Ανάρτηση 62/2013 – [έκτακτη, πολιτικοοικονομική, περί της κρίσης, Αριστερή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο της “Αριστερής Πτέρυγας” για την οικονομική κρίση και δύο κουβέντες δικές μου για τα χρέη…

Εισαγωγικά και επεξηγηματικά

Αναδημοσιεύουμε σήμερα από το Blog των Συντρόφων της Ε.Ρ.Α.Σ. ένα ενδιαφέρον κείμενο της “Αριστερής Πτέρυγας” [συνιστώσας της ΕΡΑΣ] για την οικονομική κρίση. Τίτλος του κειμένου “Ανακοίνωση Αριστερής Πτέρυγας για την οικονομία” και παρ’ όλο που τούτο είναι σχετικά σύντομο είναι αρκετά περιεκτικό και επί της ουσίας. Παρατίθενται τα επιχειρήματα των κυβερνώντων για αποδοχή της καταστροφικής συμφωνίας Αναστασιάδη – Eurogroup, όπως και οι «πραγματικες αιτίες της κρίσης» και γίνονται εισηγήσεις για μέτρα με σκοπό την απάμβλυνση της κατάστασης... 

Μέσα σε αγκύλες [εντός του κειμένου] και με κόκκινο χρώμα, παραθέτω σύντομα δικά μου σχόλια και παρατηρήσεις. Επίσης δικές μου είναι οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις, αλλά έχω διατηρήσει την ορθογραφία των συντακτών του…

Στο τέλος του αναδημοσιευμένου κειμένου θα καταθέσω και μερικές σκέψεις/εισηγήσεις δικές μου που θα συμβάλουν στο ξαλάφρωμα των λαϊκών στρωμάτων από τα τεραστία οικονομικά βάρη [ας πούμεν από τα χρέη και την ανεργία]...

Και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης από πολίτες και οργανωμένα σύνολα βοηθούν [όπως εκείνη της “Cyprus Aid” – παρά τις αντιρρήσεις του φίλου μου του Aceras, φτάνει να μην προάγουν τον οίκτο και την ελεημοσύνη και να μην υποκαθιστούν το κράτος και τη συγκροτημένη πολιτεία…    

****************************

“Ανακοίνωση Αριστερής Πτέρυγας για την οικονομία”

Η Κύπρος περνα σήμερα την πιο σκληρη δοκιμασία-της μετα το 1974. Η πρωτόγνωρη οικονομικη κρίση ξέσπασε ξαφνικα με την εκβιαστικη επιβολη από το Eurogroup μέτρων που ισοδυναμουν με την καταστροφη της Κυπριακης οικονομίας όπως την ξέρουμε, καταρράκωση του βιοτικου επιπέδου των εργαζομένων, εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων και περιορισμο του πλούτου σε μια μικρη οικονομικη ελιτ, στην πλειοψηφία-της συνδεδεμένη με υπερεθνικα μονοπώλια.

Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομικη. Οι πολιτικες δυνάμεις της Κύπρου παρουσιάζονται αδύναμες να προτείνουν λύσεις που να έχουν οποιοδήποτε διαφορετικο αποτέλεσμα και αναλώνονται στην προσπάθεια επίρριψης ευθυνων στους αντιπάλους και στη δημιουργία προπετάσματος καπνου για να αποσείσουν τις δικες-τους ευθύνες.

Στρατειες οικονομολόγων παρελαύνουν απο τις οθόνες της τηλεόρασης προσφέροντας τη μια ανόητη ανάλυση μετα την άλλη, προτείνοντας ένα σωρο μέτρα που σε τελευταία ανάλυση θα έχουν σχεδον το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδη τη μείωση του βιοτικου επιπέδου των εργαζομένων και την εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων.

Αυτές τις πολιτικες προσπαθουν να τις πουλήσουν στον Κυπριακο λαο με το επιχείρημα ότι:

1. Δεν έχουμε επιλογη γιατι μας το επιβάλλουν εκβιαστικα οι ανάλγητοι εταίροι-μας από την Ευρώπη

2. Ζούσαμε ανεύθυνα ξοδεύοντας περισσότερα από όσα κερδίζαμε και πρέπει να νοικοκυρευτούμε και να ζούμε μέσα στις δυνατότητές-μας

3. Πρέπει να εξυγειάνουμε την οικονομικη κατάσταση μειώνοντας μισθους και συντάξεις, κουτσουρεύοντας το κράτος πρόνοιας, καταργώντας τα εργατικα δικαιώματα και ιδιοτικοποιώντας τους ημικρατικους οργανισμους.

4. Με τα πιο πάνω μέτρα θα οδηγηθούμε στη μείωση του κόστους των προϊόντων-μας θα γίνουμε ανταγωνιστικοι και θα αυξήσουμε τον τουρισμο και τις εξαγωγες-μας.

Αυτή η απλοϊκη και ανόητη ανάλυση βασίζεται στη υπόθεση ότι ζούμε σε συνθήκες ενος υγιους παγκόσμιου καπιταλισμου που αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Βασίζεται στην υπόθεση ότι η Κύπρος μπορει να αναπτύξει μια βιομηχανία ικανη να ανταγωνιστει τα πολυεθνικα μεγαθήρια της Αμερικης και της Γερμανίας. Βασίζεται στην υπόθεση ότι δεν ζούμε στην πιο πολιτικα ασταθη περιοχη της γης με τον πόλεμο και τη σύγκρουση να μαστίζουν όλες σχεδον τις γειτονικες χώρες. Βασίζεται στην υπόθεση ότι το Κυπριακο πρόβλημα δεν υπάρχει και δεν απειλει να μετατραπει από στιγμη σε στιγμη πραγματικη σύγκρουση.

Ποιες είναι οι πραγματικες αιτίες της κρίσης;

1. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικης κρίσης το 2008 καμμια οικονομία της Δύσης δεν έμεινε άθικτη. Ηταν θέμα χρόνου πότε η Κυπριακη οικονομία θα κατέρρεε.

2. Ολες οι μεγάλες χώρες του καπιταλισμου αντιμετώπισαν την κρίση ουσιαστικα τυπώνοντας χρήματα για να διασώσουν τις τράπεζές-τους και να τονώσουν τις οικονομίες-τους. Αυτος ο δρόμος ήταν κλειστος για τις χώρες του Ευρωπαϊκου νότου γιατι δεν είχαν δικο-τους νόμισμα και οι πλούσιες χώρες της Ευρωζώνης δεν είχαν καμμια διάθεση να θυσιάσουν το παραμικρο για τους “εταίρους”-τους.

3. Οι Κύπριοι τραπεζίτες, όπως όλοι οι τραπεζίτες του κόσμου πριν απ’ αυτους, επεκτάθηκαν τυχοδιωκτικα και αγόραζαν ομόλογα μεγάλης απόδοσης και μεγάλου κινδύνου για να αυξήσουν τα πρόσκαιρα κέρδη και τα μπόνους-τους. Διατηρούσαν ψηλα επιτόκια ελκύοντας Ρώσους ολιγάρχες και δημιουργώντας μια παρασιτικη οικονομία που στηριζόταν στην εξυπηρέτηση ύποπτων χρηματιστηριακων και επενδυτικων δραστηριοτήτων. Στην περίπτωση της Κύπρου, αυτο που αποτέλεσε το κρίσιμο γεγονος της κατάρρευσης των τραπεζων ήταν η υπερβολικη έκθεσή-τους στα Ελληνικα ομόλογα και οι απώλειές-τους απο το “κούρεμα” του Ελληνικου χρέους.

4. Η αδυναμία της Κυβέρνησης Χριστόφια να πάρει οποιαδήποτε αποτελεσματικα μέτρα άφηνε την κατάσταση να εξελίσσεται χωρις έλεγχο. Απο τη μια η Κυβέρνηση προσπαθούσε χωρις μεγάλη επιτυχία να μειώσει τις επιπτώσεις της κρίσης στους εργαζόμενους ενώ από την άλλη η Βουλη αρνιόταν να επιβάλει οποιαδήποτε φορολογία στον πλούτο καταψηφίζοντας ακόμα και μέτρα όπως η μικρη αύξηση του εταιρικου φόρου ή η φορολογία των μεγαλοϊδιοκτητων γης.

5. Το ψαλίδισμα των απολαβων και η μείωση των κρατικων δαπανων επιδείνωσε την ύφεση και οδήγησε στο κλείσιμο επιχειρήσεων και την δραματικη αύξηση της ανεργίας δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο μείωσης εσόδων του κράτους και επιβολης ολοένα και σκληρότερων μέτρων λιτότητας.

6. Η “βοήθεια” απο την Τρόικα προσφερόταν με ολοένα ολοένα και πιο σκληρους όρους τους οποίους ήταν αδύνατο να δεχτει οποιαδήποτε Κυβέρνηση μέχρι που ο Αναστασιάδης βρέθηκε μπροστα στον πιο γυμνο εκβιασμο απο την εποχη του τελεσίγραφου του Τουρκικου στρατου τον Αύγουστο του 1974.

7. Η μακρόχρονη αβεβαιότητα οδήγησε σε συστηματικη αφαίμαξη κεφαλαίων απο την Κύπρο δίνοντας την ευκαιρία στους επιτήδειους να μεταφέρουν τις καταθέσεις-τους στο εξωτερικο επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση των τραπεζων.

Η κρίση στην Κύπρο δεν είναι κύρια εσωτερικο φαινόμενο αλλα είναι απότοκο της παγκόσμιας οικονομικης κρίσης και ειδικότερα της κρίσης της Ευρωζώνης. Καμμια κυβέρνηση δεν θα μπορούσε και δεν μπορει να διαχειριστει την κρίση χωρις καταστροφικα αποτελέσματα για την οικονομία και το βιοτικο επίπεδο του λαου αν δεν προχωρήσει σε ριζικη αλλαγη της νοοτροπίας που θέλει να φορτώνει τα βάρη στα πιο αδύνατα στρώματα και να αφήνει άθικτο τον πλούτο. [Σύντροφοι, μα η πρακτική «να φορτώνονται τα βάρη στα πιο αδύνατα στρώματα και να αφήνεται άθικτος ο πλούτος», είναι απλώς  θέμα «νοοτροπίας», ή τούτο αποτελεί συνειδητή πράξη της κυρίαρχης αστικής/επιχειρηματικής τάξης και εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού; ]…  

Αντι να αναζητα χρηματοδότηση της οικονομίας μέσα από περικοπη μισθων και συντάξεων, αντι να προσπαθει να μειώσει τις κρατικες δαπάνες μέσα από αποδόμηση του κράτους πρόνοιας, αντι να αφαιρει κάθε εργατικο δικαίωμα που κερδήθηκε με αγώνες για να στηρίξει την κερδοσκοπία των λίγων πρέπει να στραφει στη φορολόγηση του πλούτου για να χρηματοδοτήσει μια αναπτυξιακη οικονομικη πολιτικη. [Μα έμεινε πλούτος για να φορολογηθεί; Εδώ καταργήσανε και τις στοιχειώδεις προΰποθέσεις για καπιταλιστική ανάπτυξη! Αλλά κι αν έμεινε πλούτος, για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε θα ‘πρεπε να ‘χαμε μιαν αρτζιάτην κυβέρνηση να τον εθνικοποιήσει, αλλά πού!]...

Πρέπει να προχωρήσει σε μέτρα όπως:

1. Κατάσχεση των μπόνους των στελεχών των τραπεζών τα τελευταία πέντε χρόνια και παραπομπή σε δίκη όσων ευθύνονται για τις καταστροφικές επενδύσεις των τραπεζών

2. Αμεση κρατικοποίηση του χρηματοπιστωτικου τομέα και μετατροπη-του σε δημόσιο αγαθο στην υπηρεσία της οικονομικης ανάπτυξης και της κοινωνικης ευημερίας

3. Δέσμευση όλου του πλούτου που δεν χρησιμοποιείται παραγωγικά και μετατροπή-του σε μακρόχρονα κρατικα ομόλογα

4. Φορολόγηση των μεγαλοϊδιοκτητών γης περιλαμβανομένης και της Εκκλησίας, φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και αύξηση του εταιρικού φόρου

5. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών και άμεση λήψη πρωτοβουλιων για τη λύση του Κυπριακου, κάτι που θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας και θα δώσει νέα ώθηση στην οικονομία

6. Διαπραγμάτευση επιμήκυνσης των οφειλων της Κυπριακης Δημοκρατίας και, αν παραστει ανάγκη, μονομερης αναστολη πληρωμων μέχρι που αυτο να είναι εφικτο

7. Διοργάνωση αποστολων στην Ευρώπη και αλλου για εξήγηση της πολιτικης της Κυβέρνησης και αναζήτηση συμμάχων για αλλαγη της Ευρωπαϊκης πολιτικης και εξασφάλιση της υποστήριξης και της αλληλεγγύης-τους [Μπορεί αυτή η κυβέρνηση που “εν κώλος τζιαι βρατζιήν” με τους Eurogroup-ιανούς και με “φίλους” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να κάμει τέτοιες κινήσεις και να αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες; Πέραν τούτου υπάρχουν στην Νότια Ευρώπη συγκροτημένα κινήματα που έχουν θέσει ανάλογους πολιτικούς στόχους;]…  

Τέτοια μέτρα μπορουν απο τη μια να περισώσουν την Κυπριακη οικονομία από την άμεση κατάρρευση και απο την άλλη να πείσουν τον Κυπριακο λαο πως η Κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει με ένα μίνιμουμ δικαιοσύνης και κοινωνικης ευαισθησίας. Μπορουν παράλληλα να βάλουν τις βάσεις για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ

1.4.2013

*******************************

Σκέψεις και εισηγήσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1. Καμιά αναφορά ΔΕΝ γίνεται για τυχόν έξοδο της χώρας από το ευρώ [και την Ευρωζώνη φυσικά], ή/και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελεί τούτο εναλλακτική για τους συντρόφους της “Αριστερής Πτέρυγας”.

2. Επιμήκυνση του χρόνου παροχής του ανεργιακού επιδόματος από τους 6 μήνες που είναι σήμερα, στους 15-18 με πιθανή παράλληλη μείωση του ύψους του.

3. Πρέπει να βρεθεί τρόπος  διακανονισμών των δανείων/χρεών προς τις τράπεζες, τα οποία πνίγουν τα λαϊκά νοικοκυριά και που σε περιόδους βαθύτατης ύφεσης δεν υπάρχει ούτε δυνατότητα, αλλά ούτε και πιθανότητα να αποπληρωθούν. Και τέτοια αδυναμία θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην εκποίηση περιουσιών συμπεριλαμβανόμενων και σπιτιών τους για ιδιοκατοίκηση…

4. Να τονίσω ότι η ραγδαία αύξηση του τραπεζικού δανεισμού προς τις λαϊκές οικογένειες πραγματοποιήθηκε σε περιόδους άνθησης της καπιταλιστικής οικονομίας με σκοπό να φέρει στις τράπεζες πρόσκαιρα κέρδη. Βλέπετε είχαν συσσωρευτεί εκεί τεράστια κεφάλαια που λίμναζαν. Σήμερα όμως, ένεκα της κρίσης και της συνεπακόλουθης ύφεσης που όλο και πιο πολύ θα βαθαίνει και της δραστικής συρρίκνωσης των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων, θα προκύψει σοβαρή αδυναμία αποπληρωμής αυτών των δανείων… Τι κάνουμε τότε;

  

5. Μερικές πρώτες σκέψεις για προσωρινή έστω αποσυμφόρηση του τεράστιου προβλήματος με τα χρέη και μάλιστα με νομοθετική ρύθμιση, θα ήταν, 

-  η δραστική μείωση των επιτοκίων,

-  η διαγραφή τόκων [ας πούμεν αυτών που κεφαλαιοποιήθηκαν και ανατοκίστηκαν],  

-  διαγραφή [“κούρεμα”] μέρους των  οφειλών [πώς έγινε δηλαδίς “κούρεμα” καταθέσεων;],

-  πάγωμα των οφειλών και αναστολή πληρωμών…

Τα ίδια περίπου να εφαρμοστούν για τις μικροεπιχειρήσεις, τις βιοτεχνίες  και τις γεωργοκτηνοτροφικές μονάδες…

Πολλά ζητάω από μια κυβέρνηση της Δεξιάς. Προφανώς, αλλά διαφορετικά πάμε για ολοκληρωτική καταστροφή…

Οι Τράπεζες σε συνεργασία με το δικαστικό σύστημα κυριολεκτικά θα ΜΑΣ ποσφίξουν για να πάρουν το λαβείν τους!!!

Anef_Oriwn

[με τους καταχρεωμένους και ποσφιγμένους]

Τρίτη 2/4/2012