Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Ανάρτηση 3/2013 [έκτακτη, μακροσκελής, πολιτική, προεκλογική, Αριστερή, Τριμικλινιώτικη, ΕΡΑΣίτικη και καλεσματική] – Μια ανοικτή επιστολή του Νίκου Τριμικλινιώτη προς τους ΕΡΑΣίτες για τις προεδρικές εκλογές και σχόλια για τη συζήτηση που ακολούθησε…


Εισαγωγικά:
Φίλες και φίλοι
[αλλά και όσοι διαφωνείτε μαζί ΜΟΥ],

Αφήνω πίσω [για την ώρα] ένα κείμενο που ξεκίνησα να γράφω για το κυπριακό «θεοκρατικό κράτος» [ένα θέμα που (ξανα)βγήκε στο προσκήνιο πολύ πρόσφατα ένεκα της πρόσφατης αντιπαράθεσης του Προέδρου Χριστόφια με τον Αρχιεπισκόπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Πάφου, Χρυσόστομο τον Αθυρόστομο [ή άλλως “Βγάζω_τη_γλώσσα_μου_περίπατο”], για ν’ ασχοληθώ με κάτι άλλο, πιο καίριο, πιο σημαντικό, πιο σοβαρό, τρέχον και επίκαιρο, [δηλ. προεκλογικό]… 
Θα αναδημοσιεύσω από το Blog The Trim [το “Κούρεμα” ], του φίλου Νίκου Τριμικλινιώτη [NicosTrim], 
ένα κείμενο του με τίτλο “Ανοικτή Επιστολή στους φίλους της ΕΡΑΣ”… Σ’ αυτό ο Νίκος Τριμικλινιώτης βασικά καλεί [«κάνει έκκληση»] (σ)τους συντρόφους ΕΡΑΣίτες, όπως κάνουν δεύτερες σκέψεις, αναθεωρήσουν την απόφαση τους και «…πάρουν θέση με την μόνη ουσιαστικά δημοκρατική και προοδευτική πρόταση την ώρα τούτη της δύσκολης μάχης. Με τις δυνάμεις της Αριστεράς», δηλ. υπέρ του Μαλά!     

*************************
Προλογικά:
 
Προχωρώ λοιπόν στην αναδημοσίευση [εδώ στον Blog μου] της “Ανοικτής Επιστολής στους φίλους της ΕΡΑΣ” [του Νίκου Τριμικλινιώτη], ως συμβολή στην ενίσχυση των προσπαθειών για ενότητα και συσπείρωση «των Αριστερών όλων των αποχρώσεων», γύρω από την υποψηφιότητα Μαλά, γιατί όπως γράφει κι ένας Anonymous  [μέλος της ΕΡΑΣ όπως αυτο-προσδιορίζεται] στη συζήτηση που ακολούθησε στο The Trim [σχόλιο με ημερ. 4 Ιαν 2013 8:06:00 π.μ.]:  
«Ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος (πλην του ΑΚΕΛ βέβαια), όλα τα ΜΜΕ, οι τραπεζίτες και οι εργοδότες, ο Αναστασιάδης, ο Λιλλίκας και ο Νικολάκης, ο Αβέρωφ και ο Ορφανίδης κ.ο.κ. θέτουν το ΑΚΕΛ και τον υποψήφιό του στο απ’ εδώ στρατόπεδο, ανάμεσα σε αυτούς που “καθυστερούν”, που “αναβάλουν”, που διαπνέονται από “αγκυλώσεις” και που το θεωρούν ως το μοναδικό “ανάχωμα” στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και στην Κύπρο […] Το αν είναι καλός ή κακός ο συγκεκριμένος υποψήφιος της είναι ένα άλλο, ενδοαριστερό και, στην προκειμένη περίπτωση, δ ε υ τ ε ρ ε ύ ο ν ζήτημα. Αυτό που διακυβεύεται σήμερα δεν είναι απλά και μόνο το ενδεχόμενο σοβαρής εκλογικής ήττας του ΑΚΕΛ αλλά, μέσα από την ήττα του ΑΚΕΛ, και η ήττα της εργατικής τάξης στο σύνολό της - ως τάξη»
 
Φυσικά υπάρχουν και οι ενδο-αριστερές αντίθετες απόψεις όπως αυτή τού Anonymous Ε.Π. [σχόλιο με ημερ. 4 Ιαν 2013 3:12:00 π.μ.] που λέει πως «εν μπορει να ψηφισει εναν ανθρωπο που θεωρει οτι “η κοινωνια μας δεν ειναι ετοιμη για τον γαμο των ομοφυλοφιλων” η που φοαται να τζίξει το ζητημα των νομιμων εκτρωσεων τζιαι ουτω καθεξης, ενεν τζεινος που φταιει, εν οι πολιτικες που πισω του», ή εκείνη της αγαπητής Disdaimonaς, η οποία έκαμε [κι αυτή] ειδική σχετική ανάρτηση με τίτλο Τι 30, τι 50 τι 60...( δύο κείμενα του Ν.Τριμ )”

Η “Επιστολή” του Νίκου προς τους ΕΡΑΣίτες [στην ουσία απευθύνεται στην πλειοψηφούσα ομάδα] ενισχύει και τις δίκες μου θετικές τοποθετήσεις πάνω στην άποψη της μειοψηφίας της ΕΡΑΣ για στήριξη του Σταύρου Μαλά και επικριτικές για την απόφαση της πλειοψηφίας [τις οποίες κατάθεσα στην ανάρτηση μου με αρ. 158/2012]...  

Από τη συζήτηση [που έλαβε χώρα στο Blog του Νίκου] θα αναδημοσιεύσω επίσης κι ένα σχόλιο [το πρώτο που κατατέθηκε εκεί] του γνωστού [για τις εμπαθείς αντιΑΚΕΛικές του θέσεις] OSR, με άκρως διαφορετικές προσεγγίσεις και τοποθετήσεις…

{Εδώ αναγκαστικά θ’ ανοίξω μιαν παρένθεση για να πω ότι παρακολουθώντας εδώ και καιρό τη γραφίδα του OSR (το ύφος και το περιεχόμενο του λόγου του), έχω διαπιστώσει ότι ο αντιΑΚΕΛισμός του δεν εδράζεται μόνο σε πολίτικους λόγους.
Τούτος ο αντιΑΚΕΛισμός δεν έγκειται και δεν βασίζεται μόνο πάνω σε μια διαφορετική (πολιτική) προσέγγιση κι εκτίμηση για το πώς αντιμετωπίζουμε (γενικώς ως διάφορες συνιστώσες της Αριστεράς) τη σημερινή καπιταλιστική κρίση και γενικότερα τον καπιταλισμό ή πώς τον πολεμούμε, ή/και πώς προκαλούμε ρωγμές στο σύστημα… Τούτο το σύστημα όμως θα καταρρεύσει ή/και θ’ αλλάξει μόνο μέσα από κάποιες μικρο-ρωγμές που θα τις επιφέρουν ατομικές ή/και περιθωριακές πράξεις κι ενέργειες διαφορών γκρουπούσκουλων; Ή κάποιων οι οποίοι διακρίνονται μεν από έναν έντονο και μαχητικό ακτιβισμό, αλλά παράλληλα κι από μια δονκιχωτική και μεσσιανική νοοτροπία παντογνώστη, ή/και από ισοπεδωτικές και υβριστικές συμπεριφορές; Ο OSR, λόγου χάριν, προφανώς θα νομίζει πως μέσα από υβριστικούς χαρακτηρισμούς κάμνει συζήτηση ή/και πείθει κόσμο για την ορθότητα των δικών του απόψεων και προσεγγίσεων}…      

Εν πάση περιπτώσει το κείμενο του Νίκου Τριμικλινιώτη έχει ως εξής…

********************
Ανοικτή Επιστολή στους φίλους της ΕΡΑΣ
[του Νίκου Τριμικλινιώτη]

{Τα bold και οι υπογραμμίσεις είναι του συγγραφέα, ενώ οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…
Αγαπητοί φίλοι της ΕΡΑΣ

1.  Μπήκαμε σε άλλη φάση της ιστορίας μας: Η κρίση γεννά διάφορα – απόγνωση, υστερία, φόβο, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Προσφέρει το πρόσφορο έδαφος που εκμεταλλεύονται οι νεοφιλελεύθεροι Δεξιοί, οι ακροδεξιοί, οι νεοφασίστες και άλλοι λαϊκιστές για να περάσουν τα δικά τους. Ζούμε την μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από το 1930. Τίποτε δεν θα μείνει όρθιο μετά από αυτή την κρίση. Δεν ξέρω τι θα έρθει μετά. Οι νομοτέλειες διαψεύσθηκαν: όλα είναι αποτέλεσμα πάλης.

2. Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι λανθασμένη και εξωπραγματική η θέση της πλειοψηφίας της ΕΡΑΣ, η οποία αδυνατεί να κάνει μια ορθή στοιχειώδη ανάγνωση της πολιτικής συγκυρίας στην Κύπρο σήμερα. Θεωρώ εξαιρετικά προβληματική τη θέση αυτή, στο βαθμό ασφαλώς που μπορεί μια τέτοια πρόταση να έχει απήχηση: Ιδιαίτερα στη παρούσα συγκυρία της όξυνσης της ταξικής/ κοινωνικής αντιπαράθεσης, όπου οι άλλοι υποψήφιοι είναι όλοι Δεξιοί της συντηρητικής/νεοφιλελεύθερης παράδοσης ή/και της ακροδεξιάς προσέγγισης, η πρόταση της ΕΡΑΣ για αποχή είναι ουσιαστικά πρόταση ηττοπάθειας και οδηγεί στη πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Δεν είναι θέση μιας μάχιμης και ζωντανή προσέγγισης που να ανοίγει δρόμους, αλλά κλείνει με ανεύθυνο και επικίνδυνο τρόπο, ιδίως ανάμεσα σε κάποιους νέους που είναι απογοητευμένοι και ψάχνουν για μια Αριστερή διέξοδο. 

3. Ιδίως τώρα, την στιγμή της κορύφωσης της παρούσας εκλογικής αναμέτρησης, η όποια απόπειρα «τιμωρίας» στο ΑΚΕΛ για το Μνημόνιο ή για άλλες αδυναμίες στη διακυβέρνηση ή στην επιλογή υποψηφίου είναι άκαιρη, άστοχη και σε τελική ανάλυση επιτρέπει στη Δεξιά να θέτει τους όρους του παιγνιδιού. Η αποχή δεν είναι ούτε επαναστατική πράξη, ούτε Αριστερή προσέγγιση. Η εσωτερική κριτική ας περιμένει. Αν θέλει πραγματικά τη συσπείρωση της Αριστεράς η ΕΡΑΣ οφείλει δια της πράξης της να λειτουργήσει με τρόπο που να ενώνει και να ανοίγει δρόμους και όχι διασπαστικά και διαλυτικά. Η δε απόπειρα να εισαχθούν άκριτα μοντέλα ή σχήματα και έτοιμες φόρμουλες από την Ελλάδα κυρίως (και από αλλού) καθόλου δεν συμβάλλει στο αναγκαίο διάλογο για μια ζωντανή, μαχόμενη, πληθυντική και ριζοσπαστική Αριστερά. Η δε εισαγωγή κάκιστων παραδειγμάτων πολυδιάσπασης, πολλαπλών μονολόγων, επαναστατικών μεσσιανικών προσεγγίσεων θυμίζουν περισσότερο τα Monty Python (The Life of Brian) παρά με μια ανοικτή διεργασία διαλόγου με τα κινήματα, με τους Αριστερούς πολίτες και κυρίως τις εργατικές και καταπιεσμένες μάζες στις οποίες απευθύνεται και εν ονόματι των οποίων επαγγέλλεται μια σοσιαλιστική κοινωνία.

4.  Δεν σηκώνει «νίπτω τας χείρας μου» και παθητικά αναμένω: Από τη μια έχουμε τον υποψήφιο της Αριστεράς και από την άλλη έχουμε τους άλλους δύο αυταρχικούς τραπεζικούς συνασπισμούς, που συσπειρώνουν τις μάζες γύρω από νεοφιλελεύθερους/ακροδεξιούς και εθνικιστικούς πόλους (κι ας το παίζει τώρα «αντιμνημονιακά» ο ένας, όπως εξάλλου το παίζει η «Χρυσή Αυγή»). Οι Αριστεροί δεν έχουν πάρα να συμπαραταχθούν με το μόνο ανάχωμα που υπάρχει στην Κύπρο ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη επέλαση και τη ακροδεξιά ατζέντα (με ρεζέρβα τη νεοφασιστική βία και άλλων μορφών αυταρχικών «λύσεων»).

5.  Με τα πιο πάνω, κάνω έκκληση, έστω και την υστάτη, στους Αριστερούς όλων των αποχρώσεων να τοποθετηθούν  εκεί που ανήκουν, να πάρουν θέση με την μόνη ουσιαστικά δημοκρατική και προοδευτική πρόταση την ώρα τούτη, της δύσκολης μάχης. Με τις δυνάμεις της Αριστεράς.

*****************************
Και το σχόλιο του OSR [3 Ιαν 2013 11:54:00 μ.μ.]

«φίλε νίκο το γνωστό ποίημα και παραμύθι

το ακελ έχασε το τρένο και μείωσε μισθούς συντάξεις τα έδωσε όλα στους ξενοδόχους στους τραπεζίτες και τα λοιπά και τα λοιπά

το ακελ δυστυχώς θα πάθει πανωλεθρία, υπολογίζω κοντά στο 20% και το γνωρίζει γιαυτό έβαλε και τον απολιτικ άχρωμο μαλά για να μην κάψει κανένα δικό του

δεν υπάρχει καμιά απολύτως “αριστερή” επιλογή αφού ομόφωνα δώσατε 1,8 δις στην λαική και ομόφωνα μέσα σε μισή ώρα ψηφίσατε την λαίλαπα εναντίον του λαού

η ΕΡΑΣ είναι μια συμμαχία τύπου συριζα που είναι λίγο έτσι και γιουβέτσι και που βασικά ψιλοαριστερίζει λόγω κάποιων ατόμων που συμμετέχουν αλλά επί της ουσίας δεν λέει και τίποτα το ριζοσπαστικό

θεωρώ ότι θα γίνει και αυτός δορυφόρος του ακελ όπως γίνεται όποιαδήποτε άλλη “εναλλακτική” προσπάθεια των γνωστών τύπων που συμπράχθηκαν με το ακελ το καλοκαίρι του 2011 στην λεγόμενη τάχα επίθεση κατά της αριστεράς»

*************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

Με τις απόψεις και τους ευσεβοποθισμούς [γιατί «ευσεβοποθισμοί» είναι παρά το «δυστυχώς» που χρησιμοποίει] του OSR για «πανωλεθρία […] του ακελ» και για ποσοστά «κοντά στο 20%», ΔΕΝ θα ασχοληθώ λεπτομερώς για την ώρα [αλλά επιφυλάσσομαι να το (δια)πράξω λίαν συντόμως]… Θεωρώ όμως ότι αυτές οι εκτιμήσεις είναι εξωπραγματικές [οι δημοσκοπήσεις του ΡΙΚ δίνουν στον Μαλά 23-24%, κάτι που με την αναγωγή ανεβαίνει στο 30% περίπου], αλλά και απολιτικές γιατί δεν αναλύουν τους πιθανούς λόγους για τυχόν μειωμένα ποσοστά για τον Μαλά [και κατ’ επέκταση και το ΑΚΕΛ]. Εξ όσων συνάγεται από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό από τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, είτε θα απόσχει [δεν θα πάει να ψηφίσει], ή θα ρίξει λευκό, ή μπορεί ακόμα και να ψηφίσει κάτι άλλο [ας πούμεν τον Λιλλήκα, κύρια ένεκα του φόβου για εκλογή του Αναστασιάδη. Αλλά που να ξέρουν ότι All Dogs, One Generation!]… Όμως για όλ’ αυτά θα μιλήσω σε νέα μου ανάρτηση «λίαν συντόμως», όπως προανήγγειλα και πιο πάνω…   

Εν τούτους θα ‘θελα να σταθώ σε κάτι [άλλο]…
Ο φίλος ο Promitheas [που προφανώς είναι οργανικά συνδεδεμένος με την ΕΡΑΣ],  σχολιάζοντας τη δική μου πρόκριση για την άποψη της μειοψηφίας της ΕΡΑΣ, έγραφε στο Blog του«Οποιαδήποτε στήριξη στον Μαλα από την περάν του Ακελ Αριστερά ίσως του προσφέρει κάποιες εκατοντάδες ψήφους στερεί όμως την δυνατότητα να προωθηθεί μια ταξική-αντικαπιταλιστική πολιτική».

Έχω την άποψη ότι το ζήτημα δεν είναι απλά αριθμητικό, δηλ. αν θα ψηφίσουν τον Μαλά ακόμα 200 ή 300 άτομα από την εξωκοινοβουλευτική/εξωθεσμική Αριστερά, αλλά είναι πρώτα και κύρια πολιτικό. Η αντίθεση στην υποψηφιότητα Μαλά και κατ’ επέκταση η επίκριση της [ή ακόμα και η εναντίωση σ’ αυτήν] και η ισοπεδωτική εξίσωση της με τις άλλες υποψηφιότητες [τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη υποψηφιότητα εξ Αριστερών], ενισχύει βασικά τις δύο άλλες κύριες [δεξιές] υποψηφιότητες…
Ή όπως γράφει κι ο Nicostrim σε σχόλιο του [ημερ. 4 Ιαν 2013 12:53:00 π.μ.]:  
«Την στιγμή της πάλης τούτης δεν υπάρχει δίλημμα για τους Αριστερούς, πρέπει να δώσουν την στήριξη του στις δυνάμεις της Αριστεράς, παρά τις όποιες ενστάσεις τους. Είναι εντελώς ανεδαφικό και ανώριμο να αναμένουμε μια “άλλη Αριστερά” - είναι σαν να περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτή την Αριστερά έχουμε. Τα περί Αριστερής ή επαναστατικής καθαρότητας δεν έχουν χώρο όταν διεξάγεται αυτή η ανήλεη πάλι, ότι και πιστεύει κάποιος για την Βουλή, τις θέσεις των κομμάτων, την κριτική για το μνημόνιο κτλ. Στο δια ταύτα: αν το ΑΚΕΛ “πάθει πανωλεθρία” […] τότε οι συνέπειες θα είναι τρομερές - το μήνυμα που θα σταλεί στους νεοφιλελεύθερους θα είναι βαράτε μέχρι να τους τσακίσουμε εντελώς. Γι’ αυτό και πρέπει να στηριχτεί η υποψηφιότητα Μαλά.»

Κι όπως λέει και ο Aceras [σε σχόλιο ημερ. 4 Ιαν 2013 2:21:00 π.μ.], ενθυμούμενος την περιδο διακυβερνησης Κληριδη:
«Τα του ΕΡΑΣ εξανακούσαμεν τα το 1993 που τζιείνους που δεν εθέλαν να ψηφίσουν τον Βασιλείου διότι ήταν δεξιός πλουτοκράτης. Αν είσιεν νόημαν θα μπορούσα να σας δώκω τζιαι ονόματα τζιαι διευθύνσεις. Ύστερα εκλαίαν για τους πυραύλους S300, για το ενιαίον αμυντικόν δόγμαν, για τα επισόδεια στην Δερύνεια με την εθνικιστικήν πολεμικήν έντασην, με τα χρηματιστήρια, με την άλωσην κάθε θεσμού τζιαι κάθε αξιοκρατίας στο κράτος»...

Anef_Oriwn
[μιλώντας για τα εσωτερικά της Αριστεράς και την υποψηφιότητα Μαλά]
Σάββατο 4/1/2013

6 σχόλια:

νεος είπε...

ΑΝΕF, είναι απίστευτο πάντως πόσο επηρεάζει η προπαγάνδα της δεξιάς μέσω των ΜΜΕ και των κομμάτων της, τη θέση, τη στάση και την άποψη ατόμων που υποτίθεται λειτουργούν αντιδεξιά.

Είναι φανερό πως κάποιοι θεωρούν πως βρίσκονται μπροστά σε μια μεγάλη ευκαιρία να αποκολλήσουν μάζες από το ΑΚΕΛ γιατί έτσι θεωρούν ότι υπηρετούν καλύτερα την Αριστερά.

Στο ίδιο φυσικά ελπίζουν και πιστεύουν ο Λιλλήκας, η ΕΔΕΚ και τα πρώην στελέχη-μέλη και φίλοι του ΑΚΕΛ που συντάσσονται πλέον με τη μαύρη αντίδραση, είτε με Αναστασιάδη, είτε με Λιλλήκα.

Το ζουμί του κειμένου του Νίκου είναι το γεγονός ότι κάποιοι από τους φίλοι μας δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τη σημασία μιας ισχυρής και μαζικής αριστερής δήλωσης στις επόμενες προεδρικές.

Νερό στον μύλο της αντίδρασης κουβαλούν, κάποιοι μάλιστα συνειδητά, αφού φροντίζουν να μην κρύβουν και τον αντιακελισμό τους, εντελώς ωμά.

Είναι λάθος η στάση της ΕΡΑΣ, και δείχνει κάποιου είδους ρεβανσισμό ή και επιθετικότητα προς το ΑΚΕΛ και τη μαζική αριστερά.

Δεν είναι σωστή η ανάλυση των φίλων, και η απουσία τους από ένα τόσο σημαντικό αγώνα, δεν δημιουργεί συνθήκες εμπιστοσύνης.

Προσωπικά έχω κλείσει τα δεφτέρια του διαλόγου με τον χώρο που βλέπει ανταγωνιστικά το ΑΚΕΛ και το κίνημά του, θεωρώντας επίσης πως δίνουμε τελικά υπέρμετρη σημασία σε κάποια άτομα και καταστάσεις.

Η αδυναμία κατανόησης του πολιτικού πλαισίου που ζητά μια εκλογική αριστερή (αντιφασιστική, αντινατοϊκή, αντινεοφιλελεύθερη, επανενωτική) αντίσταση, δείχνει και τα όρια της πολιτικής σκέψης και ανάλυσης που κάνουν ορισμένοι.

Έχω γίνει μουσιαμμάς πλέον με τους μύδρους εξ αριστερών, οπότε βαράτε ελεύθερα…

Και δεύτερη παρέμβαση να κάνω, τα ίδια θα πω: νερό στον μύλο της αντίδρασης, συνειδητά ή ασυνείδητα βάζουν οι φίλοι.

Και δεν ξέρω τελικά και ποιοι είναι οι πιο «επικίνδυνοι», οι συνειδητοί ή η ασυνείδητοι…

Anef_Oriwn είπε...

Η συζήτηση στο Blog του Νίκου Τριμικλινιώτη [link: http://thetrim1.blogspot.com/2013/01/blog-post_3.html#!/2013/01/blog-post_3.html] καλά κρατεί! Έχουν εκφραστεί αρκετά ενδιαφέρουσες απόψεις [απαντήσεις κι ανταπαντήσεις], που δίνουν ερεθίσματα για περαιτέρω κουβέντες!
Φίλε Νέε, ίσως να είναι αναγκαίο [καλό ή κακό, δεν είμαι σίγουρος] να γίνουν τούτες οι κουβέντες και να ειπωθούν όσα πρέπει [ή ΜΑΣ απασχολούν] μέχρι εξαντλήσεως της συζήτησης, αν πρόκειται να πετύχουμε στο τέλος της ημέρας έστω και την ελάχιστη [minimum] Σύν-Θεση
Από την άλλη δεν ΣΕ αδικώ [διέθεσες κι ΕΣΥ πολύ χρόνο σε συζητήσεις] που [όπως λες] «έχεις κλείσει τα δεφτέρια του διαλόγου με τον χώρο που βλέπει ανταγωνιστικά το ΑΚΕΛ και το κίνημά του» και που «θεωρείς επίσης πως δίνουμε τελικά υπέρμετρη σημασία σε κάποια άτομα και καταστάσεις»… Έτσι αισθάνομαι κι ΕΓΩ κάποτε… Όμως όπως έγραψα και πιο πάνω στο κείμενο της ανάρτησης μου «…το ζήτημα δεν είναι απλά αριθμητικό, δηλ. αν θα ψηφίσουν τον Μαλά ακόμα 200 ή 300 άτομα από την εξωκοινοβουλευτική/εξωθεσμική Αριστερά, αλλά είναι πρώτα και κύρια πολιτικό. Η αντίθεση στην υποψηφιότητα Μαλά και κατ’ επέκταση η επίκριση της [ή ακόμα και η εναντίωση σ’ αυτήν] και η ισοπεδωτική εξίσωση της με τις άλλες υποψηφιότητες [τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη υποψηφιότητα εξ Αριστερών], ενισχύει βασικά τις δύο άλλες κύριες [δεξιές] υποψηφιότητες…» Μπορεί ένα ποσοστό εργαζομένων - ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ να μην είναι ευχαριστημένοι με το Κόμμα [και ίσως σε κάποια ζητήματα να έχουν και δίκιο] και ως φαίνεται κάποιοι εξ αυτών δεν θα ψηφίσουν τον Σταύρο Μαλά στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. [Σε προσεχή μου ανάρτηση θα αναφερθώ αναλυτικά στους λόγους που κάποιοι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ θα λειτουργήσουν μ’ αυτόν τον τρόποˑ εδώ απλώς θα σημειώσω ότι τούτοι οι λόγοι δεν είναι καθαρά ταξικο-προλεταριακοί]… Απ’ εκεί και πέρα ας προβληματιστούμε, ο καθένας που δραστηριοποιείται στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, πού θα οδηγήσει μια τυχόν ήττα του ΑΚΕΛ και για τον τρόπο που “εργαζόμαστε” για να έλθει αυτή η ήττα. Κι ας μην καμώνονται κάποιοι πως δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ ενός ποσοστού [για τον Μαλά και κατ’ επέκταση και για το ΑΚΕΛ] της τάξεως του 20% κι ενός 30%... [Θα αποφύγω να κάμω συγκρίσεις με τον ελληνικό χώρο]… Σημαντικό είναι αυτό που γράφει κι ο ίδιος ο Νίκος Τριμικλινιώτης: «…αν το ΑΚΕΛ “πάθει πανωλεθρία” […] τότε οι συνέπειες θα είναι τρομερές - το μήνυμα που θα σταλεί στους νεοφιλελεύθερους θα είναι βαράτε μέχρι να τους τσακίσουμε εντελώς. Γι’ αυτό και πρέπει να στηριχτεί η υποψηφιότητα Μαλά».

Anef_Oriwn είπε...

Στο Blog της ΕΡΑΣ δημοσιεύτηκε σήμερα ένα ενδιαφέρον απαντητικό άρθρο στον Νίκο Τριμικλινιώτη από τον σύντροφο Μάριο Θρασυβούλου [link: http://erascy.blogspot.com/2013/01/n.html] με πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις. Επειδή όμως οι αγαπητοί συν-bloggers ΕΡΑΣίτες αποφεύγουν τη δημοσίευση σχολίων στο Blog τους, θα προσπαθήσω να σχολιάσω το κείμενο του αγαπητού Μάριου [ή κάποια σημεία του] εδώ στο δικό μου Blog… Βασικά ο άρθρο του Μαρ. Θρασυβούλου προβάλλει ή έστω υποβάλλει την άποψη ότι το ΑΚΕΛ θα ‘πρεπε να κινηθεί αριστερότερα, ή/και να πολιτευτεί για τις προεδρικές με ένα Αριστερό Πρόγραμμα.
Μ’ αυτό το θέμα, που έχει να κάμει και με την άποψη του αρθογράφου ότι «η ιδεολογική μάχη χάθηκε από καιρό και ας αναζητηθούν οι αίτιοι εκεί που πρέπει», θα ασχοληθώ μετά τις εκλογές… Δεν θα το κάνω τώραˑ όχι για να αποφύγω να ακουστώ κι εγώ ως ένας από τους «μόνιμους απολογητές τής λανθασμένης του πολιτικής» [σημ.: του ΑΚΕΛ], αλλά επειδή ως Αριστερός που στηρίζει την υποψηφιότητα Μαλά [το γιατί το ανέλυσα στην ανάρτηση μου με αρ. 152/2012 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2012/11/1522012.html], το θεωρώ ως πολιτικά άστοχο και άκαιρο να κάμω κάτι τέτοιο τώρα, σε μια εποχή που κορυφώνεται η προεκλογική…

Mε την ευκαιρία όμως, αυτής μου της παρέμβασης, θα ‘θελα να σταθώ σε δυο τοποθετήσεις/προβληματισμούς του Μάριου Θρασυβούλου…
1. Γράφει λοιπόν: «Αν συζητούμε σήμερα την πιθανότητα να μην περάσει στο β’ γύρο ο Μαλάς ή αν περάσει, να κυμανθούν τα ποσοστά του πολύ πιο κάτω από την εκλογική δύναμη του ΑΚΕΛ, τότε τι σημαίνει; Φταίει η ΕΡΑΣ και οι άλλοι αριστεροί που δεν θα στηρίξουν αυτή την επιλογή ή σημαίνει ότι κάτι άλλαξε, κάπου έσπασαν οι γραμμές του κόμματος;»
2. Και διερωτάται [ρητορικά προφανώς] πιο κάτω: «Μα πότε η ηγεσία του ΑΚΕΛ έλαβε υπόψη τους εξωακελικούς, και πολύ περισσότερο, πότε πάλεψε για την ενότητα της Αριστεράς; Το βλέμμα της μόνιμα στρέφεται προς τα δεξιά. Ακόμα και σήμερα, μπροστά στις εκλογές, η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν απευθύνθηκε ούτε στιγμή στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις!»
Εμμέσως πλην σαφώς ο Μάριος Θρασυβούλου υποβάλλει [κατ’ εμένα] την ανάγκη για ένα νέο πολιτικό φορέα στον χώρο της Αριστεράς. [Η αγαπητή Disdaimona μιλά για την ανάγκη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος]… Όμως ΕΓΩ γιατί ΔΕΝ βλέπω τέτοιες κινήσεις από τα κάτω;

Anef_Oriwn είπε...

Προσέξατε τον αισχρό κι ανήθικο τρόπο με τον οποίο ο Αναστασιάδης εκβιάζει τους ψηφοφόρους των χαμηλά αμειβόμενων στρωμάτων… Υπόσχεται ότι θα παραχωρήσει πασχαλινά κι άλλα επιδόματα στους πολυτέκνους και σ’ όσους ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, από τα 3,5 εκατομμύρια που θα γλυτώσει το κράτος αν θα έχουμε μόνο ένα γύρο εκλογών! Και η αυξημένη αποχή και το λευκό [από πλευράς των Αριστερών ψηφοφόρων] αυξάνουν τις πιθανότητες ενός μόνο γύρου…

νεος είπε...

Σίγουρα δεν είναι αριθμητικό το θέμα αλλά καθαρά πολιτικό.
Γιατί αν σ'αυτές τις συνθήκες δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ μιας αντιδεξιάς-αντιεθνικιστικής επιτυχίας, και μιας αποτυχίας, τότε ή στραβός ειν ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε...

Και άντε πες η οικονομία και τα εργασιακά δημιουργούν ένα μούδιασμα, το ζήτημα της λύσης και της επανένωσης, της μορφής τους και της πραγματικής τους εφαρμογής, δεν τους ενδιαφέρουν;

Μα οι φίλοι ήταν υποτίθεται έτοιμοι για μάχες απέναντι στον εθνικισμό και την ντε φάκτο διχοτόμηση. Τώρα, απέναντι σε Αναστασιάδη και απορριπτικούς δεν έχουν να δώσουν καμιά απάντηση;

Και να μην ξεχνάμε και τα μαθηματικά των επόμενων εκλογών. Η αποχή θα ευνοήσει, ειδικά στον β γύρο, αυτόν που θα είναι μπροστά.

Και άιντε πάλι, να θεωρήσουμε ότι ο Μαλάς θα είναι μπροστά οπότε θα μπορούσε να θεωρηθεί η στάση των φίλων ως "κριτική ανοχή" στη μαζική αριστερά.
Αλλά αν είναι ο άλλος;

Σε τελική ανάλυση, η στάση για αποχή στέλνει το εξής πολιτικό μήνυμα, και μάλιστα απ τα αριστερά: Όλοι είναι ίδιοι και όλοι θέλουν να σας κατασπαράξουν!

Όποιον και να (μην) ψηφίσετε, το ίδιο (σας) κάνει...

Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Είναι σωστή αυτή η θέση;

Και είναι εντέλει πολιτική θέση η αποχή για μια ομάδα ανθρώπων που ζει, αναπνέει και μιλά μόνο πολιτικά;

Για ένα άνθρωπο ίσως να ήταν,ναι, αλλά για μια επιτροπή-συνέλευση κλπ;

Είδα το άρθρο του Μάριου και αν μπορέσω θα παρέμβω.





Ανώνυμος είπε...

Οταν καποιος εχει απεναντι του εναν υποψηφιο του Αβερωφ και ενα υποψηφιο του Ν. Παπαδοπουλου, η σαν να λεμε ενα υποψηφιο της τραπεζας κυπρου και ενα υποψηφιο της Λαικης,
η μπορουμε και να πουμε δυο υποψηφιους της εκκλησιας,
τοτε ειναι οντως αξιοσημειωτο
αν δεν εχει ευθυνη η αποχη.
Φυσικα ο καθενας και η καθεμια να κανει οτι θελει και να το πει και δημοσια.
Για να εχουμε και καθαρες ευθυνες.
Αυτην την στιγμη του ζητουμενο ειναι η συγκροτηση μιας απαντησης σε μια διπλη και τριπλη επιθεση (για το κυπριακο, για την νεοφιλελευθερη επιθεση, για την συγκαλυψη των τραπεζων.
Σχεδον δεν εχει σημασια ποιος ειναι ο υποψηφιος αλλα ποια ειναι τα δεδομενα.

Αλλα αφου τιθεται και θεμα του που κοιταζει το Ακελ, ειναι οντως αστειο.
Δηλαδη να υποθεσουμε οτι δεν καταλαβαινουν μερικοι οτι η λυσσα της επιθεσης στον Χριστοφια και το Ακελ πηγαζει απο το γεγονος οτι αρνεειται να νομιμοποιησει (οπως ο Γιωργακης, και ο Γιωργος εδω κατω κλπ κλπ) τις νεοφιλελευθερες λιτοτητες σαν "μονοδρομο";

Ο καθενας μπορει να εχει την φαντασιωση του/της.
Αλλα υπαρχει και ενα πεδιο ιστορικης συγκρουσης στο οποιο ο καθενας και η καθεμια θα πρεπει να παρει θεση.
Αυτες οι εκλογικες ειναι παροδικες.
Αλλα ειναι η συνεχεια και η αρχη των νεων αντιστασεων.
Οσοι λειπουν, λειπουν.
Και οσοι καταλαβαινουν τι παιζεται θα ειναι εκει.