Ανάρτηση 65/2014 [έκτακτη, ιδεολογικοπολιτική, Αριστερή, ΑΚΕΛική κι (δι)ερωτηματική] – Δυο ερωτήματα σε σχέση με τον (πολιτικό) βίο και την πολιτεία διαφόρων πρώην (ΑΚΕΛικών) συντρόφων...

Εισαγωγικά

Πριν  μερικές μέρες βρέθηκα από το πρωί στη Λευκωσία μετά του Υιού «δια σοβαράν υπόθεσιν του»... Για να περάσει η ώρα μέχρι το μεσημέρι που ήταν καθορισμένη η δεύτερη φάση της «υπόθεσης», είπαμε να περάσουμε τον χρόνο μας στη δροσιά του air condition [ήταν και πολλή η ζεστή] στο διαμέρισμα της Άπης* - η ίδια ήταν δουλειά... Εκεί, λοιπόν, στη μικρή βιβλιοθήκη της, εντόπισα και το βιβλίο “Μνήμες” [του πρώην ΑΚΕΛικού και νυν αντιΑΚΕΛικού] Πανίκου Νεοκλέους, που (ΜΟΥ) είχε πάρει πριν καιρό από το σπίτι, για να το διαβάσει...  Κι ως συνήθως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις το βιβλίο δεν επιστράφηκε στη βάση του. Το αυτό συνέβαινε και με μερικά αλλά [βιβλία ΜΟΥ] που βρήκα εκεί, υποδεέστερης όμως σημασίας, όπως το “7 θανάσιμες πεθερές”, το οποίο αποτέλεσε και τη βάση για τα πρώτα επεισόδια της ομώνυμης πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς του “Μέγα”...

Το βιβλίο του Νεοκλέους είναι αρκετά ενδιαφέρον καθότι περιέχει σημαντικές πληροφορίες μέσα από αφηγήσεις  από αυτόπτων μαρτύρων [κυρίως θυμάτων] από τις ταραχώδεις περιόδους της κυπριακής ιστορίας: των περιόδων των διακοινοτικών  συγκρούσεων του 1958 κι ακολούθως του 1963-67, του χουντοφασιστικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής... Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε κάποια στοιχεία από συγκεκριμένες αφηγήσεις που περιέχονται στο βιβλίο του Νεοκλέους για μια νέα [εντός των προσεχών ημερών] ανάρτηση ΜΑΣ... Εδώ, για την ώρα θα προβούμε σε κάτι άλλο...  Με αφορμή κάποιες σκέψεις και συνειρμούς που ΜΑΣ προκάλεσαν τόσο τ’ όνομα του Νεοκλέους [αλλά ΌΧΙ μόνο αυτό], αλλά και κάποιες πρόσφατες συζητήσεις τόσο στο δικό ΜΟΥ Blog όσο και αλλού [ας πούμεν στού Srovolioti] με συμπουρκούν [με ωθούν] να θέσω δύο ερωτήματα [που αφορούν γενικώς τους πρώην ΑΚΕΛικούς και] τα οποία στριφογυρίζουν εδώ και καιρό στο «αγύριστο κεφάλι» ΜΟΥ...  

{* - Σημείωση No.1:

Η Άπη είχε πάει τελευταία με φίλους της για διακοπές στην Κρήτη, στην περιοχή Χανιών. Ένα βράδυ μού έστειλε μήνυμα ότι πήγανε για φαγητό στο εξαιρετικό εστιατόριο “Ο Μύλος του Κερατά” που βρίσκεται στον Πλατανιά στα δυτικά της πόλης των Χανιών... Εκεί είχαμε (ξανα)πάει ολόκληρη η οικογένεια μαζί με μια άλλη φιλική μας οικογένεια από την Πάφο, το Αύγουστο του 2004, όταν ΟΛΟΙ μαζί είχαμε επισκεφτεί την Κρήτη για διακοπές... (Όμορφα περάσαμε!)... Αν κάποιοι πατε στον “Μύλο...” για φαγητό, μην ξεχάσετε να ζητήσετε ΚΑΙ γαμοπίλαφο... Είναι πιλάφι από ρύζι που μαγειρεύεται μέσα σε ζουμί γίδας βραστής. Λόγω της προσθήκης και κάτι ξινού, (ίσως ξινόγαλου) το γαμοπίλαφο έχει και τη γεύση τραχανά}...  

Και πάμε στα ερωτήματα ΜΟΥ...

*************************

Ερώτημα 1^ον:

Γιατί οι πλείστοι εξ όσων όντας [κάποτε] μέλη, ή/και στελέχη του ΑΚΕΛ, κι έχοντας διαφωνήσει με το [τότε] Κόμμα τους [με την ηγεσία τους και τους χειρισμούς της, ή/και με αποφάσεις των συλλογικών του οργάνων],

-  κι ακολούθως αποχωρήσαν ή αποστασιοποιήθηκαν από το Κόμμα [είτε σιωπηλά είτε πυροβολώντας], για ιδεολογικοπολιτικούς λόγους ή και για άλλους πιθανόν και προσωπικούς˙ ας πούμεν, μπορεί να  ένοιωθαν ότι δεν εισακούονταν οι εισηγήσεις και προτάσεις τους, ή ότι παραγνωρίζονταν ή ακόμα ότι και λοιδορούνταν ή (κατα)διώκονταν για τις θέσεις τους, ή μπορεί όμως και να πρόβαλλαν ως δικαιολογία ότι δεν βοηθήθηκαν για το άλφα ή βήτα ζήτημα, όπως βοηθήθηκαν ή εξυπηρετήθηκαν κάποιοι άλλοι. Ή και,

-   το ίδιο το Κόμμα τους διέγραψε, είτε για λόγους ουσίας [δηλ. για πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες σε συνδυασμό με παραβιάσεις αρχών λειτουργίας του Κόμματος, ή/και αντιστράτευση σε αποφάσεις του Κόμματος], είτε για τυχόν άλλους λόγους,

Γιατί, λοιπόν, οι πιο πολλοί απ’ αυτούς, τους πρώην ΑΚΕΛικούς, καταλήγουν τελικά,

-   όσοι εξ αυτών “φιλελευθερίζουν”, στην αυλή του ... [όχι του Αρταξέρξη] αλλά του “Συναγερμού”, ή πέριξ αυτής,

-   κι όσοι  “εθνικίζουν”, στο ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ παλαιοτέρα, και εσχάτως στην “Συμμαχία Πολιτών” [του Λιλλήκκα];

Και γιατί όσοι εξ αυτών κινούνται τελικά “αριστερότερα” [ας ΜΟΥ επιτραπεί αυτός ο συμβατικός πολιτικός προσδιορισμός] του ΑΚΕΛ, είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι;

Ερώτημα 2^ον:

Γιατί ΟΛΟΙ αυτοί [πλην ελαχίστων εξαιρέσεων] δεν τα κατάφεραν να δημιουργήσουν μια άλλη αριστερή πολιτική δύναμη [κόμμα ή κίνηση] ή έστω να ενταχθούν σε κάποιο υφιστάμενο κομματικό σχηματισμό μέσα από τον οποίο να προβάλουν τις θέσεις τους, παρά μόνο λειτουργούν σε ατομικό επίπεδο ως μοναχικοί καβαλάρηδες και δίκην Δον Κιχοτών και Μεσσιών προσπαθούν να ΜΑΣ νουθετήσουν και να ΜΑΣ σώσουν;

{Δικαίωμα τους φυσικά να παρέμβουν “ανένταχτοι” (όπως με αυταρέσκεια αυτοονομάζονται) κι εκτός κομματικών σχηματισμών και να θεωρούν εαυτούς ως μέλη της “κοινωνίας των πολιτών” (όπως ονομάζουν γενικώς κι αορίστως την ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία μας), αλλά και δικό μας δικαίωμα να τους απορρίπτουμε}... 

Παρ’ όλο που τα πιο πάνω ερωτήματα ΜΟΥ, μπορεί να θεωρηθούν και ως ρητορικά, όλες οι απαντήσεις [κατά το όλες οι πιστωτικές κάρτες] δεχτές και συζητήσιμες... 

{Σημείωση No.2:

Σκοπίμως έχω αποφύγει να αναφερθώ ονομαστικά σε συγκεκριμένα άτομα, για να μην εκληφθεί ότι το παρόν κείμενο ΜΟΥ αποτελεί προσωπική ή και ad hominem επίθεση κατά των συγκεκριμένων πρώην ΑΚΕΛικών}...

Anef_Oriwn

[με ρητορικά ερωτήματα προς τους πρώην ΑΚΕΛικούς]

Σάββατο 5/7/2014