Ανάρτηση 132/2012!! [Αριστερή, αντιμνημονιακή, αντιστασιακή] – Ένα κείμενο της Ε.Ρ.Α.Σ. για τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας…

Εισαγωγικά:

Αναδημοσιεύω σήμερα από το Blog της Ε.Ρ.Α.Σ. [Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση], ένα ενδιαφέρον κριτικό κείμενο της για τις εισηγήσεις τις Τρόικας [για μέτρα] και τις αντιπροτάσεις της Κυβέρνησης, με τίτλο “Τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας θα εμβαθύνουν την κρίση”.

[Μέσα σε αγκύλες και με κόκκινο χρώμα θέτω κάποιες δικές μου σκέψεις, προβληματισμούς και ερωτήματα]...

Επίσης εδώ θα βρείτε τις “Θέσεις [τής] ΕΡΑΣ για το προσχέδιο προτάσεων της Τρόικα”…

********************

Τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας θα εμβαθύνουν την κρίση

[ένα κριτικό κείμενο της Ε.Ρ.Α.Σ.] 

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Οι αντιπροτάσεις της Κυβέρνησης στις εισηγήσεις της Τρόικα είναι ανεπαρκείς. Δεν αγγίζουν τα πραγματικά προβλήματα της Κυπριακής οικονομίας και φορτώνουν το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, με τον συσσωρευμένο πλούτο να παραμένει στο απυρόβλητο.

[Πάντως ο Παπαδόπουλος Υιός με στόμφο είπεν ότι «πολύ φοβούμαι, ότι η Τρόικα, θα γελά με τις αντιπροτάσεις μας». Φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί με ποίους θα διαπραγματευθεί» --- Απειλά μας για να δεχτούμε τις προτάσεις της Τρόικας γιατί εν να βάλουν τα γέλια και θα γίνουμε ρεζίλι και ότι μετά θα ΜΑΣ θυμώσουν;]…

Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται σε σημαντικές μειώσεις –χωρίς ουσιαστική κλιμάκωση – στους μισθούς τους, με αποτέλεσμα το κύριο βάρος να το επωμίζονται οι μισθωτοί των μικρομεσαίων και όχι των ψηλών εισοδημάτων. Στον ιδιωτικό τομέα το βάρος το επωμίζονται και πάλι οι εργαζόμενοι, ως συνεισφορά στο ταμείο κοινωνικής συνοχής (1% το 2013, 2% και 3% το 2015), ενώ οι εργοδότες προτείνεται να συνεισφέρουν μόλις 1% επιπλέον και αυτό το 2015. Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 65 μειώνει ακόμη περισσότερο τις προοπτικές εργοδότησης του πιο παραγωγικού μέρους του πληθυσμού, των νέων. Η δε παραμονή του εταιρικού φόρου στο σκανδαλώδες 10% είναι απαράδεκτη ως θέση αριστερής κυβέρνησης ενώ επιχειρηματολογία ότι η έστω μια μικρή αύξηση του θα οδηγήσει σε φυγή το ξένο κεφάλαιο είναι στείρα και ανυπόστατη.

Η αλλαγή του ωραρίου στο δημόσιο συγκαταλέγεται στα θετικά όπως και οι φορολογήσεις και μειώσεις διαφόρων επιδομάτων ανώτερων κρατικών αξιωματούχων, οι οποίες θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερες. Η προστασία των πρώτων €1000 είναι θετική αλλά ανεπαρκής λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν αφορά τις επιπλέον συνεισφορές των εργαζομένων σε ταμεία (κοινωνικών ασφαλίσεων, χήρων και ορφανών, κοινωνικής συνοχής κλπ) και σε συνάρτηση με την επέκταση του παγώματος ΑΤΑ και προσαυξήσεων μέχρι το 2016, και τις γενικότερες αυξήσεις σε ΦΠΑ, καταναλωτικούς φόρους και διάφορα τέλη θα οδηγήσει στην επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και των χαμηλόμισθων.

Στα θετικά συγκαταλέγονται επίσης η διατήρηση του 13ου μισθού και οι μη ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών όπως και η μη κατάργηση του θεσμού της ΑΤΑ παρά το ότι τα επόμενα χρόνια θα έχει καθαρά συμβολική αξία. Η δε κλιμακωτή αύξηση των τελών εγγραφής εταιρειών είναι μεν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά και πάλι ανεπαρκής καθότι οι εταιρείες με κύκλο εργασιών πέραν του ενός εκατομμυρίου καλούνται να πληρώσουν μόλις €2000 το χρόνο, λιγότερα δηλαδή από ένα εργαζόμενο του δημοσίου με €2500 μηνιαίο μισθό.

Η ΕΡΑΣ προειδοποιεί ότι η προσέγγιση που διέπει τόσο τα μέτρα της Τρόικα, όσο και τα λίγο πιο μετριασμένα μέτρα της κυβέρνησης θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια -όπως είδαμε και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες- στην εμβάθυνση της κρίσης. Η ένταξη της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης θα φέρει την κατακόρυφη αύξηση του δημόσιου χρέους και της ανεργίας. Θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο νέων μνημονίων και υπερχρέωσης που θα καταλήξουν σε νέα μέτρα και πολιτικές λιτότητας.

Η ΕΡΑΣ καταδικάζει τα κροκοδείλια δάκρυα της αντιπολίτευσης η οποία μέσω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας λειτούργησε ως εσωτερική τρόικα τα τελευταία χρόνια, καλύπτοντας τις τράπεζες και ασκώντας πίεση στη κυβέρνηση να πάρει μέτρα λιτότητας. Η ΕΡΑΣ θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να μην είχε συμβιβαστεί με τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού και να είχε στραφεί με αποφασιστικότητα στο συσσωρευμένο πλούτο για την αντιμετώπιση της κρίσης, στηριζόμενη στις δυνάμεις της εργασίας.

Προτάσεις ΕΡΑΣ

Η ΕΡΑΣ στηρίζει μια εναλλακτική οικονομική πολιτική και προτείνει

1. Μόνιμη κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με δημοκρατικό έλεγχο και μετατροπή του σε κοινωνική υπηρεσία με σκοπό να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση στους τομείς που προωθούν την οικονομική ανάπτυξη στη Κύπρο και όχι σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις. Προαγωγή σε δίκη όσων ευθύνονται για τις καταστροφικές αποφάσεις των τραπεζών και απαίτηση αποζημιώσεων για τις ζημιές που προκάλεσαν.

[Ποιο δικαστικό σύστημα θα τους δικάσει; Ξέρετε πολλούς πλούσιους που έχουν καταδικαστεί και μπει φυλακή για οικονομικές ατασθαλίες και σκάνδαλα;]…   

2. Πραγματική φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων που απολαμβάνουν καθεστώς υποφορολόγησης για δεκαετίες, της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας και της εκκλησίας μέσα από μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, την άμεση είσπραξη των ανείσπρακτων φόρων και τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων για πάταξη της φοροδιαφυγής.

[Ποιοι θα ψηφίσουν τη «μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος»;]…

3. Αύξηση του εταιρικού φόρου σε επίπεδα συγκρίσιμα με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η παρασιτική εξάρτηση της κυπριακής οικονομίας από το ρόλο του φορολογικού παραδείσου πρέπει να επανεξεταστεί και να πάψει να αποτελεί μόνιμο εκβιασμό για τους εργαζόμενους.

[Ποιοι θα ψηφίσουν την «αύξηση του εταιρικού φόρου»;]…

4. Ριζική αναδιάρθρωση και εξορθολογισμός της λειτουργίας της κρατικής μηχανής, χωρίς τη συρρίκνωσή του κοινωνικού κράτους, στη βάση μιας τεκμηριωμένης μελέτης και όχι συνθηματολογίας για να επιτευχθεί αύξηση της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητας της. Χρειάζεται να εφαρμοστεί το πόθεν έσχες για όλους και να παταχθεί η διαπλοκή και η διαφθορά.

[Θα συμφωνήσει και η ΠΑΣΥΔΥ για τους υψηλόμισθους; Άποψη είναι ότι επιβάλλεται και η αναπροσαρμογή προς τα κάτω των ψηλών κλιμάκων - από την Α13 και πάνω]…

5. Μείωση του στρατού και πάγωμα όλων των στρατιωτικών δαπανών και άμεση επιδίωξη της λύσης του κυπριακού που θα δώσει τεράστια ώθηση στην οικονομία του τόπου μέσα από τις δυνατότητες ανάπτυξης και εξοικονόμησης πόρων που σήμερα στερείται ο κυπριακός λαός.

[Ποιος έχει τ’ αρχίδια να το κάμει σε μια στρατόκαυλη κοινωνία;]... 

Παράλληλα χρειαζόμαστε μια αποφασιστική εκστρατεία κινητοποίησης των πολιτών, του συνδικαλιστικού κινήματος και των δυνάμεων της αριστεράς, συνδεδεμένη με τα κινήματα αντίστασης των χωρών της νότιας Ευρώπης για να προστατέψουμε το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων ενάντια στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

[Συμφωνώ και επαυξάνω]…

Γραφείο Τύπου ΕΡΑΣ

**************************

Μακροσκελές καταληκτικό σχόλιο ΕΜΟΥ τού Ιστολόγου:

Συντρόφια ΕΡΑΣίτες,

Όλα όμορφα, καλά κι άγια [αντιμνημονιακά κι αντιστασιακά] κι αυτά που λέτε στο έγγραφο σας κι αυτά που προτίθεστε να κάνετε στους δρόμους [όπως η εκδήλωση του Σαββάτου], αλλά το ζητούμενο είναι πως πρακτικά εφαρμόζονται οι προτάσεις σας τόσο αυτές που περιέχονται στο έγγραφο που ήδη παράθεσα, όπως και οι “Εναλλακτικές Οικονομικές Προτάσεις” σας, που περιλαμβάνονται στο νέο έγγραφο σας... 

Ορθά επισημαίνετε ότι,

«Η εφαρμογή πραγματικά εναλλακτικών μέτρων, προϋποθέτει μια αποφασιστική εκστρατεία κινητοποίησης των πολιτών, του συνδικαλιστικού κινήματος και των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς στον αγώνα διάσωσης της κυπριακής οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Πρέπει επίσης να συνοδευτεί από μια δραστήρια αναζήτηση συμμάχων στις χώρες της ΕΕ για την αντιμετώπιση των σχεδιασμών των νεοφιλελεύθερων κύκλων της Τρόικας.»

Σίγουρα απαιτούνται μαζικοί κοινωνικοί αγώνες και βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη τους είναι η σύσταση ενός πλατιού αντιμνημονιακού κινήματος αντίστασης και διαμαρτυρίας. Όμως πως θα καταστεί δυνατό αυτό μ’ ένα συνδικαλιστικό κίνημα διασπασμένο κι έτοιμο να κάμει υποχωρήσεις [ΠΕΟ, ΣΕΚ, ΔΕΟΚ], προφανώς για να περισώσει ότι είναι δυνατό να περισωθεί, ενώ η εργασιακή ελίτ [ΠΑΣΥΔΥ, ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ] αδυνατεί να λειτουργήσει ταξικά! Οι προτάσεις της Κυβέρνησης μπορεί να είναι «ανεπαρκείς» ή ακόμα και «τραγικές», [στο νέο έγγραφο της ΕΡΑΣ μπήκε και το «απαράδεκτες»], όμως υπό τις παρούσες περιστάσεις [έλλειψη δυνατότητας για εξεύρεση άλλης χρηματοδότησης] έχει (αυτο)εγκλωβιστεί στις επιλογές τις δικές της [της διαχείρισης της αστικής εξουσίας και της συνέχισης της ευρωπαϊκής μας πορείας], αλλά και στον γενικότερο συντηρητισμό της κυπριακής κοινωνίας.  Προσωπικά δεν έχω προτάσεις για λύσεις, μόνο διαπιστώσεις κάνω και ερωτήματα υποβάλλω!

Σε μια προεκλογική περίοδο,

-  με τον υποψήφιο της Ενωμένης [νεοφιλελεύθερης και εθνικιστικής] Δεξιάς να προβάλλει ως το πρώτο φαβορί για εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας [μ’ όλες τις πιθανές αρνητικότατες συνέπειες για τους εργαζόμενους να προβάλλουν ως εφιάλτης],με τον αντιΑΚΕΛισμό να βρίσκεται στα ύψη και την οργανωμένη και καλά ενορχηστρωμένη [και από τα Μέσα] απαξίωση της Αριστεράς γενικότερα με στόχο την περιθωριοποίηση της, να παίρνει όλο νέες διαστάσεις, [δείτε κι ένα σχετικό κείμενο της Disdaimonaς, «Βραβείο “Σάπιο Λεμόνι”/ Makarios Drousiotis.eu»] και  
-  με πολλούς Αριστερούς [μάλλον αριστερίζοντες λόγω καταβολών] ψηφοφόρους ακόμα να ψάχνονται [για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως επηρεασμένοι και χειραγωγημένοι από τα Μέσα – και είναι ακατανόητο σε περιόδους τέτοιας τεράστιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ένα 10%, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, να τείνει προς τον Αναστασιάδη], 

Πιστεύω, ότι δεν υπάρχουν συνταγές που θα δώσουν άμεσα λύσεις, αλλά ούτε ωφελεί η δαιμονοποίηση των αντιπροτάσεων της Κυβέρνησης, έστω και αν αυτές κινούνται σε ξεπερασμένα σοσιαλδημοκρατικά πλαίσια…  [Τι πάει να πει όμως,  «H εναλλακτική πρόταση της ΕΡΑΣ, όχι μόνο είναι εφικτή αλλά θα συμβάλει αποφασιστικά για να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της οικονομίας και μείωσης της ανεργίας»; Ποιας οικονομίας και τι ανάπτυξης σε περίοδο ευρύτερης ευρωπαϊκής οικονομικής ύφεσης;]…

Ίσως θα ‘πρεπε το ΑΚΕΛ ως το Κόμμα της κυπριακής Αριστεράς, αλλά πιο πολύ η ΠΕΟ ως το Αριστερό συνδικαλιστικό κίνημα, να διαχώριζαν σε κάποιο βαθμό τη θέση τους από τους κυβερνητικούς χειρισμούς και να μην ακολουθούσαν ή υιοθετούσαν τόσο αδιαμαρτύρητα τις κυβερνητικές αντιπροτάσεις. Δεν ξέρω όμως, αν κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά εφικτό και σε ποιον βαθμό και χωρίς μάλιστα διασπάσεις ή έστω χωρίς σοβαρούς εσωτερικούς αριστερούς κλυδωνισμούς. Αυτές οι αιρετικές σκέψεις [ΜΟΥ] με κάνουν να προβληματιστώ ξανά και να θέσω υπό επανεξέταση [αν και πολύ αργά πλέον] την ορθότητα της θέσης για στήριξη της υποψηφιότητας Μαλά  για την Προεδρία της Δημοκρατίας [[όχι ως ατόμου, αλλά ως προσωπικότητας της ευρύτερης Αριστεράς], κι όχι μιας κομματικής υποψηφιότητας ή ενός υποψηφίου με ένα καθαρά Αριστερό ριζοσπαστικό κοινωνικό πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που να στοχεύει πρώτα και κύρια σε κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες κι όχι σε πολιτικο-κομματικές… Εξ άλλου είναι διαπιστωμένο ότι οι δεξιές σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές δεν θα βγάζουν από τα αδιέξοδα, όπως σίγουρα ούτε και οι νεοφιλελεύθερες...

Anef_Oriwn

[αντιγράφων, σχολιάζων και ερωτών]

Πέμπτη 11/10/2012