Ανάρτηση 118/2014 [κυπριακή, πολιτικοοικονομική, δεφτερο-αναγνωστική, “σποντοειδής” και εξ αναδημοσιεύσεως] – Τέσσερις “σπόντες” από την “Δέφτερη Ανάγνωση” πάνω σε επίκαιρα θέματα μίζας και διαπλοκής...

Εισαγωγικά

Αναδημοσιεύουμε από την τελευταία [προ των Χριστουγέννων] έκδοση του διαδικτυακού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση” [το τεύχος 138, της εβδομάδας 20-27 Δεκεμβρίου 2014] τέσσερις από τις πιο ενδιαφέρουσες [κατά τη γνώμη του Πολιτμπιουρό του Blog] “Σπόντες” που δημοσιεύονται εκεί. Αυτές [οι “Σπόντες”] καταπιάνονται [με τα καυστικά σχόλια που περιέχουν] με τέσσερα φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους επίκαιρα ζητήματα διαφθοράς, διαπλοκής και εξυπηρέτησης ιδιωτικών [αλλά και πολιτικών] συμφερόντων. Όλα όμως αποκαλύπτουν τη σήψη και τη διαφθορά, δύο εγγενή χαρακτηριστικά του αστικού συστήματος της Κύπρου, [και του οικονομικού και τού πολιτικού], παρά τις κινήσεις για χειραγώγηση της κοινής γνώμης επ’ αυτών μέσα από μονόπλευρες, επιλεκτικές και αποσπασματικές αναφορές, προβολές και παρουσιάσεις στον αστικό Τύπο...

Πάμε, λοιπόν, [με μικρές συντακτικές κι άλλες διορθώσεις και βελτιώσεις]...

**************************************

Τέσσερις “Σπόντες”  από την Δέφτερη “Ανάγνωση”

[τεύχος 138, ημερ. 20-27 Δεκεμβρίου 2014 - http://2ha-cy.blogspot.com/2014/12/blog-post_25.html]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

1. Η αναφορά στην παραπλάνηση του κοινού και σε θέματα επαρκούς ανακεφαλαιοποίησης στις κατηγορίες εναντίον των πέντε ηγετικών στελεχών της Τράπεζας Κύπρου, είναι η πιο σημαντική είδηση, αν επαληθευτεί. Διότι η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά όχι απλώς σε ένα σκάνδαλο, αλλά στο μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο που λογοκρίνεται σε ένα κατεβατό που μετατοπίζει και στο τέλος συγκαλύπτει μέσα στον «κατακλυσμό της πληροφορίας». Το σκάνδαλο του πως η Τράπεζα Κύπρου έσπρωξε την κυπριακή οικονομία στο μνημόνιο τον Ιούνιο του 2012. Η αναφορά στην παραπλάνηση του κοινού για την ανακεφαλαιοποίηση σημαίνει εστίαση και σε εκείνον τον πολύ ενδιαφέροντα Ιούνιο του 2012, όταν οι ιθύνοντες της Τράπεζας Κύπρου πήγαν πρώτα σε γενική συνέλευση και είπαν ότι όλα είναι καλά, κα μετά 5 μέρες πριν την λήξη της ημερομηνίας για επαρκή ανακεφαλαιοποίηση [στις 30 Ιουνίου] ζήτησαν και αυτοί από το κράτος ενίσχυση. Την τελευταία στιγμή που το κράτος δεν είχε πια την δυνατότητα να κάνει προσπάθειες για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Μόλις διέρρευσε η πληροφορία για την προσφυγή στο κράτος και από την Τράπεζα Κύπρου [μετά την Λαϊκή] οι Fitch υποβάθμισαν την Κύπρο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαίτησε ντε φάκτο ένταξη στον μηχανισμό στήριξης-μνημόνιο. Κάτι που δεν έγινε λ.χ. τους προηγούμενους 1-2 μήνες, όταν είχε ζητήσει η Λαϊκή στήριξη. Ακόμα και εκείνα τα λεφτά, 1.8 δις θα τα βρίσκαμε, αλλά με την κίνηση της Τράπεζας Κύπρου επαληθεύτηκαν όσα λέγονταν, από το 2011, στο εξωτερικό βεβαίως, αφού εσωτερικά υπήρχε λογοκρισία, για την «έκθεση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα». Και το θέμα είναι διπλό – πως και δεν πρόβλεψαν την ανάγκη 500 εκατομμυρίων σε μια τράπεζα που διαχειρίζεται δις. Μήπως έδιναν αλλού αβέρτα τέτοια δάνεια στην υπό εξέταση περίοδο [από το τέλος του 2011]; Αλλά υπάρχει και το σκάνδαλο που κατήγγειλε ο κ. Νεοκλέους μέσω του “Φιλελευθέρου” τον Μάιο του 2013 – ότι ο Ριμπολόβλεφ είχε προτείνει να φέρει 600 και άνω εκατομμύρια από τον Σεπτέμβριο του 2011 [την ίδια περίοδο που η Ρωσία έδινε το δάνειο στην Κυπριακή Δημοκρατία]. Για να μην του δώσουν μερικές έδρες στο Δ.Σ. ή μήπως το στόχος ήταν από τότε να θυσιαστεί η κοινωνία με μνημόνια κλπ για να γλιτώσουν μερικοί την εξουσία τους στην Τράπεζα Κύπρου – την τράπεζα εθνικό στόχο κατά τον κ. Αβέρωφ; Και θα ήταν βέβαια ενδιαφέρον, αν όντως διερευνάτο και η κατηγορία ότι ο Π. Πολυβίου, δικηγόρος αλλά και οικογενειακός παράγοντας της Τράπεζας Κύπρου προσπάθησε να εμποδίσει έρευνα της επιτροπής κεφαλαιαγοράς για το σκάνδαλο της προσφυγής στο κράτος την τελευταία στιγμή μετά από συνεχή παραπλάνηση. Αυτό το σημείο υποσχέθηκε να το διερευνήσει ο κ. Ερωτοκρίτου. Κατά τα άλλα η κίνηση του κ. Κληρίδη μέχρι τώρα είναι σοβαρή – δεν το παίζει “κατακλυσμός” πληροφοριών για να εντυπωσιάσει με πρωτοσέλιδα – φαίνεται να προσπαθεί να στοιχειοθετήσει υποθέσεις και αν η εισαγγελία κάνει την δουλειά της, ίσως μάθουμε και τι έγινε στην Τράπεζα Κύπρου τον Σεπτέμβριο του 2011 όταν απέρριψαν την προσφορά Ριμπλοβλεφ, αλλά φυσικά και τον Ιούνιο του 2012. Και αναπόφευκτα θα πρέπει να προκύψει και το ζήτημα της καταστροφής τεκμηρίων.

2. Η κίνηση του Παναγή. Όποιος και αν είναι ο λόγος ο Μ. Παναγή εξέδωσε μια ενδιαφέρουσα πρόκληση: χρησιμοποίησε τα διαθέσιμα μέσα επικοινωνίας έξυπνα [ξεκίνησε από το ίντερνετ και πήγε στις “αρχές”, χρησιμοποιώντας τα πρωτοσέλιδα τα οποία ξαφνικά φάνηκαν να ανακαλύπτουν ότι η ΚΟΠ είναι εν ενεργεία σκάνδαλο] και έσπρωξε την δυσφορία που εκφράζεται με τις άδειες κερκίδες, στο προσκήνιο των ΜΜΕ. Όλοι όσοι παρακολουθούν τα του ποδοσφαίρου αναμένουν την αντίδραση του κυκλώματος που ελέγχει την ΚΟΠ. Διότι για να λέει ο Κούμας ότι τα σκάνδαλα στην Κύπρο 2-3 μέρες, θα πρέπει να ξέρει με ποιο τρόπο εξαφανίζονται ειδήσεις και λογοκρίνονται σκάνδαλα. Όμως, το σκηνικό είναι δύσκολο – και γιατί στο νυν κλίμα η συγκάλυψη θα έχει και άλλο κόστος σε ένα χώρο με σαφή προβλήματα. Θα τολμήσουν να αντιδράσουν τα σωματεία η θα αρκεστούν στη δουλοπρεπή στάση της διοίκησης του “Άρη” που σαν άλλος Φαρμακίδης υπέκυψε στον εκβιασμό;  Όμως είναι και χοντρά τα λεφτά. Η ηγεσία της ΚΟΠ στήνει επιχείρηση με δικά της ιδιωτικά συμφέροντα [όπως τα συμφέροντα του κ. Κούμα στο χώρο της τηλεοπτικής αναμετάδοσης] στο χώρο του ποδοσφαίρου και έχει και τον μηχανισμό να στήνει αγώνες, κατά τις καταγγελίες και Παναγή τώρα – διότι προηγήθηκαν και άλλοι. Αλλά υπάρχει και το στοίχημα – το πιο χοντρό σημείο σε σχέση με την διακίνηση χρήματος. Αν κάποιος μπορεί να στήνει αγώνες και να καθορίζει μέχρι και τα οφ σάιντ, τότε μπορεί να ποντάρει και να κερδίσει χοντρά λεφτά. Παίζοντας στην Άπω Ανατολή λ.χ. για αγώνες στην Κύπρο. Αυτά τα διεθνοποιημένα κεφάλαια ποιος θα τα ψάξει; Και φυσικά θα πρέπει να διερευνηθούν και τα συμφέροντα που έχουν, αν έχουν, στο συγκεκριμένο τομέα οι υπό κατηγορία ιθύνοντες της ΚΟΠ. Και με τι μούτρα η αστυνομία και η εισαγγελία θα κάνουν την πάπια τώρα; Για να παραφράσουμε τον Σπονδοφόρο της Καθημερινής, αν ήταν καμιά “γκομενοδουλειά” στην Πάφο, θα είχαμε πρωτοσέλιδο – και εκείνος μιλούσε για το πώς έπεσε στα χαμηλά το θέμα της αγγελίας κατηγοριών για την Τράπεζα Κύπρου.

3. Η υπόθεση της Πάφου έχει αρχίσει να κουράζει διότι είναι επαναλαμβανόμενα τα σενάρια [ξαφνικά αποφασίζουν να μιλήσουν διάφοροι Παρασκευή – για να προλάβουν όσοι διαρρέουν τα πρωτοσέλιδα του Σαββάτου], διότι η απαλλαγή βασικών ύποπτων [όπως οι εργολάβοι - που στο κάτω κάτω αν υπάρχει πραγματικό ζήτημα κλοπής του πολίτη είναι από αυτούς έγινε] αλλά και κλασικό σενάριο πια «ομολογίας» με αντάλλαγμα την απαλλαγή από κατηγορίες. Το πρώτο μήνυμα που είδα στο ίντερνετ για την “ομολογία” Μαληκκίδη ήταν «πάει και αυτός για μάρτυρας˙  τελικά δεν θα κατηγορήσουν κανένα όπως πάσιν;». Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε τέτοιες «ομολογίες», αφού το συμφέρον όποιου «μιλά» είναι εξόφθαλμο – θέλει να ικανοποιήσει εκείνον που θα του κάνει εξυπηρέτηση. Να τον απαλλάξει. Και σε αυτό το πλαίσιο ο Ρ. Ερωτοκρίτου έχει δημιουργήσει την εικόνα κάποιου, που αντί να διερευνά το αδίκημα, αναζητά δικηγορίστικες δικαιολογίες για να εστιάσει σε προαποφασισμένους κάποιους – κομματικούς αντίπαλους, στόχους μερικών στους οποίους ίσως να οφείλει την καρέκλα, ή και απλώς δικούς του αντίπαλους. Θα τον κυνηγά πάντα η ατάκα του δικηγόρου του Λίλλη ότι του είπε «Θέλω τον Κιττή». Οπότε όλα τα άλλα με την Δρομολαξιά ήταν φούμαρα – σκόνη στα μάτια. Για αυτό άλλωστε και ο βασικός ύποπτος, ο Λίλλης, απαλλάχτηκε, λες και δεν υπήρξε σκάνδαλο – απλώς το θέμα ήταν γιατί ο Λίλλης νομίζει/ισχυρίζεται κλπ. ότι τού ζητούσαν λεφτά. Φοβερή δίκη.. Και ύστερα σε αυτό το πλαίσιο, γιατί να πιστέψει κάποιος ότι ο Βέργας ή ο Μαληκκίδης απλώς λένε την αλήθεια και δεν τούς υποβάλλεται τί να πουν; Για το συμφέρον τους βεβαίως. Και όπως τεκμηριώνουμε με βάση τις διαρροές μάλλον η συμφωνία με το Μαληκκίδη έγινε πιο πριν και επισημοποιήθηκε «αυτήν την Παρασκευή».

{Σημείωση δική ΜΟΥ: Αύριο αναμένεται να βγει και η απόφαση του Επαρχιακού Κακουργιοδικείου Λάρνακας για την περιβόητη υπόθεση με τη αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης στη Δρομολαξιά, μια πράξη διαπλοκής, λαδωμάτων και μιζών εγκέφαλος της οποίας ήταν κάποιος Λίλλης ο οποίος τελικά βγήκε από την Εισαγγελία κούππα άπαννη. Άποψη μου πως είναι να οι εκεί κακουργοδίκες(!) κρίνουν τους κατηγορούμενους ως ένοχους στη βάση της μαρτυρίας κυρίως του Λίλλη, αλλά και του Φαντούση, τότε η κυπριακή δικαιοσύνη ΠΑΣΧΕΙ ΣΟΒΑΡΑ!}...    

4. Το Ανώτατο για το Μαρί. Το πρώτο σημαντικό ή έστω ενδιαφέρον είναι το άδειασμα του δικαστή με την αθώωση του επικεφαλής της Πυροσβεστικής. Δεν μπορούσε ο δικαστής να κατανοήσει ότι ήταν σε άδεια; Ή μήπως ακριβώς γιατί εκείνη η δίκη είχε γίνει πριν από τα πρωτοσέλιδα, ο δικαστής αναγκάστηκε να προσαρμοστεί. Έτσι μάς ανέπτυξε λ.χ. την θεωρία για όρια του ανθρώπου που κάνει λάθη – αλλά αγνόησε ότι σε άλλες δικαστικές αποφάσεις ένα θύμα μια πράξης μπορεί να θεωρηθεί και ένοχο για αβλεψία κλπ. Στην “Ήλιος” δεν κατηγορήθηκε ο πιλότος λ.χ.; Αλλά εδώ τα κλίμα ήταν για αλλού. Επιπλέον, ο διχασμός του Ανωτάτου δείχνει και το ρευστό πλαίσιο της “δικαιοσύνης”. Αν, δηλαδή, ήταν δικαστής κάποιος από τους δυο που διαφώνησαν τότε, ο Παπακώστας θα ήταν αθώος. Εκείνος ήταν το βασικό θύμα ουσιαστικά μιας υστερίας που οδήγησε σε μια δίκη, όπου μια έκρηξη σε στρατόπεδο δεν βρήκε κανένα στρατιωτικό ένοχο. Βολικά μερικοί έμειναν στην Ελλάδα. Βολικά ο Γεωργιάδης έμεινε μάρτυρας και έτσι δεν κατέθεσε τι έλεγε στο τηλέφωνο στο διοικητή της μονάδας λίγη ώρα πριν την έκρηξη κ.ο.κ.. Ο δικαστής αναγνώρισε το παράδοξο του μάρτυρα με κίνητρο να πει συγκεκριμένα πράγματα, αλλά τελικά υποχώρησε στην πίεση του πρωτοσέλιδου. Και το Ανώτατο έδειξε ότι εκεί υπάρχει διχασμός – αν και περισσότερη αποστασιοποίηση από τον δικαστή που υπέκυψε στο κλίμα των πρωτοσέλιδων.

Anef_Oriwn

[αντιγράφοντας “Σπόντες” από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”]

Κυριακή 21/12/2014

[μπαίνουμε πλέον στην τελική ευθεία προ των αργιών και των διακοπών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς˙ Γιορτές αδιάφορες κι από θρησκευτικής κι από καταναλωτικής άποψης]...