Ανάρτηση 58/2009 [επίκαιρη, επετειακή, πολιτική, ιστορική, νεολαιίστική, τηλεοπτική] – Μια στημένη παράσταση!

Την 1η τ’ Οκτώβρη, Μέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, [το απόγευμα], έτυχε και παρακολούθησα [μια και βρισκόμουν σπίτι μπροστά από την τηλεόραση] μια συζήτηση [από το πρόγραμμα “Με την Ελίτα” στο “Σίγμα”], για την επέτειο [και διάφορα άλλα παρεμφερή και παράπλευρα ιστορικά και πολιτικά θέματα] με τη συμμετοχή κυρίως νέων ανθρώπων [νομίζω πως ΟΛΟΙ – πλην των επισήμων καλεσμένων – ήταν φοιτητές].

{Η Ελίτα [Μιχαηλίδου] είναι εκείνη η [τηλεοπτική] παραγωγός και παρουσιάστρια με το αιωνίως θλιμμένο ύφος, τη λυπημένη φωνή και γενικώς ένα κλαμένο style [που καθορίζεται εν πολλοίς από τα μάτια της που λες και είναι δακρυσμένα], χαρακτηριστικά τα οποία διαθέτει εν αφθονία και δεν τα αποχωρίζεται ούτε κι όταν χαμογελάει ακόμα και τη συνεχώς κουνάμενη κεφαλή ... Ουκ ολίγες φορές η κυρία Ελίτα έχει ασχοληθεί στην εκπομπή της [με φιλοξενούμενους θεολόγους, παπάδες, μοναχούς, γέροντες και γριές] με μεταφυσικά φαινόμενα όπως, ας πούμεν, με θαύματα, θαυματουργούς αγίους τζι’ αγίες, με θαυματοχτυπημένους ή άλλους ανθρώπους που οπτασιάζονται αγίους ... Παράλληλα για μεγάλα χρονικά διαστήματα μόνιμος guest star εκεί στο στούντιο ήταν και ο ψυχιατρο-πολιτικός αναλυτής Γιάγκος Μικελλίδης, ο οποίος ενίοτε πίνοντας ουίσκι, καπνίζοντας, βήχοντας και καταπίνοντας φλέγματα αλλά και καθαρίζοντας τη μύτη του, έλεγε κι εκείνος τα δικά του!!!
Εσχάτως όμως η ευειδής παρουσιάστρια αποφάσισε να περάσει και σε ιστορικά και πολιτικά θέματα που σχετίζονται με την πρόσφατη ιστορία της Κύπρου – για τα κατά και περί του 1974 προδοτικά και τραγικά γεγονότα ... Ζήλεψε φαίνεται τη δόξα της Ειρήνης Χαραλαμπίδου [και τη επιτυχία της εκπομπής της τελευταίας “Το συζητάμε” στο ΡΙΚ1] κι αποφάσισε να κάμει κάτι παρόμοιο, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντί για απομυθοποιήσεις παρατηρούμε να συνεχίζονται οι μυθοποιήσεις και μυθοπλασίες αλλά και οι προσπάθειες για αποενοχοποίηση των υπαίτιων και αυτουργών της προδοσίας του 1974.

Ήδη [η κυρία Ελίτα] έχει κάμει [τον τελευταίο καιρό] κάποια προγράμματα για τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974, με φιλοξενούμενους [σε συνεντεύξεις και τηλεφωνικές παρεμβάσεις του κοινού] κάποιους από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδους [και τους “καλούς” και τους “κακούς”, δηλ. κι από τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις – και με τους έχοντας χέρι στην προδοσία και με αυτούς που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν τη νομιμότητα]. Στην ουσία όμως το όλο σκηνικό σαν μονόλογος μου φάνηκε Δεν υπήρχε στην ουσία αντίλογος. Προσωπικά παρακολούθησα αποσπασματικά τη συνέντευξη της Βέρας Σαμψών, η οποία προσπαθούσε απεγνωσμένα να δικαιολογήσει το σύζυγο της [τον Οκταήμερο Πρόεδρο του πραξικοπήματος, Νικό(λαο) Σαμψών] και να τον εξαγνίσει. Εμ, τι άλλο θα προσπαθούσε να κάμει από του να αποκαταστήσει το όνομα του συζύγου της; Μας είπε ότι ο Νικό(λαος) Σαμψών ήταν το εξιλαστήριο θύμα για εκείνα τα γεγονότα ... Δεν μας είπε όμως αν τον βάλανε με το ζόρι Πρόεδρο – δεν ήθελε κι ίδιος; Ότι και να ήταν [άμοιρος ευθυνών πάντως ΟΧΙ] ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα πάψει να αποτελεί την προσωποποίηση του πραξικοπήματος!!!

Επίσης άκουσα [δεν είδα εγώ τις σχετικές εκπομπές] ότι υπηρχε και συνέντευξη του εκ των ηγετικών στελεχών της ΕΟΚΑ Β΄ Καλογερόπουλου - Διάκου με απαράδεχτες τοποθετήσεις [αναφορά στον Καλογερόπουλο έκανε σε σχόλιο του κι ο Μιχάλης στην ανάρτηση μας 54/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/09/542009-blog-blogs.html ], ενώ κάποιος άλλος φίλος μου είπε ότι σε πολλές αποκαλύψεις [για το χρηματισμό τις ΕΟΚΑ Β΄ από το εξωτερικό] προέβησαν οι αξιωματικοί του Εφεδρικού [Σώματος] Πανταζής και Τσαγγάρης ...

**********
[Επανέρχομαι όμως στην εκπομπή της 1ης τ’ Οκτώβρη ...]

Πέραν από τους νέους που ήταν στο στούντιο [που οι πλείστοι απ’ αυτούς μίλησαν ΜΟΝΟ μία φορά – ίσως και κάποιοι καθόλου] υπήρχε κι ένα panel με [γραβατωμένους – πλην ενός] επίσημους καλεσμένους-συζητητές που θα απαντούσαν ή/και θα σχολίαζαν τις τοποθετήσεις των φοιτητών [άραγε γιατί δεν υπήρχαν και νέοι εργαζόμενοι;] Οι συγκεκριμένοι καλεσμένοι [που ήταν εκεί] είχαν προσκληθεί για να λάβουν μέρος στη συζήτηση, ως «πολιτικά σκεπτόμενοι πολίτες» και υπό την προσωπική τους ιδιότητα [κι όχι ως εκπρόσωποι κάποιου οργανωμένου συνόλου] – αν μπορεί να ισχύσει τέτοια προϋπόθεση για κάποιον που είναι ενεργά εμπλεκόμενος και δραστηριοποιημένος σε συγκεκριμένο πολιτικό ή/και κομματικό χώρο. Τούτοι ήσαν:

1. Ο Δημήτρης Ταλιαδώρος - φιλόλογος [και ιστορικός και ερευνητής – όπως συμπληρώνει στο βιογραφικό του]. Είναι Πρόεδρος της [παραταξιακής] Κίνησης Καθηγητών [Μέσης Εκπαίδευσης] “Αλλαγή”, που πρόσκειται το Συναγερμό [κι αν δεν κάνω λάθος κι ο ίδιος είναι στέλεχος του “Συναγερμού”]. Τον έχω δει σε πάρα πολλές τηλεοπτικές συζητήσεις για θέματα Ιστορίας [ας πούμε είναι κάτι σαν τηλεοπτικός Μοϊκανός/μαϊντανός – όπως τους λαλούν τούτους οι ειδήμονες περί της τηλεοπτικής μαγειρικής], να προσπαθεί να κατανέμει εξ ίσου ίσες ευθύνες [για τα τραγικά γεγονότα του πραξικοπήματος και τουρκικής εισβολής] σ’ όλους όσους πιθανό να εμπλέκονται [είτε άμεσα είτε έμμεσα] στα του κυπριακού. Εδώ εμάshετουν [με τις συνεχείς παρεμβάσεις του] να ποδηγετήσει τη συζήτηση και να περάσει τις δικές του θέσεις. Επειδή ήταν [κατα τεκμήριο] και ο μεγαλύτερος από τους εκεί παρευρισκόμενους [ξεχώριζε όπως την μύγα που έχει πέσει μέσα στο γάλα] λειτουργούσε και άκρως πατερναλιστικά! Γι’ αυτό και τον κάλεσαν εκεί, για να κάμνει τον από καθέδρας δάσκαλο, καθηγητής ων; Όμως μια τζιαι κάλεσαν τον Ταλιαδώρο [που δεν είναι και τόσο νέος], θα μπορούσαν να καλέσουν τζιαι άλλους συνομήλικους του ή ακόμα και νεώτερους του, όπως, φέρ’ ειπείν να πούμεν [που λαλεί τζι’ ο παρέας ο Ττοφουρής ο Ρεπάνιας ο Σιεράς], τον Παύλο Παύλου [έναν άλλο εκπαιδευτικό], τον Περιστιάνη, τον Τριμικλινιώτη, τον Μιχάλη Μιχαήλ, τον Αντρέα Παναγιώτου, τον Θέμο Δημητρίου, τον Γιάννη Ιωάννου [του Πανεπιστημίου Κύπρου] ... Γιατί εν το έκαμεν η κυρία Ελίτα;

2. Ο Πάρις Στυλιανίδης – μέλος κάποιας Κίνησης Πολιτών που υποστηρίζουν τη δημιουργία ή την επανασύσταση [του] Ενιαίου Κράτους [στην Κύπρο – άραγε μόνο στην νότια;]. Πάω στοίχημα πως αυτήν την κίνηση τη γνωρίζουν μόνο τα [εκλεκτά] μέλη της [κι άντε και οι γονείς τους και καμιά φιλενάδα τους – και σίγουρα και η Ελίτα που τους κάλεσε. Λαλείτε να ‘ναι τούτοι που εβκάλαν τζείνον το βιβλιαρούιν με την “πρόταση του ορθού ΝΑΙ”, όπου ο Αρχιεπίσκοπος ως ένας συνήθης Πιστοποιών υπάλληλος ήταν μάρτυρας των υπογραφών τους κατα την ίδρυση της Κίνησης;]. Λέμε τώρα, αν ΕΓΩ, με 5-6 άλλους Κκέλι-ες [Φαλακρούς για να μην πω Φάληρους] παρέες, προχωρήσουμε τζιαι κάμουμεν μιαν Κίνηση που θα λαλεί ότι ΜΟΝΟ με Σοσιαλιστική Επανασύσταση εν να λυθεί το κυπριακό, εν ννα μας καλούν και στα τηλεοπτικά στούντιο για να λεμε τες απόψεις μας;

3. Ο Αλέξανδρος Σίνκα – πρώην Πρόεδρος της φοιτητικής [“συναγερμικής”] οργάνωσης “Πρωτοπορία” και νυν μέλος του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων του ΔΗΣΥ. Αμαρτία μου ξομολο(γ)ημένη [μπορεί να είναι και χαμηλό το επίπεδο μου], όμως οφείλω να παραδεχτώ και να πω ότι το εν λόγω “συναγερμικό” στέλεχος μου έδινε την εντύπωση ότι δεν λάμβανε μέρος σε πολιτική συζήτηση, αλλά σε κάποια σύσκεψη για οικονομικά θέματα, επιχειρηματικές δραστηριότητες και χρηματο-επενδυτικά προγράμματα!

4. Ο Βαλεντίνος Πολυκάρπου – μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ ... ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ!!! Πως γίνεται σε μια τέτοια υψηλής στάθμης εθνικωλογική συζήτηση [όπως θα ‘γραφε τζι’ ο Φτωχόπουλος στην ενωσιακή κωλο-φυλλάδα του] να καλέσουν κι ένα “αμνοερίφιο” που κατηχήθηκε στες κατασκηνώσεις της ΕΔΟΝ και που πολύ πιθανόν να είναι και στέλεχος της ΑΚΕΛικής Επαγρύπνησης; Δεν επιτρέπονται τέτοια λάθη κυρία Ελίτα μας. Την άλλη φορά να καλέσετε και τον Γιώργο Χριστοδουλίδη τον εγγονό ...
Ο Πολυκάρπου [μαζί με 2-3 άλλους φοιτητές] ήταν και οι μόνες και μοναδικές ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ φωνές εκεί μέσα [αλλά κι απ’ αυτούς που παρενέβησαν τηλεφωνικά] ...

5.Ο Αντρέας Πιτσιλλίδης, ο [πρώην] αριστεί(ν)δης υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ [κατά τις φετινές – προ μερικών μηνών- ευρωεκλογές] ... Τελικά τρίτωσε το “κακό” με τους “Συναγερμικούς”!!! Τους αδίκησες κύρια Ελίτα μας! ΜΟΝΟ 3 από τους 5!!! Πως επιτράπηκε κ’ έγινε αυτό; [Ούτε στημένο να ήταν]!
Πάντως οφείλω να παραδεχτώ ότι ο συνήθης αμετροεπής [και κατά το κυπριακό “λαφαζάνης”] Πιτσιλλίδης [του είχαμε αφιερώσει μάλιστα και την ανάρτηση 29/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/06/292009.html] ήταν συγκρατημένος και προσεχτικός στις τοποθετήσεις του [τοποθετήθηκε με θετικό τρόπο για την Ομοσπονδία κάτι που απέφυγαν να κάνουν οι άλλοι συναγερμίζοντες]. Ίσως να προσπαθεί να ανακατασκευάσει το προφίλ/image του εν όψει των βουλευτικών εκλογών σε δυόμισι περίπου χρόνια.

**********
Και λίγα λόγια για τις κυριότερες απόψεις που ακούστηκαν στην εκπομπή:

1. Θεωρώ λανθασμένη την άποψη που τείνει να παρουσιάσει τη νεολαία ως ένα ενιαίο και ομοιογενές σύνολο που σκέφτεται και λειτουργεί με τον ίδιο [ή πανομοιότυπο] τρόπο και σε αντιδιαστολή [ή και αντιπαράθεση] με τους μεγαλύτερους. Σίγουρα η νεολαία έχει τα δικά της [εξειδικευμένα[ προβλήματα που έχουν να κάνουν με την παιδεία και τη μόρφωση, τη ψυχαγωγία, με την εξασφάλιση δουλειάς και στέγης ... Επίσης οι νέοι χαρακτηρίζονται από ζωντάνια, παρορμητικότητα [τα έχουν έμφυτα μέσα τους], αλλά και μια αντίδραση [συχνά καλοπροαίρετη] προς κάθε τι το αναχρονιστικό και το συντηρητικό [όχι πάντοτε όμως]. Η κοινωνική τους συνείδηση όμως και οι πολιτικές τους πεποιθήσεις και τοποθετήσεις δεν παύουν να αποτελούν συνάρτηση της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης και κατάστασης και του περιβάλλοντα χώρου τους. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι είναι εκ του πονηρού οι όποιες προσπάθειες γίνονται για απολιτικοποίηση των νέων και για την αποστασιοποίηση τους από την πολιτική και τα κόμματα [εξ ου και η προσπάθεια για γενική απαξίωση της πολιτικής - χωρίς όμως την ίδια ώρα να υποβάλλονται υπαλλακτικές και λειτουργικές προτάσεις για άλλου είδους πολιτική δραστηριότητα].

2. Κατεβλήθη [στην εκπομπή] μια υπέρμετρη προσπάθεια για να τονιστεί [η δήθεν κινδυνεύουσα] ελληνικότητα του τόπου και των ελληνοκυπρίων [“να μάθουμε ποιοι είμαστε”, ειπώθηκε], λες και τόσα χρόνια [ας πούμεν επί Παπαδόπουλου, Κληρίδη, Βασιλείου, Κυπριανού, Μακαρίου], δεν γινόταν κατήχηση για την ελληνικότητα μας. Τούτη η φιλολογία και παραφιλολογία για να μάθουμε και γνωρίσουμε ποιοι είμαστε [έλα όμως και κάποιοι μάθουμε ότι είμαστε απόγονοι Λινοπάμπακων, ή Φοινίκων και Περσών τι γίνεται;] προβάλλεται σε αντιδιαστολή με τις προσπάθειες γα τονισμό της κοινής [για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους] κυπριακής ταυτότητας και στοχεύει βασικά στο να πλήξει την ιδέα ενός κοινού Ομόσπονδου κυπριακού κράτους σύστασης [ή μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε τέτοιο κράτος]. Δεν είναι τυχαίο που τελευταία προβάλλεται όλο και πιο έντονα και η ιδέα της Διχοτόμησης και της δημιουργίας δύο κυπριακών κρατών [ενός ελληνοκυπριακού κι ενός τουρκοκυπριακού]. Και διερωτούμαι, αν δεχτούμε [για χάριν της συζήτησης] πως όσοι τονίζουν την κυπριακή μας ταυτότητα έχουν κκόμπλεξ, τότε αυτοί που συνεχώς τονίζουν την ελληνικότητα μας και κινδυνολογούν για τον “αφανισμό του ελληνισμού” απ’ αυτόν τον τόπο, δεν έχουν κι εκείνοι κκόμπλεξ τζι’ ανασφάλειες;

3. Επίσης έγινε προσπάθεια να περαστεί το μήνυμα ότι ΟΛΟΙ φταίμε για ότι κακό βρήκε αυτό τον έρμο τον τόπο και ειδικά για τα τραγικά γεγονότα του 1974. (Ξαν)ακούσαμε [για πολλοστή φορά] το γνωστό ιδεολόγημα για το αιώνιο πρόβλημα της φυλής [ή του ελληνισμού], τον διχασμό – λες κι άλλοι λαοί δεν είχαν ή δεν έχουν εμφύλιες έριδες, αντιπαραθέσεις και [ένοπλες] συγκρούσεις. Γνωστή αυτή η καραμέλα περί ίσως ευθυνών και η συμπεριφορά κάποιων [κυρίως από τη Δεξιά] να προσπαθούν να κρατήσουν στάση ίσων αποστάσεων. Αυτή η στάση στην ουσία συνιστά μια προσπάθεια αυτο-απαλλαγής της Δεξιάς παράταξης από τις τεράστιες ευθύνες για εκείνα τα [προδοτικά και τραγικά] γεγονότα. “Ούλλοι φταίμε”, λαλούσιν! Τα λάθη όμως ιεραρχούνται και επιμερίζονται ευθύνες. Κι όταν τούτο [δυστυχώς] δεν γίνεται [όπως στην περίπτωση της προδοσίας του 1974] οι θύτες και ένοχοι αποθρασύνονται. Ας όψεται ο κλώνος ελαίας του Μακαρίου! Αλλά όταν η Δεξιά δεν καταφέρει να αφομοιώσει τα [ακροδεξιά] καθάρματα πως θα συνεχίσει να επιτέλλει το εθνικό της έργο;

Άτε, τζιαι κανεί [για σήμερα]!!!

Υ.Γ.:
Δεν θα παραλείψω να αναφερθώ και στο χοντροειδέστατο λάθος που έκαναν σ’ ένα videάκι που μας πρόβαλαν [για να μας (δια)φωτίσουν], όπου έγραψαν τζιαι είπαν μας ότι ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στες 7 του Σεπτέμβρη του 1974 – το σωστό είναι στες 7 του Δεκέμβρη.

Anef_Oriwn
Τετάρτη 7/10/2009