Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Ανάρτηση 140/2012*!!! [πολιτική, εναλλακτική, ενημερωτική, διεθνής, λατινοαμερικάνικη, ευρωπαϊκή και εξ αναδημοσιεύσεως] - Για την “Δεφτερη Ανάγνωση” και τις εκλογές στη Βενεζουέλα, την Τσεχία και τη Λιθουανία…


{* - Επεξηγηματική Σημείωση - 26/10/2012:
Το κείμενο αυτής της ανάρτησης γράφτηκε στις 17 του μηνός}…
 
*********************
Εισαγωγικά:

Από τα τέλη τ’ Αύγουστου [και πιο συγκεκριμένα από τις 31 του μηνός – σημαδιακή μέρα, είχαμε και Blue Moon] επανεκκίνησε τη λειτουργία του στα διαδικτυακά ερτζιανά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, το διαδικτυακό περιοδικό “Δεφτερη Ανάγνωση”.


Τούτο αποτελεί [όπως αυτοχαρακτηρίζεται] ένα “Online εβδομαδιαίο Κυπριακό Περιοδικό” και είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς. Ετοιμάζεται και κυκλοφορεί  από μια μεγάλη ομάδα συνεργατών που πρόσκεινται στην ευρύτερη Αριστερά [αν και οι συντάκτες του λένε ότι «εκφράζουν ένα χώρο ευρύτερου προβληματισμού για τον Δημόσιο Λόγο»] κι έχει θέσει ως στόχο την «εναλλακτική» [κύρια διαφορετική και πέραν και μακράν από τη χειραγώγηση των Μέσων – εντύπων, ηλεκτρονικών και διαδικτυακών] «πληροφόρηση» [και ενημέρωση] των αναγνωστών του πάνω στα θέματα της επικαιρότητας… [Αυτός είναι ο τρόπος που εγώ αντιλαμβάνομαι τον ρόλο της “Δεφτερη Ανάγνωση”]…
Η “Δεφτερη Ανάγνωση” είναι μια πραγματικά αξιέπαινη κι αξιόλογη δουλειά και μέσα απ αυτή παράγεται πλούσιο και δημιουργικό πολιτικό έργο. Πιστεύω δε, ότι συμβάλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της Αριστερής πολιτικής σκέψης και κρίσης.
Συγχαρητήρια σ’ όλους τους συντελεστές παραγωγής, παρουσίασης και προώθησης  του “περιοδικού”.  

Στην προηγουμένη περίοδο έκδοσης του περιοδικού [προ-καλοκαιρινά] ανάρτησα στο Blog μου και παρουσίασα σε διάφορες περιπτώσεις άρθρα από τη “Δεφτερη Ανάγνωση”. Και τώρα είχα κατά νουν να το κάνω πιο νωρίς [να (ξανα) παρουσιάσω το περιοδικό και αναδημοσιεύω κείμενα απ’ αυτό] αλλά διάφορες υποχρεώσεις [κι άλλα επίκαιρα θέματα που ήταν επείγον να τύχουν παρουσίασης] δεν μου το επέτρεψαν. Κάλιο αργά παρά ποτέ…
{Μιαν πρώτη παρουσίαση του περιοδικού “Δεφτερη Ανάγνωση” έκαμα στην ανάρτηση μου με αρ. 64/2012}... 

************************
Προλογικά:
 
Παλαιότερα σ’ αυτό το Blog συνηθίζαμε [αραιά και πού] να αναρτούμε και κανένα κείμενο με θέματα από την διεθνή πολιτική επικαιρότητα [για τις χώρες της περιφέρειας αλλά και πιο μακρινές]. Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το κάναμε και ούτε ποιο ήταν το θέμα με το οποίο καταπιαστήκαμε. Σας έχουμε πνίξει με θέματα από την κυπριακή επικαιρότητα [κυρίως την πολιτική], αλλά και προσωπικά “φιλοσοφικά” δικά μας.
Εδώ και καιρό σκέφτουμαι να γράψω ένα κείμενο για τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία [σχετική αναφορά έκαμα και σε σχόλιο μου στην ανάρτηση μου με αρ. 94/2012], αλλά συνεχώς το αφήνω για μετά… Και είναι τόσα πολλά που τεκταίνονται και στα πέριξ [στη γειτονιά μας] και στους πάνω και στους κάτω μαχαλάδες. Δεν είμαστε δα και ο ομφαλός της γης! …

Αξιοποιώ λοιπόν [έστω και κάπως ετεροχρονισμένα], την τελευταία έκδοση [κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο την Τρίτη 16 τού Οκτώβρη] της “Δεφτερης Ανάγνωσης” [που όπως πάντα είναι εξαιρετική] για να αναδημοσιεύσω κείμενα [ή αποσπάσματα κειμένων] για διεθνή ζητήματα. Τα κείμενα αφορούν εκλογές που έγιναν την περασμένη Κυριακή [14 του Οκτώβρη] σ’ άλλες χώρες του κόσμου [Βενεζουέλα, Τσεχία, Λιθουανία] και τα αποτελέσματα τους… 

Και πάμε στα κείμενα…
[Σχόλια δικά μου δεν θα καταθέσω. Υπάρχουν μόνο ένα - δύο επεξηγηματικά μέσα σε αγκύλες και με κόκκινο χρώμα. Επίσης οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]…

****************************

«Η Βενεζουέλα έχει γίνει, σαφώς, ένα κομβικό σημείο γύρω από το οποίο οικοδομήθηκε η μεταμόρφωση της λατινικής Αμερικής τα τελευταία 15 χρόνια. Ακόμα και το πρόσφατο αφιέρωμα του “Economist”αναγνώριζε ότι είναι η μόνη περιοχή του κόσμου, όπου υπήρξε όχι μόνο ανάπτυξη, αλλά και μείωση της ανισότητας.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της περιοχής είναι και το γεγονός ότι τα κινήματα κοινωνικής μεταμόρφωσης βρίσκονται αντιμέτωπα, όχι μόνο με τις ΗΠΑ και το τοπικό κεφάλαιο, αλλά και με την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τσάβεζ ιδίως έχει γίνει πολλές φορές ο στόχος, όχι απλώς επιθέσεων, αλλά και κατασκευασμένων υστεριών με στόχο την απονομιμοποίηση της μεταμόρφωσης, την οποία εκπροσωπεί. Μέρος αυτής της εκστρατείας, είναι και οι συνεχείς δημοσκοπήσεις που διαρρέει η αντιπολίτευση και η αμερικανική πρεσβεία. Όταν έγινε η απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, το 2002 οι δυτικές δημοσκοπήσεις του έδιναν συνήθως ένα τρίτο των ψήφων και ανάλογες προσπάθειες κατασκευής κλίματος έγιναν και για την «ανάκληση» μέσω δημοψηφίσματος το 2004,– τελικά κέρδισε σαρωτικά με 59%.

Αυτή την φορά, επιστρατεύτηκαν και πάλι οι δημοσκοπήσεις. Παρά τις προβλέψεις, όμως, για στενό αποτέλεσμα η νίκη ήταν, και πάλι, ξεκάθαρη με ποσοστό πάνω από 10% [55%-44%]. Η αμέσως, επόμενη γραμμή άμυνας και παρηγοριάς στα δυτικά ΜΜΕ, ήταν ότι η νίκη ήταν με στενότερο ποσοστό από το 2006. Αν όμως κοιτάξει κάποιος τα στοιχεία θα δει ότι η νίκη με 54% ήταν και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2009 για το δικαίωμα επανδιεκδικησης. Και τότε είχε ψηφίσει μόνο το 70%. Και να το συγκρίνει κάποιος και με τις βουλευτικές του 2010 ο Τσάβεζ πήρε πολύ περισσότερα, από όσο πήρε το κυρίως κόμμα των υποστηρικτών του – και τότε βέβαια πάλι πανηγύριζε η αντιπολίτευση. Γενικά, φαίνεται ότι έχει δημιουργηθεί ένα ηγεμονικό μπλοκ στην Βενεζουέλα και η κινητοποίηση των αντίπαλων των τσαβίστας - το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές έφτασε το 81% - δημιουργεί και ανάλογη κινητοποίηση στα αριστερά.

Οι εξελίξεις, πάντως, δεν περιορίζονται μόνο στη Βενεζουέλα. Στις τοπικές εκλογές που έγιναν στη Βραζιλία, παρά τις προβλέψεις και πάλι, το Εργατικό κόμμα της Ρούσσεφ κέρδισε 71 επιπλέον δήμους, ενώ η αντιπολίτευση έχασε 15%. Ακόμα και οι πιο σημαντικές «νίκες», τις οποίες προσπάθησε να οικειοποιηθεί η κεντροδεξιά αντιπολίτευση, ανήκαν σε κόμματα της αριστεράς, πέρα από το Εργατικό – ιδιαίτερα το Σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο αύξησε κατά ένα τρίτο τα ποσοστά του. Φαίνεται να εμπεδώνεται και εδώ ένα νέο είδος μεταμόρφωσης και νέας ηγεμονίας.

Στην Κολομβία, κινούνται δυο διαφορετικές διαδικασίες – από την μια ξεκίνησαν και πάλιν οι συνομιλίες ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις ένοπλες αντάρτικες ομάδες - όπως το FARC- ενώ στην πρωτεύουσα Μπογκοτά, άρχισε να επανεμφανίζεται ένα κίνημα των δρόμων με σαφή ταξικά αιτήματα – για αναδιανομή του πλούτου.

Το περασμένο σαββατοκύριακο, καταγράφηκε, επίσης, μια νέα επίθεση των ανταρτών του Φωτεινού Μονοπατιού στο Περού - http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-19939336

Η Μαοϊκή οργάνωση, η οποία έκφρασε την οργή των καταπιεσμένων αγροτών, αλλά και την επένδυση πολλών διανοούμενων των πόλεων την δεκαετία του 1980 για κοινωνική επανάσταση ηττήθηκε την δεκαετία του 90. Και στην πολιτική σκηνή του Περού κυριαρχεί, σήμερα, ένας πρόεδρος που εμπνέεται, τουλάχιστον, ρητορικά από τον Τσάβεζ. Αλλά τον τελευταίο καιρό, οι ένοπλες ομάδες των ανταρτών επανεμφανίστηκαν δυναμικά, ενώ στις πόλεις εμφανίζονται, επίσης, οργανώσεις νεολαίας που υποστηρίζουν τον αγώνα του “Φωτεινού μονοπατιού”, αλλά με ειρηνικό τρόπο».

*******************************

«Το περασμένο σαββατοκύριακο, έγιναν δύο εκλογικές διαδικασίες στην ανατολική Ευρώπη – τοπικές εκλογές στη Τσεχία και γενικές εκλογές στη Λιθουανία. Και στις δυο περιπτώσεις, έχασαν εντυπωσιακά οι οπαδοί της λιτότητας και υπήρχαν και ενδιαφέροντα υπόγεια μηνύματα. Στη Τσεχία δεν κέρδισε απλώς η αριστερή αντιπολίτευση (σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές) – έχασαν και οι σοσιαλδημοκράτες - έπεσαν από το 36% στο 24% - ενώ οι κομμουνιστές - που είχαν να αντιμετωπίσουν και μια νέα αντικομουνιστική εκστρατεία - εκτοξεύτηκαν πανω απο 20% και αναδείχθηκαν δεύτερο κόμμα. Οι “Financial Times” μάλιστα είχαν τίτλο: «Οι κομμουνιστές κερδίζουν τις τοπικές εκλογές στην Τσεχία». Μια τέτοια μορφή αμφισβήτησης και νοσταλγίας στην πίσω αυλή της Γερμανίας, δεν είναι βέβαια και η καλύτερη είδηση για τη γερμανική ελίτ. Οι εκλογές στη Λιθουανία οδήγησαν, επίσης, στην νίκη των αριστερών κομμάτων - σοσιαλδημοκρατών και εργατικού - με δυο σχετικά ενδιαφέροντα στοιχεία: η συντριβή των κυβερνητικών κομμάτων που στήριξαν για 4 χρόνια την λιτότητα ήταν σαρωτική και αυτό παρά τους αριθμούς: παρά το ότι υπάρχει θετικός ρυθμός ανάπτυξης σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία παραμένει όπως και τα συνεπαγόμενα της προηγούμενης περιόδου. Η ριζική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η μαζική ανεργία και η ντε φάκτο εξορία - καθώς χιλιάδες Λιθουανοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, μετά την υποβολή της χώρας του σε νέα σοκ θεραπεία [είναι η οικονομική πολιτική κατά την οποία υποτίθεται ότι οι πολίτες μιας χώρας θα ζήσουν στην απόλυτη φτώχεια για κάποια χρόνια, μέχρι να επέλθει η ευημερία στη χώρα – ζήσε γάαρε να φας τον Μαν τριφύλλι] - επανήλθαν και προφανώς, σάρωσαν τα στοιχεία που οι οπαδοί της λιτότητας θεωρούσαν σημαντικά. Τα δεδομένα δείχνουν και το κόστος που είχε η άγρια λιτότητα στις χώρες της Βαλτικής, η οποία οδήγησε σε μετανάστευση ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και ανάλογα, αν όχι χειρότερα, μπορεί να πει κάποιος και για την Λετονία. Η άλλη είδηση είναι η επιστροφή της φιλικής ρωσικής αρκούδας. Ο ηγέτης του εργατικού κόμματος θεωρείται φιλόρωσσος και η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις Ρωσίας – Λιθουανίας για να πριμοδοτηθεί το κυβερνητικό μπλοκ, προφανώς απέτυχε».
[Και αν φανατιστείτε ότι στην Κύπρο οι νεοφιλελεύθεροι είναι προ των πυλών της Προεδρίας]…

Για τα εισαγωγικά σχόλια και την αντιγραφή
Anef_Oriwn
Τετάρτη 17/10/2012 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι νεοφιλελεύθεροι θα πολεμηθούν φίλε μου... Η προεδρία δεν θα τους χαριστεί...