Ανάρτηση 74/2014 [προγραμματισμένη, μακροσκελής, ετεροχρονισμένη, ολίγο τι ρεβανσιστική, ΕΔΟΝίτικη, φεστιβαλική, αντι-κακεντρεχική κι αντι-απαξιωτική] – Περί των «50 τού Καράμανου», αλλά και μερικά κριτικά σχόλια για το Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ...

{* - Σημείωση 30/7/2014:

Η ανάρτηση αυτή ετοιμάστηκε αμέσως μετά το φετινό 27^ο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ και πιο συγκεκριμένα το Σαββατοκύριακο 5-6 του μηνός Ιουλίου, ο οποίος όπου και να ‘στε μάς αφήνει... Το κείνο είναι βασικά αφιερωμένο στην ΕΔΟΝ και το Φεστιβάλ της. Διάφοροι λόγοι όμως, κυρίως άλλες πιο επείγουσες αναρτήσεις πάνω σε τρέχοντα και επετειακά γεγονότα, το άφησαν προσωρινά στο περιθώριο. Αλλά έστω και τώρα, αν και ολίγο τί ετεροχρονισμένα είπα να το παραθέσω, βασικά για να μην χαθεί, αλλά και τιμής ένεκεν προς την ΕΔΟΝ για την πολιτική και πολιτιστική της δράσης. Φυσικά δεν λείπουν και κάποιες κριτικές τοποθετήσεις ΜΟΥ}...

***********************************

Πρελούδιο

«...δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό

δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα»...

*****************************

«Οι 50 τού Καράμανου» ήταν ο τίτλος ενός άρθρου έμπλεου όξους, χολής, χλεύης, κακεντρέχειας και απαξίωσης σε βάρος της ΕΔΟΝ και γενικότερα της Αριστεράς, που γράφτηκε από τον συντάκτη του “Φιλελεύθερου” Σταύρο Χριστοδούλου και δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη στήλη του στις 20 Οκτωβρίου 2013. Στο κείμενο του ο Στ. Χριστοδούλου ειρωνεύεται κακεντρεχώς και με απαξωτικό τρόπο τον Χάρη Καράμανο [Γενικό Γραμματέα της ΕΔΟΝ] και γενικότερα το στελεχικό δυναμικό της Αριστεράς], γιατί σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για την επίσκεψη στην Κύπρο του Βαν Ρομπέι [Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου], που διοργάνωσε εκείνες τις μέρες η ΕΔΟΝ έξω από το Προεδρικό «ανταποκρίθηκαν [σημ. δική ΜΟΥ: στο «κάλεσμα» του Καράμανου, όπως χαρακτηριστικά και με ειρωνεία γράφει ο κος Χριστοδούλου] 50 άτομα (μπορεί και 60, δεν θέλω να είμαι άδικος)»...

Σταχυολογώ επίσης και τα εξής έμπλεα πίκκας και κακεντρέχειας από το άρθρο του κου Χριστοδούλου, με σύντομα σχόλια δικά ΜΟΥ:  
-   «... οι χιλιάδες οπαδοί της ΕΔΟΝ [...] έχοντας επίγνωση του γελοίου του πράγματος άφησαν τον Καράμανο στην κομματική του μοναξιά να διαμαρτύρεται με τους κολλητούς του»... [Γελοίοι συνειρμοί!]...
-   «... το πενιχρό έρεισμα του Γ.Γ. της ΕΔΟΝ στη νεολαία...» [Κυρ-συντάκτα του “Φιλελευθέρου”, σάμπου τζι’ έχεις κόλλημα με τον Καράμανο;]...
-   «... κάτι μου λέει πως η περίπτωση της ΕΔΟΝ αντικατοπτρίζει το ευρύτερο πρόβλημα του ΑΚΕΛ που αφορά κυρίως στο χαμηλό επίπεδο του στελεχιακού του δυναμικού»... [Καλά ρε Σταυράκη, γιατί δεν έρχεσαι κοντά στο Κόμμα, να δούμε τζι’ εμείς μιαν άσπρη μέρα;]...
-   «Όσο ο Άντρος Κυπριανού απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις “ιδεολογικές μεταλλάξεις” και όσο δεν παραδέχεται ότι χρεοκόπησε το μοντέλο ηγεσίας που καθοδηγεί το κόμμα τα τελευταία 20 χρόνια, το ΑΚΕΛ θα παραμένει περιχαρακωμένο σε μειωμένα ποσοστά, απομονωμένο από την κοινωνία των πολιτών...» [Ουπς, να ‘σου πάλι αυτή η περιλάλητη «κοινωνία των πολιτών»! Καιρός να ΜΑΣ πει και ο Χριστοδούλου πώς θέλει το ΑΚΕΛ!]...
-   «... όταν τα κυβικά μιας ιστορικής παράταξης προσαρμόζονται στο πολιτικό ανάστημα του κάθε Χάρη Καράμανου η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ θα περιορίζεται σε μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον»... [Κρίμα που δεν είχαν την τύχη να ΣΕ έχουν ηγέτη ΤΟΥΣ οι ΕΔΟΝίτες, κε Σταύρε Χριστοδούλου]...

Πώς όμως και τα θυμήθηκα όλ’ αυτά μετά από τόσο καιρό. Κι όταν μάλιστα αρκετοί ΕΔΟΝίτες είχαν τότε σχολάσει το κείμενο του Στ. Χριστοδούλου κι ΤΟΥ απαντήσει δεόντως; Ίσως να το ‘χα κρατήσει μέσα ΜΟΥ και να αναζητούσα τη ευκαιρία να ΤΟΥ τα πω. Ειδικά εκείνη η κουβέντα του «…η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ θα περιορίζεται μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον», ήταν τζι’ αχώνευτη αλλά τζιαι πολλά πίκρικη... Τις προάλλες, λοιπόν, επισκεπτόμενος το 27ο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ [που έγινε από τις 2-4 του μηνός, στο γνωστό μέρος διεξαγωγής του, στην Τάφρο της Πύλης της Αμμόχωστου] και βλέποντας τους εκατοντάδες εθελοντές ΕΔΟΝίτες και ΕΔΟΝίτισσες να λειτουργούν με πλήρη επιτυχία την μικρή πολιτεία του Φεστιβάλ, ένα χαμόγελο “ρεβανσιστικής” ικανοποίησης θα διαγράφηκε στο πρόσωπο ΜΟΥ. Αμέσως θυμήθηκα το αρθρογραφικό πόνημα του κου Χριστοδούλου και τα απαξιωτικά σχόλια του. Πόσο βιάστηκε να βγάλει τα κακεντρεχή συμπεράσματα του στη βάση της εκδήλωσης έξω από το Προεδρικό και να διαλαλήσει τους ευσεβοποθισμούς του... Ποιος τελικά «χρεοκόπησε», ρε Σταυράκη; Προφανώς οι εκτός τόπου και χρόνου οι εκτιμήσεις ΣΟΥ! Γιατί αν «η επιδραστικότητα του ΑΚΕΛ ... [και της ΕΔΟΝ του]... περιοριζόταν σε μερικές δεκάδες καλοπροαίρετους που προσέρχονται ανόρεχτα για να εκτελέσουν το κομματικό τους καθήκον», πώς θα μπορούσε [η ΕΔΟΝ] να διοργανώσει για τρεις μέρες ένα Παγκύπριο Φεστιβάλ τέτοιας εμβέλειας το οποίο θα επισκέφτηκαν αρκετές χιλιάδες κόσμου; Γνωρίζει ο κύριος Σταύρος Χριστοδούλου πόσες εκατοντάδες νέοι [αγόρια και κορίτσια, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι] πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν επανδρώνοντας τα διάφορα πόστα για να βγει σε πέρας το Φεστιβάλ; Νεαρόκοσμος ήταν και στα ταμεία και στις εισόδους και στα ποτά και στην ετοιμασία των φαγητών [οκκέι, εκεί στα σουβλάκια το group των specialists  Αμμοχωσκιανών σουβλητζιήων περιλαμβάνει και μεγαλύτερους, καθότι “τούτοι” «την φουκούν ουκ ελάττω παραδώσουν»!] και στην καθαριότητα και στην πώληση της “Νεολαίας”...  Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάμω σ’ εκείνες τις κοπελίτσες και στ’ αγόρια που ήταν επιφορτισμένοι και τις τρεις μέρες με το καθάρισμα των τραπεζιών στην Λαϊκή Ταβέρνα, όπου καθόταν ο κόσμος να φαει και να απολαύσει μουσική, χορούς και τραγούδια από συγκροτήματα. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!

Κι ας μιλάνε οι διάφοροι Χριστοδούλου και μάλιστα με θράσος χιλίων πιθήκων για τους «50 του Καράμανου»... Εν έχουν χαπάριν από συλλογικούς αγώνες και συλλογικές δράσεις... Αυτοί το μόνο που ξέρουν είναι να «γράφουν λόγους για την εποχή, δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα»...   

  

******************************

Με την ευκαιρία να κάμω και μερικές παρατηρήσεις και σχόλια για το Φεστιβάλ

1. Το Φεστιβάλ είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό [από τα μεγαλύτερα του τόπου μας] και παράλληλα και πολιτικό γεγονός. Τα τελευταία όμως χρόνια έχει μετατραπεί βασικά σε συναυλιακή εκδήλωση. Τούτο δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό γιατί δεν είναι λίγο πράμα κάποιος να μπορεί να παρακολουθήσει με μόνο 20 ευρώ τρεις συναυλίες με εγνωσμένους έλληνες καλλιτέχνες. [Φέτος έδωσαν το παρόν τους τραγουδιστικά, οι Θηβαίος, Πασχαλίδης, Παπακωνσταντίνου, Γλυκερία, Μπάσης και 1-2 άλλοι, χώρια όσοι τραγούδησαν και χόρεψαν στην Λαϊκή Ταβέρνα]... Πρέπει όμως, να δοθεί μεγαλύτερη σημασία και στο πολιτικό σκέλος του Φεστιβάλ, που έχει να κάμει και με την  ικανοποιητική προσέλευση κινητοποίηση κόσμου, αλλά και με το περιεχόμενο του... [Η προσέλευση έχει διπλή σημασία: και οικονομική και πολιτική]...

2.  Να σημειώσω ότι η μεγαλύτερη κοσμοσυρροή παρατηρήθηκε τη δεύτερη από τις τρεις μέρες του Φεστιβάλ [δηλ. η Πέμπτη] όταν εμφανιζόταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου... Διερωτούμαι αν κάποια χρονιά δεν μπορέσει να έρθει, πώς θα επιτευχθεί η ζητούμενη ψηλή προσέλευση στο Φεστιβάλ...

3.  Από άποψης προγράμματος το Φεστιβάλ έχει πραγματικά ένα πολύ πλούσιο σε περιεχόμενο και  με ποικίλο πρόγραμμα και στις τρεις εξέδρες που λειτουργεί [την Κύρια, την Λαϊκή Ταβέρνα και την Μπουάτ] και στον Παιδότοπο. Φέτος στο Πρόγραμμα περιλαμβάνονταν και κάποιες συζητήσεις, όμως δεν ξέρω πόσο επιτυχείς ήταν˙ λόγω του ότι είχαν τοποθετηθεί σχετικά νωρίς δεν μπόρεσα να τις παρακολουθήσω. 

4. Θα σταθώ όμως και για λίγο [πριν πάω σε πιο εξειδικευμένα ζητήματα] και στο κόστος που πρέπει να επιφορτιστεί μια οικογένεια για να παραστεί στο Φεστιβάλ, χωρίς μ’ αυτό να υποβάλλω ότι πρέπει να είναι το κύριο κριτήριο μας για την εκεί παρουσία μας. Όμως παίζει και το κόστος τον ρόλο του για αν το Φεστιβάλ θα είναι επιτυχές από άποψη προσέλευσης...
Τα έξοδα, λοιπόν, για έναν επισκέπτη του Φεστιβάλ ΔΕΝ είναι μόνο τα 20 ευρώ για την είσοδο, αλλά είναι και τα μεταφορικά, το φαγητό του [σουβλάκια ή λουκάνικο] ή κάποιο ποτό ή και κάτι άλλο που θα αγοράσει, όπως κάποιο βιβλίο ή μια φανέλα με τον Che ή τον Μαρξ και τον Λένιν από τα παζαράκια... [Φέτος στο περίπτερο του Ινστιτούτου Ερευνών Προμηθέας, πωλείτο και η ένα έκδοση τους, ένα βιβλίο των 500 τόσων σελίδων που περιλαμβάνει τα έγγραφα των συνεδρίων του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Η τιμή του το καθόλου ευκαταφρόνητο πόσο των 40 ευρώ. Εγώ μετέθεσα την αγορά του για ευθετότερο χρόνο]...

5. Κι έρχομαι αναλυτικά στο κόστος για μια τριμελή οικογένεια από την Επαρχία που επισκέπτεται το Φεστιβάλ για δύο, από τις 3, βραδιές:
-  Είσοδος: 3άτομαx20ευρώ=60 ευρώ
-  Φαγητό και ποτά: 3 σουβλάκια, αναψυκτικά, μπύρες: 2 μέρεςx20=40 ευρώ  
- Βενζίνη: 2x20= 40 ευρώ min.
Σύνολο: 60+40+40=140 ευρώ!  
Δύσκολες εποχές συντρόφια για τέτοια κόστη! Και δεν αγοράσαμε ούτε ένα βιβλίο φέτος [όχι πως είχε και τίποτα το σπουδαίο] ούτε και πήραμε αναμνηστικό φανελάκι όπως άλλες χρονιές. Είπαμε πως έχουμε ήδη αρκετά...  

6. Και μια και κάναμε αναφορά στα βιβλία να σημειώσουμε ότι φέτος δεν είδαμε εκεί τον αγαπητό φίλο Γραβρίλη, που ‘φερνε και κάνα βιβλίο αξίας από τη “Σύγχρονη Εποχή”.  Κατά τ’ άλλα οι τρεις πάγκοι βιβλίων [προφανώς από ιδιώτες βιβλιοπώλες] που υπήρχαν στο Φεστιβάλ περιείχαν κυρίως ελαφρά μυθιστορήματα κι αναγνώσματα από την (μικρο)αστική ελληνική λογοτεχνία που πουλούν κι έχουν κατανάλωση, όπως ας πούμεν, της Τραυλού, της Μαντά, ή του ζεύγους Αλεξάντρου. Ελάχιστα τα θεωρητικά μαρξιστικά βιβλία που κι αυτά να χάνονταν μέσα στα τόσα άλλα...  Θεωρώ ότι η ΕΔΟΝ πρέπει να λάβει πρακτικά μέτρα για την προώθηση του καλού αριστερού και μαρξιστικού βιβλίου και τα φεστιβάλ της είναι ένας χώρος που προσφέρεται γι’ αυτό το σκοπό... Λόγου χάριν, θα μπορούσε το Μορφωτικό Γραφείο της ΕΔΟΝ, να ετοιμάσει πακέτα με 4-5 έργα των κλασικών του μαρξισμού και να τα προσφέρει σε ελκυστικές τιμές στον κόσμο. Και θα ανάφερα εδώ το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο”, την “Καταγωγή της οικογένειας...”, τα έργα του Λένιν για τον Ιμπεριαλισμό και τον Αριστερισμό, έργα Αριστερών/Κομμουνιστών μελετητών για τον Φασισμό, τον Ναζισμό και τον Ρατσισμό [πολύ ενδιαφέροντα είναι κάποια βιβλία του Ραφαηλίδη], λογοτεχνικά βιβλία αριστερών συγγραφέων κυρίως ελλήνων, επανέκδοση και προσφορά σε ειδική τιμή των παλιών βιβλίων του Μιχάλη Πουμπουρή και δη του “Μέρες Δοκιμασίας”. Κι όλ’ αυτά θα μπορούσαν να τύχουν προβολής σε μια ενδο-φεστιβαλική εκδήλωση/παρουσίαση, σε ειδικό χώρο, όπως ας πούμεν στην Μπουάτ...
Να επαναλάβω ότι στο στέκι του “Προμηθέα” πουλιόταν και η τελευταία έκδοση τους [ένας τόμος των 500 σελίδων και βαλε με τις αποφάσεις των Συνεδρίων του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ] στην τιμή των 40(!) (σαράντα) ευρώ παρακαλώ! Δεν λεω συλλεκτική και ιδιαίτερα σημαντική και ενδιαφέρουσα [προ πάντων γα ‘ΜΑΣ που διαβάζουμε και μελετούμε] η έκδοση όμως και τσουχτερή η τιμή για τέτοιες εποχές... [Σημ. 30/7/2014: Είναι όπως τα ταξίδια που διοργανώνει ο ΑΣΤΡΑ˙ ας πούμεν για το φετινό στην Ισπανία για να παει ένα ζευγάρι θέλει κάπου 3000 ευρά]... Θεωρώ ότι ο “Προμηθέας” θα μπορούσε να κάμνει και να παρουσιάζει με την ευκαιρία του ΕΔΟΝίτικου Φεστιβάλ άλλες πιο προσιτές [από άποψη τιμής] επιστημονικές εκδόσεις στη βάση της ετήσιας δραστηριότητας του...

7. Δεν ξέρω πόση κίνηση μαζεύει ο χώρος της Μπουάτ... Ποτέ ΜΟΥ δεν κάθισα εκεί για πολλή ώρα, [συνήθως κοντοστέκομαι για λίγα λεπτά και φεύγω], γι’ αυτό και δεν ξέρω αν τελικά παρακολουθούνται όσα γίνονται ή προβάλλονται εκεί. Πιστεύω όμως πως πρέπει να βρεθεί χώρος και χρόνος για συζητήσεις για τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας [κι όχι μόνο], όπως και για παρουσιάσεις και προβολές που να τις παρακολουθεί πιο πολύς κόσμος... Άραγε πόσος κόσμος παρακολούθησε το ντοκιμαντέρ “Φασισμός Α.Ε.” που προβλήθηκε την Μπουάτ;

8. Πέραν τούτου έχω την άποψη ότι δεν αρκούν μόνο τα θεματικά stands που στήνονται, όπως αυτά για το κυπριακό και το ΝΑΤΟ, τα ναρκωτικά, την αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης... Ο κόσμος περνά κοντοστέκεται για λίγο κι αποχωρεί για να κατευθύνεται πιο κάτω: είτε την συναυλία στην κύρια εξέδρα, στην Λαϊκή Ταβέρνα. Ίσως κάποια πράγματα πρέπει να παρουσιάζονται από την κύρια εξέδρα.  

9. Και πάμε στα διάφορα στέκια: το μαθητικό, το φοιτητικό, το δικοινοτικό, τη διεθνούπολη... Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάμω στα δύο τελευταία στέκια καθώς προβληματίζομαι κατά πόσο πετυχαίνονται οι στόχοι και οι σκοποί για τους οποίους δημιουργούνται και λειτουργούν. Καλά κι ωραία τα mojitos και τα cuba libre με τα οποία μπορούμε να κεραστούμε στο μπαράκι της Διεθνούπολης και τα καφεδάκια στο Δικοινοτικό Στέκι, όμως διερωτούμαι  πως κάποιος [περαστικός] νεολαίος ή και μεγαλύτερος μπορεί να μάθει κάτι περισσότερο για τις αριστερές τουρκοκυπριακές  οργανώσεις νεολαίας και τη δράση τους, ή/και για τις οργανώσεις νεολαίας των Αριστερών κομμάτων και κινημάτων άλλων χωρών, αντιπροσωπείες των οποίων που φιλοξενούνται στον χώρο της Διεθνούπολης... [Πολύ λίγες οι ξένες αντιπροσωπείες φέτος]... Πιστεύουμε ότι καλό και επιμορφωτικό θα ήταν να γίνονταν οργανωμένα και συγκροτημένα εκεί κάποιες συζητήσεις [όπως ας πούμε για την πολιτική κατάσταση σε μια άλλη χώρα], προβολή ντοκιμαντέρ και διάθεση έντυπου υλικού... 

10.  Όπως έχω ξαναγράψει και κάπου άλλου [δεν θυμάμαι πού], το “Μνημείο” που στήνεται στο χώρο του Φεστιβάλ προς τιμή των Ηρώων, Μαρτύρων και πεσόντων της Αριστεράς που στήνεται στο χώρο του Φεστιβάλ χρειάζεται αναβάθμιση... Ένας τρόπος θα ήταν αν πέραν από τα λίγα λόγια που αναγράφονται εκεί για το κάθε νεκρό, σκοτωμένο ή δολοφονηθέντα, να περιλαμβανόταν και μια φωτογραφία του, ενώ θα μπορούσε να ετοιμαστεί και μια έκδοση για όλους αυτούς με περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες για τον κάθε ένα και τη θυσία του...

11. Στο χώρο του Φεστιβάλ υπήρχαν και λειτουργούσαν και διάφορα άλλα περίπτερα [ας πούμεν πληροφόρησης], όπως λόγου χάριν της ΠΟΓΟ, της ΠΕΟ, του “Προμηθέα”, του “ΑΣΤΡΑ”, της “Γνώμης”, της Περιβαλλοντικής Κίνησης και διαφόρων εθελοντικών οργανώσεων. Κάποιοι ήταν εκεί καθηκόντως ή και για τους τύπους, αλλά και για την επικοινωνία με τον κόσμο, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μια [αριστερή] οργάνωση ή οργανισμό. Εμείς όμως, πιστεύουμε ότι κι εδώ χρειάζεται αναβάθμιση της παρουσίας των “περιπτεριούχων”... Π.χ. η ΠΟΓΟ θα μπορούσε σε συνεργασία με την οργάνωση “Stop trafficking” προβάλει ένα φιλμ για το trafficking και την εκμετάλλευση των ξένων γυναικών στην Κύπρο, ή να προβάλει το βιβλίο της τουρκοκύπριας Leyla Kiralp, “Το άσπρο βρεγμένο μαντήλι που μοιραστήκαμε”, με την παρουσία μάλιστα εκεί και της ίδιας της συγγραφέως... Επίσης η Περιβαλλοντική Κίνηση θα μπορούσε να προβάλει ένα φιλμάκι για τις επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον στην Επαρχία Αμμόχωστου [Κάππαρης, Κόννος, Λάντα, Αγία Θέκλη]... Και παρεμπιπτόντως ο χώρος του Φεστιβάλ προσφερόταν και για την περαιτέρω προώθηση από τη “Χαραυγή” του τελευταίου βιβλίου του Χρίστου Κουρτελλάρη, “Σκόρπιες Σελίδες”, με αναμνήσεις του συγγραφέα από την συμμετοχή τους τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο... Δεν ξέρω αν τελικά έγινε κάτι τέτοιο...
[Για τον “Προμηθέα” αναφέρθηκα στο σημείο 6..]...

12.  Τέλος, [τις κάναμε ντουζίνα τις κριτικές σημειώσεις], να πω και δυο λόγια [όχι και τόσο εύφημα] για την “Γωνιά Λαϊκής Παράδοσης”, η οποία προφανώς και δεν εντασσόταν στην πολιτική πτυχή του Φεστιβάλ, αλλά στην πολιτιστική και δη την επισιτιστική/διατροφική. Στον χώρο του Φεστιβάλ παρασκευάζονταν [και πωλούνταν] λοκμάδες, ππαλουζές και παραδοσιακό ψωμί ψημένο σε ξυλόφουρνο, ενώ γίνονταν και διάφορες χειροτεχνικές κατασκευές... [Μόνο αγιογράφο δεν είχε!]... Δεν λεω καλοί οι λοκμάδες και ο ππαλουζες ως κεραστικό [ίσως αν υπήρχε και αϊράνι, ή/και μαχαλλεπίν θα ήταν ακόμα καλύτερα] και σίγουρα και η λαϊκή μας παράδοση πρέπει να προβληθεί, αλλά είμαστε σίγουροι ότι ταιριάζει στη φυσιογνωμία ενός τέτοιου φεστιβάλ; 

Καταλήγω, λοιπόν και κλείνω, με την άποψη ότι το Φεστιβάλ χρειάζεται μια επανεξέταση θεματικά και χωροθετικά με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του...

Anef_Oriwn

[καθεχρονικά φεστιβαλίζων ΕΔΟΝίτικα]
Δευτέρα 7/7/2014