Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Ανάρτηση 112/2013* [έκτακτη, σκεπτικιστική, αυτοκριτική, αφιερωματική, τραγουδιστική και Ελευθερια-κή] – «Ίσως να μη σού φτάνω εγώ γιατί πολλά ζητούσες»…


{* - Σημείωση:
Αυτή η ανάρτηση ετοιμάστηκε ψες Πέμπτη 27 τού μηνός, κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση}...

************************
Πρελούδιο
«…ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη»
[άδει η Ελευθερία Αρβανιτάκη]
*****************************
Δίκην προλόγου
Ο φίλος μου ο Ζιώρζ εσυνήθιζεν να λαλεί δίκην ανεκδότου [τότε που ήμασταν τζιαι νεώτεροι] για το ζήτημα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών ενός ζευγαριού:

«[Ως ζευγάρι] πρέπει να εμπιστευόμαστε ο ένα τον άλλον,
Διαφορετικά θα ξεκινήσουμε να ΜΑΣ αμφισβητούμε,

Κι άμα ΜΑΣ αμφισβητούμε, θα ξεκινήσουμε να ΜΑΣ υποψιαζόμαστε,
Κι άμα ΜΑΣ υποψιαζόμαστε θα ξεκινήσουμε να ΜΑΣ ψάχνουμε και να ΜΑΣ παρακολουθούμε,
Και τότε ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να μην ΜΑΣ κάνουμε τσακωτούς»!!!

********************************
“Ζώη Κλεμμένη”

 
Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη

“Ίσως εκείνο που ζητάς
εγώ να μην το έχω
κι απ’ ό,τι ονειρεύτηκες
εγώ πολύ ν’ απέχω.

Ίσως να μη σού φτάνω εγώ
γιατί πολλά ζητούσες
μα θα ‘ταν όλα αλλιώτικα
αν λίγο μ’ αγαπούσες.

Μη μ’ αποφεύγεις μάτια μου
μη με κοιτάς σαν ξένη
ζωή που δε μοιράζεται
είναι ζωή κλεμμένη.

Ίσως να σε κρατάει εδώ
μονάχα η συνήθεια
μα όσα κι αν μου ‘πες ψέματα
σ’ αγάπησα στ’ αλήθεια.”

******************************
Επίλογος
«Ο γρόνος εν ο καλλύττερος φίλος του αδρώπου. Φέφκει τα ούλλα που τον νουν!»
[Γκάνταλφ]

*******************************
Υστερόγραφον για την Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μια Τετάρτη αρχές του Ιούνη στο πρόγραμμα της στο “Mega”, [δεν θυμάμαι πώς το λένε], η Barbie-looking girl Χριστιάνας Αριστοτέλους φιλοξενούσε την εξαίρετη ελλαδίτισσα αοιδό Ελευθερία Αρβανιτάκη. [Ομολογουμένως ωραία κοπέλα η ξανθιά Χριστιάνα, αλλά όταν την ακούω να κάμνει πολιτικές τοποθετήσεις έρκεται μου να πιάω τα όρη τζιαι τα παραρά πέρκι τζιαι γλιτώσω το εγκεφαλικό. Το ίδιο παθθαίνω τζι’ άμα ακούω την άλλην, τη θεούσα την Ελίτα! Λαλεί τζι’ ο Λιασίδης στους “Αστροναύτες” του: «Ούφφου... να μεν άκουα τούτες τες πελλάρες σου, γιατί έννα ξεράσω, ρε Γιακείμη...»]…

Εκείνες τις μέρες η Ελευθερία Αρβανιτάκη βρισκόταν στην Κύπρο για κάποιες δικές της συναυλίες. [Στο σπίτι εθέλαν να πάμε να τη δούμε και να την ακούσουμε καθότι φωνάρα η κυρία, αλλά εθέλαμε τζιαι 20 ευρώ το άτομο για είσοδο. Το αφήσαμε λοιπόν, για κάποια άλλη φορά]…


Κάποιες βδομάδες προηγουμένως όμως η Αρβανιτάκη είχε ξανάρθει στην Κύπρο [αν δεν κάμνω λάθος στη Λεμεσό] και συμμετείχε [δωρεάν] στην εκεί «συναυλία αλληλεγγύης»… Έτσι ονομάστηκαν οι συναυλίες που έγιναν σε δήμους [κυρίως] με σκοπό τη συλλογή τροφίμων, φαρμάκων και ειδών προσωπικής υγιεινής για να δοθούν ως βοήθεια σε κόσμο που έχει άμεσα ανάγκη… [“Παναΰρκα” τα λαλώ εγιώ! Διερωτούμαι όταν τα πράματα θα δυσκολέψουν τζι’ άλλον – και τα φώτα θα σβήσουν - οι δήμοι, οι μητροπόλεις κι άλλοι φορείς θα συνεχίσουν να διοργανώνουν συναυλίες;]…

Και πάμε πίσω στο πρόγραμμα της Barbieς. Σε ερώτηση της προς την Αρβανιτάκη για τις «συναυλίες αλληλεγγύης» η ελληνίδα τραγουδίστρια είπε και τα εξής πολύ σπουδαία, όπως περίπου τα θυμάμαι ... [Κάπου έγραψα και μια σημείωση με τα ακριβή λόγια της, αλλά δεν τη βρήκα;]

«Τις συναυλίες αυτές δεν πρέπει να τις βλέπουμε μόνο ως εκδηλώσεις φιλανθρωπίας, γενναιοδωρίας και προσφοράς, αλλά και ως πολιτικές πράξεις. Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε πολιτικά και να αναζητήσουμε τους λόγους που μας οδήγησαν σ’ αυτήν την κρίση. Να γίνουμε πιο ενεργοί πολίτες! Παράλληλα πρέπει να ξέρουμε ότι αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με συναυλίες και φιλανθρωπίες. Να δούμε και τι κάνουμε μετά, αύριο και μεθαυρίο»... [Και η ξανθιά έμεινεν τζιέχασκε!]...


Γεια ΣΟΥ ρε Ελευθερία!
Μόνο ένας Άνθρωπος με Αριστερές καταβολές και πεποιθήσεις μπορεί να τοποθετηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Και η Ελευθερία Αρβανιτάκη έχει καταβολές [από την μητέρα της] από την Ικαρία [τον “κόκκινο βράχο”] το νησί όπου εξορίζονταν οι Κομμουνιστές κι άλλοι Αριστεροί!

Κι όπως έγραφε και το χτεσινό “ΠΟΝΤΙΚΙ” [το ελλαδικό κι όχι η κυπριακή κιντρινο-ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα]:
«Κάποτε οι καλλιτέχνες στήριζαν πολιτικές ιδέες σε μαζικές δωρεάν συναυλίες. Αργότερα η φιλανθρωπία μπήκε στα ... σαλόνια πλουσίων κυριών. Και σήμερα στην Ελλάδα [και την Κύπρο] της κρίσης, οι καλλιτέχνες προσκαλούνται συνεχώς να στηρίξουν κοινωνικούς σκοπούς». [Όμως με τη φιλανθρωπία τα προβλήματα δεν λύνονται, αλλά  παραμένουν! Κάμνουμε Μόνο «τρύπες στο νερό» κάμνουμε, που λαλεί τζι’ ο Παύλος Λιασίδης]...

Anef_Oriwn
[με αυτοκριτική διάθεση και Αρβανιτακό-πληκτος
Πέμπτη 27/6/2013

1 σχόλιο:

Anef_Oriwn είπε...

“Θέλω κοντά σου να μείνω”, εξαιρετικά τραγουδημένο από την Ελευθερία Αρβανιτάκη! – link: https://www.youtube.com/watch?v=4XMYNAPD7HQ