Φίλες
Αναγνώστριες,
Αγαπητοί
Αναγνώστες,
Shαιρετούμεν(τε)!
Ως εισαγωγή:
Επειδή
καλό είναι να ρίχνουμε και μια ματιά τι γίνεται στα πέριξ (ΜΑΣ), τόσο στην
[αραβική κι αφρικανική] γειτονιά μας, όσο και μακρύτερα, θα μεταφέρω εδώ ένα
κείμενο από την τελευταία έκδοση του διαδικτυακού εβδομαδιαίου περιοδικού “Δεφτερη
Ανάγνωση”, με θέμα τη πολιτική κατάσταση και τις εξελίξεις σε μερικές χώρες της
Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής…
******************************
“Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική: τριγμοί και διάχυση της αστάθειας”
[“Δεφτερη
Ανάγνωση”, 15-22 Ιανουαρίου 2013 – link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=506]…
{Οι
υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…
Η
αστάθεια στον αραβικό κόσμο συνεχίζεται, ενώ διαχέεται και στην κεντρική
Αφρική. Οι αντιπαραθέσεις κοσμικών και ισλαμιστών οξύνονται (τόσο στους
δρόμους, όσο και ένοπλα στην Συρία) από τη μια, ενώ από την άλλη γίνονται
προσπάθειες για τη διαμόρφωση νέων πόλων και κρατικών συμμαχιών, μέσα στο
ρευστό σκηνικό της περιοχής. Και ετοιμάζεται και το σκηνικό για τις εξελίξεις,
μετά τις εκλογές στο Ισραήλ.
Βόρεια Αφρική
Στην Τυνησία, κατά την επέτειο της εξέγερσης
ενάντια στον Μπεν Αλί, έγιναν δύο συγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα: 8.000 κοσμικοί
διαδήλωσαν στο χώρο, όπου έγινε η τελική διαδήλωση που υποχρέωσε τον Μπεν Αλί
να φύγει, ενώ απέναντι τους μαζεύτηκαν και 2.000 ισλαμιστές. Παρά την ένταση,
δεν υπήρξαν επεισόδια. Τα συνθήματα των κοσμικών εστιάστηκαν στην κριτική του
κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος.
Στη
Λιβύη, η κατάσταση παραμένει
ρευστή με τη βία διαφόρων ομάδων να λειτουργεί ως δείγμα της αστάθειας. Πριν
λίγες εβδομάδες, δολοφονήθηκε ακόμα ένας αξιωματούχος της αστυνομίας στη
Βεγγάζη. Αν και οι πρώτες αναφορές συνέδεσαν τη δολοφονία με τους ισλαμιστές,
μετέπειτα αναφορές έκαναν λόγο για δύο, ακόμα, πιθανούς δράστες – τους
κανταφικούς ή και τον υπόκοσμο της πόλης, ο οποίος είχε έντονη δραστηριότητα
στη «βιομηχανία»
«προώθησης» και εκμετάλλευσης των αφρικανών μεταναστών προς την Ευρώπη.
Το περασμένο σαββατοκύριακο, σημειώθηκε νέο επεισόδιο βίας στη Βεγγάζη με
επίθεση στο αυτοκίνητο της ιταλικής πρεσβείας. Ανάλογα επεισόδια σημειώθηκαν πρόσφατα
και στα νότια της χώρας.
Η
αστάθεια στη Λιβύη, πάντως, φαίνεται να διαχέεται και στην περιοχή νότια της
Σαχάρας. Ήδη το Μάλι, είναι η
πρώτη χώρα που εμπλάκηκε άμεσα στη διάχυση της λιβυκής κρίσης. Από τη μια, οι
Τουαρέγκ οπαδοί του Καντάφι μετέφεραν οπλισμό στις βόρειες περιοχές, όπου και
εντατικοποίησαν το κίνημα διεκδίκησης αυτονομίας. Τα ίδια, όμως, έκαναν και οι
αντίπαλοι τους, οι ισλαμιστές, οι οποίοι, αρχικά, συνεργάστηκαν με τους
Τουαρέγκ, ενώ τώρα διαμορφώνουν τη δική τους στρατηγική δημιουργίας νέων μορφών
παρατεταμένου πόλεμου, όπως στο Αφγανιστάν και τη Σομαλία. Η εσπευσμένη
επέμβαση των Γάλλων για να αποτρέψουν την προώθηση των ισλαμιστών στο νότιο
Μάλι, δείχνει ότι το ζήτημα αποκτά, πια, ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις. Η
ανησυχία για αποσταθεροποίηση είναι, πια, υπαρκτή σε όλη τη ζώνη που καλύπτεται
από το Μάλι μέχρι τη Σομαλία. Αυτή η αστάθεια, που προωθούν από την μια οι
ισλαμιστές ευνοεί, από την άλλη και τις δυτικές επεμβάσεις – μια σχολή σκέψης
θεωρεί, μάλιστα, ότι σκόπιμα οι δυτικοί αφήνουν (ή ακόμα και ενθαρρύνουν) την
αποσταθεροποίηση για να μπορούν μετά να επεμβαίνουν. Αλλά, ακόμα και στα
εσωτερικά των ξένων επεμβάσεων, υπάρχει διαφοροποίηση. Οι Αμερικανοί ετοιμάζουν
στρατιωτικές δυνάμεις επέμβασης, ενώ η κινητοποίηση των Γάλλων δείχνει ότι θα
διεκδικήσουν δυναμικά το χώρο επιρροής τους στις τέως αποικίες τους.
Αναζητώντας
στρατηγικές συμμαχίες στην Αίγυπτο
Στην Αίγυπτο, συνεχίζεται η ασταθής ηρεμία
μετά το δημοψήφισμα που κέρδισαν οι ισλαμιστές. Η κοσμική αντιπολίτευση συνεχίζει
τις κινητοποιήσεις στο Κάιρο και το σαββατοκύριακο, σημειώθηκε νέο επεισόδιο
αντιπαράθεσης οπαδών και αντίπαλων της κυβέρνησης. Πάντως, το θέμα, το οποίο
φαίνεται να κυριαρχεί σε αυτό το στάδιο είναι το οικονομικό, καθώς η κυβέρνηση
βρίσκεται υπό πίεση όσον αφορά στην εξασφάλιση δανείων για να αποτρέψει
επιδείνωση της κρίσης. Το Κατάρ έκανε νέα εισφορά. Ταυτόχρονα, όμως, οι
Αιγύπτιοι ισλαμιστές φαίνεται να ανοίγουν τις επιλογές τους, ελπίζοντας να
παίξουν ένα ευρύτερο ρόλο στην Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με πληροφορίες που
διέρρευσαν, ο διάλογος ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ιράν φαίνεται να προχωρεί
και να δημιουργεί ένα ακόμα πόλο στο πολύπλοκο παζλ των συμφερόντων στην
περιοχή.
Η αντιπαράθεση
στη Συρία και η εμπειρία του Ιράκ
Στην ιστορική Μέση Ανατολή, η αντιπαραθεση στη
Συρία, παρά τις ελπίδες των δυτικών ότι θα οδηγείτο σε σύντομη νίκη των ενόπλων
που στηρίζουν, φαίνεται να οδηγείται πάλι σε αδιέξοδο. Ο Economist ξαναγύρισε
στα απαισιόδοξα σενάρια για αδιέξοδο χωρίς τέλος. Στο χώρο των ενόπλων, πάντως,
φαίνεται να διαμορφώνονται τάσεις που δεν ελέγχει η Δύση. Η οργάνωση Νούσρα,
την οποία οι δυτικοί θεωρούν προέκταση της Αλ Κάιντα, φαίνεται να λειτουργεί
αυτόνομα και το υποστηριζόμενο από τους δυτικούς «μέτωπο της αντιπολίτευσης»,
δεν φαίνεται να έχει τον έλεγχο των ενόπλων, ενώ πληθαίνουν και οι καταγγελίες
ότι η όλη κατάσταση εξελίσσεται σε ένα είδος πλιάτσικου από διάφορες ομάδες,
τις οποίες επιχορηγεί η Δύση, αλλά και τα Εμιράτα.
Από την κυβερνητική πλευρά, ο Άσσαντ έκανε νέα
δημόσια εμφάνιση και προσφορά για διάλογο ενώ φαίνεται ότι η κυβέρνηση μπορεί
να αντέξει τις πιέσεις. Στο εξωτερικό, φαίνεται να υπάρχουν διάφορες
πρωτοβουλίες για κάποιου είδους συμβιβασμό. Οι Αμερικανοί, μάλλον, ανησυχούν,
καθώς δεν ελέγχουν τους ενόπλους στη Συρία, ενώ οι Ρώσοι φαίνονται να είναι πιο
άνετοι, βλέποντας ότι έχουν διαπραγματευτικά ατού και ζητώντας από την «αντιπολίτευση»
να προτείνει «ιδέες», θεωρώντας ωστόσο την αποχώρηση του Άσσαντ ως μη
διαπραγματεύσιμη θέση.
Ένα
στοιχείο που φαίνεται να ανησυχεί τους δυτικούς είναι, εμφανώς, η αποτυχία της
επέμβασης στο Ιράκ. Παρά την εισβολή του 2003 και την αρνητική εικόνα, που
συνόδευσε τόσο την εισβολή, όσο και την αδυναμία των ΗΠΑ να επιβληθούν στην
πολύμορφη - έστω και διασπασμένη - ιρακινή αντίσταση, οι ΗΠΑ φαίνεται να
βρίσκονται πια μπροστά σε ένα αδιέξοδο, ακόμα και να ασκήσουν μια υποτυπώδη
επιρροή. Είναι σαφές ότι η ιρακινή σιητική κυβέρνηση προτιμά τις πολυμερείς
συμμαχίες - με κύριο συνεργάτη το Ιράν - παρά την εξάρτηση και σε αυτό το
πλαίσιο, όπως παρατηρούν διάφοροι «οι ΗΠΑ περιθωριοποιούνται όσο περνά ο
καιρός».
Στο εσωτερικό
του Ιράκ, πάντως, η ένταση
παίρνει διάφορες μορφές. Οι σουνίτες φαίνεται να κινητοποιούνται έντονα ενάντια
την κυβέρνηση – και ο ηγέτης των λαϊκών ισλαμικών τάσεων στην σιητική
κοινότητα, ο Μ. Σαντρ, εξέφρασε, πρόσφατα, τη συμπάθειά του στις
κινητοποιήσεις, προειδοποιώντας τον πρωθυπουργό. Η στάση του Σαντρ είναι
σημαντική – η τάση που εκπροσωπεί στηρίζει την κυβέρνηση στη βουλή, αλλά κατά
τη διάρκεια της αντί-αμερικανικής αντίστασης συνεργάστηκε και με την σουννιτική
αντίσταση μέχρι το 2005. Ακολούθως, οι Αμερικανοί τους χρησιμοποίησαν σε ένα
βαθμό για να προκαλέσουν τον εμφύλιο του 2006. Αποτελεί, με αυτήν την έννοια,
ένα σημαντικό βαρόμετρο, καθώς εκφράζει μεν μια ισλαμική τάση, αλλά μέσα στο
σιητικό Ισλάμ εκφράζει και την πιο εθνική-ιρακινή τάση. Ο πατέρας του κατά την
διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ είχε μείνει στο Ιράκ.
Εκλογικές τάσεις
στο Ισραήλ, καθώς ο Ομπάμα στέλλει έμμεσα μηνύματα στον Νετανιάχου
Η άλλη εστία ρευστότητας φαίνεται να είναι το
Ισραήλ. Στις εκλογές, φαίνεται ότι θα επικρατήσει ο δεξιός συνασπισμός, αλλά
υπάρχουν δύο τάσεις με αυξητικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις: το εργατικό κόμμα
με νέα πρόσωπα-υποψήφιους τους ηγέτες του νεολαιίστικου κινήματος για το «κοινωνικό
κράτος» φαίνεται να επανακάμπτει από την κρίση, την οποία περνούσε την
τελευταία δεκαετία, ενώ εμφανίστηκε δυναμικά στην ακροδεξιά ένα νέο κόμμα που
απειλεί τα ποσοστά του συνασπισμού του Νετανιάχου.
Ο μεγαλύτερος, ωστόσο, πονοκέφαλος για την
ισραηλιτική ηγεσία φαίνεται να είναι ο Ομπάμα. Ο νέος Υπουργός Άμυνας φαίνεται
να είναι ένας από τους λίγους αμερικανούς πολιτικούς, που εκφράστηκαν και
αρνητικά για το Ισραήλ και το ισραηλιτικό λόμπι. Βέβαια, μπροστά στις
επικρίσεις έδωσε τις διαβεβαιώσεις στο λόμπι. Αλλά, η επιλογή του Ομπάμα, σαφώς
έχει να κάνει και με τις ευρύτερες προθέσεις του, που δεν φαίνεται να
περιλαμβάνουν ούτε πόλεμο με το Ιράν, ούτε σκλήρυνση των θέσεων απέναντι στους
Παλαιστίνιους.
Οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται,
επίσης, σε αναμονή, καθώς αναμένονται νέες διεθνείς πρωτοβουλίες αφού στο
εσωτερικό φαίνεται να υπάρχει μια σκλήρυνση θέσεων (ιδιαίτερα στο Ισραήλ μετά
την έστω και έμμεση αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους), ενώ στο εξωτερικό αυξάνονται
οι φωνές επίκρισης για την στάση του Ισραήλ. Την περασμένη βδομάδα, είχαμε και
μια αυτόνομη κίνηση ομάδας Παλαιστίνιων, που αποφάσισε να υιοθετήσει την
πρακτική του occupy και να διεκδικήσει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού χωριού
- σε αντιδιαστολή με τους ισραηλιτικούς οικισμούς εποίκων - σε μια αμφιλεγόμενη
ζώνη. Ο Νετανιάχου διέταξε την επέμβαση της αστυνομίας, παρά μια αντίθετη
απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Προφανώς, η δικαιοσύνη δεν είναι εφαρμόσιμη
για όλους.
****************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Blogοδεσπότη:
Για
το Μάλι και μερικά άλλα συναφή γεωγραφικά [της Αφρικής] ίσως αφιερώσω μια special ανάρτηση…
Όμως
εκείνο που ΔΕΝ καταλάβω, ΕΓΩ [ο dieselο-κίνητος], είναι πώς τα
ταιρκάζουν «τούτοι» οι Δυτικοί [άγγλοι, γάλλοι, αμερικάνοι και λοιποί],
που την μια να βουρούν να ανατρέψουν κοσμικά αραβικά καθεστώτα, όπως στην
Αίγυπτο, τη Τυνησία και τώρα στη Συρία [που σίγουρα δεν ήταν/είναι περισσότερο
δικτατορικά από εκείνα της Σαουδικής Αραβίας, του Μπαχρέιν και της Υεμένης] και
μάλιστα να αποδέχονται με ελαφριά τη καρδία και χωρίς πολλές σκέψεις την άνοδο
των ισλαμιστών ακόμα και φονταμενταλιστών στην εξουσία [τι έγινε με τον
περιβόητο «πόλεμο κατά της ισλαμικής
τρομοκρατίας»;], και από την άλλη να τρέχουν στο Μαλί να πολεμήσουν
τους [εκεί ισλαμιστές]…
Αν
τωρά ΕΓΩ πω ότι τούτα ούλλα εν ιμπεριαλιστικές απροκάλυπτες και χωρίς
προσχήματα [και κατά το δοκούν και κατά που συμφέρει] επεμβάσεις στα εσωτερικά
άλλων χωρών [δηλ. για την υπεράσπιση και διαφύλαξη των εκεί ιμπεριαλιστικών
συμφερόντων], ΕΣΕΙΣ τότε εν να με πείτε «δογματικό παλαιο-κομμουνιστή», αλλά
ποιος ΣΑΣ ακούει… Η αλήθεια εν τούτη που περιέγραψα πιο πάνω, κι άστε τους άλλους
να λένε πως «ΕΓΩ επιμένω να πιστεύω πως ζούμε σε ένα κόσμο που ταιριάζει με την ιδεολογία μου»…
Για
το copy paste
και
τα λοιπά
Anef_Oriwn
[πολίτης του
Κόσμου – “κοσμοπολίτης”]
Τετάρτη 16/1/2013
16 σχόλια:
"Οι κοινοτικοί δεν δουλεύουν λόγω της ιδιωτικοποίησης των Αεροδρομίων, αλλά λόγω της ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωσης, της οποίας είμαστε μέλη."
Όχι σύντροφε και σόρυ που επιμένω. Οι κοινοτικοί στα αεροδρόμια δουλεύουν επειδή τα αεροδρόμια ιδιωτικοποιήθηκαν. Το άνοιγμα των συνόρων λόγω ΕΕ είναι βοηθητικός αλλά δευτερεύον λόγος. Φυσικά και οι δύο καταστάσεις (ιδιωτικοποιήσεις και ΕΕ) έβλαψαν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ανεπανόρθωτα αλλά, μπόρεσαν να βλάψουν τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Πόσους κοινοτικούς γνωρίζεις που δουλεύουν στη CYTA ή στην EAC; Εδώ πρέπει να εστιαστεί το επιχείρημα μας. Μόλις ιδιωτικοποιηθούν CYTA, EAC και Αρχή Λιμένων θα πλημμυρίσουν με κοινοτικούς και μεις θα μετράμε δικούς μας άνεργους.
μπόρεσαν να βλάψουν τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα
διόρθωση
δεν μπόρεσαν να βλάψουν τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα
Άμα είσαι βιαστικός, στο τέλος τρως τριπλάσια ώρα να διορθώσεις τα λάθη σου
διόρθωση . . . . πάλι
δεν μπόρεσαν να βλάψουν τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ημικρατικό τομέα
ουουουφφφφφ.
Ανώνυμε/η,
Κατ’ αρχάς αυτό το «ουουουφφφφφ» κάτι πάει να ΜΟΥ θυμίσει… Μήπως ξερόμαστε, ή έχουμε ξαναμιλήσει;
Για τα υπόλοιπα και αν και είσαι εκτός του θέματος της ανάρτησης μου, θα πω μιαν κουβέντα: Ως φαίνεται οι ιδιωτικοποιήσεις πάνε γενικώς πακέτο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου λόγω ανοίγματος των συνόρων και ελευθερίας διακίνησης των εργαζομένων θα έχουμε παντού κοινοτικούς…
Τούτη όμως η προσέγγιση (σου) εν λανθασμένη κατά την ταπεινή μου άποψη. Το πρόβλημα ΔΕΝ γίνεται να περιορίζεται ως κάτι που προκύπτει από την ύπαρξη των κοινοτικών εργαζομένων. Το πρόβλημα έχει να κάνει βασικά με την εκμεταλλευτική φύση της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης… Κοντολογίς η τοποθέτηση σου «Μόλις ιδιωτικοποιηθούν CYTA, EAC και Αρχή Λιμένων θα πλημμυρίσουν με κοινοτικούς και μεις θα μετράμε δικούς μας άνεργους», ναι μεν μπορεί να είναι σωστή με την έννοια ότι έτσι εν να γίνουν τα πράματα, αλλά βάζει τους ντόπιους εργαζόμενους σε αντιπαράθεση με τους κοινοτικούς. Τούτο όμως είναι παραπλανητικό και ΜΑΣ εκτροχιάζει από το ζητούμενο! ΑΝ θέλουμε να περιορίσουμε την εργοδότηση κοινοτικών, αλλά και άλλων ξένων εργαζομένων πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους, οι οποίοι όμως να μην δημιουργούν διασπάσεις κι αντιπαλότητες μέσα στους εργαζόμενους…
Σύτροφε, εγώ μιλάω για επιχείρημα εν όψει εκλογών. Πόσους θα πείσεις με το δικό σου επιχείρημα, που βέβαια είναι μια καθαρά αριστερή τοποθέτηση και την υιοθετούμε όλοι οι αριστεροί; Θα πείσεις έστω μερικούς από το 95% των δεξιών εργαζομένων στους κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς; Πιστεύω πως όχι. Δε θα πείσεις κανέναν. Αν τους πεις ότι με τον Χρυσάνθου στο τιμόνι θα ιδιωτικοποιηθούν αυτοί οι κερδοφόροι και σύντομα θα πλημμυρίσουν κοινοτικούς που θα δουλέυουν πιο φτηνά και θα πάρουν τις δουλειές σας, τότε ίσως να κολλήσει κάτι. Είναι ένα επιχείρημα πέρα για πέρα αληθινό και επαληθεύσιμο από την εμπειρία με τα ιδιωτικοποιηθέντα από τον ΔΗΣΥ αεροδρόμια.
Σύντροφε, στα αεροδρόμια οι λίγοι Κυπραίοι που έμειναν να δουλεύουν, νιώθουν ξένοι στην ίδια τους την πατρίδα. Δε μπορώ να ισχυριστώ ότι θα φανούμε συμπαθείς στον άνεργο όταν του πούμε ότι, όλοι οι εργαζόμενοι έχουν τα ίδια δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους εργαζομένους. Σαν αριστερή τοποθέτηση είναι σωστή, αλλά μέσα σε κάποια πλαίσια. Πάντως για προσέλκυση ψήφων αυτή η τοποθέτηση είναι πολύ αδύνατη. Μάλλον θα τους την πεις και στην καλύτερη περίπτωση θα σε αγνοήσουν, ενώ στη χειρότερη θα σε πάρουν με τις πέτρες, χωρίς να έχουν και πολύ άδικο. Όταν ο άλλος δεν έχει να φάει λόγω ανεργίας, ενώ στην πόλη του εργάζονται 3000 ξένοι, χέστηκε για την ισότητα στο δικαίωμα εργασίας όλων των Ευρωπαίων πολιτών στις χώρες της ΕΕ. Που στο κάτω κάτω οι κοινοτικοί σήμερα στην Κύπρο πιο πολύ για απεργοσπάστες χρησιμοποιούνται παρά για εργαζόμενοι. Χωρίς να φταίνε φυσικά. Η κάθοδος όλων αυτών στην Κύπρο δεν είναι καθαρά αποτέλεσμα σχεδίου του πλούτου; Η ΕΕ η ίδια, δεν είναι καθαρά σχέδιο του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό προσωπικό ανάμεσα στα άλλα;
stelios papalangi
Δύο σχόλια για να επανέρθουμε στο θέμα....
1. για το σχόλιο του μπλογκδεσπότη, να επαναλάβω τζαι γω τα δικά μου. Οι δυτικοί δεν ανατρέψαν κοσμικούς ηγέτες.
Ο λαός ανέτρεψε δικτάτορες, τζαι οι δυτικοί ανάλογα με τα συμφερόντα τους επήραν θέση.
Και ο μουμπάρακ, και ο μπεν αλι τζαι ο γκαντάφι στα τελευταία του μια χαρά τα εβρίσκαν με τη δύση. Όταν ήταν καμένο χαρτί, αλλάξαν τζαι οι δυτικοί στάση με συνοπτικές διαδικασίες....
Ένα σχόλιο και για τη περίπτωση της σαουδικής αραβίας. Βεβαίως είναι δικτάτορες, βεβαίως έχουν τη στήριξη των αμερικάνων, αλλά σε αντίθεση με τους υπόλοιπους βαστούν ένα σατζίην λίρες. Τζαι όσον διασφαλίζουν ένα άλφα επίπεδο διαβιώσης του κόσμου πιο δύσκολα θα φκει στους δρόμους... αν και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις..... Κάτι που δεν στέκει για τους τρεις που εππέσαν τζαι τον τέταρτο που σούζεται....
2. το σχόλιο της δεύτερης ανάγνωσης για το Μαλι είναι συγχιστικό.
Λέει ότι οι τουαρέγκ ξεκίνησαν κίνημα διεκδίκησης αυτονομίας (πως και δεν τους λέμε ιμπεριαλιστική ομάδα που προσπαθεί να διχοτομίσει το Μαλί;)
Έχουν αντιπάλους λέει τους ισλαμιστές οι οποίοι, αρχικά, συνεργάστηκαν με τους Τουαρέγκ, ενώ τώρα διαμορφώνουν τη δική τους στρατηγική δημιουργίας νέων μορφών παρατεταμένου πόλεμου, όπως στο Αφγανιστάν και τη Σομαλία.
Με τη σειρά....
Πρώτα το Μάλι....
α. Αρχικά τουαρεγκ και ισλαμιστές εσυναργαστηκαν στο Μαλί.... Μετά τι ; Ετσακωθήκαν ; Τζαι σαν οι τουαρεγκ θέλουν αυτονομία στο βορά πως εφτάσαμεν στους ισλαμιστές που επελαύνουν στο νότιο Μάλι ; Είναι δύο ομάδες τούτοι όξα μια ένι ;
β. Ενώ λέει οι ισλαμιστές αρχικά εσυνεργατήκαν με τους τουαρεγκ τωρά ακολουθούν δική τους στρατηγική στη σομαλία και στο αφγανιστάν.....
Εν κόλλουν μεν το χάρτη τούντα συμπεράσματα....Που εν λιβυή τζαι το μάλι, που εν η σομαλία τζαι που εν το αφγανιστάν ; Εν τζαι εν οπου έσσιεις ισλαμιστές εν το ίδιο πράμα. Ναι έσσιει ένα δίκτυο η αλ γκαιντα αλλά εν τζαι μπορεί να επιβάλει ή να σχεδιάσει τη δράση της κάθε ισλαμικής ομάδας που το μαλι, ως τη σομαλία τζαι στο αφγανιστάν....
Προς Σ. Παπαλαγκι.
1. Στην Αιγυπτο και την Τυνησια υπηρξαν εξεγερσεις που ανετρεψαν αυταρχικα καθεστωτα τα οποια ηταν φιλοδυτικα. Οι δυτικοι προσαρμοστηκαν ωστοσο γρηγορα στην προπτικη να συνεργασουν με ισλαμιστες νοουμενου οτι δεν θα θιγουν τα συμγεροντα τους. Αλλα σαφως ανησυχει το Ισραηλ - οπως φανηκε και με την σταδιακη ανγνωριση της Χαμας στην Γαζα.
Αντιθετα στην Λιβυη υπηρξε ξεκαθαρη αποικιακη επεμβαση οπως και να το δεις. Ακομα και αν παρεις μια απλη συγκριτικη εικονα ειναι εξοφθαλμο: Η δυτικη επεμβαση εγινε για να προστατευθουν,ελεγαν, οι αντικανταφικοι στην Βεγγαζη. Γιατι δεν εφαρμοστηκε τοτε το ιδιο κριτηριο για τις πολεις Συρτη και Μπανι Γαυαλιντ [τουλαχιστον, για να μην αναφερουμεν την ιδια την Τριπολη] που βομβαρδιζονταν συνεχως [και οχι υποθετικα];
Υπαρχουν δυο ειδων ανθρωποι, και δυο ειδων λαοι;
Ο Κανταφι προσπαθησε να τα βρει με τους δυτικους "στο τελος", αλλα δεν επαψε να ειναι βασικος επενδυτης στην αναπτυξη της αφρικης αυτονομα. Η ανατροπη του και του πλεγματος σχεσεων τις οποιες εκφραζε εντος και εκτος Λιβυης ειχε ξεκαθαρο στοχο - την εκτοπιση ενος σημαντικου παικτη απο την γεωπολιτικη της περιοχης. Για αυτο δεν ενδιαφερθηκε κανενας για το ποσο δημοκρατικο ηταν να βομβαριδζεις ενα πληθυσμο για 6 μηνες για να τον "πεισεις" να υποταχθει.
2. Οι Τουαρεγκ ειναι απλωμενοι απο την Λιβυη μεχρι το Μαλι. Στο βορειο Μαλι υπηρχε αυτονομιστικο κινημα το οποιο υποστηριζε ο Κανταφι.Και οι Τουρεγκ στην Μισρατα ηταν ο κλασικος μαυρος πληθυσμος τον οποιο ηθελαν να εξαλειψουν οι ενοπλοι ρατσιστες οπαδοι της Δυσης. Μπορεις να ψαξεις για την πολη Τουραεγκ εξω απο την Μισρατα και το πως εκδιωχθηκαν οι κατοικοι.
Οι ισλαμιστες ειχαν ενοπλο κινημα απο πριν στην Αλγερια - για αυτο και η Αλγερια στηριζε μεχρι το τελος τον Κανταφι. Η νικη τους στην Λιβυη τους εξοπλισε και προφανως διακινουνται διαφορα στα συνορα Νιγηρα-Αλγεριας. Αυτη ειναι και η περιοχη στην οποια κινουνται και οι εξοριστοι κανταφικοι - το Τσαντ, νοτια και διπλα απο τον Νιγηρα, ηταν υποστηρικτης του Κανταφι.
Στην αρχη υπηρξε συνεργασια των αυτονομιστων τουαρεγκ με τους ισλαμιστες. Πριν 2 περιπου μηνες οι ανταποκρισεις ανεφεραν οτι οι δυο τασεις διαφοροποιηθηκαν καθως οι τουραγκ ενδιαφερονται για την αυτονομια τους ενω οι ισλαμιστες για την σαρια σε ολη την περιοχη.
Το αφχανισταν ειναι προτυπο παρατεταμενου ισλαμικου ανταρτοπολεμου που οδηγει τις ξενες επεμβασεις σε αδιεξοδο σε βαθος χρονου και [ελπιζουν οι ισλαμιστες] μετα απο μια περιοδο χαους [που ευνοει, σαν καθεστως ακυβερνησιας, και την αμυνα απεναντι σε πιο δυνατους αντιπαλους] στην επικρατηση τους οπως εγινε την δεκαετια του 90 στο αφχανισταν με τους ταλεμπαν - οταν εμφανσιτηκαν "σωτηρες" μετα την κοινωνικη καταστροφη των προηγουμενων χρονων - παλι απο φιλδουτικους ισλαμιστες αφου το φλερτ Δυσης - ισλαμιστων οικδομηθηκε και στις σχεσεις με την Σαουδικη Αραβια, και στην αντικομμουνιστικη επιχειρηση στο αφχανισταν την δεκαετια του 1980.
Το Μαλι και Η Σομαλια καλυπτουν ενα οριζοντιο χωρο οπου απλωνονται ηδη ισλαμιστες: Μαλι, Νιγηρια, Σουδαν, Σομαλια. Οι κεντρικες οργανωτικες τους βασεις τωρα φαινεται να ειναι βορεια - περα απο τους αλγερινους που δεν ακουγονται εντονα τελευταια, τωρα η Λιβυη ειναι δωρο. Εδω δολοφονησαν τον πρεσβυ που διεταζε τα αεροπλανα να τους βοηθουν εναντιον του κανταφι.
Το οτι υπαρχει υποκρισια ειναι δυσκολο να το αποφυγεις. Γιατι δηλαδη ειναι καλος ο βομβαρδισμος της Λιβυης η του Μαλι; Οι ιδιες ιδεολογικα τασεις που πολεμουσαν τον Κανταφι πολεμουν και στο Μαλι, και στην Συρια. Στην μια περιπτωση η Δυση του παρουσιαζε σαν ηρωες/λαο, τωρα τους παρουσαιζει σαν βαρβαρους, και σην Συρια παλι απο την αρχη σαν καλους.
Το θεμα με τα εμιρατα δεν ειναι αν θα εκδημοκρατικοποιηθουν η οχι: το θεμα ειναι αν μπορει καποιος να παρει σοβαρα μια δηλωση οτι οι σαουδαραβες ενισχυουν του ενοπλους στην Συρια γιατι ενδιαφερονται για τα δικαιωματα του Συριακου λαου. Η οτι ο Αλ τζαζιρα ειναι ευαισθητος για την δημοκρατια οταν ο ιδιοκτητης εμιρης εχει ριζει στην φυλακη ενα ποιητη ισοβια για του εκανε κριτικη σε ενα ποιημα.
Και αυτος πληρωνει ενοπλους για την "δημοκρατια" στην Συρια;
απο δ.α.
Ανώνυμε/η,
Υποβάλλεις ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα ρατσιστικό, αντι-μεταναστευτικό, αντι-διεθνιστικό κι αντι-αριστερό λεξιλόγιο [όπως λίγο - πολύ κάμνουν οι πάσης φύσεως εθνικιστές] ως «επιχείρημα εν όψει εκλογών» για να κερδίσουme ακόμα λίγους ψήφους [«από το 95% των δεξιών εργαζομένων στους κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς»]; Λυπάμαι, αλλά ΔΙΑΦΩΝΩ κάθετα μαζί ΣΟΥ! Και σ’ ευχαριστώ, αλλά ΔΕΝ θα πάρω!
Πέραν τούτου, τοποθετήσεις ΣΟΥ όπως,
- «… [δεν] θα φανούμε συμπαθείς στον άνεργο όταν του πούμε ότι, όλοι οι εργαζόμενοι έχουν τα ίδια δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους εργαζομένους…» --- Δηλ. να διαχωρίζουμε τους εργαζόμενους; Τότε γιατί να μην διαχωρίσουμε και τους ιδρωτικούς από τους δημόσιους υπαλλήλους, ή
- «… στην καλύτερη περίπτωση θα σε αγνοήσουν, ενώ στη χειρότερη θα σε πάρουν με τις πέτρες, χωρίς να έχουν και πολύ άδικο…» --- Αν σήμερα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης δεν αναπτύξουμε το αίσθημα της ταξικής αλληλεγγύης, πότε θα το κάνουμε;], ή
- «Όταν ο άλλος δεν έχει να φάει λόγω ανεργίας, ενώ στην πόλη του εργάζονται 3000 ξένοι, χέστηκε για την ισότητα στο δικαίωμα εργασίας όλων των Ευρωπαίων πολιτών στις χώρες της ΕΕ. Που στο κάτω κάτω οι κοινοτικοί σήμερα στην Κύπρο πιο πολύ για απεργοσπάστες χρησιμοποιούνται παρά για εργαζόμενοι» --- Ανώνυμε/η, κατ’ αρχάς σε ποιαν «πόλη […] εργάζονται 3000 ξένοι» και σε τι δουλειές; Απ’ εκεί και πέρα, δεν νομίζεις ότι θα ήταν πιο σωστό να στοχεύσουμε στην ενότητα των εργαζομένων και στην σύμπτυξη ενός κοινού μετώπου κυπρίων, κοινοτικών κι άλλων ξένων εργαζομένων παρά να στεκόμαστε και να προβάλλουμε τις όποιες διαφορετικότητες οι οποίες βασικά εξυπηρετούν τους εργοδότες;
Τέλος, λυπάμαι [ξανά], αλλά πιο πολύ προβοκατόρικα ΜΟΥ ακούγεσαι να μιλάς, παρά διαλεκτικά!
Θα ήθελα ν' ακούσω την άποψη και άλλων συντρόφων επί του θέματος. Μπορεί να είναι ξένο προς την ανάρτηση αλλά έχει τη δική του σημασία.
Ανώνυμε/η,
Πιο πάνω έθεσα κάποια ερωτήματα και ζητήματα… Γιατί δεν υπεισέρχεσαι σ’ αυτά;
Πριν προχωρήσω να σχολιάσω κάποιες από τις τοποθετήσεις του τακτικού μας σχολιογράφου ΜΑΣ Stelioυ Papalangi και απαντήσω σε κάποια από τα ερωτήματά του, θα ‘θελα να ευχαριστήσω τον φίλο/την φίλη από τη “Δεφτερη Ανάγνωση”, για τα εμπεριστατώμενα σχόλια του πάνω στο θέμα με την κατάσταση στη Βόρεια Αφρική και ειδικότερα στο Μάλι και τους Τουαρέγκ…
Να συμπληρώσω μόνο ότι,
1. Οι Τουαρέγκ από άποψης θρησκείας είναι μουσουλμάνοι σουνίτες (χαλαρής μορφής)… Ίσως γι’ αυτό συνεργάστηκαν σε κάποιο στάδιο με τους πιο ακραίους ισλαμιστές. [Ο πληθυσμός του Μάλι κατά 90% είναι Σουνίτες μουσουλμάνοι]…
2. Σ’ αυτήν την περιοχή της Αφρικής [τον «οριζοντιο χωρο» από τα δυτικά προς τα ανατολικά, όπως τον ονομάζει και ο φίλος/η φίλη από τη “Δεφτερη Ανάγνωση”] έχουν ανακαλυφθεί τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Γι’ αυτό και η περιοχή [που ονομάζεται και Σαχέλ και εκτείνεται από τη Σενεγάλη στα δυτικά ως το Κέρας της Αφρικής στα ανατολικά και αποτελεί πλέον την πιο φτωχή, εξαθλιωμένη και άνομη περιοχή του πλανήτη] έχει γίνει το “μήλον της Έριδος” για πολλούς ανταγωνιστές [τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ], ενώ στο παιχνίδι έχουν μπει δυναμικά ανερχόμενες δυνάμεις στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία και άλλες.
3. Σύμφωνα με δημοσίευμα στην ελληνική εφημερίδα “Το Βήμα” [link: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=492963&h1=true#commentForm]:
«Αυτό που πυροδότησε τις τελευταίες εξελίξεις στο Μάλι ήταν το πραξικόπημα του Μάρτη του 2012, όταν ο στρατός εξανάγκασε τον πρόεδρο Αμάντου Τουμάνι Τούρε να παραδώσει την εξουσία του. Οι στρατιωτικοί υποστήριξαν ότι ο Τούρε ήταν ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση στη χώρα και να ανταγωνιστεί τους αντάρτες της φυλής Τουάρεγκ, οι οποίοι όμως τελικά επωφελήθηκαν από το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε. Οι Τουάρεγκ συντάχθηκαν με την Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ (AQIM), όμως σύντομα οι ισλαμιστές διαχωρίστηκαν από τους Τουάρεγκ αντάρτες, οι οποίοι έχασαν την επιρροή τους.
Το AQIM και άλλες ισλαμιστικές ομάδες είναι πανίσχυρες στο Σαχέλ εξαιτίας της κυβερνητικής αδυναμίας. Έτσι, τρομοκρατικοί πυρήνες είναι σε θέση να κερδίζουν μεγάλα ποσά μέσω απαγωγών και διακίνησης ναρκωτικών στην περιοχή, εκμεταλλευόμενοι την ατιμωρησία.
Στο βόρειο Μάλι, σύμφωνα με τον Τούρε δεν υπάρχει τίποτα: ούτε βασικές υποδομές, δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, ούτε καν πηγάδια. «Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ένας νέος άντρας είναι να γίνει μέλος αυτών των συμμοριών» λέει. Αυτήν την περιοχή έχουν διαλέξει οι ισλαμιστές για προπύργιο τους.
Συμφωνώ ότι είναι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών.
Αλλά αν μου πεις να δείξω συμπάθεια σε εκείνες τις χώρες, στις οποίες δε βρίσκεις ούτε ένα αριστερό κόμμα του 2% έστω, θα σε απογοητεύσω. Ανθρώποι που ακρωτηριάζουν τις γυναίκες (κλειτοριδεκτομή), που τις δέρνουν που τις βασανίζουν που τις βιάζουν που τις σκοτώνουν, για μένα ότι πάθουν χαλάλι τους. Όταν οι ίδιοι συμπεριφέρονται σε άλλους ανθρώπους ως να ήταν ζώα, ακόμα και στη μάνα τους στην αδελφή τους στην κόρη τους, καλά παθαίνουν όταν κάποιοι άλλοι συμπεριφέρονται και σ' αυτούς ως να ήταν ζώα. Αυτό είναι το δίκαιο τους, ας το απολαύσουν και ας τους σώσει ο Αλλάχ με τα πιλάφια του.
καλημέρα συναγωνιστή και μελλοντικέ συμπολεμιστή Anef_Oriwn.
τι χαμπάρια?
Τελικά ρε Ανώνυμε κι απ’ ό,τι εφάνη, όσο καταλάβω ΕΓΙΩ που διαστημόπλοια, σκαμπάζεις τζι’ ΕΣΥ που την Αριστερά τζιαι την κοσμοθεωρία της!
Ο Άνθρωπος είναι κοινωνικά διαμορφωμένο ον [δηλ. επηρεάζεται και διαμορφώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον, μες στο οποίο ζει, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του]. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξεις αυτό το περιβάλλον [κι εδώ είναι που στοχεύουν και οι Αριστεροί, ριζοσπάστες και προοδευτικοί άνθρωποι], ΤΙΠΟΤΑ δεν αλλάζει! Κι αυτό ΔΕΝ θα το κάνουν οι ιμπεριαλιστές που μόνο τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα κοιτάζουν [άντε ίσως κι εκείνα των ντόπιων τοποτηρητών τους]...
Φρόνιμα σύντροφε. Που δε με πιστεύεις κι' όλας. Είπα εγώ ότι θα το κάνουν οι ιμπεριαλιστές; Εγώ αντιπαθώ και τους μεν και τους δε. Δε μου καίγεται καρφί γι' αυτούς.
Δημοσίευση σχολίου