Ανάρτηση 162/2013 [προγραμματισμένη, πολιτική, αυστηρά (επι)κριτική, Πικική, της δήθεν διερευνητικής και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο του Χρήστου Χαλικιόπουλου περί των πολιτικών ευθυνών...

Σύντομα εισαγωγικά

Για τες προθέσεις, τα έργα και τες ημέρες της θρυλικής, υπό τον μεσιέ Πική, Επιτροπής των Γερόντων που διορίστηκε παρανόμως κι παρατύπως για να διερευνήσει [ιμίshι μου] τα μαύρα τα χάλια [και τα κιλίμια] της καπιταλιστικής πλην παραστρατημένης και εν πολλαίς αμαρτίες και καταπτώσεις περιπεσούσας οικονομίας μας, έχω γράψει κι άλλες φορές π.π.π. [πιπιπι ή three πηs, but not three bees – δηλ. προ πορίσματος Πική!] Με το περιβόητο πόρισμα Πική και ΣΙΑ είπαμε να μην ασχοληθούμε, Επειδή όμως δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε, με τις λαφαζανιές τόσο της Επιτροπής όσων και διαφόρων άλλων [κυρίως εκ του συγκυβερνητικού «γουμά»] περί πολιτικών ευθυνών, αλλά από την άλλη δεν θέλουμε να σπαταλούμε και φαιά ουσία για τα αυτονόητα [δεν μας περισσεύει κιόλας!], είπαμε να πάρουμε από τα ετοιματζίδικα και να αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό με το πόρισμα κείμενο...

Και πάμε λοιπόν...       

************************************

Πολιτικές ευθύνες και άλλες ιστορίες…

[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης”, Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013, σελ. 11, στήλη “Τομές” και στο PafosPress. com]

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Φαίνεται πως θα πάει μακριά αυτή η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Όσο η χώρα θα βουλιάζει στην ύφεση, όσο οι άνεργοι θα αυξάνονται, όσο ο νεοφιλελευθερισμός θα ξεσαλώνει, άλλο τόσο κάποιοι θα κάνουν ντόρο, προσπαθώντας να στρέψουν την προσοχή αλλού, να ικανοποιήσουν το αίσθημα του λαού και να καταπραΰνουν την απόγνωσή του. Δικαίως θα ρωτήσει κάποιος: Tι προτείνεις δηλαδή; Να κουκουλώσουμε τα σκάνδαλα; Να δώσουμε άφεση αμαρτιών στους κλέφτες και στα λαμόγια; Κάθε άλλο. Να διοριστούν ποινικοί ανακριτές, να γίνουν έρευνες και ασφαλώς αν προκύψουν ποινικές ευθύνες οι ύποπτοι να οδηγηθούν στο δικαστήριο. Τι καλύτερο; Προς αυτήν την κατεύθυνση όφειλε να είναι στραμμένη και η τριμελής επιτροπή υπό την προεδρία του κ. Πική. Προς μία υποβοηθητική διερεύνηση των αιτιών και των πράξεων που μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Ένας από τους χάρτες πλοήγησης για τους ποινικούς ανακριτές που λέμε ότι θα ακολουθήσουν. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Αντ’ αυτού είχαμε από την μία, αποσπασματικό εύρος διερεύνησης και από την άλλη προχειρότητα συμπερασμάτων  και απόδοση πολιτικών ευθυνών(!) Τι σημαίνει «πολιτική ευθύνη»; Κάτι ανάλογο με το «πολιτικό κόστος», που βεβαίως δεν μπορεί να ξεφύγει από την υποκειμενικότητα, αφού και υπερβαίνει της δικαιοδοσίας του νομοθέτη και άρα αποδίδεται κατά προτίμηση. Πώς λοιπόν μια επιτροπή που θέλει να λέγεται σοβαρή ρίχνει στο τέλος και μια σειρά από πολιτικές ευθύνες, έτσι για να βρίσκονται κι αυτές; Γιατί να ασπαστώ τις πολιτικές ευθύνες που απέδωσε  ο κ. Πικής και όχι τις πολιτικές ευθύνες που αποδίδει η θειά μου στο χωριό, αφού παραμένουμε στα χωράφια της υποκειμενικότητας; Αν λόγου χάρη λάβω υπόψη πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ που λέει ότι κατά μέσο όρο το δημόσιο χρέος των ανεπτυγμένων χωρών αναμένεται να φτάσει το ιστορικό υψηλό του 110% του ΑΕΠ το 2014, δηλαδή 35 μονάδες πάνω από το ποσοστό του 2007, γιατί να μην συμπεράνω ότι κάτι πιο σοβαρό και πιο πλατύ συμβαίνει στον κόσμο πέρα τις όποιες προσωπικές ευθύνες και πέρα από το κυπριακό «σπάταλο κράτος»; Αυτό φυσικά προϋποθέτει και την αμφισβήτηση ενός συστήματος που γεννά αυτή τη χρεοκρατία. Και αν πέρα από τα πρόσωπα αμφισβητηθεί και το σύστημα τότε αλλάζει εξ ολοκλήρου η οπτική γωνία και η ανάλυση. Μπρρρ! Ανατρίχιασα και μόνο στη ιδέα ότι σπρώχνω την επιτροπή υπό το κ. Πική σε τέτοια μονοπάτια αμφισβήτησης του αγίου καπιταλιστικού συστήματος… Τουλάχιστον όμως ας περιορίσουμε τις μπαρούφες περί απόδοσης πολιτικών ευθυνών. Δεν ζητήσαμε πολιτικές καταδίκες, μια ανίχνευση του τοπίου ως εργαλείο για τα περαιτέρω ζητήσαμε. Πολιτικές ευθύνες μπορεί να αποδίδει μόνο ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του.  Όσο και αν ο κυπριακός λαός ζητά τιμωρία των ενόχων, η διερευνητική επιτροπή όφειλε να μην καρφωθεί πάνω στον σκόπελο του λαϊκισμού.

Φαίνεται όμως και πέρα από την επιτροπή του κ. Πική, ότι η κυπριακή κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα κυκεώνα λαϊκισμού, όπου αντί ας πούμε να μιλάμε για τις 100 χιλιάδες ανέργους που θα έχουμε φτάσει σε λίγους μήνες μιλάμε περί του κυματισμού που κάνει η ουρά της μαρίδας στο πέλαγο. Ακούμε πως το 2014 θα είναι μαύρο, κατάμαυρο, πως ο κοσμάκης θα πει το ψωμί ψωμάκι πως εν ολίγοις ο κοινωνικός ιστός θα χτυπήσει διάλυση κι εμείς εκεί, απαθείς στο ύπνο του δικαίου. Ακούμε για οικογένειες που δεν έχουν να αγοράσουν γάλα στα παιδιά τους, για παιδιά που πηγαίνουν νηστικά σχολείο κι εμείς κάναμε μόδα τα κοινωνικά παντοπωλεία. Ακούμε για ωράρια καταστημάτων από τις πέντε το πρωί μέχρι τις έντεκα το βράδυ κι εμείς πιστεύουμε ότι έτσι θα αναχαιτιστεί η ανεργία, λες και τα κανονικά ωράρια δεν προλαβαίνουν τους πελάτες. Ακούμε για απολύσεις εργαζομένων, για «εκσυγχρονισμό» της δημόσιας και ημιδημόσιας υπηρεσίας και δεν αναρωτιόμαστε πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άνεργοι σε μια οικονομία που βουλιάζει στην ύφεση και τι τέλος πάντων είναι αυτός ο «εκσυγχρονισμός» που δημιουργεί ανέργους και φτώχια.

Φαίνεται ότι θα πάει μακριά η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Τόσο μακριά όσο και τα μνημόνια των τροϊκανών, όσο και η υποταγή σε αυτήν την εξοντωτική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Βολεύει, γιατί πέραν του αποπροσανατολισμού, βάζει και στη γωνία εκείνους που λογικά θα έπρεπε να ηγηθούν μιας αντίστασης.

Anef_Oriwn

[δεν χάφτει τα κουφά περί πολιτικών ευθυνών]
Τετάρτη 16/10/2013