Ανάρτηση 12/2013* [έκτακτη, κυπριακή, πολιτική, (επι)κριτική, αλλά και φυσιολατρική] – Και πάλι για τις ισοπεδωτικές και εμπαθείς επικρίσεις κατά του ΑΚΕΛ, αλλά και μια αναφορά στην κυπριακή Φύση…

{* - Επεξηγηματική σημείωση – Κυριακή 20/1/2013:

Το κείμενο αυτής της ανάρτησης γράφτηκε τη Δευτέρα 14 του μηνός με σκοπό να αναρτηθεί το βράδυ της ίδιας μέρας, αλλά στο μεταξύ ΜΑΣ προέκυψε το debate και ακολούθως διάφορα άλλα [συμπεριλαμβανομένου και τού ματς ΑΠΟΕΛ-“ΟΜΟΝΟΙΑΣ”], γι’ αυτό και πήρε αναβολή για ευθετότερο χρόνο – στην ουσία μέχρι σήμερα.  Να σημειώσω επίσης ότι κάποιες από τις φωτογραφίες που διανθίζουν το φυσιολατρικό/ περιβαλλοντολογικό μέρος του κειμένου μου λήφθηκαν μετά}…

***********************

Προλογικά - Δευτέρα 14/1/2013:

Σήμερα είχα κατά νουν να παραθέσω ένα κείμενο μου  [και είχα προγραμματίσει και την αυτόματη ανάρτηση του] που έγραψα πριν 2-3 μήνες. Τούτο [το κείμενο] αφορούσε την ατολμία ή/και την επιφυλακτικότητα μας [σε κάποιες καίριες στιγμές της ζωής μας] να πάρουμε σημαντικές [και ανατρεπτικές ίσως] αποφάσεις που ίσως καθορίσουν και το μέλλον μας, ή/και να ταχθούμε ξεκάθαρα με κάποιους ανθρώπους και συστρατευόμενε μαζί τους για συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς. Κοντολογίς να αποφασίσουμε [είτε σε προσωπικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο] με ποιους θα πάμε, ή/και ποιους θ’ αφήσουμε πίσω (μας)…   

******************************

Ζαβροδεξιές κριτικές της κυπριακής Αριστεράς…

Ακολούθως όμως [ίσως κι επειδή ένοιωθα ότι το συγκεκριμένο κείμενο μου ήθελε [περαιτέρω επεξεργασία, ίσως όμως και γιατί ένοιωθα ότι ήταν νωρίς ακόμα για αν το αναρτήσω – γιατί κάτι άλλο πρέπει να προηγηθεί από μέρους μου], έκανα δεύτερες σκέψεις. Σ’ αυτή μου την απόφαση μπορεί να συνέτεινε και το [σύνηθες] φυλλομέτρημα των εφημερίδων που κάνω τα πρωινά στο περίπτερο της γειτονιάς όπου πάω για εφημερίδες. [Αγοράζω, ΕΓΩ, το “δογματικό αμνοερίφιο” τη “Χαραυγή” και ενίοτε και κάποια άλλη, συνήθως “Πολίτη”]… Το μάτι μου σήμερα αναζήτησε στάθηκε [ως συνήθως κάθε Δευτέρα] σε δύο κείμενα συνήθων αρθρογράφων της Δευτέρας…

Το πρώτο ήταν ένα άρθρο του κου Τάκη Μιχαήλ [πάλαι ποτέ στελέχους του ΑΚΕΛ]. «Τούτος» αρθρογραφεί σχεδόν κάθε Δευτέρα στην “Αλήθεια”, στη στήλη “Τρίτη Άποψη” [σελ. 10]. Με τα κείμενα του [και με μια κριτική δήθεν εξ αριστερών, αλλά αμ δεξιά επιχειρήματα] προσπαθεί να ΜΑΣ πείσει πόσο πολύ φταίνε, ο Πρόεδρος Χριστόφια και η σημερινή [«διορισμένη από τον Χριστόφια» - όπως λέει] ηγεσία του ΑΚΕΛ, για τα σημερινά “χάλια” του ΑΚΕΛ, αλλά και της Κύπρου. Το σημερινό του κείμενο στην “Αλήθεια” [14 του Γενάρη], με τίτλο “Αντί μνημοσύνου” ήταν αφιερωμένο στην επέτειο του πρόωρου θανάτου [σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα] του Μιχάλη Μιχαηλίδη [κι αυτού παλιού αποχωρήσαντος ή/και διαγραφέντος στελέχους του ΑΚΕΛ]… Δεν καταλάβω όμως [είπαμε πως είμαι και ολίγο τι diesel] πως ένας συγγραφέας μ’ ένα κείμενο του έμπλεο όξους και χολής για το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο τιμά τελικά [ως “Αριστερός”] τη μνήμη ενός αποθανόντα… Γράφει λόγου χάριν στην κατακλείδα του άρθρου του: 

“Η επόμενη προεδρία έχει ήδη κριθεί. Η αριστερά είναι μπροστά στο καθήκον, «το κόμμα τζιαί τα μάθκια σας». Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το πετύχει, αποπέμποντας αυτούς που το συρρίκνωσαν και ξευτέλισαν. Ο Μιχαλάκης, κατατρεγμένος από το φασισμό, έφυγε στις 18 του Γενάρη του 1993 σε ηλικία μόλις 47 χρονών”.

Το δεύτερο άρθρο στο οποίο στάθηκα για λίγο [και στο οποίο έκανα και αναφορά στην προ-προηγουμένη ανάρτηση μου - αυτή με αρ. 10/2013] ήταν το συνηθισμένο κάθε-δευτεριάτικο πόνημα του γνωστού [“πού σου νέφβω πού πάεις”] βουλευτή του ΔΗΣΥ Λεφτέρη Κασεττοφόρου. [«Τούτος» εν τζι’ ένας που τους Αντιπροέδρους του Κόμματοςˑ έχουν πολλές θέσεις αντιπρόεδρων τζιειμέσα στον ΔΗΣΥ, προφανώς για να κανονίζουν καμπόσους φιλόδοξους και μεγαλομανείς]… Τίτλος του άρθρου “Η κρίση και ο τόπος θέλουν ηγέτη” και προφανώς αναφέρεται στο Νικούιν… Πιο συγκεκριμένα ο συμπαθέστατος κατά τ’ άλλα Λεφτέρης γνωστός για το απαγγελτικό και καταγγελτικό του ύφος ξιφουλκεί [ως συνήθως] κατά «των καταστροφικών πολιτικών και επιλογών της κυβέρνησης ΑΚΕΛ-Χριστόφια» [για να προστατέψει τους φτωχούς κι αδικημένους] τζιαι ότι «η πατρίδα μας δεν διαθέτει ικανή κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τη χώρα από ξένες κακόβουλες, ανοίκειες δυσφημιστικές επιθέσεις» [αλλά εν τζιαι λαλεί μας ότι οι επιθέσεις εν που τους “φίλους” μας τους γερμανούς που προέρχονται[…   

Παράλληλα πλέκει το εγκώμιο του Αναστασιάδη και τόνισε «τον σεβασμό, την αναγνώριση και την αξιοπιστία που [ο Νίκαρος] διαθέτει στην ευρωπαϊκή οικογένεια» [προφανώς εννοεί το νεοφιλελεύθερο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που πραγματοποίησε την Παρασκευή Σύνοδο Κορυφής στην Κύπρο] και ότι «τούτοι», οι Λαϊκο-Ευρωπαίοι είναι αποφασισμένοι «να επιδείξουν αλληλεγγύη και να τον στηρίξουν στην προσπάθεια δανειοδότησης της Κύπρου και την έξοδο από την οικονομική κρίση» [γι’ αυτό και η Μέρκελ απαιτεί να κάμουμε ιδιωτικοποιήσεις]…

Μια ζωή μάshεται “να μας παντρέψει μ’ άδρωπο” «τούτος» ο Λεφτέρης! Όμως, για να πω και την αμαρτία μου, ασυναίσθητα(;) συνέδεσα τη γραφίδα του “Αριστερού” αρθρογράφου της “Αλήθειας” Τάκη Μιχαήλ μ’ εκείνη του “συναγερμικού” Λεφτέρη Κασεττοφόρου…   

Σίγουρα οι δύο αρθογράφοι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες όταν γράφουν, αλλά στο τέλος της ημέρας με τον τρόπο τους (εξ)υπηρετούν ή βοηθούν την υποψηφιότητα Αναστασιάδη. Ό ένας σίγουρα το (δια)πράττει συνειδητά κι από καθαρά δεξιές θέσεις περιτυλιγμένες με άκρατο λαϊκισμό και έντονο αντικομουνισμόˑ στο κάτω - κάτω είναι γνωστό και επώνυμο ανώτατο στέλεχος του ΔΗΣΥ και τη δουλειά του κάνει… Ο άλλος όμως, ειλικρινά δεν ξέρω αν το κάνει συνειδητά, ασυνείδητα ή υποσυνείδητα, αλλά σίγουρα ο λόγος του χαρακτηρίζεται από εμπάθεια [ίσως και ρεβανσισμό] και απουσία συγκροτημένης αριστερής σκέψης, ενώ τα επιχειρήματα του είναι μεν αριστεροφανή, αλλά δεξιόστροφα… 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τ. Μιχαήλ σε άλλο πρόσφατο άρθρο του με τίτλο “Υποψήφιοι και ειλικρίνεια” [στις 24 του Δεκέμβρη του 2012 στην “Αλήθεια”] έγραφε και τα εξής: «Ο λαός δεν μπορεί να εμπιστευτεί ένα υποψήφιο όπως τον κ. Μαλά και τον κ.Λιλλήκα, τους οποίους και κατατάσσει στα χαμηλότερα επίπεδα ειλικρίνειας.» 

{Πολύ πιθανόν μ’ αυτά που γράφω να στενοχωρήσω και να μαραζώσω ένα (κατά βάθος) προσφιλές μου πρόσωπο, αλλά η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι συνήθως πικρές}....  

Τέλος, να αναφέρω [για την ιστορία] ότι με το θέμα [των εξ “αριστερών” κολαούζων του Αναστασιάδη] καταπιάστηκα στην ανάρτηση μου με αρ. 7/2013, όπως και ο φίλος ο Νέος σε δική του ανάρτηση, το συζητήσαμε όμως και εν μέρει σε post της αγαπητής Disdaimonaς…   

{Είχα κατ’ αρχάς σκεφτεί, μια και ανέβαλα την ανάρτηση του δικού μου κειμένου (έκαμα αναφορά σ’ αυτό πιο πάνω), να παραθέσω αυτό του Τάκη Μιχαήλ και να το σχολιάσω, αλλά τελικά παραιτήθηκα και απ’ αυτή την κίνηση. Δεν ήθελα να δώσω στην ανάρτηση μου το στίγμα της προσωπικής αντιπαράθεσης με τον κύριο Μιχαήλ. Όμως, κατά που με θωρώ, μάλλον δεν θα χαριστώ ενός άλλου “Αριστερού”, του Κυριάκου Τζιαμπάζη, για το δικό του κείμενο “Είναι το ΑΚΕΛ «Αριστερά»;”   

***************************

Εικόνες από την κυπριακή Φύση

Ίσως όμως γι’ αυτές μου τις δεύτερες σκέψεις να συνέτειναν και οι ομορφιές της κυπριακής Φύσης. Τούτη, ένεκα και των πολλών [μέχρι τώρα] φετινών βροχών άρχισε να αναγεννιέται και να πρασινίζει. Όπως λαλεί και η KatoYdat(a)ίτισσα στο Blog της η “Κύπρος [εν] ντυμένη στα καλά της”. Μπορείτε να το διαπιστώσετε και ιδίοις όμμασι, φτάνει μόνο να βγείτε λίγο έξω από την  πόλη και να πάτε ας πούμεν, προς την

Αλυκή στη Λάρνακα, 

ή τη Λίμνη της Ορόκλινης,

ή το Φράγμα της Άχνας

{Εκεί στο Φράγμα στέλνουν τελευταία όλο και νέες ποσότητες νερού, προφανώς  από τα περισσεύματα του Φράγματος του Κούρρη, με αποτέλεσμα το νερό να έχει φτάσει μέχρι το γεφύρι στον παλιό δρόμο Λάρνακας Αμμοχώστου παρά την Άχνα. Να σημειώσω ότι η περιοχή του Φράγματος λόγω και της βλάστησης που ξεπροβάλλει μέσα από τα νερά το τοπίο προσομοιάζει και με τροπικό – σε κάποια σημεία του θυμίζει και ζούγκλα}…

Σ’ αυτούς τους χώρους θα δείτε και πολλά υδρόβια πουλιά [και θα ακούσετε τους παράξενους και τσιριχτούς κοασμούς τους], όπως αγριόπαπιες, καραπαττάες, κάτι μακρολαίμικα ασπροπούλια που δεν ξέρω τ’ όνομα τους, ακόμα και φλαμίνγκο [αυτά εκειδανά στην Αλυκή Λάρνακας - μέχρι πέρσι τον Οκτώβρη είχε και δύο στη Λίμνη της Ορόκλινης], αλλά δυστυχώς και πεταμένα πέρα δώθεν σκουπίδια, μπάζα, ενώ δεν λείπουν τα παράνομα υποστατικά, τα κοπάδια αιγοπροβάτων, όπως και οι λαθροκυνηγοί…

[Παρεμπιπτόντως, να αναφέρω ότι εδώ και μερικές μέρες βλέπω στους δρόμους πάνω σε στύλλους και σύρματα της Ηλεκτρικής και γεράκια κιτρινωπού χρώματος]…

Οργανωθείτε, λοιπόν, από τώρα για εκδρομές. Και τούτες μπορούν να γίνουν και με πολύ λίγα έξοδα!

{Ήδη έχουν ανθήσει και οι “μαυρομμάτες”, άλλως λαλέδες στα γνωστά (ΜΟΥ) εδώ και χρόνια (απόμερα) μέρη. Σε μέρη που δεν τ’ άγγιξαν οι μπουλντόζες της οικοδομικής “ανάπτυξης”, ή τα τρακτέρ της αγροτικής ανάπτυξης, ή σε τόπους όχι και τόσο προσιτούς, όπως ας πούμεν πάνω στην γραμμή κατοχής.

Έχω βγάλει ήδη αρκετές φωτογραφίες τις οποίες θα χρησιμοποιήσω για  και θα κάμω μια special ανάρτηση! Θυμάστε εκείνη που έκαμα για τα “μιτσικόρια”;
Πέραν όμως των πιο πάνω (για τες “μαυρομμάτες” και τα υπόλοιπα), να αναφέρω τζιαι κάτι που θα ενδιαφέρει τα μάλα τους  μεζετζιήες: Εκτός, λοιπόν,  που τα μανιτάρκα [κότσσιηνα, γλίντους, της αναδρίκας] εβκήκαν πλέον τζιαι τ’ αγρέλια [τα άγρια σπαράγγια], οι καφκαρούες [οι αγριοαγκινάρες] και οι πάγκαλοι. Πάντως να ‘χετε στα υπ’ όψη σας, για να μην ανησυχήσετε μετά, ότι από τη βρώση αγρελλιών το κατούρημα(!) σας θα πάρει μια παράξενη μυρωδιά!}… 

****************************
Επίλογος:
Η ζωή, γενικώς, είναι ωραία και πρέπει να τη χαιρόμαστε. Σε συνδυασμό με τους αγώνες μας για μια καλύτερη ζωή και παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουμε, πρέπει να αναζητούμε και βρίσκουμε τρόπους να την ομορφαίνουμε. Γι’ αυτό και θα κλείσω αυτό το μακροσκελές post ΜΟΥ, μ’ ένα τραγουδάκι: Το “Ρίτα, Ριτάκι” των Κατσιμιχαίων. Έδωσα πάνω του πριν κάποιες μέρες όταν έψαχνα για το “Don’t worry, be happy” [των ιδίων] για την τελευταία ανάρτηση μου του 2012 [την 166/2012]

“Ρίτα, Ριτάκι”

Ξέρετε ποιο είναι το αντίστοιχο στο “Ρίτα, Ριτάκι” κυπριακό τραγούδι;

Άντε γειααα, για σήμερα!

Anef_Oriwn

[απολαμβάνων το “Ρίτα, Ριτάκι”]

Δευτέρα 14/1/2013