Ανάρτηση 7/2013 [Αριστερή, (δι)ερωτηματική, απορούσα, (επι)κριτική, προβληματιζόμενη, αντι-νεοφιλελεύθερη, αντι-ισοπεδωτική] – Ερωτήματα και απορίες προς εξ Αριστερών* φίλους και συντρόφους (αυτούς που μιλούν ισοπεδωτικά για τα ΑΚΕΛ)…

{ * - Επεξηγηματική σημείωση:

Με τους άλλους, τους εκ δεξιών, ή/και εθνικιστικώς (πλέον) ορμώμενους πρώην “συντρόφους”,  που κατακεραυνώνουν το ΑΚΕΛ (στην ουσία ξερνούν όξος και χολή εναντίον του), προσπαθούν να πείσουν ότι «το ΑΚΕΛ έχει φτάσει στα όρια του», ή διερωτούνται (δήθεν) αν «το ΑΚΕΛ είναι Αριστερά», (προφανώς για τους ιδίους έπαψε να είναι από τότε που οι ίδιοι το εγκαταλείψαν, ή αποχώρησαν, ή αποστασιοποιήθηκαν ή διαγράφηκαν απ’ αυτό  - ρίξτε, ας πούμε, μια ματιά στα γραπτά του “αριστερού” Κυριάκου Τζιαμπάζη), θα ασχοληθώ κάποια άλλη στιγμή}…

*******************************

Εισαγωγικά:

Δεν ξέρω αν γίνομαι φορτικός [αν κάποιου έχουν βαρεθεί το θέμα, ας μην συνεχίσουν παρακάτω], αλλά ελάτε που δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω… Ίσως όμως «να φταίει και το ξερό μου το κεφάλι», που ως φαίνεται κάποια πράγματα δεν τα πιάνει γι’ αυτό και δεν τα καταλάβει! Είναι βλέπετε και λειψές και περιορισμένες οι γνώσεις μου  πάνω σ’ ό,τι είπαν κ’ έγραψαν οι θεμελιωτές της Κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας [κλασικοί και σύγχρονοι]. Πόσα να μελετήσω και να συγκρατήσω κι εγώ! Άντε, καμιά ντουζίνα πράματα από τον Μαρξ [με πρώτο και καλύτερο το ότι «η ύλη είναι το πρωτεύον», ή ότι «η Ύλη καθορίζει το Είναι» - ίσως γι’ αυτό τζι’ ο παρέας ο Λινός λαλεί μου ότι “μαρξίζω”], 2-3 από τον Λένιν [κυρίως την ανάλυση του για τον Ιμπεριαλισμό] και ένα – ενάμισι από κάποιους άλλους, όπως ο Τρότσκι, ο Στάλιν [τον ορισμό του για το έθνος], ο Δημητρώφ…

Με αυτά, λοιπόν, τα λίγα που γνωρίζω και κατέχω, προσπαθώ να ερμηνεύσω τον κόσμο και το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι [γεγονότα, εξελίξεις, συμβάντα] και ως είναι φυσικό συχνά να ΜΟΥ προκύπτουν ερωτήματα και απορίες. Κι αφού ξερόλας δεν είμαι, καταλήγω να πέφτω σε περισυλλογή βαθειά και προβληματισμούς ατέλειωτους. [Λαλείτε να ‘μαι και προβληματικός;]…

***************************

Επί του θέματος:

Αλλά για να μην μείνουμε μόνο σε γενικολογίες και αοριστολογίες, ας πάμε και σε μερικά [κατά τη γνώμη μου] παραδείγματα αντιφατικού αριστερού λόγου και διάστασης  μεταξύ θεωρίας και πράξης, από μέρους διαφόρων εξ Αριστερών φίλων:  

1. Σε ανακοίνωση της, η ΕΡΑΣ Λεμεσού κάλεσε τον κόσμο σε συγκέντρωση  διαμαρτυρίας [για χτες Παρασκευή το απόγευμα] “Ενάντια στο Ευρωπαϊκό (Αντί)Λαϊκό Κόμμα”, στο χώρο σύναξης των εκπροσώπων του, κάπου έξω από τη Λεμεσό… Ως γνωστόν σ’ αυτήν την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματο [Ε.Λ.Κ.] που φιλοξενήθηκε από τον ΔΗΣΥ [και τον επίδοξο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κον Αναστασιάδη – Πρόεδρο του ΔΗΣΥ] παρευρεθήκαν μεταξύ άλλων και η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και αρχηγοί κομμάτων και ηγέτες κρατών, όπως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς… Η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε υπό τη σκιά των επανειλημμένων επιθέσεων αξιωματούχων κομμάτων και μέσων μαζικής ενημέρωσης της Γερμανίας για το ζήτημα της επικείμενης (μη) ψήφισης του Μνημονίου της Κύπρου από το γερμανικό Κοινοβούλιο, των δηλώσεων της Μέρκελ για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων Ημικρατικών Οργανισμών και τις κατηγορίες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος στην Κύπρο. [Τώρα γιατί το Νικούιν δεν είχε – υποτίθεται – καταφέρει μέχρι χτες να “πείσει” τους ομοϊδεάτες τους στο ΕΛΚ για να επιδείξουν “στήριξη” και “αλληλεγγύη” προς την Κύπρο, μόνο οι ίδιοι ξέρουν τι κόλπα παίζουν! Σίγουρα όμως μέσα από τις συγκεκριμένες δηλώσεις αναδεικνύεται το πασιφανές: ότι «τούτος» συμφωνεί με τις νεοφιλελεύθερες μεθοδεύσεις των ομοϊδεατών του στην Ευρώπη! Πάντως οι αποκαλούμενοι “Λαϊκοί” της Ευρώπης εξέφρασαν τελικά την στήριξη τους προς αυτόν – κι όχι και προς την Κύπρο - καθώς τον προτιμούν για νέο Πρόεδρο. Σίγουρα θα ‘χουν απηυδήσει με τον «Κομμουνιστή Χριστόφια», που έχει το θράσος να τους αποκαλεί και «κλεφταράδες» και ο οποίος «έχει χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρεπείας» - κατά τον Κασουλίδη- γιατί προφανώς δεν υπακούει στα κελεύσματα τους]…

Όπως είπε σήμερα κι ο Σταύρος Μαλάς «οι ομοϊδεάτες του κ. Αναστασιάδη δεν ήρθαν ως φίλοι της Κύπρου, αλλά πρόσφεραν, όπως χαρακτηριστικά είπαν, ένα “πικρό φάρμακο” ως λύση του προβλήματος, όμοιο με αυτό που έδωσαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και στις άλλες χώρες, με τραγικές κοινωνικές συνέπειες»...  

Και επιστρέφω την ανακοίνωση της ΕΡΑΣ, η οποία μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής:  

«Μπροστά στα σχέδια τόσο της συντηρητικής και φιλελεύθερης ελίτ, όσο και του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, απαντάμε με μαζικές και δυναμικές κοινωνικές διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις. Πάμε κόντρα στις συντηρητικές και φιλελεύθερες πολιτικές, που τοποθετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα και τα επιχειρηματικά κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και την κοινωνία. Ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι οι ζωές και το μέλλον μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθούν έρμαιο στις ορέξεις της οποιασδήποτε αντιδραστικής ελίτ και του κεφαλαίου».

Όμως συντρόφια ΕΡΑΣίτες, εγώ gamoto [είπαμε τζιόλας]  έχω απορίες. Και διερωτούμαι πώς αλήθεια θα εκφραστεί και στην πράξη μεθαύριο στις Προεδρικές εκλογές, η διαμαρτυρία, η αντίδραση και η αντίσταση σας προς αυτές «τις συντηρητικές και φιλελεύθερες πολιτικές, που τοποθετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα και τα επιχειρηματικά κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και την κοινωνία»; Πώς θα εκφράσετε την άρνηση και διαμαρτυρία σας προς τον εκπρόσωπο του νεοφιλελεύθερου Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Κύπρο και υποψήφιο για την Προεδρία,  κον Αναστασιάδη; Μήπως με την αποχή ΣΑΣ από την εκλογική διαδικασία;

Φωτογραφίες από την εκδήλωση διαμαρτυρίας της ΕΡΑΣ θα βρείτε εδώ...  

2. Αυτή όμως η απορία μου αποτελεί συνέχεια κι άλλων αποριών μου που έχουν σχέση με το κυπριακό και τις συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ για εξεύρεση λύσης διευθέτησης του. Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι οι εξ Αριστερών σύντροφοι σωστά κρίνουν πως «ο στόχος της Τρόικας δεν είναι η διόρθωση των πραγματικών προβλημάτων της κυπριακής οικονομίας, αλλά η “ομηρία” ενός ακόμη λαού, ο οποίος για δεκαετίες θα είναι δεσμευμένος να ξεχρεώνει τη λαιμαργία και τους κακούς υπολογισμούς των golden boys που κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας»...

 Όμως, [διερωτούμαι και πάλι έμπλεος αποριών], αυτή η [πιο πάνω] τοποθέτηση δεν έρχεται σε αντίφαση με την προ μερικών χρόνων ένθερμη στήριξη, από την πλειοψηφία των συντρόφων αυτών, του Σχεδίου Ανάν; Το συγκεκριμένο σχέδιο δεν θα έθετε [με πρόνοιες του] σε ανάλογη “ομηρία” τον κυπριακό λαό; Δεν θα τον πρόσδενε για καλά στο ιμπεριαλιστικό άρμα και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή; Κι αν η συμφωνία της σημερινής κυπριακής [Αριστερής] Κυβέρνησης με το Ισραήλ για συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου θεωρηθεί πολιτικά και ιδεολογικά ανεπίτρεπτη για ένα Κόμμα της Αριστεράς, γιατί να μην ίσχυε [τότε] το ίδιο και για τυχόν αποδοχή του ιμπεριαλιστικού Σχεδίου Ανάν από το ΑΚΕΛ;

Πέραν τούτου… Κατά την περίοδο των συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ αυτοί οι εξ Αριστερών σύντροφοι [σε συγχορδία με τους εκ Δεξιών φιλελεύθερους Επανενωσίτες και διάφορους άλλους, πρώην ΑΚΕΛικούς, εραστές της Κληριδικής πολιτικής] ασκούσαν έντονη και ισοπεδωτική κριτική στον Πρόεδρο γιατί δεν προχωρούσαν οι συνομιλίες. Στην ουσία εγκαλούσαν τον Πρόεδρο [αλλά και το ΑΚΕΛ] για δογματισμό και συντηρητικότητα ακόμα και για εθνικισμό, χωρίς ποτέ να συγκεκριμενοποιούν τι θα ‘πρεπε να ‘χε αποδεχτεί από τις θέσεις της τουρκικής πλευράς. Την ίδια ώρα σαφώς παραγνώριζαν την άτεγκτη κι αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας και την έλλειψη της όποιας διάθεσης από μέρους της για εξεύρεση λύσης, αλλά και την ύπαρξη αντιδράσεων από την τουρκοκυπριακή Δεξιά και τους «εθνικιστές βόρεια» στην προοπτική επανένωσης του τόπου μας.

Έγραφε χαρακτηριστικά ο αγαπητός Gregoris τον Γενάρη του 2010:«… ο Χριστόφιας έσιει τεράστιες ευθύνες, πιο πολλές ίσως που τον Τάσσο για το 2004. αν δεν το λύσει τωρά, θα μείνει στην ιστορία ως ο τσιμεντωτής της διχοτόμησης»… [Οι ευθύνες της Τουρκίας τι απέγιναν; Γιατί άφηναν στο απυρόβλητο την Τουρκία και τον Ταλάτ που συνεχώς παλινδρομούσε;]…

Αν θυμάστε μάλιστα, κάποιοι είχαν χειροκροτήσει και την νέο-πεφωτισμένη Ξένια, όταν η τελευταία σε εκδήλωση της Πλατφόρμας Εκπαιδευτικών είχε εξισώσει τις επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις της ΕΔΟΝ με τουρκοκυπριακές αριστερές νεολαιίστικες οργανώσεις στο Τρόοδος, με εκείνες του ΕΛΑΜ! Θθου Κύριε, φυλακή το στόματι μου! [Είδετε όμως τους “συναγωνιστές” φιλελεύθερους, που έγιναν τελικά νεοφιλελεύθεροι, όταν είδαν τα συμφέροντα τους να κινδυνεύουν!]…

***************************
Επίλογος:   
Έτσι που λέτε με τους φιλελεύθερους επαναπροσεγγιστές! Εξαπολύσαν τα ούλλα τελικά! Έχουν ταχθεί αναφανδόν κι απροκάλυπτα με τον νεοφιλελευθερισμό του ΔΗΣΥ και του Αναστασιάδη [όχι πώς επάψαν καμιά φορά να είναι θιασώτες του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου] και κάμνουν τζιαι τες πάπιες για την απάλειψη της Ομοσπονδίας από το εκλογικό πρόγραμμα του Αναστασιάδη! Οι εξ αριστερότερα του ΑΚΕΛ επαναπροσεγγιστές, πώς αντιδρούν,  ή/και πως δίνουν αρνητική ψήφο [μια και θα έχουμε και εκλογές] σ’ αυτά; Δια της βροντερής αποχής τους;    

Anef_Oriwn
[αντι-νεοφιλελεύθερος, επαναπροσεγγιστής, αλλά όχι απέχων]
Σάββατο 12/1/2013

**************************************
Υστερόγραφον 12/1/2013 – 7:00 μ.μ.    
Με το ίδιο περίπου θέμα ασχολήθηκε και ο φίλος ο Νέος σ’ έναν νέο [αρκετά ενδιαφέρον] κείμενο του στο Blog του, με τίτλο “Η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ, οι κριτικοί της και οι πλάτες στον Αναστασιάδη”… Ούτε συνεννοημένοι να ‘μασταν!!!  
Επίσης θα ‘θελα να ΣΑΣ παραπέμψω και σε ένα επίσης ενδιαφέρον, αλλά και ασυνήθιστα μακροσκελέστατο κείμενο του φίλου Aceras στο Blog “Epanenosi”, με τίτλο “Επανένωση 2013”... 
Καλά διαβάσματα!

Anef_Oriwn