Ανάρτηση 72/2012 - [καθεχρονική και δίκην μνημοσύνου] – Λίγα λόγια γι’ ΑΥΤΟΝ που [ΜΑΣ] έφυγε!!!

Σαν να και τούτη τη φορά [από πέρσι τον Ιούνη] ο χρόνος κύλησε πιο γρήγορα... Τούτο ίσως να ‘χει σχέση και με τη γεμάτη χρονιά που μου ‘λαχε φέτος. Πολλά ήταν αυτά που [μου] πρόεκυψαν και μου ‘τυχαν και δεν άφησαν τον νουν μου να πολυ-ταξιδέψει κοντά ΣΟΥ! Ήταν και τα επαγγελματικά μου [κίνησα σ’ αυτήν την ηλικία να περπατησω σε νεα (εργασιακά) μονοπάτια, μια και μού δόθηκε κι η ευκαιρία – ξέρεις, δεν μπορώ να μένω για καιρό «ξέμπαρκος και να με τρώει το σαράκι»], όπως και κάποια οικογενειακά, αλλά κι άλλα τινά! Σίγουρα και η χρονική απομάκρυνση από ‘κείνες τις δύσκολες και θλιμμένες μέρες [πέρασαν ήδη κάποια χρόνια από τότες], έχει παραμερίσει και τον πόνο και τη θλίψη. Γι’ αυτό και η απουσία σου να μην είναι πια και τόσο αισθητή και να μην σ’ αναζητάμε έστω και νοερώς όπως παλιά! Θυμάμαι εκείνη την μέρα η ΜΑΝΑ είχε πει: «Η πρώτη μέρα εν φωθκιά, η δεύτερη εν καρβουνά τζι’ η τρίτη εν στακτός»… Τζιαι τελικά είχε δίκιο! Η φωτιά του πόνου που καίει την καρδιά και την ψυχή, λόγω του χαμού σίγα σιγά καταλαγιάζει! Φαίνεται όμως ότι η σιωπή μου και δη τις τελευταίες μέρες είχε ανησυχήσει και τη ΜΑΝΑ, που θα σκέφτηκε πως μάλλον θα το ‘χα ξεχάσει. Κι είπε να με πάρει καλού κακού και τηλέφωνο! Πάλι καλά, γιατί το τηλεφώνημα της ΜΟΎ θύμισε και την υποχρέωση-τάμα που ‘χα αναλάβει να κάνω τέτοιες μέρες κάθε χρόνο!!!  

 

Τελικά μαζευτήκαμε και φέτος [οι πιο κοντινοί] και σ’ επισκεφτήκαμε! Κι όπως τα λέγαμε εκεί μεταξύ μας και ΣΕ ‘νοιωθα να μας ατενίζεις σιωπηλός από τη φωτογραφία της νιότης ΣΟΥ, σκέφτηκα πως αν είχες φωνή σίγουρα θα [ΜΑΣ] έλεγες το σύνηθες ΣΟΥ: «Εν καλά που κάμνει το Κόμμαˑ τζι’ ο Μαλάς εν καλός»!

 

 

Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που ΣΕ σκεπάζει!!! 

 

Anef_Oriwn

Τρίτη 19/6/2012