία στέκια καθώς προβληματίζομαι κατά πόσο πετυχαίνονται οι στόχοι και οι σκοποί για τους οποίους δημιουργούνται και λειτουργούν. Καλά κι ωραία τα mojitos και τα cuba libre με τα οποία μπορούμε να κεραστούμε στο μπαράκι της Διεθνούπολης και τα καφεδάκια στο Δικοινοτικό Στέκι, όμως διερωτούμαι  πως κάποιος [περαστικός] νεολαίος ή και μεγαλύτερος μπορεί να μάθει κάτι περισσότερο για τις αριστερές τουρκοκυπριακές  οργανώσεις νεολαίας και τη δράση τους, ή/και για τις οργανώσεις νεολαίας των Αριστερών κομμάτων και κινημάτων άλλων χωρών, αντιπροσωπείες των οποίων που φιλοξενούνται στον χώρο της Διεθνούπολης... [Πολύ λίγες οι ξένες αντιπροσωπείες φέτος]... Πιστεύουμε ότι καλό και επιμορφωτικό θα ήταν να γίνονταν οργανωμένα και συγκροτημένα εκεί κάποιες συζητήσεις [όπως ας πούμε για την πολιτική κατάσταση σε μια άλλη χώρα], προβολή ντοκιμαντέρ και διάθεση έντυπου υλικού... 


10.  Όπως έχω ξαναγράψει και κάπου άλλου [δεν θυμάμαι πού], το “Μνημείο” που στήνεται στο χώρο του Φεστιβάλ προς τιμή των Ηρώων, Μαρτύρων και πεσόντων της Αριστεράς που στήνεται στο χώρο του Φεστιβάλ χρειάζεται αναβάθμιση... Ένας τρόπος θα ήταν αν πέραν από τα λίγα λόγια που αναγράφονται εκεί για το κάθε νεκρό, σκοτωμένο ή δολοφονηθέντα, να περιλαμβανόταν και μια φωτογραφία του, ενώ θα μπορούσε να ετοιμαστεί και μια έκδοση για όλους αυτούς με περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες για τον κάθε ένα και τη θυσία του...


11. Στο χώρο του Φεστιβάλ υπήρχαν και λειτουργούσαν και διάφορα άλλα περίπτερα [ας πούμεν πληροφόρησης], όπως λόγου χάριν της ΠΟΓΟ, της ΠΕΟ, του “Προμηθέα”, του “ΑΣΤΡΑ”, της “Γνώμης”, της Περιβαλλοντικής Κίνησης και διαφόρων εθελοντικών οργανώσεων. Κάποιοι ήταν εκεί καθηκόντως ή και για τους τύπους, αλλά και για την επικοινωνία με τον κόσμο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μια [αριστερή] οργάνωση ή οργανισμό. Εμείς όμως, πιστεύουμε ότι κι εδώ χρειάζεται αναβάθμιση της παρουσίας των “περιπτεριούχων”... Π.χ. η ΠΟΓΟ θα μπορούσε σε συνεργασία με την οργάνωση Stop trafficking προβάλει ένα φιλμ για το trafficking και την εκμετάλλευση των ξένων γυναικών στην Κύπρο, ή να προβάλει το βιβλίο της τουρκοκύπριας Leyla Kiralp, “Το άσπρο βρεγμένο μαντήλι που μοιραστήκαμε”, με την παρουσία μάλιστα εκεί και της ίδιας της συγγραφέως... Επίσης η Περιβαλλοντική Κίνηση θα μπορούσε να προβάλει ένα φιλμάκι για τις επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον στην Επαρχία Αμμόχωστου [Κάππαρης, Κόννος, Λάντα, Αγία Θέκλη]... Και παρεμπιπτόντως ο χώρος του Φεστιβάλ προσφερόταν και για την περαιτέρω προώθηση από τη “Χαραυγή” του τελευταίου βιβλίου του Χρίστου Κουρτελλάρη“Σκόρπιες Σελίδες”, με αναμνήσεις του συγγραφέα από την συμμετοχή τους τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο... Δεν ξέρω αν τελικά έγινε κάτι τέτοιο...

[Για τον “Προμηθέα” αναφέρθηκα στο σημείο 6..]...

12.  Τέλος, [τις κάναμε ντουζίνα τις κριτικές σημειώσεις], να πω και δυο λόγια [όχι και τόσο εύφημα] για την “Γωνιά Λαϊκής Παράδοσης”, η οποία προφανώς και δεν εντασσόταν στην πολιτική πτυχή του Φεστιβάλ, αλλά στην πολιτιστική και δη την επισιτιστική/διατροφική. Στον χώρο του Φεστιβάλ παρασκευάζονταν [και πωλούνταν] λοκμάδες, ππαλουζές και παραδοσιακό ψωμί ψημένο σε ξυλόφουρνο, ενώ γίνονταν και διάφορες χειροτεχνικές κατασκευές... [Μόνο αγιογράφο δεν είχε!]... Δεν λεω καλοί οι λοκμάδες και ο ππαλουζες ως κεραστικό [ίσως αν υπήρχε και αϊράνι, ή/και μαχαλλεπίν θα ήταν ακόμα καλύτερα] και σίγουρα και η λαϊκή μας παράδοση πρέπει να προβληθεί, αλλά είμαστε σίγουροι ότι ταιριάζει στη φυσιογνωμία ενός τέτοιου φεστιβάλ; 

Καταλήγω, λοιπόν και κλείνω, με την άποψη ότι το Φεστιβάλ χρειάζεται μια επανεξέταση θεματικά και χωροθετικά με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του...

Anef_Oriwn
[καθεχρονικά φεστιβαλίζων ΕΔΟΝίτικα]
Δευτέρα 7/7/2014

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Ανάρτηση 73/2014 [έκτακτη, ουκρανική, φιλο-κομμουνιστική, αντι-φασιστική, υπέρ της δημοκρατίας] – Παράνομο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας: Ζήτω η «αστική δημοκρατία»!


Δίκην προλόγου

«Η αστική δημοκρατία έχει εκ των πραγμάτων φιλελεύθερο χαρακτήρα: δεν κλείνει στα μπουντρούμια ανθρωπους που στην θεωρία (και άρα άνευ οποιασδήποτε σημασίας) φιλοσοφούν και προπαγανδίζουν υπέρ της διάλυσης του αστικού καπιταλιστικού συστήματος.

[...]

Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν κόκκινες γραμμές, που δεν θα ηταν καλό να τις υπερβούν οι διάφοροι ακραίοι. Γιατί εφόσον αποτελούν περιθωριακή μειοψηφία, η οποιοδήποτε προσπάθεια επιβολής θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την πρέπουσα άμυνα του συστήματος. Ακόμα και οι ακραίοι πρέπει να τηρήσουν κάποιους κανόνες και να δείξουν σεβασμό – μεχρι την ώρα που θα καταφέρουν να γίνουν εκείνοι πλειοψηφικό ρεύμα, και μετά ας κάνουν ο,τι εκείνοι επιθυμούν»...
[Τάδε έφη Strovoliotis]... 

****************************
Ζήτω η «αστική δημοκρατία»!!!

Και πριν πετεινός λαλήσει κικιρίκου, [και σύμφωνα και με τα όσα βρήκαμε και διαβάσαμε σεργιανίζονταςκαι στο διαδίκτυο], η Ουκρανική Βουλή, γνωστή και ως Ανώτατη Ράντα, υπερψήφισε [την περασμένη Τρίτη], κατά πλειοψηφία [232 υπέρ σε σύνολο 250 παρόντων] τη διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος... [Ζήτω η «αστική δημοκρατία» once!]...


Η διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στηρίχτηκε στην πρόσφατη αλλαγή του Κανονισμού της Ουκρανικής Βουλής, που επιτρέπει στον Πρόεδρο του Σώματος [που τώρα είναι κάποιος σούπερ δημοκράτης ονόματι Τουρτσίνοφ] να διαλύει μία ομάδα εάν ο αριθμός των μελών της μειωθεί σημαντικά από τις τελευταίες εκλογές, ή είναι μικρότερος από αυτόν της πιο μικρής πολιτικής ομάδας που σχηματίζεται μετά τις βουλευτικές εκλογές. Αυτή η απόφαση/ρύθμιση χαρακτηρίστηκε από πολλούς φωτογραφική για την περίπτωση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η απόφαση επικυρώθηκε μάλιστα κι από τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο. [Άλλο που δεν ήθελε! Κι αυτός ο Τουρτσίνοφ θα καθιστά παράνομο όποιον δεν του γεμίζει το μάτι ή/και παει κόντρα στα συμφέροντα του; Ζήτω η «αστική δημοκρατία» δις!]...

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας (PCU) είχε αρχικά 33 βουλευτές, όμως έχουν απομείνει 23 σε σύνολο 450 βουλευτών στο κοινοβούλιο. Στις τελευταίες εκλογές μάλιστα είχε συγκεντρώσει το 13% των ψήφων... [Στην Κύπρο τι ποσοστά πήραν το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ στις τελευταίες ευρωεκλογές; Ζήτω η «αστική δημοκρατία» τρις]...

Και για να ολοκληρώσετε την άποψη σας για το τι εστί «αστική δημοκρατία» αλά Ευρωπαϊκή Ένωση [η οποία επιθυμεί διακαώς να εντάξει την Ουκρανία στους κόλπους της, κάτι που φυσικά επιθυμούν και σημερινοί κυβερνώντες της χώρας], 
να υπενθυμίσουμε ότι
-  έκαψαν το σπίτι του Α΄ Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας. Πιοτρ Σιμονένκο,
-  εκδίωξαν την οικογένειά του,
-  δολοφόνησαν στελέχη του ΚΚ Ουκρανίας,
-  λεηλάτησαν τα πολιτικά γραφεία του ΚΚ Ουκρανίας,


Και τώρα με μία πραξικοπηματική ενέργεια αποφάσισαν την διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚ Ουκρανίας, παρά το γεγονός ότι είναι ένα νόμιμο κόμμα.
[Ζήτω η «αστική δημοκρατία» εκατοντάκις!]...

Από την άλλη έχει ατονήσει η στήριξη από τη Ρωσσία [και τον ίδιο τον Πούτιν] η στήριξη προς τους αυτονομιστές της Ανατολικής Ουκρανίας, ή ΜΟΎ φαίνεσται;

**********************************
“Εθνικισμός και αντικομμουνισμός πάνε χέρι – χέρι”

Για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία ΣΑΣ παραπέμπουμε και σε ένα προχτεσινό άρθρο από τον “Ριζοσπάστη” με τον πιο πάνω τίτλο και με την υπογραφή Ε.Β.. Για να το διαβάσετε πατήστε εδώ...
Εμείς αντιγράφουμε μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία του:
“… η αστική τάξη της Ουκρανίας, και ιδιαίτερα εκείνο το τμήμα της που στηρίχτηκε από ΗΠΑ και ΕΕ, δε δίστασε όχι μόνο να προχωρήσει σε μια πραξικοπηματική ανατροπή της προηγούμενης (κεντρώας) αστικής κυβέρνησης, αλλά και να «εμπιστευθεί» την κυβερνητική διακυβέρνηση της χώρας σε εθνικιστικές και απροκάλυπτα φίλο-φασιστικές δυνάμεις, ιδεολογικούς «απογόνους» των συνεργατών του Χίτλερ.

Βασικό μέλημα αυτών των δυνάμεων είναι η προσπάθεια προώθησης των αντιλαϊκών τους σχεδίων για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, που συνοδεύεται με ένα σύνολο αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της χώρας”...

[…]

“… η απόφαση απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε με την προσπάθεια της αντιδραστικής κυβέρνησης να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στη χώρα, τόσο στη λήψη και εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, όσο και στη συνέχιση της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ανατολική Ουκρανία. Όχι τυχαία, η επιδίωξη απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε και χρονικά με την απόφαση «μερικής επιστράτευσης», που κήρυξε το καθεστώς, μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, με στόχο τη βίαιη και αιματηρή καταστολή των ενόπλων στην Ανατολική Ουκρανία”...

[…]

“… το ΚΚ Ουκρανίας, […] στο παρελθόν είχε στηρίξει τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς, που ανατράπηκε… […]  Μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία και τις αιματηρές εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία, ορισμένα στελέχη του ΚΚ Ουκρανίας δήλωσαν τη στήριξή τους στους ενόπλους των δύο περιοχών που έχουν κηρύξει την «ανεξαρτησία» τους. Αυτό αποτέλεσε ένα ακόμη πρόσχημα, που χρησιμοποίησε η αντιδραστική κυβέρνηση σε βάρος του ΚΚ Ουκρανίας, κατηγορώντας το ότι στηρίζει τη «διάλυση της χώρας». Ωστόσο, το ΚΚ Ουκρανίας με κάθε τρόπο έχει ξεκαθαρίσει πως υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Τονίζει πως τα συγκεκριμένα πρώην στελέχη του δεν έδρασαν στο πλαίσιο κάποιας κομματικής απόφασης και πλέον δεν έχουν καμιά οργανωτική σχέση με το ΚΚ Ουκρανίας, που στις τοποθετήσεις του καταδικάζει και την αιματηρή καταστολή που έχει επιλέξει η κυβέρνηση του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία, αντί μιας διαδικασίας πολιτικής επίλυσης της κρίσης”...

***********************************
Κατά τ’ άλλα η ναζιστική ισραηλινή κτηνωδία/θηριωδία/γενοκτονία/σφαγή [ό,τι πείτε θα είστε μέσα] στη Γάζα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σφοδρότητα. [Κι ας συμφωνήθηκε και 12ωρη εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς]...

(από τη “Χαραυγή” - 25/7/2014)

Anef_Oriwn
[μα για ποια «αστική δημοκρατία» μάς μιλούν και πρασινκίτριν’ άλογα!]
Παρασκευή 25/7/2014

***************************************
(Τιμητικό) Υστερόγραφο για τον Μάριο Δημητρίου 
[Σάββατο 25 του Ιούλη του 2014]
[Το υπόλοιπο –πιο πάνω κυρίως κείμενο- γράφτηκε ψες]...

Από το επεισόδιο με τις «γροθιές στη Βουλή της Ουκρανίας [που] αντάλλαξαν οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, με τους συναδέλφους τους, του ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος Σβόμποντα (“Ελευθερία”)» [κι όχι με την απροκάλυπτη επίθεση των Ουκρανών ακροδεξιών βουλευτών κατά των Κομμουνιστών βουλευτών – έχουν σημασία και πώς διατυπώνονται τα γεγονότα] συγκινήθηκε και ευαισθητοποιήθηκε ο συμπαθέστατος κατά τ’ αλλά συντάκτης της “Σημερινής” Μάριος Δημητρίου.


Σε άρθρο του, λοιπόν, στην καθημερινή “Εξ αφορμής” στήλη ΤΟΥ, κι αφού

-  εξισώνει τους εθνικιστές με τους κομμουνιστές [λέει, ας πούμεν ότι, «οι γροθιές, τόσο των κομμουνιστών, όσο και των εθνικιστών, είναι το ίδιο βίαιες, φασιστικές και επώδυνες και βυθίζουν τη χώρα βαθύτερα στο χάος της καταστροφής»],
-  επαναλαμβάνει τη διαφωνία του «για τη νομοθετική προσπάθεια να τεθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας εκτός νόμου» - [κι όπως λέει, τη διαφωνία του την είχε πρωτοεκφράσει σε άρθρο του με τίτλο “Για τον διάλογο και την ειρήνη στην Ουκρανία” στις 5 Ιουνίου 2014˙ εκεί όμως, βασικά καταφέρθηκε κατά του Παγκυπρίου Συμβουλίου Ειρήνης που εκείνες τις μέρες διοργάνωσε εκδήλωση για να καταδικάσει τη συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ουκρανικού στρατού στις ανατολικές επαρχίες της χώρας], και
-  παραθέτει δήλωση του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Νεοκλή Συλικιώτη με τη οποία «ζήτησε από την ΕΕ να αντιδράσει για τα αντιδημοκρατικά μέτρα της Ουκρανικής κυβέρνησης, τα οποία καταργούν την ελεύθερη πολιτική δράση»,
στο τέλος ΔΕΝ άντεξε [το χούι δεν κόβεται!] και ΜΑΣ πέταξε και τα γνωστά του, τού τού στυλ «θα χειροκροτούσα το ΑΚΕΛ και τη δημοκρατία του, αν έκανε αυτό που δεν διανοείται καν, σήμερα, δηλαδή να καταδικάσει την απαγόρευση όλων των κομμάτων εκτός του κομμουνιστικού, που συμβαίνει σε κομμουνιστικές χώρες όπως η Κίνα, η Κούβα, η Βόρειος Κορέα και το Βιετνάμ…»

Τώρα πόσο εξακολουθούν να είναι κομμουνιστικές η Κίνα, η Βόρειος Κορέα και το Βιετνάμ, ας ΜΑΣ το αναλύσει ο ίδιος. Όμως ΕΓΩ θα διερωτηθώ και για κάτι άλλο: Σ’ όλο τον κόσμος. πλην της Κούβας κι άντε και της Βορείου Κορέας, υπάρχει και λειτουργεί η αστική δημοκρατία [με διάφορες παραλλαγές φυσικά] και προφανώς θριαμβεύουν και τα ατομικά δικαιώματα και οι αστικοδημοκρατικές ελευθέριες και κυριαρχεί και ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης [συμπεριλαμβανόμενων, ας πούμεν, και της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ, της Λιβύης, του Αφγανιστάν, του Ισραήλ, της Αϊτής, του Πακιστάν, της Νιγηρίας, στις Βαλτικές χωρες και λοιπά κ.λπ.] και ο Μάριος Δημητρίου σεκλετίζεται και σικκιρτίζεται για την Κούβα και τη Βόρεια Κορέα; 
Μα πόση εθελοτυφλία και υποκρισία πιον; Τον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό ΣΑΣ κόσμο πότε εν να τον σάσετε για να γίνει αγγελικός για όλους; Οξά εν σάζεται τζι εν το θερείτε;

Anef_
Σάββατο 26/7/2014 

*****************************

Κι ακόμα μια τραγική εικόνα από το ατέλειωτο φονικό και τις καταστροφές στη Γάζα που επιτελείται από τους ναζί του Ισραήλ...  


Και μερικές ανατριχιαστικές και καταθλιπτικές λεπτομέρειες από την “Μποτίλια”:

Εξαιτίας της ισραηλινής θηριωδίας, οι νεκροί Παλαιστίνιοι έχουν ξεπεράσει τους 900 και χιλιάδες άλλοι έχουν τραυματιστεί (5.750), στις 19 ημέρες που διαρκεί το νέο έγκλημα του Ισραήλ. [Σημ. δική ΜΟΥ: Οι νεκροί 'εχουν ξεπεράσει τους 1000 από τους οποίους πέραν των 300 είναι παιδιά]... 


Τα περισσότερα θύματα είναι άμαχοι, γυναικόπαιδα ακόμη και γυναίκες σε εγκυμοσύνη.
-  Είναι χαρακτηριστικό ότι 18 παλαιστίνιοι που ανήκουν στην ίδια οικογένεια σκοτώθηκαν από βομβαρδισμό του ισραηλινού στρατού λίγο πριν τη έναρξη της 12ωρης εκεχειρίας.
-  Μόνο το πρωί του Σαββάτου τουλάχιστον 35 σοροί Παλαιστινίων ανασύρθηκαν από τα ερείπια στη Λωρίδα της Γάζας αφού τέθηκε σε ισχύ η 12ωρη εκεχειρία στον παλαιστινιακό θύλακα, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές.
-  Την Παρασκευή, μια 23χρονη έγκυος γυναίκα σκοτώθηκε σε επιδρομή εναντίον κατοικίας στην πόλη Ντέιρ αλ-Μπάλαχ στο κέντρο της Λωρίδας της Γάζας, ανακοίνωσε εκπρόσωπος των υπηρεσιών πρώτων βοηθειών. Το μωρό σώθηκε, διευκρίνισε, προσθέτοντας ότι από το πλήγμα σκοτώθηκε επίσης μια 26χρονη γυναίκα.

    Anef_

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Ανάρτηση 72/2014 [προγραμματισμένη, φωτογραφική, αντι-στρατοκρατική, αντι-πολεμική, αντι-ρατσιστική, αντι-ισραηλινή, αντι-κυνική] – Τρίτη ανάρτηση για τις ισραηλινές ναζιστικές επιθέσεις στη Γάζα και φωτογραφίες που αποκαλύπτουν τη στρατοκρατική και ρατσιστική κουλτούρα της ισραηλινής κοινωνίας...


Εισαγωγικά 

Στην ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 68/2014 που είχε ως θέμα την νέα ναζιστική επίθεση του ισραηλινού κράτους κατά των παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, είχα κάμει και αναφορά με συγκεκριμένα παραδείγματα [μέσα από ενθύμησες από μια επίσκεψη μου πριν χρόνια στο Ισραήλ] στην στρατοκρατική φύση ισραηλινού κράτους, αλλά και τη ρατσιστική αντι-παλαιστινιακή κουλτούρα της ίδιας της ισραηλινής κοινωνίας και πώς αυτή εκδηλώνεται στην καθημερινή ζωή των ισραηλινών και στις όποιες σχέσεις τους με τους παλαιστίνους και μέσα στο Ισραήλ και στις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές.. 
Έγραφα, λοιπόν, σ’ εκείνη την ανάρτηση ΜΟΥ κάμνοντας αναφορά σε «κάποιες εικόνες [σημ.: από μια επίσκεψη ΜΟΥ στο Ισραήλ] που ανέδειξαν τον αυταρχικό, αστυνομικό, στρατοκρατικό και ρατσιστικό χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους, απέναντι στους παλαιστίνιους...», όπως «στους ένοπλους έφεδρους ισραηλίτες στρατιώτες στις στάσεις των λεωφορείων μέσα στο Τελ Αβίβ, οι οποίοι προφανώς θα περίμεναν κι αυτοί το λεωφορείο για να πανε σπίτι τους»...

Ακολούθως, στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 71/2014, παράθεσα και δύο – τρεις φωτογραφίες που δείχνουν πώς καλλιεργείται η πολεμική - στρατιωτική κουλτούρα και το μίσος κατά ων παλαιστίνιων μέσα στην ισραηλινή κοινωνία: και μικρά παιδιά εκπαιδεύουν στα όπλα [σε μια κοινωνία που κατά τ’ άλλα ζει εν ειρήνη και ευημερεί], ενώ συμπεριφέρονται απαξιωτικά προς τους παλαιστινίους...

Επίσης σε πρόσφατο σύντομο κείμενο του στα “Νεκατώματα” του για τον νέο «κύκλο σφαγής στη Γάζα», ο συν-blogger Gregoris αναφέρθηκε και στη «πάνοπλη και αδίστακτη πολεμική μηχανή [σημ.: τού Ισραήλ] που υποστηρίζεται από μια στρατιωτικοποιημένη και ιδιαίτερα εθνικιστική κοινωνία»...
Έτσι κι ΕΜΕΙΣ, σ’ αυτήν την τρίτη ανάρτηση ΜΑΣ [αυτών των ημερών] με θέμα τη ισραηλινή θηριωδία και γενοκτονία κατά των παλαιστινίων της Γάζας, θα παραθέσουμε μερικές φωτογραφίες που αποκαλύπτουν κι αναδεικνύουν τον στρατοκρατικό χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους και τη «στρατιωτικοποιημένη» ισραηλινή κοινωνία...Τις πλείστες τις πήραμε από το ελληνικό site Protagon από ανάρτηση με τίτλο “Ισραήλ: Η άλλη πλευρά του νομίσματοςκάποιου Γιάννη Κόντου [και λέω κάποιου γιατί δεν τον γνωρίζω], ενώ κάποιες άλλες τις υποκλέψαμε από το διαδίκτυο...
Αν και η ανάρτηση ΜΑΣ ήταν εκ των προτέρων προγραμματισμένη [δεν ΜΑΣ προέκυψε όλως αιφνιδίως σήμερα] ΕΜΕΙΣ θα την αφιερώσουμε και στον φίλο Woofis, με αφορμή τη δική του τελευταία ανάρτηση με τίτλο “Κόστος ευκαιρίας (Opportunity cost)”… Το κείμενο του Woofis έχει ως θέμα τον προβληματισμό του για το όποιο όφελος από τυχόν υποστήριξη των «κακομάζαλων των παλαιστίνιων» κι όχι του [πανίσχυρου] Ισραήλ, που στο κάτω - κάτω έχει και τη στήριξη της Αμερικής και της δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και που αποτελεί και δικό μας στρατηγικό οικονομικό εταίρο για τα περιβόητα γκάζια... Έντονα κυνικός, καθαρά ωφελιμιστικός, αλλά και δουλοπρεπής ο προβληματισμός του Woofis! Μπορώ μάλιστα να πω ότι αυτός ο προβληματισμός εντάσσεται σαφώς στη Δρουσιώτικη φιλοσοφία της συμπόρευσης [ανεξαρτήτως κόστους] με τους δυνατούς και της αποδοχής των “αρχών” της Realpolitik των αμερικανών, των ευρωπαίων και των ισραηλινών... Γιατί λοιπόν, να υποστηρίξουμε τους  «κακομάζαλους τους παλαιστίνιους»; Ποιο το δικό μας κέρδος; Γιατί να μη συνταχτούμε με το Ισραήλ, έστω κι αν αυτοί λειτουργούν φασιστικά και κατασφάζουν εδώ και δεκαετίες έναν ολόκληρο λαό; 
Να φανταστείτε ότι ισραηλινά ανθρωποειδή ανεβαίνουν στα υψώματα γύρω από τη Γάζα και επευφημούν και ζητωκραυγάζουν, κάθε που κάποιος ισραηλινός πύραυλος πέφτει και προφανώς διαμελίζει παιδιά σε κάποια παραλία, σε κάποιο σπίτι στη Γάζα...  Τουλάχιστον ΕΜΕΙΣ προσπαθούμε να λειτουργούμε με τέτοιο τρόπο που να λογιζόμαστε ακόμα άνθρωποι...  

*****************************
Και εκτάκτως,
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος”
[του Τάσου Λειβαδίτη – που ήταν και Κομμουνιστής]

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
Αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
[Σημ. δική ΜΟΥ: Κι ας ΣΟΥ λένε ότι «είσαι για το ψυχιατρείον»]
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι’ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη:
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

*************************************
Πάμε όμως και στις φωτογραφίες που ΣΑΣ έλεγα...  


Έξω για ποτάκι με το όπλο ανά χείρας


 Στο λεωφορείο με το όπλο - αν μπει όμως σε κάποιου ή κάποιας τον κώλο; 



 Ένοπλη σκοπιά και στην αγορά εκεί που ο κόσμος αγοράζει ντομάτες κι αγγούρια 



Γαμήλια δεξίωση τη συνοδεία όπλων και εμ τη νυφη να χασκο-χαμογελά 



 Οπλισμένοι παντού σαν αστακοί οι ισραηλινοί στρατιώτες



Βόλτα με τα παιδιά αλλά και με τους στρατιώτες να κυκλοφορούν με τα όπλα υπό μάλης

********************************************
Κι όμως η εκπαίδευση στα όπλα αρχίζει από το νηπιαγωγείο








********************************************
Την ίδια ώρα ο ισραηλινός ρατσισμός εκδηλώνεται σ’ όλο του το μεγαλείο






Για να είμαι ειλικρινής εδώ δεν κατάλαβα αν αυτή η εικόνα είναι χλευαστική για τους παλαιστίνιους [και τη μουσουλμανική συντηρητική κουλτούρα], ή είναι από διαδήλωση υποστηρικτική για τους παλαιστίνους με τη γυμνόστηθη κοπέλα να αποτελεί ζωντανή απεικόνιση του γνωστού πίνακα του Ντελακρουά...


Anef_Oriwn
[για την ώρα σε ολιγοήμερες διακοπές στο “εξοχικό” παρά τη θάλασσα και καθόλου «για το ψυχιατρείον»]...
Τετάρτη 23/7/2014
[αλλά αναρτάται σήμερα Πέμπτη]