Ανάρτηση 25/2011 [έκτακτη, λιβυκή κι αντιιμπεριαλιστική] – Μερικές ακόμα σκέψεις για την ιμπεριαλιστική αμερικανο-βρεττανο-γαλλική επέμβαση στη Λιβύη

Εισαγωγικό σημείωμα:
Συνεχίστηκαν [και σήμερα] για τρίτη στη σειρά μέρα οι βομβαρδισμοί [κυρίως από αέρος] στόχων του καθεστώτος Καντάφι [στη Λιβύη], από τους αμερικανο-[λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή]-βρεττανο-[που κοντά τζιαι τα “τσουρούθκια”]-γάλλων [που την είδαν αστυνομικοί της γειτονιάς]. [Οι βιομηχανίες όπλων θα τρίβουν τα χέρια τους].
Κι εγώ [σε συνέχεια των δύο προηγούμενων αναρτήσεων μου] και απηυδισμένος από την φαρισαϊκή υποκρισία των τους κάθε λογής αυτόκλητων σωτήρων του κόσμου [που ακούστηκε οι ιμπεριαλιστές να νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να παραμυθιάζουν και συντηρητικούς και “προοδευτικούς” – που προσπαθούν να δικαιολογήσουν με μασημένα λόγια την ιμπεριαλιστική επίθεση] , θα παραθέσω σ’ αυτήν τη νέα ανάρτηση μου ακόμα κάποιες σκέψεις αλλά και απορίες μου.

Επί του θέματος:
1. Εγώ δεν θα ΣΑΣ παραπέμψω [όπως έκαμε ο Πρόεδρος] στην υποκριτική στάση των δυτικών χωρών έναντι της Κύπρου και την ανοχή που επιδείξαν για την εισβολή της Τουρκίας στη νήσο το 1974 και που εξακολουθούν [ κυρίως οι “φίλοι” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση] να επιδεικνύουν μέχρι και σήμερα για τη συνεχιζόμενη κατοχή... Θα σημειώσω όμως τις επιλεκτικές [και κατ’ επέκταση και υποκριτικές] ευαισθησίες των χωρών αυτών. Και διερωτούμαι [ρητορικά όμως γιατί ξέρω τις απαντήσεις] γιατί όλοι αυτοί οι δυτικοί προασπιστές της δημοκρατίας, δεν έχουν επιδείξει παρόμοιες ευαισθησίες για τις δολοφονίες αντικυβερνητικών διαδηλωτών [από τις καθεστωτικές δυνάμεις ασφαλείας] στην Υεμένη και στο Μπαχρέιν. Ή γιατί ποιούν την πάπια για τη Σαουδική Αραβία, η οποία [αν δεν κάμνω λάθος] είναι και η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου οι γυναίκες ΔΕΝ έχουν δικαίωμα ψήφου. Οξά εν δικοί τους τζιει κάτω, τζι’ “εν της παπαθκιάς τα ξύλα”; Φυσικά όπου τζιαι να ‘στε θα ξεκινήσουν μέσα από τα ελεγχόμενα ΜουΜουΕ να δαιμονοποιούν τη Συρία [όπου ξεκίνησαν δειλά - δειλά αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κι εκεί] προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη επέμβαση τους! Τζιαι η Συρία εν έξω που την πόρτα μας!

2. Όμως τελικά διισταμένες απόψεις φαίνεται να υπάρχουν τόσο μέσα στο ΝΑΤΟ όσο και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στον ευρύτερο καπιταλιστικό κόσμο [συμπεριλαμβανομένου και του αραβικού] για την μορφή της επέμβαση και κατα πόσο το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας προνοούσε και αεροπορικές επιθέσεις και βομβαρδισμούς κι όχι μόνο “ζώνες απαγόρευσης πτήσεων”.
Ο Σαρκοζί ξεκίνησε πρώτος τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της Λιβύης χωρίς να ρωτήσει ή λάβει υπ’ όψη τους κανένα από τους ευρωπαίους εταίρους ή μάλλον τα ‘κανε πλακάκια με τους αγγλοαμερικάνους - φαίνεται ότι θεωρεί τη Βόρεια Αφρική τσιφλίκι. [Λαλείτε να το ‘καμε επειδή χτες είχαμε και τη Διεθνή Μέρα Γαλλοφωνίας;] Τούτη η στάση του όμως έχει εξοργίσει την κολλητή του την Μέρκελ δημιουργώντας έτσι ρήγματα στον γαλλογερμανικό άξονα!
[Θα ‘χετε σίγουρα ακούσει για των πακέτο οικονομικών μέτρων που οι δύο χώρες προσπάθησαν πρόσφατα να περάσουν σε συνοδό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ας πούμεν την επιβολή ενιαίου φορολογικού συντελεστή 17%! Και σε ‘ΜΑΣ γκρινιάζανε για αύξηση της φορολογίας από 10% σε 11%!]...
Αντιδράσεις και ενστάσεις υπήρξαν [για τους δικούς τους λόγους και για τα δικά τους συμφέροντα] και από τη Ρωσσία και την Κίνα, με την πρώτη να χαρακτηρίζει το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας ως αμφιλεγόμενου. Μουρμουρητά ακούστηκαν και από τον θλιβερό Πρόεδρο του Αραβικού Συνδέσμου [κάποιον Μούσα], που κατηγόρησε τους δυτικούς ότι άλλα εσυμφωνήσαν κι άλλα πράττουν. Κοντολογίς λίγο πολύ ΜΑΣ λέει πως "άλλη τους έδειξαν κι άλλη τους εμπήξαν"(!!!), [οι δυτικοί]... Βλέπετε, όταν ζητούσαν από τους δυτικούς να εφαρμόσουν “ζώνες απαγόρευσης πτήσεων”, το ‘καμναν για να βρεθεί τρόπος να εμποδίζονται τα αεροπλάνα του καθεστώτος Καντάφι να βομβαρδίζουν τους αντικαθεστωτικούς. Όμως οι γαλλο-εγγλεζο-αμερικάνοι ξεκίνησαν ανελέητους βομβαρδισμούς κατα διαφόρων στόχων πλήττοντας κι αμάχους [«παράπλευρες απώλειες» τις λένε] ...

3. Όλες αυτές οι αντικρουόμενες προσεγγίσεις αντικατοπτρίζουν τις ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Γι’ αυτό και διερωτούμαι [και πάλι ρητορικά] από που κι ως που κάποιοι προοδευτικοί [λέμε τώρα] ΜΑΣ καλούν να συνταχτούμε μ’ αυτούς που προσπαθούν να επιβάλουν τη δημοκρατία [λεμε τώρα] σε μια ανελεύθερη χώρα, όπως η Λιβύη! Λες και δημοκρατία είναι κάποιο προϊόν για εξαγωγή όπως οι πατάτες ή το πετρέλαιο! Σίγουρα μετά θ’ ακολουθήσουν η Σαουδική Αραβία και η Υεμένη! [Απόψε άκουσα στες ειδήσεις κάποιο αμερικάνο – που ΜΑΣ πήρε για αμερικανάκια – να λέει και το παλαβό ότι στόχος τους δεν είναι η καθεστωτική αλλαγή]. Σίγουρα ο Καντάφι είναι δικτάτορας! Κάποιοι μάλιστα τον ονομάζουν και αιμοσταγή κι ανισόρροπο και ψυχοπαθή, όμως οι όποιες δημοκρατικές αλλαγές είναι υπόθεση του λιβυκού λαού

4. Η μεγάλη πλάκα όμως είναι με κάποιους δικούς ΜΑΣ πολιτικούς [όπως ο Ομήρου] και «έγκριτους» δημοσιογράφους, που shίζονται [ορθώς] ότι ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι [εν Κύπρω] Βρεττανικές Βάσεις [του Ακρωτηρίου] για να βομβαρδίζεται η Λιβύη, όμως που την άλλη τζιαι πριν 2-3 βδομάδες εshίζουνταν [τζιαι επεράσαν τζιαι ψήφισμα που τη Βουλή] ότι πρέπει αν μπούμε στο νατοϊκό πρόγραμμα “Συνεταιρισμός για την Ειρήνη”. Δεν είναι και για τέτοιες αποστολές που συστάθηκε ο “Συνεταιρισμός”, γι’ αυτό και ενδόμυχα μπορεί να επικροτούν και τη δυτική επέμβαση!

5. Την διεθνή ασφάλεια και ειρήνη ΔΕΝ μπορούν να την εγγυηθούν οι ιμπεριαλιστές!!!

6. Μπορεί κάποιος να ΜΑΣ απαντήσει [στο κομβικό ερώτημα], αν η Λιβύη δεν είχε πετρέλαια, οι δυτικοί θα κόμπτονταν για τα "ανθρώπινα δικαιώματα" των Λίβυων;

Anef_Oriwn
Τρίτη 22/3/2011

******************
Υστερόγραφο 22/3/2011 - 10:55 μ.μ.:
Πιο κάτω παραθέτω εκτάκτως κι ένα απόσπασμα από χτεσινή συνέντευξη της Γ.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στο ραδιοφωνικό σταθμό "Real fm" και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου [link: http://www2.rizospastis.gr/page.do?id=13305&publDate=22%2F3%2F2011&direction=&pageNo=3].

Τα λεγόμενα της συντρόφισσας Αλέκας έχουν βασικά να κάμουν με το λεγόμενο “ανθρωπιστικό” πρόσχημα [για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη] και την «ευαισθησία της διεθνούς κοινότητας» που επικαλούνται διάφοροι δημοσιογράφοι, αναλυτές και δημοσιολόγοι.
Αυτοί οι κονδυλοφόροι τώρα "θυμήθηκαν" τη Ρουάντα, το Νταρφούρ, τις εθνοκαθάρσεις, τους ηγέτες που σφάζουν τους λαούς τους. Θέλουν να δημιουργήσουν συνειρμούς αποδοχής των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Γνωρίζουν ότι σήμερα όλο και λιγότερο πιάνουν τα “ανθρωπιστικά προσχήματα”, μετά και από τα μακελειά στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ ή στο Σουδάν, όπου με την υποδαύλιση της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» στο Νταρφούρ κατάφεραν το διαμελισμό του.
Και ούτε τα πράγματα μπορούμε να τα βλέπουμε με το «έπρεπε ή δεν έπρεπε».
Ορισμένοι “αναλυτές” ωμά κράζουν ότι «πρέπει να είμαστε με τους ιμπεριαλιστές για να εξασφαλίζουμε τα συμφέροντά μας». Βέβαια, δεν πρόκειται για συμφέροντα των λαών, αλλά των αστικών τάξεων. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, που έσπευσε να πάρει την πρωτοκαθεδρία στις πολεμικές επιχειρήσεις, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι άλλοι πρόθυμοι, ανάμεσά τους και η ελληνική αστική τάξη, που τους ...πήρε ο πόνος «για τους άμοιρους Λίβυους από το σφαγέα Καντάφι», σφάζουν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Πριν από λίγο καιρό συναγελάζονταν με ηγέτες τύπου Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, Μπεν Αλι στην Τυνησία και Καντάφι στη Λιβύη. Εξασφάλιζαν μέσα από ένα σφοδρότατο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και τη συνεργασία που έκαναν με αυτούς τους ηγέτες, που τώρα τους λένε δικτάτορες [βεβαίως τέτοιοι είναι], τα συμφέροντα των μονοπωλίων της κάθε χώρας. Ολα ήταν «μέλι- γάλα» με τέτοιους ηγέτες, όπως είναι με τους ...ανθρωπιστές της Σαουδικής Αραβίας, του Μπαχρέιν ή του Ισραήλ. Έκφραση αυτού του ανταγωνισμού, που προχωράει σε νέα φάση και αναδιατάξεις στο μοίρασμα της λείας, είναι και οι όποιες διαφοροποιήσεις κάποιων ιμπεριαλιστικών ή ανερχόμενων δυνάμεων όπως η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.

Χατζηνικολάου: Όμως, υπάρχει και το επιχείρημα από την άλλη πλευρά ότι εκεί ο Καντάφι επιτίθεται σε αμάχους. Αυτό είναι ένα σοβαρό επιχείρημα για παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας.
Παπαρήγα: Σε αμάχους γίνεται επίθεση σε πάρα πολλές χώρες της Γης. Η επίθεση δεν έχει καμία σχέση ούτε με ανθρωπισμό ούτε με δημοκρατία. Τα πετρέλαια της περιοχής, οι αγωγοί, είναι ο στόχος. Ακόμα, είναι ότι η Λιβύη πήγαινε να παίξει έναν, ενδεχομένως ηγετικό, ρόλο στην Αφρική. Στην Αφρική τώρα πέρα από τις κλασικές δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία, δευτερευόντως οι Αμερικανοί - και αυτοί έχουν ενδιαφέρον - έχει μπει τώρα και η Κίνα, ενδιαφέρονται και άλλες χώρες, όπως η Ρωσία. Αυτή είναι η διαμάχη. Η Λιβύη ενδεχομένως είναι ένα προγεφύρωμα για μεγαλύτερη διείσδυση στην Αφρική. Δεν πρόκειται για καμία ανθρωπιστική επέμβαση. Άλλωστε, οι ίδιοι που κάνουν αυτές τις επεμβάσεις αποφασίζουν τραγικά μέτρα για τους λαούς.
Χατζηνικολάου: Λέτε ότι αν δεν υπήρχαν τα πετρέλαια δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς;
Παπαρήγα: Βέβαια. Κοιτάξτε η Λιβύη για κάποιο διάστημα και για διάφορους λόγους - τώρα δεν είναι της ώρας κανείς να το αναλύσει - υπάρχει ο Αραβικός, ο λεγόμενος «σοσιαλιστικός» εθνικισμός (σοσιαλιστικός εντός εισαγωγικών), η Λιβύη για πολλά χρόνια ήταν μια χώρα που σήκωνε ανάστημα στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, έγινε το αγαπημένο παιδί και των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Βλέπετε, λοιπόν, εδώ γίνονται διάφορα παιχνίδια. Η ουσία είναι όμως αυτή: Συνέφερε τη Γαλλία και την Ιταλία να εμφανίζεται π.χ. ο Καντάφι ως αντιαμερικανός, όμως ο ανθρωπισμός και η φροντίδα για τους λαούς λείπει και όταν αγκάλιαζαν τον Καντάφι και τώρα που τον πολεμούν.

Anef_Oriwn