Ανάρτηση 38/2011 [προγραμματισμένη, πασχαλινή, εορταστική, ταξιδιωτική, νοσταλγική, ονειροπολική] - Πάσχα, το ελληνικό*!

Επεξηγηματική σημείωση:

* - Όταν λέμε «Πάσχα ελληνικό» εννοούμε βασικά το ελλαδίτικο, δηλ. αυτό που λαμβάνει χώρα στο ελλαδικό χώρο κι έχει σχέση με τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό των ελλαδιτών. Κι αυτός ο προσδιορισμός καθιερώθηκε ένεκα του ότι οι Έλληνες [καθ’ υποβολή και κατ’ επιβολή της Εκκλησίας] είχαν/έχουν ταυτίσει το έθνος με τη θρησκεία και τη χριστιανοσύνη με τον ελληνισμό [απ’ εδώ προφανώς ΜΑΣ προέκυψαν και τα λεγόμενα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη»] και κατ’ επέκταση και το Πάσχα έχει αναδειχθεί ως η κορυφαία γιορτή των Ελλήνων με αποτέλεσμα να πάρει και τον προσδιορισμό “Πάσχα των Ελλήνων” – όπως τραγουδά κι ο Γιώργος Νταλάρας [link: http://www.youtube.com/watch?v=fMJ229H3zaA&feature=related].

***************************
Επί του θέματος:

Τι λοιπόν, το διαφορετικό θα μπορούσαμε [ο καθένας ας ξεχωριστά ή με παρέα] να κάνουμε αυτό το Πάσχα, για την αναψυχή και την ξεκούραση μας; Οφείλω να πω πως αυτή η ερώτηση ΔΕΝ με απασχόλησε και πολύ φέτος – μάλλον σχεδόν καθόλου. Όχι γιατί δεν θα ‘θελα [ας πούμεν], να κάμω [οικογενειακώς] ένα ταξίδι, αλλά είναι τόσα που έχω στο μυαλό μου κι άλλες οι προτεραιότητες ΜΑΣ, που δεν μου αφήνουν και πολλά περιθώρια για τέτοιες σκέψεις και προγραμματισμούς.

Παλαιότερα όταν ήμασταν κι ΕΜΕΙΣ νεότεροι [και πιο ακμαίοι και κινητικοί], τα παιδιά πιο μικρά [και ΜΑΣ ακολουθούσαν χωρίς μουρμούρες – και μεγάλωνε έτσι και η παρέα και από 2 γινόμασταν 4!] και φυσικά και “οι αγελάδες ήταν κατά πολύ πιο παχουλές”, το σκάζαμε για την Ελλάδα. Συνήθως φεύγαμε [από Κύπρο] είτε μια – δυο μέρες πριν την Κυριακή [του Πασκάτου], είτε την Κυριακή αργά το απόγευμα ή και τη Δευτέρα το πρωί [αφού περνούσαμε το Πάσχα με τους δικούς μας].

Σ’ αυτά τα ταξίδια ΜΑΣ, αναφέρθηκα και σε δύο προπέρσινες [συνεχόμενες] αναρτήσεις ΜΟΥ:
- την 15/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/152009.html] και
- την 16/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/162009.html].

Να διευκρινίσω ότι το Πάσχα δεν έχει για ΜΕΝΑ την όποια ιδιαίτερη θρησκευτική άξια ή σημασία. Βασικά αποτελεί [και μας δίνει] μια ευκαιρία [λόγων των αργιών και των σχολικών διακοπών] για extra ξεκούραση και αναψυχή. Και καθώς τυγχάνει το Πάσχα να ‘ναι και καταμεσής της Άνοιξης [είτε αρχές τ’ Απρίλη, είτε στο μέσο του ή προς το τέλος του] ΜΑΣ δίνεται και η αφορμή για εξόδους στη Φύση. Τέτοια εποχή [κι αναλόγως της περιοχής] η Φύση ξυπνά κι αναγεννάται. Τα πάντα γύρω είναι όμορφα κι ωραία. Έτσι κι ΕΜΕΙΣ αρπάζαμε την ευκαιρία τόσο για να ξεφύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα όσο και για να νοιώσουμε και να βιώσουμε το ανοιξιάτικο ξύπνημα της Φύσης σε τόπους αλλοτινούς, μακράν όμως από άγχη και προβλήματα.

Αφήναμε πίσω λοιπόν, έγνοιες και σκοτούρες καθημερινές για χίλια δυο πράματα. Κι εν μέσω Άνοιξης και Φύσης καταπράσινης, βγαίναμε στη γύρα, σε μέρη πρωτόγνωρα κι αναμεσίς άγνωστων αλλά συνήθως εγκάρδιων και φιλόξενων ανθρώπων, σ’ αναζήτηση ξεκούρασης και ηρεμίας. Δεν συνηθίζαμε να καθόμαστε σ’ ένα μέρος. Βρισκόμασταν σε διαρκή κίνηση, εξερεύνηση και μελέτη τόπων κι ανθρώπων. Και φυσικό ήταν να ΜΑΣ προκύπτουν και περιπέτειες κι αναπάντεχα περιστατικά που ευτυχώς αντιμετωπίζονταν!

Να σημειώσω ότι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες [όταν δεν ταξιδεύουμε] η σύζυγος μου νοσταλγεί έντονα εκείνα τα ταξίδια. Πιο πολύ κι από ‘ΜΕΝΑ που ΜΟΥ αρέσουν τα ταξίδια και θεωρούμαι ο “χωρκοΰρης” της οικογένειας! Όποτε θα ταξιδεύαμε γα Ελλάδα έκαμνα αρκετή μελέτη και θεωρητική προετοιμασία για τις περιοχές που θα επισκεφτόμασταν. Αγόραζα ταξιδιωτικούς οδηγούς και μελετούσα εκ των προτέρων τους τόπους επίσκεψης, μάζευα πληροφορίες για τα αξιοθέατα και άλλα μέρη που άξιζε τον κόπο να δούμε, καθόριζα τα δρομολόγια που θα ακολουθούσαμε [πάντα νοικιάζαμε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας], όπως και που θα μέναμε [τουλάχιστο τις πρώτες μέρες] ...

Με ένα κάπως καλύτερο προγραμματισμό [και νοουμένου ότι το επιτρέπουν η υγεία και η πούγκα μας], ίσως τα καταφέρουμε [τα δυο μας με τη σύζυγο] να κάμουμε του χρόνου ένα [πασχαλινό] ταξιδάκι – είτε μονάχοι μας, είτε συμμετέχοντας κάποιο group [όπως (δια)πράξαμε και πριν 3-4 χρόνια, όταν ταξιδέψαμε στην Καστοριά]. Μέχρι τώρα [κι όπως θα είδατε και στις δύο αναρτήσεις μου όπου ΣΑΣ παράπεμψα] έχουμε επισκεφτεί [κατα το Πάσχα κι όχι μόνο] αρκετά μέρη στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα όπου δεν έχουμε πάει ακόμα. Κι ως λάτρης των ταξιδιών και των εξερευνήσεων [πάσης φύσεως] που είμαι, αλλά και πλάσμα ονειροπόλο, πιάνω συχνά τον εαυτό μου να ταξιδεύει σε διάφορους άλλους προορισμούς [όχι μόνο πασχαλινούς], όπου δεν έτυχε μέχρι τώρα να πάμε. Όπως ας πούμεν,
- στα Γιάννενα και τα κοντινά τους Ζαγοροχώρια, ή
- στο τρίγωνο των κυκλαδίτικων κοσμοπολίτικων νησιών, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, ή
- στα πιο παράμερα και ξεκομμένα [νησιά] Φολέγανδρος και Μήλος, ή
- στη Σαντορίνη με τα ειδυλλιακά της ηλιοβασιλέματα, ή
- στη “μακρινή” και παραδοσιακή Κάρπαθος, σε συνδυασμό μάλιστα και με την γειτονική Κάσο, ή
- στην περιοχή των Καλαβρύτων [με το οδοντωτό σιδηρόδρομο], ή
- στην περιοχή του Γαλαξιδιού, της [Ορεινής] Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου, αλλά και
- στα νησιά Σκύρος, Ικαρία, Σαμοθράκη, Λήμνος, Παξοί.

Όλ’ αυτά είναι στις σκέψεις μου. Όμως δεν αποκλείεται κι ένα νεο ταξιδάκι στην κοσμοπολίτικη Κέρκυρα. Εκεί υπάρχει το έθιμο των κανατιών [τα πετούν από τα μπαλκόνια το πρωί του Σαββάτου μετά την Πρώτη Ανάσταση], ενώ μπάντες και οι μελωδίες των φιλαρμονικών που εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη. [Την επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά πριν χρόνια - το 1996 - και περάσαμε πολύ ωραία. Είχαμε μάλιστα πεταχτεί και για ένα διήμερο μέχρι τη Λευκάδα]. Υπάρχουν φυσικά κι άλλα μέρη που ήδη επισκεφτήκαμε και μας τραβούν για να ξανάπαμε όπως,
- η Κρήτη [γενικώς] – για τις εξαιρετικές φυσικές της ομορφιές, την πλούσια ιστορία της και το ωραιότατο φαγητό της,
- η Κεφαλονιά – για το πυκνότατο Δάσος του Αίμου και το κοπάδι με τα άγρια άλογα από συναντήσαμε εκεί, όπως και τις όμορφες εικόνες από τα σκηνικά για τα γυρίσματα της ταινίας “Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι”,
- η Ζάκυνθος – για τις “αρέκες” [παραδοσιακά τραγούδια],
- η Χίος – για τα περβόλια [που μοσχομυρίζουν την Άνοιξη] στην περιοχή Κάμπος και τα μεσαιωνικά καστροχώρια [με τις “βότες”],
- η Σκόπελος, για το πράσινο της [και για να τελειώσουμε και μια περιδιάβαση στο δάσος], αλλά και για τη γαριδομακαρονάδα της,
- η γειτονική της Σκοπέλου, Αλόννησος γιατί η επίσκεψη μας είχε διάρκεια μόνο μερικές ώρες και μόλις καταφέραμε να ρίξουμε μια ματιά την Χώρα [την παλιά αναπαλαιωμένη πρωτεύουσα του νησιού],  - η Λευκάδα – για τις όμορφες αναμνήσεις και για να μέρη που δεν προλάβαμε να δούμε [όπως να κολυμπήσουμε στο Πόρτο Κατσίκι],
- ο Βόλος – για τα τσιπουράδικα του,
- το Πήλιο – για το πράσινο του και για μια βόλτα με το τρενάκι από τις Μηλιές [που δεν κάναμε],
- τα Μετέωρα – για να επισκεφτούμε τα υπόλοιπα μοναστήρια που δεν είδαμε την πρώτη φορά,
- η Ελαφόνησος – για την πιο ωραία παραλία που έχω επισκεφτεί ποτέ [σε Ελλάδα και Κύπρο], αλλά δεν είχαμε χρόνο να την χαρούμε ... [Η επόμενη καλύτερη ήταν τα Φαλάσαρνα στη Δυτ. Κρήτη] ...
- η Χάλκικη - για μια μακρύτερης διάρκειας επίσκεψη και για να χαρεί το μάτι μας πράσινο και η ... κοιλιά μας ψάρι.

Να σημειώσω ότι τα πιο πάνω μέρη [κι αυτά που έχουμε ήδη επισκεφτεί και τ’ άλλα που έχω κατα νουν], αποτελούν στόχους για το κοντινό μέλλον. Και ευελπιστώ ότι θα καταφέρουμε να τους υλοποιήσουμε κατά τα επόμενα χρόνια.

Πάντως, μιαν από τις επιθυμίες μου, όπως την κατέθεσα σε σχόλιο μου σε μια από τις προπέρσινες ταξιδιωτικές μου αναρτήσεις, [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/162009.html?showComment=1240348500000#c430332031826620665] «... Στην Πελοπόννησο δεν έχω (ακόμα) αλλά είναι μέσα στους μακροπρόθεσμους προγραμματισμούς μου, ιδιαίτερα η νότια Πελοπόννησος (Μονεμβασιά, Σπάρτη, Γύθειο, Μάνη, Αρεόπολη, Μιστράς)...», την πραγματοποιήσαμε πέρσι το καλοκαίρι [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/09/722010.html]!

Και σίγουρα δε πρέπει να ξεχνάμε ότι τα καλύτερα μέρη για να επισκεφτεί κανείς είναι εκείνα στα οποία δεν συχνάζουν [πολλοί] τουρίστες, ή εκείνα που τα επισκεπτόμαστε σε περιόδους που δεν έχει πολλούς τουρίστες.

Μέχρι τώρα τον “Καλόν Λόον”, τον ακούσαμε και εκτός Κύπρου, μια και έτυχε να βρισκόμαστε βράδυ Μεγάλου Σαββάτου σ’ αλλά [ελλαδίτικα] μέρη. Λόγου χάριν, στην Κρήτη το 1997 [στον Μητροπολιτικό Ναό στο Ηράκλειο], στη Κέρκυρα το 1996 [σ’ ένα εκκλησάκι στο χωριό Άνω Κορακιάνα στα βόρεια του νησιού], στη Ζάκυνθο το 1999 [κι εκεί στον Μητροπολιτικό Ναό], σ’ ένα χωριουδάκι στην περιοχή της Καστοριάς το 2007 [γι’ αλλού ξεκινήσαμε ως group με το λεωφορείο, κι αλλού καταλήξαμε], στη Μυτιλήνη το 1998 [σ’ ένα εκκλησάκι κάπου στα περίχωρα της πόλης]... Εκεί στη Μυτιλήνη ήταν που «... ο παπάς [αφού] είπε το Ευαγγέλιο (και τελείωσε με διάφορα αλλά τελετουργικά) στο προαύλιο της εκκλησίας, ρώτησε αστειευόμενος και επί σκοπού (ως φάνηκε από την εξέλιξη): “Έτσι ήσυχα θα την περάσουμε απόψε ρε παιδιά;” Και τι ήθελε να το πει. Πόλεμος ξεκίνησε, με καταιγισμό πυρών και εκρήξεων, που προκάλεσαν πραγματικό πανδαιμόνιο. Όλος ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, όπως είχαν σχηματίσει ένα κύκλο στο προαύλιο, πετούσαν (για αρκετή ώρα) κροτίδες στο κέντρο του κύκλου λες και γινόταν μάχη. Εμείς είχαμε ταμπουρωθεί στην πίσω πόρτα της εκκλησίας μέχρι να τελειώσουν οι αψιμαχίες (ο μικρός έκλαιγε), καθώς δεν μπορούσαμε να διασχίσουμε το πολεμικό πεδίο για να φύγουμε!» [Απόσπασμα από την ανάρτηση μου με αρ. 15/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/152009.html].

Σε κάποια μέρη της Ελλάδας [όπως στο Βροντάδος της Χίου, ή στο Λεωνίδιο στην Πελοποννήσου ή στο Αγρίνιο] γίνεται πραγματικός πόλεμος με ρουκέτες και κροτίδες κι άλλα πυροτεχνουργικά κατασκευάσματα...

Φυσικά κι εδώ στην Κύπρο δεν πάμε πίσω τα τελευταία χρόνια, τόσο με τις κροτίδες [μόλις προχτές η Αστυνομία εντόπισε σε κοινότητα στα Κοκκινοχώρια 18 χιλιάδες(!) κροτίδες] όσο και τον εκφυλισμό του εθίμου της “λαμπρατζιάς”…

Πάντως ΕΜΕΙΣ εδώ στην Κύπρο θα τη βγάλουμε φέτος [ίσως πεταχτούμε από βδομάδας, για 2-3 μέρες μέχρι την Πάφο]. Επιφυλασσόμεθα όμως για του χρόνου!

Για τώρα εύχομαι σ’ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ καλά να περάσετε τις πασχαλινές αργίες και διακοπές! Και προσέχετε από τα πολλά αρνιά τζιαι ρίφκια!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 22/4/2011

******************************
Υ.Γ.1:
Χτες ήταν και η 44η Επέτειος της “Επανάστασης” της 21ης Απριλίου του 1967, ή αλλιώς των εθνοσωτήριων καραβανάδων συνταγματαρχών και της “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”. Η τότε χουντική κυβέρνηση  έβαλε για μια επταετία τη χώρα στον “γύψο”,  ενώ το 1974 σε συνεργασία με τη γριβική ΕΟΚΑ Β΄ διοργάνωσαν και εκτέλεσαν φασιστικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Τούτο έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο κι έκτοτε να κατέχει το 37% του κυπριακού εδάφους...
Ένα [πιο λεπτομερές] επετειακό [σχετικό] κείμενο θα βρείτε στου Gregoris – link: http://nekatomata.blogspot.com/2011/04/blog-post_20.html...
Όταν έγινε το πραξικόπημα στην Ελλάδα ήμουν μαθητής της Τετάρτης Τάξης του δημοτικού. Τότε πηγαίναμε και δύο φορές την εβδομάδα σχολείο τα απογεύματα. Θυμάμαι ένα απόγευμα μόλις η δασκάλα μπήκε στην τάξη [πρέπει να ήταν στες 21 του Απρίλη του 1967 και λίγες μέρες πριν το Πάσχα] ΜΑΣ είπε «στην Ελλάδα μπήκε ο Στρατός». Τότε δεν κατάλαβα τι σήμαινε αυτό. Όμως το νοιώσαμε και το βιώσαμε πολύ έντονα και τραγικά μερικά χρόνια μετά με τες απόπειρες ενάντια στον Πρόεδρο Μακάριο, τη δράση της ΕΟΚΑ Β΄, με το χουντοφασιστικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. 
Στο μεταξύ το βράδυ της περασμένης Τεταρτης κάποιοι εθνικάφρονες στο χωριο Μοναγρούλι [της Επαρχίας Λεμεσού], θέλοντας προφανώς να τιμήσουν την επέτειο της 21^ης τ’ Απρίλη,

εκάψαν το αυτοκίνητο του Κοινοτικού Συμβουλίου [υποθέτω πως ο Κοινοτάρχης του χωριού εν Αριστερός] τζιαι εζωγραφίσαν τζιαι στους χώρους γύρω από τα γραφεία του Συμβουλίου, αγκυλωτούς σταυρούς, συνδυάζοντας τους μάλιστα με τη λέξη ΕΟΚΑ Β΄ [link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-4088-gr.php]. 

*************************************
Υ.Γ.2:
Τα μάθατε; Το (γ)ΕΛΑΜ(ε) παρουσίασε τους υποψηφίους του!!! Και Πρόεδρος του είναι κάποιος Χρίστος Χρίστου. Λαλείτε να ‘ναι κι αυτός bot/κλώνος του Εαυτού ΜΟΥ; Θυμάστε που τα “Κοπέλια” [στο μακαριστό W.C. Blog] είχαν την εμμονή ότι με λαλούν ή είμαι κάποιος Χρίστο Χρίστου(!!!), που δουλέφκει μάλιστα τζιαι στη Cybarco [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/11/cy-indymedia.html#comment-1256919492195635926];

****************************************
Υ.Γ.3:
Διαβάστε [αν δεν το ‘χετε ήδη κάμει] το χτεσινό [σατιρικό] κείμενο του Κώστα Κωνσταντίνου στην “Κατα βαρβάρων” στήλη του στον “Πολίτη”; Δεν άντεξε ούτε ο κρυπτοσυναγερμικός Κ.Κ. και τα ψέλνει κανονικά [και μάλιστα μεγαλοβδομαδιάτικα] στον λαϊκιστή Φούλη! Ίσως μετά το Πάσχα [αν βρω χρόνο και αντιγράψω το συγκεκριμένο κείμενο] να το αναρτήσω κι εδώ στο Blog μου ...

***************************************
Υ.Γ.4:
Τούτες τες μέρες σ’ όποιον [τηλεοπτικό] κανάλι τζι’ αν κάμω zapping [ακόμα τζιαι στον PLUS] θωρώ λειτουργίες, παπάες, μοναχούς, παπαθκιές τζι’ άλλον κόσμο να μιλούν για “Άγια Φώτα”, θαύματα, νηστείες [σήμερα στον φούρνο μια κυρία ρωτούσε για ελιόπιττες χωρίς λάδιν!] τζιαι για τη σωτηρία της ψυshή [ΜΑΣ]. Μίλησε κανείς για κατήχηση, πλύση εγκεφάλου, τζι’ αρνιά [όι κομματικά]; Ακόμα και η “Χαραυγή”, ΜΆΣ πρόσφερε σήμερα, ένα βιβλίο για τις κατεχόμενες εκκλησίες της Κύπρου!

Anef_Oriwn
22/4/2011