Ανάρτηση 168/2013 [σύντομη, επετειακή, πολιτική, επαναστατική, κομμουνιστική, ποιητική, τραγουδιστική] - Μικρό (και σύντομο) ποιητικό και μουσικο-τραγουδιστικό αφιέρωμα στην επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης...

Πρελούδιο

«Η ελευθερία για μας

Είναι μια ωραία γυναίκα

Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο

Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό...»

[Wolf Birman – από το “Έτσι πρέπει να γίνει”]...

*******************************

Σύντομα εισαγωγικά

Τιμώντας σεμνά και ταπεινά [αλλά καθόλου αμυντικά] τη αυριανή επέτειο της Μεγάλης [υπό τον Λένιν το 1917] Οκτωβριανής Ρωσικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, θα περιοριστούμε τούτη τη φορά [ένεκα άλλων πολύ σημαντικών μη blogger-ικών προτεραιοτήτων] στην παράθεση [χωρίς παραπάνω εισαγωγές] του έξοχου ποιήματος “Ξελασπώστε το μέλλον” του υμνητή της Επανάστασης  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι [«του άλλου Βλαδίμηρου»]... Ο Μαγιακόφσκι απλά και νέτα–σκέτα μας λέει ότι «η κομμούνα δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού [...], για να την ονειρεύεσαι τις νυχτιές», αλλά [λέω ‘γω] ούτε και μια ακατάπαυστη παρλαπίπα θεωρητικολογιών σε café, λέσχες και blogs... 
[*Σημείωση 7/7/2013 – 6:35 π.μ.: Η τελευταία -με γαλάζιο χρώμα- φράση προστέθηκε μετά από σχετική παρατήρηση του σχολιογράφου Fristuti˙ την είχε καταπιεί ο διαβολάκος του πληκτρολογίου. Τον ευχαριστώ!]...    

*************************************

“Ξελασπώστε το μέλλον”

[του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου. Στίχους του ποιήματος μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τους πρωτο-τραγούδησε η μία και μοναδική αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη]

Το μέλλον δε θα ‘ρθει

από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο

αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς

Από τα βράγχια κομσομόλε άρπαξέ το

απ’ την ουρά του πιονιέροι κι εσείς

Πόλεμος δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ, να λες ναι - ναι,

στα μέτωπα με βολές πολυβόλου.

Της φαμίλιας, του σπιτικού, η επίθεση,

για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου.

Η κομμούνα* δεν είναι μια βασιλοπούλα

του παραμυθιού, που λες,

για να την ονειρεύεσαι τις νυχτιές

Μέτρησε καλοσκέψου σημάδεψε

και τράβα βήματα τα βήματα

έστω και πάνω σε μικροζητήματα

Εκείνος κει, που ολημερίς τριζοβολάει βλαστήμιες σαν κάρο κακογρασωμένο,

Εκείνος που, σαν ολολύζει** η μπαλαλάικα χλομιάζει ευθύς,

αυτός το μπόι του μέλλοντος δεν το ‘χει φτασμένο.

Δεν είναι μόνον ο κομμουνισμός στη γη,

στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα.

Είναι και μες στο σπίτι, στο τραπεζάκι μπρός,

στις σχέσεις, στη φαμίλια, στην καθημερινή ρουτίνα.

Εκείνος που υποτάχτηκε στην πίεση της φαμίλιας,

κοιμάται μες στη μακαριότητα ρόδων φτιαγμένων με χαρτί,
αυτός δεν έφτασε το μπόι της προσήλιας,

της δυνατής ζωής εκείνης που θα ‘ρθει.

Σαν τη φλοκάτα και το χρόνο επίσης,

ο σκόρος την καθημερινότητας τον κατατρώει στιγμή-στιγμή.

Το μεινεσμένο*** ρούχο των ημερών μας για ν’ αερίσεις ε, κομσομόλε, τίναξέ το εσύ.

********************************

Επεξηγηματικές σημειώσεις

*  κομμούνα – εδώ σημαίνει την κομμουνιστική κοινωνία

** ολολύζει – θρηνεί γοερά

*** μεινεσμένο - αυτό που έχει μείνει πολύ καιρό αχρησιμοποίητο

Anef_Oriwn

[τιμώντας την επέτειο της Ρωσικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης]
Τετάρτη 6/11/2013