Ανάρτηση 142/2012*!!! [αριστερή, ποιητική, τραγουδιστική, αλλά και προσωπική και περισυλλογιστική] - Ωδή στους ηττημένους [γενικώς] -«Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις»**...

{* - Επεξηγηματική σημείωση – 30/10/2012:
Το πιο κάτω κείμενο γράφτηκε το πρωί της 16^ης του Οκτώβρη του 2012}...

**********************
Προλογικά

** - «Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις»... [Και η «πόλις» έπεσε!]

Στίχοι από το εξαιρετικό και παράλληλα συγκλονιστικό ποίημα [κι ένα από τα αγαπημένα μου] του Μανώλη Αναγνωστάκη, “Κι ήθελε ακόμη”. Στίχους του ποιήματος μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τραγούδησε με τη μοναδική κι ανεπανάληπτη δυναμική φωνή της η Μαρία Δημητριάδη... [Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που την σκεπάζει. Αφιέρωμα στη Μαρία Δημητριάδη θα βρείτε εδώ]...

Το ποίημα/τραγούδι αυτό αποτελεί κατ’ εμένα μια Ωδή στους Ηττημένους [κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο στην Ελλάδα], Αριστερούς αγωνιστές. Τους Αγωνιστές της Αριστεράς που μέσα από το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ πάλεψαν τα μέγιστα για να απελευθερωθεί η Ελλάδα από τους γερμανούς κατακτητές, μετά όμως από την απελευθέρωση κυνηγήθηκαν λυσσασμένα και υπέστηκαν τα πάνδεινα από τα καθεστώτα της Δεξιάς.

Είναι μεν ένα βαθιά πολιτικό [κι (αυτο)κριτικό – για τα λάθη του χώρου της Αριστεράς] ποίημα, αλλά τούτο μπορεί να τύχει κι άλλων ερμηνειών που αφορούν άλλες πτυχές τη ζωή μας, ακόμα και προσωπικές. Το θυμήθηκα σήμερα το πρωί μόλις ξύπνησα κι ήρθαν στο μυαλό μου διάφορα που με μελαγχόλησαν. Ίσως [και πάλι] να κυριάρχησε μέσα μου και να με κατέβαλε το αίσθημα της διάψευσης προσδοκιών...
[Είναι και ποίημα που εμπεριέχει και καλλιεργεί έντονα τα  στοιχεία της θλίψης και της απογοήτευσης]...      

*********************
Τι λέει λοιπόν το ποίημα;
Σύντομη [ίσως κι αυθαίρετη] (παρ)ερμηνεία στίχων του ποιήματος...  

«...όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα»
[Κακό του κεφαλιού μου!]

«...πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες»
[Όντως πόσα να κάνω κι εγώ από μόνος μου˙ δεν είμαι δα και πυροσβέστης, ya ημίθεος!]

«...με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα». [Βιαστήκατε να το σκάσετε για να περισώσετε «το εμπόρευμα» - τον Εαυτό ΣΑΣ;]... 

«Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις»
[«θα πέσει πόλη» - Τι κάναμε όμως ΕΜΕΙΣ, για να μην πέσει;
«Η πρόγνωση σας» [ήταν τελικά] «ασφαλής» [δικαιωθήκατε!], η «πόλις» έπεσε, καθότι όλα «κάποια στιγμή τελειώνουν»! [Ίσως ήταν πολύ όμορφα κι ονειρικά για να κρατήσουν]...

{Κι εδώ η «πόλις» [που έπεσε], για να μην παρεξηγιόμαστε κιόλας, μπορεί να είναι, ας πούμεν, η διακυβέρνηση του τόπου από την Αριστερά [για το σήμερα], ή ο “υπαρκτός σοσιαλισμός”, [για πριν 20 χρόνια], που με όλα τα κουσούρια του αποτελούσε το αντίπαλος δέος στον βάρβαρο ιμπεριαλισμό, ή/και σημείο αναφοράς για την υλοποίηση του σοσιαλιστικού οράματος. Όμως η «πόλις» μπορεί να είναι και πολλά άλλα ακόμη, γι’ αυτό και το ποίημα μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως ακόμα κι απολίτικα, αν και τούτο ίσως να αποτελεί και εν μέρει “ιεροσυλία”.
Γεγονός πάντως είναι, πως παρά την τεράστια κι αδυσώπητη οικονομική καπιταλιστική κρίση που μαστίζει σήμερα τον κόσμο ολόκληρο, «θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει»... Άστε που για κάποια ζητήματα δεν θα ξημερώσει ποτέ, ως διαφαίνεται!}...

Το ποίημα κλείνει με έναν αισιόδοξο στίχο [ο οποίος όμως δεν μελοποιήθηκε από τον Μικρούτσικο] «Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω»  [μέχρι πότε όμως;]...

*******************
Κλείνουμε με το τραγούδι...

“Κι ήθελε ακόμη”

**********************

Υστερόγραφον:

Για το ποίημα/τραγούδι αυτό είχα κατά νουν να κάμω μια πολιτική ανάλυση μέσα από ένα ολοκληρωμένο κείμενο, καθαρά πολιτικό με κύριο άξονα την ήττα της ελληνικής Αριστεράς στο Εμφύλιο, αλλά και με αναφορές σ’ άλλες ήττες της Αριστεράς παγκοσμίως και το άπιαστο [ακόμα] όνειρο ενός κόσμου σοσιαλιστικού, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και κρισεις. Να μιλήσουμε ας πούμεν, για την Παρισινή Κομούνα, την αποτυχία της εργατικής εξέγερσης στη Γερμανία με την Λούξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ, τον Εμφύλιο στην Ισπανία, τις ήττες και σφαγές των κομμουνιστών και γενικότερα των Αριστερών στο Ιράκ, την Ινδονησία, τη Χιλή, το Σουδάν, την κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”... Τελικά όμως [και για την ώρα] μου βγήκε αυτό το σύντομο κείμενο προσωπικής πιο πολύ χροιάς...

Επιφυλάσσομαι...     

Anef_Oriwn

[και πάλι σε περισυλλογή]

Τετάρτη 16/10/2012