Ανάρτηση 172/2013 [μακροσκελέστατη, απολογητική –όχι από μέρους μου- (επι)κριτική, σκεπτικιστική, αντι-μεταφυσική, Αριστερή] – Περί της “συγνώμης” που ο Τάκης Χατζιηγεωργίου δεν ζήτησε (από τον Κληρίδη), ο λόγος...

Εισαγωγικά

Τις τελευταίες μέρες, ως ήταν φυσικό, την επικαιρότητα στον τόπο μας την μονοπώλησε ο θάνατος και η κηδεία του Γλαύκου Κληρίδη, καθώς και οι υμνωδίες, οι λόγοι και τα λογύδρια για τον πολιτικό του βίο και το έργο, αλλά και για την προσωπική του ζωή. Η υπερβολές πάμπολλες [εκουφάναν μας!], όμως  δεν εξέλειπαν ούτε οι ανιστόρητες αναφορές, ή/και διαστρεβλωτικές τοποθετήσεις για σημαντικά ιστορικά γεγονότα του τόπου μας των τελευταίων 40-50 χρόνων. Ο Κληρίδης λίγο πολύ παρουσιάστηκε ως ο αλάνθαστος μέγας Καραβοκύρης και ότι το κενό που αφήνει με τον θάνατο του είναι δυσαναπλήρωτο, ασχέτως αν κατά τη δεύτερη πενταετία της δεκαετούς διακυβέρνησης του η Κύπρος είχε τεθεί [όπως και πολλοί “δικοί” του λέγανε] στον αυτόματο πιλότο. Πέραν τούτου η νέα Πρεοδράρα μας [από τον περασμένο Φεβράρη] το πολιτικό του τέκνο του Γλαύκου, το Νικούιν, δεν γίνεται, τουλάχιστον κάτι θα έμαθε από τον Δάσκαλο του... [Ο Δάσκαλος έμεινε στην ιστορία για τον «λόον τ’ αδρωπου» κι ο Μαθητής  για τα «Δεσμεύομαι» του]...   

***********************

Προλογικά

Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το πλαίσιο κι όταν ο Γλαύκος Κληρίδης είχε πέσει σε κώμα και η κατάσταση της υγείας του είχε κριθεί ως μη αναστρέψιμη, ΜΑΣ προέκυψε [ουρανοκατέβατα] κι ένα σύντομο σημείωμα/μήνυμα/δήλωση [με απολογητικό προς Κληρίδη περιεχόμενο] του Ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χατζιηγεωργίου, το οποίο ανάρτησε στο δικό του ιστοχώρο [προφανώς στο facebook – εγώ το βρήκα και το αλίευσα από άλλους ιστοχώρους, όπως το Sigmalive, ενώ μου το ‘στειλε και ο “Φίλιππος” με email, με τον οποίο ανταλλάξαμε και μερικές σκέψεις]...  

Το συγκεκριμένο μήνυμα του συντρόφου και φίλου [με την έννοια ότι άμα βρεθούμε σε κάποια πολιτική σύναξη λέμε κι ένα «γεια»] θεωρήθηκε από πολλούς ως “Η συγγνώμη που δεν ζήτησε από τον Κληρίδη”. Το [απολογητικό] μάλιστα μήνυμα του συγκέντρωσε και πολλά επαινετικά σχόλια από συναγερμικούς και μη οπαδούς του Κληρίδη. Δεν ξέρω αν τελικά ο Τάκης Χατζιηγεωργίου ήθελε όντως να ζητήσει συγνώμη [αλήθεια γιατί δεν το ‘κανε τόσο καιρό και σε προσωπικό επίπεδο] κι αναζητούσε την εξιλέωση του για το μέγα αμάρτημα του που περιγράφει στο μήνυμα του [ας πήγαινε στο κάτω - κάτω στον πνευματικό του], επειδή όμως ΕΜΕΙΣ [η Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ] κρίνουμε ότι το ζήτημα είναι πρώτα και κύρια πολιτικό, [κι όχι μεταφυσικό], θα προχωρήσουμε να το εξετάσουμε ως τέτοιο [δηλ. ως πολιτικό]. Θα καταθέσουμε, λοιπόν, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς ΜΑΣ, αφού παραθέσουμε πρώτα το σχετικό κείμενο...     

**************************

Η απολογία [όχι του Σωκράτη] αλλά του Τάκη Χατζιηγεωργίου

«Θυμούμαι όταν επέστρεψε ο Μακάριος από την εξορία στις επτά Δεκεμβρίου του 74. Μια λαοθάλασσα. Ήμουν κάτω ακριβώς από την εξέδρα της Αρχιεπισκοπής και όταν ο Mακάριος είπε κάτι εναντίον της χούντας αρχίσαμε όλοι να φωνάζουμε “την χούντα την έχεις δίπλα σου, την χούντα την έχεις δίπλα σου”. Δίπλα του ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης , που στο άκουσμα του συνθήματος μετακινήθηκε πίσω από τον Μακάριο. Τότε εμείς συνεχίσαμε πιο δυνατά “την χούντα την έχεις πίσω σου”. Λυπούμαι τόσο πολύ που ο Μακάριος δεν τον υπερασπίστηκε, γιατί όλοι κάναμε τα λάθη μας, μα χούντα δεν ήταν ο Κληρίδης. Και λυπούμαι ακόμα πιο πολύ γιατί δεν βρήκα την ευκαιρία να του το πω... Ο Γλαύκος Κληρίδης σε δύσκολη κατάσταση στη κλινική. Αυτή την ώρα δεν μπορεί παρά ο νους να διατρέχει την κυπριακή ιστορία. Της οποίας ο ΓΚ ήταν υπηρέτης. Τις πιο θερμές μου ευχές».

***************************

Σχόλια, σκέψεις, συνειρμοί και ερωτήματα ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1. Με τον Τάκη Χατζιηγεωργίου έχουμε περίπου την ίδια ηλικία. Παφίτης εκείνος, Κοτσσιηνοχωρκάτης εγώ, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε αντίθετες μεταξύ τους περιοχές, όμως και οι δύο στην ύπαιθρο και σε βουκολικά περιβάλλοντα. Ακολουθήσαμε προφανώς και διαφορετικούς δρόμους, αλλά κάποια εποχή συναντηθήκαμε στον ίδιο πολιτικό και κομματικό χώρο. Πάντοτε με τραβούσε ο ποιητικός του λόγος, ενώ με είχε κερδίσει με την τόλμη του να παρουσιάσει θέματα ταμπού από την τηλεοπτική εκπομπή του ΡΙΚ “Χωρίς Πλαίσια” σε μια εποχή δύσκολη για πρωτοβουλίες που έθιγαν καταστημένα. Τότε τον υπερασπίστηκε η Αριστερά από τις επιθέσεις που δέχτηκε από το βαθύ κράτος της Δεξιάς και προφανώς ήταν τότε που τον κέρδισε και η ιδεολογία και ο κόσμος και οι πρακτικές της Αριστεράς. [Κάπου τον Αύγουστο του 1989 βρεθήκαμε να καθόμαστε και σε γειτονικά τραπέζια στο παραθαλάσσιο κέντρο “Ωμέγα” στον Πυρκον της Τηλλυρκάς όταν το ΡΙΚ πήγε εκεί για να παρουσιάσει το χωριό μέσα από μια ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή]...

2. Αν ο Τάκης Χατζιηγεωργίου ήθελε να ΜΑΣ πει ότι ο Γλαύκος Κληρίδης δεν ήταν μέλος της οποιαδήποτε χούντας [προ του πραξικοπήματος, κατά το πραξικόπημα και μετά το πραξικόπημα], όφειλε να το πει/καταθέσει/διατυπώσει ξεκάθαρα. Προηγουμένως όμως θα ‘πρεπε να αναλύσει
-   πρώτον, το πολιτικό πλαίσιο εκείνων των δύσκολων χρόνων και το ρόλο του Κληρίδη και των άλλων πολιτικών και πολιτικών δυνάμεων. Ας πούμεν ποιοι μιλούσαν για μεταπραξικόπημα, και
-  δεύτερον, τις δικές του τότινες πολιτικές θέσεις.

3. Δεν ξέρω σε ποιο πολιτικό χώρο δραστηριοποιείτο εκείνη την εποχή ο νεαρός Τάκης Χατζιηγεωργίου, όμως προφανώς ΔΕΝ ήταν ενταγμένος στον χώρο του ΑΚΕΛ. [ΟΛΟΙ μας είχαμε εκείνα τα χρόνια την ανάμειξη μας στα πολιτικά]... όμως δεν ήταν το ΑΚΕΛ [αλλά η ΕΔΕΚ και ο Λυσσαρίδης] που μιλούσε εκείνη την εποχή, τους πρώτους μήνες μετά το πραξικόπημα και την τούρκικη εισβολή [αλλά και για πολλά χρόνια μετά] για «μεταπραξικόπημα». Αντίθετα η στάση του ΑΚΕΛ απέναντι στον Κληρίδη ήταν συγκρατημένη. Βασικά τον είχε στηρίξει όταν αυτός ανάλαβε [ως Πρόεδρος της Βουλής] καθήκοντα Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας μετά που παραιτήθηκε ο Οχταήμερος Πρόεδρος του πραξικοπήματος Νικόλαος Σαμψών. Σωστά το ΑΚΕΛ έκρινε ότι η ανάληψη των καθηκόντων του Προεδρεύοντος από τον Κληρίδη [και παρ’ όλο που αυτός είχε ορκιστεί ως Πρόεδρος] αποτελούσε επιστροφή στην συνταγματική τάξη και νομιμότητα. [Και το ΑΚΕΛ είχε επικριθεί έντονα κυρίως από την ΕΔΕΚ γιατί επέμενε όπως ο Κληρίδης παραμείνει Προεδρεύων μέχρι την επιστροφή του Μακαρίου. Μην τους βλέπετε σήμερα -αυτούς της ΕΔΕΚ, όπως ο Ομήρου και ο Λυσσαρίδης- που έχουν γίνει βασιλικότεροι του βασιλέως σε ύμνους για τον Κληρίδη]...

4. Στις 7 του Δεκέμβρη του 1974 [μέρα Σάββατο] ήμουν κι εγώ σ’ εκείνη τη «λαοθάλασσα» που υποδέχτηκε τον Μακάριο στον χώρο της Αρχιεπισκοπής. Κι επειδή είχα πάει [με δυο συμμαθητές μου] από τη προηγούμενη το απόγευμα στη Λευκωσία είχα πετύχει να βρίσκομαι μέσα στο προαύλιο της Αρχιεπισκοπής. [Θυμάμαι ότι είχα ξυπνήσει στις 6 το πρωί της Παρασκευής για να πάω σχολείο, έμεινα όλη τη νύχτα ξάγρυπνος και πήγα για ύπνο το βράδυ του Σαββάτου]... Πάντως δεν θυμάμαι τον κόσμο να φωνάζει προς τον Μακάριο για τον Κληρίδη “την χούντα την έχεις δίπλα σου”, ή “την χούντα την έχεις πίσω σου”. Θυμάμαι όμως ότι ο Μακάριος στην ομιλία του ΔΕΝ αναφέρθηκε και ΔΕΝ ευχαρίστησε τον Κληρίδη για τις υπηρεσίες του [και την προσφορά του] ως Προεδρεύων της Δημοκρατίας [κάτι που είχε σχολιαστεί αρνητικά από τους τότε επικριτές του]...  

5. Θεωρώ ότι ως Αριστεροί [τους οποίους ΜΑΣ χαρακτηρίζει το ΕΜΕΙΣ κι όχι το ΕΓΩ] ΔΕΝ μπορούμε να εξετάζουμε τον πολιτικό βίο ενός αστού πολιτικού [ασχέτως της όποιας θετικής του προσφοράς] μ’ όσα θετικά στοιχεία και πράξεις κι αν τον πιστώσουμε] ανεξάρτητα κι αποστασιοποιημένα από τη ιδεολογία μας. Στο τέλος της ημέρας είναι την τάξη και την παράταξη του που με συνέπεια υπηρετεί, ασχέτως του αν κάποιες πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες συνέτεινα στην βελτίωση και της ζωής των εργαζομένων.

6. Αυτή η μανιχαϊστικη συναισθηματική προσέγγιση των αστών πολιτικών και η εξύμνηση τους είναι συν τοις άλλοις και ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ! Δεν αναλύει πολιτικά τον πραγματικό τους ρόλο, ποια οικονομικά συμφέροντα εξυπηρετούν και ποιες πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω τους. Τέτοιες προσεγγίσεις είναι ισοπεδωτικές και τείνουν να δημιουργήσουν μια χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα περί καλών πολιτικών [και ανθρώπων] που υπάρχουν σ’ όλους ανεξαρτήτως τους πολιτικού χώρους [εξ ου και η απήχηση που βρίσκει η άποψη για εφαρμογή της οριζόντιας ψηφοφορίας]... Ψάχνουμε πλέον για «καλούς ανθρώπους» [και εθνικούς ευεργέτες] που «υπάρχουν σ’ όλους τους πολιτικούς/κομματικούς χώρους», αναζητούμε Μεσσίες [που θα μας εξυπηρετήσουν σε προσωπικό κι όχι συλλογικό επίπεδο], υποβαθμίζουμε ή και παραγνωρίζουμε ιδεολογίες, φιλοσοφίες και προγράμματα. Είναι οι [αστικές] κοινωνίες μας, φίλε Τάκη, ταξικά διαχωρισμένες και αποτελούν οι πολιτικοί και τα κόμματα τους πολιτικούς φορείς και εκφραστές οικονομικών συμφερόντων [και τάξεων και κοινωνικών διαστρωματώσεων], για να θυμηθούμε και λίγο τον Μαρξ;     

7. Τέλος, [και ως πλήρωμα και στην προηγούμενη ανάρτηση μου] να καταθέσω και την άποψη μου ότι ο Γλαύκος Κληρίδης ΑΠΕΤΥΧΕ παταγωδώς [ως φιλελεύθερος αστός πολιτικός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δύο πενταετίες] να συμβάλει στον εκσυγχρονισμό της κυπριακής κοινωνίας - των θεσμών, της κρατικής μηχανής, του πολιτικού συστήματος.  Όταν αποκαλούσε την Κύπρο «Μπανανία» είχε συναίσθηση των δικών του ευθυνών;

****************************

Κατακλείδα

Η διαδικτυακή “συγνώμη” του Τάκη Χατζιηγεωργίου προς τον Κληρίδη [για “αμαρτίες” του μιας άλλης εποχής όμως] ήταν μια ατυχής, βεβιασμένη, παρορμητική και επιπόλαιη ενέργεια, μια προβολή του ΕΓΩ του, που άφησε εκτεθειμένο το Κόμμα του! Μ’ αυτή μου την παρέμβαση ΔΕΝ τον δικάζουμε ούτε και ζητούμε την κεφαλή του επί πίνακι, αλλά σε μια εποχή που το Κόμμα προσπαθεί να ανασυνταχτεί κάποιοι [και δη τα στελέχη του] πρέπει να είναι δύο και τρεις φορές πιο προσεχτικοί. Ο παραγοντισμός έβλαψε σοβαρά το Κόμμα!    

*******************************

Υστερόγραφον:

Στο μεταξύ σήμερα το πρωί κι ενώ το κείμενο μου αυτό βρισκόταν ακόμα επί του πληκτρολόγιου [δεν είχα ολοκληρώσει τη συγγραφή του], πρόσεξα και διάβασα στη “Χαραυγή” ένα επίσης (επι)κριτικό κείμενο για τη δήλωση του φίλου Τάκη. Συγγραφέας του ο ιστορικός και ΑΚΕΛικός Ρολάνδος Κατσιαούνης. Λίγο πολύ με πρόλαβε κάπως ο Ρολάνδος καθώς το κείμενο του κινείται περίπου μέσα στα πλαίσια που έχω κινηθεί κι εγώ, μόνο που εκείνος [σε αντιθεση μ’ ΕΜΕΝΑ] είναι αρκετά γαλαντόμος με τον Τάκη! 

Για διεύρυνση της συζήτησης παραθέτω και το άρθρο το Ρολανδου Κατσιαούνη, χωρίς όμως δικούς μου σχολιασμούς.

Να σημειώσω ότι στη σημερινή “Χαραυγή” [πολλύν το action σήμερα] είχε, [για τον Κληρίδη], κι ένα ηθικοπλαστικού περιεχομένου άρθρο του Αντρέα Μουσκάλλη [της εθνο-χριστιανικής τάσης μέσα στο ΑΚΕΛ, της τάσης των νούσιμων και των νοικοκυραίων] με τίτλο “Ο Γλαύκος Κληρίδης έζησε μια ενδιαφέρουσα και συναρπαστική ζωή”...

Πάρτε ένα δείγμα του λόγου του: «Η Κύπρος πραγματικά πενθεί τον μεγάλο ηγέτη της, τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος σφράγισε με την πληθωρική και μοναδική παρουσία του τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας και κέρδισε το σεβασμό και την εκτίμηση όλων. Ανεξαρτήτως ιδεολογικών και φιλοσοφικών πεποιθήσεων οι πολίτες αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, ένα ήρεμο, πράο πολιτικό, μεγαλόψυχο, ρεαλιστή, ευαίσθητο με αυτοπεποίθηση και πολύ ευχάριστο στις κοινωνικές του παρέες και διαχρονικό εραστή του χιούμορ».

Θθου Κύριε, φυλακή τω στόματι μου!!! [Ευτυχώς που εν έχω μαλλιά για να τα τραβώ. Πάλι καλά που κέλλιασα νωρίς!]...

**********************************

“Η ταυτότητα μιας καθυστερημένης συγγνώμης”

[του Δρος Ρολανδου Κατσιαούνη, “Χαραυγή” 21/11/2013, σελ. 25 “Άρθρα - Απόψεις”, link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-43877-gr.php]  

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις μέσα στο κείμενο είναι δικές μου}...

“Αναφέρομαι σε κείμενο του Ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ και φίλτατου Τάκη Χατζηγεωργίου στο διαδίκτυο, με τίτλο «Η συγγνώμη που δεν ζήτησα από τον Κληρίδη». Σε αυτό αναφέρει ότι ο Κληρίδης στεκόταν δίπλα στον Μακάριο κατά την επιστροφή του από την εξορία, στο συλλαλητήριο της Αρχιεπισκοπής το Δεκέμβριο του 1974, ενώ ο φ. Χατζηγεωργίου βρισκόταν κάτω από την εξέδρα, οπότε απευθυνόμενοι στον Μακάριο «αρχίσαμε όλοι να φωνάζουμε, τη Χούντα την έχεις δίπλα σου». Ο φ. Χατζηγεωργίου προσθέτει ότι λυπάται διότι τόσα χρόνια δεν βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη από τον Κληρίδη και μέμφεται τον Μακάριο διότι δεν τον υπερασπίστηκε.

Με δεδομένη τη βαθιά εκτίμησή μου στη μακρά συμβολή του φίλου Χατζηγεωργίου προς την κοινή μας υπόθεση, αισθάνομαι την ανάγκη να διατυπώσω τη δική μου προσέγγιση για εκείνη την ιστορία. Καμιά απολύτως αποδοκιμασία κατά του Κληρίδη δεν υπήρξε στο συλλαλητήριο. Είναι βιντεοσκοπημένο και λεπτομερέστατα καλυμμένο στον Τύπο. Το επεισόδιο στο οποίο αναφέρεται ο φ. Χατζηγεωργίου έγινε στο Προεδρικό, τον Ιούλιο 1975, κατά την πρώτη επέτειο του πραξικοπήματος. Το είδα στην τηλεόραση, το διάβασα στον Τύπο, μου το αφηγήθηκαν οι παρευρεθέντες.

Aν η διαφορά ήταν ως εδώ δεν θα ασχολούμουν. Επειδή όμως ο φ. Χατζηγεωργίου έγραψε ότι ήταν εξ εκείνων που τότε αποδοκίμασαν τον Κληρίδη προέκυψε, δυστυχώς, η παρερμηνεία ότι για το επεισόδιο ευθυνόταν το ΑΚΕΛ. Το διαδίκτυο, facebook, offsite κ.λπ. κατακλύστηκαν έτσι από εγκώμια για τη συγγνώμη του φ. Χατζηγεωργίου και επιθέσεις κατά της Αριστεράς, ακόμα και κατά του Μακαρίου. Παρεμβαίνω με σκοπό όχι την πολιτική αξιολόγηση κανενός αλλά την άρση της παρεξήγησης.

Διότι αυτοί που αποδοκίμασαν τον Κληρίδη ανήκαν στην ΕΔΕΚ. Προς επίρρωση παραπέμπω σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αγών», εκφραστικού οργάνου του Κληρίδη, 16.7.1975, με τίτλο «Από νεαρούς της ΕΔΕΚ αήθεις ασχημίες κατά Κληρίδη» και αναφορές σε σήματα της ΕΔΕΚ, πανό, δύο τηλεβόες και το σύνθημα «Μακάριε η Χούντα είναι γύρω σου».

Στις μαζικές εκδηλώσεις, παρά τις διαφορές με τον Κληρίδη, ο πολιτικός λόγος της Αριστεράς δεν έπεφτε χαμηλά. Δεν στόχευε στο να εξοντώσει ανθρώπους. Μάλιστα στο συγκεκριμένο επεισόδιο αυτοί που απάντησαν στις αποδοκιμασίες της ΕΔΕΚ και υπερασπίστηκαν την αξιοπρέπεια του Κληρίδη ήταν οι συγκεντρωμένοι ΕΔΟΝίτες, με το σύνθημα «Όχι στον εξτρεμισμό». Τα θυμούμαι σαν να ήταν χθες. Ήταν η περίοδος που η ΕΔΕΚ επιτίθετο ακατάπαυστα στον Κληρίδη και κατηγορούσε την Αριστερά για ήπια στάση απέναντί του.

Ενδεικτικά η εφημερίδα «Νέα» της ΕΔΕΚ, ειρωνευόμενη το σύνθημα των ΕΔΟΝιτών, το χρησιμοποίησε αυτούσιο ως τίτλο σε κύριο άρθρο τρεις ημέρες αργότερα, με σχόλια ότι εξτρεμισμός είναι η διζωνική ομοσπονδία, ο ρεαλισμός της υποταγής, βραδυπορεία στον εξοπλισμό πολιτοφυλακής κ.λπ.

Έχω την άποψη ότι από τη στιγμή που ο φ. Χατζηγεωργίου αποφάσισε να κάμει αυτοκριτική για το επεισόδιο θα μπορούσε να είχε προσδιορίσει και τους αυτουργούς, που οφείλουν δηλαδή και τη συγγνώμη στον μ. Κληρίδη. Και, προκειμένου να αποφευγόταν εντελώς η παρεξήγηση, να είχε αναφερθεί και στην τοτινή στάση του ΑΚΕΛ, από το οποίο ζητούνται τώρα διάφορες απολογίες από το διαδίκτυο.

Προβληματίστηκα κατά πόσο θα έγραφα αυτή την επιστολή. Γνωρίζοντας όμως τα γεγονότα, αδυνατώ να σιωπήσω συγκαταβατικά, επιτρέποντας από μια αβλεψία να χρεωθεί στους ΑΚΕΛιστές άλλη μια ενοχή που δεν τους ανήκει. Ιδιαίτερα μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Κλείνοντας, εκφράζω σεβασμό στον εκλιπόντα πρόεδρο και συλλυπητήρια στους οικείους του και στην ευρύτερη συναγερμική οικογένεια στο βαρύ τους πένθος. Υπό τις περιστάσεις, στη δεύτερη εκτίμηση του φ. Χατζηγεωργίου, ότι ο μ. Κληρίδης αδικήθηκε από το Μακάριο, δεν θα υπεισέλθω.”

Ερώτημα ΕΜΟΥ του Ιστολόγου [22/11/2013 - 6:50μ.μ.]:

Δεν θα πρέπει να «υπεισέλθουμε» κάποια στιγμή και σ’ αυτά, αγαπητέ Ρολάνδο, για να δούμε και τί αληθεύει και τί όχι; Πώς «αδικήθηκε από το Μακάριο» ο Κληρίδης, αν αδικήθηκε;

Anef_Oriwn

[«Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας

είναι πολύ ζαχαρωμένα

ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα

μα δεν ταιριάζουνε για μένα»]   

Πέμπτη 21/11/2013

[της Παναγίας λένε πως ήταν και πάλι σήμερα˙ και στα σκολειά κάνουν και υποχρεωτικούς(!) εκκλησιασμούς των μαθητών]...