Ανάρτηση 146/2013 [συριακή, αντι-ιμπεριαλιστική, αντιπολεμική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Χρήστου Χαλικιόπουλου για την επαναλαμβανόμενη ιμπεριαλιστική υποκρισία...

Αντί εισαγωγής

«Στο ίδιο έργο θεατές...

[...]

Στο ίδιο πάντα σκηνικό...»

***************************

Προλογικά και σχολιαστικά

Και επανερχόμαστε αγαπητές αναγνώστριες και φίλτατοι αναγνώστες στο “Συριακό Ζήτημα” και την επικείμενη αμερικανική [ιμπεριαλιστική] επέμβαση εκεί... Ο δημοκρατικός(!) Ομπάμ(ι)ας πάντως δήλωσε σαν τυπικός αμερικανός cowboy πως διατηρεί το δικαίωμα να δράσει στη Συρία και χωρίς έγκριση από το Κογκρέσο(!) [λες και το Κογκρέσο θα ‘χε διαφορετική άποψη]... Η υποκρισία των αμερικανών [και των συμμάχων τους] δεν έχει όρια! Το ίδιο και η υποκρισία των χειροκροτητών τους... Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι καλώς θα γίνει η [ιμπεριαλιστική -αυτός ο χαρακτηρισμός είναι δικός μου!] στρατιωτική επέμβαση και ο πόλεμος που θα ακολουθήσει. Θα ανατραπεί επιτέλους ο Άσαντ ο σφαγέας του συριακού λαού και θα επιβληθεί επιτέλους η τάξη και η ασφάλεια, η ειρήνη και η δημοκρατία [ένα πράμα όπως έγινε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν]. Ο συριακός λαός θα είναι επιτέλους ελεύθερος για την ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς καπιταλιστική του ανάπτυξη. Και θα υποδεχτεί τους ευρωπαίους κι αμερικανούς απελευθερωτές κεφαλαιοκράτες που θα shονώσουν παραδάκι για να δει επιτέλους άσπρη μέρα ο γείτονας συριακός λαός, ασχέτως αν κάποιοι μουλλάες τους ανεβάζουν, κκιλίντζιηρους τους κατεβάζουν... Τώρα κάποιοι έχουν θυμηθεί ότι οι Σύροι [μπορεί να] κακοπερνούσαν επί Άσαντ. Ποτέ δεν αμφισβητήσαμε ότι στη Συρία υπάρχει μια οικογενειακή [υπό τον Άσαντ] κοσμική δικτατορία. Όμως ποτέ δεν πιστέψαμε ότι οι στηριζόμενοι από τους Δυτικούς κι άλλους ΝΑΤΟϊκούς [κυρίως τους αμερικανο-αγλλο-γάλλους] αντικαθεστωτικοί, θα φέρουν στη χώρα καλύτερες μέρες και δη οι ισλαμιστές που είναι σήμερα οι κυρίαρχοι του ένοπλου αντιπολιτευτικού παιχνιδιού...   

Πιο κάτω θα παραθέσω ένα κείμενο του συνεργάτη του “Πολίτη” Χρήστου Χαλικιόπουλου από τη έκδοση της περασμένης Δευτέρας. Γράφει εκεί ένα χρονογράφημα κάθε Δευτέρα. [Προσωπικά θεωρώ τον Χαλικιόπουλο ως τον καλύτερο και πιο διαλεκτικό Αριστερό χρονογράφο που έχουμε σήμερα στην Κύπρο]... Το άρθρο του έχει τίτλο “Τόμαχοκ της υποκρισίας” και ο συγγραφέα αναλύει σ’ αυτό την υποκρισία των ειρηνόφιλων ιμίshι μου αμερικανών...

Επίσης θα παραθέσω ένα σύντομο απόσπασμα από ένα σχετικό με τη Συρία άρθρο του Σενέρ Λεβέντ που δημοσιεύτηκε στην ίδια έκδοση της εφημερίδας...

Με την αρθρογραφία κάποιων εκ των θιασωτών της ΝΑΤΟϊκής ιμπεριαλιστικής  επέμβασης στη Συρία ίσως ασχοληθώ σε προσεχή ανάρτηση μου. Ένας εξ αυτών είναι και ο Σταυροφόρος κατά του σταλινισμού και των «καθοδηγητών της σταλινικής σέχτας» στην Κύπρο, συντάκτης της “Σημερινής”, Μάριος Δημητρίου... Τον σχολιάσαμε πριν ενάμισι μήνα περίπου στο blog του OSR [δείτε το σχόλιο μας εδώ] κι είπαμε ότι χαρακτηρίζεται από «αρρωστημένο αντικομουνισμό» και «μεταφυσικές τοποθετήσεις»... Τού κακοφάνηκε και πήγε να ΜΑΣ διαψεύσει με άρθρο του στη στήλη του πριν κανά μήνα [άργησε φαίνεται να το ανακαλύψει –συνήθως δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω!], αλλά ματαίως. [Το λογύδριο του θα το βρείτε εδώ]...
  αλλά ματαίως. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις εμμονές, τα στερεότυπα του και τα κομμουνιστικά φαντάσματα... Για την ώρα θα ‘θελα μόνο να αναφέρω ότι τα τελευταία 7-8 κείμενα του στην καθημερινή του στήλη στην εφημερίδα, τα ‘χει αφιερώσει στη «θεατρική φιέστα για τη Σύρια [...] του λεγόμενου Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, οργάνωσης-μαριονέτας του ΑΚΕΛ» και τις «αντιπολεμικές φιέστες εναντίον των… Αμερικανών “ιμπεριαλιστών” ...[που] … οι υποκριτές ηγέτες του ΑΚΕΛ συνεχίζουν να οργανώνουν...». Ο άνθρωπος αν και παρουσιάζεται με ευαισθησίες για το δράμα των Σύριων και δη των Κούρδων, εν τούτοις ενοχλείται από αντιπολεμικές εκδηλώσεις και «φιέστες» για την ειρήνη! Ο άνθρωπος είναι φαινόμενο, άμα αναλογιστούμε ότι το παίζεις και σοσιαλδημοκράτης. Κάποτε [νομίζω] είχε γράψει κι ένα πόνημα για το όραμα του για το ΑΚΕΛ -υπηρέτη των καπιταλιστικών συμφερόντων και κολαούζο του ιμπεριαλισμού. Ας χαρεί μόνος του το “αριστερό” του όνειρο!   

Πάντως Συντρόφια, αν μπορείτε, βοηθάτε! Τι είπε ο Λένιν για τον σοσιαλφασισμό της Δεύτερης Διεθνούς; Ή μήπως πρόκειται για “αριστερό” νεοφιλελευθερισμό, αυτό που επίσημα λέγεται και δεξιά σοσιαλδημοκρατία κι έχει αποτύχει οικτρά όπου εφαρμόστηκε στη Δυτική Ευρώπη;

**********************************

“Τόμαχοκ της υποκρισίας”

[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης” Δευτέρα 2/9/2013, στήλη “Τομές”, σελ.  11]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου. Επίσης οι σημειώσεις τα σχόλια και με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες είναι δικά μου}...

Στις 14 Φεβρουαρίου 1991, ενώ η επιχείρηση “Καταιγίδα της Ερήμου” βρισκόταν σε εξέλιξη, μια διατρητική βόμβα που πέφτει από αμερικάνικο αεροπλάνο διαπερνά καταφύγιο με αμάχους στη Βαγδάτη και σκοτώνει 300 γυναικόπαιδα. Συγγνώμη, λάθος, δήλωσε ο Τζορτζ Μπους ο πατήρ και καθάρισε. Συγγνώμη, λάθος, δήλωσε και το Πεντάγωνο, παράπλευρες απώλειες... Απ’ αυτές που ακολούθησαν κατά δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα επόμενα χρόνια. 100 χιλιάδες τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν λόγω του φονικού εμπάργκο στο Ιράκ. Παράπλευρες απώλειες τα θύματα του καρκίνου που προκλήθηκε από τα 940 χιλιάδες βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου που μετέτρεψαν τη γη του Ιράκ σε κρανίου τόπο, από την Μπάσρα μέχρι τη Μοσούλη. Παράπλευρες απώλειες οι βόμβες και η πείνα που θέριζαν τα παιδιά της Καμπούλ. Παράπλευρες απώλειες κάτω από τα ερείπια της Ραμάλα, της Γάζας και της Βαγδάτης. Κατάφεραν να μας πείσουν πως εκείνες οι φωτεινές τροχιές, νύχτες και νύχτες, πάνω από τον ουρανό της Βαγδάτης ήταν κάτι σαν πυγολαμπίδες, ολίγον φονικές μεν, αλλά που ήξεραν πού πήγαιναν. Έξυπνες πυγολαμπίδες, έξυπνες βόμβες, βόμβες διασποράς, διατρητικές βόμβες και βόμβες φωσφόρου. Ύστερα, σιγά-σιγά, άνοιξε, όσο άνοιξε, η καταπακτή και φάνηκε η κόλαση δίχως έλεος. Όμως κι αυτή θάφτηκε γρήγορα, ξεχάστηκε με το που έσβησαν οι προβολείς της δημοσιότητας. Ήταν πλέον η σειρά για τις μπίζνες της ανοικοδόμησης και του πλιάτσικου.

Αφγανιστάν, Ιράκ, Δυτική Όχθη, Γάζα, Λιβύη. Χώρες που ισοπεδώθηκαν, κράτη που διαλύθηκαν, υποτάχτηκαν, λαοί που σφαγιάστηκαν, πότε με τις ευλογίες ενός υποτακτικού ΟΗΕ, πότε έτσι νέτα σκέτα με το καουμποϊλίκι των ΗΠΑ και κάποιων πιστών “συμμάχων”, χωρίς καμία επίσημη έγκριση της διεθνούς κοινότητας. Πότε κυνηγώντας τους Ταλιμπάν που οι ίδιοι τροφοδότησαν και θέριεψαν, και πότε αναζητώντας, τάχα μου, τρομοκράτες και τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ. Χώρες πολτοποιημένες, στο όνομα ενός υποτιθέμενου “εκδημοκρατισμού”. Πριν από κάποια χρόνια μάλιστα κάποια “παπαγαλάκια”, κάποιοι “αστέρες” του παγκόσμιου δημοσιογραφικού στερεώματος, ανίχνευσαν, λέει, τα πρώτα σημάδια μιας επερχόμενης “αραβικής άνοιξης”. Μέχρι και η περιβόητη Κοντολίζα Ράις έπαιξε κάποια σονάτα στο πιάνο, επί τούτου. Αν είναι ποτέ δυνατόν η απόλυτη βαρβαρότητα των σιδερόφρακτων εισβολέων, ο απόλυτος κυνισμός του ισχυρού, να γεννήσουν άνοιξη. Αν είναι ποτέ δυνατόν να ρίξει κανείς βόμβες διασποράς και να γεμίσει ο κάμπος λουλούδια. Το μόνο που κατάφεραν μέχρι σήμερα είναι να στείλουν ολόκληρους λαούς εκατό χρόνια πίσω, ακόμα και από τα καθεστώτα των ανατραπέντων δικτατόρων. Το μόνο που κατάφεραν είναι να διαλύσουν, να διχάσουν φυλές και θρησκευτικά δόγματα, να φανατίσουν περισσότερο τους φανατικούς. Το μόνο που κατάφεραν είναι μια θλιβερή επωδός, κάθε λίγο και λιγάκι, τρομοκρατικές επιθέσεις με δεκάδες θύματα πότε στη Βαγδάτη, πότε κάπου αλλού. Μαζί μ’ αυτά βεβαίως και το πλιάτσικο του πετρελαίου, τα ληστρικά συμβόλαια των αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών, οι υποτακτικές κυβερνήσεις, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Ένας άγριος ιμπεριαλισμός που δρα κυνικά χρησιμοποιώντας α λα καρτ το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα Προχθές ήταν ο Καντάφι, που από τις φιγουρατζίδικες επισκέψεις του και υποδοχές στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ξαφνικά μετονομάστηκε σε αιμοσταγή τύραννο και έστειλαν τα αεροπλάνα τους να τον εξοντώσουν. Σήμερα είναι η εκατόμβη από τα χημικά που υποτίθεται έριξε ο Άσαντ.

Μια υπόθεση που μυρίζει από μακριά ότι πρόκειται για προβοκάτσια, αφού δεν εξυπηρετούσε σε τίποτα το συριακό καθεστώς μια τέτοια ενέργεια, τη στιγμή μάλιστα που έδειχνε κυρίαρχο της κατάστασης. Χθες ήταν ο μέγας αρχισερίφης Τζορτζ Μπους τζούνιορ και η ορντινάντσα του, ο Μπλερ. Σήμερα είναι ο αρχισερίφης νομπελίστας Ομπάμα και ο θλιβερός “σοσιαλιστής” Ολάντ. Αργά ή γρήγορα, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, σε έναν μήνα το πολύ θα δοθεί το σύνθημα και οι Τόμαχοκ από τα αμερικάνικα πλοία θα κάνουν μιαν επίδειξη ισχύος, με “χειρουργικά χτυπήματα”, σκοτώνοντας προφανώς και κάποιες εκατοντάδες Σύρους φαντάρους ή και γυναικόπαιδα. Μια επίθεση που το μόνο που θα καταφέρει είναι να ισχυροποιήσει το καθεστώς Άσαντ. Μια προαναγγελθείσα επίθεση, με στόχο να αποδείξει ότι ο πλανήτης διαθέτει αρχινταβατζή που τιμωρεί όσους κατηγορούνται ότι σκότωσαν γυναικόπαιδα εκτός των πλαισίων μιας “νόμιμης”, ληστρικής, ιμπεριαλιστικής εισβολής, βρε αδελφέ. Πικροί οι καρποί που ωριμάζουν...

**********************************

Και κλείνω με ένα απόσπασμα από το άρθρο του Σενέρ Λεβέντ, “Ο νόμος του καουμπόη”, που δημοσιεύτηκε στην καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο” στον “Πολίτη” την ίδια μέρα -τη Δευτέρα 2 του Σεπτέμβρη... [Θα παραθέσω μόνο την πρώτη παράγραφο]...

“Ξέρετε τι είναι ο νόμος του καουμπόη στην Αμερική; Άμα ο καουμπόης τραβήξει το πιστόλι του, πρέπει οπωσδήποτε να πυροβολήσει, λένε. Αν το βάλει στη θήκη του χωρίς να πυροβολήσει, θεωρείται πως έχει ηττηθεί. Όσοι το γνωρίζουν αυτό λένε πως «η Αμερική θα χτυπήσει οπωσδήποτε τη Συρία». Θα χτυπήσει; Αν δεν χτυπήσει, δεν υπάρχει ζήτημα. Αν χτυπήσει, υπάρχουν δύο ζητήματα. Η Συρία είτε θα ανταποδώσει το πλήγμα είτε δεν θα το ανταποδώσει. Αν το ανταποδώσει υπάρχουν δύο ζητήματα. Θα χτυπήσει είτε το Ιντζιρλίκ είτε εμάς. Αν χτυπήσει το Ιντζιρλίκ δεν υπάρχει ζήτημα, αλλά αν χτυπήσει εμάς υπάρχουν δύο ζητήματα. Θα πετύχει είτε το Ακρωτήρι είτε το σπίτι μας. Αν πετύχει το Ακρωτήρι, δεν υπάρχει ζήτημα. Αν πετύχει το σπίτι μας, υπάρχουν δύο ζητήματα. Είτε θα πεθάνουμε είτε θα ζήσουμε. Αν ζήσουμε δεν υπάρχει ζήτημα, αλλά αν πεθάνουμε υπάρχουν δύο ζητήματα. Είτε θα μας γράψουν ως πεσόντες, είτε θα πάμε άδικα. Αν μας γράψουν πεσόντες, δεν υπάρχει ζήτημα. Αλλά αν πάμε άδικα, την πατήσαμε!” 

*****************************

Σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Ουαί Γραμματείς και Φαρισαίοι, αμερικανοί και κολαούζοι!

Anef_Oriwn

[ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα]

Τετάρτη 4/9/2013