Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Ανάρτηση 78/2010* [ιστορική, επετειακή κι αντιφασιστική] – Λίγα λόγια για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και για το “ΟΧΙ”...


* Σημείωση 28/10/2010:
Εξ αφορμής της σημερινής επετείου του ΟΧΙ [όχι αυτού του 2004, αλλά εκείνου της 28ης Οκτωβρίου του 1940] επιτρέψτε ΜΟΥ, να κάμω μια σύντομη(;) ιστορική αναδρομή στα γεγονότα εκείνων των ημερών [που έγραψα την περασμένη Κυριακή 24 του μηνός].
Θα αναφερθώ στον ρόλο του δικτάτορα Μεταξά, στην αντίσταση του ελληνικού λαού στον εγχώριο φασισμό αλλά και στον φασισμό του Μουσολίνι και στον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν τότε οι έλληνες κομμουνιστές στις εξελίξεις. [Το τελευταίο γίνεται με σκοπό την αποκατάσταση της αλήθειας γύρω από τον ρόλο το ΚΚΕ που έχει συκοφαντηθεί κατάφορα].

************************************
Στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι επισκέφτηκε τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στο σπίτι του τελευταίου στην Κηφισιά, και του επέδωσε εκ μέρους της κυβέρνησης της χώρας του ένα άκρως προκλητικό τελεσίγραφο: Η φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι, επικαλούμενη το γεγονός ότι βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αγγλία, ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση (ως απόδειξη της ουδετερότητάς της) να επιτρέψει στις ιταλικές ένοπλες δυνάμεις να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους.
Ο Γκράτσι διευκρίνισε στον Έλληνα δικτάτορα ότι αν οι όροι του τελεσιγράφου δε γίνουν δεκτοί, τα ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλουν στην Ελλάδα στις 6 το πρωί.
«Λοιπόν, έχουμε πόλεμο», [που μετέπειτα μεταφράστηκε σε «ΟΧΙ»] ήταν η απάντηση του Μεταξά, σύμφωνα με τη μαρτύρια του Ιταλού πρεσβευτή. Η φράση εκείνη τα έλεγε όλα. Η ελληνική πλευρά δεν είχε περιθώρια κάποιας άλλης επιλογής. Ο πόλεμος ήταν γεγονός και η ιταλική επίθεση δεν άργησε. Εκδηλώθηκε στις 5.30 π.μ., δηλαδή μισή ώρα πριν εκπνεύσει το τελεσίγραφο, σ’ ολόκληρο το μέτωπο, από το Ιόνιο ως τη λίμνη Πρέσπα.
Φυσικά ο Μεταξάς δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά διότι αν δεχόταν το τελεσίγραφο, τότε θα ανατρεπόταν από τον φιλάγγλο Βασιλιά Γεώργιο Β΄ και τους άγγλους που τον είχαν τοποθετήσει δικτάτορα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά τους, [εκείνη την περίοδο] απέναντι στην Ιταλία. Μάλιστα δύο ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Μεταξάς εξήγησε στους ιδιοκτήτες και στους αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου, ότι αν δεχόταν το ιταλικό τελεσίγραφο, η Ιταλία και η Βουλγαρία θα έκοβαν τα χέρια της Ελλάδας [προφανώς καταλαμβάνοντας την Ήπειρο και την Μακεδονία – Θράκη], η Αγγλία θα της έκοβε τα πόδια, καταλαμβάνοντας την Κρήτη και τα νησιά. Σε τέτοια περίπτωση η κυβέρνησή του θα απομονώνονταν πλήρως από τον ελληνικό λαό, ο οποίος μάλιστα θα μπορούσε να κινηθεί και για την ανατροπή του.

Η εν λόγω ομολογία του Μεταξά αποδείκνυε πως το δικό του «ΟΧΙ» στην ιταλική πρόκληση καμία σχέση δεν είχε με το πραγματικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στον ιταλικό φασισμό. Στην ουσία ο Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο χωρίς να πιστεύει στη νίκη του ελληνικού λαού, αλλά πιο πολύ για να ριχτούν απλά μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων. Στις 30. 10.1940 δήλωνε στους δημοσιογράφους: «Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει έστω και χωρίς καμιάν ελπίδα νίκης...»

Ο δικτάτορας βρισκόταν σε αναντιστοιχία με τα αισθήματα του κόσμου και τη διάθεση και ετοιμότητα του για αντίσταση. Δεν κατανοούσε και αναμφίβολα δεν εξέφραζε την ψυχή του ελληνικού λαού. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις συγκροτήθηκαν αυθόρμητα μεγάλες διαδηλώσεις αποδοκιμασίας της φασιστικής Ιταλίας και του δικτάτορα Μουσολίνι. Όλη αυτή η εικόνα του κόσμου για την πάλη και την νίκη τρόμαξε το δικτάτορα Μεταξά, που έγραφε στο ημερολόγιο του στις 29 Οκτωβρίου 1940: «Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη».
Ο λαός όμως, παρά τις καταπιέσεις, τις φυλακές, τις εξορίες, τις πικρίες, τους διαχωρισμούς και παρά τη φιλοφασιστική και φιλοναζιστική προπαγάνδα του καθεστώτος, από το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, βρέθηκε έτοιμος να πολεμήσει τους επιδρομείς.

Ο πόλεμος ενάντια στους επιτιθεμένους [από την Αλβανία] Ιταλούς απέδειξε το αντιφασιστικό πνεύμα των ελλήνων αλλά και απομυθοποίησε τη χυδαία προπαγάνδα της δικτατορίας του Μεταξά, η οποία επί μια τετραετία [από τες 4 Αυγούστου που κατέλαβε την εξουσία] είχε ως στόχο την εξαπάτηση του λαού. Πέραν από την ωμή βία, την τρομοκρατία, τες φυλακές, τες εξορίες και τα λοιπά, προσπαθούσε να καλλιεργήσει [μέσα στον ελληνικό λαό] την ψευδή εντύπωση ότι μεριμνούσε ανελλιπώς για τον εξοπλισμό του στρατού και την ασφάλεια της χώρας. Στην πράξη όμως συναγελαζόταν με τα φασιστικά καθεστώτα της Ιταλίας και της Γερμανίας και αδιαφορούσε ή/και υποβάθμιζε για τους κινδύνους από τους αρχι-φασίστες ομοϊδεάτες του. Το καθεστώς Μεταξά καλλιεργούσε και επέβαλλε τον θαυμασμό για τα φασιστικά καθεστώτα της Ιταλίας και της Γερμανίας. Έγραφε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μεταξάς στο προσωπικό του ημερολόγιο: «... η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου, κράτος αντικομουνιστικό, κράτος αντικοινοβουλευτικό, κράτος ολοκληρωτικό... Επομένως , αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνιζόντανε πραγματικά για την ιδεολογία που υψώσανε για σημαία έπρεπε να υποστηρίζουν παντού την Ελλάδα με όλη τους την δύναμη...”.
Επίσης ο Σπύρος Λιναρδάρτος στο βιβλίο του “Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις (1936-1940)” γράφει: «Ο ελληνικός λαός εκλήθη να αντιμετωπίση τον ιταλικόν φασισμόν και τον γερμανικόν εθνικοσοσιαλισμόν , αφού επί μία τετραετία εδιδάσκετο ότι τα καθεστώτα ταύτα ήσαν αι μορφαί πολιτικής διακυβερνήσεως του μέλλοντος» ...

Αλλά και την τελευταία στιγμή ο Μεταξάς όχι μόνο δεν πίστευε στη νίκη, αλλά και είχε αυταπάτες ότι δεν θα μας επιτεθεί η Ιταλία.
Το γεγονός αυτό φαίνεται στις σημειώσεις του προσωπικού του ημερολογίου, ανεξάρτητα που όλα τα τηλεγραφήματα από τις Πρεσβείες που έφταναν μιλούσαν για επίθεση. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω που έστειλε ο Ι. Πολίτης από τη Ρώμη στις 23/10/1940 «κατά πληροφορίας στρατιωτικής πηγής προστίθεται ήδη και χρονικός προσδιορισμός μεταξύ 25 και 28 τρέχοντος δια την εκδήλωσίν της εναντίον της Ελλάδος ενεργείας».
Φυσικά πιο πριν [μετά την κατάληψη της Αλβανίας από την Ιταλία τον Απρίλη του 1939] η ηγεσία του ΓΕΣ έβλεπε τον κίνδυνο της ιταλικής επίθεσης, χωρίς όμως ο Μεταξάς να παίρνει μέτρα όταν του ζητήθηκε.
Είχε προηγηθεί βομβαρδισμός στις 12.7.1940 από τρία ιταλικά αεροπλάνα του βοηθητικού του Ελληνικού Στόλου «Ωρίων» καθώς και του αντιτορπιλικού «Ύδρα». Στις 30.7.1940 ρίχνονται 4 βόμβες εναντίον ελληνικού αντιτορπιλικού στον Κορινθιακό. Στις 2.8.1940 ιταλικό αεροπλάνο ρίχνει βόμβες εναντίον πλοίου της οικονομικής αστυνομίας 1 χιλιόμετρο από το φάρο της Λαγούσας. Στις 15.8.1940 τορπιλίζεται στην Τήνο το υποβρύχιο “Έλλη”.

Από την πλευρά του, το δικτατορικό καθεστώς για να μην εξοργίσει τον Μουσολίνι και να μην μεγαλώσει την ανησυχία της ελληνικής κοινής γνώμης απαγορεύσε τη δημοσίευση οποιασδήποτε πληροφορίας για τις ιταλικές προκλήσεις. Έγιναν βέβαια διακοινώσεις διαμαρτυρίας στην Ιταλία, αλλά οι Ιταλοί τους «έγραψαν» κανονικά γιατί είχαν τα σχέδιά τους.
Οι αυταπάτες του Μεταξά συνεχίζονταν κι όταν ακόμη μετά τον τορπιλισμό του “Έλλη”, ο Παπάγος με την ιδιότητα του αρχηγού του ΓΕΣ του ζήτησε να παρθούν ορισμένα μέτρα. Ο Μεταξάς τα απέρριψε, αλλά για να δικαιολογήσει τη στάση του απευθύνθηκε στη Γερμανία του Χίτλερ για να τον συμβουλευτεί. Φυσικά η απάντηση από τη Γερμανία ήταν αρνητική, «να μην κάνει τίποτε».

Ο Παπάγος σημειώνει : «Ουδέποτε η κυβέρνησις μεταξύ των σκοπών της μιας προπαρασκευής είχε θέσει και τον της αντιμετωπίσεως ενός πολέμου κατά της Ιταλίας. Οπότε όμως τον Απρίλιο του 1939 τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αλβανίαν, το ζήτημα της αντιμετωπίσεως του ιταλικού κινδύνου εν αμέσω ή προσεχεί μέλλοντι ετίθετο πλέον όμως από στρατιωτικής πλευράς»

Ανακεφαλαιώνοντας όλα αυτά για το ποιος είπε πραγματικά το ΟΧΙ αλλά και απαντώντας σε όλους εκείνους τους απολογητές και υμνητές της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, που θέλουν να τον παρουσιάσουν σαν έναν άνθρωπο με αρετές, με θάρρος και αποφασιστικότητα, αλλά και αμέσως μετά την κήρυξιν του πολέμου, ο γνωστός ιστορικός Γ. Κορδάτος γράφει σε δημοσιεύματά του : «...Ο Μεταξάς κανένα ΟΧΙ δεν είπε στον Ιταλό πρεσβευτή. Το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός λαός και στο αλβανικό μέτωπο και ύστερα στον καιρό της κατοχής με την Εθνική Αντίσταση…Ο Μεταξάς δεν έπαιξε τον ιστορικό ρόλο που καλούσαν οι περιστάσεις να παίξει. Ως την τελευταία στιγμή έλπιζε πως ο Μουσολίνι δεν θα μας επιτίθονταν, γιατί πολλά περίμενε από τον Χίτλερ που τον πίστευε για φίλο και προστάτη της Ελλάδας! Γι’ αυτό όταν στις 4 το πρωί της 28 Οκτώβρη 1940 τον ξύπνησε ο Ιταλός Πρεσβευτής Γκράτσι για να του επιδώσει το τελεσίγραφο δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο – έτσι διηγείται ο Γκράτσι που κατά τα άλλα γράφει με πολλή συμπάθεια για το Μεταξά και άρχισε τις φιλοφρονήσεις. Όταν δε διάβασε το τελεσίγραφο ούτε αγρίεψε, ούτε κράτησε την ψυχραιμία του, ούτε βρήκε δύο λέξει από εκείνες που μένουν ιστορικές για να πει για λογαριασμό της Ελλάδας, παρά δάκρυσε... «όταν τελείωσε το διάβασμα του φασιστικού τελεσιγράφου (διηγείται ο ιταλός πρεβευτής Γκράτσι) «κοίταξε κατάματα το Γκράτσι και με συγκινημένη αλλά σταθερή φωνή του είπε στα γαλλικά «ώστε έχω πόλεμο»!

Αντίθετα όμως, με το μεταξικό φασιστικό καθεστώς, σε αντιστοιχία με τις διαθέσεις του λαού, εκείνες τις κρίσιμες ημέρες, βρέθηκαν οι κομμουνιστές, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι και το Κόμμα τους είχαν χτυπηθεί άγρια από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.

Την 28η Οκτωβρίου 1940, περίπου δυο χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, βρίσκονταν κρατούμενοι σε 22 φυλακές, στρατόπεδα και τόπους εξορίας. Επίσης, όλη σχεδόν η κομματική ηγεσία που είχε εκλεγεί από το 6ο Συνέδριο (Δεκέμβρης 1935) βρισκόταν ανάμεσα στους φυλακισμένους και στους εξόριστους.

Αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η στρατιωτική επιδρομή της Ιταλίας, και παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το ΚΚΕ, η ηγεσία του, τα μέλη και τα στελέχη του από τις φυλακές και τις εξορίες παρενέβησαν και η παρέμβασή τους αυτή ήταν αποφασιστικά δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό.

Χρονολογικά πρώτοι αντέδρασαν οι Ακροναυπλιώτες φυλακισμένοι. Με το ξέσπασμα του πολέμου οι 600 δεσμώτες κομμουνιστές της Ακροναυπλίας ζήτησαν στις 29 Οκτώβρη 1940 με υπόμνημά τους προς την [δικτατορική] κυβέρνηση Μεταξά να πάνε στην πρώτη γραμμή του πυρός για να πολεμήσουν.
Η δικτατορία απέρριψε το υπόμνημά τους απαντώντας αρνητικά. Ανάλογα υπομνήματα στάλθηκαν από τους φυλακισμένους και εξόριστους από την Κέρκυρα, Φολέγανδρο, Κίμωλο, Σίκινο, Ασβεστοχώρι κι από αλλού τα οποία όμως απορρίφθηκαν από τη δικτατορία. Η αρνητική απάντηση της δικτατορίας είχε ως αποτέλεσμα πολλοί δεσμώτες αγωνιστές στους τόπους εξορίας να πεθάνουν από τη φοβερή πείνα του 1941. Εκατοντάδες άλλοι να παραδοθούν από τη δικτατορία στα κατοχικά στρατεύματα και να εκτελεστούν από τους Γερμανούς στην Καισαριανή στην Αθήνα, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα σημεία.

Το σημαντικότερο όμως, από όλα, που αποτελει και η συνισταμένη της τοποθέτησης των κομμουνιστών της Ελλάδας, αλλά και κάθε προοδευτικού ανθρώπου για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και την φασιστική εισβολή, ήταν το ανοιχτό γράμμα «Προς το Λαό της Ελλάδας» του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Το Γράμμα γράφτηκε στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας υπό τύπο μανιφέστου προς τον ελληνικό λαό και δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 2/11/1940.
Στο περίφημο γράμμα του ο Νίκος Ζαχαριάδη, χαρακτήριζε τον πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι
«δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ».
Το γράμμα αυτό άσκησε τεράστια επίδραση στον ελληνικό λαό, στα μέλη και στα στελέχη του Κόμματος, είτε αυτά βρίσκονταν ελεύθερα, είτε στις φυλακές και στις εξορίες, στους φίλους και τους οπαδούς του. Ελάχιστες ήταν οι εξαιρέσεις των κομματικών μελών και στελεχών που αντιμετώπισαν το γράμμα με δυσπιστία ή το χαρακτήρισαν πλαστό. Έτσι, απ’ όλους τους τόπους εξορίας και φυλακής οι κομμουνιστές απευθύνθηκαν στην κυβέρνηση του Μεταξά, εκφράζοντας το αίτημα να τους επιτραπεί να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν.

Το Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη ήταν ξεκάθαρο και χωρίς περιστροφές. Έβαζε ζήτημα προοπτικής για «μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Ουσιαστικά το γράμμα έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), που ακολουθήθηκε στη συνέχεια και γιγαντώθηκε στο λαό για "τη χιλιάκριβη τη λευτεριά" [όπως λέει κι ένα ανταρτικο τραγουδι].

Με την κατάληψη της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής τον Απρίλη 1941, ο Νίκος Ζαχαριάδης παραδόθηκε από την Ελληνική Ασφάλεια στους γερμανούς και μεταφέρθηκε στο Νταχάου από το οποίο απελευθερώθηκε το 1945 και επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη Μάη του ίδιου έτους.

Η στάση αυτή των κομμουνιστών ήταν μια στάση αρχής, στάση πατριωτική, ηρωική και περήφανη. Όμως το καθεστώς της 4ης Αυγούστου όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να πάνε στο μέτωπο, αλλά [όπως είπα και πιο πάνω] παρέδωσε τα φυλακισμένα και εξόριστα μέλη και στελέχη του Κόμματος στους Γερμανο-ιταλούς κατακτητές, όταν η χώρα λύγισε κάτω από το βάρος της ναζιστικής πολεμικής μηχανής. Είναι κι αυτό ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που φανερώνει πως το αληθινό «ΟΧΙ» στον ιταλικό φασισμό δεν το είπε ο Μεταξάς και το καθεστώς που εκπροσωπούσε, αλλά ο ελληνικός λαός και οι οργανώσεις του συμπεριλαμβνομένου και του ΚΚΕ. Η λαϊκή διαίσθηση κατάλαβε πολύ καλά τους κομμουνιστές σ’ εκείνη την κρίσιμη ιστορική στιγμή, γι'

αυτό και μετά τη γερμανική εισβολή και την ήττα, εμπιστεύτηκε στο ΚΚΕ την οργάνωση και την καθοδήγηση του αντιστασιακού αγώνα, πυκνώνοντας τις ΕΑΜικές οργανώσεις.

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου [του 1940-41] σκοτώθηκαν 11.911οπλίτες και αξιωματικοί και εξαφανίστηκαν 1.342, δηλ. συνολικά 13.253. Κατά τη διάρκεια του ελληνο-γερμανικού πολέμου (μαζί και η μάχη της Κρήτης) σκοτώθηκαν 1.437 και εξαφανίστηκαν 458. Στους δύο αυτούς πολέμους συνολικά σκοτώθηκαν 13.348 και εξαφανίστηκαν 1.800 σύνολο δηλαδή 15.148 οπλίτες και αξιωματικοί.

Την ιστορία την φτιάχνουν και τη γράφουν οι λαοί με τους αγώνες, το αίμα και τη δράση τους. Η αστική βιβλιογραφία συνήθως υπερτονίζει το ρόλο των ηγετών. Φυσικά η προσωπικότητα του ηγέτη παίζει σημαντικό ρόλο σε αγώνες απελευθερωτικούς, κοινωνικούς κι αντιφασιστικούς.
Όμως θα μπορούσε ένας δικτάτορας όπως ο Μεταξάς που καλλιεργούσε για 4 χρόνια με τη βία και την απάτη τα φασιστικά και ναζιστικά πρότυπα να ηγηθεί ενός αντιφασιστικού αγώνα; Ούτε στον λαό πίστευε, αλλά ούτε και στη νίκη. Το πραγματικό «ΟΧΙ» το είπε ο ελληνικός λαός, πρώτα στο αλβανικό μέτωπο ενάντια στους ιταλούς και στη συνέχεια ενάντια στους γερμανούς και ακολούθως στην κατοχή με την αντίσταση των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ για την απελευθέρωση του τόπου.

Εξάλλου τα στελέχη της κυβέρνησης Μεταξά και όλος ο περίγυρος του Βασιλιά φρόντισαν γρήγορα να την κοπανήσουν για την Αίγυπτο με γεμάτες βαλίτσες από χρήματα.
Κλείνοντας το κεφάλαιο της αντίστασης στην ιταλική επίθεση αξίζει να παραθέσουμε δύο αποσπάσματα για τη νίκη του ελληνικού λαού στον πόλεμο του 1940-41. “Συνηθίζουμε να λέμε : «οι έλληνες πολεμούν σαν ήρωες»,στο μέλλον θα λέμε « οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες»”
[Η περίφημη ατάκα του Τσόρτσιλ].
Παράλληλα οι σοβιετικοί δήλωναν:
«Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και νικήσατε. Επολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατον να γίνει αλλοιώς, διότι είσθε έλληνες. Ως ρώσοι εκερδίσαμε χάριν εις την θυσίαν σας χρόνον δια να αμυνθώμεν. Σας ευγνωμονούμεν...»

Τέλος, αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η τότε κυρίαρχη αντιδραστική αστική τάξη στην πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό και τον τόπο, πρόδωσε τα συμφέροντα της χώρας και συνεργάστηκε με τους χιτλεροφασίστες κατακτητές [βλέπετε Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και λοιπούς Κουίσλινγκ], {προσθήκη μετά από εισήγηση του Blogger Νέου Ελληνοκύπριου - 29/10/2010:}, όπως έπραξαν και τα τσογλάνια τους, οι Ταγματασφαλίτες και η Οργάνωση “Χ” του γνωστού Γρίβα] ...

Anef_Oriwn
Κυριακή 24/10/2010

59 σχόλια:

Μιχάλης είπε...

Εξαιρετικό κείμενο, εξαιρετική ανάλυση.

Με πλήρη σαφήνεια βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Ανώνυμος είπε...

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5910201

Ανώνυμος είπε...

Anef,

*Πότε* είπαν οι Ρώσσοι αυτό που αναφέρεις;
Πηγές παρακαλώ!

Anef_Oriwn είπε...

Strovolioti,

Μελετώντας διάφορα υλικά για να συγγράψω το δικό ΜΟΥ κείμενο, βρήκα και τη σχετική αναφορά που αποδίδεται σε εκπομπή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας στες 27 του Απρίλη του 1942 ...

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα, Απρίλης του 1942. Οι ιταλοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940, οι γερμανοί μερικούς μήνες αργότερα.
Μπορεί οι έλληνες κομμουνιστές να έδειξαν ανωτερότητα, μπορεί να συντάχθηκαν με τον δικτάτορα, μπορεί τελικά οι σοβιετικοί να νίκησαν τους γερμανούς, αλλά κατά την 28η Οκτωβρίου του 1940 ο καθένας κοίταζε τα συμφέροντα του, και οι αρχές πήγαιναν περίπατο.
Το να είσαι (ήσουν) κομμουνιστής δεν αποτελούσε και εγγύηση πως έκανες και το σωστό.

Anef_Oriwn είπε...

Stro(voliotis),

Και φυσικά υπάρχουν [και υπήρχαν και τότε το 1940] συμφέροντα [και οικονομικά – πρώτα και κύρια και πολιτικά και στρατιωτικά] και μάλιστα αντικρουόμενα. Κι αυτά και κείνα τα συμφέροντα καθόριζαν και τες πολιτικές των εμπλεκομένων στον πόλεμο ακόμα και τη σύσταση ετεροκλήτων συμμαχιών στη βάση κάποιων κοινών συμφερόντων [γενικότερο χαρακτηριστικό κι αυτό ΟΛΩΝ των πολέμων]... Τις ετερόκλητες συμμαχίες φυσικά τις βλέπουμε και σήμερα [εν καιρώ ειρήνης] και μάλιστα ανάμεσα στους συνεταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι λεγόμενες «ευρωπαϊκές αρχές» μια την άλλη πανε περίπατο. Όμως ρε φίλε μεν γίνεσαι ισοπεδωτικός ... Εγώ μίλησα για τη στάση αρχής των ελλήνων κομμουνιστών που παρ’ όλο που ήταν έγκλειστοι σε φυλακές και εκτοπισμένοι σε ξερονήσια προθυμοποιήθηκαν να πανε στο μέτωπο να πολεμήσουν, χωρίς μάλιστα να λάβουν καθόλου υπ’ όψη [ως «πράκτορες της Σοβιετικής Ένωσης», που ήταν] ότι ήταν ακόμα σε ισχύ το γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης [το γνωστό ως Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ] και θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφορετικά...
Όμως μήπως έτσι [πατριωτικά] δεν λειτούργησαν και οι κύπριοι Αριστεροί τον Ιούλη του 1974 που απολύονταν από τες φύλακες όπου τους είχαν κλείσει οι πραξικοπηματίες και πήγαιναν και κατατάγονταν για να πολεμήσουν τους τούρκους εισβολείς;

Και παρεμπιπτόντως τη δική του, την επαινετική για τους Έλληνες, δήλωση του Τσόρτσιλ την έκαμε κι αυτός μόλις τον Απρίλη του 1941 και μετά την εκδήλωση της ναζιστικής επίθεσης ενάντια στην Ελλάδα.

Horst Wessel είπε...

Άνεφ Ορίων οι ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ της Κύπρου το 1974 κερνούσαν γλυκό καρυδάκι τους συντρόφους τους που ανήκαν στις τάξεις της ΕΟΚΑ Β΄ και λίγους μήνες μετά πρότρεπαν το Μακάριο να μην επιστρέψει γιατί είχαμε καλύτερο καραβοκύρη.

Πράγματι στις φυλακές υπήρχαν πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι αλλά όχι αριστεροί. Εκτός που αν εννοούσες με το όρο «ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» τους ΕΔΕΚΙΤΕΣ , γιατί και αυτοί λίγο αριστεροί μου φαίνονται.

Anef_Oriwn είπε...

Όπου τζιαι να ‘σαι, εν να ΜΑΣ πουν τζιαι για την «βραστή ΚΕΑΝ» ... Τα άλλα δύο [το «καρυδάκι» και τον «καλό καραβοκύρη»] ήδη εκαλύψαν τα!!!

***************************
Arxiepiskopε Original,

Είχες δίκιο τελικά η Μαϊμού-να εν ο Johnάκος ο Charalambous [ελληνοπρεπέστατο όνομα], alias Pentaro …

ιωσηφ σταλιν ο νεοτερος είπε...

μερικοι αντιστασικοι εξ ακελ.χριστοφιας ντιμιτρη χαμενος στον κοσμο του ψαχνοντας το ταγμα του μα εκαμε στρατο?κατσουριδης τζουνιορ και πατηρ χωσμενοι σε ξενες πρεσβειες λυσσασμενος βασιλουις χωσμενος παλε,αντρος κυπριανου ο οποιος δηλωνε οτι δεν εγινε πολιτικος για το χρημα και ο οποιος παραδοξως εχει μεσαμε την αμερικανικη αντικομμουνιστικη πρεσβεια,παρακαλαω μην μας λετε εσεις οι αθλιοι κομματοσκυλοι νεοκυπριοι οτι μισατε τους δυτικους.οι δυτικοι σας ταιζουν.ο λαος το ξερει.ξερει οτι ουδεις αντισταθηκε εκ ακελ.εκτος αν βαλετε στο ακελ τα προβατα τα φτωχα που εριψαν λιες σσιπεθκιες.

arxiepiskopos είπε...

Ρε φίλε,φοβερή αλλά και μπελαλίδικη η ανάρτησή σου!Τώρα θα βάλεις τους Πενταρόγιωρκους(σε όλες τις εκδοχές τους) να προβληματίζονται αν όντως το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός λαός,ο Μεταξάς ή ο Τάσσος!

arxiepiskopos είπε...

Papajohn,με κάποια ορθογραφικά λάθη του ΑΝΕΦ ασχολούμαι,γιατί η κατάσταση είναι αναστρέψιμη.Μαζί σου δεν ασχολούμαι,γιατί οι εγκεφαλικές βλάβες δεν είναι αναστρέψιμες!

arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
aspromavro είπε...

anef
ωραία η ανάρτηση σου! μπράβο.
αλλά εχάλασες τα στο σχόλιο σου. εν ήταν ανάγκη να αναφερθείς στο 74. ΕΝ δύο διαφορετικές καταστάσεις.

Anef_Oriwn είπε...

Ο/Η ΦΤΑΝΟΣ Arxiepiskopos Μαϊ-ΜΟΥΝΝΑΣ είπε... [στα δυο διαγραφέντα σχόλια του] ...

“Μανία με τον Johnάκο Charalambous που έχετε. Είμαι ο νυν και πραγματικός Αρχιεπίσκοπος.
Όση σχέση έχω με τον αρχιεπίσκοπο τέως , άλλη τόση έχω με οποιοδήποτε άλλο εδώ μέσα.
Άνεφ σε πήρανε χαμπάρι και σε πιάσαν στο μαϊττάππι.
Κάποιος έκλεψε την ιδέα μου για κάποιο ψευδόνυμο. Ε δουλειά του τέως πιστεύκω.
29/10/10 12:16 π.μ.”


*********************************
“Καλώς τον Τέως !!!!!
29/10/10 12:19 π.μ.”

Horst Wessel είπε...

Άνεφ μόνο και μόνο επειδή είμαι ο Ρομπέν των Φτανών δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι είμαι και αρχιεπίσκοπος.
Τα αυθαίρετα συμπεράσματα σου σε εκθέτουν και γίνεσαι κάτι σαν κάποιους άλλους τους οποίους κατηγορείς ότι κάνουν αυτό που εσύ τώρα κάνεις με τόση ευκολία και με καθόλου σκέψη η στοιχεία.

Πρώτα σκεφτόμαστε και μετά μιλάμε Άνεφ.
Και να συγκρατείς το θυμό σου για να αποφεύγεις τα λάθη της οργής.

Anef_Oriwn είπε...

Aspromavro,

Shερετώ ΣΕ τζιαι ΣΕ καλωσορίζω στα μέρη ΜΟΥ!

Δεν κατάλαβα όμως γιατί ΣΕ ενόχλησε το σχόλιο ΜΟΥ όπου έκαμνα αναφορά [και σύγκριση] με το 1974 τζιαι λαλείς ότι τα εχάλασα ... Δεν είναι αλήθεια ότι τότες, κάποιοι από τους συλληφθέντες και βασανισθέντες Αριστερούς [αλλά κι άλλους δημοκρατικούς πολίτες] απολύθηκαν από τα κρατητήρια μόλις το πρωινό της 20ης του Ιούλη; Οι πλείστοι εξ αυτών δεν πήγαν αμέσως να καταταγούν και να πολεμήσουν για τη απόκρουση της τουρκικής εισβολής; Προσωπικά γνωρίζω κάποιες τέτοιες περιπτώσεις, ενώ κάποτε παρακολούθησα κι ένα σχετικό ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ για το πραξικόπημα και την εισβολή με θέμα τους κρατούμενους στο Κάστρο της Κερύνειας.

*************************
Διευκρίνηση :
Τα σχόλια που έχω διαγράψει ανήκουν τον (ψευδο)Arxiepiskopo. Όπως έχω πει και σε σχόλιο ΜΟΥ στο προηγούμενο post ΜΟΥ, εν όσο ο συγκεκριμένος σχολιογράφος εξακολουθεί να καπηλεύεται το nickname άλλου σχολιογράφου τα σχόλια του θα διαγράφονται! Όμως [κι εφ’ όσον τούτα τα σχόλια δεν περιέχουν ύβρεις] θα τα επαναφέρω, αλλά με nick που ΕΓΩ θα επιλέγω και που θα αντικατοπτρίζει την πραγματική ιδιότητα του συγκεκριμένου σχολιογράφου!

arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
arxiepiskopos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Horst Wessel είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
νεος είπε...

Πραγματικά βάζεις τα πράγματα στη θέση τους Anef, δεν αναφέρθηκε όμως στον επίλογο σου και στα "τάγματα ασφαλείας", στην οργάνωση "Χ" κλπ...

Anef_Oriwn είπε...

(Ψευδό)Arxiepiskopε,
alias ΠΟΜΠΈΝ [όπως λέμε Πόμπος] ΤΩΝ ΧΑΝΤΏΝ,

Τζιαι επειδή αρκετά ασχολήθηκα μαζί ΣΟΥ [αλλά και επειδή πασιφανής είναι πλέον και ο σκοπός ΣΟΥ - η εκφύλιση των συζητήσεων στο Blog], από τούδε και στο εξής ΟΛΑ τα εκτός θέματος σχόλια ΣΟΥ, ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ!
Α, τζιαι σκασίλα ΜΟΥ [για να μην πω στα ποτέθκια ΜΟΥ], τι σκέφτεσαι για ‘ΜΕΝΑ. Τούτο έλειπε να θέλω και πιστοποιητικά συμπεριφοράς που λλόου ΣΟΥ!

Υ.Γ.: Η τακτική ΣΟΥ να παραθέτεις τα σχόλια ΜΟΥ αυτούσια θυμίζει παλαιότερο σχολιογράφο που έμεινε στην ιστορία για τη χυδαιότητα του λόγου ΤΟΥ!

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ!

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Στο κείμενο ΜΟΥ επικεντρώθηκα στα γεγονότα που προηγήθηκαν και [αμέσως] ακολούθησαν την απάντηση του Μεταξά στον Ιταλό πρέσβη και το «ΟΧΙ» του ελληνικού λάου στον ιταλικό φασισμό ... Έχεις δίκιο όμως ... Θα ‘πρεπε «... στον επίλογο μου ...» [να έκαμνα έστω μνεία] «... και στα “τάγματα ασφαλείας”, στην οργάνωση “Χ”...» Θα κάμω μια μικρή συμπλήρωση.
Όμως ειδικά για τα “Τάγματα Ασφαλείας”, έχω κάποιο [πολύ ενδιαφέρον] κείμενο που πήρα από την ελληνική σατιρική εφημερίδα “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ” [καμία σχέση με την κυπριακή ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα] και το ποίο θα αναρτήσω με την πρώτη ευκαιρία – ίσως με αφορμή κάποια επέτειο, όπως τα Δεκεμβριανά.

Anef_Oriwn είπε...

Παραθέτω πιο κάτω ένα σχόλιο του (ψευδο)Arxiepiskopoυ, στο οποίο καταθέτει ένα ψευτοδίλημμα νομικίστικο, που αφορά τη χρήση των ψευδωνύμων [με ωμέγα γράφεται κε Μαϊ-ΜΟΥΝΝΑ, κι όχι με όμικρον]. Όμως όπως νομικίστικα ασχολούνται κάποιοι «έγκριτοι» νομικοί με το κυπριακό, έτσι και ο συγκεκριμένος [κολλημένος] σχολιογράφος, αντί να δει την ουσία [την βλέπει, αλλά παίζει πελλόν], της προβοκατόρικης, αντιδεοντολογικής, για να μην πω και φασιστικής πράξης του, ασχολείται με νομικισμούς ... Νομίζει ότι επειδή στο περιβάλλον του ο κόσμος τρώει κόνναρα έτσι θα συμβαίνει κι αλλαχού ...

Ο/Η ΦΤΑΝΟΣ Arxiepiskopos Μαϊ-ΜΟΥΝΝΑΣ είπε... [σε διαγραφέν σχόλιο του]...
«Άνεφ , μόνο εσύ και ο αρχιεπίσκοπος τέως βρίζετε συνεχώς τους άλλους και ειδικά εμένα. Σας ευχαριστώ όμως !

Προκαλώ όλους σας να κοιτάξετε στον τηλεφωνικό κατάλογο και να μου πείτε πόσα ονοματεπώνυμα βρήκατε που να είναι ακριβώς το ίδιο με το δικό σας. Μήπως καπηλεύεστε το όνομα κάποιου άλλου ? σίγουρα όχι.

Ο Άνεφ ισχυρίζεται ότι καπηλεύομαι το nickname άλλου σχολιογράφου και με βρίζει . φαίνεται ο άνθρωπος δεν τα έχει 400 η δεν έχει ιδέα για τη νομοθεσία που διέπει τον χώρο του διαδικτύου.
Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί όποιο όνομα θέλει. Ακόμα και αυτοί που χρησιμοποιούν το κανονικό, πραγματικό και νόμιμο ονοματεπώνυμο τους , έχουν κάθε δικαίωμα να το πράττουν αυτό ασχέτως αν κάποιος άλλος με το ίδιο ονοματεπώνυμο έκανε 1ος τη χρήση του. Εξάλλου αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει και ο χώρος επικόλλησης της φωτογραφίας στα μπλοκ. Για να ξεχωρίζουμε τη διαφορετικότητα σε περίπτωση που 2 η περισσότερα άτομα έχουν το ίδιο όνομα.

Όμως ο Άνεφ έχει ακόμα 1 μεγάλο λάθος . είναι θέμα ευφυΐας φυσικά . Πως είναι δυνατόν να καπηλεύεται κάποιος το ψευδώνυμο κάποιου άλλου αφού είναι ψευδώνυμο και νομικά μη κατοχυρωμένο ?
29/10/10 4:39 μ.μ.»

arxiepiskopos είπε...

Φίλε ΑΝΕΦ,μα δεν έχεις τίποτε σοβαρότερο να κάνεις και ασχολείσαι με τον JOHN που ισχυρίζεται πως "τυχαία" έκλεψε το nickname μου κι όχι για να με φιμώσει το W.C; Τελικά τους φιμώσαμε εκείνους!Τα γράφει ο ΠΕΝΤΑΡΟΓΙΩΡΚΟΣ,τα διαβάζει ο JOHN και ανακυκλώνουν τη βλακεία σε στενό κύκλο.Δηλαδή τους βάλαμε καραντίνα.Όπως όλα τα μιάσματα!

aiolos είπε...

Αν μου επιτρέπει αγαπητέ ΑΝΕΥ να κάνω και εγώ κάποιες παρατηρήσεις:

- Θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν υπήρχε καθεστώς Μεταξά.
Ο Μεταξάς ήταν ηγέτης ενός πολύ μικρού κόμματος που με το ζόρι έμπαινε στην Βουλή.
Όταν ήρθε ο Γεώργιος Β που ήταν περισσότερο Άγγλος και λιγότερο Έλληνας δύο έβαλαν «υποψηφιότητα» για βασιλικοί δικτάτορες ο Μεταξάς και ο Κονδύλης, ο Γεώργιος Β επέλεξε τον Μεταξά διότι δεν είχε δική του δύναμη, η όποια δύναμη είχε προερχόταν από τα Ανάκτορα, εν αντιθέσει με τον Κονδύλη που είχε και πολιτική αλλά και στρατιωτική δύναμη.
Άρα λοιπόν υπήρχε Βασιλικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου (τι τραγελαφικά πράγματα έχουν συμβεί για την επιβολή της Βασιλικής δικτατορίας δεν περιγράφονται)
- Οι λόγοι της μη αποδοχής του ιταλικού τελεσιγράφου είναι γνωστοί, η ερμηνεία που δίνεις στηριζόμενος στην συνέντευξη με τους δημοσιογράφους δεν ευσταθούν. Όποιοι και αν ήταν οι λόγοι γεγονός είναι ότι ενήργησε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και αυτό κρίνεται ΑΝΕΥ. Πάντως είχε αλλά δεν το έκανε την δυνατότητα να κάνει αυτό που έκαναν οι Γιουγκοσλάβοι, περί ανατροπής από τον λαό δεν το συζητώ, όποια απόφαση και αν έπαιρνε ο Ι Μεταξάς ο λαός θα καθόταν σαν κότα. Τον πόλεμο ο Ι Μ τον ετοίμασε μεθοδικά, όχι μόνο με υλικές ενέργειες αλλά και με δουλειά στην ψυχή του λαού.
- Μιλάς για φιλοναζιστική προπαγάνδα , θέλω να σου πω ότι οι πλέον φιλοφασίστες στην περίοδο του μεσοπολέμου ήταν οι βενιζελικοί, ο ΙΜ δεν ήταν την περίοδο αυτή γερμανόφιλος ήταν αγγλόφιλος όπως και το παλάτι, δίπλα του είχε τον αφανή πράκτορα των άγγλων στην Ελλάδα τον δημοσιογράφο Διάκο, ο άνθρωπος αυτός δεν πήρε ποτέ κανένα αξίωμα, αλλά διοικούσε στην ουσία της Ελλάδος. (Αυτά είναι πράγματα ΑΝΕΥ που θα έπρεπε να τα αναφέρεις μιας και μιλάς για 4η Αυγούστου).
- Σκοπός του Ι Μ δεν ήταν μη οργίσει τον Μουσολίνι , ο ΙΜ ενεργούσε σαν πιόνι της αγγλικής πολιτικής που ήθελε , στο νότιο άκρο των Βαλκανίων ένα σημείο τριβής για τον Άξονα.
- Ο αριθμός των κομμουνιστών που ήταν φυλακές και εξορίες δεν είναι (2.000)…. 600-630 ήταν στην Ακροναυπλία 200-300 ήταν στα νησιά, άντε 1.000 με 1.100, ο μεγάλος όγκος ήταν Ακροναυπλία.
- Το γράμμα του Ζαχαριάδη έσωσε την τιμή του ΚΚΕ, δυστυχώς στην συνέχεια υπήρξε και άλλη εντολή από μέρους του ΝΖ.
- Για την επιστροφή του ΝΖ από το Νταχάου είναι κάτι που το ΚΚΕ του Κολιγιάννη έκανε επιτροπή, το πόρισμα δεν δόθηκε ποτέ στην δημοσιότητα. Ο Μάρκος και άλλοι τον κατηγόρησαν για το Νταχάου ………. Το θέμα είναι ότι γύρισε τετράπαχος από το Νταχάου, οι δε Αγγλοαμερικάνοι φρόντισαν να τον φωτογραφίσουν πως τον έπιασαν!!!!!!!
- Ο λαός δεν εμπιστεύθηκε στην κατοχή το ΚΚΕ αλλά το ΕΑΜ ξέρεις πόση διαφορά έχει το ένα από το άλλο;
- Τέλος (αν και πολλά θα μπορούσα να πω) μη μπερδεύεις τα Τάγματα Ασφαλείας με την Χ . η Χ δεν πήρε όπλα από τους Γερμανούς αλλά από τους Εγγλέζους.

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,
ΣΕ χαιρετώ!

Πολλά απ’ αυτά που γράφεις θέλουν τεκμηρίωση, ενώ αλλά εντάσσονται στη γνωστή πλέον γενικότερη αντι-ΚΚΕ συλλογιστική ΣΟΥ ... Για την ώρα όμως θα σταθώ μόνο στο τελευταίο θέμα που θέτεις – για την Οργάνωση “Χ”. Αφού ξέρεις τόσα πολλά, μπορείς να ΜΑΣ πεις πόσες μάχες ή έστω επιθέσεις έκαμε η “X” ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές;

Ανώνυμος είπε...

με την ανοδο της αριστερας η κυπριακη κοινωνια πετυχεν να δει το κακο προσωπον της αριστερας που ειναι το βολεμα των ημετερων ,το ασπρο να γινεται μαυρο ρουσφεττι και η συγκαλυψη καθε σκανδαλου βλεπε παπασαββα , \, κυριοι ειστε το λιγοτερο επικίνδυνοι σε ολα .....το οχι το ειπε ο μεταξας μην αλλαζεται την ιστορια

νεος είπε...

O Aiolos ισχυρίζεται ότι τον Γρίβα και την "Χ" στην κατοχή της εξόπλιζαν οι Άγγλοι...
Στον εμφύλιο είναι τεκμηριωμένο ότι το "δυτικό" στρατόπεδο το εξόπλιζαν οι Άγγλοι...
Τον ερχομό του Γρίβα το 69' και τη δημιουργία της ΕΟΚΑ Β' είναι γνωστό από αρχεία του φόρειν όφφις ότι τα "παρήγγειλαν" οι Άγγλοι...
Και μας μένει ο "αγώνας" της ΕΟΚΑ 55'-59'...
Εδώ ο Γρίβας για ποιους δούλευε?

Ανώνυμος είπε...

κυριοι της αριστερας σταματηστε επιτελους να πυροβολειτε την ιστορια και na αποφευγεται την αληθεια .μην επικαλειστε το φορειν οφις γιατι το φορειν οφις απεκαλυψεν οτι στο πραξικοπημα ο μακαριος δεν ηταν στο προεδρικο και ακομα ακομα ειναι τον μακαριο ειναι που φυγαδευσαν μεσω μαλτας λονδινου ενω το ερμης βρισκοταν εξω απο την κερυνεια.....και οτι ο μακαριος ηταν συναγωνιστης του γριβα στην χ που πολεμουσεν του κομουνιστες κai αρθογραφουσεν σε εντυπα της χ .....

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε,
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε! Ή μήπως πέρα βρέχει;

αιολος είπε...

Δεν έχω Αντι-ΚΚΕ αντίληψη, μιλώ για ιστορία τώρα θα μου πεις την ιστορία την βλέπεις με όποιο μάτι θες(!)

Η «Χ» δεν έδωσε καμιά μάχη με τους Γερμανούς ή του ταγματασφαλίτες (απ όσο ξέρω, αν υπάρχει κάτι άλλο το βλέπουμε).
Λίγο πριν την απελευθέρωση οι Άγγλοι τους έστειλαν μια μεγάλη ποσότητα όπλων με αυτά κατέλαβαν το Θησείο και ενεργούσαν αλλού σαν ελεύθεροι σκοπευτές κατά τα Δεκεμβριανά. Πιο συγκεκριμένα



Ήδη την άνοιξη του 1943 ξεκινούν οι πρώτες έντονες προστριβές μεταξύ ΕΑΜ και «Χ». Το ΕΑΜ διέδιδε ότι η «Χ» συνεργαζόταν με τους Γερμανούς, ότι τα μέλη της είναι φασίστες Γκεσταπίτες κτλ. Το χάσμα βάθαινε και σύντομα άρχισαν οι εκατέρωθεν εκτελέσεις. Το ποιός άρχισε, το ποιός χτύπησε πρώτος είναι μάλλον δευτερεύον. Η ΟΠΛΑ εκτέλεσε εν ψυχρώ τον Ιωάννη Καπράλο τον Οκτώβριο του 1943 και η «Χ» απάντησε με ολομέτωπη επίθεση σε αποθήκη πυρομαχικών της ΟΠΛΑ στον Βύρωνα.

Το ΕΑΜ απάντησε με δυο απόπειρες δολοφονίας κατά του Γρίβα ενώ συνολικά την εξεταζόμενη έγιναν σαράντα δολοφονίες αξιωματικών και οπλιτών της «Χ». Ο Γρίβας κρυβόταν πλέον σε ένα σπίτι στο Κολονάκι, στέλνοντας επείγουσες αναφορές στον Γ. Παπανδρέου όλες προειδοποιητικές για την επικείμενη αναμέτρηση.

Ο ιστορικός και στρατηγικός τόπος του Θησείου είχε καταστεί στην κυριολεξία η «φωλιά» των Χιτών. Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν εθνικιστές ενώ εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Γρίβας (Νηλέως 1). Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1944 με την σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών, οι Χίτες είχαν καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή, με ένα μεγάλο τμήμα του να στρατωνίζεται σε δημοτικό σχολείο της περιοχής. Ο ΕΛΑΣ με 2 επιθέσεις στην περιοχή, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο προσπάθησε να εξουδετερώσει την «Χ» χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο ΕΛΑΣ Θησείου συνεχώς ενισχυόταν προετοιμαζόμενος για την τελική αναμέτρηση….

Πάντως δεν γερμανοντύθηκαν και δεν ήταν ότι τα Τ.Α.

Τώρα για να δεις τι έγινε για την επιβολή της δικτατορίας του Ι.Μ. ( ο οποίος δεν κινήθηκε στρατιωτικά ήταν ήδη πρωθυπουργός ( Ο Τσαλδάρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, ο Γ Καφαντάρης έδωσε εμπιστοσύνης, ομοίως και Γκοτζαμάνης, οι Αλ Παπαναστασίου και Αλ Μυλωνάς απείχαν από την ψηφοφορία σαν διαμαρτυρία για την στάση των μεγάλων κομμάτων, ο Γ Παπανδρέου καταψήφισε την κυβέρνηση Ι Μεταξά και δήλωσε «……να εμφανιστούν εις κατάστασιν παρακμής τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και να θερμανθούν προς ωρίμανσιν τους κινδύνους των λαϊκών ελευθεριών».Αποτέλεσμα είχαμε κυβέρνηση Ι Μεταξά με 241 υπέρ 16 κατά και 4 αποχές) απλά παρέτεινε την εντολή και έγινε δικτάτωρ χωρίς να ανοίξει μύτη και 1936 οι δύο Γενικές Συνομοσπονδίες Εργατών ανακοίνωσαν 24η απεργία για την 5η Αυγούστου ΕΓΙΝΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.



ΠΕΝΤΑΜΗΝΟ ΘΑΝΑΤΩΝ

Θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, απλά θα το παραθέσω, ημερολογιακά και εσείς συνδυάστε το με τα γεγονότα:

Πρώτος θάνατος: Το 1935 πέθανε ο Σταλιαδούρος

Δεύτερος θάνατος : 31/1/1936 πέθανε ο Γ Κονδύλης από εγκεφαλική συμφόρηση, ετών 57 την επομένη είχε ραντεβού με τον Γεώργιο! Σηκώθηκε το πρωί έπλυνε τα δόντια του και μετά έπαθε την «εγκεφαλική συμφόρηση» (το βουρτάκι και η οδοντόκρεμα δεν βρέθηκαν μετά, όπως έγραψε ο τύπος).

Τρίτος θάνατος : 18/3/1936 πέθανε στο Παρίσι ο Ε Βενιζέλος.

Τέταρτος θάνατος : 13/4/1936 πέθανε ο Κ Δεμερτζής από καρδιακή προσβολή (ήταν Δευτέρα του Πάσχα) ετών 60.

Πέμπτος θάνατος : 17/5/1936 πέθανε ο Π Τσαλδάρης από συγκοπή καρδίας ετών 69.


Έκτος θάνατος : 15 Σεπτεμβρίου 1936 πέθανε στην Βιέννη ο Αλ Ζαίμης ετών 81.

Έβδομος θάνατος : 17/11/1936 πέθανε ο Αν Παπαναστασίου ετών 57.


ΤΩΡΑ περί Ιωάννη Διάκου:

Ο Ιωάννης Διάκος , δημοσιογράφος αντιβενιζελικός από την περίοδο του διχασμού, τώρα ήταν ο άνθρωπος των Άγγλων στην Ελλάδα και κατά την περίοδο του 30 είχε δεσμούς με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αυτός εγγυήθηκε στους Άγγλους για την μεταστροφή του Γερμανόφιλου Κωνσταντινικού Ι Μεταξά. Αυτός ο σκοτεινός άνθρωπος ήταν ο «εξ απορρήτων» του Ι Μεταξά και του Γεωργίου, έμεινε μέχρι το τέλος χωρίς κανένα αξίωμα αλλά διοικούσε ουσιαστικά από το παρασκήνιο.

aiolos είπε...

εκλογές την 26η Ιανουαρίου 1936 και είχαμε τα ποιο κάτω αποτελέσματα:

Ψήφισαν 1.278.085
Έγκυρα 1.274.002

ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ
- Λαϊκό Κόμμα 281.597 72
- Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις (Γ Κονδύλης-Ι Θεοτόκης-Ι Ράλλης-Γ Στράτος-Θ Τουρκοβασίλης). 253.384 60
- Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα 17.722 4
- Κόμμα Ελευθεροφρόνων Ι ΜΕΤΑΞΑΣ 50.137 7
ΣΥΝΟΛΟ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ ψήφοι 602.840 έδρες 143


ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ
- Κόμμα Φιλελευθέρων 474.651 128
- Δημοκρατικός Συνασπισμός 66.027 11
- Αγροτικό κόμμα (Ι Σοφιανόπουλος) 13.006 1
- Αγροτικό κόμμα ( Αλ Μυλωνάς).
- Παλιαοδημοκρατική Ένωσις Κρήτης 13.762 3
- Τοπικός συνδιασμός Ιωαννίννων 7.209 1
ΣΥΝΟΛΟ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ ψήφοι 574.655 έδρες 142


ΑΛΛΟΙ
Ενωτικό Κόμμα 9.870 -
Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ). 73.411 15

Αυτή ήταν η δύναμη των κομμάτων απ ότι βλέπει ο Ι Μ. είχε μικρότερη δύναμη από το ΚΚΕ Ο δε κονδύλης ήταν πανίσχυρος (αλλά είχε και σοβαρά ερίσματα στον στρατό που δεν είχε ο ΙΜ).

Δες τώρα πως γίνηκε η δικτατορία:



ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Το βράδυ της Κυριακής όλοι ήταν αμέριμνοι, και τα μέλη της κυβέρνησης, απόρησαν όταν κλήθηκαν σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο το βράδυ στις 8, υπέθεσαν ότι θα μιλούσαν για την απεργία που θα γινόταν την επομένη . Δεν είχε παρθεί κανένα έκτακτο μέτρο, το μόνο μέτρο που πήρε ο Μεταξάς ήταν να διπλασιάσει τους Ευζώνους στις πόρτες του υπουργείου Εσωτερικών, οι οποίοι επέτρεπαν την είσοδο αλλά απαγόρευαν την έξοδο σε όλους..
Όταν έφτασαν οι υπουργοί, ένα ένα τους δεχόταν ιδιαίτερα και τους έλεγε για αναστολή ορισμένων άρθρων της Γ Αναθεωρητικής Βουλής χωρίς να γίνουν εκλογές, αντίρρηση έφερε μόνο ο Γ Μαντζαβίνος , ο Δ Ελευθεριάδης και ο Αρ Βαλαωρίτης που υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, οι λοιποί υπέγραψαν δύο διατάγματα με τα οποία εγκαθιδρυόταν δικτατορία, τα διατάγματα αυτά υπέγραψε και ο Γεώργιος στις 10 το βράδυ, και δημοσιεύτηκαν στο 324 ΦΕΚ με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1936.
Την επομένη απαγορεύτηκε η έκδοση εφημερίδων και έγιναν συλλήψεις. Όλοι οι πολιτικοί κοιμόντουσαν στα σπίτια τους, κανένα στρατιωτικό μέτρο δεν λήφθηκε μόνο ένα δύο θωρακισμένα αυτοκίνητα εμφανίστηκαν στους δρόμους. Τίποτε άλλο.
Συνελήφθηκαν στα σπίτια τους οι: Α Σβώλος, Θ Τσάτσος, Ι Σοφιανόπουλος, Δ Γληνός, Κ Γαβριηλίδης κα

aiolos είπε...

Είναι αρκετά αυτά ή έχει και άλλες απορίες; Μπορώ να σου δώσω και άλλες λεπτομέρειες.

Αυτό που πρέπει να ξέρουμε και δεν ξέρουμε (το 99,9%)είναι η υπόθεση Ι Διάκου, ο οποίος έκανε τα παντα χωρίς να φαίνεται, ήταν σημαντικότερος και από τον Γεώργιο Β .

Ανώνυμος είπε...

Η 28η Οκτωβρίου 1940 έχει καταγραφεί στην εθνική συνείδηση και την εθνική μνήμη ως το νεότερο έπος του Ελληνισμού. Εξήντα εννιά χρόνια μετά, με την ευκαιρία της εθνικής επετείου, ας επιτραπούν κάποιες σκέψεις που εστιάζουν στην ανάγκη ιστορικής μνήμης.



Μας διαφεύγει ίσως συχνά ότι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, αυτά που αποτελούν ιστορικούς σταθμούς, αποτελούν στην ουσία επιτεύγματα συγκεκριμένων ηγετών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την Ιστορία την γράφουν οι ηγέτες, οι οποίοι καλούνται να λάβουν αποφάσεις για ότι αφορά τους λαούς και τα έθνη των οποίων ηγούνται. Είναι κατά συνέπεια τυχεροί οι λαοί που σε δύσκολες και κρίσιμες περιστάσεις ευτυχούν να έχουν ηγέτες ικανούς και αποφασιστικούς που στέκονται στο ύψος αυτών των περιστάσεων. Αν αφήσουμε τη σκέψη μας να πορευτεί στην Ιστορία θα διαπιστώσουμε πράγματι σε πόσες και πόσες περιπτώσεις κερδήθηκαν ή χάθηκαν μάχες και ευκαιρίες ανάλογα με το ποιος ήταν ο ηγέτης τη συγκεκριμένη στιγμή.



Ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς, αντιλαμβανόμενος τα γκρίζα σύννεφα του πολέμου που πλησίαζαν, φρόντισε να προετοιμάσει κατάλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και τη χώρα στο σύνολό της. Μετακινήσεις δυνάμεων, προωθήσεις εφοδίων, οργάνωση της περιοχής των συνόρων από τις στρατιωτικές μονάδες της περιοχής, οργάνωση της επιστράτευσης είναι μερικές από τις ενέργειες που έδωσαν το πλεονέκτημα στις ελληνικές δυνάμεις σε αρκετές περιπτώσεις. Τελικά ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την απάντηση που η ιστορία επιβάλλει στους Έλληνες ηγέτες. Είπε το ΟΧΙ, που βέβαια, χωρίς αμφιβολία, υλοποιήθηκε από τον στρατό και τον λαό της Ελλάδας.



Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί για το ποιος είπε το ΟΧΙ, θα αφήσουμε να μας δώσει την απάντηση ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, κάθε άλλο παρά υποστηρικτής του τότε πρωθυπουργού (Παν. Κανελλόπουλου, ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1939-1944, έκδοση 2η, Αθήνα 1964, σελ.19-20):







«Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά διότι είπε ολομόναχος στο σκοτάδι της νυκτός το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν όσοι αντιμετωπίζουν με εμπάθειαν και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο λαός. Ναι, το είπεν ο λαός, αλλά αφού το είχεν ειπεί ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Εμμανουέλε Γκράτσι εκτελώντας εντολήν που δεν του άρεσε διόλου, εξύπνησε την 3ην πρωϊνήν τον Μεταξάν και όχι τον Ελληνικόν λαόν. Εάν έλεγεν ο Μεταξάς ΝΑΙ, πώς θα έλεγεν ΟΧΙ ο Ελληνικός λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του και θα το εξεδήλωνε έμπρακτα, όταν θα οργάνωνε μυστικά την αντίστασή του. Αλλά το Βορειοηπειρωτικόν έπος δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα λοιπόν τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μεγάλο ΟΧΙ είναι πράξις του Ιωάννου

aiolos είπε...

Η Χ σε όλη τη διάρκεια της κατοχής δεν έριξε ούτε μια ντουφεκιά εναντίον των Γερμανών και χαρακτηριστικά Κρις Γουντχάουζ έγραψε:

«Στην πραγματικότητα, όμως, το όνομά της ήταν άγνωστο, ακόμα και λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί. Αλλά και τότε, πάλι, το όνομα αυτό δεν σήμαινε τίποτα, που να είχε σχέση με Αντίσταση. Μόνο στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια απόκτησε μια ορισμένη σημασία: την απαίσια σημασία μιας Κου Κλουξ Κλαν. Κι αυτή επομένως η οργάνωση δεν έχει θέση σ' αυτή την παρουσίαση (εννοεί των αντιστασιακών οργανώσεων)».

ΕΝ ήταν αντιστασιακή οργάνωση η "Χ" αλλά δεν συνεργάστηκε κιόλας.

Οι Χίτες είχαν ένα τραγουδάκι:

«Τα 143 τάγματά μας
Πολέμησαν όλα τον κατακτητή
Σκοτώθηκαν τα καλύτερα παιδιά μας,
Ολοι οι λεβέντες, τα παιδιά της Χ»

ΔΕΝ πολέμησαν όμως τους Γερμανούς (αυτή είναι η δική μου άποψη).

Μετά τη Βάρκιζα. Οι Αγγλοι υπέθαλπαν την λευκή τρομοκρατία, έτσι ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη τα όσα κέρδισαν στη μάχη της Αθήνας και στη συμφωνία για αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. (ότι έκαμαν δηλαδή και στην Κύπρο που έβαλαν τους τουρκοκύπριους να δολοφονούν Έλληνες κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ) Και η ομάδα Χ ήταν το κατάλληλο εργαλείο για να αναλάβει αυτό το ρόλο. Από μια μικρή και ασήμαντη οργάνωση την περίοδο της κατοχής η ομάδα Χ έγινε ένας ιδιωτικός στρατός με την μαζική είσοδο βασιλικών, μεταξικών, δοσίλογων, ταγματασφαλιτών και οτιδήποτε «πατριωτικό» υπήρχε στο χώρο της δεξιάς. Ετσι έφτασε πανελλαδικά να έχει περίπου 50.000 μέλη, ο ίδιος ο Γρίβας ισχυριζότανε 200.000 αλλά ήταν υπερβολικός.

Η λευκή τρομοκρατία από τον Φεβρουάριο του 1944 μέχρι τις εκλογές του 1946 είχε αποτέλεσμα 1.289 δολοφονίες, 509 απόπειρες δολοφονίας, 165 βιασμοί, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 84.931 συλλήψεις, 677 επιθέσεις και καταστροφές σε γραφεία του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ και σε περιουσίες 18.767 ατόμων.

Μεγάλη πρωταγωνίστρια ήταν η ομάδα Χ που επιδόθηκε πανελλαδικά σε ένα όργιο αίματος. Τότε έγινε και το δικό της μπλόκο στη Καισαριανή, το οποίο οι κομμουνιστές το ταύτιζαν με αυτό των Γερμανών, ενώ μπλόκα έγιναν ακόμη στην Κοκκινιά, στο Περιστέρι, στη Νέα Ιωνία, στα οποία σημειώθηκαν δολοφονίες και βασανισμοί αριστερών ή, ατόμων που υποπτεύονταν ως αριστερούς οι εθνικόφρονες.

Ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο έγιναν και οι μεγαλύτερες ωμότητες από την ομάδα Χ.

αιολος είπε...

Τώρα που έγραψα το τραγούδι για τα 143 τάγματα της Χ να βάλω και ένα τραγούδι από την περίοδο της "λευκής τρομοκρατίας":

"Με τι καρδια ρε Μαγγανά στην Καλαμάτα μπήκες
και έσπασες τις φυλακες και έβγαλες τους Χίτες
.............
Γεια σας Ταγματασφαλίτες Xωροφύλακες και Χίτες".

Αυτά είναι να μη αρχίσω να γράφω ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ.

Horst Wessel είπε...

Άνεφ 0ρίων , ο Αρχιεπίσκοπος σε άδειασε εντελώς και σε έχει κάνει ρόμπα με τα επιχειρήματα του.
Θα βρισκόσουν σε χειρότερη θέση αν ο αρχιεπίσκοπος ήξερε τι σημαίνει η λέξη «καπηλεύομαι». Λέξη την οποία ούτε εσύ γνωρίσεις τι σημαίνει και αυτό φαίνεται από το γραπτό σου λόγο στον οποίο τη χρησιμοποιείς.

Το τι σημαίνει σου το ξανάγραψα.

Εγώ είμαι εδώ για να σε προστατεύω από κάτι φασιστοειδές ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΆ ανθρωπάκια που νομίζουν ότι ο Μεταξάς και ο Στάλιν είναι με το Γρίβα η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ.

Horst Wessel είπε...

ΑΙΟΛΕ συνέχισε να γράφεις. Κανένας δε σε λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Όλοι σε γράφουν.

Anef_Oriwn είπε...

Μπαίνοντας πριν από λίγο στο Blog [ΜΟΥ] και βλέποντας τα σχόλια να έχουν Γληνοί 41 από 33 [που ήταν την προηγούμενη φορά που ήμουν μέσα] είπα [από μέσα ΜΟΥ]: «Ποιο καλόπαιδο [αν και κάτι άλλο παρεμφερές εννοούσα], ήρθε και ΜΑΣ μαγάρισε το μαγαζί;» Τελικά όμως τα σχόλια ήταν κυρίως από ένας παλιό γνώριμο, το συμπαθέστατο Aiolo, με τον οποίο παλιά κάναμε ομηρικές συζητήσεις ...

*************************
Aiolε,
Υποθέτω ότι τα όσα έχεις γράψει πιο πάνω είναι από κάποια έρευνα [μελέτη] και πιο ολοκληρωμένη εργασία που έχεις κάμει! Κάποια απ’ αυτά που αναφέρεις αποτελούν γεγονότα [που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ή να διαψευστούν], ενώ διάφορα άλλα είναι δικά ΣΟΥ συμπεράσματα στη βάση της δικής ΣΟΥ κοσμοθεωρίας καθώς και των πολιτικών ΣΟΥ συμπαθειών και αντιπαθειών [όπως συνήθως γενικά συμβαίνει]...

Εδώ θα ‘θελα να σταθώ ΜΟΝΟ σ’ αυτά που αναφέρεις για την Οργάνωση “Χ”, ότι δηλ.
1. «Η «Χ» δεν έδωσε καμιά μάχη με τους Γερμανούς ή του ταγματασφαλίτες ...»
2. «Η Χ σε όλη τη διάρκεια της κατοχής δεν έριξε ούτε μια ντουφεκιά εναντίον των Γερμανών …»
3. «ΕΝ ήταν αντιστασιακή οργάνωση η “Χ” αλλά δεν συνεργάστηκε κιόλας.»

Τότε γιατί οι Εγγλέζοι δημιούργησαν τη “Χ” και γιατί την ανέχτηκαν οι Γερμανοί; Για ποιο ρόλο την προόριζαν; Και πως μπορεί να χαρακτηριστεί μια Οργάνωση που αντί να πολεμά τους κατακτητές πολεμούσε αυτούς που πρόβαλλαν αντίσταση στου κατακτητές, όπως ας πούμεν οι ΕΑΜίτες;

********************************
«Αδειάζω» σημαίνει «φκερώνω» [ας πούμε νερό] ... Επολλίναν φαίνεται οι νερουλλάες, αλλά τζι’ οι δικηγόροι!

Anef_Oriwn είπε...

Νέε Ελληνοκύπριε,

Δεν είναι υπερβολή ούτε και εκτός πολιτικής πρακτικής των εγγλέζων, αν πούμεν ότι οι τελευταίοι ανέχονταν τον Γρίβα κατά την περίοδο 1955-59 ... Και τούτο γιατί ο Γρίβας [ένας παλιός συνεργάτης τους] ήταν ένας ακραίος αντικομουνιστής και πολέμιος κάθε τι του Αριστερού [και φυσικά του ΑΚΕΛ, στην Κύπρο] και κατ’ επέκταση εξυπηρετούσε τα σχέδια τους...

Anef_Oriwn είπε...

Σε συνέχεια του προηγούμενου μου σχόλιου [απάντηση] προς τον σχολιογράφο Aspromavro [ημερ. 29/10/10 3:50 μ.μ.] για την αναφορά ΜΟΥ στο 1974, θα ‘θελα να συμπληρώσω και τα εξής από το βιβλίο του πρώην [του διαγραφέντος] στελέχους του ΑΚΕΛ Παύλου Δίγκλη, “ΑΚΕΛ, Με Τόλμη και Παρρησία – Προσωπικές Μαρτυρίες” (σελ. 215-6) [το οποίο διαβάζω αυτές τες μέρες]: “... Η Διακήρυξη [της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ της 20 του Ιούλη του 1974] καλούσε επίσης «την υπό του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου εγκαθιδρυθείσαν κυβέρνηση να προσφέρει στη χώρα μας τη μόνη υπηρεσία, την οποία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι δυνατό να προσφέρει: Να καλέσει τον εκλεγμένο ηγέτη του λαού να επιστρέψει, να παραδώσει την εξουσία στη νόμιμη κυβέρνηση και μαζί με όλο το λαό να συνεργαστεί για την αντιμετώπιση της εισβολής». Χωρίς να υποτιμάται το υπόλοιπο της Διακήρυξης, επισύρεται η προσοχή στην έκκληση προς του πραξικοπηματίες να συνεργαστούν «με όλο το λαό για την αντιμετώπιση της εισβολής». Αυτή η θέση του ΑΚΕΛ θυμίζει το ιστορικό γράμμα του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη προς το δικτάτορα Μεταξά, από τις φυλακές της Κέρκυρας, αμέσως μετά την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας στις 28/10/1940…”

αιολος είπε...

Πράγματι ΑΝΕΥ αυτά που έβαλα είναι μέρος (μικρό) πολλών εργασιών μου που υπάρχουν κάπου στο αρχείο μου.

Στην κατοχή η Αριστερά και η Δεξιά ετοίμαζαν εμφύλιο, πίσω τους ήταν η Ανατολή και η Δύση .

Ο Ελληνικός Εμφύλιος ήταν η εισαγωγή του Ψυχρού Πολέμου.

Και οι δύο (η Αριστερά και η Δεξιά ) προσπάθησαν να πιάσουν πόστα όσο πιο κοντά μπορούσαν στην Αθήνα πχ Ψαρρός (ΕΚΚΑ) και Γρίβας (Χ), ο ΕΔΕΣ ήταν μακριά και αντίστοιχα ο Εφεδρικός ΕΛΑΣ..... ο λόγος ήταν η μετά Γερμανούς νομή της εξουσίας.

Έρχομαι μετά από αυτά στην ερώτησή σου.

Το Κάιρο ήθελε δυνάμεις πιστές για τούτο
1. Εκκαθάρισε τον στρατό της Μ Ανατολής από τα ΕΑΜικά στοιχεία τα οποία τα έκλεισε στο σύρμα.

2. Φρόντισε να διατηρήσει ανέπαφες δυνάμεις πχ της "Χ" για να τις χρησιμοποιήσει στην αντιμετώπιση του ΚΚΕ

Η Αστυνομία ελεγχόταν και από το ΕΑΜ (κυρίως από το ΕΑΜ).

Αλλού στο μπλοκ του Μιχάλη σου έβαλα κάτι που όμως δεν δημοσιεύτηκε σχετικά με τον δοσιλογισμό..... έλεγα λοιπόν ο δοσιλογισμός είναι πολύ περίεργη υπόθεση για να την αντιμετώπισης επιπόλαια, εξηγούμαι:

Ο Ι Ράλλης που έφτιαξε τα ΤΑ υπήρξε η πολιτική λύση των Γερμανών, όταν ανέλαβε ο Ράλλης ήταν φανερή πια η ήττα του Χίτλερ γιατί ανέλαβε;
Ας δούμε τι λέει o Woodhouse στο βιβλίο του «ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ»:
«……… ανέλαβε την εξουσία με τη βεβαιότητα ότι η αποστολή του ήταν να προετοιμάσει τη χώρα για τη γρήγορη επάνοδο των Συμμάχων…..» δηλαδή μετά την απελευθέρωση αυτός υπολόγιζε ότι οι σύμμαχοι θα του χρωστούσαν ευγνωμοσύνη.

Οι δωσίλογοι πρόδωσαν το έθνος, για να το σώσουν, δηλαδή για να σώ¬σουν την αστική τάξη και την εξουσία της.

Δες τι λέει πχ ο Γκύντερ Αλτενμπουργκ, επιτετραμμένος του Ράιχ στην Ελλάδα, έμεινε με την . . . απορία: «. . . Ιδιαίτερα με ξένισε η δικαστική δίωξη που ασκήθηκε κατά του καθηγητή Λούβαρι. Αυτός μόνο μετά από προτροπή τον Δαμασκηνού δέχθηκε να αναλάβει το Υπ. Πολιτισμού στην κυβέρνηση Ράλλη, χωρίς ωστόσο ο αρχιεπίσκοπος, ο οποίος στο μεταξύ είχε αναλάβει αντιβασιλέας, να πάρει το μέρος του κατά τη διάρκεια της δίκης. Αντίθετα, στην Αγγλία για παράδειγμα, η βρετανική κυβέρνηση ευχαρίστησε επίσημα, με¬τά τον πόλεμο, τις προσωπικότητες εκείνες, οι οποίες στην κατοχή ορι¬σμένων νησιών της Μάγχης είχαν συνεργαστεί με τις γερμανικές αρχές κατοχής προς όφελος των συμπατριωτών τους».
Στις 18 Ιούνη του 1943 δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα της Κυβερνή¬σεως» ο νόμος 260/1943 «περί συγκροτήσεως τεσσάρων ευζωνικών ταγ¬μάτων». Γιατί φτιάχτηκαν από τον Ράλλη;

Ως προς το λόγο της δημιουργίας των Ταγμάτων Ασφαλείας ο Ράλλης είναι αφοπλιστικός:
«.. .διότι εμφανώς πλέον έβλεπαν τας προθέσεις του ΕΑΜ και εθεώρουν (η Χωροφυλακή είχεν υποστεί κάπως την επίδρασιν των κομμουνιστών κατά ένα μέρος) ότι ήτο απαραίτητος ανάγκη να υπάρχουν τμήματα απο¬λύτως εθνικιστικά δυνάμενα να αντιπαλαίσουν κατά των καταχθονίων σκοπών του κομμουνισμού και να αναλάβουν την προστασίαν του κινδυνεύοντος κοινωνικού μας καθεστώτος».
Ο Κομνηνός Πυρομάγλου, υπαρχηγός του ΕΔΕΣ (που θεωρείται από την αριστερά μια διαλλακτική φωνή και ήταν πάντα συνομιλητής της Αριστεράς) λέει :
«...η κυβέρνησις Ι. Ράλλη είναι, εις τας παραμονάς της απελευθερώσε¬ως της Ελλάδος, η πρώτη «Δυτικοσυμμαχική» Κυβέρνησις εις την Ελλάδα[...]. Συνεπώς, η Κυβέρνησις Ράλλη και τα Τάγματα Ασφαλείας, δεν είναι απλώς μία Κατοχική Κυβέρνησις, αλλά προ παντός, η «Τρίτη Δύναμις», η δυναμική εμφάνισις των Παλαιών Κομμάτων, η διεκδικούσα εθνική και πολιτική δύναμις την Εξουσίαν μετά την απελευθέρωσιν». Και αλλού λέει: «Η κυβέρνησις Ι. Ράλλη σχηματίζεται, την 8ην Απριλίου 1943. μι: την ρητήν συγκατάθεσιν των Αρχηγών των αστικών Πολιτικών Κομμάτων και την υποστήριξιν των Αρχών Κατοχής εις την Ελλάδα, ιδιαιτέρως των Γερμανών. Ακόμη και με την σιωπηράν έγκρισιν του Βασιλέως Γεωργίου Β' και την σιωπηράν ανοχήν του Λονδίνου».

aiolos είπε...

Στο βιβλίο του Σπύρου Γασπαρινάτου «Η ΚΑΤΟΧΗ» διαβάζουμε σχετικά:
«... στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 ο αντιστράτηγος Κ. Μαζαράκης διαβίβασε έγγραφο του κατοχικού πρωθυπουργού Ι. Ράλλη απευθυνόμενο "προς τον Αρχιστράτηγον Στρατιάς Μέσης Ανατολής - Προς τον Α.Ε. κ. Παπανδρέου". Σ' αυτό ο κατοχικός πρωθυπουργός πληροφορεί για την πρόθεση των Γερμανών ως προς τη "δυνατότητα να ύπαρξη εγγύησις της τά¬ξεως εις την πρωτεύουσαν έναντι εντίμου τοπικής συνθηκολογήσεως" (των γερμανικών δυνάμεων). Επίσης, τονίζει ότι "εν πάση περιπτώσει, θα ήτοχρήσιμον να εγνώριζον τας οδηγίας σας εν ενθέτω χρόνω, δια να συ¬ντονίσω μικρός στρατιωτικός δυνάμεις και να συγκρατήσω επ' ολίγας ώρας εις απόστασιν πολυπληθείς ομάδας τρομοκρατών έτοιμους να ει¬σβάλουν εις πρωτεύουσαν, δια να καταλάβουν την εξουσίαν και να δημι¬ουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα". Βλ. το κείμενο εις Τσουδερού, Ιστο¬ρικό Αρχείο, Γ2, σελ. 1225».
Γκύντερ Αλτενμπουργκ, πληρεξούσιου (πρέσβη) του Ράιχ στην Ελλάδα εκείνα τα χρόνια λέει:
«... θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι ο Ράλλης είχε δηλώσει επανειλημμέ¬να σε μεταξύ μας συζητήσεις, ότι ανέλαβε το αξίωμα μετά από συνεννόη¬ση με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καϊρου».
Ο Κρις Γούντχαουζ, αρχηγός της συμμαχικής στρατιωτικής αποστολής στα ελληνικά βουνά μετά την αποχώρηση του Εντυ Μάγιερς, έγραψε:
«Ο Ράλλης έβλεπε τα Τάγματα Ασφαλείας ως μία γέφυρα δια το πέρα¬σμα της Ελλάδος από της γερμανικής κατοχής εις την απελευθέρωσίν της υπό των συμμάχων, χωρίς να μεσολαβήσει κανένα χάος».
Τους κατοχικούς πρωθυπουργούς επιδοκίμασε σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος. Διαβάζουμε: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολά¬κογλου εδέχθη χθες τους Πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κά¬τωθι επίσημος ανακοίνωσις:
Ο κ. Πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τού¬των, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της Κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η κυβέρνησις Εθνικής Ανά¬γκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλή¬νων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς».
Στην απολογία του στο δικαστήριο των δωσίλογων ο Ι. Ράλλης είπε:
«Μοι επιβάλλεται όμως εν τω σημείω τούτω να εκφράσω τας ζωηρός μου ευχαριστίας εις τον πάντοτε αντίπαλόν μου αλλ' εξόχου καλής πίστεως άνδρα, τον σεβαστόν πρόεδρον κ. Σοφούλην, βεβαιώσαντα ότι εθνικώς κατά την πρωθυπουργίαν μου επολιτεύθην». Ας μην ξεχνάμε ότι ο Θεμ. Σοφούλης ήταν μάρτυρας υπεράσπισης του Ράλλη στη δίκη των δωσίλο¬γων. Ήταν ο ίδιος που είχε πει στο δολοφόνο Πλυτζανόπουλο: «Τα Τάγ¬ματα και τα μάτια σας»!


Βλέπεις πόσο πολύπλοκο είναι το ζήτημα; Μπορεί οι κατοχικές κυβερνήσεις ΑΝΕΥ να ήταν διατεταγμένες από την κυβέρνηση του Λονδίνου!!!!!!!!!!!

aiolos είπε...

Η σύνθεση της κυβέρνησης Ράλλη είναι πολύ εύγλωττη. Στα μέλη της συγκαταλέγονταν ο βενιζελογενής υπουργός των Εσωτερικών Αντ. Ταβουλάρης, άνθρωπος της εμπιστοσύνης του δικτάτορα Θ. Πάγκα¬λου, καθώς και ο Ν. Καλύβας, υπουργός Εργασίας, παλαιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής. (Ο Καλύβας εκτελέστηκε από την ΟΠΛΑ, έξω από το σπίτι του στο Κολωνάκι, στις 27 του Γενάρη 1944).
Εξάλλου και ο Δαμασκηνός έγινε αρχιεπίσκοπος στις 6 Ιούλη του 1941 με τη συναίνεση των Γερμανών και των Εγγλέζων και αφού άλλαξε υπέρ του το συσχετισμό στην Ιερά Σύνοδο μαζί με τον Γ. Τσολάκογλου, που καθαίρεσε τον μέχρι τότε αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο. Εγγλεζόφιλος δεν ήταν μόνο ο Δαμασκηνός, ήταν και ο Άγγελος Έβερτ, ήταν και Ι. Δ. Ράλλης.



Συμφωνία της Καζέρτας:
«5. Τα Τάγματα Ασφαλείας θεωρούνται ως όργανα του εχθρού, θα χα¬ρακτηρισθούν ως εχθρικοί σχηματισμοί, εκτός εάν παραδοθούν συμφώνως προς διαταγάς εκδοθησόμενες παρά του Στρατηγού Διοικούντος τας εν Ελλάδι δυνάμεις».
Οι Γερμανοί ετοιμάζονταν να φύγουν από την Ελλάδα, ο ΕΔΕΣ -ως συμβαλ¬λόμενο μέρος της Συμφωνίας του Λιβάνου και της Καζέρτας- δεν μπορούσε πια να δεχτεί εύκολα στις γραμμές του Ταγματασφαλίτες για να τους ντύ¬σει ΕΔΕΣίτες.
Δίκαιη λοιπόν η αγανάκτηση του Ράλλη, βλέποντας συναδέλφους του των ελληνικών κυβερνήσεων του Καΐρου να τον καταγγέλλουν ως εθνοπροδότη, ενώ στο προηγούμενο διάστημα είχαν χαιρετίσει τη στάση του!

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,

Όλ’ αυτά που γράφεις είναι κατ’ αρχάς [όπως ΕΓΩ τα βλέπω], απολογητικά για τες ενέργειες των εγκάθετων [από τους γερμανούς καταχτητές] “ελληνικών” κυβερνήσεων. Όργανα των γερμανών ήταν και ο Ράλλης και οι λοιποί γερμανο-προσκυνημένοι κι αυτούς υπηρετούσαν. Κύριο γνώρισμα τους ο αντικομουνισμός τους ο οποίος φυσικά βόλευε και τους εγγλέζους. Κι όπως γράφω και στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης μου «...η τότε κυρίαρχη αντιδραστική αστική τάξη στην πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό και τον τόπο, πρόδωσε τα συμφέροντα της χώρας και συνεργάστηκε με τους χιτλεροφασίστες κατακτητές ...» Η πλάκα είναι ότι [στη βάση κι όσων λέει ο Ράλλης] πίστευαν πως επιτελούσαν και “εθνικό” έργο!

Πέραν τούτου όμως, με τα γραφόμενα ΣΟΥ αναδεικνύονται και αποδεικνύονται και κάποιες άλλες γνωστές αλήθειες [που σκοπίμως παραγνωρίζονται], όπως:
1. Η ετοιμότητα των αστών πολιτικών [και του ιδίου του Βασιλιά] για δοσοληψίες και πάρε-δώσε με τους γερμανούς κατακτητές.
2. Ο βρώμικος ρόλος των εγγλέζων στα ελληνικά αντιστασιακά δρώμενα που βασικά συνίσταται στην προσπάθεια τους να αναχαιτίσουν και να περιορίσουν την ολοένα αυξανόμενη δύναμη και επιρροή του Αριστερού αντιστασιακού [ΕΑΜικού] κινήματος. Σ’ αυτή τους την προσπάθεια εύρισκαν πρόθυμους συμπαραστάτες τους ίδιους αστούς πολιτικούς και τες εξόριστες “κυβερνήσεις” σε Κάιρα και Λονδίνα. Φοβούμενοι μάλιστα την επικράτηση της Αριστεράς μετά την απελευθέρωση τόσο οι εγγλέζοι, όσο και η ελληνική Δεξιά υποστήριζαν και ενίσχυαν τες όποιες αντιΕΑΜικές [δεξιές] αντιστασιακές και μη οργανώσεις ...

Πάλι καλά που αναγνωρίζεις το όργιο της “Λευκής Τρομοκρατίας” και το γεγονός ότι η ηγεσία της Εκκλησίας [Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός και Σία] συντάχτηκε με τους κατακτητές!

Τέλος να πω ότι αν το ΕΑΜ ήθελε να καταλάβει την Αθήνα και την εξουσία [κατα την αποχώρηση των γερμανών] θα μπορούσε να το πράξει χωρίς πρόβλημα...

Ανώνυμος είπε...

φαινεται οτι ο ανεφ πασχει απο εμμονες δεν μπορει να χωνεψει το οτι ο γριβας σταθηκεν εμποδιο να κομμουνιστικοποιηθη η ελλαδα να τον κατηγορηση για την εοκα β το καταλαμβαινω αλλα φαινεται οτι ειναι αλλου το προβλημα .....θα γινοταν πιστευτος αν κατηγρουσεν για την χ και τον μακαριο που ηταν μελος της χ και αρθρογραφουσεν εναντιον των κομμουνιστων ....και απο την παλια τους ενδοξη πορεια προηλθεν και η εοκα ....ο δε μακαριος διεσωθη απο τους αγγλους στο πραξικοπημα αν το ιδιον γινοταν με τον γριβα θα το πιππιλουσατε οτι ειναι οργανο για τον μακαριο για σας δεν τρεχει τιποτε.....αλαξεται μυαλα ρε αν θα σας ξαναψηφισουμεν ειστε επικινδηνοι.....

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε [31/10/10 12:50 π.μ.],

Και βέβαια ο Μακάριος υπήρξε αντικομουνιστής. Όμως ένα άτομο το κρίνεις συνολικά κι όχι αποσπασματικά. Κι ο Μακάριος είχε διάφορες [προς το καλύτερο] από τον Γρίβα και δεν υπήρξε και κομμουνιστικοφάγος! Ο Γρίβας λειτούργησε [είτε συνειδητά, είτε χωρίς να το θέλει] προδοτικά και σωστά ο κόσμος τον θεωρεί ως τον ολετήρα της Κύπρου

Ανώνυμος είπε...

γριβας μακαριος ειχαν παρα πολλα κοινα του χωριζαν ελαχιστα ηταν αντικομμουνιστες,ηταν μελη της χ ,ηταν φιλοβασιλικοι,δημιουργησαν την εοκα,τα γεγονοτα του 1964,της μανσουρας, της κοφινου,συναντηθηκα επι εοκα β δεν τον συνελαβεν,αποφυλακιζεν με τον πιο ευκολο τροπο την εοκα β και φυγαδευσαν μεχρι την ροδο μεσω τσαγγαρη τον καρουσο....και μεχρι το1974 δεν διοριζεν ουτε κλητηρα και κατι ακομα κατι εκμυστερευτηκεν στον χατζηρακλεους της πεκ το 1975 ηταν τροπους να αντιμετωπιση το ακελ.......

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε [πιο πάνω],

Η αποσπασματική παράθεση γεγονότων ή ιστορικών στοιχείων και μάλιστα αποστασιοποιημένα [ή ασύνδετα] από [με] το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίχτηκαν, αποτελεί ισοπέδωση!
Σίγουρα αυτά που καταγράφεις αποτελούν πραγματικότητες, αλλά η προσπάθεια εξίσωσης του Γρίβα με τον Μακάριο στο τέλος της ημέρα αποτελεί προσπάθεια “δικαίωσης” του Γρίβα ή υποβάθμισης των δικών του τεράστιων όχι απλώς λαθών ή ευθυνών αλλά εγκλημάτων ή εξίσωσης του τους με τα λάθη και τις παραλείψεις του Μακαρίου ... Στις πολιτικλές ιστορικές αναλύσεις δεν ισχύει το “Ούλλοι οι shύλλοι μια γενιά”!

ΑΙΟΛΟΣ είπε...

Aνευ διαφωνώ κάθετα με το :

Εκκλησίας [Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός και Σία] συντάχτηκε με τους κατακτητές!

Δεν είναι έτσι στο άρθρο που έστειλα (και δεν δημοσιεύτηκε στον Μιχάλη) εξηγώ κάπως τα πράγματα, δεν μπορώ να ξαναγράψω τα ίδια, απλά να σου πω ότι ο Δαμασκηνός μετά τα Δεκεμβριανά έγινε αποδεκτός ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ και το ΚΚΕ, υπήρξε ΜΕΓΙΣΤΗ προσωπικότης που στάθηκε δίπλα στον λαόκαι έσωσε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και πεινασμένους ΠΡΙΝ έρθει ο ΔΕΣ και αυτό του το αναγνώρισαν ΟΛΟΙ

Έχω πολλά στοιχεία να σου γράψω, απλά έτσι ενδεικτικά θα αναφέρω κάτι από μνήμης τώρα:


Όταν αποφάσισε να οργανώσει τα σισίτια της ΕΟΧΑ όπου σιτιζόντουσαν 900.000 άνθρωποι την ημέρα σε όλη την Ελλάδα, με εθελοντική εργασία ιερέων και των ανθρώπων της εκκλησίας, γεννήθηκε ένα μεγάλο πρόβλημα που θα βρεθούν χρήματα να αγοραστούν τρόφιμα για αυτή την γιγαντιαία προσπάθεια.

Ο Δαμασκηνός πλησίασε τον υπεύθυνο του εθνικού νομισματοκοπείου (που έκοβε πληθωριστικό νόμισμα ΑΝΕΥ ΑΞΙΑΣ) και του ζήτησε να τυπώνει ταυτόχρονα και μια σειρά νομίσματα για να μπορούν να αγοράζουν τρόφιμα , δηλαδή έβγαζε μια σειρά 1-1.000.000 για την αγορά και με την ίδια αρίθμηση έβγαζε άλλη μια σειρά για να αγοράζουν τρόφιμα, με το κόλπο αυτό κάτω από την μύτη των Γερμανών σώθηκαν εκατομμύρια πεινασμένοι που πέθαιναν σαν τις μύγες, όλα αυτά έγιναν πριν έρθει ο ΔΕΣ (έχω διαβάσει και έχω γράψει μια μεγάλη μελέτη για την πείνα της κατοχής).

Ενδεικτικά θα σου βάλω το γράμα που έστειλε το 1942 ο Δαμασκηνός στην ομογένεια

Αθήνα 9 Απριλίου 1942

Μακαριότατον Πατριάρχην Αλεξανδρείας
Κύριον Χριστοφορον
Αλεξάνδρειαν

Εκκλησία της Ελλάδος αγωνιζομένη υπέρ ανακουφίσεως ευσεβούς Ελληνικού Λαού εκ παντοίων υλικών στερήσεων παρούσης στιγμής ποιείται θερμήν έκκλησιν χριστιανικά και εθνικά αισθήματα Υμετέρας Θεοσώστου Μακαριότητος, παρακαλούσα όπως αναλάβει Αυτή πρωτοβουλίαν ενδεδειγμένων ενεργειών παρ Αιγυπτιώτη Ελληνισμώ και λοιπαίς αλλαχού ομογενείαις , ως και παντί ετέρω δυναμένω Ελλήνι , προς αγοράν και αποστολήν συντόμως και εν συνεχείαν τροφίμων ελληνικώ πληθυσμώ, στερουμένω μέσων συντηρήσεως περισσότερον άλλων λαών, συνεπεία ανεπάρκειας παραγωγής και εφοδιασμού χώρας.
Εκκλησία της Ελλάδος , διαδηλούσα ενεργόν συμμετοχήν αυτής εν πρώτη γραμμή και πάσαις δυνάμεσιν εις μέγα έργον υπέρ τέκνων αυτής , θέτει από τούδε Υμετέραν διάθεσιν άπασαν περιουσίαν Ελληνικής Εκκλησίας ως και σύνολον κειμηλίων και ιερών σκευών ναών και μονών Επικράτειας, έτι δε σύμπας ο Ελληνικός Κλήρος παντός βαθμού τιμαλφή αυτού και πολύτιμα ιερά άμφια προς οιανδήποτε καθ Υμετέραν εκτίμησιν πρόσφορον εν προκειμένω χρήσιν.
Πρωτοβουλία Υμετέρας Μακαριότητος, μέλλουσα τύχει ως πιστεύομεν ομοθύμου υποστηρίξεως αύτοθι και πανταχού ομογενών, θέλει συμπληρώσει ενδελεχή φιλάνθρωπον υπέρ Ελληνικού Λαού δράσιν ΔΕΣ και λοιπών παραγόντων προς εξασφάλισιν στοιχειωδών όρων συντηρήσεως αυτού.
Αρχαί κατοχής παρέσχον ήδη ανεπιφύλακτον συναίνεσιν δι αποστολήν ενταύθα τροφίμων παντός είδους προς αποκλειστικήν διάθεσιν αυτών μεταξύ πάσχοντος πληθυσμού χώρας.
Ανάγκη πραγμάτων επιβάλλει τονίσωμεν Υμετέραν Μακαριότητα θερμήν παράκλησιν αδελφής Ελληνικής Εκκλησίας περί όσον ένεστι ταχεία , ευρείας και συνεχούς επισιτιστικής επικουρίας προς αυτήν.
Ευχαριστούντες; Επί τούτοις Υμετέρα Μακαριότητι και ασπαζόμενοι Αυτήν εν Χριστώ Αναστάντι, διατελούμεν αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και όλως πρόθυμος

Ο Αθηνών Δαμασκηνός.


ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΥ κατά την ταπεινή μου γνώμη ονομάζει ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ, εγώ ΑΝΕΥ τους ονομάζω ΣΩΤΗΡΕΣ. (η οικογένειά μου δοκιμάστηκε δεινώς και είχε και θύματα από την πείνα της κατοχής και γνωρίζω από πρώτο χέρι τι προσέφερε η εκκλησία ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ).

aiolos είπε...

Ένας λογοτέχνης, περιγράφει την τραγικότητα της πείνας

Αν προχωρούσες από την Ομόνοια στο Σύνταγμα σε πεντέξι σημεία θα συναντούσες κόσμο γύρω από σωριασμένους στο δρόμο. Μπουλούκια παιδιά ζητιάνευαν στους δρόμους κι αρπούσαν ό,τι βρίσκαν που να μασιέται. Πολλά βλέπουν το ενδιαφέρον που προκαλούν οι πεσμένοι, ξαπλώνουν και κείνα στο πεζοδρόμιο, το ένα πλάι στο άλλο, κι εκεί ξεχνιούνται κι αρχίζουν να παίζουν. Κάποτε ο θάνατος τα μαζεύει ευχαριστημένα. Είδαμε στην πλατεία Κλαυθμώνος ένα τσούρμο παιδάκια μισόγυμνα κι ένας μαντράχαλος 25 χρονών σα χασές άσπρος από την πείνα, ο αρχηγός τους. Τα παιδάκια λεηλατούσαν τους σκουπιδοτενεκέδες από τα γύρω εστιατόρια «των Αθηνών» και του «Αβέρωφ», που τρώγαν οι Γερμανοί. Φέρνανε το περιεχόμενο και το άφηναν σε μια κόχη αντίκρυ από το υπουργείο των Ναυτικών.
σχολικό βιβλίο, σ. 272

Στα μέσα του χειμώνα 1941-1942, στην Αθήνα όπως και στον Πειραιά και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, μεγάλες ουρές σχηματίζονταν μπροστά στα δημαρχεία, τα σχολεία, τις διοικητικές υπηρεσίες, τις τράπεζες κι άλλα ιδρύματα. Χιλιάδες και χιλιάδες πολίτες περίμεναν υπομονετικά, μ' ένα άδειο κουτί κονσέρβας στο χέρι, τη διανομή του συσσιτίου. Εργάτες και μικροϋπάλληλοι, αλλά και καθηγητές, διάσημοι συγγραφείς και ζωγράφοι, μέλη της Ακαδημίας, νέοι και γέροι, έκαναν όλοι ουρά, μέσα στον παγερό άνεμο του χειμώνα, για να επωφεληθούν από τη διανομή τροφίμων που δεν ήταν, το συχνότερο, παρά μια σούπα από βραστά ξεροφάσολα με λίγο λάδι από πάνω.
Επίσημα, το συσσίτιο ήταν έργο των δημαρχιών, των συλλόγων ή του Κράτους. Στην πραγματικότητα, η επιχείρηση, που απαιτούσε τεράστιο αριθμό από διαβήματα, ριψοκίνδυνες μεταφορές, κρυφές μάχες στα υπουργεία και τις Κομμαντατούρες, καθώς κι ένα έλεγχο και μια αφοσίωση την κάθε στιγμή, στηριζόταν στο ακέραιο στο ΕΑΜ, τη μεγάλη Οργάνωση Αντίστασης που είχε μόλις ιδρυθεί με την πιο μεγάλη μυστικότητα.
Έτσι παράδοξα, η πρώτη εκδήλωση αυτής της κρυφής και μαχητικής οργάνωσης έπαιρνε, για την ώρα, νόμιμα πλαίσια, για να διαφυλάξει την ίδια την ύπαρξη των μελλοντικών μαχητών της. Το συσσίτιο αποτέλεσε, γι' αναρίθμητους Έλληνες, το μοναδικό μέσο επιβίωσης στον τρομερό χειμώνα της πείνας 1941-1942 και τον sine qua non* όρο της μελλοντικής τους αντιστασιακής δραστηριότητας. Χωρίς την άθλια σούπα από ξεροφάσολα, που σερβιριζόταν μια φορά την ημέρα, οι 300.000 νεκροί από την πείνα αυτού του ολέθριου χειμώνα θα ήταν εκατομμύρια.
Ανδρέα Κέδρου, Η Ελληνική Αντίσταση 1940-1944, τ. Α΄, σ. 106-107

sine qua non: λατινική έκφραση, ανάλογη με την αρχαία ελληνική "εκ των ων ουκ άνευ". Σημαίνει το αδύνατο της εκτέλεσης μιας πράξης χωρίς την ύπαρξη μιας βασικής προϋπόθεσης.

aiolos είπε...

(στείλτε σιτάρι ή στείλτε φέρετρα!)


Θες να μάθειος ποιός αντιστάθηκε στην αποστολή σίτου στην Ελλάδα:

Ο Γεώργιος Β δια στόματος Τσουδερού (κυβέρνηση Καίρου) απάντησε ότι «ο Ελληνικός λαός έπρεπε να πεινάσει για να εξεγερθεί στους κατακτητές».

Δες τι γράφει ο ΜΕΓΑΛΟΣ Π Μον (ποιός ήταν Π Μον τώρα!!!!):

«έδινε την εντύπωση ενός πρίγκιπα της Εκκλησίας» ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ.


ΒΡΗΚΑ αυτο που έγραψα για τα χρήματα της ΕΟΧΑ “Εθνικός Οργανισμός Χριστιανικής Αλληλεγγύης”

Που βρήκε όμως τα χρήματα ο Δαμασκηνός για το γιγάντιο αυτό έργο του; Τα βρήκε με πολλούς τρόπους ενδεικτικά θα σας αναφέρω κάτι που είπε ο ίδιος όταν ρωτήθηκε:
«Πως γίναν τα συσσίτια της ΕΟΧΑ στα χρόνια της Κατοχής που σώθηκε τόσος κόσμος από την πείνα και τον θάνατο;».
«Είχαμε κάνει λέει , μια απάτη».
«τι απάτη;».
«Είχαμε συνεννοηθεί με πατριώτες στο Νομισματοκοπείο και βγάζανε διπλούς αριθμούς χαρτονομισμάτων. Αυτό σήμαινε εκτέλεση. Κι έτσι με τα διπλά χρήματα, από τη μια μεριά έβγαιναν προς τα έξω και από την άλλη και κατορθώναμε να κάνουμε τα συσσίτια, ώστε να διατηρηθεί στη ζωή ο λαός των Αθηνών, ο οποίος τότε λιμοκτονούσε».

Τέλος πάντων το κεφάλαιο αυτό είναι τεράστιο να μη σε απασχολώ άλλο.

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,

Δεν ξέρω τι έγραψες στο Blog του Μιχάλη, αλλά βάσει των όσων γράφεις εδώ, εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι μετατρέπεσαι [ίσως λόγω κοσμοθεωρίας] σε απολογητή των συνεργατών των γερμανών [κάτι που είπα και πιο πάνω] ...

Η Εκκλησία, αγαπητέ Aiolε, ποτέ δεν στάθηκε απέναντι στους γερμανούς κατακτητές, αλλά ούτε και πιο πριν ενάντια στον δικτάτορα Μεταξά.
Κατ’ αρχάς ο Χρύσανθος που εκλέχτηκε το 1938 Αρχιεπίσκοπος. Το πέτυχε χάρις στη βοήθεια του Μεταξά . Ο τελευταίος προσέφυγε [τότε] στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κατάφερε να πετύχει της ακύρωση της εκλογή του ανθυποψήφιο του Χρύσανθου, Δαμασκηνού, τον οποίο [ακολούθως] ο Χρύσανθος φυλάκισε με δεσμοφύλακες χωροφύλακες στη Μονή Φανερωμένης της Σαλαμίνας. Όταν οι Γερμανοί έδιωξαν με τη συναίνεση της Ιεραρχίας τον Χρύσανθο, ο Δαμασκηνός [που έγινε ο εκλεκτός των γερμανών κατακτητών] πήρε τη ρεβάνς και έγινε Αρχιεπίσκοπος ψηφιζόμενος από 22 μητροπολίτες.

Εξυμνείς, αγαπητέ Aiolε τον Δαμασκηνό, χωρίς να προβληματίζεσαι καν «ποιος “ευλόγησε” τους ναζί» … Μήπως δεν ήταν ο Δαμασκηνός που προσφωνούσε τον Τσολάκογλου [εγκάθετο από τους γερμανούς πρωθυπουργό] λέγοντάς του: «… αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν, την οποίαν ανελάβατε»! Ο Δαμασκηνός δεν ήταν εκείνος που όρκισε και τις κατοχικές “κυβερνήσεις” των Λογοθετόπουλου και Ράλλη. [Αλλά ξέχασα, σε προηγούμενο σχόλιο ΣΟΥ έπλεξες το εγκώμιο του Ράλλη] ...

aiolos είπε...

ANEY αυτά κατάλαβες από τα γραφόμενά μου για τον δωσιλογισμό;

Δες κάτι μοναδικό για κατεχόμενη χώρα, που έκανε η εκκλησία :

http://igaiolos.blogspot.com/2008/02/blog-post_05.html

Δες την πρώτη αντιστασιακή πράξη της κατοχής που δεν ήταν βέβαια το κατέβασμα της σημαίας από την Ακρόπολη


http://igaiolos.blogspot.com/2008/04/a.html

Σαν εθνικιστής κατακρίνω την προδοσία από όπου και αν προέρχεται, αλλά πια αυτή την περίοδο προσπαθώ να δω τις συγκυρίες που διαμόρφωσαν τις διάφορες πρακτικές , δεν βλέπω πια το θέμα δογματικά αλλά με κατανόηση και έλεγχο, όπως και αν έχει το πράγμα υπήρξαν άνθρωποι που πρόδοσαν, υπήρχαν άνθρωποι που δεν άντεξαν, υπήρχαν άνθρωποι που γονάτισαν κάτω από το βάρος φοβερών συνθηκών, υπήρξαν άνθρωποι που εκτέλεσαν διατεταγμένο έργο, που για τον πολύ λαό φάνηκε προδοσία (ενώ δεν ήταν) και όλους αυτούς δεν μπορώ να τους βάλω στο ίδιο τσουβάλι.

Από την άλλη υπήρξαν άνθρωποι που υπερέβησαν εαυτούς και έκαναν πράγματα που δεν περιγράφονται με την κοινή λογική.

Ούτε την μια ομάδα ούτε την άλλη μπορούμε με ελαφρά τη καρδία να τους πούμε ήρωες ή προδότες.

Αυτά μου γίνονται όλο πιό σαφή όσο διαβάζω πράγματa που δεν τα ήξερα.

aiolos είπε...

Θα σου βάλω μια διήγηση του Νοιμπάχερ (τώρα τι έκανε ο Νοιμπάχερ άστο καλύτερα, πάντως ήταν ο Νο 1 των Γερμανών στην Ελλάδα) Το γράφει ξεκαρδισμένος, θα το διαπιστώσεις και εσύ μόλις το διαβάσεις, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΙ ΗΤΑΝ ΗΡΩΕΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ή ΑΠΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΎΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ;;;;;

.................


Αυτό που έκανε εντύπωση στο Νοιμπάχερ ήταν που οι σκελετωμένοι Έλληνες αγόραζαν βιβλία γερμανική λογοτεχνίας, ο Γερμανός μορφωτικός ακόλουθος είχε πραγματικά τρελαθεί τηλεγραφούσε στην «Τσεντράλε» με ενθουσιασμό για «την τεράστια νίκη του Γερμανικού πνεύματος στην Αθήνα» και ζήταγε νέα βαγόνια βιβλία.


Ο Νοιμπάχερ ήταν πολύ δύσπιστος για την λατρεία των Ελλήνων προς το Γερμανικό πνεύμα και τι διαπίστωσε ο δαιμόνιος αυτός Αυστριακός ότι:

« Το Γερμανικό πνεύμα αγοραζόταν με το κομμάτι αλλά επωλείτο με την οκά λίγο πιο μακριά από την πηγή του, στον παλιατζή και τον χαρτοσακουλά, το μάρκο για τα εισαγόμενα αυτά προϊόντα του πνεύματος πήγαινε 60 δραχμές»

και συμπληρώνει ο κατάπληκτος Νοιμπάχερ :

«στα γερμανικά λέγεται κουλτουρ προπαγκάντα, στα Ελληνικά << Πόσο έχει η οκά το χαρτί , σήμερα μπάρμπα!>> και είχε τόσο ώστε το πολύτιμο λεξικό του Μποκχάους να εξασφαλίζει την άνετη διατροφή μιας οικογένειας για μια μέρα. Οι Έλληνες της κατοχής δεν είχαν ασφαλώς λόγους να είναι ευχαριστημένοι με την Γερμανική πολιτική , αλλά στην Γερμανική λογοτεχνία θα είναι εσαεί ευγνώμονες………..»


Φυσικά οι Έλληνες την ίδια «λατρεία» είχαν και για τα Ιταλικά βιβλία και περιοδικά ο δε Νοιμπάχερ για το συγκεκριμένο κομμάτι που περιγράφει με σπαρταριστικό τρόπο λέει:

«Αν θα έγραφα την οικονομική ιστορία της κατοχής στην καθαρεύουσα, θα ονόμαζα το κεφάλαιο αυτό << Η εκδίκηση της ταπεινωθείσης δραχμής>>».

aiolos είπε...

Θα σου βάλω μια διήγηση του Νοιμπάχερ (τώρα τι έκανε ο Νοιμπάχερ άστο καλύτερα, πάντως ήταν ο Νο 1 των Γερμανών στην Ελλάδα) Το γράφει ξεκαρδισμένος, θα το διαπιστώσεις και εσύ μόλις το διαβάσεις, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΙ ΗΤΑΝ ΗΡΩΕΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ή ΑΠΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΎΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ;;;;;

.................


Αυτό που έκανε εντύπωση στο Νοιμπάχερ ήταν που οι σκελετωμένοι Έλληνες αγόραζαν βιβλία γερμανική λογοτεχνίας, ο Γερμανός μορφωτικός ακόλουθος είχε πραγματικά τρελαθεί τηλεγραφούσε στην «Τσεντράλε» με ενθουσιασμό για «την τεράστια νίκη του Γερμανικού πνεύματος στην Αθήνα» και ζήταγε νέα βαγόνια βιβλία.


Ο Νοιμπάχερ ήταν πολύ δύσπιστος για την λατρεία των Ελλήνων προς το Γερμανικό πνεύμα και τι διαπίστωσε ο δαιμόνιος αυτός Αυστριακός ότι:

« Το Γερμανικό πνεύμα αγοραζόταν με το κομμάτι αλλά επωλείτο με την οκά λίγο πιο μακριά από την πηγή του, στον παλιατζή και τον χαρτοσακουλά, το μάρκο για τα εισαγόμενα αυτά προϊόντα του πνεύματος πήγαινε 60 δραχμές»

και συμπληρώνει ο κατάπληκτος Νοιμπάχερ :

«στα γερμανικά λέγεται κουλτουρ προπαγκάντα, στα Ελληνικά << Πόσο έχει η οκά το χαρτί , σήμερα μπάρμπα!>> και είχε τόσο ώστε το πολύτιμο λεξικό του Μποκχάους να εξασφαλίζει την άνετη διατροφή μιας οικογένειας για μια μέρα. Οι Έλληνες της κατοχής δεν είχαν ασφαλώς λόγους να είναι ευχαριστημένοι με την Γερμανική πολιτική , αλλά στην Γερμανική λογοτεχνία θα είναι εσαεί ευγνώμονες………..»


Φυσικά οι Έλληνες την ίδια «λατρεία» είχαν και για τα Ιταλικά βιβλία και περιοδικά ο δε Νοιμπάχερ για το συγκεκριμένο κομμάτι που περιγράφει με σπαρταριστικό τρόπο λέει:

«Αν θα έγραφα την οικονομική ιστορία της κατοχής στην καθαρεύουσα, θα ονόμαζα το κεφάλαιο αυτό << Η εκδίκηση της ταπεινωθείσης δραχμής>>».