Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Ανάρτηση 132/2013 [έκτακτη, πολιτική, Αριστερή, “συμπορευτική”, της ενότητας δράσης και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο της Γιώτας Δημητρίου για τη «συμπόρευση» των αριστερών δυνάμεων...


Εισαγωγικά και σχολιαστικά

Συνεχίζουμε και σήμερα τις αναδημοσιεύσεις ελλείψει δικών μας φρέσκων και τταζέτικων κειμένων. [Τα θέματα από την επικαιρότητα πολλά, αλλά η χαλαρότητα των καλοκαιριών/αυγουστιάτικων ημερών, ΜΑΣ έχει κάνει να ττεμπελιάσουμε. Και είναι και ζέστη την ημέρα, όμως σχετικά δροσερές οι νύχτες!]...

Η σημερινή μας επιλογή είναι ένα άρθρο της νεαρής κι ευειδούς Σκαλιώτισσας δημοσιογραφίνας [και δημιουργού του ιστοχώρου “Skala Times”Γιώτας Δημητρίου, το οποίο [άρθρο] ψαρέψαμε από τη “Χαραυγή” της Παρασκευής, θκυο τ’ Αούστου. [Ήμασταν σε διακοπές τότε, αλλά το ξεχωρίσαμε και το βάλαμε στο πλευρό για μελλοντική χρήση]... 
Το άρθρο της αγαπητής Συντρόφισσας, που δημοσιεύτηκε στη σελίδα υπό τον τίτλο “Άρθρα – Απόψεις” [κάτι που υποδηλοί ότι οι απόψεις που δημοσιεύονται εκεί είναι “ανεξάρτητες”,  ή/και δεν εκφράζουν τις θέσεις ή την πολιτική του Κόμματος], είναι αρκετά ενδιαφέρον και πρωτοποριακό καθότι ένα μέλος του ΑΚΕΛ, επώνυμα,
-  αναγνωρίζει πολιτικοκοινωνικό ρόλο σε πολιτικές ομάδες και άτομα εκτός ή πέραν του ΑΚΕΛ [σε αριστεριστές, αναρχικούς, ανένταχτους, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και κινήματα όπως τα “Παιδιά της Φανερωμένης”, ή η  “Συσπείρωση Ατάκτων” ], και
-  στην ουσία καλεί το ΑΚΕΛ να επιδιώξει συνεργασίες και ενότητα δράσεων μαζί τους... 
Δεν θα διαφωνήσω ποσώς με την αγαπητή Γιώτα όμως παράλληλα θέλω να σημειώσω και την εξής τοποθέτηση της: «Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, το Κόμμα της εργατικής τάξης, είναι μόνο ένα: το AKEΛ. Ή συμπορεύεσαι μαζί του στον αγώνα ή με την αποχή ή απαξίωση ή διαφωνία σου βρίσκεσαι απέναντι του.» Αυτό δεν σημαίνει καθυπόταξη ή υποταγή στις θέσεις και πολιτικές του ΑΚΕΛ, αλλά θέλω να καταθέσω και την άποψη [ΜΟΥ] ότι η διεκδίκηση από άλλες αριστερές ομάδες, σχηματισμούς και κινήματα αυτόνομης παρουσίας και φωνής στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα του τόπου δεν πρέπει να γίνεται κατ’ ανάγκη σε αντιπαραβολή, αντιπαράθεση ή ακόμα και σε σύγκρουση με το ΑΚΕΛ...  Η πάλη ενάντια στον φασισμός, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον συντηρητισμό, τον αναχρονισμό δημιουργούν προοπτικές για κοινές δράσεις, ή όπως λέει και η Γιώτα «είμαστε σύντροφοι και μαζί οφείλουμε να συμπορευτούμε και να αγωνιστούμε»...

Επίσης εδώ θα βρείτε ακόμα μένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον [διεθνιστικό κι αντιρατσιστικό] κείμενο της Συντρόφισσας Γιώτας με τίτλο “Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι”

*******************************
Επιβάλλεται συμπόρευση όσων αγωνίζονται για τα ίδια ιδανικά
[από την Γιώτα Δημητρίου, Δημοσιογράφο, Κομματικό μέλος ΑΚΕΛ*, “Χαραυγή”, 02-08-2013, σελ. 25 - http://www.haravgi.com.cy/site-article-38690-gr.php]…

{* - τι πάει να πει «κομματικό μέλος ΑΚΕΛ»; Το ΑΚΕΛ έχει και μέλη που δεν είναι «κομματικά»;}…

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…

Αντιλαμβανόμαι με κάθε υπευθυνότητα την έννοια των λέξεων «Αναρχικός», «Ανέντακτος Κομμουνιστής», «Κομμουνιστής», «Κομματικό Μέλος», «Αριστεριστής», «Προοδευτικός» κτλ. Γνωρίζω πολύ καλά πώς είναι η κατάσταση σήμερα στην Κύπρο, όσον αφορά τις πιο πάνω έννοιες. Έχω επίσης, πρoσωπικά, γνωρίσει δραστήριους αναρχικούς και κομμουνιστές (κομμουνιστές εντός και εκτός ΑΚΕΛ), οι οποίοι αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις κατά του συστήματος και κατά του ρατσισμού. (Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την αντιφασιστική δράση των «παιδιών της Φανερωμένης», της «Συσπείρωσης Ατάκτων» και άλλων Αριστερών εξωθεσμικών οργανώσεων στην Κύπρο;). Όσον αφορά τους Αριστεριστές δεν τους βάζω όλους στο ίδιο καζάνι. Υπάρχουν και οι επικίνδυνοι αριστεριστές του σαλονιού, στους οποίους εντόπιζε τον κίνδυνο ο Λένιν όταν χαρακτήριζε τον αριστερισμό σαν παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, αλλά υπάρχουν και «οι χρήσιμοι αριστεριστές» οι οποίοι σύμφωνα με τον Βασίλη Ραφαηλίδη (στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού»), είναι αυτοί οι οποίοι με κάποια δόση απερισκεψίας και τρέλας μπορούν να μπουν στη μάχη ευκολότερα, άρα είναι και χρήσιμοι. Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου αναρχικός σε μια στιγμή έντονης συζήτησης μού είπε «ας πολεμήσουμε το καπιταλιστικό σύστημα που είναι η ρίζα του κακού, ας κάνουμε όλους τους αντιφασιστικούς μας αγώνες τώρα που ο σοβινισμός και ο ρατσισμός δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας και μετά, κομμουνιστές και αναρχικοί λύνουμε τις διαφορές μας». Γέλασα. Αλλά κατά βάθος συμφώνησα. Σήμερα, πόση ανάγκη υπάρχει για ενότητα όσων τάσσονται υπέρ της εργατικής τάξης, κατά του υφιστάμενου συστήματος, κατά του σοβινισμού, φασισμού, ρατσισμού; Μήπως η κρισιμότητα της εποχής η οποία μας οδηγεί στο καζάνι μιας κόλασης την οποία γέννησε το καπιταλιστικό σύστημα, θα έπρεπε αν μας ωθούσε να δούμε κάποια πράγματα με περισσότερη υπευθυνότητα και λιγότερο δογματισμό; Μήπως όταν ο σοβινισμός, ο φασισμός κι ο καπιταλισμός αφρίζουν, τότε η αντίπερα όχθη («Ανέντακτοι Κομμουνιστές», «Κομμουνιστές», «Κομματικά Μέλη ΑΚΕΛ», «Αριστεριστές», «Προοδευτικοί») θα έπρεπε με ενωμένη τη γροθιά να αγωνιστεί; Μήπως η διαίρεση (σε εξωθεσμική Αριστερά και κομματικοί, κτλ.) αποδυναμώνει τους αγώνες της εργατικής τάξης; Το ΑΚΕΛ σήμερα δεν βρίσκεται στην εξουσία. Η πρόκληση για κάθε «στρατιώτη» κατά του καπιταλιστικού συστήματος και υπέρ της εργατικής τάξης, είναι να ενώσει τη φωνή του τώρα με το μοναδικό κυπριακό κόμμα της εργατικής τάξης. «...τότε που οι τυχοδιώκτες, οι καριερίστες, οι παλιάνθρωποι, και γενικά τα ασταθή στοιχεία δεν μπορούσαν καθόλου να υπολογίζουν ότι θα έχουν επικερδή σταδιοδρομία, αν προσχωρούσαν στους κομμουνιστές, αλλά μάλλον θα έπρεπε να περιμένουν κρεμάλα και βασανιστήρια» έγραφε ο Λένιν. Τώρα λοιπόν που το ΑΚΕΛ (ιδιαίτερα από το Μαρί και μετά) το πολεμούν ακατάπαυστα, λες και κάποιοι έθεσαν ως στόχο τον αφανισμό του (ξεχνώντας προφανώς την ιστορία του), τώρα είναι η ώρα να το στηρίξουν όλοι όσοι λένε ότι τάσσονται υπέρ της εργατικής τάξης. Σε  μια καπιταλιστική κρίση όσοι τασσόμαστε κατά του καπιταλισμού/σοβινισμού/ρατσισμού/φασισμού/κεφαλαίου, οφείλουμε να αναθεωρούμε κάποια δεδομένα και να μας περιβάλλει περισσότερη συνειδητοποίηση του κινδύνου. Δεν με ενδιαφέρει αν είμαι σωστή ή λάθος όταν λέω ότι όλοι εμείς οι οποίοι ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο, το οποίο υπερασπίζεται την εργατική τάξη και πολεμούμε γι αυτή, πρέπει να ενωθούμε. Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος άλλος θα βγει με «κομμουνιστικόμετρο» και «περίσσειες γνώσεις» και με μετρήσει κάτω από τη βάση λόγω των απόψεών μου αυτών. Με ενδιαφέρει να ξέρω ότι αγωνίζομαι όπως και όσο μπορώ για το καλό του αγώνα. Κι όχι να στέκομαι εμπόδιό του, με τον Α ή Β τρόπο ή με την απάθεια και αδράνειά μου, συνειδητά ή ασυνείδητα. «Ασφαλώς, τώρα πια το βλέπουν σχεδόν όλοι ότι οι μπολσεβίκοι δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν στην εξουσία όχι δυόμισι χρόνια, μα ούτε και δυόμισι μήνες χωρίς την αυστηρότατη, πραγματικά σιδερένια, πειθαρχία μέσα στο Κόμμα μας, χωρίς την πιο πλήρη και απεριόριστη υποστήριξή τους απ’ όλη τη μάζα της εργατικής τάξης, δηλαδή απ’ ό,τι υπάρχει μέσα σ’ αυτήν σκεπτόμενο, τίμιο, αφοσιωμένο, με κύρος, ικανό να οδηγεί μαζί του ή να προσελκύει τα καθυστερημένα στρώματα», έλεγε ο Λένιν το 1920. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, το Κόμμα της εργατικής τάξης, είναι μόνο ένα: το AKEΛ. Ή συμπορεύεσαι μαζί του στον αγώνα ή με την αποχή ή απαξίωση ή διαφωνία σου βρίσκεσαι απέναντι του. Η ανάγκη και η κρισιμότητα της εποχής μάς καλούν να λάβουμε θέσεις. Τώρα. Περιθώρια δογματισμού, αναβολής, επιπολαιότητας και απαξίωσης δεν υπάρχουν. Η ιστορία καταγράφεται κι εμείς είμαστε μέρος της. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Εμείς θα επιλέξουμε με ποιους θα είμαστε. Και όσους μας ενώνουν τα ίδια ιδανικά και όσοι τρέμουμε από αγανάκτηση μπροστά στην αδικία του σοβινισμού, φασισμού, ρατσισμού, καπιταλιστικού συστήματος, είμαστε σύντροφοι και μαζί οφείλουμε να συμπορευτούμε και να αγωνιστούμε. Τώρα! Δεν υπάρχουν περιθώρια διχόνοιας ανάμεσά μας.

Υ.Γ.: Είναι καιρός να αναγνωριστούν και οι αγώνες όσων βρίσκονται στους δρόμους για αντιφασιστικές πορείες απέναντι από ακροδεξιές οργανώσεις (πολλές φορές με χτυπήματα και ξύλο), με διάφορες δικοινοτικές εκδηλώσεις με σκοπό τη φιλία των δύο κοινοτήτων του τόπου και άλλους αγώνες αλληλεγγύης. Κανείς δεν είναι παιδί κατώτατου Θεού, επειδή είναι «ανέντακτος» ή «αναρχικός». Είμαστε όλοι σύντροφοι, αν αγωνιζόμαστε για τα ίδια ιδανικά. Οι διαφορές των ιδεολογιών μας μπορούν να περιμένουν μετά την επιτυχία του αντικαπιταλιστικού μας αγώνα. Λόγω της κρισιμότητας της εποχής έχω την εντύπωση ότι μέχρι και ο Μπακούνιν και ο Μαρξ θα συμφωνούσαν με αυτό.

********************************
Σχόλια δικά μου [πάνω στο κείμενο της Γιώτας Δημητρίου] έκανα στην εισαγωγή μου... Να σημειώσω μόνο ότι το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη “Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού” είναι εξαιρετικό και διαλεκτικότατο. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε!

Anef_Oriwn
[ενταγμένος πλην κριτικά λειτουργών Αριστερός]
Παρασκευή 9/8/2013]

19 σχόλια:

Woofis είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=-23kmhc3P8U

http://en.wikipedia.org/wiki/You're_either_with_us,_or_against_us

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CE%B5%CF%85%CE%B4%CE%AD%CF%82_%CE%B4%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%BC%CE%B1

Woofis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Anef_Oriwn είπε...

Woofis,

Εν τζιαι μπορείς να μας αναλύσεις τι θες να πεις ή πού το παεις με τα links που μας έβαλες; Τούτα παραπέμπουν στο ιδεολόγημα για το λεγόμενο “Ψευδές δίλημμα”, ή το δόγα του Bush “You're either with us, or against us”, όμως δεν κατάλαβα πώς ταιριάζουν με το κείμενο της ανάρτησης. [Σίγουρα και υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να αποφασίσουμε με ποιούσε θα παμε και ποιους θ’ αφήσουμε πίσω]...

Woofis είπε...

"Ή συμπορεύεσαι μαζί του στον αγώνα ή με την αποχή ή απαξίωση ή διαφωνία σου βρίσκεσαι απέναντι του."

Ποια η διαφορά επί της ουσίας του πιο πάνω με τζιείνα που λαλεί ο Μπους; Το ότι "εμείς έχουμεν "δίκαιον";

Οξά εν "μικροαστική" η στάση μου;

Anef_Oriwn είπε...

Woofis,

Δεν θα πω ότι είναι «“μικροαστική” η στάση μου», αλλά ότι είναι επιφανειακή και ρηχή ή τοποθέτηση ΣΟΥ. [Δεν ξέρω αν αυτό την κάνει και μικροαστική]...
Έχεις ξεχωρίσει κι απομονώσει μια πρόταση από το κείμενο της Γιώτας Δημητρίου και χωρίς να λαμβάνεις υπ’ όψη τα γενικότερα ιδεολογικοπολιτικά πλαίσια και το πνεύμα μέσα στα οποία κινείται το άρθρο καθώς και τους [αριστερούς] πολιτικούς στόχους του προβαίνεις σε αυθαίρετες συγκρίσεις...
Δεν ξέρω αν η ίδια η αρθρογράφος θα παρέμβει εδώ για να σχολιάσει το ρητορικό ερώτημα ΣΟΥ «Ποια η διαφορά επί της ουσίας του πιο πάνω με τζιείνα που λαλεί ο Μπους; Το ότι “εμείς έχουμεν “δίκαιον”;», όμως θέλω να σημειώσω ότι το «“δίκαιον”;», είναι άμεσα συναρτημένο συνυφασμένο με το ταξικό συμφέρον. Όλα τ’ άλλα είναι μικροαστικές(!) ηθικολογίες!
Πέραν τούτου να τονίσω και τη δική μου τοποθέτηση στα “Εισαγωγικά” του κειμένου της ανάρτησης μου:
«… η διεκδίκηση από άλλες αριστερές ομάδες, σχηματισμούς και κινήματα αυτόνομης παρουσίας και φωνής στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα του τόπου δεν πρέπει να γίνεται κατ’ ανάγκη σε αντιπαραβολή, αντιπαράθεση ή ακόμα και σε σύγκρουση με το ΑΚΕΛ...»
Επίσης ουκ ολίγες φορές έχω πει σε αναρτήσεις και σχόλια μου ότι για να επιτευχθεί και το ριζοσπαστικό, το επαναστατικό ή και το σοσιαλιστικό σε μιαν κοινωνία όπως η κυπριακή [και να μπορούσαν, ας πούμεν, να εφαρμοστούν και κάποιες προγραμματικές ριζοσπαστικές θέσεις και πολιτικές του τότε Προέδρου Χριστόφια], θα ‘πρεπε να διασφαλιστεί η έγκριση ή η ανοχή [και τονίζω το ανοχή!] από μέρους των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων του τόπου... Αυτή η θέση σίγουρα δεν υποβάλλει γενικά κι αόριστα το Bush-ικό “You’re either with us, or against us”... Κάθε τι εν συγκεκριμένο, έχει την υλική του βάση και εξετάζεται στη βάση των δεδομένων και των παραμέτρων που το διέπουν...

Anef_Oriwn είπε...

Να ΣΑΣ ενημερώσουμε ότι στο σημερινό το άρθρο του στην καθημερινή του στήλη στην εφημερίδα “Σημερινή”, ο συντάκτης της εφημερίδας ειδικός σταλινολόγος Μάριος Δημητρίου, ασχολείται ειδικά με την Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ και τα γραπτά ΜΟΥ! Πιο συγκεκριμένα σχολιάζει μια πρόσφατη τοποθέτηση μου για το άτομο του. Κάπου είχα γράψει ότι «Ο Μάριος Δημητρίου [της “Σημερινής”], παρά τις προχωρημένες θέσεις του πάνω σε θέματα μεταναστών [προβολής των προβλημάτων τους] και των τοποθετήσεών του υπέρ της επαναπροσέγγισης, εντούτοις παραμένει εγκλωβισμένος σ’ έναν αρρωστημένο αντι-κομμουνισμό, που δεν τον αφήνει να δει και πολιτικά τα πιο πάνω ζητήματα και να αναγνωρίσει τον ουσιαστικά θετικό ρόλο της Αριστεράς στην επίλυσή τους… Βασικά λειτουργεί μεταφυσικά…», και θίχτηκε φαίνεται...

Το άρθρο του Μ. Δημητρίου θα το βρείτε στο link http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/571602 ... Εγώ θα τού απαντήσω λίαν προσεχώς με κείμενο μου εδώ στο Blog μου...

Να σημειώσω ότι και παλαιότερα είχε ασχοληθεί μαζί ΜΑΣ, όπως και [προεκλογικά] με την Γιώτα Δημητρίου [http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/553466], της οποία φιλοξενούμε άρθρο εδώ...

Woofis είπε...

Ώρες-ώρες, πραγματικά δηλαδή...
Η ανάρτηση σου έshει το εν λόγω απόσπασμαν οϊ μια φοράν αλλά θκιό, τη μιαν με κότσιηνα γράμματα τζιαι τη δεύτερην με κότσιηνα τζιαι υπογραμμισμένα αλλά εν ΕΓΩ που την απομόνωσα; Αφού εν φανερόν ότι εν το ζουμίν τζιαι το απόσταγμαν της, τζιαι της ανάρτησης τζιαι του άρθρου. Τζιαι άμα θέλει η αρθρογράφος ας αποπειραθεί τζιαι τζιείνη να μου υποδείξει τη διαφοράν. Διότι εγώ διαφωνώ, το ίδιον σκατόν (με το Μπους) λαλείτε.
Άρα (βάσει του εν λόγω αποσπάσματος) είμαι εναντίον σας (νομίζετε..)

Anef_Oriwn είπε...

Μα καλά ρε Woofis, ΕΣΥ αμφισβητείς κι αμφιβάλλεις πώς κάποιες [μπορεί κι πολλές] φορές στη ζωή ΜΑΣ πρέπει να αποφασίζουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε πίσω; Είναι δυνατό να παίζεις πάντα τον αδιάφορα ουδέτερο, ή να ψάχνεις για ανύπαρκτους τρίτους μέσους δρόμους;

Anef_Oriwn είπε...

Τζιαι Woofis, είπα «απομόνωσες» τη συγκεκριμένη φράση σε σχέση με το όλο πνεύμα που διέπει το άρθρο. Είναι προφανές ότι παραγνωρίζεις τις διαφορετικές αφετηρίες από τις οποίες ξεκινούν το ιμπεριαλιστικό Bush-ικό απόφθεγμα “You’re either with us, or against us” και η αριστερή τοποθέτηση «Ή συμπορεύεσαι μαζί του [σημ.: με το ΑΚΕΛ] στον αγώνα ή με την αποχή ή απαξίωση ή διαφωνία σου βρίσκεσαι απέναντι του», γι’ αυτό λειτουργείς ισοπεδωτικά...

Τώρα πού ΕΣΥ τοποθετείς τον Εαυτό ΣΟΥ [εναντίον ή υπέρ ΜΑΣ!], ΕΣΥ ξέρεις!

ABCD είπε...

Ο Γούφης καμώνεται τον ηλίθιο. ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ. Δε βλέπει λέει τη διαφορά. Άγια ρε.
Η διαφορά κύριε Γούφη είναι η εξής μία και ολοκάθαρη: Ο Bush απειλούσε τους πάντες και τα πάντα. Περνούσε και βομβάρδιζε. Αίμα Καταστροφή και Θάνατος. Ξεκλήριζε μαχόμενους και αμάχους. Έκανε πόλεμο κατά της τρομοκρατίας έλεγε έτσι δεν είναι; Άρα όποιος δεν ήταν μαζί του θα τον αφάνιζε κι' αυτόν διότι θα τον θεωρούσε ότι ήταν εναντίον του.
Το ΑΚΕΛ κάνει σε κανέναν πόλεμο; Απειλεί να βομβαρδίσει κανέναν;

Woofis είπε...

Άνευ, whatever, που λαλούν τζιαι στα αμερικάνικα χωριά. Προφανώς χώρκα μιλούμεν τζιαι χώρκα καταλαβαίνουμεν, για να μεν σου αποδώσω την αποκλειστικότηταν.

Όσον για τον/ την ABCD (τζιαι το υπόλοιπον αλφάβητον)

"τότε που οι τυχοδιώκτες, οι καριερίστες, οι παλιάνθρωποι, και γενικά τα ασταθή στοιχεία δεν μπορούσαν καθόλου να υπολογίζουν ότι θα έχουν επικερδή σταδιοδρομία, αν προσχωρούσαν στους κομμουνιστές, αλλά μάλλον θα έπρεπε να περιμένουν κρεμάλα και βασανιστήρια» έγραφε ο Λένιν.

Μα έshει απειλήν τούτον το κείμενον σιόρ; Μάλλον εν το υιοθετεί το ΑΚΕΛ έννεν, παρά το ότι το βάλλει σε άρθρον του έναν "κομματικόν στέλεχος". Εξάλου ωχριούν οι κρεμμάλλες τζιαι τα βασανιστήρια μπροστά στους βομβαρδισμούς. Άσε που οι χαρακτηρισμοί εν πιο ευφάνταστοι που το "τρομοκράτης". Αμ πουώς...

Woofis είπε...

φυσικά εννούσα "μαζίν μιλούμεν" στην αρχήν, γράψε λάθος...

ABCD είπε...

Βιάστηκες να απαντήσεις και τα έκανες σαλάτα. Δεν ξέρω αν ο Άνεφ κατάλαβε, εγώ πάντως όχι.

Anef_Oriwn είπε...

Το πιο κάτω σχόλιο έφτασε στο email-box μου από τη Γιώτα Δημητρίου, τη συγγραφέα του άρθρου που φιλοξενούμε σ’ αυτήν την ανάρτηση μας.... Το παραθέτω [μετά από αίτημα της] ως συμβολή στη συζήτηση...

Αγαπητέ woofis, τζαι μόνο που εκατάλαβες ότι βαδίζω στα λόγια του Μπους, μετά από όλα όσα έγραψα, τι να σου πω; (Just for the record: είμαι αντιαμερικάνα τζαι αγαπημένο μου βιβλίο εν η “Μαύρη Βίβλος της Αμερικής” του Peter Scowen. H δεύτερη μου πτυχιακή στο Λονδίνο είχε θέμα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ).
Ή θες να ξεφύγεις από τη ουσία του άρθρου ή επειδή δεν συμφωνείς λες ότι να 'ναι. Τζαι μόνο που με συγκρίνεις με τον Μπους....Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να σου απαντήσω, αλλά θα το κάνω.
Λοιπόν, όταν ο Τζόρτζιο του Ερρίκο Μαλατέστα στο "Καφενείο" ελάλεν του Λουϊτζι ότι παρόλες τις διαφορές μας, θα έρθει η ώρα που για την ανάγκη του αγώνα θα συμπορευτούμε, (αναρχικοί - κομμουνιστές), κάτι παραπάνω έξερε, τζαι που μένα, τζαι που σενα.
Όταν ο Λένιν υπέγραφε την ειρήνη του Μπρεστ και όταν ο κομμουνισμός έκαμνε συμμαχίες για ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, που κάτω από άλλες συνθήκες ΔΕΝ θα έκανε, προφανώς (όπως έδειξε η ιστορία) κάτι ήξερε.
Όσο για την ατάκα να επιλέξουμε με ποιους είμαστε, ναι συμφωνώ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ. Λοιπόν, επειδή εν πολλά κρίσιμη η εποχή, ας αποφασίσουμε με ποιο στρατόπεδο είμαστε. Οι δογματισμοί και οι ασυναρτησίες δεν είναι της ώρας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για τέτοια.
Αντικαπιταλιστής;
Αντιρατσιστής;
Αντιφασίστας;
Τρέμεις από αγανάκτηση για την εκμετάλλευση που δέχεται η εργατική τάξη;
Είσαι σύντροφος.
Αν όμως ψάχνεις δρομολόγια για να δεις που θα συνταχθείς, τζαι αν “για όλα φταίει το ακελ”, τότε πήγαινε στους απολιτίκ και σε κάτι νέα κόμματα που μαζεύουν όλων των ειδών κοσμάκη.
Εν απλά τα πράματα.

Σχαιρετώ σας ούλους.

Γιώτα Δ.

Anef_Oriwn είπε...

Woofis,

Σωστά τα είπες! «χώρκα μιλούμεν [δηλ. σε παράλληλους μονόλογους] τζιαι χώρκα καταλαβαίνουμεν»

Αλήθεια όμως, τί καταλαβαίνεις ΕΣΥ από τη φράση του Λένιν που παράθεσες από το κείμενο της Συντρόφισσας; Πού είδες την απειλή στα λόγια του Λένιν; Προειδοποίηση είναι για το τί έπρεπε να περιμένουν οι πραγματικοί κομμουνιστές από την αστική εξουσία: «κρεμάλα και βασανιστήρια»!

Woofis είπε...

Να ευχαριστήσω τη Γιώτα για την απάντηση, εκτιμητέα η προσοχή τζιαι ο χρόνος της.
Για να το κλείσουμεν, εγώ άσκησα κριτικήν για την γλώσσαν που επιλέχθηκεν στο συγκεκριμένον απόσπασμαν του άρθρου σου. Θεωρώ το τουλάχιστον ατυχές να γίνουνται έτσι διατυπώσεις τζιαι μετά να ζητείται συμπόρευση. Ως καθαρά λεκτική διατύπωση, διατηρώ τη θέση μου ότι ποσώς διαφέρει που το τι είπεν ο Μπους, πρόσφατα η Μέρκελ τζιαι άλλοι κατά τα άλλα συντηρητικοί, δεξιοί κλπ.
Όπως ατυχής λεκτικά εν ας πούμεν η λέξη "αντιαμερικάνα" που εχρησιμοποίησες στην απάντηση σου. Έίμαι σίουρος ότι έννεν ακριβώς τούτον (που σημαίνει η λέξη) που εννοείς. Έshει τζιαι αμερικανούς "εργαζόμενους, κομμουνιστές, αντικαπιταλιστές κλπ." εξάλλου.
Στον Άνευ: εγώ φίλε εν μαζί ΣΟΥ που μιλώ όταν σχολιάζω. Αν εσύ μονολογείς εν άλλη υπόθεση. Το σίουρον, για να συμφωνήσουμεν τζιαι κάπου, είναι ότι ο καθένας μας καταλάβει τζιείνον που τον βολεύκει, διαλεκτικά ή άλλωσπως.
Σε τούτον το πνεύμαν οφείλω να παραδεχτώ ότι εκατάλαβα λάθος τη φράση του Λένιν. Στο συγκεκριμένο απόσπασμαν ΔΕΝ απειλεί κανέναν. Αν το κάμνει σε άλλα εν άλλον θέμαν, πολλά μεγάλον τζιαι για άλλη συζήτηση. Εξάλλου εν τον έχω μελετήσει ακόμα για να έχω συνολικήν άποψη. Καλό ξημέρωμα.

ΑΝΕΡΑΔΑ είπε...

Βασιλης Ραφαηλιδης.Τεραστιος ,πεθανε απο λευχαιμια σε συντομο διαστημα

Anef_Oriwn είπε...

Έχω όλα του τα πολιτικά βιβλία συν ένα αυτοβιογραφικό –κάπου μια ντουζίνα και κάτι! Πράγματι «τεράστιος» και δυστυχώς έφυγε νωρίς!