Ανάρτηση 33η (πολιτική και κυπριακή) – Μια απάντηση στους επικριτές του Χριστόφια από έναν Τουρκοκύπριο.

Για ακόμη μια φορά (βασικά λόγω έλλειψης χρόνου για να γράψω δικό μου κείμενο) και χρησιμοποιώντας την πετυχημένη μέθοδο της κοπτοραπτικής (ή κατά την καθομιλούμενη copy-paste) θα αναδημοσιεύσω άρθρο του Σενέρ Λεβεντ, εκδότη και αρχισυντάκτη της τουρκοκυπριακής εφημερίδας “Αφρίκα”, από τον σημερινό “Πολίτη”. Το κείμενο απαντά σ’ όλους εκείνους που έσπευσαν να πουν, να γράψουν και να “κατσιαρίσουν” ότι εκάμαμεν τα μπίλιες στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Όταν τα πιο κάτω τα γράφει ένας τουρκοκύπριος αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα, έστω κι αν αυτός διαχρονικά βρισκόταν στην πλευρά του δυνάμεων που αγωνίζονται για την επανένωση του νησιού και πιστεύει ότι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά στο νησί.

Συγκομιδή από το δημοψήφισμα

(Αναδημοσίευση από τον “Πολίτη”, 6 του Οκτώβρη του 2008,
Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=824976&-V=columns&-p).

«Οι Ελληνοκύπριοι τώρα καταλαβαίνουν πόσο επιτυχημένη επιλογή έκαναν με το να εκλέξουν το Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και μαζεύουν τους καρπούς της επιλογής τους αυτής. Άλλαξε το κλίμα στη διεθνή σκηνή. Και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πριν καν συμπληρώσει τον πρώτο του χρόνο σε αυτό το θώκο ο Χριστόφιας. Σβήστηκαν τα αρνητικά που δημιουργήθηκαν με την εικόνα από το "όχι" στο δημοψήφισμα και ταυτόχρονα η ελληνική πλευρά πέρασε μερικά βήματα μπροστά.

Η τουρκική πλευρά περιέπεσε στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από το Σχέδιο Ανάν. Και κάθισε εκ νέου στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τέλειωσε πλέον η περίοδος που ο Ταλάτ μάζευε πόντους με μεγάλη ευκολία και με παράλογες δηλώσεις του τύπου "το χέρι ειρήνης που άπλωσα παραμένει μετέωρο". Κοντολογίς, τέλειωσε ο λογαριασμός του δημοψηφίσματος για την τουρκική πλευρά. Αλλά ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, που δεν έχει και πάρα πολλά να πει στη διεθνή κοινότητα, δοκίμασε την τύχη του γι' ακόμη μια φορά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ). Πιάστηκε από την ίδια παλιά ιστορία του "εμείς είπαμε ναι και αυτοί είπαν όχι". Μάλιστα, για να κλονίσει την εικόνα του Χριστόφια, υπενθύμισε ότι ήταν και εκείνος υποστηρικτής του "όχι", τοποθετώντας τον στην ίδια μοίρα με τον Παπαδόπουλο. Όμως, δεν υπήρχε κανείς που το λάμβανε πια υπόψη αυτό σε εκείνη την άδεια αίθουσα.

Ο ουσιαστικός λόγος αυτής της αλλαγής του κλίματος στη διεθνή σκηνή δεν είναι η αλλαγή στην πολιτική της ελληνικής πλευράς. Ο ουσιαστικός λόγος είναι η αλλαγή εικόνας.

Ακριβώς όπως είχε συμβεί στην τουρκική πλευρά. Έφυγε ο Ντενκτάς, ήρθε ο Ταλάτ. Στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα εκτός από τα πρόσωπα στο προεδρικό μέγαρο. Η πολιτική παρέμεινε η ίδια. Έγιναν απλώς ορισμένα μακιγιαρίσματα. Τη θέση της αντίληψης ότι "η μη λύση είναι λύση" πήρε η αντίληψη "η μη λύση δεν είναι λύση, αλλά δεν έγινε κανένα απολύτως βήμα που θα άνοιγε ελαφρώς την πόρτα της λύσης. Δηλαδή το παιχνίδι της προπαγάνδας της ειρήνης παίχτηκε μόνο στις εξέδρες. Μέχρι την έλευση Χριστόφια.

Μόλις ήρθε ο Χριστόφιας να που τέλειωσε το παιχνίδι αυτό. Εμφανίστηκε ξανά το πνεύμα του Ντενκτάς μπροστά μας. Δεν είναι και πολύ νέες οι θέσεις που εκφράζει τώρα ο Χριστόφιας. Πολλές από αυτές τις είχαν εκφράσει και προηγούμενοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες. Ακόμη και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αλλά όπως είπα, είναι ζήτημα εικόνας. Η εικόνα του Τάσσου ήταν κακή και δεν γίνονταν αποδεχτές ακόμη και οι πραγματικότητες που έλεγε. Δεν έβρισκαν ανταπόκριση ακόμη και οι δίκαιες απαιτήσεις του σε σχέση με τη λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών ή τον στρατό και τους εποίκους ή και για το Βαρώσι. Τώρα το γεγονός ότι οι ίδιες θέσεις εκφράζονται από τον Χριστόφια κάνει μεγάλη διαφορά. Ο Ταλάτ καταπλακώνεται κάτω από την εικόνα του Χριστόφια ως υποστηρικτή της ειρήνης. Αποδυναμώνει για τα καλά τη θέση του το γεγονός ότι επιχείρησε να κάνει το δικηγόρο της Τουρκίας ειδικά σε ένα χώρο όπως η ΚΣΣΕ.

Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την ομιλία υπήρξαν Ευρωπαίοι βουλευτές που ρώτησαν τον Ταλάτ αν είναι δικηγόρος της Τουρκίας. Μήπως σημαίνουν και πολλά πράγματα για τους Ευρωπαίους τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και η προσήλωση των Τουρκοκυπρίων προς την Τουρκία;

Δεν έμειναν ικανοποιημένοι από αυτή την ομιλία ακόμη και οι εκ Τουρκίας δημοσιογράφοι που άκουσαν την ομιλία του Ταλάτ. Τον επέκριναν. Δεν ακούστηκε καλά ούτε στ' αφτιά των ευρισκομένων στο Στρασβούργο. Δηλαδή, επαναστατούν αυτοί πλέον για μια αντίληψη για την οποία ουσιαστικά εμείς έπρεπε να επαναστατούμε. Δεν τους αρέσει αυτή η ιδιότητα του εκφραστή ευγνωμοσύνης.

Υπάρχει και η συζήτηση περί "ηγέτη κοινότητας" και "προέδρου της δημοκρατίας". Στην πρώτη είδηση που μεταδόθηκε από το εθνικό μας πρακτορείο ειδήσεων προς τον Τύπο μας, είχε ανακοινωθεί ότι ο Ταλάτ προσκλήθηκε ως "πρόεδρος της δημοκρατίας". Εκείνος που το διόρθωσε αυτό ήταν ο Ντενκτάς που δήλωσε στην κοινότητα πως προσκλήθηκε ως "ηγέτης κοινότητας". Ο Ντενκτάς δεν του είπε "μην πας". Όμως, του έδωσε μια συμβουλή. Μετά την ομιλία του στην ΚΣΣΕ ο Ταλάτ να δώσει μια διάσκεψη Τύπου και να δηλώσει ότι είναι "Πρόεδρος της ΤΔΒΚ". Δεν το έκανε αυτό ο Ταλάτ. Γιατί άραγε; Σε εμάς στην Κύπρο λέει πως είναι "πρόεδρος" και δεν μπορεί να το πει στους Ευρωπαίους;»

Σχόλια Ιστο(παθο)λόγου:

1. Τα πολλά λόγια εν φτώσhεια. Ο Σενέρ Λεβέντ είπεν τα ούλλα! Τέτοιες φωνές πρέπει να τις στηρίξουμε και να πάψουμε να βάζουμε όλους τους τουρκοκύπριους σ’ ένα σακκί.
2. Επιβάλλεται να αυξηθούν οι προσπάθειες από τα κάτω για κοινές δράσεις και δραστηριότητες μεταξύ ελληνοκύπριων και τουρκοκυπρίων.
3. Όσοι εμφανίζονται σαν εκφραστές του έθνους (είτε στη μια είτε στην άλλη κοινότητα) και σαν οι μόνοι και οι μοναδικοί πατριώτες χαρακτηρίζοντας τους άλλους προδότες και μειοδότες, πρέπει να απομονωθούν.
4. Ακόμα μια φορά ο Πρόεδρος δεν έπεσε στην παγίδα του Ταλάτ και κάποιων “σειρήνων” στην ελληνοκυπριακή πλευρά και δεν φάνηκε αρνητικός. Έστειλε έτσι το μήνυμα προς τα έξω ότι η πλευρά μας ΔΕΝ αποφάσισε το αδιέξοδο.

Anef_Oriwn
Δευτέρα 6/10/2008