Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 34η (σύντομη, επετειακή, αντι-ιμπεριαλιστική και τιμητική) – Φόρος τιμής στον Επαναστάτη Ερνέστο CHE Γκεβάρα.

Σήμερα (9 του Οκτώβρη), συμπληρώνονται 41 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία ενός από τους μεγαλύτερους επαναστάτες του πλανήτη μας, του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (1928-1967).

O Che καταγόταν από την Αργεντινή και συμμετείχε αρχικά ως εθελοντής γιατρός και αργότερα ως ένας από τους διοικητές των ανταρτών στο Κίνημα της 26ης Ιουλίου, επαναστατικής ομάδας της Κούβας με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Μπατίστα.

Υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης, η οποία ξεκίνησε να πραγματοποιεί ριζικές μεταρρυθμίσεις. Καθιερώθηκε για παράδειγμα δωρεάν σύστημα υγείας, όπως κι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξασφάλιζε και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μέχρι τότε κυρίως αναλφάβητα) σχολική μόρφωση. Στην κυβέρνηση, ο Γκεβάρα υποστήριξε τις κομμουνιστικές ιδέες και ήταν ένθερμος υποστηρικτής μιας ριζικής αγροτικής μεταρρύθμισης στη χώρα.

Μετά την εδραίωση της επανάστασης στην Κούβα και παραμένοντας πάντα ένα ανήσυχο επαναστατικό πνεύμα ο Τσε έφυγε (το 1965) με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία. Εκεί τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε ενώ ήταν στο κρεβάτι, από πράκτορες της CIA. Ήταν μόλις 39 χρονών.

Σήμερα η φωτογραφία (με το πρόσωπο) του Τσε κοσμεί φανελάκια, ποτήρια της μπύρας, μπρελόκ για κλειδιά ή ανεμίζεται στα γήπεδα. Αν και η φωτογραφία του έχει εμπορικοποιηθεί ή/και μπορεί να χρησιμοποιείται λανθασμένα, ουδέποτε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα θα πάψει να αποτελεί σύμβολο για τα επαναστατικά και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και ειδικά για τη νεολαία.

*****
Πριν δυο - τρία χρόνια διάβασα το βιβλίο του Τσε Γκεβάρα “Ημερολόγια μοτοσικλέτας” (από τις Εκδόσεις Λιβάνη, 2004). Το βιβλίο, αυτοβιογραφικό της νιότης του, (που γυρίστηκε και σε ταινία), περιγράφει την περιοδεία του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής μαζί με το φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο. Μοναδικό τους όχημα η παλιά βρετανική μοτοσικλέτα του Αλμπέρτο. Στόχος τους να γνωρίσουν τον κόσμο. Κοινό τους σημείο το ανήσυχο πνεύμα και η αναζήτηση της περιπέτειας.
Στο ταξίδι που διάρκεσε 8 μήνες, ο Τσε και ο Αλμπέρτο κάλυψαν τελικά 13000 χιλιόμετρα, από την Αργεντινή μέχρι την Χιλή, το Περού, την Κολομβία και τη Βενεζουέλα.

(Διαβάζοντας το βιβλίο θυμήθηκα κι εγώ ένα μικρό, αλλά περιπετειώδες ταξιδάκι, μερικών ημερών μόνο, που κάναμε μ’ ένα συμμαθητή μου το 1975, μαθητές ακόμα, με ωτοστόπ, ταξί και λεωφορεία, για να πάμε και να ‘ρθουμε, στο χωριό που έμενε – στην Ορεινή Λεμεσού - ένας άλλος συμμαθητής μας!)

Ένα άλλο βιβλίο για τον Τσε (που πήρα πρόσφατα αλλά δεν διάβασα ακόμα) είναι και το “Αναπόληση - Η ζωή μου με τον Che” (εκδόσεις “Ψυχογιός”, 2007), γραμμένο από τη δεύτερη σύζυγο του Aleida March Guevara.

Anef_Oriwn
Πέμπτη 9/10/2008

11 σχόλια:

rose είπε...

η ομορφια θα σωσει τον κόσμο;

κι όμως η δική του ζει ακόμα, μυθοποιήθηκε και επεκτάθηκε
Δίπλα δίπλα με την ασκήμια και την σκληρότητα.. Το τέλος του απαράδεκτα σκληρό ξυπνά την οργή της Αντιγόνης...

Νομίζεις πως θα ζούσε τόσο έντονα και με αυτον τον τρόπο αν δεν το συγκρατούσαν στη μνημη τους χιλιάδες γυναίκες ;;;

Νομιζεις θα πέθαινε με τόσο βαναυσο τρόπο, θα εκτίθετο μετα θανατο σε τόση μεγαλη σκληρότητα αν δεν ήταν όσα αγωνίστηκε ;

stalamatia είπε...

Αν ζούσε δεν θα είχε τόση αποδοχή νομίζω.Που να ήξερε ότι το πρόσωπο του θα το (φορούσαν)εκατομύρια άνθρωποι.Τις ιδέες του και τα πιστεύω του δεν ξέρω πόσοι από αυτούς τις ασπάζονται πραγματικά.
Ανεφ μικρέ μου Τσε (για το (γύρο)της Κύπρου που έκανες με το φίλο σου λέω).

Ανώνυμος είπε...

Είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε μία διάλεξη της κόρης του Τσε (κι ενός συναγωνιστή του παλαιότερα) στις περιοδίες της στην Ευρώπη. Μίλησε λίγο για τον πατέρα Τσε Γκεβάρα, ο οποίος δεν ήταν και τόσο φιλελεύθερος στο σπίτι, προερχόμενος από μια αρκετά ανδροκρατούμενη λατινοαμερικάνικη κοινωνία. Της είχε γράψει ένα γράμμα, όταν ήταν μικρή, όπου περιέγραφε την ατέρμονη επανάσταση στη γη κι όταν θα τελείωναν όλες οι επίγειες επαναστάσεις, θα τις συνέχιζε στο φεγγάρι. Η μικρή του κόρη θα έπρεπε όμως να μείνει πίσω και να προσέχει τη μαμά της στην κουζίνα. Ήταν μια χαριτωμένη παρένθεση για να πάρει τέλος η πύρινη συζήτηση στην αίθουσα, μιας και η κουβανική αποστολή χρησιμοποιούσε όρους αρκετά αρνητικούς εναντίον των αμερικάνων, εχθροί των λαών, καταπιεστές κτλ. καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς και έφερνε σε αμηχανία το κοινό, που μπορεί να είχε ως είδωλο τον Τσε, αλλά σε καμία περίπτωση δε μισούσε τους Αμερικάνους.

Anef_Oriwn είπε...

Χαιρετώ τες κοπελιές της παρέας,
Rose, Stala(g)matia & Λεμέσια!

Ρητορικά τα (ποιητικά) ερωτήματα σου, Rose;
Ο CHE ζει “…τόσο έντονα και με αυτον τον τρόπο …”, όχι απλώς γιατί εμπνέει (ακόμα) σε μια αλλοτριωμένη ανθρωπότητα, ή γιατί το “… συγκρατούν στη μνημη τους χιλιάδες γυναίκες …”, (πως;), αλλά γιατί πουλά ΚΑΙ σαν εμπόρευμα και φέρνει κέρδη!!!

Πάντοτε αναζητούσα το νέο και το άγνωστο, Stala(g)matia!

Κάνεις δεν είναι τέλειος, Λεμέσια! Εικόνα της κοινωνίας είμαστε, με τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα στραβά μας! Οι επαναστάσεις δεν γίνονται από αγίους και ιεραπόστολους! Αυτά ανήκουν στη σφαίρα του ουτοπικού και του φανταστικού.
Η απομυθοποίηση κομμάτι της ζωής είναι. Τους ανθρώπους πρέπει να τους εκτιμούμε και να τους τιμούμε με τα κουσούρια τους, γιατί τότε μόνο θα δούμε και το μεγαλείο της ψυχής τους. Προσωπικά δεν πιστεύω στους λίγους και στους εκλεκτούς. Η ιστορία (όπως περιγράφει κι ο Μπρεχτ σ’ ένα ποίημα του καταγράφοντας τις σκέψεις ενός εργάτη που σκέφτεται), γράφεται πρώτα και κύρια από τους λαούς! Και οι ηγέτες – αγωνιστές γέννημα και θρέμμα της ανάγκης και της οργής είναι! Όπως και ο Ernesto CHE Guevara που οραματίστηκε και αγωνίστηκε (εκφράζοντας τις ανάγκες του κόσμου) για μια πιο δίκαιη κοινωνία! (Παρεμπιπτόντως αντιαμερικανισμός δεν σημαίνει και μίσος κατά των αμερικανών – πιο πολύ αντιπάθεια προς την αμερικανική εξουσία και παντοδυναμία είναι).

Anef_Oriwn
Παρασκευή 10/10/2008 – 11:55 μ.μ.

rose είπε...

Anef

δεν με ενδιαφερουν οι ΚΑρατζαφέριδες που φωτογραφίζοντια με τον Τσε στο backround αλλά η φωτογραφία στο στηθος ενος 15χρονονυ που κρατά το ονειρο ζωντανό..

όσο για τις γυναίκες.. νομίζεις οτι δεν τον συγκρατουν στην μνημη τους;

Anef_Oriwn είπε...

Rose,

Αυτό που λες με τους Καρατζαφέρηδες έχει σχέση με τον εκφυλισμό των ιδεολογιών (και τον ιδεών) στο σημερινό κόσμο.

Όταν λες ότι οι γυναίκες “… συγκρατουν [τον CHE] στην μνήμη τους …”, εννοείς ότι κάποια στιγμή τον είχαν στη μνήμη τους και ότι παραμένει εκεί καθώς μεγαλώνουν (ενώ στους άντρες δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο);
Πάντως και η κόρη μου παλαιότερα (και όντας μικρότερη) είχε φανελάκια με τη φωτογραφία του CHE, ενώ τώρα δεν τα φοράει. Έχω κι εγώ ένα φανελάκι με μια μικρή φώτο του CHE, που όποτε είναι διαθέσιμο και το επιτρέπουν οι καταστάσεις το φοράω.

Anef_Oriwn
Σάββατο 11/10/2008 – 6:18 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Με αφορμή την επέτειο απο το Θάνατο Αθάνατο ΤΣΕ αξίζει να αποτίσουμε φόρο τιμής σε ένα φλογερό επαναστάτη που αγωνίστηκε με ηρωισμό και αυτοθυσία ενάντια στον καπιταλισμό και στον ιμπεριαλισμό.Ο ΤΣΕ πάλεψε με πείσμα ενάντια στην εκμετάλευση αφιερώθηκε σαυτό τον ιερό αγώνα οταν ηταν 25 χρονών και σε αυτό τον αγώνα έμελλε να θυσιάσει την ζωή του όταν ηταν 39 ετών.Καθοδηγούσε τους συντρόφους του πάντα με το παράδειγμα του κήταν ένας ακλόνητος διεθνιστής.Αυτές οι αρετές του τον έκαναν πηγή έμπευσης και σύμβολο πάλης ενάντια στην καταπίση και την εκμετάλλευση.
Τιμή και δόξα στον Μεγάλο ΤΣΕ πηγή έμπνευσης και για τους αγωνιστές εδώ στην Κύπρο μας που αγωνίζοναι για επανένωση ,μακριά απο τα παιγνίδια των πολεμικών εξοπλισμών και δαπανών που συμβάλλουν στις οικονομικές κρίσειςπου περικόπτουν δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και που περιορίζουν την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και άρα αυξάνουν τον αριθμό των εργαζομένων που αδυνατούν να ξοφλήσουν ένα τραπεζικό δάνειο για να τα φέρουν βόλτα.
Και εδω ας μην υπάρχουν αφελείς και κοντόφθαλμοι και επικρτώ να χρησιμοποιύνται κονδύλια της άμυνας και στις κοινωνικές δαπάνες.Καθόλου κακό όταν το χρειάζεται η κοινωνία και ο λαός μας.

rose είπε...

ουυυυυυυυυ βρε Ανευ

φυσικα και τον συγκρατουν αντρες γυναικες

αλλά ξερεις πολλές γυναίκες να συγκρατουν στην μνημη τους με τον ίδιο τρόπο τον ...Κολοκοτρώνη ;;;
:-)

Anef_Oriwn είπε...

Αααααααααααααα, εκεί το πήγαινες Rose!!! (Είμαι oλίγο τι, ενίοτε και καμπόσο diesel!).

Ο Κολοκοτρώνης είναι λίγο ακραία περίπτωση, αλλά ο Αθανάσιος Διάκος;

Anef_Oriwn
Κυριακή 12/10/2008 – 11:50 μ.μ.

rose είπε...

περι προτιμησεων ...τασιινόπιττα

stalamatia είπε...

Ανεφ
Τον Αθανάσιο να τον αφήσεις τζιαμέ που ένει εν θα έρτετε εσείς να μας τον πάρετε. Είμαστε δίπλα που το χωρκόν του ,τζιαι να μου έρτουν οι κοτσιηνοχωριάτες να μας τον πάρουν!! ξου ξου .