Ανάρτηση 119/2014 [κυπριακή, νομικο-πολιτική, δικαστική, Δρομολαξιήτικη, περί της αλήθειας, δεφτερο-αναγνωστική και μερικώς εξ αναδημοσιεύσεως] – Τι τελικά (ΔΕΝ) έγινε στη Δρομολαξιά!

Εισαγωγικά και σχολιογραφικά

Πολυαγαπημένες αναγνώστριες,

Αγαπητοί αναγνώστες,

Κατ’ αρχάς κι ως είθισται αυτές τις μέρες, να ευχηθούμε σ’ όλες και όλους ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ [αλλά τζιαι καλά]...

Και πάμε αμέσως στο ψητό, μ’ ένα κομβικό ερώτημα:

Εσείς καταλάβατε (με βάση τη εκδοθείσα απόφαση των εντιμοτάτων Δικαστών του Κακουργιοδικείου Λάρνακας] τί (ΔΕΝ) έγινε στη περιβόητη υπόθεση της “Δρομολαξιάς”... ΕΓΩ πάντως ακόμα ψάχνομαι! Κι ως σύγχρονος Διογένης και μ’ ένα κλεφτοφάναρο(!) ανά χείρας, την αλήθεια αναζητώ. Βλέπετε η απόφαση των κυρίων κυρίων Δικαστών ΟΥΔΟΛΩΣ έριξε φως στο τί στην πραγματικότητα (ΔΕΝ) έγινε στη Δρομολαξιά.

Λόγου χάριν, οι Κιττής, Βασιλείου και Γρ. Σουρουλλάς, κρίθηκαν ένοχοι για διάφορα και κυρίως για καταδολίευση [όπως ονομάζεται], δεκασμό, δωροληψία, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες˙ κοντολογίς σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, αυτοί λαδώθηκαν εξαγοράστηκαν ή κατά την καθομιλούμενη «τα πήραν». Από ποιον, όμως; Από το Άγνωστο Χ; Και τί είν’ αυτός, κάνας εξωγήινος; Και αν αυτός είναι τέλος πάντων υπαρκτό πρόσωπο, [τι άλλο μπορούσε να ήταν, το “φάντασμα των Χριστουγέννων”;], «τούτος» δεν «νομιμοποίησε έσοδα από παράνομες δραστηριότητες»; [Εκτός κι αν οι δικές του ήταν θεάρεστες!]... Την ίδια ώρα η Εταιρεία “Polesson Holdings”, που επίσης κρίθηκε ένοχη για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, δεν έχει Διευθυντές και Γραμματείς για να διωχθούν;

Μαζί με τους πιο πάνω κρίθηκαν επίσης ένοχοι [από τους εντιμότατους κακουργιοδίκες] και οι Χαράλαμπος Τσουρής  για απάτη και δόλο [προς όφελος ποιου διέπραξε δόλο και απάτη;] και Βενιζέλος Ζαννετος για εκβίαση του Νίκου Λιλλη για να καταβάλει ποσό 650 χιλιάδων ευρώ για εξόφληση δανείων τα οποία έγιναν για την Αλκή από στελέχη και μέλη του ΑΚΕΛ. [Γιατί δεν μας λεν κι από πού βρήκε τα λεφτά ο «αξιόπιστος» κύριος Λίλλης, ή πώς τεκμηριώνεται ο εκβιασμός;]...

Παράλληλα όμως, αθωώθηκαν οι Γιάννης Σουρουλλάς [αδελφός του Γρηγόρη Σουρουλλά] και Αντώνης Ιωακείμ... Ο «αξιόπιστος» κύριος Λίλλης, ΔΕΝ έπεισε τους εντιμότατους κύριους κύριους δικαστές για την ενοχή τους. Για τους μεν ήταν «αξιόπιστος» και για τους δε αναξιόπιστος;

Αυτές οι σκέψεις κι αυτά τα ερωτήματα βασανίζουν και συγχύζουν το μυαλό μου κι απαντήσεις δεν βρίσκω. Γιατί δεν μπορεί η τυφλή [τί τυφλή, θεόστραβη είναι!] κι άμεπτη κι αμερόληπτη κι αδέκαστη Δικαιοσύνη να ‘χει σφάλει. Και λάθος να ‘χουν κάμει οι Εντιμότατοι Δικαστές [άνθρωποι είναι κι αυτοί και φυσιολογικό είναι να σφάλουν πού και πού], οι κριθέντες ως ένοχοι και καταδικασθέντες σε λίγες μέρες σε ποινές φυλάκισης [και ήδη φυλακισθέντες στις Κεντρικές Φύλακες], θα ‘χουν το δικαίωμα να κάμουν έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο. Κι αν κάποιους απ’ αυτούς ή και όλους τους δικαιώσει το Ανώτατο, ε τότε θα πούμε. ούτε γάτα ούτε ζημιά; Ε, ρε θεόστραβη που θα ‘σαι κυρά-Δικαιοσύνη!  

Πάντως ΕΜΕΙΣ, εδώ στο Blog ετούτο [ως το Πολιτμπιουρό του], αποφασίσαμε να (ΣΑΣ) βοηθήσουμε ολίγο τι στην κατανόηση των γεγονότων αυτής της απείρου αστυνομικού, νομικού και καπιταλιστικού κάλλους ιστορία, παραθέτοντας πιο κάτω ένα πρόσφατο δημοσίευμα από την εφημερίδα “Χαραυγή” - της Ημέρας των Χριστουγέννων 25/12/2014˙ τί επιλέγουν κι αυτοί οι «παλιοκομμουνιστές» να γράφουν γιορτάρες μέρες! Το συγκεκριμένο άρθρο της “Χαραυγής” αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου κειμένου με τίτλο «Από το Λίλλη στο “ξέπλυμα” των εργολάβων στην Πάφο…», που δημοσιεύτηκε στο του 136^ο τεύχος του διαδικτυακού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση” [της εβδομάδας 6-13 Δεκεμβρίου 2014] και το οποίο [άρθρο] θα βρείτε ολόκληρο εδώ...  

Πάντως δεν είναι και λίγους που τρομάζουν τα γραφόμενα της “Δέφτερης Ανάγνωσης”, όπως κι εκείνα της εβδομαδιαίας εφημερίδας “Γνώμη”... [Δείτε σχετικώς εδώ την εισαγωγή της σχετικής ανάρτησης του Strovolioti κι εδωδά σε σχόλιο του Blogοδεσπότη]...

Τέλος, όπως γράφει [μεταξύ πολλών άλλων] και ο συγγραφέας του άρθρου μέσα από το συγκεκριμένο κείμενο αποκαλύπτονται, 

-  «οι ευθύνες όσων συγκάλυψαν την εμπλοκή των συμφερόντων του Χάσικου, η ομολογία για μίζες του Λιοτατή, και η  ξαφνική μετατροπή του “χθεσινού απατεώνα” [σημ. δική ΜΟΥ: τού Λίλλη] σε “σημερινό αξιοσέβαστο” μάρτυρα», γιατί έτσι βόλευε την εξουσία». Κι όπως επίσης,

-  «ενώ από την αρχική υπόθεση ο μέσος πολίτης δεν είχε χάσει ούτε σεντ, με τη δίκη  και με την αυθαίρετη απόφαση του Ρ. Ερωτοκρίτου, χαρίστηκαν στους Λίλλη και τον Φαντούση πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιο χρήμα. Η σιωπή των απολογητών  και των πειθήνιων οργάνων [σημ. δική ΜΟΥ: κυρίως των ΜΜΕ] είναι κωμική»...

Πέραν τούτων όμως, ξεκάθαρα υποκριτική είναι και η στάση και συμπεριφορά διαφόρων τύπων [όπως ο Strovoliotis], οι οποίοι, ενώ έχουν χύσει τόσα και τόσα [κροκοδείλια] δάκρυα και το κλα(υ)σιμο έχει πάει καπνός για τα λεφτά που έχασαν οι εργαζόμενοι της Cytaς λόγω της συγκεκριμένης επένδυσης και των όποιων υπερχρεώσεων, για τα λεφτά που χάθηκαν λόγω του κουρέματος [από τον Μέγα Μπαρμπέρη, το Νικούιν], ποιούν τη πάπια...

Τελικά φαίνεται ότι μέσω των λεγόμενων αστικ(οδημοκρατικ)ών θεσμών δεν είναι λίγα αυτά που μπορούν να καλυφτούν κι έτσι κάποιοι να φκουν κούππες άπαννες...  

Και πάμε στο κείμενο της “Δέφτερης”…

***************************************

“Τι έγινε στη Δρομολαξιά”

[από τη “Χαραυγή” της Πέμπτης 25/12/2014,  σελ. 8]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ, όπως δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια μέσα στις αγκύλες τα χρωματισμένα με κόκκινο}...

Επειδή το επεισόδιο της Δρομολαξιάς τελειώνει, αξίζει να αναφέρουμε το οικονομικό συμπέρασμα εκείνου του θεάματος. Εκεί υπήρχε αρχικά μια καταγγελία του Λιοτατή εναντίον του Λίλλη – ότι του χρωστούσε χρήματα και δεν του τα έδινε.

Υπήρχε βέβαια και ένα background – ο Λίλλης είχε καταφέρει να αγοράσει ένα χωράφι από ένα Τουρκοκύπριο, τον κ. Μουσταφά και μετά το πώλησε σε πολύ μεγαλύτερη τιμή στο ταμείο σύνταξης της των εργαζομένων της CYTA. Εκείνη η αγοραπωλησία δεν στοίχισε στο δημόσιο (κανένας δεν απέδειξε ότι το χωράφι και το έργο δεν αξίζουν όσα πληρώθηκαν – αντίθετα στη δίκη μάλλον τεκμηριώθηκε ότι το έργο αξίζει αρκετά)... [Κι εδώ μπαίνει και το ερώτημα γιατί το Ταμείο Συντάξεων των Υπαλλήλων της ΑΤΗΚ δεν αποποιήθηκε το έργο]... Ο κ. Μουσταφά, βέβαια, όταν ανακάλυψε πόσα πουλήθηκε το χωράφι του, ήθελε πολύ περισσότερα – αλλά το ίδιο και όσοι βοήθησαν να πουληθεί το χωράφι, όπως ο κ. Λιοτατής. Υπήρχαν όμως και άλλοι παραπονούμενοι – οι ανταγωνιστές που θεωρούσαν ότι έπρεπε να αγοραστεί το δικό τους χωράφι στην περιοχή. Ένας από αυτούς ήταν και η οικογένεια Κουλέρμου – δηλαδή η οικογένεια Χάσικου. Και έτσι, όταν έγινε Υπουργός Εσωτερικών αποφάσισε να ανοίξει το θέμα.

Αρχικά, εμφανίστηκε σαν θύμα ο Λιοτατής. Και φυσικά, τα ΜΜΕ προανήγγελλαν σκάνδαλο. Όμως, στη μαρτυρία του κ. Λιοτατή υπήρχαν δυο σαφείς παραδοχές για παρανομία – παραδέχθηκε ότι βοήθησε τον κ. Μουσταφά να πουλήσει το χωράφι, ενώ μετά παραδέχθηκε/είπε ότι του νοίκιασε μεν δωμάτιο, αλλά δεν έμενε εκεί. Άρα, αφού δεν έμενε στις ελεύθερες περιοχές, δεν μπορούσε να πουλήσει το χωράφι. Ο κ. Λιοτατής λοιπόν,
1.  πρόσφερε κάλυψη (τάχα λέει νοίκιασε δωμάτιο για να ξεκουράζεται ο κ. Μουσταφά τα μεσημέρια - αλλά δεν το είχε δηλώσει προφανώς όταν έγινε η αρχική έρευνα από την αστυνομία) και ταυτόχρονα ενεργά προωθούσε μια παράνομη πώληση
2.  και μετά ανάφερε ότι πήρε και 50,000 γι’ αυτές τις “υπηρεσίες”.

Οι “ευαίσθητοι” στα ΜΜΕ δεν κατάλαβαν τίποτα. Και όμως, η κατάθεση δημοσιοποιήθηκε. Αλλά αντί να συλληφθεί ο Λιοτατής, πρώτα μετατράπηκε σε δημόσιο θύμα και μετά ξεχάστηκε – θα πάρει τα λεφτά τώρα πια που ο Λίλλης έγινε προστατευόμενος της εισαγγελίας; Ή ήταν και αυτός ένα χρήσιμο θύμα των δημοσίων θεαμάτων;

Την ίδια περίοδο, με τα «15 λεπτά δημοσιότητας» του Λιοτατή είχαμε και τον Γεωργίου, της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής και Βουλευτή και του ΔΗΣΥ, να θρηνεί δημόσια, γιατί «ο καημένος ο Τουρκοκύπριος» δεν πήρε τα λεφτά που άξιζε το χωράφι του. Έστω και αν ήταν παράνομη η διαδικασία πώλησης. Και είναι και επικεφαλής της Επιτροπής Ελέγχου.

Έτσι, φτιάχτηκε το αρχικό θέαμα. Συνελήφθη ο Λίλλης και τότε οι Ρίκκος και Χάσικος, που φαίνονταν να καθοδηγούντο θέαμα, άσκησαν πίεση, εκβιασμούς ενδεχομένως και τελικά έκαναν deal εξαγοράς. Τον απάλλαξαν από όλες τις κατηγορίες – ότι ξεγέλασε είτε τον Μουσταφά, είτε τον Λιοτατή, είτε τις Αρχές (άφησαν απλώς μια μικρή υπόθεση με αστυνομικούς με υψηλή προστασία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, η οποία αναμένεται να πέσει στα μαλακά) και τον μετέτρεψαν σε μάρτυρα κατηγορίας.

Και, από ό,τι μάθαμε από τις ηχογραφημένες συνομιλίες με τον δικηγόρο του, του διαμήνυσαν ότι «θέλουν τον Κιττή». Ο Κιττής, παλιός συνεργάτης του ΔΗΣΥ από την εποχή που κυβερνούσε ο Χάσικος πάλι με τον Ντίνο Μιχαηλίδη, τον Χριστόδουλο Χριστοδούλου, κ.ο.κ., ξαφνικά έγινε εχθρός γιατί προφανώς ήταν επικεφαλής της CYTA και αντιδρούσε στην ιδιωτικοποίηση. Και έτσι ο Λίλλης, ο «απατεώνας» κατά τα ΜΜΕ του καλοκαιριού του 2013, έγινε το φθινόπωρο του 2013 απλός μάρτυρας και μάλιστα «αξιόπιστος» και κακοί έγιναν κάποιοι άλλοι.

Και πόσοι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν για την απάτη;

Και τα στοιχεία ήταν εκεί- και για τα συμφέροντα του Χάσικου, και για τη μετατροπή του Λίλλη από «μεγάλο απατεώνα» σε “αθώα περιστερά” - αξιόπιστο μάρτυρα. Ακόμα και όταν ακούστηκαν δημόσια οι κασέτες, τον Φεβρουάριο του 2014, με τον δικηγόρο του Λίλλη να αναφέρεται στη συμφωνία με τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, κάποια ΜΜΕ τις λογόκριναν ως «κουβέντες του καφενέ». Ενώ οι ακροβατισμοί των μεταμορφώσεων του Λίλλη ήταν απόλυτα αξιόπιστοι.

Και έτσι, ο Λίλλης έγινε αξιοσέβαστος μάρτυρας – ο οποίος μάλιστα όταν απείλησε δημοσιογράφους για το πώς παρουσίαζαν τη δίκη, ελάχιστοι τόλμησαν να θέσουν την εξόφθαλμη αντίφαση της σύγκρισης με την Πάφο – εκεί οι απειλές προκάλεσαν σύλληψη του δημάρχου, στην περίπτωση του «αξιοσέβαστου μάρτυρα» του κ. Ρίκκου, δεν έγινε τίποτα...

Και ο κ. Λίλλης θέλει μάλιστα και 4 εκατομμύρια από το Ταμείο Συντάξεων. Και όσοι ανησυχούσαν για εκείνο το ταμείο – και σκόπιμα το λάνσαραν σχεδόν σαν δημόσιο χρήμα – ξαφνικά έπαθαν αφλογιστία.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο για το οποίο αργά ή γρήγορα η κυπριακή δικαιοσύνη θα πρέπει να ασχοληθεί είναι ότι, όχι μόνο κατασκευάστηκε το θέαμα, αλλά και ότι χαρίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε Λίλλη και Φαντούση... [Οι διάφοροι Strovoliot-ες γιατί δεν σκίζουν τα σωβρακοφάνελλα τους και γι’ αυτές τις χιλιάδες ευρώ;]... Και σε αυτό η ευθύνη των ΜΜΕ είναι πια απροκάλυπτη.

Anef_Oriwn

[αντιδρώντας στην υποκρισία και κρίνοντας την απόφαση των Εντιμοτάτων δικαστών για τη “Δρομολαξιά”]...
Σάββατο 27/12/2014