Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Ανάρτηση 25/2011 [έκτακτη, λιβυκή κι αντιιμπεριαλιστική] – Μερικές ακόμα σκέψεις για την ιμπεριαλιστική αμερικανο-βρεττανο-γαλλική επέμβαση στη Λιβύη


Εισαγωγικό σημείωμα:
Συνεχίστηκαν [και σήμερα] για τρίτη στη σειρά μέρα οι βομβαρδισμοί [κυρίως από αέρος] στόχων του καθεστώτος Καντάφι [στη Λιβύη], από τους αμερικανο-[λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή]-βρεττανο-[που κοντά τζιαι τα “τσουρούθκια”]-γάλλων [που την είδαν αστυνομικοί της γειτονιάς]. [Οι βιομηχανίες όπλων θα τρίβουν τα χέρια τους].
Κι εγώ [σε συνέχεια των δύο προηγούμενων αναρτήσεων μου] και απηυδισμένος από την φαρισαϊκή υποκρισία των τους κάθε λογής αυτόκλητων σωτήρων του κόσμου [που ακούστηκε οι ιμπεριαλιστές να νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να παραμυθιάζουν και συντηρητικούς και “προοδευτικούς” – που προσπαθούν να δικαιολογήσουν με μασημένα λόγια την ιμπεριαλιστική επίθεση] , θα παραθέσω σ’ αυτήν τη νέα ανάρτηση μου ακόμα κάποιες σκέψεις αλλά και απορίες μου.

Επί του θέματος:
1. Εγώ δεν θα ΣΑΣ παραπέμψω [όπως έκαμε ο Πρόεδρος] στην υποκριτική στάση των δυτικών χωρών έναντι της Κύπρου και την ανοχή που επιδείξαν για την εισβολή της Τουρκίας στη νήσο το 1974 και που εξακολουθούν [ κυρίως οι “φίλοι” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση] να επιδεικνύουν μέχρι και σήμερα για τη συνεχιζόμενη κατοχή... Θα σημειώσω όμως τις επιλεκτικές [και κατ’ επέκταση και υποκριτικές] ευαισθησίες των χωρών αυτών. Και διερωτούμαι [ρητορικά όμως γιατί ξέρω τις απαντήσεις] γιατί όλοι αυτοί οι δυτικοί προασπιστές της δημοκρατίας, δεν έχουν επιδείξει παρόμοιες ευαισθησίες για τις δολοφονίες αντικυβερνητικών διαδηλωτών [από τις καθεστωτικές δυνάμεις ασφαλείας] στην Υεμένη και στο Μπαχρέιν. Ή γιατί ποιούν την πάπια για τη Σαουδική Αραβία, η οποία [αν δεν κάμνω λάθος] είναι και η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου οι γυναίκες ΔΕΝ έχουν δικαίωμα ψήφου. Οξά εν δικοί τους τζιει κάτω, τζι’ “εν της παπαθκιάς τα ξύλα”; Φυσικά όπου τζιαι να ‘στε θα ξεκινήσουν μέσα από τα ελεγχόμενα ΜουΜουΕ να δαιμονοποιούν τη Συρία [όπου ξεκίνησαν δειλά - δειλά αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κι εκεί] προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη επέμβαση τους! Τζιαι η Συρία εν έξω που την πόρτα μας!

2. Όμως τελικά διισταμένες απόψεις φαίνεται να υπάρχουν τόσο μέσα στο ΝΑΤΟ όσο και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στον ευρύτερο καπιταλιστικό κόσμο [συμπεριλαμβανομένου και του αραβικού] για την μορφή της επέμβαση και κατα πόσο το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας προνοούσε και αεροπορικές επιθέσεις και βομβαρδισμούς κι όχι μόνο “ζώνες απαγόρευσης πτήσεων”.
Ο Σαρκοζί ξεκίνησε πρώτος τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της Λιβύης χωρίς να ρωτήσει ή λάβει υπ’ όψη τους κανένα από τους ευρωπαίους εταίρους ή μάλλον τα ‘κανε πλακάκια με τους αγγλοαμερικάνους - φαίνεται ότι θεωρεί τη Βόρεια Αφρική τσιφλίκι. [Λαλείτε να το ‘καμε επειδή χτες είχαμε και τη Διεθνή Μέρα Γαλλοφωνίας;] Τούτη η στάση του όμως έχει εξοργίσει την κολλητή του την Μέρκελ δημιουργώντας έτσι ρήγματα στον γαλλογερμανικό άξονα!
[Θα ‘χετε σίγουρα ακούσει για των πακέτο οικονομικών μέτρων που οι δύο χώρες προσπάθησαν πρόσφατα να περάσουν σε συνοδό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ας πούμεν την επιβολή ενιαίου φορολογικού συντελεστή 17%! Και σε ‘ΜΑΣ γκρινιάζανε για αύξηση της φορολογίας από 10% σε 11%!]...
Αντιδράσεις και ενστάσεις υπήρξαν [για τους δικούς τους λόγους και για τα δικά τους συμφέροντα] και από τη Ρωσσία και την Κίνα, με την πρώτη να χαρακτηρίζει το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας ως αμφιλεγόμενου. Μουρμουρητά ακούστηκαν και από τον θλιβερό Πρόεδρο του Αραβικού Συνδέσμου [κάποιον Μούσα], που κατηγόρησε τους δυτικούς ότι άλλα εσυμφωνήσαν κι άλλα πράττουν. Κοντολογίς λίγο πολύ ΜΑΣ λέει πως "άλλη τους έδειξαν κι άλλη τους εμπήξαν"(!!!), [οι δυτικοί]... Βλέπετε, όταν ζητούσαν από τους δυτικούς να εφαρμόσουν “ζώνες απαγόρευσης πτήσεων”, το ‘καμναν για να βρεθεί τρόπος να εμποδίζονται τα αεροπλάνα του καθεστώτος Καντάφι να βομβαρδίζουν τους αντικαθεστωτικούς. Όμως οι γαλλο-εγγλεζο-αμερικάνοι ξεκίνησαν ανελέητους βομβαρδισμούς κατα διαφόρων στόχων πλήττοντας κι αμάχους [«παράπλευρες απώλειες» τις λένε] ...

3. Όλες αυτές οι αντικρουόμενες προσεγγίσεις αντικατοπτρίζουν τις ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Γι’ αυτό και διερωτούμαι [και πάλι ρητορικά] από που κι ως που κάποιοι προοδευτικοί [λέμε τώρα] ΜΑΣ καλούν να συνταχτούμε μ’ αυτούς που προσπαθούν να επιβάλουν τη δημοκρατία [λεμε τώρα] σε μια ανελεύθερη χώρα, όπως η Λιβύη! Λες και δημοκρατία είναι κάποιο προϊόν για εξαγωγή όπως οι πατάτες ή το πετρέλαιο! Σίγουρα μετά θ’ ακολουθήσουν η Σαουδική Αραβία και η Υεμένη! [Απόψε άκουσα στες ειδήσεις κάποιο αμερικάνο – που ΜΑΣ πήρε για αμερικανάκια – να λέει και το παλαβό ότι στόχος τους δεν είναι η καθεστωτική αλλαγή]. Σίγουρα ο Καντάφι είναι δικτάτορας! Κάποιοι μάλιστα τον ονομάζουν και αιμοσταγή κι ανισόρροπο και ψυχοπαθή, όμως οι όποιες δημοκρατικές αλλαγές είναι υπόθεση του λιβυκού λαού

4. Η μεγάλη πλάκα όμως είναι με κάποιους δικούς ΜΑΣ πολιτικούς [όπως ο Ομήρου] και «έγκριτους» δημοσιογράφους, που shίζονται [ορθώς] ότι ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι [εν Κύπρω] Βρεττανικές Βάσεις [του Ακρωτηρίου] για να βομβαρδίζεται η Λιβύη, όμως που την άλλη τζιαι πριν 2-3 βδομάδες εshίζουνταν [τζιαι επεράσαν τζιαι ψήφισμα που τη Βουλή] ότι πρέπει αν μπούμε στο νατοϊκό πρόγραμμα “Συνεταιρισμός για την Ειρήνη”. Δεν είναι και για τέτοιες αποστολές που συστάθηκε ο “Συνεταιρισμός”, γι’ αυτό και ενδόμυχα μπορεί να επικροτούν και τη δυτική επέμβαση!

5. Την διεθνή ασφάλεια και ειρήνη ΔΕΝ μπορούν να την εγγυηθούν οι ιμπεριαλιστές!!!

6. Μπορεί κάποιος να ΜΑΣ απαντήσει [στο κομβικό ερώτημα], αν η Λιβύη δεν είχε πετρέλαια, οι δυτικοί θα κόμπτονταν για τα "ανθρώπινα δικαιώματα" των Λίβυων;

Anef_Oriwn
Τρίτη 22/3/2011


******************
Υστερόγραφο 22/3/2011 - 10:55 μ.μ.:
Πιο κάτω παραθέτω εκτάκτως κι ένα απόσπασμα από χτεσινή συνέντευξη της Γ.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στο ραδιοφωνικό σταθμό "Real fm" και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου [link: http://www2.rizospastis.gr/page.do?id=13305&publDate=22%2F3%2F2011&direction=&pageNo=3].


Τα λεγόμενα της συντρόφισσας Αλέκας έχουν βασικά να κάμουν με το λεγόμενο “ανθρωπιστικό” πρόσχημα [για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη] και την «ευαισθησία της διεθνούς κοινότητας» που επικαλούνται διάφοροι δημοσιογράφοι, αναλυτές και δημοσιολόγοι.
Αυτοί οι κονδυλοφόροι τώρα "θυμήθηκαν" τη Ρουάντα, το Νταρφούρ, τις εθνοκαθάρσεις, τους ηγέτες που σφάζουν τους λαούς τους. Θέλουν να δημιουργήσουν συνειρμούς αποδοχής των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Γνωρίζουν ότι σήμερα όλο και λιγότερο πιάνουν τα “ανθρωπιστικά προσχήματα”, μετά και από τα μακελειά στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ ή στο Σουδάν, όπου με την υποδαύλιση της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» στο Νταρφούρ κατάφεραν το διαμελισμό του.
Και ούτε τα πράγματα μπορούμε να τα βλέπουμε με το «έπρεπε ή δεν έπρεπε».
Ορισμένοι “αναλυτές” ωμά κράζουν ότι «πρέπει να είμαστε με τους ιμπεριαλιστές για να εξασφαλίζουμε τα συμφέροντά μας». Βέβαια, δεν πρόκειται για συμφέροντα των λαών, αλλά των αστικών τάξεων. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, που έσπευσε να πάρει την πρωτοκαθεδρία στις πολεμικές επιχειρήσεις, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι άλλοι πρόθυμοι, ανάμεσά τους και η ελληνική αστική τάξη, που τους ...πήρε ο πόνος «για τους άμοιρους Λίβυους από το σφαγέα Καντάφι», σφάζουν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Πριν από λίγο καιρό συναγελάζονταν με ηγέτες τύπου Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, Μπεν Αλι στην Τυνησία και Καντάφι στη Λιβύη. Εξασφάλιζαν μέσα από ένα σφοδρότατο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και τη συνεργασία που έκαναν με αυτούς τους ηγέτες, που τώρα τους λένε δικτάτορες [βεβαίως τέτοιοι είναι], τα συμφέροντα των μονοπωλίων της κάθε χώρας. Ολα ήταν «μέλι- γάλα» με τέτοιους ηγέτες, όπως είναι με τους ...ανθρωπιστές της Σαουδικής Αραβίας, του Μπαχρέιν ή του Ισραήλ. Έκφραση αυτού του ανταγωνισμού, που προχωράει σε νέα φάση και αναδιατάξεις στο μοίρασμα της λείας, είναι και οι όποιες διαφοροποιήσεις κάποιων ιμπεριαλιστικών ή ανερχόμενων δυνάμεων όπως η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.

Χατζηνικολάου: Όμως, υπάρχει και το επιχείρημα από την άλλη πλευρά ότι εκεί ο Καντάφι επιτίθεται σε αμάχους. Αυτό είναι ένα σοβαρό επιχείρημα για παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας.
Παπαρήγα: Σε αμάχους γίνεται επίθεση σε πάρα πολλές χώρες της Γης. Η επίθεση δεν έχει καμία σχέση ούτε με ανθρωπισμό ούτε με δημοκρατία. Τα πετρέλαια της περιοχής, οι αγωγοί, είναι ο στόχος. Ακόμα, είναι ότι η Λιβύη πήγαινε να παίξει έναν, ενδεχομένως ηγετικό, ρόλο στην Αφρική. Στην Αφρική τώρα πέρα από τις κλασικές δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία, δευτερευόντως οι Αμερικανοί - και αυτοί έχουν ενδιαφέρον - έχει μπει τώρα και η Κίνα, ενδιαφέρονται και άλλες χώρες, όπως η Ρωσία. Αυτή είναι η διαμάχη. Η Λιβύη ενδεχομένως είναι ένα προγεφύρωμα για μεγαλύτερη διείσδυση στην Αφρική. Δεν πρόκειται για καμία ανθρωπιστική επέμβαση. Άλλωστε, οι ίδιοι που κάνουν αυτές τις επεμβάσεις αποφασίζουν τραγικά μέτρα για τους λαούς.
Χατζηνικολάου: Λέτε ότι αν δεν υπήρχαν τα πετρέλαια δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς;
Παπαρήγα: Βέβαια. Κοιτάξτε η Λιβύη για κάποιο διάστημα και για διάφορους λόγους - τώρα δεν είναι της ώρας κανείς να το αναλύσει - υπάρχει ο Αραβικός, ο λεγόμενος «σοσιαλιστικός» εθνικισμός (σοσιαλιστικός εντός εισαγωγικών), η Λιβύη για πολλά χρόνια ήταν μια χώρα που σήκωνε ανάστημα στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, έγινε το αγαπημένο παιδί και των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Βλέπετε, λοιπόν, εδώ γίνονται διάφορα παιχνίδια. Η ουσία είναι όμως αυτή: Συνέφερε τη Γαλλία και την Ιταλία να εμφανίζεται π.χ. ο Καντάφι ως αντιαμερικανός, όμως ο ανθρωπισμός και η φροντίδα για τους λαούς λείπει και όταν αγκάλιαζαν τον Καντάφι και τώρα που τον πολεμούν.

Anef_Oriwn

15 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Ως σχόλια [ελλείψει άλλων από άλλους] θα ‘θελα να καταθέσω δύο αναγνώσεις από τον σημερινό Τύπο [κυπριακό και ελληνικό]:

1. Από τη σημερινή “Ελευθεροτυπία” [σελ. 17 – ρεπορτάζ Ντίνας Βαγενά]:
Τίτλος: «Γήπεδο θανάτου η Γάζα»
«Οι άντρες της οικογένειας Αλ Χίλου έπαιζαν ποδόσφαιρο το απόγευμα με γείτονες στην αλάνα μπροστά στο σπίτι τους, στην οδό Αν Ναζάζ στη συνοικία Ας Σαντζάια στα ανατολικά της Πόλης της Γάζας, όταν έπεσε ανάμεσα τους οβίδα σπέρνοντας θανατικό: Ο 50χρονος πατέρας Αχμεντ αλ Χίλου, δύο από τους γιους του, ο 11χρονος Μοχάμεντ και ο 16χρονος Γιάσερ, μαζί με δύο νεαρά γειτονόπουλα, σκοτώθηκαν ενώ τέσσερις ακόμη τραυματίστηκαν σοβαρά, σύμφωνα με τους γιατρούς του νοσοκομείου Αλ Σίφα της Γάζας». --- Λαλείτε η οβίδα να ποτζιείνες που σύρνει ο Καντάφι στους αντικαθεστωτικούς, οξά να φταίσιν οι παλαιστίνιοι που βρέθηκαν σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή;

2. Κι από το σημερινό “Φιλελεύθερο” από τη στήλη “Αντιρρήσεις” [σελ. 7] του Νίκου Τόκα:
« Γελούσαν όπως τις μαϊμούδες, δίπλα στον Καντάφι! »
«Στο θέμα της Λιβύης, το σεβαστό μας κράτος, περίπου τοποθετείται και με τον χωροφύλακα και με τον… αστυφύλακα: Και καλά κάνουμε βέβαια, είμαστε πολύ μικροί για να βάζουμε τα χέρια μας μέσα στα κάρβουνα ή να προσπαθούμε να βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα. Εδώ κοτζάμ υπερδυνάμεις και παίζουν κανονικό θέατρο στη διεθνή πολιτική, ευθυγραμμίζοντας τις πολιτικές και τις συμπεριφορές τους σε ευθεία γραμμή με τα ποικιλόμορφα συμφέροντά τους- είναι φορτωμένοι μπαγαποντιά και υποκρισία οι άτιμοι!
•••Να σκεφτείτε ότι αρκετοί από τους ηγέτες της Δύσης που εμφανίζονται σήμερα ως… αδιάφθοροι και ορκισμένοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είχαν τελευταία συναντηθεί και φωτογραφηθεί με τον δικτάτορα Γκαντάφι. Και κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, κόρδωναν και γελούσαν σαν τις… μαϊμούδες από χαρά ότι είχαν δίπλα τους αυτόν τον ψυχασθενή κύριο, γνωρίζοντας μάλιστα ότι τα όπλα που του είχαν προηγουμένως πωλήσει, δεν θα δίσταζε να τα χρησιμοποιήσει ακόμα και κατά του ίδιου του λαού τoυ.
•••Συμπέρασμα;
Είναι αυταπάτη, αφέλεια και σχιζοφρένεια να αναζητά κάποιος τον... θρίαμβο του δικαίου και της λογικής σε έναν παράλογο κόσμο όπου κυριαρχεί το δόγμα «ο θάνατος σου, η ζωή μου» και όπου βρίσκεται σε επικίνδυνη έξαρση ο εθνικός ρατσισμός. Και η Κύπρος, δυστυχώς, λιλιπούτεια όπως είναι, βαδίζει ξυπόλητη στα αγκάθια, αναζητώντας -κοιτάξτε... ειρωνεία- αυτό το οποίο επιδιώκουν υποτίθεται οι σύμμαχοι, βομβαρδίζοντας τη Λιβύη: Σεβασμό και αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Βρε εσείς, απατεώνες ταγοί, εφκάλετε πιον όνομα: Και καιροσκόποι και συμφεροντολόγοι του... κερατά!!»
---
Εμ, τι άλλο να πω εγώ ο δογματικός;

νεος είπε...

Anef!
λαλείς οι ίδιοι που επικρίνουν τον "κλαψιάρη" Χριστόφια για την "αναποφασιστικότητά"(δογματισμό, "κόλλημα", αδυναμία σύλληψης της real politik) του να πουλήσει εκδούλεψη στα "μεγάλα αφεντικά", να του κάμουν την ίδια κριτική όταν και αν αρχίσουν οι χοροί και στη Συρία;

..."Γιατί δεν προσφέρεις τις λίγες υποδομές μας για να ρίξουμε τον τύρρανο Άσσατ τον νεότερο";;;;

....

νεος είπε...

Στόχος-ευκαιρία ο Καντάφι..

Επίσης από της ελευθεροτυπία...

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=261745

Anef_Oriwn είπε...

Νέε Ελληνοκύπριε,

Έχω δει το κείμενο από την “Ελευθεροτυπία” όπου παραπέμπει το link που δίνεις. Τείνω να συμφωνήσω ότι η Λιβύη πάει για εμφύλιο και διαμελισμό όπως ακριβώς συμβαίνει και στο Ιράκ! Και μάλλον η Συρία έχει πάρει σειρά. Η ευκαιρία που οι αμερικανοί έψαχναν από καιρό, σίγουρα θα τους δοθεί με τη εντατικοποίηση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ όμως θα σχολιάσω το (1). Και θα ξεκινήσω λέγοντας πως χρειάζεται μεγάλη αφέλεια για να αναλύσει κάποιος τον κόσμο αγνοώντας την υποκρισία και την επιλεκτική πολιτική των μεγάλων, αυτά δεν είναι εξαιρέσεις, είναι ο κανόνας.

Και το κλαψούρισμα του προέδρου γιατί δεν συμπεριφέρθηκε ο ΟΗΕ με τον ίδιο τρόπο και σε μας, ήταν μια εξόχως ανόητη δήλωση.

Ειλικρινά, αν δεν αντιλαμβάνεσαι γιατί, δεν θα εξηγήσω!

Έχουμε λοιπόν υποκρισία, επιλεκτική πολιτική, συμφέροντα, πετρέλαια, βία Κανταφική, βία Δυτική, ε, είναι εύκολο να βγάλεις άκρη;
Εγώ πιστεύω πως όχι. Και πιστεύω πως είναι εξόχως απλοϊκή η λογική Αμερικανοί/ΝΑΤΟ=κακό, άρα όπου υπάρχει αυτό, εμείς λέμε όχι!

Μπορεί να λέγω και εγώ όχι, και όσο περνούν οι μέρες, τόσο βλέπω το αδιέξοδο της όλης υπόθεσης, αλλά θέλω να έχω μια μέθοδο για να κρίνω, όχι ένα σύνθημα.

Στροβολιώτης.

Anef_Oriwn είπε...

Strovoliotis,

Αφού «έχουμε λοιπόν υποκρισία, επιλεκτική πολιτική, συμφέροντα, πετρέλαια, βία Κανταφική, βία Δυτική ... [και δεν] ... είναι εύκολο να βγάλεις άκρη ...», τότε να αποδεχτούμε ως τελεσίδική κι αμετάβλητη αυτή την κατάσταση, να μην διαμαρτυρόμαστε ή να έχουμε ενστάσεις [γιατί θα εκληφθεί ότι «κλαψουρίζουμε»] ... Κι ας μην κατηγορούμε τον ηθικά κι αγγελικά πλασμένο ιμπεριαλιστικό κόσμο για όλ’ αυτά, γιατί σε τέτοια περίπτωση θα μας πάρουν για δογματικούς κι γραφικούς και δεν κάνει γιατί είμαστε ακόμα στα νιάτα των γηρατειών μας!!!
Κι αφού κι ΕΣΥ μπορείς να λες όχι φίλε Strovoliotis, γιατί δεν συνενώνουμε όλοι μαζί τα ΟΧΙ μας;

ο ύποπτος είπε...

Αγαπητέ Στροβολιώτη η μέθοδος είναι απλή. Αποκαλείται Διεθνές Δίκαιο και σεβασμός της ανεξαρτησίας των χωρών. Και αυτή η μέθοδος ΔΕΝ έχει ουρές όπως: Για να προστατεύσουμε τους άμαχους. Που ούτως η άλλως δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση αφού η πλευρά των εξεγερμένων δεν είναι άμαχοι. Σε αντίθεση με την εξέγερση στην Αίγυπτο. Όλα τα άλλα είναι ιμπεριαλιστικές κορώνες.

Ανώνυμος είπε...

Ανεφ (και ύποπτε), δεν θεωρώ πως ζούμε σε αγγελικό κόσμο όπου το δίκαιο είναι υπεράνω όλων. Ούτε πιστεύω πως υπάρχει νομοτέλεια ή θεωρία που οδηγεί σε ένα κόσμο όμορφο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο.

Κάτω από αυτές τις περιστάσεις όπως έχω γράψει πολλές φορές, τα βάζουμε όλα στο τραπέζι και αποφασίζουμε. Σε κάθε περίπτωση, και αναλόγως συγκυριών και δικών μας επιλογών είναι δυνατόν να πετύχουμε κάτι καλό. Και φυσικά δεν είναι καθόλου κακό να προσπαθεί κάποιος!
Άλλο η προσπάθεια, και η ευελιξία σε συνθήκες εξ ορισμού δύσκολες, και άλλο το κλαψούρισμα!

(Για τη Λιβύη, είναι φανερό πως εκείνοι που άρχισαν τις πόμπες, δεν έκαναν καλή κατ’ οίκον εργασία, και συνεπώς δεν διστάζω να πω ότι η επίθεση δεν θα έχει αποτέλεσμα, και πρέπει να τερματιστεί).

Και ύποπτε, μπορείς να μου πεις μια περίοδο πενταετίας ας πούμε, που εφαρμόστηκε απόλυτα η μέθοδος που περιγράφεις;

Γιατί εγώ ζούσα στον Άρη φαίνεται!

Και τέλος: ποιος κρίνει αν μια εξέγερση είναι νομιμοποιημένη και μια άλλη όχι; Δηλαδή από όλες τις χώρες νοτίως και ανατολικώς μας που βρίσκονται σε αναβρασμό, σε ποιες έχει δίκιο το κράτος, και σε ποιές οι διαδηλωτές;


Στροβολιώτης.

ο ύποπτος είπε...

Αγαπητέ Στροβολιώτη,
είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να λύσουμε το ζήτημα πότε μια κρατική οντότητα χάνει τη νομιμότητα της. Αυτή η απόφαση ανήκει αποκλειστικά στο κάθε λαό. Γι´ αυτό και κάθε λαός πρεπει να αποφασίζει για τον ευατό του και κάθε έξωθεν επέμβαση πρέπει να τη βλέπουμε με πολύ καχύποπτο μάτι και να καταδικάζεται. Ιδιαίτερα από αυτούς που έχουν πλέον χάσει καθε νομιμότητα να επεμβαίνουν, αφού το έχουν κάμει τόσες πολλές φορές και τα αποτελέσματα ΠΑΝΤΟΤΕ ήταν τραγικά. Καταστροφή κρατικων υποδομών, διαμελισμοί χωρών, πισωγύρισμα των λαών κατά 40-50 χρόνια, ληστρική υφαρπαγή ξένου πλούτου δηλ. φανερή κλεψιά, παρα πολλες υποσχεσεις μεχρι την υποδουλωση. Μετα .... τιποτε.

Λες:
Και ύποπτε, μπορείς να μου πεις μια περίοδο πενταετίας ας πούμε, που εφαρμόστηκε απόλυτα η μέθοδος που περιγράφεις;

Άρα επειδή στην προηγούμενη πενταετία έχουν γίνει πολλοί βιασμοί και το ίδιο προβλέπεται να γίνουν στην επόμενη εισηγήσε να ψηλώνουμε τα πόδια και να το ευχαριστιόμαστε;

Anef_Oriwn είπε...

Παραθέτω [πιο κάτω] μερικά στοιχεία [από άρθρο που εντόπισα στο σημερινό “Ριζοσπάστη” – link: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6169095&publDate=24/3/2011] και αφορούν τον ρόλο των διεθνών μονοπωλίων στον τομέα της εξόρυξης και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου στην Λιβύη και πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους στην περιοχή με την ιμπεριαλιστική επίθεση για απομάκρυνση του Καντάφι:

“Η Λιβύη είναι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή οικονομία της Αφρικής, πιο μεγάλη ακόμη και από τη Νιγηρία και την Αλγερία. Διαθέτει αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου 46,5 δισ. βαρελιών (δεκαπλάσια από τα αιγυπτιακά), που αντιστοιχούν στο 3,5% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, παρήγε 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, με στόχο να φτάσει στα διπλάσια. Το πετρέλαιό της είναι εξαιρετικής ποιότητας και πολύ χαμηλού κόστους παραγωγής (μόλις ένα δολάριο το βαρέλι).

***
Οι άδειες έρευνας, εξόρυξης και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου γίνεται από την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίων («National Oil Corporation») μέσω διεθνών διαγωνισμών. Οι εταιρείες που παίρνουν άδειες καλύπτουν το συνολικό κόστος των ερευνών, ενώ το κόστος ανάπτυξης πετρελαϊκών κοιτασμάτων διανέμεται μεταξύ της εταιρείας που παίρνει την άδεια και της κρατικής εταιρείας της Λιβύης. Γεγονός που σημαίνει και συμφωνία για το μοίρασμα των κερδών. Από το 2008 είχαν ξεκινήσει νέους διαγωνισμούς με στόχο την αύξηση της παραγωγής σε υπό εκμετάλλευση κοιτάσματα με τη χρήση νέων τεχνολογιών.

Η κρατική εταιρεία επαναδιαπραγματεύεται επίσης υπάρχουσες συμφωνίες με μεγάλα διεθνικά μονοπώλια πετρελαίου που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Ως το 2009 είχε καταλήξει σε συμφωνία με τις ΕΝΙ (Iταλία), «Οccidental»/OMV (ΗΠΑ/Αυστρία), «Repso»/«Τotal»/OMV/«Statoil»/«Hydro» (Ισπανία/ Γαλλία/ Αυστρία/ Νορβηγία) και «PetroCanada» (Καναδάς). Κάθε μονοπώλιο για την ανανέωση της συμφωνίας φέρεται να έχει καταβάλει «μπόνους» 1 δισ. δολ. Στις νέες συμφωνίες που έγιναν, μειώνεται το ποσοστό που θα παίρνουν οι ξένες εταιρείες από το πετρέλαιο που εξορύσσεται. Άλλα μονοπώλια που δρουν στη Λιβύη είναι οι «Exxon Mobil», «Chevron» (ΗΠΑ) και η κινεζική CNPC, που απορροφά το 11% των λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου.

Το 2007 δόθηκαν άδειες έρευνας και εκμετάλλευσης φυσικού αερίου στη Λιβύη. Τα μονοπώλια που πήραν άδειες ήταν η αγγλοολλανδικών συμφερόντων «Shell», η ρωσική «Gazprom», η αλγερινή «Sonatrach» και η πολωνική «Polski». Μέχρι το Δεκέμβρη του 2008 η λιβυκή κρατική εταιρεία είχε υπογράψει συμβόλαια με την «Occidental» (ΗΠΑ), RWE (Γερμανία), «Shell» (Ολλανδία/Μ. Βρετανία), «Gazporm» (Ρωσία), «Sonatrach» (Αλγερία) και PGNIG (Πολωνία).

***
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι τα διεθνικά μονοπώλια δεν ήταν και τόσο ελεύθερα στη δράση τους, ότι η κρατική εταιρεία της Λιβύης έβαζε όρους, π.χ. μείωση του ποσοστού που θα παίρνουν οι ξένες εταιρείες από το πετρέλαιο που εξορύσσεται. Ουσιαστικά το κρατικό μονοπώλιο, δηλαδή η εταιρεία της Λιβύης, κάνει κουμάντο και τα άλλα μονοπώλια δεν το σηκώνουν αυτό. Κάτι έπρεπε να γίνει. Δηλαδή να τελειώνει το κρατικό μονοπώλιο, να γίνει πλήρης απελευθέρωση της Ενέργειας. Αλλά με το καθεστώς Καντάφι δεν μπορούσαν. Έπρεπε να ξεμπερδεύουν, δηλαδή να εκσυγχρονιστεί το πολιτικό σύστημα. Και αυτό χωρίς επέμβαση και υποδαύλιση εσωτερικών αντιθέσεων δύσκολα γίνεται.


**********************
Πάντως φίλε Strovoliotis, ο μόνος λόγος που θα έκαμνε τουλάχιστον ΕΜΕΝΑ να συμφωνήσω για συμμετοχή της Κύπρου στες πολεμικές επιχειρήσεις στην Λιβύη [πολύ ακραία όμως αυτή η περίπτωση], ή να διευκολύνει [η Κύπρος] τις «συμμαχικές» [έτσι τις λένε τώρα] δυνάμεις στην “ανθρωπιστική αποστολή” τους, είναι να ΜΑΣ εγγυηθούν οι «σύμμαχοι» ότι θα έχουμε σημαντικό μερίδιο από το πλιάτσικο που θα γίνει για τα πετρέλαια!!!

Anef_Oriwn είπε...

Οι baş πατριώτες του τόπου, που φωνάζουν να φύγουν οι βρεττανικές βάσεις από την Κύπρο «χτες» [όπως έλεγε κι ο Βασιλείου «θέλω λύση χτες»], ή χλευάζουν και λοιδορούν τον Πρόεδρο γιατί [καθηκόντως] κάμνει επαφές ΚΑΙ με τες αγγλικές κυβερνήσεις [και χρησιμοποιούν μάλιστα κι αντιιμπεριαλιστική φρασεολογία], εκφράζονται κυρίως μέσα από τη “Σημερινή”. Σήμερα η περί ου ο λόγος εφημερίς [η οποία κάποτε είχε χαρακτηρίσει και το πραξικόπημα «επάναγκες»] τοποθετήθηκε [πήρε ξεκάθαρη Θέση] «Στο πλευρό των συμμάχων» μέσα από το κύριο άρθρο της:
«Στην περίπτωση της συμμαχικής επίθεσης εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να ταχθεί με το μέρος εκείνων των δυνάμεων που ανέλαβαν το έργο της προστασίας του λαού της Λιβύης, από την εκδικητική μανία του τυραννικού καθεστώτος. Πολύ περισσότερο, όταν των επιχειρήσεων ηγείται η Γαλλία, χώρα φιλική προς την Κύπρο, η οποία βρίσκεται στο πλευρό της κυπριακής υπόθεσης και προς την οποία σπεύδουμε για στήριξη και στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.»
--- Τι ΣΑΣ έλεγα για το πλιάτσικο;

ο ύποπτος είπε...

Αγαπητέ Άνεφ, μερικές παράπλευρες σκέψεις.

1. Ο ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΑ κλπ κλπ έχουν χάσε πλέον, πέραν κάθε λογικής αμφιβολίας, το ηθικό υπόβαθρο, την αντικειμενικότητα και τον ανθρωπισμό που πρέπει να τους περιβάλλει για να γίνονται αποδεκτές οι αποφάσεις τους. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ιμπεριαλιστές αλλά και οι λαοί τους. Γι΄αυτό και το μόνο που τους μένει είναι η στρατιωτική υπεροχή.

2. Η απίστευτη ευκολία με την οποία παίρνονται αποφάσεις για βομβαρδισμό και διάλυση μιας χώρας. Δίχως δεύτερες σκέψεις, μελέτη εναλλακτικών σεναρίων ή επιβολή εναλλακτικών πιέσεων. Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Ακόμα και στο Ιρακ κάτι τέτοιο δεν συνέβηκε. Άρα οι ιμπεριαλιστικές μέθοδοι έχουν πάρει νέα τροπή, πλήρους ασυδοσίας, περιφρόνησης κάθε λογικής, νόμου και της ανθρώπινης ύπαρξης.

3. Πως μπορούμε να καταδικάσουμε χώρες όπως το Ιραν όταν προσπαθούν να εξασφαλίσουν πυρηνικά όπλα; Φαίνεται ότι είναι η μόνη απειλή που μπορεί να σώσει ένα κράτος από την ιμπεριαλιστική, νεοαποικιακή λαίλαπα σε μια δύσκολη στιγμή.

Anef_Oriwn είπε...

Ύποπτε,

Συμφωνώ απόλυτα με τα σημεία 1 και 2 όπως τα αναλύεις πιο πάνω. Κάποιες επιφυλάξεις έχω για το τρίτο σημείο. Όχι [φυσικά] για το δικαίωμα της οποιασδήποτε χώρας να φτιάξει πυρηνικά εργοστάσια για ειρηνικούς σκοπούς [παρά τους κίνδυνους που περικλείουν τέτοιες αναπτύξεις], αλλά για την φύση και τη συμπεριφορά των συντηρητικών και αντιδημοκρατικών καθεστώτων σ’ αυτές τες χώρες και δη όταν εκεί δεν δραστηριοποιούνται και εργατικά κι αριστερά κινήματα ή είναι παρανομα.

νεος είπε...

Έχω τζιαι γω κάποιες παράπλευρες σκέψεις...

Που το τελευταίο άρθρο που παραθέτεις φίλε Άνευ, που τον Ριζοσπάστη, φαίνεται ξεκάθαρα πως -καλώς ή κακώς- η κυβέρνηση της Λιβύης ζόριζε τα μονοπώλια τζιαι εκρατούσε παραπάνω μέρισμα που τα πετρέλαια (που τζιείνον που ήταν μαθημένες οι εταιρείες ή επεριμέναν)...

Φυσικά, ξέρουμε τι έκαμνεν ο Καντάφις τζιαι οι γιοί του τούντα "έξτρα" δισεκατομμύρια, αντί να τα σπρώχνουν μες τη χώρα τζιαι τον λαό...

Αν έβαλλε τούντο χρήμα μες την χώρα ο καντάφις, θα εκινδύνευε ποττέ που εξέγερση τζιαι τη σίουρη επέμβαση;

Εν θα ήταν πιο δύσκολο να επέμβουν οι νατοϊκοί αν είχαν να κάμουν με ένα λαό που έβλεπε τους κόπους του να πιάννουν τόπο;

Οπότε, μάλλον εν διπλό το πρόβλημαν, εν ένας αχόρταγος Καντάφι που επροκάλεσε την αχόρταγη δύση....

Τα ίδια πάνω-κάτω με τον Σαντάμ. Αμμαν κυβερνάς με σιδερένια πυγμή τζιαι καταστολή, που εννά έρτει η ώρα ποιος εννά σε υπερασπίσει;

Σίουρα θέλει πολλή τακτικισμό για να μεν προκαλείς τη δύση, μετριοπάθεια τζιαι πολιτικήν, να μεν διάς αφορμές με τες μονομανίες σου τζιαι τους μαξιμαλισμούς σου.

Το κυριόττερο όμως είναι να έσιεις δημοκρατία στο εσωτερικό, να μεν νιώθει καμιά μερίδα παραμελημένη τζι αδικημένη, γιατί εν τούτην που χρησιμοποιούν στο τέλος τζιαι κόφκουν κομμάθκια που πάνω σου.

.......................
Ακόμα μια αντίφαση της "Σημερινής" αλλά και του "Πολίτη" είναι που επέκριναν την κυβέρνηση ότι έδωσεν "όσα-όσα" το οικόπεδον 12 για έρευνα τζιαι εκμετάλευση (στους αμερικάνους)..
Ισχυρίζονταν ότι εμπορούσαμεν να τους "σφίξουμε" τζι άλλον...(όπως τζιαι με τον φυσικόν τζιαι την Shell)...
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ....
Να τανίσουμε τους νατοϊκούς να τιμωρήσουν τον "ακριβό" τζιαι "σφιχτό" Καντάφι...

εν βρίσκεται η ίσια τους!

Anef_Oriwn είπε...

Νέε Ελληνοκύπριε,

Γράφεις: «...Το κυριόττερο όμως είναι να έσιεις δημοκρατία στο εσωτερικό, να μεν νιώθει καμιά μερίδα παραμελημένη τζι αδικημένη, γιατί εν τούτην που χρησιμοποιούν στο τέλος τζιαι κόφκουν κομμάθκια που πάνω σου...» --- Λαλείς στες ευρωπαϊκές χώρες να μην υπάρχει καμιά «μερίδα παραμελημένη τζι αδικημένη»; Ας πούμεν στην Κορσική, στη Χώρα των Βάσκων, στη Βαλλονία, στην Ιρλανδία; Όμως μπορεί να επέμβει εκεί η όποια Λιβύη;