Ανάρτηση 93/2014 [έκτακτη, ποικίλης ύλης, σκεπτικιστική, κυρίως προσωπική, απολογισμική, αλλά και σεπτεμβριανή] – Σκέψεις διάφορες της εποχής και του χώρου...

Πάνε ήδη 8(!) μέρες και καμπόσα ψιλά (ώρες), από την προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ... Σχεδόν ποτέ ΔΕΝ καθυστερώ τόσο για να κάμω νέα ανάρτηση. Συνήθως σε 2-3 μέρες, άντε το πολύ 4, θα ανανεώσω τη θεματολογία του Blog με κάτι το νέο, που δεν πρέπει να έχει απαραιτήτως και σχέση με την επικαιρότητα. Αν δεν έχω το χρόνο να γράψω κάτι δικό ΜΟΥ, τότε είτε θα προχωρήσω κάποια αναδημοσίευση με πολύ περιορισμένα σχόλια από μέρους ΜΟΥ, είτε σε κάτι άλλο πολύ σύντομο, έτσι για να μην στέκει και το Blog ανενεργό και μουχλιάσει ή λιμνάσει. Και σχεδόν πάντοτε το πετύχαινα αυτό, ακόμα και τότε, σ’ εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο του περσινού Νοέμβρη και  Δεκέμβρη...

Τούτη τη φορά όμως δεν τα κατάφερα. Κι ο λόγος δεν ήταν μόνο κάποιες σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα ΜΟΥ [οι οποίες λίγο πολύ ήταν αναμενόμενες και ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτές], αλλά κυρίως οι νέες υποχρεώσεις που έφεραν αυτές οι αλλαγές ΜΟΥ προκάλεσαν με τη σειρά τους και κάποια κούραση και βαριεστημάρα [δεν είμαστε δα και μικροί!]... Όλ’ αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να παραμελήσω κάποιες γνωστές καλές συνήθειες ΜΟΥ όπως το γράψιμο [έγινα ολίγο τι βαρετός και νωθρός]˙ ξανάβαλα όμως μπροστά άλλες πιο παλιές [συνήθειες] όπως το περπάτημα και κολύμπι [όταν η θάλασσα δεν είναι πολύ φουρτουνιασμένη] τα απογεύματα... Κάπου κοντά στον δρόμο μου έχει και μια συκιά με [χειμωνιάτικα] μεγάλα βαζανάτα σύκα, ενώ σύντομα θα βγω να τρυγήσω τζιαι καμιά μοσφιλιά... [Σήμερα τα τεράστια κύματα αποκάλυψαν πάνω στην παραλία και τους χόγλακους που ήταν καλυμμένοι με άμμο, ενώ απόψε σε κάποιες στιγμές ακουγόταν και ο δυνατός θόρυβος τους σαν κυλούσαν λόγω των κυμάτων στο νερό˙ σημ. 27/9/2014 - 3:40 μ.μ.: ήταν όπως τον θόρυβο που κάμνει η αλυσίδα της άγκυρας όταν ρίχνεται ή ανεβάζεται η άγκυρα!]...  

Επανερχόμενος στα του Οίκου/Blog ΜΟΥ, δεν αποκλείεται η νωθρότητα και νωχελικότητα που ΜΕ χαρακτηρίζει τις τελευταίες ημέρες, να είναι κι αποτέλεσμα της όποιας κούρασης ΜΟΥ από τη συνεχή προσπάθεια ΜΟΥ να κρατώ το Blog ζωντανό και να το ανανεώνω, κυρίως με επίκαιρα θέματα, κάθε μερικές μέρες. Ίσως να ‘ναι καιρός να ΜΟΥ δώσω άδεια! Θα επιστρέψω όμως από την άδεια ΜΟΥ;

Να συμπληρώσω ότι ο Σεπτέμβρης πλησιάζει στο τέλος του και δεν έχει βρέξει ακόμα. Παντού ξεραΐλα! Κι αυτό καταντά πλέον κουραστικό και βαρετό. Αλλά και κάπου που έπεσαν λίγες βροχές, ούτε καν τα χώματα δεν τα έκατσαν... Την περασμένη Παρασκευή λίγες ψιλές σταγόνες βροχής πήγαν να πέσουν και στην αυλή, αλλά μετάνιωσαν. Αργεί ακόμα ως φαίνεται ο χειμώνας. Κι ας πετάνε και χαμηλά οι μελισσοφάοι, ένδειξη ότι συννεφιάζει και κρυώνει ο καιρός και ψάχνουν τροφή στα χαμηλά στρώματα της ατμόσφαιρας. Τους ακούω συχνά να κλαίνε στα πέριξ [με κλάμα παραπλήσιο της καρακάξας μοιάζουν οι φωνές τους κι όχι με κελάδημα, ενώ με ένα κοίταγμα κατά τον ουρανό μπορώ να τους εντοπίσω. Το περασμένο Σάββατο περιφέρονταν στη γειτονιά˙ ένας κάθισε και στα απέναντι σύρματα του ρεύματος, ενώ 2-3 άλλοι στα κλαδιά μιας παρακείμενης συκαμιάς...    

Κι ενώ βγαίνει ο Σεπτέμβρης εμείς δεν βάλαμε ακόμα στη κατσαρόλα κανένα πουλλούδιν από τα γνωστά αποδημητικά της εποχής, παρ’ όλο που φίλοι μας υποσχέθηκαν και αμπελοπούλια(!) [απαπαπα, μακριά από ‘μας τέτοιοι πειρασμοί!] τζιαι λακτοκουντούρκα (ορτύκια)... 

Κατά τ’ άλλα, οι αμερικανοί και οι σύμμαχοι τους ξεκίνησαν νέους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και στη Συρία, για να εξοντώσουν [λένε] τους τζιηχαντιστές, το θεριό που οι ίδιοι εξέθρεψαν, ενώ οι Σκωτσιέζοι είπαν ΌΧΙ (μα εν τζιαι τούτοι ΟΧΙάδες;] στο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία τους από τη Μεγάλη Βρετανία ...

Στην Κύπρο το σήριαλ με τις εκποιήσεις συνεχίζεται με νέα επεισόδια εντός Βουλής [ελπίζουμε και εκτός Βουλής!], το σκάνδαλο με τα οικόπεδα της “ARISTO” πάει να πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς τα πρώην φιλαράκια του ARISTOΔήμου του γυρίζουν την πλάτη,

Από τα εγκαίνια  του Mall Πάφου πέρσι τον Δεκέμβρη 

[Όλα τα παιδιά ήταν εκεί! Ο Νίκαρος, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και Πασών των Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων, Βέργας της Πάφου και φυσικά ο Αριστοδήμου],

ενώ ο Νίκαρος που πετάχτηκε και στην Νέα Υόρκη τιμήθηκε κι από τους εκεί αποδήμους για τις υπηρεσίες τους προς την Πατρίδα [τις δεσμεύσεις του, τα κουρέματα, τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις, τα τρία Έψιλον και τη καλή πορεία του κυπριακού]...

Εξ άλλου σήμερα (υπο)δεχτήκαμε [ως Κύπρο] και 345 Σύριους πρόσφυγες/μετανάστες [μεταξύ των οποίων και 52 παιδιά] που βρίσκονταν στοιβαγμένοι πάνω σ’ ένα πλοιάριο μισοπέλαγα, στα νοτιοδυτικά της Πάφου. Το πλοιάριο [μαζί με τους ταλαίπωρους μετανάστες] είχαν εγκαταλειφθεί από τον καπετάνιο του [αφού αυτός πήρε το παραδάκι] κι έμενε ακυβέρνητο από χτες τα ξημερώματα!!! Ε, ρε αγγελικά πλασμένε Καπιταλισμέ! 

[Σημ. 27/9/2014 - 8:35 μ.μ.: Τελικά ο καπετάνιος και οι συνεργάτες τους ήταν πάνω στο πλοίο κι έχουν ήδη συλληφθεί από την κυπριακή Αστυνομία˙ δείτε τη σχετική αναφορά ΜΟΥ στο δεύτερο ΜΟΥ σχόλιο ΜΟΥ πιο κάτω]...

Αυτοί μεταφέρθηκαν ήδη στο λιμάνι της Λεμεσού με κρουαζιερόπλοιο κι ακολούθως θα μεταφερθούν στο κέντρο υποδοχής που στήθηκε στην Κοκκινοτριμιθιά [σ’ ένα παλιό στρατόπεδο]... Πάλι καλά που ως κράτος συνδράμαμε στη διάσωση τους! [Δεν θα βγουν όμως οι γνωστοί ξενοφοβικοί, ρατσιστές και φασίστες και να φωνάζουν ότι τους φορτωθήκαμε κι ότι πρέπει να τους διώξουμε;]...

Όμως μετανάστες δεν έχουμε πλέον μόνο ΠΡΟΣ την Κύπρο, αλλά κι ΑΠΟ την Κύπρο! Κι ο παρέας ο Γκάνταλφ ξανάφυγε πριν μερικές μέρες ως [οικονομικός] μετανάστης για τις βορειοδυτικές πολιτείες... 

Αφιερωμένο, λοιπόν, το πιο κάτω τραγούδι, σ’ όλους τους Μετανάστες... [Παρμένο από το blog “Νεκατώματα” του Gregori]... 

Μετανάστης 

Anef_Oriwn

[με ποικίλες σκέψεις και προβληματισμούς - και σκεφτόμουν να ‘μαι και σύντομος!]

Πέμπτη 25/9/2014