{ * - Σημείωση - 2/9/2013:
Η ανάρτηση αυτή ετοιμάστηκε την προπερασμένη Κυριακή 25 τ’ Αυγούστου}...
****************************
Εισαγωγικά (25/8/2013)
Σε προηγούμενες αναρτήσεις
μου [αυτές που αφορούσαν την λεγόμενη [και παράνομη πλέον] ερευνητική Επιτροπή Πική και τις
εμφανίσεις ενώπιον της του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και
του πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιου Ορφανίδη] είχα πει πως
στους άμεσους προγραμματισμούς μου ήταν να αναδημοσιεύσω και δύο κείμενα σε
σχέση με την γραπτή Δήλωση Χριστόφια:
- Το πρώτο θα
αφορούσε την αναδημοσίευση των πρώτων παραγραφών από την γραπτή Δήλωση του
Δημήτρη Χριστόφια την οποία ήθελε να αναγνώσει ενώπιον της [παράνομης]
Επιτροπής Πικής αλλά δεν τον άφησαν. Σ’ αυτές τις παραγράφους αναλύονται και
επεξηγούνται με πολύ απλό και σαφή τρόπο τα αιτία της καπιταλιστικής κρίσης.
- Το δεύτερο θα
ήταν ένα κείμενο από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”, το οποίο αποτελεί μια πρώτη
ανάγνωση της Δήλωσης Χριστόφια...
Πριν όμως προχωρήσω στην
αναδημοσίευση των αναφερόμενων κειμένων σκέφτηκα όπως αναρτήσω πρώτα ένα άρθρο
του Λυκειάρχη Θεοχάρη Μασούρα που δημοσιεύτηκε στη “Χαραυγή” της Κυριακής 25
του Αυγούστου. Στο άρθρο του ο συγγραφέας αναλύει και επεξηγεί τους πολιτικούς
όρους “Αριστερά και Δεξιά”
και τι πολιτικά νοήματα εμπεριέχουν. Θεώρησα ότι έτσι θα γίνει και πιο κατανοητή η
Δήλωση Χριστόφια.
*******************
“Αριστερά και Δεξιά”
[του Θεοχάρη Μασούρα,
Εκπαιδευτικού, Φιλόλογου και πρώην Λυκειάρχη, “Χαραυγή”, Κυριακή 25/8/2013,
σελ. 14, Άρθρα & Απόψεις]
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
Επίσης τα σχόλια, οι σημειώσεις και οι παρατηρήσεις με κόκκινο χρώμα μέσα σε αγκύλες
είναι δικές μου}...
Οι κυβερνώντες, αποφάσισαν να
κάνουν αίτηση για καταχώρησή τους στο βιβλίο Γκίνες, διεκδικώντας βραβείο
νεολογισμού και καινοτομίας στη χρήση των όρων, Αριστερά και Δεξιά. Και τούτο
γιατί διατείνονται πως οι πολίτες στην Κύπρο, δεν πρέπει να διαχωρίζονται
ταξικά και ιδεολογικά σε Αριστερούς και Δεξιούς όπως
γίνεται παγκοσμίως, αλλά να διαχωρίζονται με βάση τις θέσεις τους στο Κυπριακό
σε νούσιμους και βούζουνους! [Για «νούσιμους» συνήθως μιλά και ο blogger Strovoliotis.
Ένα πολύ πρόσφατο σχόλιο του θα βρείτε εδώ]…
«Είναι φανερό πως οι ένοικοι
του προεδρικού με το εφεύρημά τους θέλουν να αποβάλουν τον όρο Δεξιός και ό,τι
αυτός διαχρονικά σημαίνει, τον οπαδό δηλαδή του ΔΗ.ΣΥ, το εγχώριο Οικονομικó
Κατεστημένο και τον “Εθνικόφρονα”!
Ας εξετάσουμε όμως την
ιστορική προέλευση και την αυθεντική χρήση των εννοιών, Αριστερά και Δεξιά,
έχοντας ως βασική
πηγή το τρίτομο λεξικό
Κοινωνικών Επιστημών UNESCO και ας
αφήσουμε το ΔΗ.ΣΥ στη διεκδίκηση ένταξής του στο βιβλίο Γκίνες!
Πριν τη Γαλλική Επανάσταση οι
λέξεις χρησιμοποιούντο αποκλειστικά, για να προσδιορίσουν τον τόπο και το χώρο,
είτε
ως επιθετικοί είτε ως
επιρρηματικοί προσδιορισμοί. Κατά τη διάρκεια όμως της Επανάστασης και
συγκεκριμένα στην πρώτη ή δεύτερη κοινή Συνέλευση των Γενικών Τάξεων, στις 5
Μαΐου ή στις 23 Ιουνίου 1789, οι εκπρόσωποι της Τάξης των Ευγενών και Αριστοκρατών,
κατέλαβαν τις τιμητικές θέσεις δεξιά του βασιλιά, ο οποίος καθόταν στο κέντρο,
ενώ οι εκπρόσωποι της Τρίτης Τάξης (αστοί, έμποροι, διανοούμενοι, εργάτες, αγρότες)
κατέλαβαν τις μη προνομιούχες θέσεις, αριστερά του βασιλιά.
Έκτοτε οι δύο απλές λέξεις,
έχουν καταστεί έννοιες και απόκτησαν επίσης ιδεολογικό και ταξικό περιεχόμενο. Έτσι
αυτός που ανήκει στη Δεξιά, χαρακτηρίζεται από φιλομοναρχικά αισθήματα,
συντηρητισμό, πίστη στην καθεστηκυία τάξη, φόβο σε κάθε μορφή αλλαγής,
σκεπτικισμό στην παραχώρηση κοινωνικών δικαιωμάτων, δουλική πίστη στους
προγόνους, στην πατρίδα, στη “θρησκεία”,
στην οικογένεια, στην παράδοση και κυρίως στην ιστορική δικαίωση των ηρώων…
Επιπλέον απορρίπτει τον
κρατικό παρεμβατισμό, αφού πιστεύει στην απρόσκοπτη ελευθερία των αγορών (Νεοφιλελευθερισμός).
Αντίθετα, αυτός που ανήκει στην Αριστερά, χαρακτηρίζεται από αντιμοναρχικά
αισθήματα, ριζοσπαστισμό, καινοτόμες ιδέες, ευαισθησία προς τον απλό άνθρωπο,
το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Επιπρόσθετα ο Αριστερός,
εμφορείται από τον πόθο της συνεχούς αλλαγής, μάχεται για την ισότητα των
ανθρώπων, την κοινωνική δικαιοσύνη και απορρίπτει τον άκρατο σεβασμό στην
παράδοση, όταν αυτή καθίσταται τροχοπέδη στη λογική και την
πρόοδο. Αντιμετωπίζει ακόμη
τα προβλήματα, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, με ρεαλισμό και ορθολογισμό κι
όχι με μεγαλοϊδεατισμό και συναισθηματισμό.
Ο Αριστερός, επιπρόσθετα,
είναι απαλλαγμένος από τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σοβινισμό, την
πατριδοκαπηλία, την
προγονολατρία και εμφορείται
από διεθνιστικά ιδανικά και αγωνιστική πάλη για επικράτηση της παγκόσμιας
ειρήνης. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλες εκδοχές ως προς την ιστορική προέλευση των
δύο εννοιών. Το σίγουρο είναι ότι μετά το 1789, στη Γαλλία, οι
επαναστατικότεροι αντιπρόσωποι, κάθονταν στα αριστερά έδρανα και οι συντηρητικότεροι
στα δεξιά.
Η ανάπτυξη, αργότερα του σοσιαλιστικού
κινήματος, μπόλιασε τις έννοιες και με ταξικά χαρακτηριστικά, τα οποία και προ-
αναφέραμε. Πρέπει να πούμε,
τέλος, ότι από τις αρχές του 20ου αιώνα οι δύο όροι χρησιμοποιούνται, κυρίως,
για να προσδιορίσουν ενδοκομματικές ομάδες.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την
ιστορική προέλευση των όρων και το διεθνές περιεχόμενό τους, θα κατανέμαμε τους
οπαδούς των
κυπριακών κομμάτων ως εξής: Στην
Αριστερά θα εντάσσαμε το ΑΚΕΛ, την ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους [ο εθνικισμός, ο
ελλαδοκεντρισμός, η ξενοφοβία και ο λαϊκισμός που χαρακτηρίζει τα δύο αυτά
κόμματα κάθε άλλο παρά τα ταξινομεί στην Αριστερά], ενώ στη Δεξιά το ΔΗ.ΣΥ και
το ΕΥΡΩ.ΚΟ.
Το ΔΗ.ΚΟ είναι κόμμα του
Κέντρου, περιέχει δύο ιδεολογικές τάσεις, κεντροαριστερά και κεντροδεξιά, άρα
δεν αποτελεί αμιγές Δεξιό ή Αριστερό κόμμα. Κάποιοι, πιθανόν να διαφωνήσουν
στον παραπάνω διαχωρισμό των πολιτών και των κομμάτων, εξαιτίας των θέσεών τους
στο Κυπριακό.
Ο διαχωρισμός, όμως, έγινε με
βάση διεθνή και διαχρονικά κριτήρια και όχι με βάση τοπικά και εθνοκεντρικά
κριτήρια διότι ανεξαρτήτως των θέσεων ΕΔΕΚ και Οικολόγων στο Κυπριακό, δεν
παύουν να ανήκουν στην Αριστερά! [Αναφέρθηκα πιο πάνω σ’ αυτήν την παράμετρο]...
Ούτε θα παύσει ο ΔΗ.ΣΥ να
ανήκει στη Δεξιά επειδή μια μερίδα του, στη σημερινή πολιτική συγκυρία εκφράζει
παραπλήσιες θέσεις στο Κυπριακό με το Αριστερό ΑΚΕΛ.
Μεγαλύτερη αξία, πιστεύω,
στην κατανομή των ανθρώπων σήμερα στις δύο ιδεολογίες πρέπει να δίνεται στην
ερμηνεία που κάνουν, στο καυτό πρόβλημα της οικονομικής κρίσης: Ο Αριστερός θα
την ερμηνεύσει στο πλαίσιο της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος,
του άδικου
καταμερισμού του παγκόσμιου
πλούτου και της απληστίας των κεφαλαιοκρατών, τραπεζικών και βιομηχάνων, ενώ ο
Δεξιός θα την ερμηνεύσει στο πλαίσιο της πνευματικής - ηθικής κρίσης και της
απομάκρυνσης του ανθρώπου από τις παραδοσιακές προγονικές αξίες, τη λιτότητα
και το μέτρο.
Ο Αριστερός, επίσης, θα
προτείνει ως μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης τον κρατικό παρεμβατισμό και τη
φορολόγηση του πλούτου, ενώ ο Δεξιός θα προτείνει τα συσσίτια και τα κοινωνικά
παντοπωλεία. Κλασικό, όμως, παράδειγμα στο πώς σκέφτεται ένας Αριστερός ή ένας
Δεξιός αποτελεί η πρόσφατη περίπτωση της αριστερής Τουρκοκύπριας “βουλευτή” του Ρ.Τ.Κ, Ντογούς Ντεριά,
με όσα ανάφερε στο δικό της όρκο, στην “ψευδοβουλή”. Θα μπορούσαν μήπως, όσα ανάφερε στον όρκο της η Ντογούς,
να ειπωθούν από κάποιον ή κάποια “βουλευτή”
της Δεξιάς;
Και μια ερωτησούλα, σχετική με
το θέμα του άρθρου μας, προς τον Θουκύ της Εφημερίδας Πολίτης [σημ. δική μου: στην έκδοση της
18ης του Αυγούστου, στη σελ. 12] , ο οποίος ενώ εξυμνεί την προσφορά
των Δεξιών, Ν. Αναστασιάδη, προέδρου, και Ι. Κασουλίδη, ΥΠ.ΕΞ, επείγεται παράλληλα,
να διαγράψει από το πολιτικό προσκήνιο, τον πρώτο Αριστερό Πρόεδρο της
Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ερωτησούλα: Πώς κατανέμεται
το κυπριακό κατεστημένο ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά;
Η απάντηση στην ερωτησούλα,
αποτελεί και την πεμπτουσία της πολιτικής!»
************************************
Σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
Δεν θα κάμω σχόλια πάνω στο άρθρο του
κυρίου Μασούρα. Αυτό είναι σαφέστατο και μιλά από μόνο του˙ φυσικά για όσους
είναι σε θέση να καταλάβουν. Θα ‘θελα όμως να παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από
συνέντευξη της ευρωβουλευτίνας του ΔΗΣΥ Ελένης Θεοχάρους στον “Πολίτη” της
Κυριακής 11 του Αυγούστου, όπου διερωτάται κατά πόσο «ο δεξιός νοικοκυραίος πατριώτης
είναι υπηρέτης του κεφαλαίου»... Κι αναφέρθηκε στον «δεξιό
νοικοκυραίο, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του τόπου ως αντάρτης της
ΕΟΚΑ ως μαχητής το 1963-64 και ως στρατιώτης το 1974, πολεμώντας γι’ αυτή τη
γη...»... Όμως δεν ΜΑΣ είπε η κυρία Θεοχάρους αν αυτός ο «δεξιός
νοικοκυραίος πατριώτης», έχει τα χαρακτηριστικά όπως η ίδια τα καθόρισε
στη εν λόγω συνέντευξη της. Δηλαδή «... αριστερός είναι όποιος δεν αποδέχεται
τις διακρίσεις σε βάρος των φτωχών [σημ. δική ΜΟΥ: να καταλάβω ότι αγωνίζεται για τη κατάργηση
των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων που δημιουργεί ο καπιταλισμός, δηλ. για
Σοσιαλισμό; Τότε τι γυρέφκετε στον ΔΗΣΥ κυρία Θεοχάρους;], των μαύρων, των γυναικών, των
γερόντων, των γλωσσικά και σεξουαλικά διαφορετικών» [σημ. δική ΜΟΥ: κοντολογίς,
ενάντια στον ρατσισμό]... Δυστυχώς
η κυρία Θεοχάρους ξέχασε [είτε λόγω
άγνοιας, ή λόγω ελλείψεων και αδυναμιών στη διαλεκτική της] να [ΜΑΣ] πει ότι ο «δεξιός
νοικοκυραίος πατριώτης» ρέπει προς τον φασισμό και μετατρέπεται ΚΑΙ σε
φασίστα ακόμα, όταν δει ότι κινδυνεύει το νοικοκυριό του, λόγω και των επιθέσεων
του μεγάλου κεφαλαίου.
Αντί να δει ότι το πρόβλημα είναι το μεγάλο κεφαλαίο και
να ενταχθεί στο χώρο της Αριστεράς για να απαιτήσει ανατροπή του καπιταλιστικού
συστήματος, στοχοποιεί τους ξένους (καθώς τούς θεωρεί ως υπαίτιους για όλα του
τα προβλήματα), θεωρεί όλους τους πολιτικούς διεφθαρμένους [κι όχι ότι η
διαφθορά είναι εγγενές γνώρισμα του καπιταλισμού] κι αναζητεί ηθικοχριστιανικές
λύσεις με επιστροφές στις ρίζες και τις παραδόσεις και τις αξίες της φυλής...
Κουραφέξαλα, λαφαζανιές και
τρίχες κατσαρές για τους αφελείς και τους απογοητευμένους μικροαστούς!
Anef_Oriwn
[ένας Αριστερός]
Κυριακή 25/8/2013
**********************
Υστερόγραφον - 2/9/2013
Πιστεύω ότι το κείμενο του Θεοχάρη Μασούρα αποκτά ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον αν το δούμε και σε συνδυασμό με την τελευταία ανάρτηση του παρέα του Aceras [και τη συζήτηση που ακολούθησε], που θα βρείτε εδώ...
Anef_Oriwn
2/9/2013
**********************
Υστερόγραφον - 2/9/2013
Πιστεύω ότι το κείμενο του Θεοχάρη Μασούρα αποκτά ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον αν το δούμε και σε συνδυασμό με την τελευταία ανάρτηση του παρέα του Aceras [και τη συζήτηση που ακολούθησε], που θα βρείτε εδώ...
Anef_Oriwn
2/9/2013
18 σχόλια:
ενδιαφέρον και χρήσιμο το άρθρο του κ.Μασούρα, παρόλο ότι η Γαλλική Επανάσταση και ότι προσδιορίζεται εδώ ως αριστερα, δεν αφορά την κομμουνιστική αριστερά, ούτε καν αφορά αυτόν καθαυτό τον λεγόμενο ουτοπικό σοσιαλισμό, ο οποίος εμφανίστηκε αρκετά χρόνια αργότερα και έτυχε της κριτικής θεωρησης του Μαρξ και του Ένγκελς.
ακόμα και ο ουτοπικός σοσιαλισμός δηλαδη ειναι πολύ επαναστατικότερος από τον διαφωτισμό του 18ο αιώνα.
ούτε η λεγόμενη δεξιά, έχει τα χαρακτηριστικά των μοναρχικών της τότε εποχής. ( ούτε καν ο Τόμμυς - πουλά τη γη για να γορασει μετοχές )
αλλάξαμεν εποχή...
σήμερα, τα μηνύματα του διαφωτισμού τα διαδίδει η Χόπλαρου...:) ο εκσυχρονισμός του 18ου αιώνα και η καθυστέρηση του 21ου σε ένα...
Ωραίον το άρθρο..αλλά σόρυ, την ΕΔΕΚ τζιαι τους Οικολόγους μάλλον εγώ αντιλαμβάνουμαι τους ως "εθνικο"-σοσιαλιστές. Ασχέτως θέσεων στο κυπριακόν, αν τζιαι όταν έshιεις έτσι υπαρξιακά προβλήματα, "προοδευτικός" (λογικός, ρεαλιστής κλπ. όπως λαλεί ο αρθρογράφος) εν τζιείνος που δείχνει καλή θέληση να τα λύσει άμεσα τζιαι οϊ τζιείνος που τοποθετεί τη λύση τους στο απροσδιόριστον μέλλον (βάσει συνθημάτων, συναισθηματισμών κλπ.).
Κοινώς, το κυπριακόν, για τον κυπραίον, εν το πρώτον πεδίον που εννά επιδείξει κάποιος τον "αριστερισμόν" του. Τζιαι τζιαμέ, όσον τζιαι να κρούζει το ΑΚΕΛ, ο πιο κοντινός του "χώρος" εν ο συναγερμός...
Κατά τα άλλα εγώ δηλώνω επισήμως ότι ΔΕΝ με εκφράζει ποσώς πλέον ο συναγερμός, ούτε ως κόμμαν ούτε ως κυβέρνηση. Περαιτέρω προβληματισμούς για το που ευρίσκομαι στην τελευταίαν μου ανάρτηση.
εσιει δίκαιον ο Γουφις για την εδεκ τζαι τους οικολόγους.
γι αυτόν εγώ λέω, αντί να αρχίζουμε που τον διαφωτισμό, τζαι να κουτσουφλούμεν πας τον Σιζόπουλο, την Ιωάννα τζαι τη Χόπλαρου,άσε που θα κουτσουφλούμεν τζαι πας την Αντιγόνη, καλύτερα να αρχίσουμε πάλε που τον ουτοπικό σοσιαλισμό...το πολλην πολλήν να κουτσουφλίσουμεν στην πορεία πας τον Λενιν...:)
Disdaimona,
Με ιδιαίτερη χαρά ΣΕ (ξανα)καλωσορίζω στα λημέρια ΜΟΥ, ή αν προτιμάς στο απάχικο ΜΟΥ!
[Το «λημέρι» έχει να κάμει με την ύπαιθρο, ενώ το «απάχικο» με την (μεγαλου)πολη]...
Η χρησιμότητα του άρθρου του Μασούρα έγκειται στο γεγονός ότι επεξηγεί στοιχειωδώς και οριοθετεί τι εστί Αριστερά και τι είναι Δεξιά. Προφανώς θα ήταν ωφέλιμο να πούμε και τι εστί Διαφωτισμός και γιατί κάποιοι [όπως η Χόπλαρου] κινούνται σ’ εκείνα τα επίπεδα ακόμα. Μάλλον τώρα θα ανακάλυψαν την ταshινόπιτταν [τον αστικό φιλελευθερισμό] αλλά παραμένουν κολλημένοι σε μεταφυσικές ερμηνείες. Τι μεγάλο προτέρημα είναι να σκαμπάζεις δκυο πράματα που Υλισμό!
Δες, αν έχεις χρόνο, και το χτεσινό άρθρο της Χόπλαρου στον “Πολίτη”, όπου εξυμνεί τον Βασιλείου. Προφανώς «κοιμάται σε μια θάλασσα αφρισμένη»…
Ένα από τα γνωρίσματα κάθε “διανοούμενου” αριστερίζοντα δεξιού και κάθε δεξιού κουλτουριάρη που αριστερίζει, είναι μεσσιανισμός. Αναζητεί σωτήρες! Και πιστεύει ότι ο κόσμος θ’ αλλάξει προς το καλύτερο μέσα από τις προσωπικές παρεμβάσεις πρωτοπόρων φιλελεύθερων αστών πολιτικών...
Την επισήμανση/παρατήρηση για την ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους την έκανα κι ΕΓΩ, αλλά νομίζω ότι αυτή η διαφωνία μου/μας [και του Woofis] δεν αναιρεί από την ουσία και τη χρησιμότητα του άρθροy του Μασούρα... Ας μην ξεχνάμε ότι και ο ίδιος προέρχεται από τις τάξεις της ΕΔΕΚ και πιστεύει ότι μια εποχή η ΕΔΕΚ είχε αριστερούς προσανατολισμούς και ότι μπορεί να επανέλθει σ’ αυτήν την πορεία...
Για την ιστορία και εξ αφορμής της σημερινής γιορτής του “Αγίου” Μάμαντος [της Μόρφου] ότι ο Θεοχάρης Μασούρας είναι αδερφός του Μητροπολίτη Μόρφου, Νεόφυτου…
Woofis,
Σχολίασα πιο πάνω την αναφορά ΣΟΥ στην ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους...
Παραθέτω το link για το “Απολιτίκ” κείμενο ΣΟΥ που ανάρτησες στο Blog ΣΟΥ] [http://woofisarfkai.blogspot.com/2013/09/blog-post.html], καθότι το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον... Στις σκέψεις μου είναι ν’ αφήσω και κάποιο σχόλιο μου εκεί...
Παράθεση:"Υπάρχουν, βέβαια, και άλλες εκδοχές ως προς την ιστορική προέλευση των δύο εννοιών."
Βέβαια και επί της ουσίας ένα είναι το βέβαιο ότι στον καταλαιπορημένο τούτο τόπο δεν υπάρχουν αριστεροί
με την έννοια που τους προσδίδει ο αγαπητός λυκειάρχης. Υπάρχουν μόνο...
Thrasys,
Άσε τις αοριστολογίες [«ότι στον καταλαιπορημένο τούτο τόπο δεν υπάρχουν αριστεροί»] και γίνε και μια φορά συγκεκριμένος και διαλεκτικός... Απλώς να αναφέρω ότι η πολιτική συνείδηση του καθενός μας [αν τοποθετούμε τους εαυτούς μας στην Αριστερά ή τη Δεξιά] είναι κυρίως απότοκο της κοινωνικο-ταξικής μας συνειδητοποίησης...
Τέλος, αν ΕΣΥ έχεις υπ’ όψη ΣΟΥ «και άλλες εκδοχές ως προς την ιστορική προέλευση των δύο εννοιών» [της Αριστεράς και της Δεξιάς] γιατί δεν τις καταθέτεις;
Ανευ,
Κοινωνικοταξική συνείδηση υπήρχε πάντα. Και άλλωστε η μάχη των τάξεων δεν εξεκίνησε ούτε στη Γαλλική Επανάσταση, ούτε στην Ρωσσική αλλά σχεδόν από τον καιρό που επλάστηκε ο άνθρωπος. Οι πλείστοι Κύπριοι ανήκουν στην μεσαία τάξη. Οι αριστεροί της Κύπρου, η συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκουν στην τάξη που ανέφερα. Άρα αφού δεν είναι ταξική, ποιά είναι η ειδοποιός διαφορά. Σίγουρα ούτε το Κυπριακό, γιατί όλοι μα όλοι θέλουν να πάν στα σπίθκια τους. Αρα η διαφορά είναι ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ. Αυτή είναι η γνώμη μου. Αυτό είπα και στο πρώτο ποστ.
Και ελπίζω κάποτε να πετάξουμε τα κόμματα που τη ζωή μας. Εμείς τους εδώκαμε αξία. Και εκάμαμεν λάθος.
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Τέλος σου συνιστώ πραγματικά να διαβάσεις αν δεν το έπραξες ήδη το "Γοργία" του Πλάτωνα ή έστω την ιστορία του Ονήσιλου όπως την παραδίδει ο Ηρόδοτος. Και τα δύο κείμενα είναι αρκούντως διαφωτιστικά και για τον Κυπράιο και για το τότε και σήμερα
Thrasy,
Διαφωνώ κάθετα με τις προσεγγίσεις ΣΟΥ... Για την ώρα θα θελα επί τροχάδην να καταθέσω τα εξής:
1. Κατ’ αρχάς θεωρώ ότι κάποιες από τις τοποθετήσεις σου είναι [μ’ όλο το σεβασμό] πολύ απλοϊκές. Λόγου χάριν, αναφερόμενος στο κυπριακό, υποβάλλεις ότι εκεί δεν υπάρχουν διάφορες γιατί όπως λες, «όλοι μα όλοι θέλουν να πάν στα σπίθκια τους»… Αν και προσωπικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ΟΛΟΙ θέλουν «να πάν στα σπίθκια τους» [πιο πολύ εν την περιουσία τη δική τους ή των γονιών και των παππούδων τους που θέλουν], εν τούτοις μέγα θέμα είναι και ποιοι θα διοικούν ή/και θα εξασκούν την εξουσία εκεί στη βόρεια Κύπρο, το ελληνοκυπριακό ή το τουρκοκυπριακό [σε συνεργασία με το τουρκικό] κεφάλαιο;
2. Ταξικός διαχωρισμός των κοινωνιών υπήρχε ανέκαθεν ή «...σχεδόν από τον καιρό που επλάστηκε ο άνθρωπος», [πλην της εποχής της πρωτόγονης κοινωνίας], αλλά επίγνωση και συνειδητοποίηση της κοινωνικο-ταξικής θέσης του καθ’ ενός μας [και δη από μέρους των εργαζόμενων] ΟΧΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ! Μόνο ένα μικρό ποσοστό των εργαζομένων [και στην Κύπρο και διεθνώς] έχει κατανοήσει τον ταξικό διαχωρισμό που ενυπάρχει στις αστικές/καπιταλιστικές κοινωνίες [είναι εγγενές γνώρισμα τους] κι έχει αντιληφτεί τη δική του κοινωνική και ταξική του θέση, έχει δηλ. αποκτήσει ταξική εργατική συνείδηση. Διαφορετικά δεν θα έδιναν την ψήφο τους στις όποιες εκλογές στον ΔΗΣΥ, ας πούμεν, και τους υποψηφίους του. Ο ΔΗΣΥ είναι [αν δεν το ‘χεις καταλάβει] το κόμμα που εκπροσωπεί καθαρά το κεφάλαιο [κι αν θες σ’ το αναλύω αυτό σε προσεχή παρέμβαση μου]. Αποτελεί τον πολιτικό εκφραστή και των συμφερόντων των μεγαλο-επιχειρηματιών και του μεγάλου κεφαλαίου. Κι αυτό το βλέπουμε σήμερα ξεκάθαρα μέσα από αποφάσεις της Κυβέρνησης Αναστασιάδη όπως η φιλελευθεροποίηση του ωραρίου εργασίας των καταστημάτων, η παραχώρηση άδειας για ψάρεμα με τη μέθοδο του γρι-γρι, η ισοπεδωτική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας και άλλα...
3. Κι αν οι ταξικά συνειδητοποιημένοι εργαζόμενοι δεν είναι ευχαριστημένοι από το όποιο κόμμα της Αριστεράς που τους εκπροσωπεί πολιτικά [και στην προκειμένη περίπτωση της Κύπρου το ΑΚΕΛ], σίγουρα θα οργανώνονταν για να δημιουργήσουν κάποιο άλλο πολιτικό φορέα. Όμως όπως γράφεις κι ΕΣΥ [και συμφωνώ μαζί ΣΟΥ] «οι πλείστοι Κύπριοι ανήκουν στην μεσαία τάξη [και] οι αριστεροί της Κύπρου, η συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκουν στην τάξη [αυτή]», κάτι το οποίο αντανακλά και στις πολιτικές του ΑΚΕΛ καθώς έχει να κάμει κύρια με μικροαστούς κι όχι αποκλειστικά με προλετάριους. Όμως υπάρχουν τεράστιες διάφορες [σε ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο] μεταξύ του ΑΚΕΛ και του “Συναγερμού” . Όπως προείπα ο “Συναγερμός” εξυπηρετεί ξεκάθαρα το μεγάλο κεφαλαίο. Τα περί πολυταξικού και πολυσυλλεκτικού κόμματος εν παραμύθκια της Χαλιμάς για τους αφελείς...
[Συνεχίζεται]...
[Και η συνέχεια... Τελικά μακρηγόρησα!]...
4. Δεν μπορούμε σε μια ταξική κοινωνία «...να πετάξουμε τα κόμματα που τη ζωή μας» έτσι με μια μονοκοντυλιά. Αυτή η άποψη είναι και αφελής και παραπλανητική κι ανιστόρητη. Τα κόμματα [και τα Αριστερά και τα Δεξιά] είναι δημιούργημα συγκεκριμένων ιστορικών [και κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών] συνθηκών. [Ή όπως λέει και ο ποιητής -ο Κώστας Βάρναλης- για τα κόμματα της Αριστεράς, είναι «ώριμα τέκνα της ανάγκης και της οργής»]... Τα κόμματα αποτελούν τους πολιτικούς φορείς που εκφράζουν τα συμφέροντα κοινωνικών τάξεων, ομάδων και διαστρωματώσεων [και κάποια και συγκεκριμένων ατόμων]. Αποτελούν μορφή πολιτικής οργάνωσης ομάδων πολιτών [ή ομαδοποιημένων/συλλογικών κοινωνικο-ταξικών συμφερόντων] και διεκδικούν την εξουσία ή μέρος της εξουσίας για πάρτη αυτών των κοινωνικών τάξεων και ομάδων... Κι αν, ας πούμεν, καταργήσουμε [με δικτατορικές μεθόδους και διατάγματα] τα υφιστάμενα κόμματα ή αυτά καταργηθούν με κάποιο “θεϊκό” τρόπο, άλλα θα εμφανιστούν στη θέση τους με περίπου τα ίδια προγράμματα και διεκδικήσεις. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και «εικόνα της κοινωνίας και της μοιάζει». Και σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν διαφορετικά κι αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, συνεχώς θα υπάρχουν και διαφορετικά κόμματα με διαφορετικές κοσμοθεωρήσεις και προσεγγίσεις που θα εκφράζουν σε πολιτικό επίπεδο αυτά τα συμφέροντα. Δεν υπάρχει “εθνικό” συμφέρον κι άλλες τοιούτου είδους λαφαζανιές για ενότητες και μονοιάσματα! Εκτός κι αν ΕΣΥ πιστεύεις ότι πρέπει να φέρουμε πίσω τον θεσμό των βασιλιάδων, των αρχόντων και των βεζίρηδων για να μας σώσουν!
5. Δεν έχω διαβάσει «το “Γοργία” του Πλάτωνα ή έστω την ιστορία του Ονήσιλου όπως την παραδίδει ο Ηρόδοτος», όμως έχω διαβάσει τη “Καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους” του Ένγκελς το οποίο με τη σειρά μου θα ΣΟΥ σύστηνα! Πάντως η αναφορά που σε δύο συγγράμματα κλασικών τα οποία όμως έχουν να κάμουν με το βίο και την πολιτεία δυο ατόμων [του Γοργία και του Ονήσιλου] ομολογώ ότι δεν με συγκινεί. Οτιδήποτε αναδεικνύει το έργο του ατόμου [κι όχι του συνόλου],] και δίνει χαρακτηριστικά Μεσσία και Σωτήρα στο άτομο [κι όχι Ηγέτη που καθοδηγεί το σύνολο προς την κοινωνική απελευθέρωση] με αφήνει αδιάφορο... Σε παραπέμπω σχετικά σ’ ένα εξαιρετικό ποίημα του Μπρεχτ: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/05/402011.html
Ανευ,
Δέχομαι την διαφωνία σου. Όμως διαφωνώ και κυρίως διαφωνώ με αυτό τον ανεκδιήγητο ντεντερμινισμό, ότι αν διαλυθούν τα κόμματα θα δημιουργηθούν παρόμοια ή χειρότερα.
Εγώ πιστεύω σε μια διαφορετικού τύπου δημοκρατία. Στην αμεσοδημοκρατια όχι στην μέσω αντιπροσώπων-βουλευτών πλειοψηφία ούτε στην προεδρική δημοκρατία της ασυλίας και της ασυδοσίας.
Ναί είμαι αφελής.
Επαναλαμβάνω η διαφορά δεν είναι ιδεολογική είναι επίπλαστη είναι ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ.
Και με το να διατηρούμε το φανατισμό σε όλα, κερδίζουμε κάτι εγώ ή εσύ; Τούτοι κερδίζουν ψήφους εμείς;
Ανευ, ενώ κατανοείς με απόλυτο και βαθύ τρόπο τα τεχνάσματα/τις πανουργίες της δεξιάς γιατί αδυνατείς να δείς τα τεχνάσματα/τις πανουργίς του ΑΚΕΛ.
-Ποιά είναι η ιδεολογική διαφορά ανάμεσα σε 1 δεξιού που ανήκει στην μεσαίας τάξης και σε 1 αριστερό που ανήκει και αυτός επείσης στην μεσαία τάξη.
ΚΑΜΙΑ ειναι η απάντηση.
Ευχομαι μια μέρα να κάμουμε τα κόμματα τελείες για να τελειώνουμε.
Thrasy,
Πριν πάμε παρακάτω [γιατί δεν έχω και χρόνο τώρα], αλλά και για να μιλάμε και στο ίδιο μήκος κύματος και να καταλαβαινόμαστε τουλάχιστον αν και διαφωνούμε, δεν ΜΑΣ λες πώς εφαρμόζεται ή/και πώς υλοποιείται η «αμεσοδημοκρατια» ΣΟΥ, όπως ας πούμεν στην Κύπρο, σε μια χώρα ΜΟΝΟ 800 χιλιάδων κατοίκων;
Προσωπικά ΔΕΝ «διατηρώ [κάποιο] φανατισμό σε όλα» [δεν ξέρω ΕΣΥ], αλλά έχω ένα συγκεκριμένο τρόπο θεώρησης του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, ο οποίος προφανώς είναι διαφορετικός από τον δικό ΣΟΥ! Ας πούμεν, ΕΓΩ θεωρώ ότι το πρωτεύον στον άνθρωπο είναι η κοινωνική (ταξική) του συνείδηση κι όχι η πολιτική, δηλ. αν δηλώνει Αριστερός ή δεξιός. Η κοινωνική συνείδηση με τη σειρά της καθορίζεται πρώτιστα από το κοινωνικοοικονομικό status του καθ’ ενός μας και κατά δεύτερον λόγο από το περιβάλλον, την παιδεία και την κουλτούρα του. Άρα «1 δεξιός που ανήκει στην μεσαία τάξη και [...] 1 αριστερός που ανήκει και αυτός επείσης στην μεσαία τάξη», δεν θα έχουν ιδεολογικά και πολιτικά ΚΑΜΙΑ διαφορά αν ο Αριστερός δεν έχει τα γνωρίσματα που περιγράφει ο Θεοχάρη Μασούρας στο κείμενο του... Αυτή η προσέγγιση ΣΟΥ δεν είναι παρά ακόμα ένα (μικρο)αστικό ιδεολόγημα!
Α, και Thrasy, μπορείς να ΜΑΣ ονομάσεις και να ΜΑΣ αναλύσεις μερικά από «τα τεχνάσματα/τις πανουργίες του ΑΚΕΛ»;
Ανευ,
Άλλα λαλούμε άλλα καταλάββουμε.
Τελικα το προβλημα μας δεν είναι κομματικό όπως νόμιζα είναι πολιτισμικό.
Η αριστερά και εν προκειμένω το ΑΚΕΛ (διότι μιλούμε για την Κύπρο, εκυβέρνησε) και ως συγκυβέρνηση και ως κυβερνηση με βοήθεια το ΔΗΚΟ και χωρίς, το αποτέλεσμα της, άνθρωπε μου ποιόν ήταν. Τί εκάμαν. Απο όλα όσα γράφει ο λυκειάρχης τί εκάμαν; Ποιούς έβαλεν Υπουργούς οικονομικών; Τί έκαμε για τις ΒΑΣΕΙΣ; Τί έκαμεν για την παιδεία; Τί έκαμεν για τους νέους;
Το μόνο που εκτάφερε έιναι να δημιουργήσει στο λαό φρούδες προσδοκίες δίκαιη λύση, δίκαιη κοινωνία κλπ.Στο τέλος εκαμεν τα μουσκεμα τζαι έφυε τζαι είπε "Αντρο το κόμμα τζαι τα μμαθκια σου"
Εχορτάσαμεν κανεί. Εθθελουμε άλλο κόμματα.Κανεί
Thrasy,
Σίγουρα «άλλα λαλούμε άλλα καταλάββουμε», ή επί το κυπριακότερο «μαζίν μιλούμεν τζιαι χώρκα καταλάβουμεν», κάτι που σαφώς οφείλεται στις διαφορετικές μας κοσμοθεωρήσεις και προσεγγίσεις...
Παράλληλα καταλαβαίνω την αδυναμία σου να τεκμηριώσεις με διαλεκτικό τρόπο [κι όχι συνθηματολογικά] την τοποθέτηση σου «Εθθελουμε άλλο κόμματα.Κανεί»… Δεν ΜΑΣ είπες πώς θα γίνει αυτό και τί συγκεκριμένο [ποια μορφή πολιτικής οργάνωσης και δράσης] θα αντικαταστήσει αυτούς τους πολιτικούς φορείς, αλλά και πώς εφαρμόζεται ή/και πώς υλοποιείται η «αμεσοδημοκρατια» στην οποία πιστεύεις. Αν ΜΟΥ εξηγήσεις ίσως πεισθώ κι εγώ ότι έχεις δίκιο!
Όπως έχω ξαναπεί [σ’ άλλες αναρτήσεις μου και σχολιο-παρεμβάσεις μου] το σύνθημα «δίκαιη λύση, δίκαιη κοινωνία» [του Προγράμματος του Προέδρου Χριστόφια] ήταν ανεδαφικό και ουτοπικό να εφαρμοστεί μέσα στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος και μάλιστα χωρίς την έγκριση ή τουλάχιστον την ανοχή των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Δεν είναι απλώς ζήτημα να είσαι σε κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση... Είναι αφελές να πιστεύουμε [είτε είμαστε ΑΚΕΛικοί είτε όχι] πως ήταν απλά θέμα βούλησης του ΑΚΕΛ το «ποιούς έβαλεν Υπουργούς οικονομικών» ή «τί [ΔΕΝ] έκαμε για τις ΒΑΣΕΙΣ, ή «τί [δεν] έκαμεν για την παιδεία, ή « τί [ΔΕΝ] έκαμεν για τους νέους»... Είναι πολύ ευρύτερο και περίπλοκο το θέμα!
Αμάν ρε Ανεφ, αφηκε τζιαι τίποτε να ππέσει χαμαί.!!!! Θέλεις να πεις ότι όσοι δεν είναι αριστεροί έχουν πολλά αήπια;;; Τζιαι όσοι εν δεξιοί εν τα διαβολάκια της οικουμένης.
Λαλείς:
Έτσι αυτός που ανήκει στη Δεξιά, χαρακτηρίζεται από φιλομοναρχικά αισθήματα, συντηρητισμό, πίστη στην καθεστηκυία τάξη, φόβο σε κάθε μορφή αλλαγής, σκεπτικισμό στην παραχώρηση κοινωνικών δικαιωμάτων, δουλική πίστη στους προγόνους, στην πατρίδα, στη “θρησκεία”, στην οικογένεια, στην παράδοση και κυρίως στην ιστορική δικαίωση των ηρώων…
Επιπλέον απορρίπτει τον κρατικό παρεμβατισμό, αφού πιστεύει στην απρόσκοπτη ελευθερία των αγορών (Νεοφιλελευθερισμός). Αντίθετα, αυτός που ανήκει στην Αριστερά, χαρακτηρίζεται από αντιμοναρχικά αισθήματα, ριζοσπαστισμό, καινοτόμες ιδέες, ευαισθησία προς τον απλό άνθρωπο, το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Επιπρόσθετα ο Αριστερός, εμφορείται από τον πόθο της συνεχούς αλλαγής, μάχεται για την ισότητα των ανθρώπων, την κοινωνική δικαιοσύνη και απορρίπτει τον άκρατο σεβασμό στην παράδοση, όταν αυτή καθίσταται τροχοπέδη στη λογική και την
πρόοδο. Αντιμετωπίζει ακόμη τα προβλήματα, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, με ρεαλισμό και ορθολογισμό κι όχι με μεγαλοϊδεατισμό και συναισθηματισμό.
Ο Αριστερός, επιπρόσθετα, είναι απαλλαγμένος από τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σοβινισμό, την πατριδοκαπηλία, την
προγονολατρία και εμφορείται από διεθνιστικά ιδανικά και αγωνιστική πάλη για επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης.
Επίσης πολλές φορές στα κείμενά στου λαλείς ότι δεν είναι μαναχαϊστικό το ζήτημα, άσπρο - μαύρο. Οπότε είναι αδύνατο ένας άνθρωπος να έχει μαζεμένα όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζεις εσύ τον δεξιό ή τον αριστερό.
Ξέρω αριστερούς που εν της εκκλησιάς τζιαι της νηστείας τζιαι των προφητειών. Ξέρω αριστερούς που δεν φακκούν πενιά για το περιβάλλον. Ξέρω αριστερούς που εν στυγνοί εργοδότες, τζιαι έχουν την πολυτέλειαν τους. ΄Οπως ξέρω τζιαι άλλους άνθρώπους που εσύ θα χαρακτήριζες δεξιούς, αφού δεν είναι αριστεροί, που είναι άθεοι, φιλειρηνιστές, περιβαλλοντιστές, δεν είναι ηρωολάτρες, είναι οραματιστές, έχουν ευαισθησία για τον κάθε άνθρωπο.
΄Ολα όσα γράφεις ότι χαρακτηρίζουν τους αριστερούς, νομίζω ότι με χαρακτηρίζουν και εμενα.
Εν τζιαι βκάλλω τα πέρα μαζί σου, αλλά θέλω να σου δώσω το μύνημα ότι δεν μπορείς να βάλλεις (μοιράζεις) τους ανθρώπους σε δύο καλούπια. Δεν ισχύει. Σε πολλά αδρές γραμμές, μπορεί. αλλά και πάλιν υπάρχει πολλή γκρίζο πεδίο μεταξύ των δύο άκρων, αν θα τα χαρακτηρίζαμε έτσι. Εν λάθος όποιον δεν συμφωνεί σε όλα απόλυτα μαζί σας, ή όποιον ασκήσει κριτική ακόμα και καλοπροαίρετη να τον τοποθετείτε απέναντί σας. Τέλοσπάντων σε χαιρετώ.
ιων
Ιων,
Shαιρετούμεν(τε)!
Κι ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης! Αριστερός μεν, αλλά όχι της 17 Νοέμβρη!
Αν και έχω περάσει σε νέα ανάρτηση, αλλά να πούμεν δκυό κουβέντες πάνω σ’ αυτά που θίγεις...
Προσωπικά ποτέ δεν θεώρησα ότι είσαι δεξιός/δεξιά! Ποσώς σε χαρακτηρίζουν αυτά που γράφει ο αγαπητός Θεοχάρης Μασούρας για τους δεξιούς. Υπάρχουν και οι φιλελεύθεροι δεξιοί που έχουν αποβάλει τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τη θρησκοληψία, τον συντηρητισμό. Φυσικά αυτό το είδος είναι υπό εξαφάνιση στην Κύπρο κι όσοι έχουν απομείνει θα πρέπει να τους κηρύξουμε ως προστατευόμενους [και διατηρητέους] για να διασωθεί το είδος. [ΕΣΕΝΑ σε βάζω στην Αριστερά, ασχέτως των πολιτικών και κομματικών καταβολών ΣΟΥ]...
Και για να σοβαρευτούμε και λίγο... Κατ’ αρχάς όπως βάζεις το θέμα, τούτο σηκώνει πολλή ανάλυση, όμως θα πω λίγα λόγια. Απ’ εκεί και πέρα “όποιος έχει μούγιαν, μουγιάζεται”, [εκτός των παρευρισκομένων]...
Ο Θεοχάρης Μασούρας ναι μεν ορίζει ποια κόμματα ανήκουν στη Αριστερά και ποια στη Δεξιά [κι έχω πει πού διαφωνώ] και πώς πρέπει να ορίζεται η Αριστερά και η Δεξιά και τί πρέπει να χαρακτηρίζει έναν Αριστερό και τί ενα Δεξιό. Υπαρδχυν όμως και παρεκκλίσεις. Γι’ αυτό και στην Κύπρο συναντούμε «αριστερούς που εν της εκκλησιάς τζιαι της νηστείας τζιαι των προφητειών [...] που δεν φακκούν πενιά για το περιβάλλον [...] που εν στυγνοί εργοδότες, τζιαι έχουν την πολυτέλειαν τους»... Αυτοί απλώς δηλώνουν αριστεροί, προφανώς για συναισθηματικούς λόγους ή/και λόγω καταβολών, χωρίς να σκαμπάζουν τι εστί Αριστερά. ΚΑΜΙΑ σχέση έχουν με την Αριστερά... Οι άλλοι «που είναι που είναι άθεοι, φιλειρηνιστές, περιβαλλοντιστές, δεν είναι ηρωολάτρες, είναι οραματιστές, έχουν ευαισθησία για τον κάθε άνθρωπο», κάλλιστα θα μπορούσαν να θεωρηθούν Αριστεροί ασχέτως των πολιτικών καταβολών τους ή του τί δηλώνουν... Δεν βλέπω πού διαφωνούμεν!
Κι όταν λεω ότι τα γεγονότα ΔΕΝ πρέπει να τα αναλύουμε μανιχαϊστικά, σαφώς εννοώ ότι πρέπει τα κριτήρια μας να είναι πολιτικά κι όχι η όποια ανάλυση μας να γίνεται στη βάση του καλού και του κακού. Ίσως η ανάλυση του Θεοχάρη Μασούρα να μυρίζει ολίγο μανιχαϊσμό [υποβάλλει ας πούμεν, ότι οι Αριστεροί εν οι καλοί και οι δεξιοί οι κακοί], αλλά για αναλογίσου για λίγο αν είναι εύκολο να πεις στο χωριό όπου κατοικείς ότι είσαι άθεος, ή να υποστηρίζεις τα δικαιώματα ενός gay ή ενός Μαρτυρά του Ιεχωβά! Το ζήτημα είναι και ιδεολογικό και πολιτικό κι έχει να κάμει και με την κοινωνική μας συνείδηση...
Καλημέραααααα!!!! Ποσώς δεν διαφωνούμεν φίλτατε Ανεφ. Προστατευόμενη τζιαι διατηρητέα. Αρεσεν μου. Τα λέμε.
Δημοσίευση σχολίου