Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ανάρτηση 113/2013* [προγραμματισμένη, διεθνο-πολιτική, λιβανέζικη, ολίγο συριακή, ενημερωτική] – Λίγα λόγια για τον Λίβανο και τις εκεί πολιτικές [και πολεμικές] εξελίξεις…


{* - Σημείωση 30/6/2013:
Η ανάρτηση αυτή ετοιμάστηκε την Πέμπτη, 20 τού λήγοντος μηνός}…

**************************
Επεξηγηματικά:

Μετά από την προηγούμενη χαλαρή ανάρτηση μας επανερχόμαστε σήμερα στα συνήθη πολιτικά post μας. Η νέα ανάρτηση μας είναι μεν πολιτική, αλλά όχι κυπριακή. Έχει σχέση με τη γειτονιά μας. Βασικά τον Λίβανο και μερικώς τη Συρία…
Αναδημοσιεύουμε, λοιπόν, από το ελλαδικό BlogINFOWAR [το οποίο διαχειρίζεται ο δημοσιογράφος Άρης ΧατζηΣτεφάνου] ένα κείμενο για τον γειτονικό μας Λίβανο με τίτλο “Στο Λίβανο η φάρσα φτιάχνει ιστορία”.
Τούτο αποτελεί ανταπόκριση κάποιου Νικόλα Κοσματόπουλου από τη Βηρυτό. ΕΓΩ το ανακάλυψα πριν μερικές μέρες, αλλά δεν ξέρω [δεν γράφει πουθενά] πότε δημοσιεύτηκε. Έχω όμως την αίσθηση ότι είναι πρόσφατο καθώς γίνεται αναφορά στην ανακατάληψη από τα κυβερνητικά στρατεύματα στις αρχές του Ιούνη της πόλης Αλ Κουσάιρ στη Συρία [Qusayr] που βρίσκεται κοντά στη πόλη Homs, βόρεια της πρωτεύουσας Δαμασκού]…


Το αναδημοσιεύω γιατί περιέχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τη γειτονική μας πολυπολιτισμική χώρα – κυρίως για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.   

**************************************
“Στο Λίβανο η φάρσα φτιάχνει ιστορία”
[του Νικόλα Κοσματόπουλου από το “INFOWAR”]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου, όπως και δικές μου είναι οι σημειώσεις μέσα σε αγκύλες}…

Μάχες μεταξύ ενόπλων ομάδων έχουν ξεσπάσει τόσο στο Βορρά, στην Τρίπολη, όσο και το Νότο, στην Σιδώνα, αλλά για τους κατοίκους της πρωτεύουσας αυτά είναι περσινά, ξινά σταφύλια, αν όχι σταφύλια από το 2008, όταν στα σοκάκια της κονταροχτυπήθηκαν οργανωμένα φιλοσουνιτικά τάγματα με στρατιωτικά τμήματα της Χεζμπολλά. Τότε νίκησε κατά κράτος η “Αντίσταση”, και για πολλούς Βυρητιανούς, όπως η Ρουντέινα, το ίδιο θα γίνει και τώρα στη Συρία. Για άλλους, σαν τον Αχμεντ από την Τρίπολη, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ούτε καν σαν φάρσα.

Η Ρουντέινα είναι μηχανικός απορριμάτων και ζει στη Χαμρα της Βηρυτού. Δυο φορές την εβδομάδα κάνει εθελοντικά μαθήματα αραβικών, μαθηματικών κι αγγλικών στα προσφυγάκια από τη Συρία που έχουν καταφύγει στους περίφημους (για τις σφαγές των ένοπλων Μαρωνιτών εναντίων Παλαιστινίων αμάχων το 1982) καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα. Πρόσφυγες καινούριοι ανάμεσα σε πρόσφυγες παλιούς, τα παιδιά από τη Συρία μαθαίνουν τα γράμματα που τα λιβανέζικα σχολεία τους αρνούνται.
Η Ρουντέινα έχασε τον πατέρα της από εγκεφαλικό όταν έπεσε πάνω σε μπλόκο αντικυβερνητικών σαλαφιστών στην Συρία [σημ. δική μου: οι σαλαφίτες είνα οι υπερορθόδοξοι σουνίτες]  όπου είχε πάει για δουλειές. Ήταν χριστιανός το θρήσκευμα, άθεος όμως στη θρησκεία, κομμουνιστής στη ζωή, βετεράνος του εμφυλίου στο Λίβανο. Η κόρη του, δυο χρόνια μετά, με κοιτάει με μάτια σταθερά και ένα μειδίαμα στα χείλη, το οποίο δεν είναι ούτε από χαρά ούτε από ικανοποίηση, αλλά από σιγουριά. Μου εξηγεί γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει η Συρία στα χέρια σαλαφιστών: «Γιατί κανείς δεν μπορεί να απειλήσει την Αντίσταση, ειδικά μετά τη νίκη της επί του Ισραήλ το 2006».

Ο Αχμεντ μένει σε ένα χωριό έξω από την Τρίπολη του Λιβάνου, αλλά ζει μεταξύ πολλών κόσμων ταυτόχρονα. Στην πόλη το πρωί, ο Αχμεντ δουλεύει σε μια ΜΚΟ, η οποία παρέχει χρήματα στους Σύριους πρόσφυγες για τη λιβανέζικη βίζα (200 δολάρια το χρόνο). Στα σύνορα με τη Συρία κάθε βράδυ, ο Αχμεντ γίνεται αρωγός στους αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ο οποίος μαζί με το σαλαφιστικό Μέτωπο της σωτηρίας αντιμετωπίζουν στρατιωτικά το συριακό στρατό – αλλά και τη Χεζμπολλά – μόλις λίγα χιλιόμετρα μέσα στην συριακή ενδοχώρα. Η περίφημη μάχη του Αλ-Κουσέιρ  έχει τελειώσει μόλις λίγες μέρες πριν με πανηγυρική νίκη της “Αντίστασης”, την οποία ο Αχμεντ δεν υποστηρίζει πια όπως παλιά, το 2006 για παράδειγμα. Τώρα θέλει να νικήσει η αντιπολίτευση στη Συρία και μισεί το καθεστώς, όπως κι αυτούς που το βοηθούν υπονοώντας τη Χεζμπολλά.
Ο πατέρας του λέει ότι ο πόλεμος ξανάρχεται με γρήγορα βήματα, κι ο Αχμεντ συμφωνεί. Μου λέει ότι στους δρόμους της Τρίπολης μπορείς να δεις άντρες της Χεζμπολλά να φυλάνε γωνίες και περάσματα, και ότι αυτές οι εμφανίσεις κάνουν τους ντόπιους νευρικούς. Όταν τον ρωτάω πως κι έχει η Χεζμπολλά “δικούς της” εδώ πάνω, μια περιοχή σουνιτική, μου απαντάει ότι από το 2000, που έδιωξε τους Ισραηλινούς από το νότιο μέρος, η Χεζμπολλά έχει πολλούς σουνίτες μαζί της. Τα μάτια του τρεμοπαίζουν είτε από οργή, που μια εξέγερση ενάντια σε ένα μισητό καθεστώς έγινε πόλεμος μεταξύ αυτών που υποστήριξε παλιά και αυτών που έμαθε να υποστηρίζει σήμερα, είτε από ανικανότητα να δει τι θέλει και τι πρέπει να γίνει απέναντι στο σημερινό χάος. Θα ήθελα να πέσει το καθεστώς και να ανέβουν ίσως κάποιοι δημοκρατικοί, μου λέει, αλλά είναι μάλλον δύσκολο, προσθέτει αμέσως μετά.
Πίσω στη Βηρυτό, σύντροφοι μου λένε ότι ο Τσόμσκι είναι στην πόλη και ότι θα γίνει συνάντηση του μαζί με Λιβανέζους και Σύριους ακτιβιστές. Η αίθουσα στο “παλάτι” της Unesco, που γίνεται η συνάντηση, είναι αχανής και παγωμένη από ένα αιρ κοντίσιον, που νιώθεις ότι δουλεύει τόσο καλά όσο τίποτα άλλο στη χώρα. Είμαστε καμιά 20αρια και καθόμαστε σε πλαστικές καρέκλες γύρω από ένα μακρινό τραπέζι σαν σε μυστικό δείπνο. Το ταβάνι πιο ψηλό κι από την πιο σηκωμένη μας μάτια. Νιώθουμε μικροί κι αβοήθητοι. Αυτά που συμβαίνουν μας ξεπερνούν όλους, αφού ο πρώτος κι ο τελευταίος λόγος ανήκει στους τύπους με τα όπλα τώρα κι αυτοί δεν είμαστε εμείς.
Ο Τσόμσκι θέλει να ακούσει πρώτα τι λένε οι “ντόπιοι” για την εμπλοκή της Χεζμπολλα στο συριακό εμφύλιο, βάζοντας στην αρχή δύο ερωτήσεις. Πρώτον, απειλείται υπαρξιακά από την εξέλιξη του πολέμου στη Συρία; Δεύτερον, αν η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι ναι, θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο από μια επέμβαση στη Συρία, στο πλευρό του καθεστώτος; Νιώθουμε όλοι ότι ο αναρχικός στοχαστής είναι μαζί με τους νικητές του Αλ Κουσάιρ. Ο γύρος τοποθετήσεων αρχίζει, ωστόσο το ταβάνι μοιάζει να ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα μετά από κάθε μια. Ένας απόστρατος αξιωματικός του λιβανέζικου στρατού λέει ότι η Χεζμπολλα είναι σεχταριστική οργάνωση, ότι έχει εμπλακεί σε ένα πόλεμο που γίνεται όλο και περισσότερο θρησκευτικός και ως εκ τούτου είναι η αρχή του τέλους της. Ένας νεαρός ανταπαντά ότι το σχέδιο των σιωνιστών είναι να κατατεμαχίσουν τη Συρία και τη μέση ανατολή γενικά, και για αυτό το λόγο η παρέμβαση της Χεζμπολλα είναι σωστή γιατί σταματάει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Στο τέλος το λόγο παίρνει ο μαρξιστής ιστορικός του Λιβάνου, Φαουαζ Τραμπουλσι: «Η συριακή υπόθεση είναι θέμα των Σύρων και μόνο, και το γεγονός ότι η χεζμπολλα αποφάσισε να εμπλακεί σε μια ενδοσυριακή σύρραξη, είναι μεγάλο λάθος». Αλλά ακόμα και οι τοίχοι του παλατιού ξέρουν ότι στην Συρία δεν πολεμάνε μόνο Σύροι εδώ και χρόνια πια. Νιώθουμε όλοι ότι ο μαρξιστής ιστορικός θέλει να γίνει αρχηγός των στρουθοκαμήλων, που έχουν πολλαπλασιαστεί με ραγδαίους ρυθμούς τελευταία. Φεύγω από την συνάντηση με το κεφάλι βαρύ, σαν να το τραβάει η άμμος από κάτω και να θέλει να το σκεπάσει.
Ο Γουισάμ, καλός φίλος και γνώστης της ιστορίας της περιοχής με χτυπάει στον ώμο, πάμε να τα π(ι)ούμε, μου λέει. Κι έτσι έγινε. Με ντόπιο τσίπουρο στο τραπέζι, ξεσκονίσαμε χάρτες της περιοχής και βιβλία ιστορίας, ξαναδιαβάσαμε ανακοινώσεις του ΟΗΕ και των ξένων ανταποκριτών για τον πόλεμο, είδαμε βιντεάκια στο γιουτιούπμ από τις πρώτες διαδηλώσεις των πολιτών και τις μετέπειτα μάχες των ανταρτών, μπουκάραμε στα μυαλά του Νασράλλα, του Πούτιν και του Ομπαμα, και μετά από πολλές ώρες μελέτης βγάλαμε το συμπέρασμα: Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα αρχίσει τελικά από τη Συρία, παρόλο που έχουν σχηματιστεί τα αντίπαλα στρατόπεδα πιο καθαρά από ποτέ.
Για πρώτη φορά φαίνεται να συμφωνούν Ιράν, Ρωσία, και Κίνα, αλλά και τα άλλα BRICS, Ινδία, Νότια Αφρική και Βραζιλία [σημ. δική μου: το Ιράν δεν είναι στους BRICS] για μια αποφασιστική αποτροπή αλλαγής καθεστώτος με εξωτερική – βλέπε δυτική – στρατιωτική παρέμβαση. Κι αυτό είναι τόσο πρωτοφανές που η Δύση (μαζί με τη Σαουδαραβία και το Κατάρ) δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω παρά να παρατείνουν μια προαποφασισμένη ήττα. Προς το παρόν, λοιπόν, ξαναζούμε το δεύτερο Ψυχρό πόλεμο σαν φάρσα με τους λιβανέζους  (της Χεζμπολλά) αυτή τη φορά να ανακτούν μέρος της Συρίας (του Ασαντ) μετά από δυο χρόνια εμφυλίου στη χώρα.

*********************************
Σημειώσεις και σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1.  Τον Λίβανο τον επισκέφτηκα σε περίοδο ειρήνη, τον Αύγουστο του 2004, λαμβάνοντας μέρος [μετά συζύγου και υιού] σε μια διήμερη κρουαζιέρα. Είχαμε μάλιστα ξεναγηθεί και στα εντυπωσιακά σπήλαια Jeita Grotto που βρίσκονται 20 χιλιόμετρα βόρεια της Βηρυτού.  




2.  Εκείνα τα χρόνια [αλλά πότε ακριβώς δεν θυμάμαι] είχαμε [με τη σύζυγο] επισκεφτεί και τη Συρία και πιο πριν και το Ισραήλ -και στις δυο περιπτώσεις είχαμε ταξιδέψει αεροπορικώς.

3.  Κάπου έχω γραμμένο κι ένα [άλλο] κείμενο για το Λίβανο [το ‘γραψα προ 2-3 χρόνων] και το είχα συνδυάσει με μια συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Λιβάνου... [Είχε παρευρεθεί το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ τον Νοέμβρη τού 2010]... 


4.  Θυμάμαι στα χρόνια τα φοιτητικά μου είχα αρκετούς (συμ)φοιτητές από την Λίβανο, τη Συρία, όπως και από την Παλαιστίνη και την Ιορδανία. Θυμάμαι τον Σύριο Ουαλίντ [με τον οποίο ήμασταν στη ίδια σχολή], όπως και τις ευειδέστατες Marie και Nadia από τον Λίβανο και τη Liza από τη Συρία… [Πιο πολλά για εκείνη την όμορφη εποχή θα βρείτε εδώ]...


5.  Ο Λίβανος αποτελεί ένα μωσαϊκό θρησκευτικών κοινοτήτων με τις κύριες να είναι οι Χριστιανοί [Μαρωνίτες] και οι Μουσουλμάνοι [Σιίτες, Σουνίτες, Δρούζοι]. Επίσημα στη χώρα αναγνωρίζονται 17 διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα.


6.  Οι χριστιανοί αποτελούν το 41%, οι σουνίτες το 27%, οι αλαουίτες σιίτες το 27% και οι δρούζοι το 5%. 



7.  Οι σουνίτες έχουν ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την επιμονή τους στην πιστή τήρηση των γραφών του Κορανίου και της ισλαμικής παράδοσης [της σούνα], απ’ όπου προέρχεται και η ονομασία τους. Οι αλαουίτες ή αλεβίτες αποτελούν μια ήπια θρησκευτική και πολιτιστική μουσουλμανική κοινότητα που έχει πολλές ομοιότητες με τους σιίτες, ενώ θεωρείται ότι έχουν υιοθετήσει και στοιχεία από τον Χριστιανισμό. Οι Δρούζοι αποτελούν ιδιαίτερη αραβική μουσουλμανική κοινότητα και απαντώνται κύρια στο Λίβανο και τη Συρία. Η θρησκεία τους αποτελεί ένα κράμα Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλάμ…    

8.  Ο Λίβανος υπόφερε πολλές φορές από εμφύλιους πολέμους [μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων] με τον τελευταίο πόλεμο να κρατεί από το 1975 μέχρι το 1992. Τα αίτια των συγκρούσεων ΔΕΝ ήταν σίγουρα [μόνο] θρησκευτικά [αν και έπαιζαν και οι θρησκευτικές διαφορές το ρόλο τους], αλλά πρώτα και κύρια πολιτικά και κοινωνικά.


9.  Συνήθως οι εμφύλιες συγκρούσεις ήταν αποτέλεσμα των αντιπαραθέσεων και αντιπαλοτήτων για πολιτική κυριαρχία  και την πολιτική αντιπροσώπευση των θρησκευτικών κοινοτήτων στα πολιτειακά όργανα, αλλά και λόγων των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων μεταξύ Χριστιανών, [που ήταν οι πιο ευκατάστατοι 
και κατ’ επέκταση και οι επιχειρηματίες] και Μουσουλμάνων που ήταν συνήθως οι πιο φτωχοί.
[Να αναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο Μιχάλης Πουμπουρής στο αφήγημα του “Οι περιπέτειες του Αλή” γράφει για τον ήρωα του, τον τουρκοκύπριο Αλή Γιουσούφ, όταν αυτός «βρέθηκε στην μέγγενη δύο ακραίων σοβινιστικών καταστάσεων» και σκεφτόταν να φύγει για τον Λίβανο και «να εργαστεί σε ένα εστιατόριο κάποιου μουσουλμάνου»:  «Πρώτα και κύρια, -λέει ο φίλος του Αλή, ο Θωμάς Βασίλη- αυτοί που έχουν τις επιχειρήσεις και τα εστιατόρια στον Λίβανο είναι χριστιανοί, όχι μουσουλμάνοι που είναι φτωχοί. Δεν έχει νόημα να πας στον Λίβανο»]… 
Αντιπαλότητες, αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις προκαλούνταν και ένεκα της παρουσίας πολλών παλαιστινίων προσφύγων στη χώρα.

10.    Ο εμφύλιος του 1975 ξεκίνησε ως μια σύγκρουση μεταξύ της χριστιανικής Δεξιάς και της μουσουλμανικής Αριστεράς, σύντομα όμως μετατράπηκε σε έναν γενικευμένο πόλεμο στον οποίο ενεπλάκη η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, η φιλοϊρανική Χεζμπολά, το Ισραήλ και η Συρία.


11.  Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία [και όσοι διαβάζουν] ίσως να θυμούνται [ή να εχουν μάθει για] τις άγριες σφαγές παλαιστινίων και λιβανέζων που έγιναν το Σεπτέμβρη του 1982 στους προσφυγικούς συνοικισμούς Σάμπρα και Σατίλα κοντά στη Βηρυτό. Τότε δολοφονήθηκαν βάρβαρα σε μια από τις πιο τρομακτικές σφαγές της πρόσφατης ιστορίας περίπου 2700 άνθρωποι. Οι σφαγές έγιναν από δεξιούς φαλαγγίτες με εντολή και έγκριση των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων που είχαν εισβάλει από τον Ιούνη στη χώρα. Την εγκληματική ευθύνη για τη σφαγή φέρει [ο μετέπειτα υπουργός Άμυνας του Ισραήλ], στρατηγός Αριέλ Σαρόν.


12.  Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι αρκετά περίπλοκο και η αντιπροσώπευση στο Κοινοβούλιο γίνεται  στη βάση των θρησκευτικών κοινοτήτων κι όχι στη βαση πολιτικών κομμάτων. Από το 1989, οι 128 έδρες του λιβανικού Κοινοβουλίου είναι μοιρασμένες [με βαση το Συνταγμα της χώρας] ισότιμα μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων κι απ εκει κατανεμονται αναλογικά [στη βαση των εκλογικών ποσοστών] αναμεσα στα διάφορα επιμέρους δογματα.


13.  Στη βάση των θρησκευτικών δογμάτων γίνεται ΚΑΙ η κατανομή των πολιτειακών αξιωμάτων. Πιο συγκεκριμένα με βάση το Σύνταγμα ο Πρόεδρος της χώρας είναι Χριστιανός Μαρωνίτης, ο Πρωθυπουργός Μουσουλμάνος Σουνίτης, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Μουσουλμάνος Σιίτης και ο Αντιπρόεδρος Χριστιανός Ορθόδοξος. [Ακόμα ένα δείγμα της αποικιοκρατικής πολιτικής τακτικής τού “διαίρει και βασίλευε”]…

Anef_Oriwn
[ένας Λεβαντίνος – κάτοικος του μαχαλλά της Ανατολικής Μεσογείου και γείτονας των Λιβανέζωνˑ ίσως και με φοινικικές καταβολές]...
Πέμπτη 20/6/2013 

10 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Έχω [εδώ και καιρό] διαπιστώσει ότι οι αναρτήσεις μας με θέματα από τη διεθνή πολιτική [είτε αυτά έχουν να κάνουν με την επικαιρότητα, είτε με την ιστορία] δεν συγκεντρώνουν και πολλή κίνηση... Εμείς όμως δεν θα πάψουμε να προβάλλουμε τέτοια θέματα καθότι τα θεωρούμε και ενδιαφέροντα και ενημερωτικά...

Ανώνυμος είπε...

Όχι να προβάλετε θέματα της γειτονιάς σας, εξ άλλου όταν καίγετε το σπίτι του γείτονα περίμενε να καεί και το σπίτι σου:


πχ στην γειτονική σας Ελλάδα συμβαίνει αυτό:

http://3.bp.blogspot.com/-SXlrafUdIf4/UdAhXK-7S7I/AAAAAAAANM0/ZNE7SfTuOXQ/s640/485505_373504602755536_1520160177_n.jpg

Λέτε να συμβεί και σε σας;

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε,

Η εικόνα/σύνθεση στην οποία ΜΑΣ παραπέμπεις για να δείξεις την ανισότητα που όντως κυριαρχεί στις συντάξεις, είναι παραπλανητική...
- Πρώτον, ψάξε λίγο το πώς οι βουλευτές του ΚΚΕ διαθέτουν τις συντάξεις τους, και
- Δεύτερον, κάτω από την ομπρέλα “ΠΟΛΙΤΕΣ” μπαίνουν πολλοί και διάφοροι με τεράστιες διαφορές στα εισοδήματα και κατ’ επέκταση και στις συντάξεις τους. Τα ίδια παίρνει ένας εργάτης σε εργοστάσιο ή ένας ξενοδοχοϋπάλληλος με τους διευθυντές των δύο αυτών επιχειρήσεων, ή με τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων;
Αδόκιμη η προσέγγιση σου Ανώνυμε, που παρεμπιπτόντως κατάλαβα ποιος είσαι!

Anef_Oriwn είπε...

Κι επειδή μιλάμε για τη γειτονιά μας, να σημειώσουμε και ότι λίγο πιο πέρα στον απάνω μαχαλά [στην Αίγυπτο], οι στρατιωτικοί ανάτρεψαν [στην ουσία πραξικόπημα έκαναν] τον ισλαμιστή Πρόεδρο της χώρας Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος χαίρει της εκτίμησης και υποστήριξης του ισχυρού [στη χώρα] ισλαμικού κινήματος των “Αδελφών Μουσουλμάνων”. Τώρα αν αυτή η ανατροπή [ή/και καθαίρεση] θα είναι για καλό, ότι πούμεν μάλλον εν του κάκου. Προφανώς οι Μισιριώτες [Αιγύπτιοι] γείτονες περνάνε από την Σκύλλα στην Χάρυβδη και τούμπαλιν...

Anef_Oriwn είπε...

Και προχωρώ να παραθέσω κι ένα κείμενο για την Αίγυπτο [προ των χτεσινών πραξικοπηματικών εξελίξεων] δανεισμένο από την τελευταία έκδοση [της 3ης Ιουλίου] της “Δέφτερης Ανάγνωσης” [link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=781]...
Τίτλος του κειμένου: “Μέση Ανατολή: Η Αίγυπτος και πάλι στο κέντρο ή η επιστροφή της δυαδικής εξουσίας;”
Και το κείμενο:
“Τελικά, οι κινητοποιήσεις του περασμένου χρόνου ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και την κυβέρνησή της, φαίνεται να δημιούργησαν μια νέα κοινωνική συμμαχία που εμφανίστηκε δυναμικά στους δρόμους την Κυριακή 30/6 – και τελικά φαίνεται να οδηγούν και πάλι το στρατό σε ρόλο διαιτητή. Είχε προηγηθεί μια εκστρατεία συλλογής υπογραφών από το κίνημα «εξέγερση» - σύμφωνα με την τελική ανακοίνωση συλλέχθηκαν 22 εκατομμύρια υπογραφές. Σημασία του αριθμού ήταν ότι ξεπέρασαν τον αριθμό των ψήφων που είχε πάρει ο κ. Μορσι στις εκλογές. Οι υπογραφές συλλέχθηκαν με καταγραφή του αριθμού της ταυτότητας, οπότε ελπίζεται ότι θα θεωρηθούν και ως τεκμήριο για την ανάγκη νέων εκλογών. Το αν, όμως, αυτή η κινητοποίηση θα μπορούσε να μεταφραστεί και σε δυναμική των δρόμων ήταν ένα ανοικτό θέμα.
Όσο αφορά στη δυναμική, το Κάιρο επανερχόταν στο ρόλο, που είχε διεκδικήσει το 2011 – και τώρα που ανάλογες κινητοποιήσεις φάνηκαν να εμφανίζονται στον περίγυρο, από την Τουρκία μέχρι την Ελλάδα και τη Βραζιλία, η απορία για την δυναμική της Ταχρίρ παρέμεινε. Από την Παρασκευή 28/6, άρχισαν οι αψιμαχίες, καθώς οι υποστηρικτές του Μόρσι άρχισαν τις δικές τους κινητοποιήσεις. Το Σάββατο, τα πράγματα άρχισαν να αποκτούν ένταση. Την Κυριακή, ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις με δυο νεκρούς από τους διαδηλωτές οι οποίοι, σύμφωνα με τις καταγγελίες, σκοτώθηκαν από υποστηρικτές της κυβέρνησης. Μέχρι το βράδυ, η Ταχρίρ είχε γεμίσει και πάλι, αλλά ανάλογες σκηνές κινητοποιήσεων εμφανίστηκαν και σε άλλες πόλεις. Η αντιπολίτευση διοχέτευσε τον αριθμό 14 εκατομμυρίων διαδηλωτών, τον οποίο μετέδιδαν πια τα διεθνή πρακτορεία. Αλλά και εσωτερικά, η ένταση φαινόταν πια να βαραίνει υπέρ των διαδηλωτών. Οι υποστηρικτές του Μόρσι ακούγονταν πια σε αμυντική στάση – παραδέχονταν τον όγκο των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, αλλά τον απέδιδαν στην κινητοποίηση και των οπαδών του «παλιού καθεστώτος»: «…είχε 3 εκατομμύρια μέλη το κόμμα του Μουμπάρακ» είπε κάποιος..
Το κλίμα, από την πλευρά των οργανωτών των εκδηλώσεων, ήταν σαφώς θριαμβευτικό και άρχισαν να θέτουν τελεσίγραφα, όπως την εποχή του Μουμπάρακ. Σε αυτό το κλίμα, επανεμφανίστηκε και ο στρατός διεκδικώντας ρόλο - έθεσε ένα είδος απαίτησης για συμβιβασμό, αφήνοντας ανοικτή την πόρτα για παρέμβαση - ενώ αρκετοί υπουργοί του Μόρσι παραιτήθηκαν. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα φάνηκε απομονωμένη – μέχρι και οι σαλαφιστές ζήτησαν διάλογο, κρατώντας αποστάσεις από το κυβερνών κόμμα. Η μεταστροφή του κλίματος είναι, βέβαια, εντυπωσιακή, αλλά πέρα από τις άτσαλες κινήσεις των ισλαμιστών, θα πρέπει να αναφερθούν δύο παράγοντες, που ενδεχομένως να έχουν ευρύτερη επίδραση. Η κατάσταση της οικονομίας, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά επιδεινώνεται – και σε ένα πλαίσιο, όπου ο πληθυσμός νιώθει ότι μπορεί να διεκδικεί από την εξουσία, η επιβολή της παλιάς υπακοής και μέτρων λιτότητας γίνεται πολύ πιο δύσκολη. Από την άλλη, η δυναμική της εξέγερσης έχει αποκτήσει μια δική της νομιμοποίηση, και ίσως για ένα επόμενο διάστημα οι δρόμοι να είναι εξίσου αποφασιστικοί με τις ψηφοφορίες. Διότι αυτό που φαίνεται πιο καθαρά στους δρόμους, είναι οι μεταλλασσόμενες ισορροπίες – ουσιαστικά έσπασε η συμμαχία αριστερών-φιλελευθέρων-ισλαμιστών που ανάτρεψε τον Μουμπάρακ - και η οποία ευνόησε εκλογικά τους ισλαμιστές - και δημιουργήθηκε μια νέα συμμαχία με άξονα τους αριστερούς και τους φιλελεύθερους και αιχμή πάλι το κίνημα νεολαίας – έχοντας, όμως, σαφώς και την στήριξη διαφόρων ομάδων, όπως οι μειονότητες, αλλά και οι οπαδοί του παλιού καθεστώτος. Και ο στρατός φαίνεται να κινείται ανάλογα.”

Anef_Oriwn είπε...

Και συνεχίζω τις αναδημοσιεύσεις [για ζητηματα της γειρνιθλας μας] παραθέτοντας αποσπάσματα από δημοσίευμα της “Χαραυγής” της περασμένης Δευτέρας [1ης του μηνός] σχετικά με τις εργασίες της Περιφερειακής Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της περιοχής ανατολικής Μεσογείου, Ερυθράς Θάλασσας και Περσικού Κόλπου, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 20 του Ιούνη. Η συνάντηση που έγινε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ [και πήρε μέρος και το ΑΚΕΛ] πραγματοποιήθηκε υπό τον τίτλο «Για το δικαίωμα των λαών να επιλέγουν το δρόμο ανάπτυξης της χώρας τους, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση». [Σχετικό link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-37319-gr.php]…
Κατ’ αρχάς παραθέτω αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα. Τούτος σημείωσε ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται στην περιοχή, οι επεμβάσεις και ο κίνδυνος γενικευμένου πολέμου «μαρτυρούν στους λαούς όλου του κόσμου μια μεγάλη αλήθεια: Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος πάνε μαζί»
Σε άλλο σημείο πρόσθεσε: «Στην περιοχή μας, εξελίσσονται μεγάλοι αγώνες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, όλα τα τελευταία χρόνια. Στο στόχαστρό τους βρίσκονται η υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων που παίρνονται βάναυσα πίσω, με σκληρή πάλη, ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, στις προσπάθειες του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, των αστικών κυβερνήσεων, να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης για να σώσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων, όπως στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Στο στόχαστρο των λαϊκών κινημάτων της περιοχής επίσης βρίσκονται αντιλαϊκά καθεστώτα, όπως αυτά στην Αίγυπτο και την Τυνησία, που είχαν για πολλά χρόνια τη στήριξη της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, διάφορων μηχανισμών του κεφαλαίου, όπως της ”Σοσιαλιστικής Διεθνούς”. Η στην Τουρκία ενάντια στη βία και την κρατική καταστολή της κυβέρνησης Ερντογάν, στην πολιτική του νεοοθωμανισμού, που πρόσφατα κατέβασε στους δρόμους πολλών μεγάλων πόλεων της γειτονικής μας χώρας εκατομμύρια απλών ανθρώπων, στους οποίους εκφράζουμε και σήμερα από την Αθήνα την αλληλεγγύη μας, την αλληλεγγύη μας στο ΚΚ Τουρκίας. Σε άλλες χώρες πάλι οι λαοί με το όπλο στο χέρι, όπως στη Συρία και στο Λίβανο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα σχέδια των ΗΠΑ, του Ισραήλ κι άλλων δυνάμεων. Όλα αυτά δείχνουν πως οι λαοί δεν το βάζουν κάτω, παλεύουν, συγκρούονται. Δυστυχώς όμως, όχι πάντα με την αποφασιστικότητα και τον προσανατολισμό που απαιτούν οι εξελίξεις και η ίδια η εποχή μας».

Anef_Oriwn είπε...

Και συνεχίζω από το ρεπορτάζ της “Χαραυγής” [για σκοπούς αρχείου και γενικότερης ενημέρωσης]:

«Παίρνοντας το λόγο [στη Συνάντηση] οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων μετέφεραν την εμπειρία από τους αγώνες του λαού των χωρών τους.
[...]
Στη δύσκολη μάχη που δίνει ο ιρανικός λαός στάθηκε εκ μέρους του Τουντέχ ο εκπρόσωπός του Ναβίντ Σομάλι, που σημείωσε ότι ζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ιμπεριαλιστική επιθετικότητα με το πρόσχημα του πυρηνικού προγράμματος. Επίσης αναφέρθηκε στις δυσκολίες των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών να ξεπεράσουν τις διώξεις από το θεοκρατικό καθεστώς.
Ο εκπρόσωπος του ΚΚ Ισραήλ, Ισάμ Μακχούλ, σημείωσε το ρόλο που παίζει η ισραηλινή αστική τάξη προς όφελος του κεφαλαίου και του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδίου της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» και υπογράμμισε το γεγονός των απειλών για έναν πόλεμο με το Ιράν, όπως και ότι το Ισραήλ είναι ο κύριος πυρηνικός κίνδυνος στην περιοχή.
Στον αγώνα που δίνει Ιορδανικό ΚΚ αναφέρθηκε ο εκπρόσωπός του Καρίμ Νεσεϊουάτ, που επεσήμανε ιδιαίτερα τις κινητοποιήσεις ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη δουλειά που αναπτύσσουν οι κομμουνιστές στα εργατικά συνδικάτα.
Εκ μέρους του Λιβανέζικου ΚΚ η αντιπρόεδρός του Μαρί Ντεμπς, ανέδειξε το πώς η επέμβαση στη Συρία επηρεάζει την κατάσταση στο Λίβανο, λόγω της εμπλοκής θρησκευτικών δυνάμεων στη σύγκρουση στη Συρία και με τις δύο πλευρές. Ταυτόχρονα σημείωσε την ανάγκη να δυναμώσει η αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αντιμετωπίζοντας και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» που γίνονται στήριγμα στα σχέδια αυτά.
Ο εκπρόσωπος του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, Ακέλ Τακάζ, αναφέρθηκε στο ρόλο των «Αδελφών Μουσουλμάνων», του πολιτικού ισλάμ που βρέθηκε πιο οργανωμένο και χειραγώγησε σε μεγάλο βαθμό τις δίκαιες αντιδράσεις των αραβικών λαών και τώρα οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» στηρίζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Στα σχέδια του ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή με την επέμβαση στη Συρία και σε ό,τι αφορά την Παλαιστίνη αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του Παλαιστινιακού ΚΚ, Ανουάρ Κχούρι, που υπογράμμισε ότι οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ που προωθούν οι ΗΠΑ εγκυμονούν νέους κινδύνους για τον παλαιστινιακό λαό που υποφέρει από την ισραηλινή κατοχή.
Στη συνεχιζόμενη ηρωική αντίσταση του λαού της Συρίας, αναφέρθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του Συριακού ΚΚ, Αμάρ Μπαγκντάς, που αναφέρθηκε στην τεράστια ζημιά που έχουν κάνει στην παραγωγική βάση της χώρας οι ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες που εξοπλίζονται από τους ιμπεριαλιστές. Ταυτόχρονα, σημείωσε ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ασαντ έχει επιφέρει σημαντικές απώλειες στο βιοτικό επίπεδο του λαού με αυξήσεις τιμών στα βασικά αγαθά.
Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του Κόμματος για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό Αλγερίας, αναφέρθηκε στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στη Βόρεια Αφρική που οξύνονται καθώς και στο ρόλο που παίζει η αστική τάξη της χώρας του στην επίθεσή της μαζί με τους μονοπωλιακούς ομίλους στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον έγινε δεκτή η παρέμβαση του ΚΚ Τουρκίας, από τον Κεμάλ Οκουγιάν, μέλος της ΚΕ, που μετέφερε την πλούσια εμπειρία του κόμματός του από το λαϊκό ξέσπασμα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την προσπάθεια ισλαμοποίησης και την κρατική καταστολή. Τόνισε ότι παρά το αυθόρμητο των κινητοποιήσεων στην αρχή τους, το ΚΚ Τουρκίας δεν ξαφνιάστηκε και από την πρώτη στιγμή διέθεσε όλες του τις δυνάμεις. Υπογράμμισε ότι το ζήτημα του προσανατολισμού του είναι ζήτημα σκληρής διαπάλης και ότι το κύρος των κομμουνιστών είναι ανεβασμένο όπως και το άνοιγμα της συζήτησης για τη σοσιαλιστική προοπτική.
Μηνύματα στη Συνάντηση επίσης απέστειλαν το ΚΚ Αιγύπτου και το Ενοποιημένο Συριακό ΚΚ, αντιπρόσωποι των οποίων δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στη Συνάντηση.»

Ανώνυμος είπε...

Κατσουρίδης ,ΑΛΚΗ ,ΑΚΕΛ,Λίλλης,σκάνδαλο,Άντρος,
Τίποτε;
Σιωπή;
Αντροπή ρε

Anef_Oriwn είπε...

Το πιο πάνω εξυπνακίστικο μήνυμα το είχαμε κατ’ αρχάς εξαποστείλει στα “Ανεπιθύμητα”, γιατί είναι και προβοκατόρικο και γιατί ο Ανώνυμος αχάπαρος γραφέας του προσπαθεί ο έρμος να πουλήσει πνεύμα. Τελικά όμως το επαναφέραμε για να δώσουμε και τις πρέπουσες απαντήσεις παραθέτοντας το κείμενο της τελευταίας ανάρτησης του blog “Κύπρος & Πολιτική” [link: http://cypolitics2013.blogspot.com/2013/07/blog-post.html]:

Το γιατι ο υπουργος εσωτερικων, ο κ. Χασικος, ο οποιος ειναι εμπλεκομενος σε τοσες υποθεσεις διαπλοκης [απο την ιδιοκτησια ακινητων μεχρι τα ΜΜΕ] αποφασισε να εστιασει σε ενα οικοπεδο που αγορασε το ταμειο συνταξεων των εργαζομενων της Συτα, μου φανηκε απο την αρχη ελαφρως φαιδρο. Οταν ο κ. Κιττης αποκαλυψε οτι υπηρχε προβλημα ανταγωνισμου, οτι δηλαδη η οικογενεια του πεθερου του κ. Χασικου, ηθελε να πουλησει αλλο οικοπεδο [ηταν δηλαδη ανταγωνιστικη στην αγοραπωλησια] το θεμα φανηκε να εξηγειται. Αφου δεν πωλησε τοτε η οικογενεια προφανως ο υπουργος θελει να απειλησει την δημοσια υπηρεσια να αγοραζει κατα προτεραιοτητα απο την οικογενειακη επιχειρηση του υπουργου.
Βεβαια υπαρχουν ακομα 1-2 διαστασεις - ο κ. Χασικος θελει να το παιξει και πολιτικαντικα αλλα και στην κατασκευη κλιματος για την προωθηση των ιδιωτικοποιησεων - που δεν θελει η πλειοψηφια της κοινωνιας, αλλα μερικοι θελουν γιατι εχουν στοχους και συμφεροντα προφανως..και μαλιστα με παθος οπως φαινεται.
Οποτε διορισε ακομα μια ερευνητικη δικης του επιλογης και αρχισαν να καλουν μαρτυριες. Πρωτος ο κ.Χασικος, μετα ενας αλλος του Δησυ απο την βουλη, ο κ. Γεωργιου με "μυστικο μαρτυρα". Ξαφνικα σημερα οι εφημεριδες ηταν γεματες με τις αποκαλυψεις απο τις μαρτυριες καποιου κ. Λιοτατη. Βεβαια δεν ειχε και κανενα τεκμηριο - ακουσε, ηταν μπροστα οταν ειπωθηκε..Με τετοια τεκμηρια ο καθενας μπορει καλοπροαιρετα η κακοπροαιρετα να ισχυριστει οτι θελει.
Αλλα να δουμε πως θα εξελιχθει.

Και ανοιξε ο κ. Κιττης και παλι στο στομα του [την προηγουμενη φορα που μιλησε ηταν οταν μας αποκαλυψε οτι ο καυγας ηταν γιατι ο πεθερος του υπουργου ηθελε να πουλησει το δικο του οικοπεδο] και μας ειπε οτι ο μαρτυρας, καλος ανθρωπος no doubt, εχει αμεσα συμφεροντα - ειναι συνεταιρος στο οικοπεδο του πεθερου!!!
Οντως;
Ελεος..
Και καλα τοσοι δημοσιογραφοι, και αυτοι οι κυριοι/ες της υποτιθεμενης ερευνητικης, δεν ρωτησαν αν υπαρχουν διαπλεκομενα συμφεροντα - του μαρτυρα με την υποθεση;

“Όπως ανέφερε ο κ. Κιττής, «πίσω από την όλη υπόθεση φαίνεται ότι είναι ο ίδιος ο Υπουργός Εσωτερικών και οφείλω να πω, για να γνωρίζει και ο κυπριακός λαός, ότι ο κύριος Χαράλαμπος Λιοτατής είναι συνέταιρος και συνιδιοκτήτης του ακινήτου του μοναδικού που ευρίσκεται στο χώρο απέναντι από αυτό που αγόρασε το Ταμείο Συντάξεων της cyta και αυτό φαίνεται και στα αρχεία του Εφόρου Εταιρειών, όπου αναφέρεται ότι στην εταιρεία Airsun Properties Limited που κατέχει αυτό το συγκεκριμένο τεμάχιο, όπως έχω καταγγείλει και την περασμένη εβδομάδα, συνεταίροι είναι ο κ. Φρίξος Κουλέρμος, ο κ. Χαράλαμπος Λιοτατής και η εταιρεία Νότιος Σταυρός Λίμιτεδ, την οποία έχω αναλύσει και δείχνει ότι μέτοχοι σε αυτήν είναι οι Ρένα Κουλέρμου Λάρκου και Φίλιππος Λάρκος, ο σύζυγός της»”.
http://www.24h.com.cy/epikairotira/30454-proedrosathk.html


[Ακολουθεί η συνέχεια]...

Anef_Oriwn είπε...

[Και η συνέχεια]...

Εναδιαφερον - της εποχης των πεθερων, των κουμπαρων και τωρα των συνεταιρων;
Ο κ. Κιττης ειπε οτι θα κινησει αγωγη στον κ.Χασικο - πολυ καλα. Να ξεκινησει καπως επιτελους μια δικαστικη διαδικασια με τον κ. Χασικο, γιατι καποτε οντως θα πρεπει να απαντησει σε πολλα - αναμεσα τους και στην φαρμακερη ερωτηση:

«Οι τραπεζικοί λογαριασμοί μου», είπε ο Πρόεδρος της ΑΤΗΚ, «είναι ανοικτοί εάν θέλουν, όμως κάνει το ίδιο και ο Υπουργός; Ανοίγει τους λογαριασμούς του;»
Και, εννοειται να ανοιξουν απο το 1999 - και οικογενειακα... αφου υπαρχει τοσο παθος, οπως ακουγεται, του γαμβρου με την ιδιοκτησια του πεθερου.

Οσο για την αθωα απορια η την ρητορικη ερωτηση του κ. Κιττη γιατι επιμενουν να μιλουν για την Συτα αφου το θεμα δεν αφορα τον οργανισμο αλλα το ταμειο συνταξεων, η απαντηση ειναι μαλλον σαφης - καποιοι θελουν φιλετα του οργανισμου.
Ο πεθερος, καποιοι αλλοι συνεταιροι;
Ισως και για αυτο μερικοι ξεχασαν να ρωτησουν αν υπαρχουν και αλλα συμφεροντα στις μαρτυριες.
Υπαρχουν γνωστες ιστοριες φουσκας στα κυπριακα ΜΜΕ.
Να δουμε λοιπον.
Αλλωστε την εποχη των μιζων για τους πυραυλους, καποιοι εχουν και συμφεροντα να μετατοπιζουν θεματα.
Και η συνεπεια ειναι και συγκριτικο θεμα. Ο υπουργος ειναι αρμοδιος μονο για τον πεθερο;
Αληθευει οτι υπαρχει και γηπεδο σωματειου σε τουρκοκυπριακη γη;


«Αντροπή ρε», τζι’ έχει κόσμο που εν χειραγωγείται!