Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Ανάρτηση 146/2013 [συριακή, αντι-ιμπεριαλιστική, αντιπολεμική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Χρήστου Χαλικιόπουλου για την επαναλαμβανόμενη ιμπεριαλιστική υποκρισία...


Αντί εισαγωγής


***************************
Προλογικά και σχολιαστικά

Και επανερχόμαστε αγαπητές αναγνώστριες και φίλτατοι αναγνώστες στο “Συριακό Ζήτημα” και την επικείμενη αμερικανική [ιμπεριαλιστική] επέμβαση εκεί... Ο δημοκρατικός(!) Ομπάμ(ι)ας πάντως δήλωσε σαν τυπικός αμερικανός cowboy πως διατηρεί το δικαίωμα να δράσει στη Συρία και χωρίς έγκριση από το Κογκρέσο(!) [λες και το Κογκρέσο θα ‘χε διαφορετική άποψη]... Η υποκρισία των αμερικανών [και των συμμάχων τους] δεν έχει όρια! Το ίδιο και η υποκρισία των χειροκροτητών τους... Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι καλώς θα γίνει η [ιμπεριαλιστική -αυτός ο χαρακτηρισμός είναι δικός μου!] στρατιωτική επέμβαση και ο πόλεμος που θα ακολουθήσει. Θα ανατραπεί επιτέλους ο Άσαντ ο σφαγέας του συριακού λαού και θα επιβληθεί επιτέλους η τάξη και η ασφάλεια, η ειρήνη και η δημοκρατία [ένα πράμα όπως έγινε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν]. Ο συριακός λαός θα είναι επιτέλους ελεύθερος για την ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς καπιταλιστική του ανάπτυξη. Και θα υποδεχτεί τους ευρωπαίους κι αμερικανούς απελευθερωτές κεφαλαιοκράτες που θα shονώσουν παραδάκι για να δει επιτέλους άσπρη μέρα ο γείτονας συριακός λαός, ασχέτως αν κάποιοι μουλλάες τους ανεβάζουν, κκιλίντζιηρους τους κατεβάζουν... Τώρα κάποιοι έχουν θυμηθεί ότι οι Σύροι [μπορεί να] κακοπερνούσαν επί Άσαντ. Ποτέ δεν αμφισβητήσαμε ότι στη Συρία υπάρχει μια οικογενειακή [υπό τον Άσαντ] κοσμική δικτατορία. Όμως ποτέ δεν πιστέψαμε ότι οι στηριζόμενοι από τους Δυτικούς κι άλλους ΝΑΤΟϊκούς [κυρίως τους αμερικανο-αγλλο-γάλλους] αντικαθεστωτικοί, θα φέρουν στη χώρα καλύτερες μέρες και δη οι ισλαμιστές που είναι σήμερα οι κυρίαρχοι του ένοπλου αντιπολιτευτικού παιχνιδιού...   

Πιο κάτω θα παραθέσω ένα κείμενο του συνεργάτη του “Πολίτη” Χρήστου Χαλικιόπουλου από τη έκδοση της περασμένης Δευτέρας. Γράφει εκεί ένα χρονογράφημα κάθε Δευτέρα. [Προσωπικά θεωρώ τον Χαλικιόπουλο ως τον καλύτερο και πιο διαλεκτικό Αριστερό χρονογράφο που έχουμε σήμερα στην Κύπρο]... Το άρθρο του έχει τίτλο “Τόμαχοκ της υποκρισίας και ο συγγραφέα αναλύει σ’ αυτό την υποκρισία των ειρηνόφιλων ιμίshι μου αμερικανών...
Επίσης θα παραθέσω ένα σύντομο απόσπασμα από ένα σχετικό με τη Συρία άρθρο του Σενέρ Λεβέντ που δημοσιεύτηκε στην ίδια έκδοση της εφημερίδας...
Με την αρθρογραφία κάποιων εκ των θιασωτών της ΝΑΤΟϊκής ιμπεριαλιστικής  επέμβασης στη Συρία ίσως ασχοληθώ σε προσεχή ανάρτηση μου. Ένας εξ αυτών είναι και ο Σταυροφόρος κατά του σταλινισμού και των «καθοδηγητών της σταλινικής σέχτας» στην Κύπρο, συντάκτης της “Σημερινής”, Μάριος Δημητρίου... Τον σχολιάσαμε πριν ενάμισι μήνα περίπου στο blog του OSR [δείτε το σχόλιο μας εδώ] κι είπαμε ότι χαρακτηρίζεται από «αρρωστημένο αντικομουνισμό» και «μεταφυσικές τοποθετήσεις»... Τού κακοφάνηκε και πήγε να ΜΑΣ διαψεύσει με άρθρο του στη στήλη του πριν κανά μήνα [άργησε φαίνεται να το ανακαλύψει –συνήθως δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω!], αλλά ματαίως. [Το λογύδριο του θα το βρείτε εδώ]...
  αλλά ματαίως. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις εμμονές, τα στερεότυπα του και τα κομμουνιστικά φαντάσματα... Για την ώρα θα ‘θελα μόνο να αναφέρω ότι τα τελευταία 7-8 κείμενα του στην καθημερινή του στήλη στην εφημερίδα, τα ‘χει αφιερώσει στη «θεατρική φιέστα για τη Σύρια [...] του λεγόμενου Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, οργάνωσης-μαριονέτας του ΑΚΕΛ» και τις «αντιπολεμικές φιέστες εναντίον των… Αμερικανών “ιμπεριαλιστών” ...[που] … οι υποκριτές ηγέτες του ΑΚΕΛ συνεχίζουν να οργανώνουν...». Ο άνθρωπος αν και παρουσιάζεται με ευαισθησίες για το δράμα των Σύριων και δη των Κούρδων, εν τούτοις ενοχλείται από αντιπολεμικές εκδηλώσεις και «φιέστες» για την ειρήνη! Ο άνθρωπος είναι φαινόμενο, άμα αναλογιστούμε ότι το παίζεις και σοσιαλδημοκράτης. Κάποτε [νομίζω] είχε γράψει κι ένα πόνημα για το όραμα του για το ΑΚΕΛ -υπηρέτη των καπιταλιστικών συμφερόντων και κολαούζο του ιμπεριαλισμού. Ας χαρεί μόνος του το “αριστερό” του όνειρο!   
Πάντως Συντρόφια, αν μπορείτε, βοηθάτε! Τι είπε ο Λένιν για τον σοσιαλφασισμό της Δεύτερης Διεθνούς; Ή μήπως πρόκειται για “αριστερό” νεοφιλελευθερισμό, αυτό που επίσημα λέγεται και δεξιά σοσιαλδημοκρατία κι έχει αποτύχει οικτρά όπου εφαρμόστηκε στη Δυτική Ευρώπη;

**********************************
“Τόμαχοκ της υποκρισίας
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης” Δευτέρα 2/9/2013, στήλη “Τομές”, σελ.  11]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου. Επίσης οι σημειώσεις τα σχόλια και με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες είναι δικά μου}...

Στις 14 Φεβρουαρίου 1991, ενώ η επιχείρηση “Καταιγίδα της Ερήμου” βρισκόταν σε εξέλιξη, μια διατρητική βόμβα που πέφτει από αμερικάνικο αεροπλάνο διαπερνά καταφύγιο με αμάχους στη Βαγδάτη και σκοτώνει 300 γυναικόπαιδα. Συγγνώμη, λάθος, δήλωσε ο Τζορτζ Μπους ο πατήρ και καθάρισε. Συγγνώμη, λάθος, δήλωσε και το Πεντάγωνο, παράπλευρες απώλειες... Απ’ αυτές που ακολούθησαν κατά δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα επόμενα χρόνια. 100 χιλιάδες τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν λόγω του φονικού εμπάργκο στο Ιράκ. Παράπλευρες απώλειες τα θύματα του καρκίνου που προκλήθηκε από τα 940 χιλιάδες βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου που μετέτρεψαν τη γη του Ιράκ σε κρανίου τόπο, από την Μπάσρα μέχρι τη Μοσούλη. Παράπλευρες απώλειες οι βόμβες και η πείνα που θέριζαν τα παιδιά της Καμπούλ. Παράπλευρες απώλειες κάτω από τα ερείπια της Ραμάλα, της Γάζας και της Βαγδάτης. Κατάφεραν να μας πείσουν πως εκείνες οι φωτεινές τροχιές, νύχτες και νύχτες, πάνω από τον ουρανό της Βαγδάτης ήταν κάτι σαν πυγολαμπίδες, ολίγον φονικές μεν, αλλά που ήξεραν πού πήγαιναν. Έξυπνες πυγολαμπίδες, έξυπνες βόμβες, βόμβες διασποράς, διατρητικές βόμβες και βόμβες φωσφόρου. Ύστερα, σιγά-σιγά, άνοιξε, όσο άνοιξε, η καταπακτή και φάνηκε η κόλαση δίχως έλεος. Όμως κι αυτή θάφτηκε γρήγορα, ξεχάστηκε με το που έσβησαν οι προβολείς της δημοσιότητας. Ήταν πλέον η σειρά για τις μπίζνες της ανοικοδόμησης και του πλιάτσικου.
Αφγανιστάν, Ιράκ, Δυτική Όχθη, Γάζα, Λιβύη. Χώρες που ισοπεδώθηκαν, κράτη που διαλύθηκαν, υποτάχτηκαν, λαοί που σφαγιάστηκαν, πότε με τις ευλογίες ενός υποτακτικού ΟΗΕ, πότε έτσι νέτα σκέτα με το καουμποϊλίκι των ΗΠΑ και κάποιων πιστών “συμμάχων”, χωρίς καμία επίσημη έγκριση της διεθνούς κοινότητας. Πότε κυνηγώντας τους Ταλιμπάν που οι ίδιοι τροφοδότησαν και θέριεψαν, και πότε αναζητώντας, τάχα μου, τρομοκράτες και τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ. Χώρες πολτοποιημένες, στο όνομα ενός υποτιθέμενου “εκδημοκρατισμού”. Πριν από κάποια χρόνια μάλιστα κάποια “παπαγαλάκια”, κάποιοι “αστέρες” του παγκόσμιου δημοσιογραφικού στερεώματος, ανίχνευσαν, λέει, τα πρώτα σημάδια μιας επερχόμενης “αραβικής άνοιξης”. Μέχρι και η περιβόητη Κοντολίζα Ράις έπαιξε κάποια σονάτα στο πιάνο, επί τούτου. Αν είναι ποτέ δυνατόν η απόλυτη βαρβαρότητα των σιδερόφρακτων εισβολέων, ο απόλυτος κυνισμός του ισχυρού, να γεννήσουν άνοιξη. Αν είναι ποτέ δυνατόν να ρίξει κανείς βόμβες διασποράς και να γεμίσει ο κάμπος λουλούδια. Το μόνο που κατάφεραν μέχρι σήμερα είναι να στείλουν ολόκληρους λαούς εκατό χρόνια πίσω, ακόμα και από τα καθεστώτα των ανατραπέντων δικτατόρων. Το μόνο που κατάφεραν είναι να διαλύσουν, να διχάσουν φυλές και θρησκευτικά δόγματα, να φανατίσουν περισσότερο τους φανατικούς. Το μόνο που κατάφεραν είναι μια θλιβερή επωδός, κάθε λίγο και λιγάκι, τρομοκρατικές επιθέσεις με δεκάδες θύματα πότε στη Βαγδάτη, πότε κάπου αλλού. Μαζί μ’ αυτά βεβαίως και το πλιάτσικο του πετρελαίου, τα ληστρικά συμβόλαια των αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών, οι υποτακτικές κυβερνήσεις, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα.
Ένας άγριος ιμπεριαλισμός που δρα κυνικά χρησιμοποιώντας α λα καρτ το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα Προχθές ήταν ο Καντάφι, που από τις φιγουρατζίδικες επισκέψεις του και υποδοχές στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ξαφνικά μετονομάστηκε σε αιμοσταγή τύραννο και έστειλαν τα αεροπλάνα τους να τον εξοντώσουν. Σήμερα είναι η εκατόμβη από τα χημικά που υποτίθεται έριξε ο Άσαντ.
Μια υπόθεση που μυρίζει από μακριά ότι πρόκειται για προβοκάτσια, αφού δεν εξυπηρετούσε σε τίποτα το συριακό καθεστώς μια τέτοια ενέργεια, τη στιγμή μάλιστα που έδειχνε κυρίαρχο της κατάστασης. Χθες ήταν ο μέγας αρχισερίφης Τζορτζ Μπους τζούνιορ και η ορντινάντσα του, ο Μπλερ. Σήμερα είναι ο αρχισερίφης νομπελίστας Ομπάμα και ο θλιβερός “σοσιαλιστής” Ολάντ. Αργά ή γρήγορα, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, σε έναν μήνα το πολύ θα δοθεί το σύνθημα και οι Τόμαχοκ από τα αμερικάνικα πλοία θα κάνουν μιαν επίδειξη ισχύος, με “χειρουργικά χτυπήματα”, σκοτώνοντας προφανώς και κάποιες εκατοντάδες Σύρους φαντάρους ή και γυναικόπαιδα. Μια επίθεση που το μόνο που θα καταφέρει είναι να ισχυροποιήσει το καθεστώς Άσαντ. Μια προαναγγελθείσα επίθεση, με στόχο να αποδείξει ότι ο πλανήτης διαθέτει αρχινταβατζή που τιμωρεί όσους κατηγορούνται ότι σκότωσαν γυναικόπαιδα εκτός των πλαισίων μιας “νόμιμης”, ληστρικής, ιμπεριαλιστικής εισβολής, βρε αδελφέ. Πικροί οι καρποί που ωριμάζουν...

**********************************
Και κλείνω με ένα απόσπασμα από το άρθρο του Σενέρ Λεβέντ, “Ο νόμος του καουμπόη”, που δημοσιεύτηκε στην καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο” στον “Πολίτη” την ίδια μέρα -τη Δευτέρα 2 του Σεπτέμβρη... [Θα παραθέσω μόνο την πρώτη παράγραφο]...

“Ξέρετε τι είναι ο νόμος του καουμπόη στην Αμερική; Άμα ο καουμπόης τραβήξει το πιστόλι του, πρέπει οπωσδήποτε να πυροβολήσει, λένε. Αν το βάλει στη θήκη του χωρίς να πυροβολήσει, θεωρείται πως έχει ηττηθεί. Όσοι το γνωρίζουν αυτό λένε πως «η Αμερική θα χτυπήσει οπωσδήποτε τη Συρία». Θα χτυπήσει; Αν δεν χτυπήσει, δεν υπάρχει ζήτημα. Αν χτυπήσει, υπάρχουν δύο ζητήματα. Η Συρία είτε θα ανταποδώσει το πλήγμα είτε δεν θα το ανταποδώσει. Αν το ανταποδώσει υπάρχουν δύο ζητήματα. Θα χτυπήσει είτε το Ιντζιρλίκ είτε εμάς. Αν χτυπήσει το Ιντζιρλίκ δεν υπάρχει ζήτημα, αλλά αν χτυπήσει εμάς υπάρχουν δύο ζητήματα. Θα πετύχει είτε το Ακρωτήρι είτε το σπίτι μας. Αν πετύχει το Ακρωτήρι, δεν υπάρχει ζήτημα. Αν πετύχει το σπίτι μας, υπάρχουν δύο ζητήματα. Είτε θα πεθάνουμε είτε θα ζήσουμε. Αν ζήσουμε δεν υπάρχει ζήτημα, αλλά αν πεθάνουμε υπάρχουν δύο ζητήματα. Είτε θα μας γράψουν ως πεσόντες, είτε θα πάμε άδικα. Αν μας γράψουν πεσόντες, δεν υπάρχει ζήτημα. Αλλά αν πάμε άδικα, την πατήσαμε! 

*****************************
Σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
Ουαί Γραμματείς και Φαρισαίοι, αμερικανοί και κολαούζοι!

Anef_Oriwn
[ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα]
Τετάρτη 4/9/2013

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

stelios papalangi

σωστά στη βάση τους τα άρθρα αλλά πάντα μεινίσκει μας το θέμα της πρότασης. Γιατί κατά εν πάντα εύκολο να σαι κατά...

Σε θεωρητικό/ ακαδημαικό επίπεδο (τζαι κυρίως μετά τη ρουάντα τζαι σρεμπρενιτσα) υπάρχει τούτη η διαμάχη.
Οι μεν λεν η "εθνική κυριαρχία" είναι όρος απαράβατος - άρα ξιχάστε τες εξωτερικές παρεμβάσεις.
Οι φιλελευθερίζοντες λεν, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω που την εθνική κυριαρχία - άρα η διεθνής κοινότητα (ότι τζαι να σημαίνει τούτο) είναι υποχρεωμένη να παραμβαίνει όταν η εκάστοτε κυβέρνηση δολοφονεί τον ίδιο της το λαό.


Η αλήθκεια είναι ότι κυρίως στην περίπτωση της ρουάντας - ένα δίκαιο έχουν το.... Σε τρεις μήνες οι πλειοψηφία έσφαξεν 800,000 κόσμο τζαι εστέκαν ούλλοι τζαι εβλέπαν...

Όμως ως συνήθως ξεχιλώνουν το. Τζαι μάχουνται να δώκουν τζαι ηθικήν υπόστασιν σε επέμβαση κάθε είδους... Μετά εξεκίνησεν το φκιολίν ότι επεμβαίνουμε για να φέρουμε τη δημοκρατία - αφού η δημοκρατία εν δικαίωμα,

που πα να πει - όπου συφέρει, έσσιει πετρέλαια κάποια παπαριά εννά έβρουμεν για να δικαιολογείσουμεν μια εισβολή.

Η ιστορία με χημικά εν μια παπαριά. Τα όπλα εν όπλα τζαι σκοτώνουν.
Εν έσσιει καλά τζαι κακά όπλα.

Αν θέλουν να σταματήσουν μιαν εμφύλια διαμάχη, το σωστόν είναι με απόφαση του ΣΑ να μπει ο ΟΗΕ, τζαι να δημιουργήσει μιαν ζώνη μεταξύ των δύο πλευρών (τζαι τούτο αν είναι γεωγραφικά διαχωρισμένες οι δύο ομάδες) - τουλάχιστον για να με σκοτώνουνται. Αν παν να "φέρουν δημοκρατία" εννά τα κάμουν σιόνι. όπως τα εκάμαν τζαι αλλού.... Η δημοκρατία θέλει το χρόνο της τζαι δεν επιβάλλεται.

Ο πούττιν επροτείνε το προχτές (αν τζαι ως τωρά έπαιζεν πελλό) - τζαι είναι το πιο λογικό να κάμει.
Ή αφήνει τους αμερικάνουν να κάμουν παιχνίδι μόνοι τους
ή στήνει πόι τζαι στηρίζει έμπρακτα τον ασσαντ
ή βάλει τον ΟΗΕ με την ελπίδα ότι θα έσσιει κάποια δύναμη να εππιρεάσει κάποιες καταστάσεις.

Οι αμερικάνοι δε, είναι χασκιασμένοι. Είπεν τους το τζαι μπρεζινσκι πριν λίες μέρες... Να μπεις για να κάμεις τα πράματα καλύττερα... Έννα σύρεις τον άσσαντ για να φκάλεις την αλ -γκαίντα ;

mariosthr είπε...

Κατά παράδοξο τρόπο,ο κ.Χαλκιόπουλος δεν νιώθει την ανάγκη να πει κάτι για το καθεστώς Άσσαντ, τον εμφύλιο και τις χιλιάδες των νεκρών μέσα σε δυο χρόνια. Τίποτε!Για τους ιμπεριαλιστές τα ξέρουμε.Το πρόβλημα αρχίζει όταν "κατά σύμπτωση" ξεχνάς φασισμούς, εθνικισμούς, βάρβαρα καθεστώτα και θυμάσαι μόνο τον ιμπεριαλισμό.Όπως τότε, όταν ο Μιλόσεβιτς έσφαζε τον κόσμο ,όλοι αυτοί σιωπούσαν, αλλά όταν οι Αμερικάνοι βομβάρδισαν το Βελιγράδι... θυμήθηκαν τον ιμπεριαλισμό.Αυτά δεν είναι σωστά αριστερά αντανακλαστικά, αλλά μια λανθάνουσα εθνικοπατριωτική αντίληψη και μια διάθεση συμβιβασμού με το κατεστημένο της χώρας σου που επικαλύπτεται με ένα ξερό, πατριωτικό (ενίοτε και εθνικιστικό) αντιιμπεριαλισμό. Η υπέρμετρη ενοχοποίηση του ιμπεριαλισμού, η παρουσίασή του σαν κάτι παντοδύναμο, που είναι παντού και πάντοτε και κινεί τα πάντα στον κόσμο, η σχεδόν μεταφυσική διάσταση που του δίνεται, όλα αυτά είναι για να δικαιολογήσουν πολιτικές συμβιβασμού, εμμονές, δειλίες.
Κλασικό παράδειγμα η Κύπρος.Βασικές αιτίες της καταστροφής του 74 είναι ο ε/κ εθνικισμός,ο τ/κ εθνικισμός,η αμπαλατοσύνη της Δεξιάς, του Μακάριου, του Γρίβα, τα Εθνικά Μέτωπα, οι Εοκες, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, η Χούντα.Όσο για τους ιμπεριαλιστές, έπαιξαν δευτερεύοντα ρόλο, ανέχτηκαν πιο πολύ μια προδιαγραφόμενη κατάσταση που δημιουργήθηκε εντός Κύπρου και βάσει των εσωτερικών αντιφάσεων.
Ο Χαλκιόπουλος έχει εμπνευστεί προφανώς από πολλούς γνωστούς αριστερούς "αντιιμπεριαλιστές". Τον Τάκη Φωτόπουλο, τον Μίκη θεοδωράκη κλπ.Πάλι , εντελώς συμπτωματικά, αυτή η σχολή σκέψης ηρωοποιούσε τον Μιλόσεβιτς και τον Τάσο στα εθνικιστικά τους παραληρήματα....

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi & Mariosthr,
Shαιρετούμεν(τε)!

Θα επανέλθω αργότερα για να σχολιάσω τις παρεμβάσεις ΣΑΣ. Για την ώρα απλώς [κι αφελώς] θα διερωτηθώ στη βάση των όσων γράφει ο αγαπητός Mariosthr, αν μπορούμε να πιστώσουνε τον ιμπεριαλισμό [όχι φυσικά με καλές προθέσεις], αλλά ότι πραγματικά νοιάζεται για την ειρήνη και τη δημοκρατία... Τα «βάρβαρα καθεστώτα» και η «αμπαλατοσύνη της Δεξιάς» στην Κύπρο δεν είναι άμεσα συνδεδεμένα με την όλη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού; Πέραν τούτου η «προδιαγραφόμενη κατάσταση που δημιουργήθηκε εντός Κύπρου» και οι «εσωτερικές αντιφάσεις» που υπέθαλψαν «φασισμούς [και] εθνικισμούς» δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιων άλλων καταστάσεων, αντιθέσεων κι αντιπαλοτήτων [τοπικών, περιφερειακών, διεθνών];

Anef_Oriwn είπε...

Mariεthr

Να διορθώσω κατ’ αρχάς ελαφρώς ή μάλλον να επεξηγήσω μια πιο πάνω διατύπωση μου, γιατί ίσως να παρερμηνευτεί: «... απλώς [κι αφελώς] θα διερωτηθώ στη βάση των όσων γράφει ο αγαπητός Mariosthr, αν μπορούμε να πιστώσουμε τον ιμπεριαλισμό με καλές προθέσεις και ότι πραγματικά νοιάζεται για την ειρήνη και τη δημοκρατία», ή έστω ότι μέσα από τις επιθετικές κινήσεις του [για τα δικά του συμφέροντα] θα βγει κάτι καλό για τους άμεσα επηρεαζόμενους λαούς...

Κι ένα γενικότερο ρητορικό [πιο πολύ] ερώτημα: Έπαψε μήπως ο ιμπεριαλισμός να έχει ως στόχο τον έλεγχο των υλικών πόρων [του φυσικού πλούτου και της τεχνολογικής υποδομής] και του ανθρώπινου δυναμικού μιας χώρας ή μιας περιοχής, καθώς και την εξασφάλιση αγορών για τη διάθεση των προϊόντων, και πρώτων υλών για την παραγωγή αυτών των προϊόντων;
Και για την επίτευξη αυτών των στόχων έπαψε μήπως [ο ιμπεριαλισμός] να υποθάλπει τον φασισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό, να εγκαθιδρύει, να στηρίζει και να ανέχεται βάρβαρα, ανελεύθερα και δικτατορικά καθεστώτα και να υποκινεί εμφύλιες, διασυνοριακές και περιφερειακές συγκρούσεις και να επεμβαίνει ο ίδιος [ο ιμπεριαλισμός] για να αποκαταστήσει την τάξη, τη νομιμότητα τη δημοκρατία και την ειρήνη [όλα στη βάση των δικών τους κοσμοθεωρήσεων και συμφερόντων]; Δεν είναι για να διασφαλίσει την ελεύθερη καπιταλιστική ανάπτυξη και την επικυριαρχία του διεθνούς κεφαλαίου που τα κάνουν όλ’ αυτά [οι ιμπεριαλιστές];
Αν τώρα εσωτερικά σε μια χώρα υπάρχουν και εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις [ακόμα και ένοπλες] που οδηγούν σε σφαγές και εκκαθαρίσεις τούτο δεν είναι αντικειμενικά αποτέλεσμα των τοπικών και παγκόσμιων κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων [κι όχι έτσι απλά της «αμπαλατοσύνης της Δεξιάς»]; Κι αυτές οι ανισότητες και κατ’ επέκταση και οι αντιπαλότητες και οι εμφύλιες συγκρούσεις δεν διαιωνίζονται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για να μην πω ότι τις υποδαυλίζουν κιόλας;

Αγαπητέ Μάριε, ναι μεν έχεις δίκιο για «τους φασισμούς, τους εθνικισμούς και τα βάρβαρα καθεστώτα», αλλά έχω την άποψη ότι αυτές οι προσεγγίσεις υποβαθμίζουν τον επιθετικό και επεμβατικό χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού και δίνουν μια μεταφυσική διάσταση στις προοπτικές επίλυσης τοπικών προβλημάτων και συγκρούσεων. Ας πούμεν αν λειτουργήσουμε στον τόπο μας νούσιμα θα τα βρούμε και θα τα λύσουμε... Παραγνωρίζουμε ότι κάποιοι λειτουργούν σαν δούρειοι ίπποι του ιμπεριαλισμού κι άλλων συμφερόντων [στην Κύπρο η ΕΟΚΑ Β΄ και η ΤΜΤ];

Σίγουρα το ιδανικό θα είναι να δίνούμε στον αντι-ιμπεριαλισμό μας [και στα αντι-ιμπεριαλιστικά κινήματα] αριστερούς κοινωνικούς προσανατολισμούς [για να μην διολισθαίνουν και σε «εθνικοπατριωτικές αντιλήψεις»]… Κι αυτό φυσικά θα μας φέρνει σε μια συνεχή και διαρκή αντιπαλότητα «το κατεστημένο της χώρας μας», το βαθύ κράτος της Δεξιάς, την αστική τάξη και το εποικοδόμημα της [το αστικό κράτος και τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του]... Και δεν διαφωνώ μ’ αυτό! Όμως σημαντικό είναι πώς τοποθετούμαστε και τώρα απέναντι στην προγραμματισμένη ιμπεριαλιστική επίθεση στη Συρία. Ποιο είναι το πρωτεύον αυτή την ώρα; Δεν πρέπει να κάθε λαός να είναι κυρίαρχος στον τόπο του; [Αυτό το ζήτημα το πραγματεύεται εν μέρει ο Stelios Papalangi στη δική του παρεμβαση˙ θα επανέλθω για κάποια σχόλια]...

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,

Βασικά συμφωνώ μ’ αυτά που λες νοούμενου ότι τα δούμε αυστηρά πολιτικά... Ας μην ξεχνάμε όμως ότι κάθε τι [κι αυτά που τροχοδρομούνται για τη Συρία] έχει/έχουν κι ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που έχει ως βάση τα διεθνή καπιταλιστικά ιμπεριαλιστικά οικονομικά συμφέροντα... Τι πάει να πει έκφραση σου «ότι τζαι να σημαίνει τούτο» για τη «διεθνή κοινότητα»; Ποιοι ελέγχουν σ’ αυτήν την «διεθνή κοινότητα» [ακόμα και σ’ αυτόν τον ίδιο τον Οργανισμό [των λεγόμενων] Ηνωμένων Εθνών; Δεν είναι λόγο αφελές αυτό, αν και είναι πολλοί που επικαλούμαστε το απαραίτητο της έγκρισης των Ηνωμένων Εθνών σε μια προσπάθεια διατήρησης της ειρήνης;

Εδώ ο μέγας και ευρηματικός ηγέτης του ΔΗΚΟ Μάριος Κκάρογιαν ανάλαβε [λένε οι ειδήσεις] πρωτοβουλία για να αποφευχθεί ο πόλεμος και να σωθεί η ειρήνη στην περιοχή. Έβαλε ένα κυανού κράνος στην κεφαλή του κι έκανε την εισήγηση όπως το συριακό χημικό οπλοστάσιο τεθεί υπό τον άμεσο έλεγχο του ΟΗΕ και στη συνεχεία να μεταφερθεί στη Ρωσσία για καταστροφή... Κάτι παρόμοιο νομίζω είπεν και ο Πούτιν τις προάλλες [στην Σύνοδο των G20 στην Πετρούπολη]. Όμως «τούτος» ο “δικός” μας, που ήταν τόσο τζιαιρό χωσμένος και δεν έβγαινε να κάνει τέτοιες ευφάνταστες εισηγήσεις τζιαι παρατζιείλει τζιαι το Ομπάμα πώς θα σωθεί η ειρήνη; Μα ενόμισες ρε Μάριε [Κκάρογιαν] πώς τους κόφτει τζιαι πολλά που την ειρήνη; Έτο, εν προσχήματα που γυρέφκουν για να κτυπήσουν τη Συρία!

Anef_Oriwn είπε...

Ως συνέχεια της κουβέντας μου με τον Mariothr, θα παραθέσω ένα κειμενάκι του συνεργάτη της εβδομαδιαίας εφημερίδας “ΓΝΩΜΗ” Στέλιου Στυλιανού, το οποίο δημοσιεύτηκε στη σημερινή της έκδοση...

**********************************
“Είμαι Αριστερός, παίρνω θέση ενάντια στον ιμπεριαλισμό”

Ο πόλεμος στη Συρία, ο προηγούμενος στη Λιβύη, η πολιτική και κοινωνική αντιπαλότητα στη Βενεζουέλα την τελευταία εικοσαετία, το πραξικόπημα στη Χιλή το 73 και στην Κύπρο το 74, ο αγώνας της Κούβας να επιβιώσει ανεξάρτητη κι αδέσμευτη, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας αλλά και της ίδιας τη Σερβίας και τόσα άλλα γεγονότα παγκόσμια από το Βιετνάμ μέχρι το Ιράκ και το Αφγανιστάν, έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τον ιμπεριαλισμό. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι φυσικά ένα καπρίτσιο των καπιταλιστικών-αστικών «δημοκρατιών», είναι η ίδια η φύση του καπιταλισμού, το ανώτατο μάλιστα στάδιο του σύμφωνα με τον Λένιν, και άρα το πλέον αποκαλυπτικό του πρόσωπο.

Λένε ψέματα για τα χημικά της Συρίας, είπαν ψέματα για τον Τσάβες, έριξαν με βίαιο τρόπο από την εξουσία του εκλεγμένους ηγέτες Αλλιέντε και Μακάριο, είναι οι βασικοί υπαίτιοι για την καθυστέρηση του σοσιαλισμού στην Κούβα μέσω των οικονομικών εμπάργκο, κατέστρεψαν επί σκο¬πού την ισχυρότερη δύναμη στα Βαλκάνια και «έστησαν» τις εισβολές του νέου αιώνα πάνω στην μυστήρια επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Εδώ στη ΓΝΩΜΗ δεν έχουμε καμιά αναστολή να συμπεριλάβουμε την σύγχρονη ηγεσία του ΑΚΕΛ και το ίδιο το λαϊκό κίνημα στους στόχους του ιμπεριαλισμού και των καπιταλιστικών κέντρων. Διατηρώντας τις αναλογίες, ένας αντικειμενικός πολιτικός ερευνητής-μελετητής μπορεί να δει ξεκάθαρα τις ταξικές και γεωπολιτικές αιτίες που ήθελαν το ΑΚΕΛ έξω από την εικόνα. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να μπει η Αριστερά ξανά στο απόσπασμα.

Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο από τους γραφειοκράτες της CIA και τις στενές τους επαφές σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Τα εξωφρενικά ψέματα, η μαζική προπαγάνδα, η δαιμονοποίηση των λαϊκών κινημάτων, η διαστρέβλωση, το φιλτράρισμα και η λογοκρισία των πληροφοριών, οι εθνικιστικές εξάρσεις, οι κοινωνικές εντάσεις και τα κοινοβουλευτικά ή και στρατιωτικά αν χρειαστεί πραξικοπήματα, είναι «κλασικές» μέθοδοι κι έχουν παγκόσμια εφαρμογή κι «επιτυχία».
Είμαι Αριστεροί σημαίνει αγωνίζομαι. Είμαστε διεθνιστές και αποτελούμε τη μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας για Ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στους πολεμοκάπηλους και τους εκμεταλλευτές.

stelios papalangi είπε...

stelios papalangi

ψες έγινε μια πολλά ενδιαφέρον συζήτηση στη λεμεσό, σε σχέση με το ποιο πάνω.

Παρόλες τες επιμερους διαφωνίες μεταξύ των εισηγητών αλλά τζαι του κοινού - υπήρχεν μια κοινή ανυσηχία.

Καλά άτε είσαι ενάντια στην αμερικάνική επέμβαση.... εύκολο...

Είναι πρόβλημα για την αριστερά με ποιον να είναι στη Συρία.

Η συρία υπήρξεν ένα απολυταρχικό καθεστώς, με ένα έντονα πελατιακό κράτος και έντονες ταξικές διαφορές. Οι δε άσσαντ, ουκ ολίγες φορές έπεξεν τα παιχνίθκια των δυτικών (για να μεν δημιουργείται τζαι καμιά εικόνα ότι μιλούμε τζαι για κάποιον ο οποίος έιναι ιδεολογικά ενάντια στον ιμπεριαλισμό)....

Οι δε αντάρτες εν σιειρόττεροι. Και φαίνεται επίσης ότι αρχικά - οι πρώτες διαδηλώσεις ενάντια στον άσσαντ ήταν από τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας... Έπαιξεν το παιχνίδι έξυπνα τζαι ο άσσαντ (το ταξικό πρόβλημα επαρουσιάζεν το τρομοκρατία) - τελικά την όποιαν δυσαρέσκια εκαπαρώσαν την οι ισλαμιστές τύπου αλ-γκαιντα -
εν ολίγοις - χέσε μέσα...

Που τους περιφεριακούς παίχτες ποιον να στηρίξεις ;
Τους σαουδάραβες, τους τούρκους όξα τους ιρανούς ;
Τους αμερικάνους όξα τους ρώσους ;

Φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες περιθωριακές αριστερές ομάδες - αλλά με ελάχιστη επιρροη...

....
για το άρθρο του σύνωμου είπαμεν τα 1000αες φορές τζαι ξαναλέμεν τα:

άλλον η χιλή , ιρακ τζαι βιετναμ - τζιαμέ υπάρχουν αποδείξεις για ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Η κυπρος τζαι η γιουγκοσλαβία εν μόνες τους που τα καταφέραν...

Τωρά το ακελ να είναι στόχος του ιμπεριαλισμου..... εν τζαι του γελασμάτου...

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,
Άκουσα για τη ψεσινή εκδήλωση-συζήτηση στη Λεμεσό για τη Συρία... Ελπίζω να δούμε κάνα ρεπορτάζ στη Δεύτερη Ανάγνωση

Αντιλαμβάνομαι τους προβληματισμούς σου για τη Συρία και σε μεγάλο βαθμό δεν διαφωνώ μ’ αυτά που λες [για τον Άσαντ, το ότι «οι αντάρτες εν σιειρόττεροι», ότι «αρχικά - οι πρώτες διαδηλώσεις ενάντια στον άσσαντ ήταν από τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας», για «τους περιφεριακούς παίχτες»]... Και δεν βλέπω γιατί κατ’ ανάγκη [ως Αριστεροί] πρέπει πολιτικά να είμαστε με κάποιο στην Συρία... Προσωπικά είμαι εναντίον της αμερικανο-νατοϊκής επέμβασης! Τελεία!

Αναφορικά με το κείμενο του συνονόματου σου... [Τι πάει αν πει σύνωμος, έχετε τον ίδιο/κοινό ώμο;]...
Άντε, μην πάρεις κατά γράμμα την τοποθέτηση «το ακελ να είναι στόχος του ιμπεριαλισμου», αλλά δες το πνεύμα της. Γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι μας περίμεναν να αλλάξει η Κυβέρνηση [δηλ. να φύγει ο Χριστόφια και να ‘ρθει ο Δεσμεύομαι_Δεν_Θα_Δεχτώ_Κούρεμα_Καταθέσεων Αναστασιάδης] για να ΜΑΣ επιβάλουν κουρέματα και ξιουρίσματα;

stelios papalangi είπε...

stelios papalangi

Το άλλο που ετέθηκε σε κάποια φάση εχτές σε σχέση με τ "ιμπεριαλιστικα σχέδια" - είναι ότι η αμερική πλέον δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο των παικτών της περιοχής (ακόμα τζαι των συμμάχων τους). Εξακολουθεί να είναι υπερδύναμη βεβαίως αλλά εδυναμώσαν τζι άλλοι - που υπερασπίζουντε τζαι τα δικά τους συμφέροντα... Ακόμα τζαι να σχεδιάζουν - εν τζαι σημαίνει ότι έχουν τη δύναμη να το επιβάλουν.

........

Τωρά για το τελευταίο ερώτημα:

Έσσιει κανένα που πιστέφκει ότι ο χριστόφκιας ή ο μαλάς ήταν να υπογράφαν καλύττερο μνημόνιο ;

Τζαι μια μέρα μετά το εψεσινό φιάσκο ;


Η τροικα εν τζαι μαννή.
Θέλει τζαι την "δημοκρατική νομιμότητα" της.
Ήταν να υπόγραφεν με ένα πρόεδρο (που άμαν έθελε να τον κάμει να υπογράψει θα υπόγραφεν... δαμέ επέρασεν τζαι μνημονιακά νομοσχέδια πριν φύει χωρίς να υπογράψει μνημόνιο...χωρίς καν να πιάσει ρυάλια) - που στο τέλος της θητείας του ήταν εντελώς απονομιμοποιημένος ;

Ενώ ήρτεν ο νέος, με φρέσκια λαική εντολή, για να υπογράψει. Ούτε να πει μα υπογραψεν το ο πρώην - ούτε να πει ο πρώην δεν είσσιεν εντολή.... Υπογραψεν το τζαι έσσιει τζαι μιαν πενταετία να το εφαρμώσει...

Το Ακελ απλά δεν ήθελε να κυβερνησει.
Τζαι εψες εφάνηκε ξεκάθαρα

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,

Λαλείς [ΜΟΥ/ΜΑΣ]: «Έσσιει κανένα που πιστέφκει ότι ο χριστόφκιας ή ο μαλάς ήταν να υπογράφαν καλύττερο μνημόνιο;» --- Ξέρεις πολύ καλά ότι τα “ΑΝ” εν τζιαι ισχύουν, τζιαι ούτε μπορεί αν κάμουμε συζήτηση πάνω σε τέθκοιαν βάση... Τζιαι ούτε τούτη η (δι)ερωτηματική τοποθέτηση ΣΟΥ, απαντά στο ρητορικό βασικά ερώτημα μου «γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι μας περίμεναν να αλλάξει η Κυβέρνηση;»...
Κι επειδή προσπαθώ να συζητήσω πολιτικά [αποστασιοποιούμενος λίγο από το ιδεολογικό υπόβαθρο των γεγονότων και των εξελίξεων -γιατί στην ουσία ΔΕΝ πιστεύω ότι υπάρχουν καλά μνημόνια], το Μνημόνιο που συμφωνήθηκε τον Νιόμβρη ήταν το ίδιο μ’ αυτό που αποδέχτηκε ο Αναστασιάδης τον Μάρτη;

«Το Ακελ [ΟΧΙ] απλά δεν ήθελε να κυβερνησει», ΔΕΝ μπορούσε να κυβερνήσει, μέσα στα πλαίσια τα οικονομικά και τα πολιτικά όπως τούτα είχαν διαμορφωθεί με την κρίση [τοπικά και ευρωπαϊκά] και τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων τοπικά...

Πάντως θα ήθελα να δω μιαν ολοκληρωμένη άποψη ΣΟΥ για το «εψεσινό φιάσκο», όπως το ονόμασες! [«Φιάσκο» για ποιους;]...