Ανάρτηση 124/2012*! [νοσταλγική, συναισθηματική, προβληματιζόμενη και μουσικο-τραγουδιστική] – Σκέψεις, προβληματισμοί, αισθήματα και συναισθήματα και νοσταλγικές αναπολήσεις…

{* - Επεξηγηματική σημείωση [29/9/2012]:
Tο κείμενο αυτό ετοιμάστηκε και γράφτηκε τη Δευτέρα 24 του μηνός}…

************************
Αντί εισαγωγής:
«Ποττέ έν πρέπει το πλάσμα να αρνιέται τα ένστιχτα του.» [Diasporos]… «Αλλά ούτε και να καταπιέζει τα αισθήματα του». [Anef_Oriwn]...

***********************
Προκαταρκτικές διευκρινίσεις:

Ο διαδικτυακός [blogger-ικός] αυτός χώρος χρησιμοποιείται κύρια από τον έναν και μοναδικό [εδώ πάει το “εις και μόνος”] Διαχειριστή του, [τον Blogοδεσπότη Anef_Oriwn],
-  βασικά για να εκφράσει, τις (Αριστερές) σκέψεις, ιδέες, απόψεις, προβληματισμούς και ερωτήματα του, πάνω σε ποικίλα θέματα και ζητήματα [πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά],
-  αλλά και για να περιγράψει και να καταγράψει βιώματα, εμπειρίες και αναμνήσεις του, 
-  να βγάζει ενίοτε και τα σώψυχα του καταθέτοντας αισθήματα και συναισθήματα που τού προκαλούνται ή που προκύπτουν από  διάφορα περιστατικά, σκέψεις και συνειρμούς, και
-  να προβαίνει ακόμα και σε “εξομολογήσεις” που μπορεί να αποκαλύπτουν τον “βαθύ” εαυτό του...

**********************
Πρόλογος:

Το σημερινό μου κείμενο λοιπόν, δεν είναι πολιτικό. Θα έχει μια καθαρά προσωπική χροιά και υφή. Μέσα απ’ αυτό  η Αφεντομουτσουνάρα μου θα εκφράσει προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα που με κατέλαβαν, “ψυχή τε και σώματι”, τις τελευταίες μερικές μέρες και κυρίως κατά το περασμένο παρασκευο-σαββατοκύριακο… Κατέλαβαν κάθε γωνιά του μυαλού μου [και καταταλαιπώρησαν την σκέψη μου], με φόρτισαν συναισθηματικά και ψυχικά, μ’ έκαναν να νοσταλγώ πρόσωπα και καταστάσεις και περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση μου για οτιδήποτε άλλο!

Το διάβασμα, το γράψιμο και το blogging, μού έδιναν μεν διεξόδους διαφυγής και ηρεμίας, αλλά ο νους ταξίδευε μετά από λίγο στα ίδια μέρη [και πρόσωπα]. Σταματούσε [έστω και για λίγο], ή περιοριζόταν, η πίεση που ένοιωθα από τη συνεχή και επαναλαμβανομένη αναπαραγωγή σκέψεων [συχνά μελαγχολοφόρων και κάποιες στιγμές και δακρυγόνων] που είχαν ως αφετηρία αναμνήσεις διαφορες. Έκαμνα συνεχώς σημειωτόν στα ίδια και τα ίδια, αυξάνοντας έτσι τις εντάσεις του συνδρόμου νοσταλγίας που με κατέβαλε και με γέμιζε με επιθυμίες πολλές, αλλά και προσδοκίες απροσδιόριστες! 

***********************
Προειδοποίηση -
[προς αναγνώστες/αναγνώστριες]:

Σας ενημερώνουμε και παράλληλα σας προειδοποιούμε, πως ό,τι διαβάσετε πιο κάτω είναι καθαρά προσωπικό και ότι τούτο δεν  περιέχει κάποιο άκσσιον [action], δηλ. κάτι το συνταρακτικό. Γράφτηκε μάλιστα κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Προβληματίστηκα δε πολύ αν θα τον δημοσιοποιούσα [«Τι, θα βγάζουμε και τα σώψυχα μας στον αέρα», είπα.“Τα εν οίκω μη εν δήμω”!], αλλά μετά σκέφτηκα, «μα που εν το κακό;»... [Εξ άλλου, και στο κάτω – κάτω δικό μoυ είναι το Blog, κι ό,τι γουστάρω γράφω]…

Αν όμως, ΕΣΕΙΣ κρίνετε ότι δεν ΣΑΣ ενδιαφέρει, [στο κάτω - κάτω γιατί να σας ενδιαφέρουν τα ψυχοσυναισθηματικά μου;] μπορείτε να την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια και να μην συνεχίσετε το διάβασμα! Αν πάλι οι μέχρι τώρα κουβέντες μου ΣΑΣ κίνησαν την περιέργεια για το πού το πάω και τι θα λαλήσω παρακάτω, ή μυριστήκατε ψοφίμι [ας πούμεν, ροζ αποκαλύψεις] και μυστήριο [τυχόν ενοχές και τύψεις μου για κάτι], μπορείτε να παραμείνετε συγχρονισμένοι μαζί μας, αλλά μην περιμένετε συνταρακτικές δηλώσεις κι αποκαλύψεις…    

*************************
Νοσταλγικές αναμνήσεις κι αναπολήσεις:

Όπως (προ)είπα λοιπόν, τις τελευταίες μερικές μέρες με διακατέχει μια απροσδιόριστη ανησυχία, ένα συνεχές σφίξιμο στο στομάχι που διαχέεται σαν πόνος προς την καρδιά, μια αγωνία κι ένα άγχος για κάτι [που δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να είναι], για κάτι που αναμένω πως θα ‘ρθει, μα δεν έρχεται! Το μυαλό μου γυρίζει στα παλιά, σε εποχές όχι και τόσο μακρινές, γεμάτες με ωραίες στιγμές που η αναπόληση τους, [ΜΟΥ] προκαλεί έντονα αισθήματα νοσταλγίας και ονειροπόλησης! Παράλληλα η διάθεση μου δεν είναι καθόλου αισιόδοξη! Νοιώθω θλίψη και στεναχώρια και διερωτούμαι αν φταίω για κάτι τελικά και τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι...  Νοσταλγώ [μ’ ένα ετεροχρονισμένο για την ηλικία μου ρομαντισμό] παλιές ωραίες σκηνές και εικόνες από τη ζωή μου κι αναπολώ τα όμορφα βιώματα μου.

Κάποιες στιγμές νοιώθω έντονα και την αίσθηση του ανεκπλήρωτου και του ανολοκλήρωτου, ίσως γιατί το «τεέλοοςς» να ήρθε πολύ νωρίς, πριν την ώρα του. Είναι στιγμές όμως που πιάννω και τον Εαυτό μου να νιώθει και ένοχοςˑ ψάχνω την αιτία αλλά δεν τη βρίσκω! “Ένοχος χωρίς αιτία”, τελικά; [Ο συνήθης ορθολογισμός μου πήγε με άδεια, φαίνεται!]

Λέτε για όλ’ αυτά, να φταίει η όλο και πιο πολύ επιδεινούμενη οικονομική κρίση και οι δυσκολίες [κύρια οι οικονομικές], που βλέπω να προβάλλουν απειλητικά μπροστά μου, ή μήπως είναι κάτι άλλο; Πάντως είναι στιγμές που διαισθάνομαι πως κάτι μού λείπει!   

Σ’ όλα αυτά νομίζω ότι συνέτεινε σε κάποιο βαθμό κι ένα παλιό email [που ξανάπεσα πάνω του πριν μερικές μέρες] τού Τρελλάρα, τού Παρέα μου τού Γκάνταλφ. Μου το ‘χε στείλει πριν κάνα χρόνο για να μου κοινοποιήσει [και τότε] μερικά ερωτικά τραγουδάκια, όχι όμως του Παπακωνσταντίνου, όπως έπραξε σε μεταγενέστερη περίπτωση. [Τι πάω τζιαι νεκατώνω τζι’ εγιώ τζι’ ανακαλύφτω μερικές φορές! Ούτε μαζοχιστης να ‘μουνα!]…

**************************

Τραγουδιστικές αφιερώσεις:

Πάμε λοιπόν, ονειροπολήσουνε ακούγοντας κι απολαμβάνοντας τις τραγουδιστικές επιλογές του Γκάνταλφ…

[Παρεμπιπτόντως, με τον Γκάνταλφ θα βρεθούμε τελικά την Κυριακή, 30 του μηνός! Μού τηλεφώνησε και το κανονίσαμε. Πάντως πέρσι έππεσεν Παρασκευή η 30^η του Σεπτέμβρη! ]…  

“Χίλιες σιωπές”  - Ελένη Τσαλιγοπούλου

“Το Λάθος” – Μελινα Ασλανίδου  

“Κανένας δεν χαϊδεύει σαν εσένα” - Ελένη Δήμου

Anef_Oriwn

[σε συναισθηματική φόρτιση]

Δευτέρα 24/9/2012

**************************

Υστερόγραφον 29/9/2012:

Είμαστε στα τέλη του Σεπτέμβρη και τα πρωινά η θάλασσα είναι εξαιρετική, όσο ποτέ! 

Anef_Oriwn

Σάββατο 29/9/2012