Ανάρτηση 56/2009 [ελλαδίτικη και εκλογική] – Οι βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα και οι δικές μας ευχές και πολιτικές επιθυμίες - UPDATE (ποδοσφαιρικό)

{Το κείμενο αυτό το ‘γραψα την περασμένη Τετάρτη 23 του μηνός αλλά λόγω άλλων έκτακτων περιστατικών και αναρτήσεων μόλις τώρα καταφέρνω να το δημοσιεύσω – στο τσακ πριν τη διεξαγωγή των εκλογών – με κάποιες συμπληρώσεις}.

Την Κυριακή 4 του Οκτώβρη έχουν καθοριστεί να διεξαχθούν οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. [Κάπου έχω διαβάσει ότι από τις 13 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν μετά τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, οι 12 ήταν πρόωρες. Μάλλον μόνο οι πρώτες εκλογές δεν θεωρήθηκαν πρόωρες – μάλλον πολύ καθυστερημένες ήταν. Όμως γιατί λέμε “πρόωρες” – λέτε κάτι σαν “πρόωρος τοκετός” να είναι; - και όχι “έκτακτες”;].

Παρ’ όλο που προσωπικά ΔΕΝ αποδέχομαι τον όρο “Μητέρα – Πατρίδα” [για την Ελλάδα – πιστεύω ότι έχουμε ενηλικιωθεί πια και δεν έχουμε την ανάγκη Μητέρων!], και παρ’ όλο που νοιώθω πρώτα και πάνω απ’ όλα Κύπριος [και μετά οτιδήποτε άλλο], εν τούτοις συναισθηματικά [κυρίως λόγω της επίκτητης ελληνοκυπριακής μου ταυτότητας – δεν είμαι και Αφγανός, ας πούμε!], αισθάνομαι την Ελλάδα ως χώρο οικείο κι αγαπητό [έχω ταξιδεύσει ουκ ολίγες φορές εκεί], και με ενδιαφέρει άμεσα ότι λαμβάνει χώρο τον ελλαδικό χώρο [πολιτικά, αθλητικά, κοινωνικά γεγονότα]. Γι’ αυτό και οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές δεν μπορούσαν να απουσιάζουν από τη θεματολογία του Blog.

[Να σημειώσω ότι περίπου τα ίδια αισθήματα τρέφω και για τη χώρα όπου έχω σπουδάσει κι έχω ζήσει εκεί κάπου 6 χρόνια – ένας πραγματικά πολύ αγαπητός τόπος με αρκετούς καλούς τόπακες φίλους.]

[Επίσης να αναφέρω ότι αυτή την εποχή θα γίνουν επίσης (βουλευτικές) εκλογές και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Γερμανία, την Πορτογαλία, [σημείωση 30/9/2009: στες δύο αυτές χώρες έχουν ήδη γίνει οι εκλογές], την Τσεχία, ενώ στην Ιρλανδία θα (ξανα)γίνει Δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Γι’ αυτό το θέμα πιο πολλά μπορείτε να διαβάσετε στο link: http://proletariakon.blogspot.com/2009/09/respect-irish-vote.html].

Οι τελευταίες [προηγούμενες] βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα έγιναν τον Σεπτέμβρη του 2007 [δηλ. μόλις πριν 2 χρόνια και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο]. Τότε τις κέρδισε [για δεύτερη συνεχόμενη φορά] η “Νέα Δημοκρατία”, αλλά με οριακή πλειοψηφία [σε βουλευτικές έδρες – αν δεν κάνω λάθος 151]. Αυτές όμως τις εκλογές αναμένεται [αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις] να τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ και να επανέλθει έτσι στην εξουσία, και μια διαφορά μάλιστα του 7%. Ο κόσμος φαίνεται βαρέθηκε τη “Νέα Δημοκρατία” και την οικογένεια Καραμανλή και αποφάσισε να κάνει στροφή προς το ΠΑΣΟΚ και την οικογένεια Παπανδρέου. [Η Αριστερά εξακολουθεί να μην καταφέρνει να συγκροτηθεί σε οικογένεια]. Εκείνο που είναι αμφίβολο είναι κατα πόσο το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει αν πετύχει και την πολυπόθητη αυτοδυναμία – δύσκολο σε μια πεντακομματική Βουλή και αδύνατο σε μια εξακομματική, αν περάσουν και οι Οικολόγοι –Πράσινοι ...
Η αναμενόμενη νίκη του ΠΑΣΟΚ [με ή χωρίς αυτοδυναμία] ΔΕΝ περιμένω ότι θα αλλάξει [βελτιώσει και πού τα πράγματα [και εν γένει την κατάσταση] στην Ελλάδα. Έχω την εντύπωση ότι πιο πολύ ότι πιο πολύ τα πρόσωπα στις καρέκλες θ’ αλλάξουν!
Ο δικομματισμός και η εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στη διακυβέρνηση του τόπου κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες, χωρίς ο μέσος Έλληνας να αισθάνεται ασφαλής [από κάθε άποψη], δικαιωμένος και γενικά happy! Από την άλλη η Αριστερά [ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές συνιστώσες και κομματα και κομματίδια] παρακολουθεί τις δρώμενα κατακερματισμένη και αλληλοσπαρασσόμενη αδυνατώντας να υποβάλει, να προβάλει και να προωθήσει με αξιώσεις μια εναλλακτική αριστερή πρόταση εξουσίας!

Τι όμως ευχόμαστε και ευελπιστούμε απ’ αυτές τις εκλογές στην Ελλάδα ... Όχι ως συνήθως για το κυπριακό [κολλημένοι εκεί εμείς οι κύπριοι στα δικά μας, - το κυπριακό πρόβλημα όμως είναι και πιο περίπλοκο και πιο πολυσύνθετο]. Ποιες είναι οι επιθυμίες μας [ως Αριστεροί με κοινωνικές ευαισθησίες – ποτέ δεν κρύψαμε και ούτε καμουφλάραμε την ιδεολογικοπολιτική μας ταυτότητα και τις συμπάθειες μας] για την ίδια τη χώρα...

Ευχόμαστε:

1. Ήττα της Δεξιάς [της “Νέας Δημοκρατίας”] με το όσο το δυνατόν χαμηλότερο ποσοστό – και κάτω του 30%!

2. Πύρρεια [οριακή] νίκη του ΠΑΣΟΚ [αφού εξ αντικειμένου δεν μπορεί να κερδίσει η Αριστερά], ούτως ώστε να αναγκάζεται [χωρίς τη “σοσιαλιστική” υπεροψία που θα του δώσει η πιθανή αυτοδυναμία] να αφουγκράζεται τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου και να λαμβάνει υπ’ όψη το ευρύτερο λαϊκό κίνημα [σημείωση 29/9/2009: Ή όπως λέει και ο αγαπητός PolitisPittas στο τελευταίο post του που θα το βρείτε στο link: http://politispittas.blogspot.com/2009/09/blog-post_26.html “… σε κάθε κίνηση του το ΠΑΣΟΚ, να νιώθει στο σβέρκο του την Αριστερή ανάσα…” – μόνο που εγώ αγαπητέ φίλε, συμπεριλαμβάνω στην Αριστερά και το ΚΚΕ]... Kι όχι, [το ΠΑΣΟΚ, ως ένα συνηθισμένο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα] να λειτουργεί προς όφελος του συστήματος ευνουχίζοντας την λαϊκή δυσαρέσκεια κι αντίδραση, δηλ. πυροσβεστικά και καταπραϋντικά για να περιορίσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις και να εκφυλίσει τα αιτήματα του κόσμου.

3. Περαιτέρω εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ [πέρκι (=μακάρι) να πλησιάσει και το 10%] καθώς και επανεκλογή του κύπριου Βουλευτή Κέρκυρας, γιατρού Μπάμπη Χαραλάμπους. Το σύνθημα “ΚΚΕ δυνατό και στη Βουλή και στο Λαό”, όσο κι αν κάποιοι το θεωρούν παρωχημένο και μονόξυλο, εν τούτοις αποτελεί μια πραγματικότητα. Μόνο ένα δυνατό ΚΚΕ μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο για να διεκδικήσει αποτελεσματικά τα δίκαια του.

4. Είσοδο [και στη νέα Βουλή] του ΣΥΡΙΖΑ [του Συνασπισμού της Αριστεράς], με όσο το δυνατό ψηλότερο ποσοστό [και πέραν του 4%], για να διατηρηθεί έτσι τζιαι σαν οντότητα στο πολιτικό προσκήνιο πέρκι τζιαι καταφέρει επιτέλους να ενώσει τους εκτός ΚΚΕ Αριστερούς και όλες εκείνες τες συνιστώσες τους [οργανώσεις, κόμματα και κομματίδια]. Καλή είναι η πολυφωνία και η εξαντλητική συζήτηση των διάφορων ζητημάτων, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να παίρνονται και αποφάσεις οι οποίες να υλοποιούνται – να γίνεται και πρακτική δουλειά!

5. Είσοδο στην νέα Βουλή και των Οικολόγων – Πράσινων, γιατί κάτι τέτοιο όχι μόνο θα την εμπλουτίσει πολυφωνικά, αλλά θα αναβαθμίσει κιόλας την έννοια [τον προβληματισμό] για το Περιβάλλον.

6. Την όσο το δυνατόν πιο περιορισμένη εκπροσώπηση [στη νέα ελληνική Βουλή] του ακροδεξιού ΛΑΟΣ [καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να μην πιάσει το όριο του 3%]. Το ΛΑΟΣ αντλεί συνεχώς ψήφους από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της “Νέας Δημοκρατίας”. Η Δεξιά τροφοδοτεί [σε περιόδους κρίσεων – κυρίως οικονομικών] την ακροδεξιά. Και μετά έρχονται κάποιοι και εξισώνουν τον Κομμουνισμό με τον Ναζισμό, [χωρίς να λένε ότι ο Ναζισμός ήταν και είναι γέννημα και θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος]. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που ίσως ΣΑΣ τη διηγηθούμε κάποια άλλη φορά!

Για την ώρα θα αναμένουμε τα αποτελέσματα των εκλογών ...

**********
Υ.Γ.1:
Παρακολούθησα προψές βράδυ [τη Δευτέρα 21 του μηνός] από τηλεοράσεως το τέλος [την ολοκλήρωση] του debate των πολιτικών αρχηγών και τις καταληχτικές τους δηλώσεις. Ο λόγος του αρχηγού του ΛΑΟΣ, του υποψήφιου Αυτοκράτορα Καρατζαφέρη ήταν έμπλεος από “ΕΓΩ” – “εγώ αυτό”, “εγώ εκείνο”, ή “εγώ έκαμα και θα κάμω”, “εγώ που ξέρω να διοικώ ανθρώπους και επιχειρήσεις”!!! Προσέξτε λεξιλόγιο – “να διοικώ ανθρώπους”!!! Βάζει στο ίδιο επίπεδο τους ανθρώπους με τις επιχειρήσεις!!!

Υ.Γ.2:
Για την αυριανή επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας [εγώ ΔΕΝ θα αφιερωσω Post αλλά] θα σας παραπέμψω σε δύο άλλες αναρτήσεις:
1. Στο Blog του Μιχάλη – link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/09/blog-post_29.html
2. Και στο Blog του MARINOΥ [σύντομη ανάρτηση αλλά ουσιαστική] – link: http://marinoskleanthous.blogspot.com/2009/09/blog-post_30.html

Anef_Oriwn
Τετάρτη 23/9/2009

**********
UPDATE1 (3/10/2009) –
Προσθήκη [έκτακτη, ποδοσφαιρική και ομονοιάτικη]

[Επειδή είπαμε ότι μέχρι και τη Δευτέρα δεν θα προχωρήσουμε σ’ άλλη (νέα) ανάρτηση, αναγκαστικά θα ενσωματώσουμε εδώ και λίγες περί “φούρπου” κουβέντες, που μας προέκυψαν μετά το αποψινό match της “Ομόνοιας” με την “Ανόρθωση” – ισόπαλο το παιχνίδι 1-1. Βλέπετε έχουμε κι τούτον το χούι ...].

Απορίες ενός άσχετου Ομονοιάτη “προπονητή της κερκίδας” προς τον “επιστήμονα” προπονητή Sir TakisΛεμονής, άλλως Όξινος.
[Μπορεί να μην ΣΑΣ ενδιαφέρει το ζήτημα, αλλά κάπου πρέπει να τα πω κι εγώ – Κι να με παρακολουθεί ο αγαπητός συν-blogger “ΜΑΠΠΑΤΖΙΗΣ”, ας περάσει να μας δώσει τα φώτα του ...]:

Μερικά γενικά πρώτα:

1. Προσωπικά είμαι ευχαριστημένος με τον ισοπαλία ... Αν λάβουμε υπ’ όψη ότι εφάαμεν πρώτοι γκολ, μπορούσε να μεν αντιδράσουμε, αλλά να συνεχίζαμε να κάμνουμε ερωτική εξομολόγηση της μπάλας, ταλαιπωρώντας τζιαι την μάππαν τζιαι τους εαυτούς μας ...
2. Που την άλλη εμπορούσαμε να πέψουμε που τα τωρά την “Ανόρθωση” για ντους, αλλά εν πειράζει, είshεν να έχουν προβλήματα πάλαι τζιαι εν κρίμαν ...
3. Δείχνει ότι η “Ομόνοια” έχει βάθος, τζι’ άμα καταφέρει τζι’ ο Sir Takis τζιαι μάθει τους παίκτες τζιαι ξεπεράσει το σύνδρομο να βάλλει πρώτα τζιείνους που έφερεν ο ίδιος, τότε ποιος μας πιάννει ... Αλλά τούτο πρέπει να γίνει σύντομα πριν χάσουμε το τρένο!
4. Κάμε χάζιν η “Ανόρθωση” να θέλει να πιάσει τζιαι το Πρωτάθλημα ... Κωλοτύχεροι ... [Η τύχη που είχαν με το Κετσπάγια συνεχίζεται ...]
5. Η διαιτησία συνεχίζει κανονικά το “εθνικό” της έργο ... Όι εν ννα αφήσουν τα κομμούνια να βκουν που πάνω ...

Τζιαι πάμε στα ειδικά τώρα για τον Sir Takis [από μένα τον αχάπαρο]:

6. Πρώτο ημίχρονο: Η κατοχή της μπάλας από την “Ομόνοια” ήταν συντριπτική [61%] – ούτε όμως μια ευκαιρία ΔΕΝ φτιάξανε οι παίκτες της. Γιατί κύριε Λεμονή; Πως επιτέλους θα λύσεις το πρόβλημα;
7. Η ομάδα ΔΕΝ καταφέρνει να αξιοποιήσει την υπεροχή της και τις ευκαιρίες που τις δίνονται από στατικές φάσεις [κόρνερ και εκτέλεση φάουλ έξω από την αντίπαλη περιοχή] και σέντρες μέσα στην αντίπαλη περιοχή από τα πλάγια – καμία 15ριά στο πρώτο ημίχρονο. Όταν δεν παίζει ο Κωνσταντίνου [είτε γιατί είναι τραυματίας ή για κάποιους άλλους λόγους] και δεν υπάρχει άλλος [παίκτης [καθαρόαιμος σέντερ-φορ] για να κάνει κεφαλιά, γιατί δεν παίζει ο Ζλόγκαρ [έστω ως αλλαγή] για να απαμβλυνθεί το πρόβλημα [αφού μπορεί να δώσει λύσεις;] ...
8. Όλες οι εφημερίδες στα ρεπορτάζ τους κατα τη διάρκεια της βδομάδας για την “Ομόνοια” εκτιμούσαν ότι ο Λεμονής θα προέβαινε σε αλλαγές και θα έπαιζαν από την αρχή οι Αλαμπί [στην άμυνα] και Κασέκε [στο κέντρο]. Ο [επιστήμονας] προπονητής δεν τόλμησε να βάλει ούτε τον εάν ούτε τον άλλο στην αρχική σύνθεση. Τι ξέρουν τώρα τούτοι οι άσχετοι οι αθλητικογράφοι; Εν ννα υπαγορεύσουν τώρα στον Sir Takis πως εν ννα κάμνει τη δουλειά του; Αφού είπαμε αυτός είν’ τ’ αφεντικό! Τζι’ αν δεν πιάσουμε [ούτε] φέτος το Πρωτάθλημα, πιάννουμεν το του χρόνου!
9. Το αμυντικό κεντρικό δίδυμο της ομάδας [Καρυπίδης και Βέντσελ] μπάζει νερά – οι δύο ποδοσφαιριστές είναι και αργοί ... Γιατί δεν παίζει ο Αλαμπί που είναι και πιο γρήγορος και μπορεί να σταθεί με αξιώσεις [για γκολ] και μέσα στην αντίπαλη εστία σε στατικές φάσεις;
10. Η άμυνα της “Ομόνοιας” κάμνει συνεχώς τα ίδια λάθη. Έναν επιθετικό είχεν η Ανόρθωση, τον Καφού, που βρήκε μια ευκαιρία τζιαι την έκαμε γκολ. Το ίδιο έγινε και την περασμένη Δευτέρα με την ΑΠΕΠ, που με την πρώτη ευκαιρία που τους δόθηκε εβάλαν γκολ [με τον Πάντο. Τα δύο τέρματα ήταν πανομοιότυπα – επιτεύχθηκαν με τον ίδιο τρόπο [μετά από χοντρά αμυντικά ατομικά λάθη των αμυντικών]. Μπορείτε να βελτιώσετε την κατάσταση κύριε Λεμονή;
11. Γιατί κάποιοι ποδοσφαιριστές, ενώ η απόδοση τους δεν είναι ούτε καν υποφερτή έχουν κοτσιανιασμένες τις θέσεις στην αρχική εντεκάδα [Κοτσόλης, Καρυπίδης, Βέντσελ, Πατσατσόγλου, Αγκουιάρ, Ζουράφσκι];
12. Τον πορτάρη [τον Κοτσόλη] ΔΕΝ τον εμπιστεύονται ούτε οι συμποδοσφαιριστές του [κυρίως οι αμυντικοί], κι αυτό φαίνεται στο παιχνίδι. Δεν μπορεί να παρέμβει καταλυτικά και δυναμικά και φαίνεται ούτε ο ίδιος έχει και πολλή αυτοπεποίθηση στον εαυτό του. Τον πορτάρη, όταν η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό ή έχει [και] κάποιους άλλους στόχους, δεν τον θέλω για να μου πιάσει τα συνηθισμένα σουτ, αλλά να αποκρούσει και τα άπιαστα και να ξελασπώσει την ομάδα από μια δύσκολη κατάσταση. Έχει κάνει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα αυτός ο πορτάρης; Τι λες κύριε Λεμονή;

Anef_Oriwn
Κυριακή 4/10/2009