Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Ανάρτηση 53/2009 [αφηγηματική, ιστορική, (ελληνο-τουρκο)κυπριακή και συμφιλιωτική] - Ένα κείμενο με αφορμή την κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή.

[Για την εν ψυχρώ δολοφονία των 5 ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων στρατιωτών στο Τζιάος τον Αύγουστο του 1974 από τον τουρκικό στρατό ή/και τουρκοκύπριους ατάκτους έχω ήδη αφιερώσει τρία Posts:
1. την ανάρτηση 44/2009 – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/432009.html ,
2. την ανάρτηση 45/2009 – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/452009.html ,
3. και την ανάρτηση 46/2009 – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/08/462009-2-3.html

Ίσως το αφιέρωμα σ’ εκείνα τα γεγονότα το έκανα γιατί ήθελα να φωτιστούν οι διάφορες πτυχές αυτής της τραγικής ιστορίας, όπως και οι παράπλευρες τους διαστάσεις... Αυτή η ενασχόληση μου (blogοσφαιρικώς) μ’ εκείνα τα θλιβερά γεγονότα ασυναίσθητα με συνέδεσε με την όλη ιστορία, με αποτέλεσμα να τραβά την προσοχή μου οτιδήποτε το σχετικό.


Προχτές Κυριακή 20 του Σεπτέμβρη υπήρχε στην εφημερίδα “Πολίτης” (στην τακτική της κυριακάτικη σελίδα) ένα κείμενο της τουρκοκύπριας δημοσιογράφου Sevgül Uludağ* – ερευνήτριας πάνω σε θέματα αγνοούμενων και δολοφονηθέντων και από τις δύο κοινότητες – όπου μ’ ένα όμορφο αφηγηματικό τρόπο (όπως συνηθίζει να κάμνει κι αγαπητός Λινοπάμπακος στο δικό του Blog – link: http://sirmastocomputer.blogspot.com/2009/09/public-moods.html) κατάθεσε με πόνο ψυχής τα συναισθήματα και τις σκέψεις (της) που την κατέκλυσαν όταν πήγε στο Δάλι στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή (ενός εκ των πέντε εν ψυχρώ δολοφονηθέντων).
Το όλο κείμενο διαπνέεται από ένα συμφιλιωτικό πνεύμα και εκπέμπει μηνύματα ειρήνης ... Γι’ αυτό κι σκέφτηκα να το μεταφέρω εδώ για να το γνωρίσουν και οι επισκέπτες και αναγνώστες του Blog.

Αυτή τη φορά ΔΕΝ θα κάνω οποιαδήποτε σχόλια ... Θα αφήσω το διάβασμα να κινηθεί ελεύθερα και τα συναισθήματα να πετάξουν και να καταβάλουν ανεμπόδιστα το κορμί... Μόνο οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου].

[*Η Sevgül Uludağ έγραψε για το θέμα των αγνοουμένων, των εν ψυχρώ δολοφονηθέντων και για τους μαζικούς τάφους και στις δύο κοινότητες της Κύπρου και το βιβλίο “Τα στρείδια που έχασαν τα μαργαριτάρια τους”, έκδοση του ΙΚΜΕ (Ίδρυμα Κοινωνικοπολιτικών Μελετών), το 2005].

Σημειώσεις από μια κηδεία στο Δάλι
[της Sevgül Uludağ - caramel_cy@yahoo.com
“Πολίτης” - Κυριακή 20/09/2009
Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=897323&-V=archivearticles&-p].


“Πάω στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή, ενός από τους πέντε Ελληνοκύπριους αιχμάλωτους από το Τζιάος (Serdarli) που φωτογραφήθηκαν από τον Ergin Konuksever, δημοσιογράφο από την Τουρκία. Η κηδεία έγινε στο Δάλι στις 30 Αυγούστου 2009 - πάω εκεί διότι πέντε μήνες πριν τις «μεγάλες ειδήσεις» είχα γράψει την ιστορία τους, ότι είχαν ανακαλυφτεί σε ένα πηγάδι στο Τζιάος κατά τις εκταφές της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Πριν από χρόνια, είχα γράψει επίσης για το πηγάδι στο οποίο είχαν βρεθεί και το Τζιάος είναι ένα από τα μέρη από τα οποία έλαβα τις πιο έντονες απειλές… Όμως, όπως βλέπετε, όλα όσα είχα γράψει αποδεικνύονται τώρα, ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση, με τα επιπρόσθετα τεκμήρια των φωτογραφιών που έβγαλε ένας Τούρκος δημοσιογράφος! Και όσοι εκτόξευσαν απειλές μπορούν τώρα να καθίσουν να σκεφτούν, διότι η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια από τα πηγάδια, από το χώμα, από κάτω από τα δέντρα, η αλήθεια που κρατήσαμε κρυμμένη και καταπιεσμένη και στις δύο πλευρές του νησιού μας… Υπήρξαν απίστευτες απειλές και πίεση ώστε η αλήθεια να μην διαφανεί, ώστε κανένας να μην μιλήσει ή να γράψει για αυτή. Όμως τώρα, ανθρώπινα οστά βγαίνουν από τα πηγάδια σε ολόκληρη την Κύπρο, γίνονται κηδείες, η αλήθεια στάζει από το χώμα και η κηδεία τού Σκορδή είναι μέρος όλων αυτών. Σήμερα, θέλω να πάω στο Δάλι για να αποθέσω λουλούδια στο φέρετρό του, αγνά άσπρα τριαντάφυλλα για τον νεαρό Χριστόφορο Σκορδή που δεν είχε να κάνει τίποτα με τη διαμάχη, αλλά ήταν ένα θύμα των συνθηκών στο νησί.

Όταν ήταν ξεκάθαρο ότι οι πέντε στη φωτογραφία του Ergin Konuksever που λήφθηκε στο Τζιάος, είχαν βρεθεί σε ένα πηγάδι, κάποιοι στρατιωτικοί κύκλοι στο βόρειο τμήμα του νησιού αναστατώθηκαν και αποφάσισαν να διαδώσουν ψέματα για τους πέντε αυτούς νεαρούς Ελληνοκύπριους που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ… Παρόλο που ήξεραν πολύ καλά ποιος διέπραξε τα εγκλήματα στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα, βιασμούς και φόνους γυναικών και παιδιών, προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο για αυτή τη σφαγή στους πέντε Ελληνοκύπριους που δολοφονήθηκαν στο Τζιάος. Ήθελαν να βρουν μια «πρόφαση» για το φόνο τους και κατέφυγαν σε «φτηνή πολιτική»… Όμως όλοι ξέρουμε ότι οι πέντε αυτοί Ελληνοκύπριοι δεν είχαν καμία ανάμειξη με τη σφαγή στη Μάραθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα - η σφαγή αυτή διαπράχθηκε από μια ομάδα της ΕΟΚΑ Β, κυρίως από την Περιστερωνοπηγή και ξέρουμε ποιοι είναι…

Ένας από τους Ελληνοκύπριους φίλους μου από τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία των Συγγενών Αγνοουμένων και Θυμάτων Σφαγών και Πολέμου με παραλαμβάνει από το Λήδρα Πάλας και πάμε μαζί στο Δάλι για να παραστούμε στην κηδεία τού νεαρού Σκορδή.

«Το 1970 ήταν ο Α. που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Μακάριο», μου λέει… «Κατά το πραξικόπημα ήταν υποστηρικτής της ΕΟΚΑ Β και διορίστηκε διοικητής της περιοχής Δαλίου. Μάζεψε όλους τους νεαρούς άντρες από τις αριστερές οικογένειες και τους έστειλε στην πρώτη γραμμή στις 20 Ιουλίου 1974, αφήνοντας τους νεαρούς των δεξιών οικογενειών μακριά από το μέτωπο! Για αυτό, στην περιοχή του Δαλιού, ενώ υπάρχουν γύρω στους 40 αγνοούμενους Ελληνοκύπριους από το 1974, πολύ λίγοι από αυτούς είναι από δεξιές οικογένειες και η μεγάλη πλειοψηφία των αγνοουμένων της περιοχής αυτής είναι από αριστερές οικογένειες…»

«Και τι συνέβη στον άντρα αυτό; Δικάστηκε για την ανάμειξή του στο πραξικόπημα;», τον ρωτώ.
«Όχι, όχι… Έγινε πλούσιος, και ασχολείται με κτηματομεσιτικά… Δεν είναι το ίδιο και στη δική σας κοινότητα; Άτομα σαν αυτόν και στις δύο πλευρές έγιναν πλούσια ενώ τα παιδιά των οικογενειών της εργατικής τάξης σκοτώθηκαν ή αγνοούνται… Για παράδειγμα στην περιοχή του Δαλιού και της Ποταμιάς, μερικοί Ελληνοκύπριοι έγιναν πλούσιοι εκδιώκοντας τους Τουρκοκύπριους από τα χωριά αυτά και παίρνοντας τα ζώα τους. Με αυτό τον τρόπο έκαναν μια καλή αρχή και προχώρησαν από εκεί… Θυμούμαι έναν ηλικιωμένο άντρα απέναντι από το σπίτι μας, τον Yusuf Chamuris, που είχε εφτά κόρες… Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, που έφτιαχνε χαλούμι για όλο το χωριό… Μια νύχτα, όταν επέστρεψε ο πατέρας μου στο σπίτι από το καφενείο, αργά τη νύχτα, είδε έναν άντρα της δεξιάς να περιμένει… Ο άντρας αυτός περίμενε για να σκοτώσει τον Yusuf. Ο πατέρας μου του μίλησε:
«Τι θέλεις από τον άνθρωπο αυτό; Δεν έκανε κακό σε κανέναν!»
«Πήγαινε μέσα και μην τολμήσεις να ανακατευτείς!»
Τη νύκτα εκείνη δεν σκότωσαν τον Yusuf, ίσως διότι ο πατέρας μου είδε τον άντρα που περίμενε… Όμως πρέπει να τον φοβέρισαν διότι λίγο αργότερα ο Yusuf Chamuris πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και μετανάστευσε στο Λονδίνο…»

«Ήξερες τον Χριστόφορο Σκορδή;», τον ρωτώ.
«Φυσικά» λέει, «κάποτε έπαιζε μπουζούκι, ήταν μόνο 25 χρονών όταν τον έπιασαν αιχμάλωτο, ήταν από μια οικογένεια του ΑΚΕΛ και ήταν αγαπητός σε όλους στο χωριό…»
Μπαίνουμε στο Δάλι αλλά είναι πολύ νωρίς, έτσι πάμε για να πιούμε έναν καφέ. Αγαπώ το Δάλι, νιώθω πολύ άνετα στο χωριό αυτό. Έχουμε κάνει κάποιες εκδηλώσεις στο χωριό και το Δάλι ήταν πάντα ένα μέρος που αγκάλιαζε τους Τουρκοκύπριους, προσπαθώντας να προστατεύσει τον Dervish Ali Kavazoglu, ένα φρούριο για την αριστερά εκτός από ορισμένες ακροδεξιές οικογένειες που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα… Όταν δολοφονήθηκε ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Kutlu Adali το 1996, το όνομά του δόθηκε σε ένα δρόμο στο Δάλι. Για πολλά χρόνια οργανώνονται πολλά φεστιβάλ φιλίας εδώ και προσπαθώ να έρχομαι κάθε χρόνο για το μνημόσυνο του Kavazoglu που διοργανώνεται από το ΑΚΕΛ, αφού είναι θαμμένος εδώ στο Δάλι. Τόσο το Δάλι, όσο και η Ποταμιά, είναι χωριά όπου μπορείς να νιώσεις τη συμβίωση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Τόσο το 1963, όσο και το 1974, οι οικογένειες Ελληνοκυπρίων προσπάθησαν να προστατέψουν τις οικογένειες των Τουρκοκυπρίων που ζούσαν εδώ…

Πάμε στην κηδεία του Χριστόφορου Σκορδή - είτε είναι η κηδεία ενός Ελληνοκύπριου, είτε ενός Τουρκοκύπριου «αγνοουμένου», η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν η ίδια… Ακούγονται κραυγές απελπισίας και πόνου, όπως και σιωπηλό πένθος… Πριν από μερικές βδομάδες παρευρέθηκα στην κηδεία του Kemal Enver Veloks που ήταν «αγνοούμενος» μαζί με 10 άλλους - το λεωφορείο είχε απαχθεί και σκοτώθηκαν το Μάιο του 1964 - τα οστά τους βρέθηκαν μετά από χρόνια σε ένα πηγάδι στην Ορόκλινη. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με αγκάλιασε σφικτά και ανταπέδωσα καθώς θαβόταν ο Kemal Enver Veloks. Δεν ήξερα το όνομά της, αλλά δεν είχε σημασία διότι και οι δύο βρισκόμασταν εκεί για να μοιραστούμε τον βαθύ αυτό πόνο. Το ίδιο συνέβη και στην κηδεία του Χριστόφορου. Μετά την κηδεία, μια μαυροφορεμένη γυναίκα που δεν ήξερα ήρθε και με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει - και αυτή έχει έναν «αγνοούμενο» αδελφό…

Πάμε στο νεκροταφείο και καθώς γίνεται η ταφή ακούμε τις μεγαλύτερες αδελφές τού Χριστόφορου να κλαίνε… «Βλέπεις;» λέει ένας φίλος μου, «οι μεγαλύτερες αδελφές είναι σαν τις μητέρες… Όταν κάτι τραγικό συμβαίνει στα αδέλφια τους, κλαίνε σαν μάνες…»

Σήμερα δεν είναι δυνατόν να κάνω τίποτα για αυτή τη μεγαλύτερη αδελφή - σταδιακά η καρδιά της θα ηρεμήσει κάπως αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσει τον νεαρό της αδελφό που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και κάθε φορά που θα τον θυμάται, η καρδιά της θα πονάει και τίποτα και κανείς δεν θα μπορεί να πάρει τη θέση του νεαρού της αδελφού …”

Για το copy-paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 22/9/2009

14 σχόλια:

Κυκλάμινο είπε...

Ας ευχηθούμε όλοι απο καρδιάς οτι οι αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας να πυροδοτήσουν στις καρδιές όλων μας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων το έναυσμα για ειρήνη στην Κύπρο μας, για επανένωση μακριά απο μισαλλοδοξίες και στρατικοποίηση του κυπριακού, όχι στους εξοπλισμούς,ας κάνουμε όλοι εμείς οι ενεργοί πολίτες την απαρχή και να γιορτάσουμε την 1Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ μέρα της ανεξαρτησίας με κοινές εορταστικές συγκεντρώσεις ΕΙΡΗΝΗΣ και επανένωσης μαζι με τους συμπατριώτες μας τουρκοκυπρίους, μακριά απο παρελάσεις στρατιωτικές που μόνο την ατμόσφαιρα δηλητηριάζουν, όχι σφαίρες! περιστέρια και λουλούδια να γεμίσει η Κύπρος, όχι άλλες μαυροφορεμένες μάνες, ελεος φτάνει πια!

Ανώνυμος είπε...

Δε διαλέξαμε τους εξοπλισμούς και τους στρατούς.

Μας τους επιβάλλει ως Άμυνα, η τουρκική κατοχή και η παράνομη παρουσία δεκάδων χιλιάδων ξένων στρατιωτών στην πατρίδα μας.

Μας τους επιβάλλει η απειλή εξ Ανατολών.

Μπαλάντα Ειρήνης είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το Κυκλάμινο!
Aς μη μπούμε στη κούρσα των εξοπλισμών που μόνο οινονομική αφαίμαξη προκαλούν στις πλάτες των λαών μας.Ολόκληρες αυτοκρατορίες γονατίσαν κάτω απο το βάρος της στρατικοποίησης της οικονομίας τους.Τουναντίον μια ισχυρή οικονομία ενα δυνατό οικονομικά κράτος με δυνατές συμμαχίες στον ευρωπαικό χώρο και αλλού, ξεχνάμαι πλειστάκις οτι είμαστε στην Ευρώπη και μείναμε στάσιμοι στο νού, στη νοοτροπία όπως τους σκύλους του Παυλώφ,μείναμε ακόμη στη δεκαετία 70 και 80, ένα δυνατό οικονομικά κράτος είναι ποιο φοβερό και απο 100 S-300 (αλήθεια που εξαφανιστήκανε? ποιοί πήραν τις μίζες?)ας μην τρώμε κουτόχορτο των βιομηχανιών όπλων και το κυπριακό δεν είναι στρατιωτικό πρόβλημα αλλα πολιτικό και μόνο με πολιτικά μέσα θα επιλυθεί.Δυνατή οικονομία, ισχυρές συμμαχίες χωρίς να παραβλέπουμε και τις αδύνατες ακόμη και συμμαχίες με αυτούς που θεωρούμε εχθρούς μας παραδοσιακά, και με τον διάβολο να συμμαχήσουμε για να επιλύσουμε το πρόβλημα μας. εκει βρίσκεται και το κλειδί.Η Κύπρος μπορει να γίνει αν θέλουμε η Σιγκαπούρη της Μεσογείου.

αιολος είπε...

Πιθανά κάποιοι να αναρωτιούνται πως σκέπτονται οι κομμουνιστές (εξαιρουμένων των Ελλήνων και των Περσοφοινίκων) ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ:


"Μια επαναστατική διαδικασία πρέπει να έχει ως αφετηρία την επανανακάληψη του Έθνους και της Πατρίδας".

Comandante Marcos

Ανώνυμος είπε...

Αιολε,
τα τσιτατα με τις ομοιες λεξεις εν προσφερουνται για την περιπτωση - τζαι γενικα μαλλον δειχνουν αχαπαροσυνη..
ο μαρκος τζαι οι ζαπατιστας αραγε ποιου "εθνους" τζαι ποιας "πατριδας" την ποιηση ψαχνουν;
σκεφτου με οτι ξερεις..μπορει να εν του μεξικου..αλλα μπορει τζαι οϊ αφου ο αγωνας τους βασιζεται σε αγωνες των ιθαγενων που αρα διεκδικουν τζαι επανακαθοριζουν ταυοτητες πριν την εισαγωγη τζαι εφαρμογη των εθνων..αποσχιστικες θα ελαλεν ο εθνικος λογος..γενικα τζαι στην περιοχη μας...

για την μεξικανικη δεξια τζαι ο μαρκος εν περσοφοινικας τζηνης της περιοχης...
π.

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Πάλι πιάστηκες αδιάβαστος. Τελικά μια ζωή στάσιμος και στην ίδια τάξη μένεις [για τα πολιτικά και τα ιστορικά] ...

αιολος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε μακάρι να καταλάβαινα τι γράφεις, όπως δεν καταλαβαίνω πολλές φορες και τις ιδιωματικές αναλύσεις που κάνει ο ΑΝΕΥ (προφανώς είναι μόνο για Κύπριους).

ΑΝΕΥ κάθομαι και κάνω χάζι καμιά φορα τα γραφόμενα σου, που έχουν για μένα λαογραφικό ενδιαφέρον, πριν από λίγο διάβαζα για τον "Καλό Θεούλη" που "οι κκεραζιές να κάμνουν κκεράζια, τζιαι οι φοινιτζιές φοινίτζια!" :-)))

Γιατί όμως είσαι τόσο απαξιωτικός με τον "Καλό Θεούλη" στο κείμενο που "Διάφορα εθνικιστικά blogs προχώρησαν [χτες] κι ανάρτησαν στις σελίδες τους ένα απαξιωτικό και υβριστικό κείμενο [με καρικατούρες μάλιστα] με στόχο και σκοπό να πλήξουν τον Δρουσιώτη να τον μειώσουν, να τον διασύρουν και να τον σπιλώσουν!" ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟ ΔΕΝ ΕΚΡΑΤΕΙΣ, εκτός και αν αυτά ισχύουν για τους άλλους και "ουχί" για τους προοδευτικάριους!!!!

Για τον Κομαντάτε αμέσως μετά.

αιολος είπε...

ΚΟΜΑΝΤΑΤΕ ΜΑΡΚΟΣ

O αρχηγός των Zαπατίστας κομμαντάντε Mάρκος εξηγεί πόσο επιρρεάσθηκε από τον Tσε αλλά και προσπαθεί να αποφύγει τα λάθη του.

Ο Subcomadante Marcos ξεκίνησε την ομιλία του στο 1ο Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας μιλώντας ελληνικά... δες τι είπε:

«...Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι ζαπατίστας, οι πιο μικροί, σε χαιρετάμε από αυτή την γωνιά του κόσμου. Δέξου τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας γι’ αυτό που κάνεις και σκέφτεσαι. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Σε ευχαριστούμε».

Πόσο μακρυά είστε οι ΑΚΕΛίτες όταν κορυφές της κομμουνιστικής επαναστατικής πρακτικής με κάθε τρόπο εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τους Έλληνες εσείς αποποιείστε την Ελληνικότητά σας και τουρκοθαυμάζεται τους αδελφούς σας βιαστές.

Ο τελευταίος επαναστάτης Subcomadante Marcos σε ένα βιντεάκι που βρήκα,με τα όμορφα Ελληνικά του, εσείς θεωρείτε τον Χριστόφια επαναστατηκότερο;

http://theamapati.wordpress.com/2009/01/10/gyftario/

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Ξέρεις για ποια εξέγερση μιλά ο Υποδιοικητής Μάρκος στην ομιλία του [στο 1ο Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας] από την οποία παράθεσες [επιλεκτικά] ένα πολύ μικρό απόσπασμα [πολύ πιθανά σκοπίμως]; Είναι για την εξέγερση του νεαρόκοσμου [των μαθητών και των φοιτητών] πέρσι τον Δεκέμβρη στην Αθήνα, μετά τη δολοφονία [από αστυνομικό] του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μας θυμίζει τη θέση σου για εκείνα τα γεγονότα;

Anef_Oriwn
Σάββατο 26/9/2009 – 4:48 μ.μ.

αιολος είπε...

Ξέρω γιατί μιλά ο Κομαντάτε, φυσικά και έχω άλλη άποψη για την υπόθεση της "Δεκεμβριανής εξέγερσης", άνθρωποι όμως σαν τον Μάρκο και τον Τσε όταν μιλούν (έστω και αν δεν τους καταλαβαίνω στην γλώσσα τους) ΠΝΕΟΥΝ ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑ και μου αρέσουν ΠΟΛΥ, γιατί είναι αληθινοί, γνήσιοι, και φέρνουν αλλαγή στο τέλμα......... Εγώ λοιπόν που πια δεν έχω καμιά σχέση με την αριστερά και τους σκοπούς της χαίρομαι με αυτό του είδους τον λόγο, λόγο που είναι ο αντίποδας του ΑΚΕΛικού λόγου που μοιάζει για τα Ελληνικά δεδομένα με ένα συνδιασμό ΠΑΣΟΚ (της κουτάλας) + ΣΥΡΙΖΑ (της αθείας και του αντιπατριωτισμού).

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Την “αλλαγή στο τέλμα” μόνο οι ιδέες της Αριστεράς και οι πολιτικοί της φορείς μπορεί να την φέρουν ... Πάλι καλά που έμμεσα το παραδέχεσαι!

αιολος είπε...

Θα έχεις προσέξει ότι σε όσα ποστ έχω βάλει ΠΟΤΕ δεν μίλησα απαξιωτικά για το ΚΚΕ, όχι δηλαδή ότι δεν έκανε τις πατάτες του κυρίως στα εθνικά θέματα (Μακεδονικό, Μικρασιατικό, Β Ηπειρωτικό, Κυπριακό κλπ), αλλά κυρίως διότι ο κόσμος του είναι αξιοσέβαστοι, εν αντιθέσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους οικολόγους, το ΠΑΣΟΚ δεν το αναφέρω σαν αριστερά διότι δεν έχει μείνει τίποτα από την αριστερά.

Τώρα για την Κύπρο ΜΑΛΛΟΝ αριστερά, όπως εγώ την έζησα δεν υπάρχει, το ΑΚΕΛ είναι ένα λιπαρό κόμμα που σου περιέγραψα πως το βλέπω.


Στα νιάτα μου οι αριστεροί ήταν άνθρωποι που ήξεραν τι έλεγαν και αποτέλεσαν ελπίδα και προοπτική, διαψευτίκαμε και πολλοί "έπαθαν" όταν είδαν τι σήμαινε αριστερά στην εξουσία.

Τώρα οι κλασικοί επαναστάτες (Μάρκος, Τσε, Μπελογιάννης, κλπ και ο Παπαιωάννου όπως μου τον είχαν βάλει στο μυαλό μου) ναι ήταν ελπίδα, όλα αυτά σε τι μοιάζουν πχ με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους οικολόγους, το ΑΚΕΛ;

Και για να μη νομίζεται ότι αποτελείται πρωτοτυπία στην Κύπρο σε αντεθνικό πνευμα και φιλοτουρκισμό θα σου παραθέσω ένα κείμενο εκεί θα δεις ότι αυτό που λέγατε εσείς για ΒΑΡΕΛΩΤΟΥΣ όταν ο Κυπριακός λαός έγραφε την ενδοξότερη σελίδα του υπό την ηγεσία του Γρίβα δεν ήταν τόσο σπουδαίο. Η αριστερα από της υπάρξεώς της υπερασπίστηκε τους εχθρούς μας και στράφηκε κατά του λαού μας.

αιολος είπε...

«…εμείς, οι σοσιαλιστές των βαλκανικών χωρών και της Εγγύς Ανατολής, που επηρεαζόμαστε πιο άμεσα από τον πόλεμο, δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να σαρωθούν από το κύμα του σοβινισμού. Υψώνουμε ακόμη πιο δυνατά τις φωνές μας ενάντια στον πόλεμο και καλούμε τις μάζες των εργατών και των αγροτών από κοινού με όλους τους ειλικρινείς δημοκράτες να ενωθούν μαζί μας ενάντια στην πολιτική της αιματηρής βίας».
«Το προλεταριάτο των Βαλκανίων δεν έχει τίποτα να κερδίσει απ’ αυτή την περιπέτεια, επειδή τόσο οι ηττημένοι όσο και οι νικητές θα αντιμετωπίσουν μιλιταρισμό, γραφειοκρατία, πολιτική αντίδραση και οικονομική κερδοσκοπία, με τα συνηθισμένα τους επακόλουθα, τους βαρείς φόρους και τις αυξήσεις των τιμών, την εκμετάλλευση και την απόλυτη μιζέρια» .
……….
«Το δικαίωμα των εθνοτήτων στην αυτόνομη ζωή είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής και κοινωνικής ισότητας και της εξάλειψης όλων των προνομίων λόγω τάξης, κάστας, φυλής ή θρησκείας, που απαιτεί η Εργατική Διεθνής. Αλλά θα πραγματοποιηθεί αυτή η ενότητα μέσω του διαμελισμού των πληθυσμών και των εδαφών της Τουρκίας μεταξύ των μικρών βαλκανικών κρατών;
Η εθνική ενότητα, που θεμελιώνεται στην υποδούλωση των εθνικών στοιχείων άλλων φυλών, φέρει μέσα της ένα προπατορικό αμάρτημα, το οποίο θα την απειλεί συνέχεια. Ο εθνικισμός αλλάζει μόνο τα ονόματα των δυναστών και το βαθμό της καταπίεσης, αλλά δεν τα εξαλείφει. Μόνο η πολιτική δημοκρατία με αληθινή ισότητα για κάθε στοιχείο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας ή τάξης, μπορεί να δημιουργήσει πραγματική εθνική ενότητα.
Στα αιματοβαμμένα ιδανικά των εθνικιστών, που θα θυσιάσουν τις ζωές των λαών τους με τον πόλεμο και θα παζαρέψουν τα δικαιώματα και τα εδάφη τους, απαντούμε επιβεβαιώνοντας την επιτακτική ανάγκη, που ήδη διακηρύχθηκε από τη Διαβαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη του Βελιγραδίου το 1909, της στενής σύνδεσης όλων των λαών των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής χωρίς διάκριση φυλής ή θρησκείας. Χωρίς μια τέτοια ομοσπονδία των λαών της Ανατολικής Ευρώπης, η εθνική τους ενότητα δεν θα είναι ούτε δυνατή ούτε διαρκής. Δεν θα υπάρξει ταχεία οικονομική και κοινωνική πρόοδος, επειδή η ανάπτυξή τους θα απειλείται συνέχεια από τη συνεχή επανάκαμψη της εσωτερικής αντίδρασης και της ξένης κυριαρχίας.
Όσον αφορά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ιδιαίτερα, θεωρούμε ότι μόνο η ριζική μεταρρύθμιση των εσωτερικών της σχέσεων μπορεί να επαναφέρει την ειρήνη και τις κανονικές συνθήκες ζωής, θα αποκρούσει την ξένη επέμβαση και τον κίνδυνο πολέμου και επιτέλους θα κάνει δυνατή μια δημοκρατική βαλκανική ομοσπονδία».
Κάτω ο πόλεμος!
Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη των λαών!».




Ξέρεις πότε γράφτηκαν αυτά;

Την παραμονή του Βαλκανικού Πολέμου (τρεις μέρες μετά την έναρξη των πολεμικών συγκρούσεων), δημοσιεύσαν, σαν «σοσιαλιστές της Τουρκίας και των Βαλκανίων» ένα «Μανιφέστο», «Προς τον εργαζόμενο λαό των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας» , στις 12 Οκτωβρίου 1912, με την υπογραφή του Κρίστιαν Ρακόφσκι.

Για το κείμενο αυτό δούλεψε και ο Τρότσκι, που είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Ράκοβερ, σαν πολεμικός ανταποκριτής .

ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΕΠΙΣΗΜΑ 9 Οκτωβρίου του 1912 (Γράφω την παραμονή διότι προφανώς το κείμενο ήταν έτοιμο από καιρό πριν δωθεί στην δημοσιότητα). Θέλω να προσέξεις ότι όλοι οι παράγοντες του κειμένου ήταν Εβραίοι!

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Και πάλι έχεις μεταπηδήσει σε εκτός θέματος [της ανάρτησης ζητήματα] ... Και ειλικρινά δεν έχω διάθεση [στο παρόν στάδιο] αν ενδιατρίψω σ’ αυτά ...
Να σημειώσω όμως ότι,
1. Ουκ ολίγες φορές έχεις καθυβρίσει τους έλληνες κομμουνιστές – δυστυχώς [και ευτυχώς για σένα] δεν έχω το χρόνο να το ψάξω τώρα, αλλά επιφυλάσσομαι ...

2. Τα κείμενα του Τρότσκι για τους Βαλκανικούς Πολέμους έχουν εκδοθεί σε βιβλίο [κάπου το έχω σπίτι], όμως είναι ανιστόρητο [και κατ’ επέκταση και γελοίο] να κατανέμεις ευθύνες στους κομμουνιστές [και γενικότερα στους αριστερούς] για αντεθνική δράση [για τις τότε τοποθετήσεις τους] σε μια εποχή που το κομμουνιστικό κίνημα ήταν στα σπάργανα του και οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές ...

Anef_Oriwn
Κυριακή 27/9/2009 – 11:22 μ.μ.