Ανάρτηση 46/2013 [δεφτερο-αναγνωστική, επεξηγηματική περί των οκονομικο-πολιτικών, τροϊκανή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο από τη “Δέφτερη Ανάγνωση” για τις νέες συζητήσεις με την Τρόικα…

Εισαγωγικά:

Σήμερα θα αναδημοσιεύσουμε από την τελευταία έκδοση της “Δέφτερης Ανάγνωσης” [12-19/3/2013]  το κυρίως πολιτικό της κείμενο με θέμα τις συζητήσεις με την Τρόικα και πώς ήβρεν τα θκυο στενά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ναι μεν θέλουν,

-  να αλαβρύνουν το ντόπιο κεφάλαιο από τυχόν επιβαρύνσεις με νέες φορολογίες, ή/και

-  να παραδώσουν τους κερδοφόρους Ημικρατικούς στα φιλούθκια τους οι κεφαλαιοκράτες, και

-  να μπουν και στο νατοϊκό πρόγραμμα “Συνεταιρισμός για την Ειρήνη”,

αλλά ως δείχνουν τα πράματα, οι φίλοι τους οι ευρωπαίοι εκάτσαν τους την…

Δείτε εδώ και τι γράφει σήμερα στην “Αλήθεια” ο Αντρέας Καρύδης. Άλλος που ανακάλυψεν την ταshινόπιτταν [σε σχέση με το ποιόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης], αλλά “μετά τη απομάκρυνση σας από το ταμείο ουδεμία ευθύνη φέρουμε”… Γι’ αυτό και τοποθετήσεις του τύπου «βρίσκει [σημ.: η Κύπρος] τους εταίρους της να την πατούν στο “τσάρουκκα” και με το μαχαίρι στο λαιμό να την πιέζουν να δεχτεί καταστροφικές για την ίδια καταστάσεις, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς των δικών τους παιχνιδιών», αποτελούν κλαυθμυρισμούς μωρής και εξαπατημένης παρθένας!

****************************

Η τρόικα ξαναέρχεται, η κυβέρνηση ξαφνιάζεται και ο Αναστασιάδης προσπαθεί να ανακαλύψει τη στρατηγική του Χριστόφια… Ανησυχώντας, βέβαια, για τις τράπεζες

[“Δέφτερη Ανάγνωση”, 12-19/3/2013

http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=602]

{Τα μαύρα bold είναι του συγγραφέα του κείμενου, ενώ οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…   

Όταν ένας υποψήφιος έδινε το μήνυμα, για σχεδόν 9 μήνες, ότι είναι διαθέσιμος να δεχθεί τους όρους της τρόικα και κατηγορούσε, μάλιστα, τον τότε πρόεδρο για την αντίστασή του, τότε, προφανώς, η τρόικα θα περιμένει περισσότερα και θα επιβάλει και άλλους όρους. Έτσι, παρά τις αφοσιωμένες δηλώσεις του επιτελείου του Αναστασιάδη στη Μέρκελ και στη Δύση, οι όροι της τρόικα άρχισαν να διευρύνονται – από το ξέπλυμα, στις καταθέσεις, στον εταιρικό φόρο κλπ. Και ξαφνικά, ο Αναστασιάδης, όχι μόνο, πρέπει να δεχθεί θέματα που δεν υπήρχαν πριν, αλλά αναγκάζεται, πια, να συζητά και ζητήματα, όπως τον εταιρικό φόρο, ενάντια στην αύξηση του οποίου το κόμμα του είχε αναλώσει αρκετή ρητορική από το 2010.

Στο βάθος, υπάρχει πάντα το ζήτημα των τραπεζών. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν αύξηση των μη εξυπηρετουμένων δανείων στην Ελλάδα. Και αυτό αποτελεί, ουσιαστικά, την ανοικτή τρύπα για το τραπεζικό σύστημα – όπως και η υπόγεια φούσκα των ακινήτων στην Κύπρο. Ο Αναστασιάδης πήγε στην Αθήνα, ελπίζοντας για βοήθεια με την ένταξη, μέρους των υποχρεώσεων των κυπριακών τραπεζών, στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Ένα νέο ζήτημα που προέκυψε είναι και η πιθανότητα να δοθεί περιορισμένο δάνειο 10 δις για τις τράπεζες. Η πιθανότητα προβλήθηκε από το Φιλελεύθερο, τη Δευτέρα – και προφανώς, η συγκεκριμένη πιθανότητα βλέπει και πάλι προς την εμπλοκή, άλλων μη δυτικών επενδυτών. Ήδη, σε ανάλυση του Ρόυτερς εμφανίστηκε η είδηση ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται και για εμπλοκή στις τράπεζες – όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο. Έτσι, ο Ν. Αναστασιάδης άρχισε να ανακαλύπτει και τη στρατηγική, στην οποία έκανε κριτική, μέχρι χθες.

Ο Αναστασιάδης αλλάζει ρόλο και βρίσκει μπροστά του όσα έλεγε προηγουμένως

Από το Σεπτέμβριο του 2012, ο τότε ηγέτης του ΔΗΣΥ και οι εφημερίδες που το στήριζαν - ιδιαίτερα η Αλήθεια και ο κυριακάτικος Πολίτης - εξαπέλυαν, συνεχώς, επιθέσεις, ενάντια στο Χριστόφια γιατί δεν δεχόταν του όρους της τρόικα – με αποκορύφωμα την προσπάθεια για κατασκευή πανικού στις τράπεζες, το τέλος του Νοέμβρη, για να γίνουν αποδεκτοί οι όροι της τρόικα. Ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης σε μια παράδοξη αντίληψη των εννοιών, θεωρούσε την άρνηση του τέως προέδρου να υποχωρήσει, ως έλλειψη θάρρους, ενώ ο Δρουσιώτης στον κυριακάτικο Πολίτη λειτουργούσε ως εκφραστής της τρόικα – απειλώντας ότι, αν δεν γίνουν δεχτοί οι όροι της, θα επιβάλλονταν χειρότεροι, ότι είχε, δηθεν, χαθεί ο 13ος κλπ. Ανάλογα είχαν αντιδράσει και ο ΔΗΣΥ, ο κ. Αναστασιάδης και οι εφημερίδες τους, στη θέση ότι υπάρχουν όρια - κόκκινες γραμμές - στις υποχωρήσεις ή στη στρατηγική για εμπλοκή της Ρωσίας στην αναζήτηση και εναλλακτικού δανείου. Ξαφνικά, την περασμένη βδομάδα, λες και δεν είχε προηγηθεί όλο εκείνο, το φθινόπωρο του 2012, ο νέος ένοικος του προεδρικού άρχισε να μιλά σαν Χριστόφιας... να ανακαλύπτει ότι χρειάζεται διαπραγμάτευση και ότι υπάρχουν όρια. Άφησε να διαρρεύσει ότι αν επέμενε η τρόικα θα μπορούσε και να αποχωρήσει η Κύπρος από την ευρωζώνη – και ακόμα πιο κωμικά, τα ίδια επανέλαβε και ο Αβέρωφ Νεοφύτου.

Όταν ένας υποψήφιος έδινε το μήνυμα για σχεδόν 9 μήνες, ότι είναι διαθέσιμος να δεχθεί τους όρους της τρόικα και κατηγορούσε μάλιστα τον τότε πρόεδρο για την αντίστασή του, τότε, προφανώς, η τρόικα θα περιμένει περισσότερα και θα επιβάλει και άλλους όρους.

Ταυτόχρονα, άρχισαν πάλι να επανέρχονται, σε πιο σοβαρό επίπεδο, οι αναφορές για το ανοιχτό θέμα του ρωσικού δανείου – και διέρρευσαν φήμες ότι θα πραγματοποιείτο επίσκεψη Αναστασιάδη στη Μόσχα, για να συζητήσει τη ρωσική εμπλοκή.

Οι νέοι όροι της τρόικα από το ξέπλυμα στο κούρεμα – επιβάλλοντας όρους και εμπεδώνοντας την επιτήρηση των ιθαγενών

 Η τρόικα συμπεριφέρθηκε, μπορεί να πει κάποιος, ορθολογικά. Όταν είδε ότι εκλέγηκε ο Αναστασιάδης θεώρησε ότι θα ήταν καλό να του δώσει ένα αρχικό μάθημα, για να καθορίσει το πλαίσιο – άσχετα αν ο νικητής των εκλογών είχε, ήδη, δηλώσει την απόλυτη προθυμία του για αποδοχή των όρων της τρόικα και περιόρισε, μόνος του, τα περιθώρια διαπραγμάτευσης με τη θέση ότι πρέπει να κλείσουν όλα, μέχρι το τέλος του Μάρτη. Έτσι, μετά από το ζήτημα για το ξέπλυμα χρήματος, ξαφνικά, προέκυψε και νέο θέμα με το «κούρεμα καταθέσεων». Το θέμα διέρρευσε από ευρωπαϊκά ΜΜΕ και όταν πήγε ο Σαρρής στο Γιούρογρουπ, διαπίστωσε ότι η διαρροή ήταν και ένας τρόπος πίεσης – οι ομόλογοί του αρνήθηκαν να διαψεύσουν ότι υπήρχε τέτοια πιθανότητα. Ένα κούρεμα καταθέσεων, βέβαια, είναι δύσκολο να γίνει, γιατί μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αίολου για όλο το τραπεζιτικό σύστημα – μέχρι και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, έγινε, ουσιαστικά, εθελοντικά. Ένα υποχρεωτικό κούρεμα σημαίνει ντε φάκτο χρεοκοπία ή απειλή χρεοκοπίας. Έτσι, για να αποφευχθεί ένα σενάριο που θα θυμίζει μερική χρεοκοπία των τραπεζών, οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να επιβάλουν τρόπους άντλησης ρευστού από τις καταθέσεις, με είδη φορολογίας στους τόκους ή τις συναλλαγές – κάτι το οποίο συνάδει και με τις ευρύτερες τάσεις στην Ευρώπη, σήμερα.

 Όπως σχολίασε και ο Μαυρίδης του ΔΗΣΥ, ο στόχος της τρόικα φαίνεται να είναι στρατηγικός - να εκβιάσουν, δηλαδή: από τη μια για να απειλήσουν με ένα πανικό, που θα αυξήσει τις πιέσεις στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα και από την άλλη, μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μεταφορά ρωσικών καταθέσεων σε άλλες τράπεζες, βορειότερα. Ο νυν ένοικος του προεδρικού δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται – ο ίδιος είχε παίξει αυτό το παιχνίδι των εκβιασμών με την εκροή καταθέσεων, όποτε, όσοι ήταν τότε πίσω του, τώρα, απλώς, εφαρμόζουν και στον ίδιο ότι έκανε εκείνος, τον περασμένο Νοέμβρη.

Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, η τρόικα φαίνεται να θέλει να επιβάλει μια επιτήρηση στην Κυπριακή Δημοκρατία, παρακάμπτοντας την τοπική κυριαρχία. Η άρνηση του τέως προέδρου να δεχθεί κάτι τέτοιο, είχε ουσιαστικά οδηγήσει την τρόικα σε υποχώρηση, η οποία, προφανώς, τώρα θέλει να κερδίσει ότι δεν μπόρεσε να κάνει τον Νοέμβρη. Έτσι, με τον αιφνιδιασμό του Σαρρή στο Γιούρογρουπ κατάφερε να πάρει το πρώτο που ζητούσε – μια εξωτερική έρευνα για το ξέπλυμα. Η έρευνα θα είναι, βέβαια, τυπική – μια ουσιαστική έρευνα θα έπρεπε να αναζητήσει τί κάνουν τα δικηγορικά γραφεία και αυτό θα ενέπλεκε σε πρακτικό επίπεδο και αρκετούς πολιτικούς, συμπεριλαμβανόμενου και αυτού του κ. Αναστασιάδη, όπως και του επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών της βουλής. Αυτά, όμως, είναι θέματα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για εκβιασμούς, σε άλλα στάδια και επίπεδα. Για την ώρα, η αποδοχή εξωτερικής και ιδιωτικής έρευνας για ξέπλυμα, άνοιξε την πόρτα σε εμπλοκή της τρόικα στις διακινήσεις κεφαλαίων.

Το επόμενο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό των ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο ο Χριστόφιας είχε αρνηθεί εμφαντικά και έτσι το θέμα, παγοποιήθηκε με τη φόρμουλα ότι θα εξεταστεί αν οι ανάγκες των τραπεζών είναι πάνω από 10 δις. Για αυτό έχει προκύψει και τόσο έντονη και εν μέρει αστεία διαμάχη- οι δανειστές θέλουν να υποχρεώσουν το δανειζόμενο να πάρει μεγαλύτερο δάνειο για να μπορούν μετά να του πάρουν μέρος της ιδιοκτησίας του – τους ημικρατικούς, αρχικά και μετά, το οποίο είναι ο κύριος στόχος, το φυσικό αέριο.
Η νέα κυβέρνηση φάνηκε να κινείται προς κατευνασμό της τρόικα, κάτι που έδινε το μήνυμα ότι θα δεχόταν να υποχωρήσει στις πιέσεις – ήδη, από πριν τις εκλογές, προσπαθούσε να υποβαθμίσει τις σαφείς θέσεις από μερικούς στην Ευρώπη, που κατηγορούσαν το Χριστόφια, ότι δεν δεχόταν ιδιωτικοποιήσεις. Μόλις, όμως, ανέλαβε ο κ. Σαρρής, άρχισε να μιλά με ορίζοντα μορφές ιδιωτικοποιήσεων. Φημολογείται ότι η πρώτη εκδοχή θα έχει τη μορφή μετοχοποίησης και πώλησης μέρους των μετοχών σε στρατηγικό επενδυτή. Αυτό θα επιτρέψει στη μεν τρόικα να ανοίξει το θέμα, ενώ στην κυβέρνηση να μην φανεί ότι αλλάζει πλήρως θέση από την προεκλογική της δέσμευση για μη ιδιωτικοποιήσεις. Στα ενδιάμεσα των δημοσίων δηλώσεων, αφέθηκε και μια αναφορά για τουλάχιστον τρία χρόνια – μεταθέτοντας το θέμα μέχρι τις επόμενες βουλευτικές, ενδεχομένως. Πάντως, το θέμα αναμένεται να προκαλέσει ένταση εσωτερικά.

Και το επόμενο θέμα αφορά άμεσα και στο τοπικό κεφάλαιο, το οποίο πολέμησε ανάλογη εισήγηση του Σταυράκη, το 2010 – η αύξηση του εταιρικού φόρου θα είναι το πρώτο είδος φόρου, το οποίο θα πληρώσει η κυπριακή αστική τάξη - και όχι μόνο αυτή βέβαια - λόγω των δικών της λαθών. Βέβαια, για τους Ευρωπαίους το ζήτημα είναι να μειωθεί ο ρόλος της Κύπρου ως χώρος χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων. Και πάλι, ο πιθανός γερμανικός στόχος είναι να μεταφερθούν τα κεφαλαία σε πιο φιλικές περιοχές όπως λ.χ. η Λετονία.

Η αλλαγή στάσης έχει να κάνει και με το θέμα: τώρα, απειλούνται οι τράπεζες, ενώ πριν τα εργατικά δικαιώματα

Η κυβέρνηση και ο Αβέρωφ, βέβαια, διασκέδασαν τις φήμες, αλλά την Κυριακή ήρθε και ο αρχιεπίσκοπος, ο οποίος φαίνεται να λειτουργεί σαν είδος συγκυβέρνησης, να επαναλάβει τα περί αποχώρησης από την ευρωζώνη. Βέβαια, ο αρχιεπίσκοπος δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει – το είχε δηλώσει και τον περασμένο Δεκέμβριο. Αξίζει εδώ μια σύγκριση: όταν ο Χριστόφιας είχε πει, σε ανάλογες συναντήσεις, ότι θα κατέβαινε σε διαδήλωση για τα εργατικά δικαιώματα, δέχτηκε επιθέσεις. Ο αρχιεπίσκοπος αναφερόταν στις τράπεζες. Έβαλε, μεν, μπροστά το συνεργατισμό για να φανεί «φιλολαϊκός», αλλά το θέμα που τον απασχολούσε ήταν οι όροι για τις τράπεζες – με δεδομένο ότι είναι ιδιοκτήτης της μιας από τις τρεις. Έτσι και η αλλαγή στάσης του Αναστασιάδη, έχει να κάνει και με τα υπό συζήτηση θέματα, τα οποία αφορούν, τώρα, στις τράπεζες και τη φορολόγηση των επιχειρήσεων.

Anef_Oriwn
[για το copy paste]
Τετάρτη 13/3/2013