Ανάρτηση 101/2013!!! (εκατόν συν μία!) – [επίκαιρη, φιλο-τουρκική, αλληλέγγυα, εξεγερτική] – Ακόμα λίγα λόγια (εξ αναδημοσιεύσεως από τo Blog “Παττίχα” και τη “Γνώμη”) για τις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις στην Τουρκία…

Προλογικά:

Αντιγράφω [χωρίς σχόλια δικά μου] σχεδόν ολόκληρο το “Επαναστατικόν” κείμενο του συντοπίτη [πλην εν Αγγλία κατοικοεδρεύοντος] “Παττιχάρη” για τα εν Τουρκία τεκταινόμενα [κι όχι μόνο], το οποίο δημοσίευσε στο Blog … [Κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός!]…

Να σημειώσω ότι οι διαδηλώσεις σ’ όλη την Τουρκία συνεχίζονται με τον “σουλτάνο” Ερντογάν [που επέστρεψε από την περιοδεία του σε αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής] να μην ιδρώνει ΚΑΘΟΛΟΥ το αυτί του…

[από το ελλαδικό “ΠΟΝΤΙΚΙ” της 7ης Ιουνίου 2013]

Επίσης θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από άρθρο για την Τουρκία [με τίτλο “«Άνοιξη» και στην Τουρκία – Η ιστορία εκδικείται τον Ερντογάν”] του φίλου Στέλιου Στυλιανού, το οποίο δημοσιεύτηκε στη χτεσινή “Γνώμη”…  

********************************

“Επαναστατικόν”

[από το Blog “Παττίχα”]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου, όπως και η πιο κάτω φώτος}…

Η γυμνή αλήθεια για την Τουρκία

Κι ένα δείγμα από τις [παραλιακές] αντιθέσεις τής χώρας 

[…]

«Τζιαι ήρτεν τζιαι ο Ιούνης τζιαι έφερεν την τελευταίαν έκδοσην του occupy. Την αντίστασην των φίλων μας στην Ιστανμπούλ ενάντια σε κάτι που μοιάζει πολλά με τούτον που έχουμεν στην νησίδαν ως μικρογραφία. Μια συντηρητική, αυταρχική κυβέρνηση με πλήρως νεοφιλελεύθερον πρόγραμμαν. Τζιαι τσίλλα τζιαι να τσιλλήσεις, ο κόσμος εν άντεξεν τζιαι εξέσπασεν. Ξύλον, γαίμαν, θάνατος τζιαι καταστροφή, αλλά τζιαι μια αλληλεγγύη που έφερεν μαζιν τους θανάσιμους εχθρούς: φασίστες τζιαι αριστερούς, οπαδούς των τριών μεγάλων ομάδων της πόλης, γυναίκες με μαντήλαν τζιαι γυναίκες με τατουάζ. Ούλλοι μαζίν ενάντια στον παραλογισμόν τζιαι τον συνδυασμόν της απληστίας της ελίτ με τον συντηρητισμόν που θέλει τον κόσμον να μεν φιλιέται δημόσια τζιαι να μεν πίννει ότι θέλει την νύχταν.

Εύκουμαι τζιαι ελπίζω οι φίλοι μας στην νήσον να κάμουν το ίδιον. Τζιαιρός να σούσουμεν τα δικά μας κατεστημένα, την στείραν πολιτικήν που βασίζεται στον φόβον. Τον φόβον του Τούρκου, τον φόβον της μόλυνσης της ‘αμιγούς’ μπασταρτόρατσας μας, τον φόβον απώλειας της Ελληνικής γλώσσας. Η οποία στην Κύπρον μιλιέται κάκιστα, σαν μια φτηνή απομίμηση μιας ήδη φτηνής γλώσσας του ΑΝΤ1 τζιαι των άλλων καλαμαρίστικων καναλιών. Η απώλεια της γλώσσας μας εν αποτέλεσμαν του φασισμού για την ‘διατήρησην’ (βλέπε επιβολήν) μιας άλλης, δήθεν πιο ομοιογενούς γλώσσας.

Τζιαιρός επίσης να σούσουμεν το κατεστημένον της συντηρητικής, εθνο-κεντρικής παιδείας που καλλιεργεί το μίσος, την υπακοή, τον συμβιβασμόν, την αποδοχήν της κρατικής βίας τζιαι την ιδέαν των ελίτ. Να σούσουμεν την ηλίθιαν (τζιαι επανειλημμένως καταστροφικήν) προσκόλλησην σε έναν άλλον χρεωκοπημένον έθνος που εν σε ακόμα πιο μεγάλον αδιέξοδον που μας. Εθέλαμεν ένωσην τζιαι δώκαν μας τον Γρίβαν, εθέλαμεν σύσφιξην τζιαι δώκαν μας ομόλογα.

Τζιαιρός να δούμεν τα πράματα πιο καθαρά, χωρίς τον φακόν του φόβου. Οι τραπεζίτες, ντιβέλοπερς, παπάες, πολιτικοί τζιαι μεγαλοεπιχειρηματίες (ιδιότητες που συχνά συνυπάρχουν) βάλλουν το σιέριν τους βαθκιά στην τζιέπην του εν Κύπρω μεροκαμαθκιάρη (όι μόνον του Κυπραίου) τζιαι πιάννουν ότι του αρτηρά. Τζιαι μετά ταΐζουν του μάππαν, ρατσισμόν, ξενοφοβίαν, ομοφοβία, σεξισμόν, φόβον τζιαι ανασφάλειαν για πράματα που εν τον απειλούν για να αποσπάσουν την προσοχήν του που τα πράματα που τον καταστρέφουν κάθε μέρα. Τζιαι αν νομίζετε ότι τούτον εν πρόσφατον φαινόμενον, ξανασκεφτείτε το, γιατί έσιει αιώνες που εν έτσι. 

*******************************

Και δυο λόγια για τους Αλεβίτες

[από άρθρο τού Στέλιου Στυλιανού στη “Γνώμη” στις 7/6/2013 στη σελ. 20]…

{Τα bold είναι του συγγραφέα}…

“ΒΑΘΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ”

“Η κυβέρνηση Ερντογάν φαινόταν παντοδύναμη μέχρι την περασμένη εβδομάδα όπου με αφορμή τον υπερβολικό ζήλο των αστυνομικών δυνάμεων ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές που ήθελαν να μπλοκάρουν την καταστροφή πάρκου στο κέντρο της οικονομικής πρωτεύουσας της Τουρκίας, έχουν κινητοποιηθεί μια σειρά από βαθιές αντιθέσεις στο εσωτερικό της χώρας που δεν εξαντλούν την εξήγηση τους στο δίπολο κοσμικού και θεοκρατικού κρότους. Σίγουρα όμως δεν είναι αμελητέα αυτή η διάσταση.

Οι Αλεβίτες, η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της χώρας που αριθμεί σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς γύρω στα 15 εκατομμύρια πολιτών κυρίως στις παράλιες περιοχές, έχει ταυτιστεί παραδοσιακά τόσο με τον Κεμαλισμό όσο και την Αριστερά, σε μια προσπάθεια της να αποκρούσει την επικυριαρχία των φονταμενταλιστών Σουνιτών.

Υπάρχει αναμφίβολα μια αντιπαλότητα με θρησκευτική χροιά σε ένα δεύτερο επίπεδο, η οποία όμως διαλεκτικά βασίζεται στη σύγκρουση πολιτισμών και συμφερόντων μεταξύ της ανατολικής-ηπειρωτικής Τουρκίας και της δυτικής-Μεσογειακής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τα μεγαλύτερα ποσοστά του, το κόμμα του Ερντογάν τα λαμβάνει στην Ανατολία, ενώ τα κοσμικά προπύργια συνεχίσουν παραδοσιακά να βρίσκονται νοτιοδυτικά.

Οι Αλεβίτες θεωρούνται από μελετητές ως οι πλέον μετριοπαθείς μουσουλμάνοι, με τάσεις που φτάνουν τα όρια της «παγκόσμιας θρησκείας» και με εμφανείς επιρροές τόσο από τον Βουδισμό, όσο και τον Χριστιανισμό, ενώ έχουν να παρουσιάσουν μια προοδευτική πολιτική παράδοση πέραν των εκατό χρόνων. Το Αλεβίτικο δόγμα ασπάζεται ιστορικά και η μεγάλη πλειοψηφία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας.”

Anef_Oriwn

[είμαι κι εγώ “τούρκος” αυτές τις μέρες, όχι όμως στο Παρίσι]

Σάββατο 8/6/2013