Ανάρτηση 44/2009 (επίκαιρη, ιστορική, αντιπολεμική κι αντι-εθνικιστική) – “Η ιστορία των πέντε, της φωτογραφίας σύμβολο για τους αγνοούμενους”.

Η φωτογραφία σύμβολο για τους αγνουομένους

Για ιστορικούς (και ενημερωτικούς) λόγους να αναφέρω ότι οι πέντε στρατιώτες που απαθανάτισε ο Τούρκος φωτογράφος (κάποιοι τον είπαν και πολεμικό ανταποκριτή) Εργκίν Κονούκσεβερ, να παραδίδονται στα τουρκικά στρατεύματα μετά χέρια σηκωμένα πάνω ήταν οι ακόλουθοι:

1. Κορέλλης Αντωνάκης του Μιχαήλ, 30 ετών, από την Κυθρέα.
2. Νικολάου Πανίκος του Χρυσοστόμου, 26 ετών, από την Άχνα.
3. Σκορδής Χριστόφορος του Γεωργίου, 25 ετών από το Δάλι
4. Παπαγιάννης Ιωάννης του Χαράλαμπους, 24 ετών, από την Αγλαντζιά.
5. Χατζηκυριάκος Ιωάννης του Χαραλάμπους, 19 ετών από την Αμμόχωστο.

[Η ανάρτηση (ΜΟΥ) αυτή έχει ως θέμα το φρικτό έγκλημα της δολοφονίας 5 Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων (στρατιωτών) από τον τουρκικό στρατό ή ατάκτους τουρκοκύπριους σοβινιστές, τον Αύγουστο 1974 κατα τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής. Θα κάνω copy-paste, (εδώ στο Blog μου δίκην νέου post) ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Μακάριου Δρουσιώτη από τον χτεσινό “Πολίτη” (15/8/2009). Σ’ αυτό γίνεται μια πολύ παραστατική (και έχω την άποψη) και πιο αντικειμενική (και σφαιρική) παρουσίαση εκείνων των τραγικών γεγονότων της ατυχούς σύλληψης και της εγκληματικής δολοφονίας των πέντε εθνοφρουρών. Παράλληλα σημειώνονται (από τον αρθρογράφο) και οι σημερινές προσλαμβάνουσες αυτής της ιστορία ...

Ίσως κάποιοι να διαφωνήσουν εκ προοιμίου και να δυσφορήσουν με το περιεχόμενο του άρθρου (από κεκτημένη αντιπάθεια τόσο προς τον Μακάριο Δρουσιώτη όσο και προς το Άτομο ΜΟΥ), αλλά τούτο ΔΕΝ έχει και τόση σημασία και ούτε με απασχολεί ... Το πολύ να μας πουν πράκτορες των Τούρκων! Η ανάρτηση γίνεται για να δώσει την άλλη, τη μη εθνικιστική και ελληναράδικη αντιμετώπιση/αντίκρυση των γεγονότων.

Η ανακάλυψη και ταυτοποίηση (δια της μεθόδου του DNA) των οστών των πέντε εν ψυχρώ δολοφονηθέντων στρατιωτών (πριν μερικές μέρες) έδωσε αφορμή να λεχθούν, να ακουστούν και να γραφτούν πολλά. Το τραγικό αυτό γεγονός, αποτελεί ένα άγριο έγκλημα που μας έχει σοκάρει ΟΛΟΥΣ!
Δυστυχώς αυτά φέρνει ο πόλεμος. Αυτά τα γεγονότα και τα έκτροπα και τις βιαιοπραγίες τις δημιουργεί ο φανατισμός, ο εθνικισμός και η εχθρική διάθεση προς τον συνάνθρωπο μας. Η δολοφονία των αιχμαλώτων είναι έγκλημα πολέμου. Το πιο τραγικό είναι ότι για τόσα χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων δεν γνώριζαν τι απέγιναν οι δικοί τους άνθρωποι. Όλοι πρέπει να στεκόμαστε με σεβασμό και κατανόηση προς αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Την ίδια ώρα νομίζω ότι πρέπει να πονάμε για όλους τους ανθρώπους που χάνονται σε τέτοια αιματηρά γεγονότα, από όπου και αν προέρχονται, ό,τι και αν είναι (από εθνικής και φυλετικής άποψης). Όπως επίσης είναι σωστό να καταδικάζουμε και τα εγκλήματα που έχει κάνει όχι μόνο η άλλη πλευρά, αλλά και η δική μας, η ελληνοκυπριακή πλευρά, σε διάφορες στιγμές κατά το παρελθόν, με τα γεγονότα του 1963, του 1967 και του 1974.
Αυτό που δεν είναι σωστό, είναι ότι με αφορμή την αποκάλυψη της δολοφονίας των 5 Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, βγήκαν κάποιοι πολιτικοί στις τηλεοράσεις (αλλά και δημοσιογράφοι), γνωστοί για τις εθνικιστικές τους απόψεις και άρχισαν να διασπείρουν πάλι την έχθρα και το μίσος μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων και να βρίσκουν αυτό το γεγονός ως αφορμή για να δημιουργήσουν αντιτουρκικά αισθήματα. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ! Ας μην ξεχνάμε ότι είναι οι εθνικιστικές αυτές απόψεις και ιδέες ανάμεσα σε κόσμο κι από τις ΔΥΟ κοινότητες στην Κύπρο τη δεκαετία του ‘60 και ‘70, που δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση στο νησί και προκάλεσαν όλα αυτά τα αιματηρά γεγονότα (πέραν από τες αναμφισβήτητες ξένες επίβουλες και επεμβάσεις).
Εν κατακλείδι και ως συμπέρασμα από την αποκάλυψη αυτού του φρικτού γεγονότος, είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ (ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι) να βαδίσουμε με γοργότερους ρυθμούς το δρόμο που θα οδηγήσει στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος και θα επανενώσει την Κύπρο.
Η λύση του Κυπριακού είναι αυτή η οποία θα φέρει την ειρήνη στο νησί, θα απομακρύνει όλα αυτά τα (εθνικιστικά και σοβινιστικά) στοιχεία που δεν θέλουν την ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων και θα οδηγήσει την Κύπρο σε ένα δρόμο, χωρίς βιαιότητες και συγκρούσεις και φανατισμούς και θα αποτρέψει τη πιθανότητα επανάληψης τέτοιων γεγονότων. Τα λάθη του παρελθόντος ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν πολύτιμο μάθημα για να μην ξαναεπαναληφτούν].


Η αλήθεια για την κόλαση στο Τζιάος
(του Μακάριου Δρουσιώτη – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=890451&-V=archivearticles&-p)

[Διαβάστε επίσης: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=890478&-V=archivearticles]

[Τα σχόλια, οι παρατηρήσεις και οι επεξηγήσεις μέσα στις αγκύλες είναι δικά μου. Επίσης οι επιχρωματισμοί αποσπασμάτων του κειμένου είναι κι αυτοί δικοί μου].


"Για μια ολόκληρη εβδομάδα η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με πληροφορίες και μαρτυρίες για την υπόθεση των πέντε εθνοφρουρών οι οποίοι φωτογραφήθηκαν ζωντανοί στα χέρια Τούρκων στρατιωτών, αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ. Ο μέσος πολίτης χάθηκε μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των δηλώσεων, των μαρτυριών και των συνεντεύξεων των πρωταγωνιστών. Τι έγινε τελικά τέτοιες μέρες, το 1974; Ποια είναι η πραγματική ιστορία πίσω από αυτή τη φωτογραφία-σύμβολο; Ο "Π" έβαλε τα γεγονότα στη σειρά, από το 1974 μέχρι τις μέρες μας:
Αύγουστος 1974: Στη Γενεύη κατέρρευσαν οι συνομιλίες για μια πολιτική λύση στην Κύπρο, ύστερα από την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου. Ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε διμέτωπη επίθεση, προελαύνοντας από τη βόρεια Λευκωσία προς τη Μόρφου και την Αμμόχωστο.
Η Εθνική Φρουρά, καταπονημένη από το πραξικόπημα, εξασθενημένη από την πρώτη φάση της εισβολής και εξοπλισμένη με οπλισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Ο τουρκικός στρατός με μηχανοκίνητα μέσα και σύγχρονα τανκς όργωνε την πεδιάδα της Μεσαορίας, κατευθυνόμενος προς την Αμμόχωστο, χωρίς καμιά αντίσταση.
Το 398 Τάγμα Πεζικού της Εθνικής Φρουράς ήταν εγκατεστημένο στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Τζιάος, στη Μεσαορία. Μια ομάδα στρατιωτών, με επικεφαλής τον έφεδρο λοχία Αντώνη Κορέλλη, πήρε εντολή να βάλει με τα πρωτόγονα τυφέκια Νο 4 που διέθετε εναντίον των τανκς που έρχονταν από την περιοχή Λευκωσίας, με κατεύθυνση την Αμμόχωστο. Βάλλοντας κατά των τανκς, οι στρατιώτες έγιναν οι ίδιοι στόχος των τουρκικών δυνάμεων. Τρία με τέσσερα άρματα μάχης ξέκοψαν από τα υπόλοιπα και κατευθύνθηκαν προς το λόφο που ήταν ταμπουρωμένοι οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες. Δύο από αυτούς μπόρεσαν και ξέφυγαν. Οι άλλοι πέντε εγκλωβίστηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις και παραδόθηκαν. Είναι τα πέντε άτομα που απαθανάτισε ο Τούρκος φωτογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ, να παραδίδονται με τα χέρια σηκωμένα: Κορέλλης Αντώνης, Νικολάου Παναγιώτης, Σκορδής Χριστόφορος, Παπαγιάννης Ιωάννης και Χατζηκυριάκος Ιωάννης. Η φωτογραφία αυτή έγινε σύμβολο στον αγώνα διακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων. Την περασμένη εβδομάδα οι συγγενείς των πέντε ενημερώθηκαν ότι τα λείψανά τους βρέθηκαν σε πηγάδι στο Τζιάος και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.

Τι απέγιναν
Το τι απέγιναν οι πέντε εθνοφρουροί απασχόλησε για χρόνια τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (CMP: Committee of Missing Persons). Σύμφωνα με πηγή της ΔΕΑ [Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους] με την οποία μίλησε ο “Π”, τόσο ο φωτογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ όσο και ο ταξίαρχος Μπορατάς, ο οποίος ηγείτο των επιχειρήσεων, έδωσαν προ δεκαετίας καταθέσεις στη ΔΕΑ με την εξής εκδοχή:
Οι πέντε συνελήφθησαν από τα πληρώματα των αρμάτων που δεν είχαν διαδικασία συλλογής αιχμαλώτων. Στο σημείο της σύλληψης κλήθηκε και έφτασε ο Τούρκος ταξίαρχος Μπορατάς, ο οποίος αποφάσισε να τους παραδώσει σε Τουρκοκύπριους μαχητές της παραστρατιωτικής οργάνωσης ΤΜΤ. Αυτοί, αντί να τους χειριστούν ως αιχμαλώτους πολέμου, τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ για λόγους αντεκδίκησης.
Μεταξύ 20ής Ιουλίου και 14ης Αυγούστου 1974 το χωριό Τζιάος κατελήφθη από Ελληνοκύπριους στρατιώτες και ατάκτους και έγιναν καταγγελίες για βίαιες ενέργειες εις βάρος των κατοίκων. Ο Γιαννάκης Χριστοδούλου, ένας από τους συντρόφους των πέντε (είναι και αδελφός της συζύγου του ενός, του Παναγιώτη Νικολάου), ο οποίος διασώθηκε και παρακολούθησε τη σύλληψή τους από απόσταση 100 μέτρων, καταθέτοντας τη μαρτυρία του στην τηλεόραση του ΡΙΚ, περιέγραψε το απόλυτο χάος που επικρατούσε στη διαλυμένη Εθνική Φρουρά και πρόσθεσε: “Εκάμαμεν κι εμείς τόσα πολλά μέσα στο Τζιάος που ήταν επόμενο πως όποιον έπιαναν δεν είχε σωτηρία...”. [Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη εν λόγω συνέντευξη σε video που ανάρτησε ο Μιχάλης στο blog του. Link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/08/blog-post_14.html].
Εξάλλου, ανθυπολοχαγός τότε της Εθνικής Φρουράς, ο οποίος την περασμένη Πέμπτη επικοινώνησε με τον “Π” (έχουμε τα στοιχεία του, αλλά για ευνόητους λόγους δεν θέλει να δημοσιευτεί το όνομά του), έδωσε την πληροφορία πως έξι ώρες πριν το μαρτυρικό τέλος των πέντε αιχμαλώτων, εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο τέσσερις Τουρκοκύπριοι.

Ο φωτογράφος
Ο Τούρκος φωτογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ είχε κι εκείνος την προσωπική του περιπέτεια. Μαζί με τον συνάδελφό του Αντέμ Γιαβούζ, του πρακτορείου ANKA, ακολούθησαν τον τουρκικό στρατό και κάλυψαν τις επιχειρήσεις. Όντας ξένοι στην Κύπρο έχασαν τον προσανατολισμό τους και πέρασαν πίσω από τις ελληνοκυπριακές γραμμές. Το αυτοκίνητο που τους μετέφερε, με μια τούρκικη σημαία αναρτημένη για να διακρίνεται η εθνότητά τους, βλήθηκε από άντρες της Στρατιωτικής Αστυνομίας και ακινητοποιήθηκε. Οι δύο φωτογράφοι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν τραυματίες στο νοσοκομείο. Ο Αντέμ Γιαβούζ πέθανε και ο Κονούκσεβερ, σε συνέντευξη που έδωσε στη “Χουριέτ”, αναφέρει ότι κτυπήθηκε από στρατιώτες έξω από το νοσοκομείο. Ο ίδιος διασώθηκε, χάρη στη φροντίδα του Ελληνοκύπριου γιατρού Αντρέα Δημητριάδη. Στις 20 περασμένου Ιουλίου, ο Εργκίν Κονούκσεβερ ήταν στην κατεχόμενη Κύπρο με αφορμή τις εκδηλώσεις για την επέτειο της εισβολής. Ζήτησε και συνάντησε τον ιατρό Αντρέα Δημητριάδη. Οι δύο συνέφαγαν και φωτογραφήθηκαν, ενώ ο Κονούκσεβερ έδωσε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Σίγμα και μίλησε για την περίπτωση των πέντε στρατιωτών, προτού ανακοινωθεί ο εντοπισμός και η ταυτοποίηση των λειψάνων τους.

Οι φωτογραφίες
Οι στρατιώτες κατάσχεσαν τις φωτογραφικές μηχανές και τα φιλμ των δύο φωτογράφων. Ο Κονούκσεβερ αναφέρει ότι στα φιλμ που κατασχέθηκαν υπάρχει και ο επίλογος της ιστορίας και ότι είχε φωτογραφήσει την ταφή των πέντε αιχμαλώτων. Ωστόσο, από τις δεκάδες των φωτογραφιών που τράβηξαν, μόνο η σκηνή με τη σύλληψη των πέντε δημοσιεύτηκε.
Ο στρατιώτης που συνέλαβε τον Τούρκο φωτορεπόρτερ δήλωσε στο ΡΙΚ ότι έβαλε σε πλαστική σακούλα την επαγγελματική μηχανή και ό,τι άλλο κρατούσε ο συλληφθείς και τα έδωσε στον συνοδηγό στρατιωτικού οχήματος για να τα μεταφέρει στο ΓΕΕΦ. Κράτησε ως ενθύμιο μόνο την τουρκική σημαία. Φαίνεται πως από εκείνη την στιγμή κάποιοι επιδόθηκαν σ' ένα πλιάτσικο με τον εξοπλισμό και τα φιλμ. Τελικά, κάποιες από τις φωτογραφίες κατέληξαν στην εφημερίδα “Μάχη” του Νίκου Σαμψών και δημοσιεύτηκαν στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1974. Από την εφημερίδα δηλώθηκε πως αγοράστηκαν από “άγνωστο πρόσωπο”. Μέχρι σήμερα οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους δηλώνουν άγνοια για την τύχη των υπόλοιπων τεκμηρίων.

Οι συγγενείς
Η δημοσίευση των φωτογραφιών και η αναγνώριση των ταυτοτήτων των αιχμαλώτων δημιούργησε μεγάλες ελπίδες στους συγγενείς τους ότι ήταν ζωντανοί και θα επέστρεφαν, κάτι το οποίο δεν έγινε με την ανταλλαγή των αιχμαλώτων.
Η μαρτυρία ότι είχαν συλληφθεί ζωντανοί έδωσε τροφή για εικασίες, ότι υπήρχε στρατόπεδο με 200 αδήλωτους αιχμάλωτους στην Αμμόχωστο που θα απελευθερώνονταν με παρέμβαση του Κληρίδη. Μεταξύ των μύθων που δημιουργήθηκαν ήταν και η εικασία ότι ο επικεφαλής της ομάδας, ο λοχίας Κορέλλης μίλησε από το τουρκικό [τουρκοκυπριακό] ραδιόφωνο του “Μπαϊράκ”.
Σήμερα οι συγγενείς έχουν την αίσθηση ότι υπήρξε υπερβολική χρήση της ιστορίας και της φωτογραφίας για προπαγανδιστικούς λόγους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πόνος των συγγενών, που αφέθηκαν στην άγνοια και έζησαν για 35 χρόνια την ατέρμονη προσμονή του γυρισμού. “Μας άφησαν στην άγνοια και μας χρησιμοποίησαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Φαίνεται ότι μας χρησιμοποίησαν. Αυτό είναι το πιο τραγικό”, δήλωσε στον “Φιλελεύθερο” η Έλενα, αδελφή του Χριστόφορου Σκορδή.

Το σκαμνί
Με αφορμή την αποκάλυψη της αλήθειας για τη φωτογραφία των πέντε αγνοουμένων, συγκεκριμένα ΜΜΕ ανέλαβαν εκστρατεία με στόχο την παραπομπή της Τουρκίας σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου. Ο “Φιλελεύθερος” και η “Σημερινή” ανέλαβαν εκστρατεία “να κάτσει η Τουρκία στο σκαμνί” και "να ανοίξουν τα αρχεία του Αττίλα". Δικηγόροι που ασχολούνται με προσφυγές (Λουκαΐδης, Κληρίδης) παροτρύνουν την ανάληψη δικαστικών αγώνων στο ΕΔΑΔ, ο Αντρέας Αγγελίδης εισηγήθηκε την αποπομπή της Τουρκίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο Κύπρος Χρυσοστομίδης προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, για παραπομπή σε ποινικό δικαστήριο.
Η κυβέρνηση, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ τηρούν μια πολύ πιο συγκρατημένη στάση, γεγονός που εκνευρίζει ορισμένους δημοσιογράφους του “πατριωτικού μετώπου” (ο Ιγνατίου στην “Ημερησία” Αθηνών τους χαρακτήρισε “καραγκιόζηδες πολιτικούς, χωρίς σπονδυλική στήλη”).
Η κυβέρνηση επέλεξε να κρατήσει χαμηλούς τόνους επειδή η όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κατέληξε στην παράδοση των λειψάνων των πέντε (πληροφορίες, εκταφή, αναγνώριση) καλύπτεται από τους όρους εντολής της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους (CMP). Σύμφωνα με το άρθρο 11 της συμφωνίας αυτής “η Επιτροπή δεν θα επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνη για το θάνατο οποιουδήποτε αγνοούμενου ή να ερευνήσει την αιτία τέτοιων θανάτων”.
Η λογική πίσω από το άρθρο αυτό είναι ότι το ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν ανθρωπιστικό και μόνο, για να ενθαρρυνθούν όσοι γνωρίζουν να δώσουν πληροφορίες χωρίς να επικρέμαται ο κίνδυνος της ποινικής ευθύνης. Επίσης, ο σκοπός της ΔΕΑ είναι να κλείσει τις πληγές, όχι ν' ανοίξει νέες.
Αν παραβιαστεί αυτή η συμφωνία, απλώς η προσπάθεια για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων θα τερματιστεί και θα γυρίσουμε στο σημείο όπου βρισκόμασταν πριν από την έναρξη της διαδικασίας των εκταφών, με τους συγγενείς να συνεχίζουν να ζουν στην άγνοια.
Ακόμη, αν γίνουν προσφυγές και ακολουθήσει και η άλλη πλευρά, που έχει στο χαρτοφυλάκιό της ισάξιες υποθέσεις, με θύματα όχι μόνο στρατιώτες αλλά γυναικόπαιδα, το Κυπριακό θα περιπλεχθεί ξανά σε μια ατέρμονη νομική διαδικασία, από την οποία θα επωφεληθούν οι δικηγόροι-πολιτικοί, τα ΜΜΕ που ανέλαβαν εκστρατεία να πείσουν ότι είναι μάταιη “η συμβίωση με αυτού” και το τιμολόγιο θα το πληρώσουν - για άλλη μία φορά - οι συγγενείς των αγνοουμένων".

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:

Δυο άλλα συνταρακτικά εγκλήματα που σοβινιστές και φασίστες διέπραξαν εκείνες τις μέρες ήταν:

1. Η στυγερή δολοφονία από ελληνοκύπριους φασίστες 100 (!) και βάλε (νομίζω) τουρκοκύπριων αμάχων (γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων) από τα χώρια Αλόα, Σανταλάρι και Μάραθα).

2. Την δολοφονία (ως αντίποινα φαίνεται) από τουρκοκύπριους (τούτη τη φορά) φασίστες στα περβόλια της Κάτω Δερύνειας ελληνοκύπριων αμάχων από την Αμμόχωστο όταν τούτοι συνελήφθησαν στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στην πόλη τους (στις 16 Αυγούστου, αν δεν κάνω λάθος), μετά που άκουσαν σχετική ανακοίνωση από το Ραδιόφωνο του ΡΙΚ. Η ανακοίνωση έλεγε ότι οι κάτοικοι της Αμμοχώστου μπορούσαν να επιστρέψουν και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που της έπαθαν. Όμως στο τέλος της ημέρας ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ανάλαβε την ευθύνη για την έκδοση και μετάδοση εκείνης της ανακοίνωσης που οδήγησε σε σύλληψη, στην αιχμαλωσία και στον (άδικο κι ανώφελο) χαμό (κι άλλων) ανθρώπων!

Anef_Oriwn
Κυριακή 16/8/2009