Ανάρτηση 41/2014 [προγραμματισμένη, επετειακή, τιμητική, ηρωομαρτυρική, αφιερωματική, ποιητική, τραγουδιστική] - Δόξα και τιμή στους ηρωομάρτυρες Καβάζογλου και Μισιαούλη!

Δίκην πρελουδίου

“Ο Επαναστάτης”

[του Γιάννη Ρίτσου]

“Άνθρωποι, δήθεν ανιδιοτελείς, ζητούσαν να τον προστατεύσουν

(προστατευμένοι οι ίδιοι απ’ τ’ όνομά του).

Μην κάνεις ετούτο ή τ’ άλλο- τού λέγαν˙

μη δίνεις στόχο, μη λύνεις τα κορδόνια σου ή τη ζώνη σου μπροστά τους,

μη γίνεσαι θύμα κάθε τόσο της ειλικρίνειάς σου.

Εκείνος τους χαμογέλαγε συγκατανευτικά

κι έπαιρνε με τα δυό του δάχτυλα μόνον

ένα ένα τα «μη» τους και τα πέταγε μες το δοχείο απορριμάτων

μαζί με τα ρούχα του.

Κι έτσι γυμνός, ωραίος, επαναστάτης,

φορώντας μονάχα τα τρύπια του (απ τις πολλές ορειβασίες) παπούτσια,

πέρασε κάτω απ’ τις ζητωκραυγές και τις κατάρες

και χάθηκε γαλήνιος μέσα στην αθανασία”

***************************************

Προλογικά

Προχτές Παρασκευή, 11 του Απρίλη, συμπληρώθηκαν 49 χρόνο από την ανίερη κι ανάερη εν ψυχρώ δολοφονία των στελεχών του ΑΚΕΛ, Κώστα Μισιαούλη [συνδικαλιστικό και κομματικό στέλεχος στην Επαρχία της Λευκωσίας] και Ντερβίς Αλή Καβάζογλου [μέλος της Κ.Ε. του κόμματος] από την  τουρκοκυπριακή φασιστική/τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ. Τούς δολοφόνησαν μαζί μέσα στο ίδιο αυτοκίνητο με το οποίο μετέβαιναν στη Λάρνακα για πολιτική δουλειά.

Το νεκρικό αγκάλιασμα των δύο ηρωομαρτύρων κατά την στιγμή της δολοφονίας τους, όταν ο ένας έγερνε νεκρός πάνω στον άλλο [έτσι τούς βρήκαν νεκρούς μέσα στ’ αυτοκίνητο!], όπως και οι αγώνες και η δράση τους για τη φιλία και τη συνεργασίας μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εργαζόμενων τούς ανέδειξαν σε διαχρονικό σύμβολο τού διεθνισμού και της ελληνοτουρκική φιλίας...   

Πιο πολλά για την άνανδρη δολοφονία των δύο κυπρίων ηρωομαρτύρων για την ελληνοτουρκική φιλία θα διαβάσετε στις παλαιότερες αναρτήσεις μου με αρ. 14/2009 και 32/2011...  

Πάντως τις μέρες αυτές αισθανόμουν έντονα την επιθυμία και την υποχρέωση απέναντι στο μεγαλείο της θυσίας τους, να γράψω (ξανά) λίγα λόγια γι’ αυτούς και δη για τον Καβάζογλου που συνειδητά βάδιζε προς τον θάνατο - ορκισμένα μέλη της φασιστικής ΤΜΤ τον έψαχναν για να τον δολοφονήσουν, αλλά αυτός συνέχιζε να παλεύει για τα πιστεύω του. [Μια και βρισκόμαστε και προ του Πασκάτου κι αν και άθεοι κι άθρησκοι, ΔΕΝ θα αποφύγουμε να κάμουμε τη σύγκριση με την φανταστική σταύρωση του Χριστού]...

Η παρούσα [αφιερωματική] ανάρτηση μου στους Κομμουνιστές Καβάζογλου και Μισιαούλη περιλαμβάνει αρκετό υλικό: ποιήματα, απόσπασμα από ομιλία του Καβάζογλου καθώς και αποσπάσματα από κείμενα που γράφτηκαν για τους δύο Αριστερούς λαϊκούς αγωνιστές. Στις σκέψεις μου ήταν να κάμω την ανάρτηση την περασμένη εβδομάδα, δηλ. πριν ή/και σε συνδυασμό με τις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν και φέτος [όπως και κάθε χρόνο] για τους δύο ηρωομάρτυρες, αλλά δεν πρόλαβα... Όμως έστω και με μερικές μέρες καθυστέρηση είπα να τηρήσω την υποχρέωση που ανέλαβα...   

Πάμε λοιπόν...  

*************************

Σύντομο απόσπασμα από ομιλία τού Ντερβίς Καβάζογλου  
[σε συγκέντρωση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στο Δάλι]:

«…η τουρκοκυπριακή κοινότητα στη συντριπτική της πλειοψηφία θέλει την ειρηνική συμβίωση των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα επιθυμεί τη διακυβέρνηση της πατρίδας στη βάση των δημοκρατικών αρχών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κοινότητα μας θέλει να έχει δικαίωμα λόγου και ελέγχου μέσα στην πατρίδα μας. Αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του κάθε πολίτη, να έχει λόγο στη διοίκηση και να συμμετέχει στις αποφάσεις της χώρας»…

******************************************

“Εμείς προχωράμε...”

[ποίημα τού Αντρέα Μάρα, από την “Χαραυγή” της Κυριακής 6 του Απρίλη του 2014, σελ. 30]...

Οι άλλοι, αδελφέ μου,

σε αποκαλούνε βάρβαρο ̇

εσύ δεν είσαι.

Εμείς -οι δυο μαζί- καρντάση μου,

μαχόμαστε ̇ παρέα πλέκουμε

το στεφάνι του πόνου και του καημού.

Αντάμα εμείς

ανασηκώνουμε την πέτρα της Ανάστασης

Μας κατέγραψαν οχτρούς ̇

εμείς δεν είμαστε.

Μεις μοιραζόμαστε τ’ αντίδωρο

απ’ το δίσκο

που ο παιδοτρίβης άφησε σε μια στοά της

παλαίστρας.

Μας οδηγούν σε δρόμο μετ’ εμποδίων ̇

ρίχνουν στο διάβα μας

σταυρούς και μισοφέγγαρα

-οι αθεόφοβοι,

οι αιμοπότες

που τρων τις σάρκες των φεγγαριών

και που σταυρώνουν

-καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο-

τον κάθε Αχμέτ,

τον κάθε Αντρέα.

Ουαί υμίν! Γραμματείς και Φαρισαίοι!

Ουαί υμίν! Οι κραταιοί και οι

παρακοιμώμενοι!

Ουαί τοις αιμοβόροις!

Χαρά σε μας, αδέρφι μου!

Ευοί, ευάν!

Ανηφορίζουμε κοιτάζοντας ψηλά.

Ευοί, ευάν!

Χαρά σε μας, καρντάση μου!

Έχουμε μπράτσα δυνατά για τη

δουλειά

μα και γι’ αγκάλιασμα.

Ναι, αδερφέ μου!

Ναι, καρντάση μου!

Εμείς προχωράμε μαζί.

Εμείς χτίζουμε

τα δώματα τ’ Ανθρώπου

-ευάερα

τα ευήλια-

σε τόπο ταπεινό ̇ «καλορίζικα» να λες.

Και τότε, αδερφέ μου,

ω! τι χαρά!

Θα τους «πυτίσουμε με ζιβάναν και

κρασίν»

κι οπωρικά της Κύπρος μας.

Και θα πετάξουμε αντάμα

από τον Ταύρο ώς τον Όλυμπο

κι από την Άσπρη Μούττη

ώς το Φαράγγι του Άβακα.

Και τότε, καρντάση μου,

θ’ απλώσουμε την μαντιλιάν - τραπέζι

και θα μπουκώσουμε ψωμί κι ελιές.

Και θα κοινωνήσουμε του άχραντου

αίματος

του Μισιαούλη και του Καβάζογλου.

Χαρά σε μας που προχωράμε,

αδερφέ μου.

Χαρά σε μας π’ ανηφορίζουμε,

καρντάση μου.

*********************************

Απόσπασμα από άρθρο του βετεράνου ΑΚΕΛιστή [έτσι ονομάζει τον εαυτό ΤΟΥ] Δώνη Χριστοφίνη
[δημοσιεύτηκε στη “Χαραυγή” χτες Σάββατο, 12/4/2014. στη σελ. 25, υπό τον τίτλο “O Καβάζογλου όπως τον γνώρισα”]... 

“Μια δεύτερη ευκαιρία να θαυμάσω τον Καβάζογλου είχα αργότερα, όταν ταξιδέψαμε μαζί για πολιτική δουλειά στην Πάφο. Οδηγούσε ο ίδιος. Στη διαδρομή μου ανέφερε τους κινδύνους που διέτρεχε από φανατικούς σοβινιστές και από τις δύο κοινότητες. Για την άρνησή του να δεχτεί αστυνομική φρούρηση γιατί την θεωρούσε πολιτικό θάνατο, αφού οι Τουρκοκύπριοι θα τον θεωρούσαν όργανο του Μακάριου. Ζούσε καθημερινά στη σκιά του θανάτου μα δεν τον τρόμαζε.

Στο σημείο που από μια καμπή του δρόμου ψηλά φάνηκε η Πέτρα του Ρωμιού που ο μύθος το ορίζει ως τον τόπο που γεννήθηκε η θεά Αφροδίτη. Σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. Βγήκαμε κι απολαμβάναμε την

υπέροχη θέα.

Μετά από ολιγόλεπτη σιωπή ο Καβάζογλου είπε: «Δεν θα ζήσω, το ξέρω θα με σκοτώσουν. Αλλά αν ζήσω κι έρθει το κόμμα μας στην εξουσία, δεν θα ζητήσω τίποτε άλλο. Παρά μια παράγκα κάπου εδώ, κι εργαλεία να κάνω παιγνίδια για τα μωρά».

Αυτός ήταν ο υπέροχος Καβάζογλου.”

Σημείωση δική ΜΟΥ:

Τα λόγια του Καβάζογλου [όπως τα μεταφέρει ο Δώνης Χριστοφίνης στο άρθρο του] μού θύμισαν εκείνους τους εξαιρετικούς στίχους του Μαγιακόφσκι [τους τραγουδημένους από τη μοναδική Μαρία Δημητριάδη], οι οποίοι δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν τους ταπεινούς κι ανιδιοτελείς Κομμουνιστές:  

«... κι εξόν από φρεσκοπλυμένο ένα πουκάμισο,

λόγω τιμής δεν έχω τίποτ’ άλλο χρεία»...

*******************************

“Η επανένωση της πατρίδας μας”

Η πιο πάνω φράση αποτελεί τον τίτλο του σημερινού άρθρου του στην “Χαραυγή”  του τακτικού συνεργάτη - αρθρογράφου τής κυριακάτικης έκδοσης της εφημερίδας, Θεοχάρη Μασούρα. Κατ’ αρχάς παραθέτει ο αρθρογράφος με παραδείγματα «την ουτοπική πολιτική της Δεξιάς για λύση του κυπριακού» καθώς κι ακολούθως τη διαπίστωση ότι «η νεολαία του ΔΗΣΥ ως σήμερα δεν προχώρησε στην οργάνωση δικοινοτικών εκδηλώσεων»... [Και μόνο η σκέψη για κάτι τέτοιο θα αποτελεί αμαρτία και βλασφημία για την εθνικόφρονα νεολαία. Θυμάστε που η φιλελεύθερη(;) Ξένια Κωνσταντίνου, μέλος του Π.Γ. του ΔΗΣΥ σήμερα ειρωνευόταν πριν μερικά χρόνια σε χαιρετισμό της σε δικοινοτική εκδήλωση της Δικοινοτικής Πλατφόρμας Εκπαιδευτικών τις δικοινοτικές εκδηλώσεις της ΕΔΟΝ μαζί με τουρκοκυπριακές οργανώσεις νεολαίας στο Τρόοδος τις οποίες μάλιστα εξίσωνε με τις πορείες του φασιστικού ΕΛΑΜ;  Όσα δεν φανεί αλεπού τα λέει κρεμαστάρια!]... Και καταλήγει ο Θεοχάρης Μασούρας θέτοντας τους ακολούθως [ρητορικούς κατ’ ΕΜΕΝΑ] προβληματισμούς που έχουν να κάμουν και με την θυσία των Καβάζογλου – Μισιαούλη:

«Μήπως οι Μισιαούλης – Καβάζογλου, αλλά και το ΑΚΕΛ – Αριστερά που τους γαλούχησε, υπήρξαν πιο διορατικοί από τη Δεξιά ως προς τη στρατηγική και τακτική επίλυσης του κυπριακού; Μήπως το ΑΚΕΛ συνειδητοποίησε πιο έγκαιρα τη σημασία της ειρηνικής συμβίωσης Ε/κ – Τ/κ; Μήπως ο Πρόεδρος αυταπατάται όταν αναζητεί γρήγορη επανένωση της Κύπρου, προτού καλλιεργήσει στους ψηφοφόρους της παράταξης του τις αξίες της συγχώρεσης και του σεβασμού της διαφορετικότητας; Μήπως η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΑΚΕΛ Ευρωεκλογές συμβάλλει πιο πολύ στη στέρεη επανένωση της πατρίδας; Μήπως ο τόπος σήμερα χρειάζεται τη διεθνιστική προπαιδεία του ΑΚΕΛ, παρά την εθνοκεντρική κουλτούρα του ΔΗΣΥ; Μήπως ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει το ιδεολογικό DNA της Αριστεράς και της Δεξιάς;»

[Και μήπως, αγαπητέ φίλε Μασούρα, η κυπριακή Δεξιά και πιο συγκεκριμένα ο ΔΗΣΥ, αδυνατούν λόγω εθνοκεντρικής ιδεολογίας και ελληνορθόδοξης παιδείας να προχωρήσουν σε ουσιαστικές κινήσεις επαναπροσέγγισης και καλλιέργειας κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης με τους τουρκοκύπριους; Κι ας λένε κάποιοι υποστηριχτές του ΔΗΣΥ ότι είναι και προοδευτικοί! Ζαττίν σε τούτον τον τόπο ότι δηλώσεις είσαι!]... 

Anef_Oriwn

[υποκλινόμενος στη θυσία των Μισιαούλη και Καβάζογλου]

Κυριακή 13/4/2014]